There may be extraterrestrial life in our solar system - Augusto Carballido

Translator: Hajar Almasi Reviewer: RAHAA IMANII

Deep in our solar system,

در اعماق منظومه شمسی،

a new era of space exploration is unfolding.

عصر جدیدی از اکتشاف در حال گسترش است.

Beneath the thick ice of Europa,

در زیرلایه ضخیمی از یخ قمرِ مشتری: اروپا،

in the vapor plumes on Enceladus,

در آبفشان‌هایِ بخارِ انسلادوس،

and within the methane lakes of Titan,

و در درون دریاچه‌هایِ متانِ تایتان،

astrobiologists are on the hunt for extraterrestrial life.

اخترزیست‌شناسان در جستجویِ زندگی فرازمینی هستند.

We’ve honed in on these three moons because each is an ‘ocean world,’

نظرمان به این سه ماه، جلب شده‌ چرا که هرکدام، یکی از «جهان‌‌های اقیانوسی» هستند،

an environment that contains a liquid ocean–

محیطی که شامل یک اقیانوسِ مایع است -

and liquid can support the formation of life.

و مایعی که می‌تواند از شکل‌گیری زندگی پشتیبانی کند.

Living organisms have to be able to grow, reproduce, and feed themselves,

ارگانیسم‌های زنده باید قادر به رشد، تولید مثل، و غذا خوردن،

among other things.

در میان چیزهای دیگر باشند.

All of those functions require the formation of complex molecules

تمامی این عملکردها، نیازمند تشکیلِ مولکول‌های پیچیده

from more basic components.

از اجزا و ترکیبات بنیادینی هستند.

Liquids such as water allow chemical compounds to remain in suspension

مایعاتی نظیر آب به ترکیبات شیمیایی اجازه می‌دهند که

instead of sinking under the force of gravity.

به جای رسوب در اثر نیروی جاذبه، در حالت تعلیق بمانند.

This enables them to interact frequently in a 3-dimensional space and,

این امر آن‌ها را قادر می‌سازد که اغلب در یک فضای سه‌بعدی تعامل داشته باشند،

in the right conditions,

و در شرایط مناسب،

go through chemical reactions that lead to the formation of living matter.

از واکنش‌های‌ شیمیایی عبور کنند که منجر به شکل‌گیری مواد زنده می‌شوند.

That alone isn’t enough;

آن به‌تنهایی کافی نیست،

the small but complex biomolecules that we’re familiar with

زیست مولکول‌های کوچک اما پیچیده‌ای که ما با آن‌ها آشنا هستیم

are sensitive to temperature—

به دما حساس هستند -

too hot or cold, and they won’t mix.

بیش از حد گرم یا سرد باشند، با هم ترکیب نخواهند شد.

Liquid water has an additional advantage

آب مایع، مزیت دیگری نیز دارد

in that it’s relatively temperature-stable,

که پایداری-دمای نسبی است،

meaning it can insulate molecules against large shifts in heat.

به این معنی که می‌تواند مولکول‌ها را در برابرتغييرات بسیار زیادِ دما حفظ کند.

On Earth, these and other conditions in aquatic environments

در زمین، این شرایط و شرایط دیگر در محیط‌های وابسته به آب،

may have supported the emergence of life billions of years ago.

ممکن است از ظهور زندگی، از میلیاردها سال پیش پشتیبانی کرده باشند.

Tantalizingly, the same could be true in other parts of our solar system,

با این حال، در دیگر بخش‌های منظومه شمسی نیز همین مساله می‌تواند صدق کند،

like these three icy moons.

مانند این سه قمر یخی.

Europa, which is a moon of Jupiter,

اروپا که یکی از ماه‌های مشتری است،

is probably the most intriguing ocean world.

احتمالا فریبنده‌ ترین جهانِ اقیانوسی است.

Beneath a surface layer of ice thicker than Mount Everest,

در زیر پوسته سطحی از یخی که ضخیم‌تر از کوه اورست است،

there exists a liquid ocean as much as 100 kilometers deep.

یک اقیانوس مایع به اندازه ۱۰۰ کیلومتر عمق وجود دارد.

Astrobiologists think this hidden ocean could harbor life.

اخترزیست‌شناسان فکر می‌کنند این اقیانوسِ مخفی می‌تواند درخود زندگی در بر داشته باشد

Thanks to the Galileo probe,

به لطف کاوشگر گالیله،

we can deduce that its potential salt content

می‌توانیم نتیجه بگیریم که محتوای نمک بالقوه آن

is similar to that of some lakes on Earth.

مشابه برخی دریاچه‌ها در زمین است.

But most of its characteristics will be a mystery until we can explore it further.

اما بیشتر مشخصاتش تا زمانی که بتوانیم آن را بیشتر کشف کنیم، یک راز باقی خواهد ماند.

Like Jupiter, Saturn also has moons that might have the right conditions for life.

همچون مشتری، زحل نیز ماه‌هایی دارد که ممکن است شرایط مناسبی برای زندگی داشته باشند.

For instance– Enceladus is a tiny ball of ice that’s small enough to nestle

به عنوان نمونه- انسلادوس توپ کوچکی از یخ است که به اندازه‌ای کوچک است

within the surface area of the Gulf of Mexico.

