How to increase your happiness

Translator: Kourosh Ghaniyoun Reviewer: Masoud Motamedifar

What would make you happy?

چه چیزی خوشحالتان می‌کند؟

Can you imagine a milestone, a win, or even a material possession

آیا می‌توانید تصور کنید که یک نقطه‌ی عطف، یک پیروزی یا حتی داشتن یک شیء

that would unlock this feeling?

این احساس را در شما برانگیزد؟

In this animated version of David Steindl-Rast’s popular TED Talk,

در این نسخه‌ی پویانمایی‌شده از سخنرانی TED محبوبِ دیوید استایندل-راس،

Brother David explains how a simple adjustment in how you move

برادر دیوید توضیح می‌دهد که چطور یک تغییر ساده در نحوه‌ی

through the world might just change what you see,

زیستنمان در جهان ممکن است آنچه می‌بینیم،

how you feel, and how you act.

احساسمان و طرز رفتارمان را تغییر دهد.

Now my topic is gratefulness.

موضوع صحبتم شکرگزاری است.

What is the connection between happiness and gratefulness?

میان شادی و شکرگزاری چه ارتباطی وجود دارد؟

Many people would say, well, that’s very easy.

بسیاری از افراد خواهند گفت، خب، پاسخ ساده است.

When you are happy, you’re grateful.

وقتی شاد باشی، شکرگزار هم هستی.

But think again.

اما در اشتباهند.

Is it really the happy people that are grateful?

آیا واقعاً افراد شکرگزار همان افراد شادند؟

We all know quite a number of people who have everything

همه‌مان کسانی را می‌شناسیم که همه‌ی ملزومات

that it would take to be happy,

خوشبختی را دارند،

and they are not happy, because they want something else,

اما شاد نیستند، چون چیز دیگری می‌خواهند،

or they want more of the same.

یا از آنچه دارند بیشتر می‌خواهند.

And we all know people who have lots of misfortune,

و همه‌مان افرادی را می‌شناسیم که بداقبالی‌های بسیاری آورده‌اند،

misfortune that we ourselves would not want to have,

بدبیاری‌هایی که دوست نداریم سر ما بیایند،

and they are deeply happy.

اما عمیقاً شاد هستند.

They radiate happiness.

از خودشان شادی ساطع می‌کنند.

You are surprised.

شگفت‌زده می‌شوید.

Why? Because they are grateful.

چرا؟ چون آن‌ها شکرگزارند.

Now, we can ask, what really do we mean by gratefulness?

حالا، می‌توانیم بپرسیم، منظور واقعی‌مان از شکرگزاری چیست؟

And how does it work?

و سازوکارش چگونه است؟

Something’s given to us that’s valuable to us.

موهبتی به ما عطا شده که برایمان ارزشمند است.

And it’s really given.

و یک موهبت واقعی هم هست.

These two things have to come together.

این دو مورد باید توأمان شوند.

It has to be something valuable, and it's a real gift.

هم باید چیز ارزشمندی باشد، و هم یک هدیه‌ی واقعی باشد.

And when these two things come together,

و وقتی این دو چیز در کنار هم قرار می‌گیرند

then gratefulness spontaneously rises in my heart,

حس شکرگزاری خودبه‌خود در قلب من پدیدار می‌شود،

happiness spontaneously rises in my heart.

شادی بی‌اختیار در قلبم فزونی می‌یابد.

That’s how gratefulness happens.

شکرگزاری به این شکل پدید می‌آید.

Now, the key to all this

حالا، کلید همه‌‌ی این چیزها

is that we cannot only experience this once in a while.

این است که نمی‌شود فقط گاهی این تجربه را از سر بگذرانیم.

We can be people who live gratefully.

می‌توانیم افرادی باشیم که همیشه شکرگزارانه زندگی می‌کنند.

And how can we live gratefully?

و چگونه می‌توانیم شکرگزارانه زندگی کنیم؟

By experiencing,

با تجربه‌گری،

by becoming aware that every moment is a given moment, as we say.

با آگاه‌شدن از این امر که، اصطلاحاً، هر لحظه یک موهبت است.

It’s a gift.

یک هدیه است.

You have no way of assuring that there will be another moment given to you,

اصلاً نمی‌شود اطمینان یافت که لحظه‌ی دیگری به ما عطا خواهد شد،

and yet, that’s the most valuable thing that can ever be given to us,

حال آنکه، این ارزشمندترین چیزی است که می‌تواند به ما داده شود،

this moment, with all the opportunity that it contains.

این لحظه، با همه‌ی فرصت‌هایی که در خود دارد.

Does that mean that we can be grateful for everything?

آیا این بدان معناست که ما می‌توانیم بابت همه‌چیز شکرگزار باشیم؟

Certainly not.

به هیچ‌وجه.

We cannot be grateful for violence, for war, for oppression, for exploitation.

نمی‌توانیم بابت خشونت، جنگ، سرکوب و استثمار شکرگزار باشیم.

On the personal level,

در سطح شخصی،

we cannot be grateful for the loss of a friend, for unfaithfulness,

نمی‌توانیم بابت ازدست‌دادن یک دوست، بابت بی‌وفایی و

for bereavement.

بابت داغ‌دیدگی شکرگزار باشیم.

