Can you outsmart the fallacy that divided a nation? - Elizabeth Cox

Translator: sadegh vn Reviewer: shirin etebar

What, you want my milkshake? Here.

چی، از میلک شیک من می‌خواهی؟ بفرما.

“It’s 1819.

«سال ۱۸۱۹ است.

As the United States Congress prepares to make Missouri

زمانی که کنگره ایالات متحده آماده می‌شود تا قبیله میسوری را

the 24th state in the Union,

بیست و چهارمین ایالت در اتحادیه بنامد،

Representative James Tallmage Jr. delivers a speech.

نماینده جیمز تالمج جونیور، یک سخنرانی ترتیب می‌دهد.

He says slavery is morally wrong,

او می‌گوید که برده‌داری از نظر اخلاقی نادرست است،

calling it an ‘abomination’ and a ‘monstrous scourge.’

و آن را یک «عمل شنیع» و یک «مصیبت شیطانی» نامید.

He insists that ‘the extension of the evil must now be prevented,’

او اصرار داشت که اکنون باید از گسترش شرارت جلوگیری شود،

and that slavery shouldn’t be allowed in Missouri, or any new state.”

و بردگی نباید در میسوری، و یا هر ایالت جدیدی مجاز باشد.»

Obviously.

معلومه.

“Representative Tyler disagrees.

«نماینده تایلر مخالف است.

He believes it is a state’s right to choose whether or not to allow slavery.

او معتقد است که این حق یک ایالت است که انتخاب کند آنجا برده‌داری مجاز باشد یا نه.

He doesn’t think the federal government can prohibit slavery

او فکر نمی‌کند که دولت فدرال بتواند جلوی برده‌داری را

in any newly added states.”

در هر ایالتی که به تازگی رسمیت یافته بگیرد.»

Whaaaaat?

چی؟

“Senator Thomas proposes what he sees as a compromise:

«سناتور توماس آنچه را که به عنوان یک توافق می‌داند، پیشنهاد می‌دهد:

Missouri will join the union along with another state, Maine.

اینکه میسوری به همراه ایالت دیگری مثل مین به اتحادیه بپیوندد.

Slavery will be allowed in Missouri and prohibited in Maine.

برده‌داری در میسوری، مجاز و در مین ممنوع خواهد بود.

He also suggests drawing a line through territories yet to become states:

او همچنین پیشنهاد می‌دهد که بین ایالت‌ها و سرزمین‌هایی که هنوز ایالت نشدند مرز بکشند:

slavery will be prohibited north of the line, and allowed south of it.”

برده‌داری در بالای خط ممنوع و در پایین خط منع قانونی نخواهد داشت.»

And this is where I have to draw the line.

و الان وقتش هست که من وارد گود بشوم.

That’s better.

این‌طوری بهتر شد.

Now, senators, congressmen,

حالا، سناتور‌ها، نمایندگان کنگره،

this Missouri compromise you are proposing is fundamentally flawed—

این توافقی که شما درباره میسوری ارائه می‌کنید اساساً ایراد دارد ـــ

flawed is putting it mildly.

واقعاً و بدون اغراق اشکال دارد.

The compromise is based on the middle ground fallacy.

این توافق بر اساس مغالطه حد وسط است.

By saying that half of the new territories should allow slavery

با گفتن اینکه سرزمین‌های جدید باید برده‌داری را بپذیرند در حالی که

while half prohibit it,

نصف دیگر باید آن را ممنوع کنند،

you position the two viewpoints, pro-slavery and anti-slavery,

نشان می‌دهد که شما دو دیدگاه طرفدار برده‌داری و ضد برده‌داری را

as equally valid.

به یک اندازه درست می‌دانید.

But if one view is wrong, while the other is right,

اما اگر یک دیدگاه نادرست باشد در حالی که دیگری درست است،

a compromise between them is still wrong.

توافق بین آن‌ها همچنان درست نیست.

And one side is definitely wrong here: the pro-slavery side.

