A day in the life of a Peruvian shaman - Gabriel Prieto

Translator: Samin Majidi Reviewer: Leila Ataei

در معبد ماهیگیر، كیكسو، کشیش روستا،

At the temple of the fisherman, Quexo, the village shaman,

looks out over the ocean and frowns.

به اقیانوس نگاه می‌کند و اخم می‌کند.

It’s a still morning– unusually still,

یک صبح آرام است - غیرعادی آرام است،

and the lack of wind is the latest in a series of troubling signs.

نبود باد آخرین علامت در یک سری علائم نگران‌کننده است.

The year is 1400 BCE.

سال ۱۴۰۰ قبل از میلاد است.

Quexo’s village sits in the dusty, treeless desert

روستای كیكسو در بیابانی غبارآلود و بی‌درخت

between the towering Andes and Pacific Ocean.

بین کوه‌های بلند آند و اقیانوس آرام قرار دارد.

The villagers live off the sea, harvesting reeds,

اهالی روستا از طریق دریا امرار معاش می‌کنند، نی برداشت می‌کنند،

drying them in the sun, and using them to build fishing boats.

آن‌ها را در آفتاب خشک کرده و برای ساخت قایق‌های ماهیگیری استفاده می‌کنند.

Every day in the summer,

هر روز در تابستان،

the men set out on these boats to hunt shark and other fish

مردها برای شکار کوسه و ماهی‌های دیگر روی این قایق‌ها کار می‌کنند

while the women harvest shellfish and sea urchins.

در حالی که زن‌ها صدف و توتیای دریایی جمع می‌کنند.

In winter, storms bring powerful waves, which cross the vast ocean unobstructed

در زمستان، طوفان‌ها امواج قدرتمندی را پدید می‌آورند

که از اقیانوس وسیع و بدون مانع برای منفجر شدن در این ساحل عبور می‌کنند.

to detonate on these shores.

Most years, Quexo’s village catches more than enough fish.

اکثر سال‌ها، روستای کیکسو بیش از اندازه ماهی صید می‌کند.

But this year, the winds have died and the fish have dwindled.

اما امسال بادها از بین رفته و ماهی‌ها کم شده‌اند.

Quexo has seen this pattern before:

کیکسو قبلاً این الگو را دیده است:

the fish disappear, then the violent rains arrive,

ماهی‌ها ناپدید می‌شوند، سپس باران‌های شدید می‌رسند،

causing flash floods that dissolve mud bricks and wash away settlements.

باعث سیل‌های ناگهانی می‌شوند

که آجرهای گلی را در خود حل کرده و سکونتگاه‌ها را نابود می‌کنند.

He needs to stop the bad weather before the storms come—

او باید قبل از رسیدن طوفان‌ها هوای بد را متوقف کند--

his only hope is a special ritual he’s been planning.

تنها امیدش مراسمی خاص است که برنامه‌ریزی کرده.

Quexo spends much less time in the ocean than the other villagers.

کیکسو نسبت به سایر روستاییان زمان بسیار کمتری را در اقیانوس می‌گذراند.

He became a shaman after seeing a sign in the sea one morning—

او بعد از اینکه یک روز صبح نشانه‌ای در دریا دید یک کشیش شد -

like his father and grandfather before him.

مانند پدر و پدربزرگش پیش از او.

This morning,

امروز صبح،

he walks to the nearby sacred mountain as the sun rises.

او همزمان با طلوع خورشید، به طرف کوه مقدسی که در نزدیکی است قدم می‌زند.

There, he gathers ceremonial cactus and herbs like “horse tail,”

در آن جا، کاکتوس و گیاهان تشریفاتی مانند «دم‌اسب»،

“stonebreaker," and valerian, along with the mineral hematite.

«سنگ‌شکن» و سنبل کوهی به همراه هماتیت معدنی جمع می‌کند.

Back in the village, everyone is preparing to leave

در روستا، همه در حال آماده شدن برای ترک روستا هستند.

for a religious festival at a large temple inland.

به منظور یک جشنواره مذهبی که در یک معبد بزرگ درون‌مرزی برگزار می‌شود.

The festival marks the beginning of what is usually the season of abundance,

این جشنواره نمایانگر آغاز فصلی است که به عنوان فصل فراوانی شناخته می‌شود،

but with the signs pointing to storms, Quexo isn’t feeling too celebratory.

اما با علائمی که به طوفان‌ها اشاره دارد، کیکسو احساس شادابی زیادی نمی‌کند.

Whole families travel to the festival, where they camp for a few days.

تمام خانواده‌ها به جشنواره می‌روند، و برای چند روز در آن جا اردو می‌زنند.

They’ve packed seaweed, carved bones, gourd bowls, reed mats,

آن‌ها جلبک دریایی، استخوان‌های حکاکی شده، کاسه‌های کدو، حصیرهای ساخته‌شده از نی،

and other goods to trade in the market around the temple.

