How you survive the coldest place on Earth - Nadia Frontier

Translator: Mahshid Moballegh Nasery

The vast, white ice surface of Antarctica

سطح وسیع و سفید یخی قطب جنوب

stretches for over 3 million square kilometers:

بیش از ۳ میلیون کیلومتر مربع امتداد دارد:

empty, desolate, and almost completely silent.

خالی، متروک و تقریباً کاملاً ساکت.

But appearances can be deceiving.

اما ظواهر می‌توانند فریبنده باشند.

On the coast of this expanse,

در ساحل این گستره،

just a few meters beneath the ice lies a multicolored constellation of life.

فقط چند متر زیر یخ یک برج رنگارنگ از زندگی نهفته است.

This remarkably diverse realm is home to over 8,000 species of sea denizens

این قلمرو بسیار متنوع، خانه بیش از ۸۰۰۰ گونه از ساکنان دریا است

who rely on an arsenal of otherworldly traits to survive.

که برای زنده ماندن به انباری از خصوصیات ماورایی تکیه می‌کنند.

پس چطور این گونه‌ها نه تنها زندگی می‌کنند، بلکه موفق هم می‌شوند،

So how do these species not only live, but thrive,

in conditions most animals would be unable to bear?

در شرایطی که اکثر حیوانات قادر به تحمل نیستند؟

Antarctic waters are some of the most consistently frigid in the world,

آب‌های قطب جنوب یکی از سرد ترین آب‌های جهان هستند،

hovering below 0 degrees Celsius for a large portion of the year.

که در بخش زیادی از سال در دمای زیر صفر درجه سانتیگراد قرار می‌گیرند.

This means burning energy too quickly can be deadly,

این بدان معناست که بسیار سریع سوزاندن انرژی می‌تواند کشنده باشد،

so survival in this ecosystem looks slow and steady.

بنابراین بقا در این اکوسیستم کند و ثابت به نظر می‌رسد.

Freezing temperatures persist even in the summer,

دمای بسیار سرد حتی در تابستان نیز ادامه دارد،

but this season brings a rare gift: sunlight.

اما این فصل یک هدیه لطیف به ارمغان می‌آورد: نور خورشید.

For a brief period, it’s abundant,

این برای یک دوره کوتاه، فراوان است،

shining through the ice for 24 hours a day.

۲۴ ساعت شبانه روز در میان یخ درخشیدن.

This infusion of energy drives intense coastal phytoplankton blooms,

این بارش انرژی باعث گل دادن شدید فیتوپلانکتون‌های ساحلی می‌شود

transforming the waters into a thick green soup.

و آب‌ها را به یک سوپ سبز غلیظ تبدیل می‌کند.

Marine life both large and small takes advantage of this bounty,

موجودات دریایی بزرگ و کوچک از این سخاوت بهره می‌برند،

including the giant Antarctic isopod.

از جمله آیسوپادای غول پیکر قطب جنوب.

Cousins of the humble pill bug,

این سخت پوستان، پسرعموهای خرخاکی گلوله‌ای،

these crustaceans can reach up to 11 centimeters long,

می‌توانند تا ۱۱ سانتی‌متر طول داشته باشند،

and they never miss the opportunity for a meal.

و هرگز فرصت یک وعده غذایی را از دست نمی‌دهند.

The scavengers eat a wide variety of prey, including other giant isopods.

لاشخورها طعمه‌های متنوعی از جمله سایر آیسوپادای غول پیکر را می‌خورند.

And by slowing their metabolisms, they can make this food last,

و با کاهش متابولیسمشان، می‌توانند این غذا را به مدت زیاد نگه دارند،

with one study showing specimens surviving for 50 days without eating.

یک مطالعه نشان می‌دهد که نمونه‌ها به مدت ۵۰ روز بدون غذا زنده می‌مانند.

Since this adaptation involves careful conservation of energy,

از آنجایی که این انطباق مستلزم حفظ دقیق انرژی است،

giant isopods spend most of their time stationary or inching across the seafloor.

آیسوپادای غول پیکر بیشتر زمانشان را درحالت ایستا یا بسیار آرام در کف دریا می‌گذرانند.

Meanwhile, their tiny amphipod relatives celebrate the summer

در همین حال، خویشاوندان کوچک دوپای آنها تابستان را با رهاسازی

by releasing offspring alongside the algal explosion,

زاده‌ها در کنار برون‌ریزی جلبک جشن می‌گیرند،

ensuring their young have an abundance of food.

با اطمینان از اینکه زاده‌هایشان غذای فراوانی دارند.

And sea cucumbers carpeting the seafloor hoover up the dense plankton

و خیارهای دریایی که کف دریا را فرش کرده‌اند روی پلانکتون متراکم با

with outstretched tentacles,

شاخک‌های توسعه یافته بالا می‌روند،

producing nutrient-rich feces that nourish nearby life.

و مدفوع غنی از مواد مغذی تولید می‌کنند که زندگی اطراف را تغذیه می‌کند.

But this big summer blowout doesn’t last long.

اما این انفجار بزرگ تابستانی زیاد دوام نمی‌آورد.