که بتواند در سطح منطقه‌ای خلیج مکزیک قرار گیرد.

Similarly to Europa, it likely contains an ocean deep under the ice.

همچون اروپا، به احتمال زیاد انسلادوس هم شامل یک اقیانوس در اعماق یخ است.

But Enceladus also has geysers

اما انسلادوس دارای آبفشان‌هایی است

that frequently vent water vapor and tiny ice grains into space.

که به طور مرتب بخار آب و ذرات ریز یخ را به فضا تخلیه می‌کند.

Astrobiologists are curious about whether these geysers

اخترزیست‌شناسان کنجکاوند بدانند که آیا

are connected to the ocean below.

این آبفشان‌ها به اقیانوسِ‌زیرین متصل و مرتبط است؟

They hope to send a probe to test whether the geysers’ plumes of vapor

آن‌ها امیدوارند که کاوشگری که دریابد آیا آب‌فشان‌های بخارآب

contain life-enabling material from that hidden sea.

حاوی مواد قادر به زندگی هستند یا نه برای آزمایش بفرستند.

Although it’s the best known substance for nurturing life,

اگرچه این بهترین ماده شناخته‌شده برای تغذیه زندگی است،

water isn’t necessarily the only medium that can support living things.

اما آب لزوما تنها وسیله‌ای نیست که می‌تواند از چیزهای زنده پشتیبانی کند.

Take Titan, Saturn’s largest moon,

برای نمونه، بزرگترین ماهِ زحل، تایتان را درنظر بگیرید،

which has a thick nitrogen atmosphere

که دارای جوی از نیتروژن ضخیم

containing methane and many other organic molecules.

حاوی متان و بسیاری از مولکول‌های آلی دیگر است.

Its clouds condense and rain onto Titan’s surface,

ابرهای آن متراکم می‌شوند و بر سطح تایتان می‌بارند،

sustaining lakes and seas full of liquid methane.

و دریاچه‌ها و دریاها پر از متان مایع هستند.

This compound’s particular chemistry means it’s not as supportive a medium as water.

شیمیِ خاص این ترکیبات، به این معناست که آن به اندازه آب، پشتیبان محیط بالقوه حیات نیست.

But, paired with the high quantities of organic material

اما با جفت شدن مقادیر زیاد مواد آلی

that also rain down from the sky,

که از آسمان هم می‌بارد،

these bodies of liquid methane could possibly support unfamiliar life forms.

این اجرام متان مایع ممکن است از اشکال زندگی نا آشنا پشتیبانی کنند.

So what might indicate that life exists on these or other worlds?

پس چه چیزی ممکن است نشان دهد که زندگی، در این‌ها و یا جهان‌های دیگر وجود دارد؟

If it is out there, astrobiologists speculate that it would be microscopic,

اگر آنجا باشد، اختر‌زیست‌شناسان تصور می‌کنند که میکروسکوپی

comparable to the bacteria we have on earth.

و قابل قیاس با باکتری‌هایی است که ما روی زمین داریم.

This would make it difficult to directly observe from a great distance,

این کار باعث می‌شود که مشاهده مستقیم از فاصله دور دشوار باشد،

so astrobiologists seek clues called biosignatures.

پس اختر‌زیست‌شناسان به دنبالِ سرنخ‌هایی به نام زیست‌نشان‌ها هستند.

Those may be cells, fossils, or mineral traces left behind by living things.

آنها می‌توانند سلول‌ها، فسیل‌ها و یا نشانه‌های معدنیِ باقی مانده از چیزهای زنده باشند.

And finding any biosignatures will be challenging for many reasons.

و یافتن هر زیست‌نشانی می‌تواند به دلایل زیادی چالش برانگیز باشد.

One of the biggest concerns

یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌ها

is to make sure we sterilize our probes extremely thoroughly.

این است که مطمئن شویم کاوش‌گرمان را به طور کامل استریلیزه کنیم.

Otherwise we could accidentally contaminate ocean worlds

در غیر این صورت، به طور تصادفی می‌توانیم جهان‌های اقیانوسی را

with Earth’s own bacteria,

با باکتری‌های خود زمین آلوده کنیم،

which could destroy alien life.

که می‌تواند زندگی موجوداتِ بیگانه غیرزمینی را نابود کند.

Titan, Enceladus, and Europa

تایتان، انسلادوس و اروپا،

are just three of possibly many ocean worlds that we could explore.

تنها سه امکان بالقوه از جهان‌های اقیانوسیِ بسیاری هستند که توانسته‌ایم کشف کنیم.

We already know of several other candidates in our solar system,

ما هم‌اکنون نیز چندین نامزد دیگر در منظومه شمسی،

including Jupiter’s moons Callisto and Ganymede,

از جمله قمر مشتری، کالسیتو و گانیمِد،

Neptune’s Triton, and even Pluto.

قمر نپتون، تریتون و حتی پلوتو را می‌شناسیم.

If there’s this much potential for life to exist in our own tiny solar system,

اگر چنین پتانسیل فراوانی در منظومه شمسیِ کوچک ما برای حیات وجود داشته باشد،

what unimagined secrets might the rest of the universe contain?

چه اسرار غیر قابل تصور دیگری ممکن است در بقیه جهان وجود داشته باشد؟