The Romans flooded the Colosseum for sea battles - Janelle Peters

Translator: Hajar Almasi Reviewer: RAHAA IMANII

The cry of the crowd. The roar of a lion. The clash of metal.

خروش جمعیت. غرش شیر. صدای چکاچاک برخورد شمشیرهای فلزی.

Starting in 80 CE these sounds rang through the stands of the Colosseum.

در ۸۰ میلادی این صداها از سکوهای کولوسئوم به گوش می‌رسید.

On hundreds of days a year,

صدها روز از سال،

over 50,000 residents of Rome and visitors from across the Roman Empire

بیش از ۵۰.۰۰۰ ساکنین رُمی و بازدیدکنندگان از سرتاسر امپراطوری روم،

would fill the stadiums’ four stories to see gladiators duel, animals fight,

این استادیوم چهار طبقه را برای دیدن دوئل گلادیاتور، مبارزه با حیوانات،

and chariots race around the arena.

و مسابقه‌های ارابه‌رانی پیرامون صحنه نبرد را پر‌می‌کردند.

And for the grand finale, water poured into the arena basin,

و برای عظمتِ مسابقات نهایی، در گودی صحنه نبرد آب می‌ریختند،

submerging the stage for the greatest spectacle of all:

و به خاطر بهترین چشم‌انداز نمایش برای همه، صحنه را غوطه ور می‌کرند:

staged naval battles.

نبردهای دریایی را به صحنه می‌آوردند.

The Romans’ epic, mock maritime encounters, called naumachiae,

حماسه رومیان، نبردهای ساختگی دریایی با نام «ناماکیا»،

started during Julius Caesar’s reign in the first century BC,

طی دوران سلطنت ژولیوس سزار در قرن اول پیش از میلاد،

over a hundred years before the Colosseum was built.

بیش از صد سال پیش از آن‌که کولوسئوم ساخته شود، آغاز شد.

They were held alongside other aquatic spectacles

آنها در کنار سایر نمایش‌های آبی

on natural and artificial bodies of water around Rome

درپهنه‌های آبی طبیعی و مصنوعی پیرامون شهر رم

up through Emperor Flavius Vespasian,

از طریق امپراطور فلاویوس وسپسیان،

who began building the Colosseum in 70 CE on the site of a former lake.

کسی که ساخت کولوسئوم را در ۷۰ میلادی در محل دریاچه‌ای خشک‌شده آغاز کرد.

The Colosseum was intended to be a symbol of Rome’s power in the ancient world,

در نظر گرفته شده بود که کولوسئوم، نماد قدرت روم در دنیای باستان شود،

and what better way to display that power

و چه راهی بهتری برای نشان دادن آن قدرت

than a body of water that could drain and refill at the Emperor’s command?

بیشتر از پهنه آبی که می‌توانست به دستور امپراطور پر و خالی شود؟

Vespasian’s son Flavius Titus fulfilled his father’s dream in 80 CE

پسر وسپاسیانوس، تیتوس فلاویوس، در سال ۸۰ میلادی، به رویای پدرش

when he used war spoils to finish the Colosseum–

هنگامی که از غنیمت جنگی برای تکمیل کولوسئوم استفاده کرد،

or as it was known at the time, the Flavian Amphitheater.

یا همان طور که در آن زمان مشهور شد، آمفی‌تئاتر فلاویوس، جامه عمل پوشاند.

The grand opening was celebrated with 100 days of pageantry and gladiatorial games,

افتتاحیه بزرگ با ۱۰۰ روز نمایش باشکوه و رقابت‌های گلادیاتوری بود،

setting the precedent for programming that included parades,

سنت و سابقه‌ای جهت برنامه‌ریزی شامل نمایش‌های عمومی رژه‌ها،

musical performances, public executions, and of course, gladiatorial combat.

اجرای موسیقی، اعدام‌های عمومی و البته مبارزه گلادیاتورها، تنظیم کرد.

Unlike the games in smaller amphitheaters funded by wealthy Romans,

بر خلاف بازی‌های آمفی‌تاترهای کوچک‌تر که توسط رومیان ثروتمند تامین شده‌بود،

these lavish displays of Imperial power were financed by the Emperor.

این نمایش‌های پرهزینه از قدرت امپراطوری، از سوی امپراطور تامین می‌شدند.

Parades of exotic animals, theatrical performances,

رژه و نمایش عمومی حیوانات نادر، نمایش تئاتر،

and the awe-inspiring naumachiae were all designed

ومسابقات الهامبخش و هیجان‌انگیزناماکیا (مبارزات کشتیرانی ساختگی)

to bolster faith in the god-like Emperor,

همگی جهتِ تقویت ایمانی خداگونه به امپراطور،

who would be declared a god after his own death.

که پس از مرگ خود به عنوان خدا اعلام می‌شدند، طراحی می‌شدند.