The first signs of autumn arrive in fine needles of frazil ice.

اولین نشانه‌های پاییز با سوزن‌های ظریف یخ نازک می‌رسد.

These slowly coagulating crystals form a skin across the surface,

این کریستال‌هایی که به آرامی تشکیل می‌شوند پوستی را در سراسر سطح تشکیل می‌دهند،

then mix with falling snow before freezing into a thin crust of ice.

سپس پیش از اینکه در یک پوسته نازک از یخ منجمد شوند، با بارش برف مخلوط می‌شوند.

The waters get darker and colder.

آب‌ها تاریک‌تر و سردتر می‌شوند.

And in this swiftly dimming world,

و در این دنیایی که به سرعت تیره می‌شود،

a set of long, spiky limbs sidle into view.

مجموعه‌ای از اندام‌های بلند و تیز در نمای کناری قرار دارند.

With up to six pairs of legs, these giant sea spiders aren’t arachnids,

با حداکثر شش جفت پا، این عنکبوت‌های دریایی غول‌پیکر عنکبوتی نیستند،

but rather a related class of marine arthropod unique to the seafloor.

بلکه یک کلاس مرتبط از بندپایان دریایی منحصر به فرد در بستر دریا هستند.

In addition to housing some of the animal’s organs,

علاوه بر نگهداری برخی از اندام‌های حیوان،

its legs are covered in tiny holes,

پاهایش با سوراخ‌های ریز پوشیده شده است،

which grow more numerous as the spider ages.

که با افزایش سن عنکبوت تعدادشان بیشتر می‌شود.

These holes will likely help absorb the dissolved oxygen

این سوراخ‌ها احتمالاً کمک می‌کنند به جذب اکسیژن محلول

that saturates these freezing southern waters.

که این آب‌های یخ زده جنوبی را اشباع می‌کند.

Since oxygen fuels growth,

از آنجایی که اکسیژن باعث رشد می‌شود،

many local species have evolved to take advantage of this abundance,

بسیاری از گونه‌های محلی برای استفاده از این فراوانی تکامل یافته‌اند،

and it may be one of the reasons that gigantism is so common in this region.

و شاید یکی از دلایلی باشد که غول‌پیکری در این منطقه بسیار رایج است.

Individual sea spiders, for instance, can grow to the size of dinner plates.

مثلا، عنکبوت‌های دریایی منحصر به فرد می‌توانند اندازه‌ی بشقاب‌های شام رشد کنند.

But soon, these underwater giants will be moving slower than ever.

اما طولی نمی‌کشد که، این غول‌های زیر آب کندتر از همیشه حرکت خواهد کرد.

As winter settles in, the sea floor becomes even colder.

با فرا رسیدن زمستان، کف دریا حتی سردتر می‌شود.

Waters fall to negative 1.8 degrees Celsius.

آب‌ها تا منفی ۱.۸ درجه سانتیگراد پایین می‌آیند.

On the surface, the thin icy crust thickens into a layer called nilas,

در سطح، پوسته یخی نازک، ضخیم می‌شود، لایه‌ای به نام نیلاس .

and young sea ice starts forming ridges that block out the sun.

و یخ‌های تازه دریا شروع به ساخت نوک‌هایی می‌کنند که جلوی خورشید را می‌گیرند.

The ocean begins to mirror the still landscape above it.

اقیانوس شروع به انعکاس مناظر ساکن بالای آن می‌کند.

Antarctic sea cucumbers and urchins go into dormancy for months,

خیارها و خارپشت‌های دریایی قطب جنوب ماه‌ها به خواب می‌روند،

and their metabolic rates fall to the slowest on Earth.

و سرعت متابولیسم آنها به کندترین بر روی زمین می‌رسد.

Antarctic limpets continue feeding,

نرم تنان خارچسب قطب جنوب به تغذیه خود ادامه می‌دهند،

but at such a gradual pace that they're largely still surviving

اما با چنان سرعت کمی که تا حد زیادی

on energy reserves from the summer.

بازهم با ذخایر انرژی از تابستان زنده‌اند.

Tiny crustaceans survive off the traces of algae

سخت پوستان کوچک با مقدار ناچیز جلبک‌ها زنده می‌مانند

growing on their home’s icy ceiling,

روی سقف یخی خانه خود رشد می‌کنند،

raising their young in these expansive winter nurseries.

بچه‌هایشان را در این قلمروهای وسیع زمستانی پرورش می‌دهند.

But this seemingly endless winter won't last forever.

اما این زمستان به ظاهر بی پایان تا ابد ادامه نخواهد داشت.

As spring comes, light slowly begins to trickle back down through the ice.

با فرا رسیدن بهار، نور به آرامی شروع به چکیدن دوباره از میان یخ می‌کند.

And week by week, bit by bit,

و هفته به هفته، ذره ذره،

this underwater world will begin waking up

این دنیای زیر آب شروع به بیدار شدن خواهد کرد

to begin its delicate, slow-motion dance once again.

تا یک بار دیگر رقص ظریف و آرام خود را آغاز کند.