و کالاهای دیگر را برای معامله در بازارِ اطراف معبد بسته‌بندی می‌کنند.

Quexo inspects the goods to make sure everything is of the finest quality.

کیکسو کالاها را بازرسی می‌کند تا مطمئن شود همه چیز با بهترین کیفیت است.

He brings the herbs he gathered to trade for cinnabar,

او گیاهانی را که برای معامله با «سینابر» جمع کرده با خود می‌آورد،

a mineral that comes from the highlands in the Andes.

یک ماده معدنی که از ارتفاعات آند به دست می‌آید.

He needs cinnabar for his ritual to ward off the storms.

او در مراسم مذهبی خود برای دفع کردن طوفان‌ها به سینابر نیاز دارد.

Around lunchtime, the sprawling temple rises out of the desert ahead.

حوالی ظهر، معبدی عظیم در افق کویر ظاهر می‌شود.

People have come from all along the coast and the foothills.

مردم از سراسر ساحل و کوهپایه آمده‌اند.

The women handle trade transactions— they’re looking for cotton and ceramics.

زنان معاملات تجاری را اداره می‌کنند - آن‌ها به دنبال نخ و ظروف سفالی هستند.

Men aren’t usually allowed to do the trading,

معمولاً مردان مجاز به انجام معاملات نیستند،

but shamans are an exception.

اما کشیش‌ها یک استثنا هستند.

Though Quexo is a man, during rituals he becomes half man, half woman,

اگرچه كیكسو مرد است اما در طول مراسم او نیمی مرد، نیمی زن می‌شود

and this ambiguity makes his role more flexible outside ceremonies too.

و این ابهام باعث می‌شود نقش او در خارج از مراسم نیز منعطف‌تر شود.

Quexo can’t find any cinnabar in the market,

کیکسو نمی‌تواند هیچ سینابری در بازار پیدا کند،

so he heads to the main temple,

بنابراین به معبد اصلی می‌رود،

dodging children playing in the plaza.

بچه‌های بازیگوش در میدان بازی می‌کنند.

He puts on his ceremonial garb: red face paint, earrings,

او لباس تشریفاتی‌اش را می‌پوشد: رنگ قرمز صورت، گوشواره‌ها،

and a necklace of shark’s teeth and vertebrae.

و گردنبندی از دندان‌های کوسه و استخوان‌های مهره‌.

Inside, the ceremonies are already underway,

در داخل، مراسم پیش‌تر شروع شده‌است،

and the shamans have drunk the sacred cactus drink.

و کشیش‌ها نوشیدنی کاکتوس مقدس را نوشیده‌اند.

Many of them are Quexo’s friends from festivals over the years,

بسیاری از آن‌ها دوستان کیکسو هستند که او از جشنواره‌ها در طول سال‌ها می‌شناسد،

but he doesn’t see the mountain shamans who would have cinnabar.

اما او کشیش بزرگ را که سینابر دارد نمی‌بیند.

He begins to panic.

او وحشت می‌کند.

If the highland shamans don’t show up,

اگر کشیش‌های بزرگ حاضر نشوند،

his only option will be to make the long walk into the mountains.

تنها گزینه‌ی او این خواهد بود که پیاده‌روی طولانی به کوه‌ها داشته باشد.

It’s a dangerous journey that takes five days,

یک سفر خطرناک که پنج روز طول می‌کشد،

precious time he doesn’t have to waste.

وقت گرانبهایی که نباید هدر دهد.

But perhaps he has no choice.

اما گویا چاره‌ای ندارد.

He refuses the sacred cactus and sets off toward the mountains.

او از خوردن کاکتوس مقدس خودداری کرده و به سمت کوه‌ها می‌رود.

As he leaves the settlement behind, he sees a group approaching.

وقتی سکونتگاه‌ها را پشت سر می‌گذارد، گروهی را می‌بیند که به او نزدیک می‌شوند.

He recognizes them as highlanders by their llamas.

آن‌ها را به عنوان مردمان کوهستان از روی پشم‌های لامایشان می‌شناسد.

He dashes toward their shaman.

به سرعت به سمت کشیش‌هایشان می‌رود.

Barely pausing to say hello, he offers him hematite, dried seaweed,

به سختی توقف کرده تا سلام گوید، و هماتیت، جلبک دریایی خشک،

and empty shells to grind up for lime and chew with coca leaves.

پوسته‌های خالی برای جویدن با برگ‌های کوکا و خرد کردن لیمو ارائه می‌دهد.

In return, the other shaman gives him the precious cinnabar.

در عوض، کشیش دیگر سینابر گرانبها را به او می‌دهد.

With the key to his ritual in hand,

با در دست داشتن کلید مراسمش،

Quexo heads home to the temple of the fisherman

کیکسو به سوی خانه و معبد ماهیگیر می‌رود

in hopes of turning the tide.

به امید بازگشت جزر و مد.