It’s still a mystery how engineers flooded the arena to create this aquatic effect.

هنوزهم معماست که چطور مهندسین صحنه نبرد را برای ایجاد جنین تاثیر آبی، غرقاب می‌کردند.

Some historians believe a giant aqueduct was diverted into the arena.

برخی از مورخان معتقدند که یک کانال بزرگ به صحنه نبرد کشیده می‌شده.

Others think the system of chambers and sluice gates used to drain the arena,

برخی دیگر فکر می‌کنند از سیستم مداخل ورودی اتاقکها و دریچه تخلیه که برای خالی کردن آب

were also used to fill it.

صحنه استفاده می‌شده نیز برای پر کردنِ آن هم استفاده می‌شد.

These chambers could’ve been filled with water prior to the event

این اتاقک‌ها پیش ازمسابقه با آب پر می‌شد

and then opened to submerge the stage

و سپس باز می‌شدند تا صحنه را زیر آب ببرند

under more than a million gallons of water, to create a depth of five feet.

با بیش از ۲۲۷۳۰ مترمکعب آب (۱میلیون گالن) برای ایجاد عمقی به اندازه ۱.۵متر

But even with all that water,

اما باز هم با این‌همه آب،

the Romans had to construct miniature boats with special flat bottoms

رومی‌ها باید قایق‌های کوچک و مینیاتوری می‌ساختند

that wouldn’t scrape the Colosseum floor.

که کف کولوسئوم را نخراشد،

These boats ranged from 7 to 15 meters long,

این قایق‌ها از ۷ تا ۱۵ متر طول داشتند،

and were built to look like vessels from famous encounters.

و شبیه کشتی‌هایی که مبارزات مشهوری داشتند ساخته می‌شدند.

During a battle, dozens of these ships would float around the arena,

در طول یک نبرد، ده‌ها فروند از این کشتی‌ها در میدان مسابقه شناور می‌شدند،

crewed by gladiators dressed as the opposing sides of the recreated battle.

و با گلادیاتورهایی که ملبس به دوجبهه مخالف پیکار جهت بازسازی نبرد بودند، ناوبری می‌شد

These warriors would duel across ships;

این جنگ‌جویان با کشتی دوئل می‌کردند؛

boarding them, fighting, drowning, and incapacitating their foes

برای حمله آنها را به عرشه کشتی می‌کشاندند، می‌جنگیدند، غرقشان می‌کردند،حریفشان را

until only one faction was left standing.

ناکارمی‌کردند تا زمانی که فقط یک جناح باقی می‌ماند.

Fortunately, not every watery display told such a gruesome story.

خوشبختانه نه این‌که همه نمایش‌های آبی چنین داستان وحشتناکی را بازگو بکند.

In some of these floodings,

در برخی از این سیلابها،

a submerged stage allowed chariot drivers to glide across the water

یک صحنه غوطه‌ور در آب، به ارابه‌رانان اجازه می‌داد تا میان آب سر بخورند،

as though they were Triton, making waves as he piloted his chariot on the sea.

گویی تریتون بودند، در حالی که ارابه‌اش را به سمت دریا هدایت‌می‌کرد آشوب به‌پا می‌کرد

Animals walked on water, myths were re-enacted by condemned prisoners,

حیوانات بر روی آب راه می‌رفتند، زندانیانِ محکوم، دوباره افسانه‌ها را نمایش می‌دادند.

and at night, nude synchronized swimmers would perform by torchlight.

و شب‌ها، شناگران برهنه، اجرایی هماهنگ با نور مشعل‌ها داشتند.

But the Colosseum’s aquatic age didn’t last forever.

اما دوران آبیِ کولوسئوم تا ابد ادامه پیدا نکرد.

The naval battles proved so popular they were given their own nearby lake

جنگهای دریایی به قدری محبوب شد که دریاچه‌ی مخصوص به خود در همان حوالی به آنها

by Emperor Domitian in the early 90s CE.

از سوی امپراطور دومیتیان در اوایل دهه ۹۰ میلادی داده شد.

The larger lake proved even better for naumachiae,

دریاچه بزرگ‌تر برای ناماکیا حتی بهتر هم بود،

and the Colosseum soon gained a series of underground animal cages

و کولوسئوم خیلی زود مجموعه‌ای از قفس‌ زیرزمینی جانوران

and trap doors that didn’t allow for further flooding.

و دریچه‌های بازشوی بیشتری را افزایش ‌داد، که مجالی برای غرقاب کردن بیشتر نمی‌داد.

But for a brief time,

اما برای مدتی کوتاه،

the Flavian Emperors controlled the tides of war and water

امپراطوران دوره فلاوی، دوران شکوفایی جنگ و آب را

in a spectacular show of power.

در نمایشی تماشایی از قدرت کنترل می‌کردند.