But I didn’t say we can be grateful for everything.

اما من هم نگفتم که می‌توانیم بابت همه‌چیز شکرگزار باشیم.

I said we can be grateful in every given moment for the opportunity,

گفتم می‌توانیم در هر لحظه برای فرصتی که به ما داده شده شکرگزار باشیم،

and even when we are confronted with something that is terribly difficult,

و حتی وقتی که با یک موقعیت بسیار دشوار مواجه می‌شویم،

we can rise to this occasion

می‌توانیم از پسِ آن برآییم

and respond to the opportunity that is given to us.

و نسبت به فرصتی که در اختیارمان قرار گرفته واکنش مثبت نشان دهیم.

So how can each one of us find a method for living gratefully,

حالا هر یک از ما چطور می‌توانیم اسلوبی برای زندگیِ شکرگزارانه پیدا کنیم،

not just once in a while being grateful, but moment by moment to be grateful?

آن هم نه اینکه فقط گاهی شکرگزار باشیم، بلکه لحظه‌به‌لحظه شکرگزار باشیم؟

How can we do it?

چطور انجامش دهیم؟

It’s a very simple method: Stop. Look. Go.

روش بسیار ساده‌ای دارد: درنگ کن، نگاه کن، پیش برو.

That’s all.

همین!

But how often do we stop?

اما ما چند وقت یک بار درنگ می‌کنیم؟

We rush through life; we don’t stop.

ما شتاب‌زده زندگی می‌کنیم؛ درنگ نمی‌کنیم.

We miss the opportunity because we don’t stop.

فرصت‌ها را به‌خاطر درنگ‌نکردن از دست می‌دهیم.

We have to stop.

باید درنگ کنیم.

We have to get quiet.

باید سکوت کنیم.

And we have to build stop signs into our lives.

و باید در زندگی‌مان تابلوی توقف بسازیم.

And when you stop, then the next thing is to look.

و بعد از درنگ، باید نگاه کنیم.

You look. You open your eyes. You open your ears. You open your nose.

نگاه کنیم، چشمانمان را باز کنیم. گوشمان را شنوا و بینی‌مان را حساس کنیم.

You open all your senses for this wonderful richness that is given to us.

همه‌ی حس‌هایمان را به روی غنای بی‌نظیر جهانی که به ما عطا شده باز کنیم.

There is no end to it, and that is what life is all about,

این غنا تمام‌شدنی نیست، و هدف زندگی هم همین است،

to enjoy, to enjoy what is given to us.

که لذت ببریم، از چیزی که به ما داده شده لذت ببریم.

And then we can also open our hearts, our hearts for the opportunities,

و بعد می‌توانیم قلبمان را بگشاییم، قلبمان را پذیرای فرصت‌ها کنیم،

for the opportunities also to help others, to make others happy,

پذیرای فرصتِ کمک به دیگران، شادکردن دیگران،

because nothing makes us more happy than when all of us are happy.

چون هیچ‌چیز خوشحال‌کننده‌تر از زمانی نیست که همه‌مان خوشحال باشیم.

And when we open our hearts to the opportunities,

و وقتی قلبمان را پذیرای فرصت‌ها می‌کنیم،

the opportunities invite us to do something,

فرصت‌ها ما را به کنشگری دعوت می‌کنند،

and that is the third.

و این گام سوم است.

Stop, look, and then go, and really do something.

درنگ کن، نگاه کن، و بعد پیش برو، و یک کنش واقعی انجام بده.

And what we can do is whatever life offers to you in that present moment.

و کاری که از ما برمی‌آید همان فرصتی است که زندگی در آن لحظه پیش پایمان می‌گذارد.

There is a wave of gratefulness

موجی از شکرگزاری به راه افتاده

because people are becoming aware how important this is

چون مردم دارند از اهمیت این موضوع آگاه می‌شوند

and how this can change our world,

و درمی‌یابند که چگونه می‌تواند جهان را تغییر دهد،

because if you’re grateful, you’re not fearful.

چون اگر شکرگزار باشیم، دیگر بیمناک نیستیم.

If you're not fearful, you're not violent.

اگر بیمناک نباشیم، دیگر خشن نیستیم.

If you’re grateful, you act out of a sense of enough

اگر شکرگزار باشیم، از سر حس بسندگی دست به کنش می‌زنیم

and not of a sense of scarcity, and you’re willing to share.

و نه از سر کمبود، و تمایل به اشتراک‌گذاری داریم.

If you're grateful, you are enjoying the differences between people

اگر شکرگزار باشیم، از تفاوت‌های آدمیان لذت می‌بریم

and you are respectful to everybody.

و به همگان احترام می‌گذاریم.

And that changes this power pyramid under which we live.

و همین امر هرم قدرتی را که تحت سیطره‌اش زندگی می‌کنیم دگرگون می‌کند.

What we need is a networking of smaller groups,

آنچه بدان نیازمندیم شبکه‌سازی از گروه‌های کوچک‌تر است،

smaller and smaller groups who know one another,

گروه‌های کوچکی که یکدیگر را می‌شناسند،

who interact with one another,

با هم تعامل می‌کنند،

and that is a grateful world.

و این جهانی شکرگزار است.