و دیدگاهی که مسلماً در اینجا نادرست است: وجه طرفدار برده‌داری است.

The whole reason this government exists,

تنها دلیل وجود داشتن حکومت،

the whole reason states exist at all, is to serve the people.

تنها دلیل وجود داشتن دولت‌ها اساساً خدمت کردن به مردم است.

That should include all people.

که باید همه مردم را در بر بگیرد.

Now, I know there are those among you who would argue otherwise,

حالا، می‌دانم در بین شما افرادی هستند که استدلال مخالف با نظر جمع خواهند داشت،

even among those in favor of ending slavery.

حتی اگر نظر جمع پایان دادن به برده‌داری باشد.

In response to your many contorted arguments, all of them wrong,

در پاسخ به بسیاری از استدلال‌های مغشوش شما که همه‌شان هم اشتباه هستند،

I offer this reminder:

این نکته را به شما یادآوری می‌کنم:

the idea that slavery is morally indefensible is not new to you.

طرح برده‌داری که از نظر اخلاقی قابل توجیه نیست، مقوله تازه‌ای برای شما نیست.

The founders of your country knew it and many even acknowledged it publicly,

بنیان‌گذاران کشور شما از آن اطلاع داشتند و حتی بیشترشان آن را علناً پذیرفتند،

even those of them who enslaved other people themselves.

حتی آن‌هایی که خودشان سایر مردم را به بردگی گرفته بودند.

It’s clear that the errors and delusions on this subject

واضح است که اشتباهات و توهماتی که در مورد این موضوع وجود دارد،

go far beyond the middle ground fallacy,

از مغالطه حد وسط بسیار فراتر می‌رود.

but I call your attention to this particular fallacy

اما من توجهتان را به این مغالطه به‌خصوص جلب می‌کنم،

because it can have dire consequences in many situations.

زیرا که می‌تواند عواقب وحشتناکی در بسیاری از شرایط داشته باشد.

Failure to recognize the fact that a compromise between two positions,

عدم درک این واقعیت که در مقایسه بین دو موضع،

one of which is morally indefensible, is also morally indefensible,

موردی که از نظر اخلاقی پذیرفته نیست و هنوز هم اخلاقاً پذیرفته نیست،

has helped to perpetuate countless injustices large and small.

به تداوم بی‌عدالتی‌های کوچک و بزرگ بی‌شماری کمک کرده است.

Even well-intentioned people— which rest assured,

حتی انسان‌های خیر‌خواه ـــ که مطمئن باشید شما را

I don’t mistake you for— fall prey to this fallacy,

با آن‌ها اشتباه نمی‌گیرم ـــ به این مغالطه گرفتار شده‌اند،

because you humans tend to view compromise as a virtue unto itself.

چون شما انسان‌ها تمایل دارید که سازش را به عنوان فضیلتی برای خود ببینید.

“It’s March 1861.

«ماه مارس سال ۱۸۶۱ است.

Seven states have seceded from the Union

از زمان انتخاب شدن آبراهام لینکلن

since Abraham Lincoln was elected president.

به عنوان رئیس جمهور ۷ ایالت از اتحادیه جدا شده‌اند.

As Lincoln takes office with four more states threatening to leave,

لینکلن با روی کار آمدن، به ۴ ایالتی که تهدید به ترک کردن می‌کنند،

he promises not to interfere with slavery in states where it exists,

قول می‌دهد که با برده‌داری که در این ایالت‌ها جریان دارد کاری نداشته باشد،

but to prohibit its expansion into new territories and states.”

اما از گسترش آن در سرزمین‌ها و ایالات جدید جلوگیری خواهد کرد.»

“It’s April 1861, and a Civil War has broken out over slavery.”

«آپریل سال ۱۸۶۱ است و جنگی داخلی بر سر پایان دادن برده‌داری آغاز شده است.»

Some things can't be resolved with a compromise.

بعضی چیز‌ها را نمی‌توان با یک توافق و سازش حل و فصل کرد.