The most lightning-struck place on Earth - Graeme Anderson

Translator: soheila Jafari Reviewer: Ali Hosseini

The epic poem "La Dragontea"

شعر حماسی« لا دراگونتا»

describes how English explorer Sir Francis Drake

داستان اینکه چگونه کاوشگرانگلیسی سِر فرانسیس دِرِک

sailed across the Gulf of Venezuela in 1595.

در خلیج ونزوئلا در سال ۱۵۹۵ دریانوردی می‌کرد.

He was aiming for the nearby Lake Maracaibo,

هدف او در نزدیک دریاچه ماراکایبو،

home to a colony of Spanish settlers he planned to overthrow.

برای سرنگونی اقامتگاه مستعماران مهاجر اسپانیایی بود.

But as Drake moved towards the mouth of the lake under cover of darkness,

اما همینکه دِرِک در تاریکی به سمت دهانه دریاچه حرکت کرد،

his plot was suddenly and magnificently foiled.

طرح او به طور ناگهانی و عجیبی خنثی شد.

Huge flashes of lightning illuminated the landscape,

رعد و برق های عظیمی محیط اطراف را روشن کرد،

exposing the fleet as if it were daytime,

و مثل روز روشن ناوگان او هویدا شد

which warned the Spanish about his approach.

که اسپانیایی ها را از نزدیک شدنش آگاه کرد.

Lake Maracaibo is the stormiest place on the planet.

دریاچه ماراکایبو توفانی‌ترین منطقه در روی کره زمین هست.

The massive body of water at over 13,000 square kilometers

و منطقه ایی بسیار بزرگ به مساحت ۱۳٫۰۰۰ کیلومترمربع

is a place of almost perpetual storming.

محلی برای توفان‌های صاعقه‌دار تقریبا همیشگی هست.

Thunderstorms rage above it for up to 200 days of the year,

بیش از ۲۰۰ روز در سال توفان و رعد و برق هست،

each earsplitting event lasting for several hours.

و هر یک از توفان‌های گوش خراش برای چند ساعت ادامه دارد.

Like everywhere else on Earth,

مانند هر جای دیگر بر روی زمین،

lightning at Lake Maracaibo is the result of opposing electrical charges

رعد و برق بر روی دریاچه ماراکایبو ناشی از بارهای الکترونی مخالف هست

that steadily build up inside storm clouds.

که پیوسته در ابرهای توفانی جمع می‌شوند.

Once there's a large enough difference between charges either within the cloud

هنگامی که بارهای مخالف به اندازه کافی در یک ابر

or between the clouds and the Earth below,

و یا بین دو ابر و زمین زیر آن جمع شد،

it forms a spark that becomes a lightning bolt.

این یک جرقه ایجاد می‌کند و تبدیل به رعد و برق می‌شود.

Lightning strikes the earth about 350 million times per year,

بر روی زمین سالیانه حدود ۳۵۰ میلیون بار رعد و برق ایجاد می‌شود،

averaging out to eleven strikes a second.

که بطور متوسط ۱۱ بار در هر ثانیه می‌باشد.

We know that thanks to satellites up in space and sensors on the ground.

ما این را از لطف ماهواره ها فضایی و سنسورها روی زمین می دانیم.

We can also measure the Earth's lightning density,

ما همچنین شدت صاعقه‌ها بر روی زمین را می توانیم اندازه گیری کنیم،

which is the frequency with which lightning flashes in a square kilometer.

که میزان تکرار صاعقه در یک کیلومتر مربع می‌باشد.

Knowing where lightning strikes and how often

دانستن اینکه صاعقه کجا و هر چند وقت می‌زند

reveals the most lightning-rich places on Earth.

بیشترین منطقه‌ای که صاعقه دارد را بر روی زمین را نشان داده است.

In the polar regions,

در منطقه‌های قطبی،

there may only be one strike per several square kilometers each year.

شاید تنها یک صاعقه درهر کیلومتر مربع در سال داشته باشند.

Meanwhile, lightning density at the equator

در حالی که، تراکم صاعقه در استوا

averages out to tens of flashes per square kilometer

بطور متوسط ده ها صاعقه در هر کیلومتر مربع می‌باشد

on account of the sun providing more heat to drive storms.

و بر اساس گرمایی است که خورشید برای ایجاد توفان فراهم می‌کند.

Yet nowhere can quite compare with Lake Maracaibo,

با این حال هیچ کجا با دریاچه ماراکایبو قابل مقایسه نیست،

where lightning strikes an average 250 times per square kilometer,

که به طور متوسط ۲۵۰ بار در هر کیلومتر مربع در سال می‌باشد،

giving it the highest lightning density of any place on Earth.

که به آن عنوان پُر صاعقه‌ترین منطقه بر روی زمین داده شده است.

A number of factors converge to create the lake's seemingly everlasting storms.

چندین عامل همگرا باعث ایجاد توفان‌های ظاهرا‌ بی‌پایان در این دریاچه می‌شوند.

Firstly, Lake Maracaibo lies just ten degrees north of the Equator,

نخست اینکه، دریاچه ماراکایبو در ده درجه شمال استوا قرار دارد،

so there's a wealth of solar energy available to fuel the storms.

پس مقدار بسیار زیادی از انرژی خورشیدی در آنجا به عنوان محرک توفان‌ها موجود هست.

Thunderstorms also require a supply of water vapor to feed on,

همچنین توفان‌های رعد و برقی نیاز به منبع بزرگی از بخار آب دارند،

and having the warm waters of the Caribbean so close by

و داشتن آب گرم در منظقه کارائیب که بسیار نزدیک به آن هست

provides an endless supply.

بخار آب بی‌پایانی را برای آن فراهم می‌کند.

Finally, the lake's southern and western edges

و سرانجام، کرانه جنوبی و غربی دریاچه

are bordered by two massive mountain ranges,

با دو رشته کوه بسیار بزرگ محصور شده،

and as cool winds surge down these slopes,

و همنطور که باد از دامنه کوه پائین می‌آید،

they force up warm air,

هوای گرم را بالا می‌برد،

destabilizing the atmosphere and causing storm clouds to form.

بی ثباتی اتمسفر ایجاد شده و باعث شکل گرفتن ابرهای توفان‌زا می‌شود.

Together, these ingredients combine

همه اینها باهم، ترکیب این موارد

to give rise to the most awe-inspiring thunderstorms on the planet,

باعث ایجاد هیبت الهام بخشی از توفان‌های صاعقه‌دار در این سیاره می‌شود،

a true sight to behold.

یک چشم واقعی برای دیدن.

Centuries ago, Sir Francis Drake may have cursed the lake's intense illumination,

قرن ها پیش، نفرین سر فرانسیس سبب شد تا روشنایی شدید دریاچه را بگیرد،

but today, sailors actually embrace this phenomenon.

اما امروز، ملوانان حقیقتاً این پدیده را با آغوش باز پذیرا هستند.

They call it the Maracaibo Beacon,

آنها آن را فانوس دریایی ماراکایبو می‌نامند،

and use it as a natural lighthouse to illuminate their path across the seas.

و از آن به عنوان فانوس دریایی طبیعی برای روشن کردن مسیر در دریاها بهره می‌برند.