Can you outsmart the slippery slope fallacy? - Elizabeth Cox

Translator: Black Note Reviewer: shirin etebar

On the plains of the Serengeti, a dung beetle

در دشت‌های سرنگتی، یک سوسک سرگین

rolls his perfectly sculpted ball of dung away from competitors.

توپ سرگین بسیار خوب ساخته شده خود را از رقیبان به دور غلت می‌دهد.

In this Canadian river, a beaver rushes to reinforce her dam

در این رودخانه کانادایی، یک سگ آبی می‌شتابد تا سد خود را تقویت کند،

as it threatens to burst.

چون قرار است بترکد.

As the snowball thunders down the mountainside,

هنگامی که گلوله برفی از دامنه کوه به پایین حرکت می‌کند،

gaining momentum, the arctic foxes run for cover—

و شتاب می‌گیرد، روباه‌های قطبی برای محافظت فرار می‌کنند -

I can't stand these nature programs.

نمی‌توانم این مستندهای طبیعت را تحمل کنم.

Always the same story, and not a rational actor in sight. What else is on?

همیشه داستان یکسان، و یک بازیگر منطقی هم نیست. دیگر چه خبری هست؟

It’s April 1954, and Vietnamese nationalists are on the verge of victory

آوریل ۱۹۵۴ است، و ملی‌گرایانِ ویتنامی در آستانه پیروزی

against French forces fighting for control of Vietnam.

در برابر نیروهای فرانسوی که برای کنترل ویتنام مبارزه می‌کنند، هستند.

Their victory could lead to an independent Vietnam

پیروزی آنها می‌تواند منجر به یک ویتنام مستقل

under communist leader Ho Chi Minh.

تحت کنترل رهبر کمونیست «هو شی مین» شود.

The United States President, Dwight D. Eisenhower,

رئیس جمهور ایالات متحده، دوایت د. آیزنهاور،

is holding a press conference to comment on these developments.

در حال برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی در مورد این تحولات است.

Well, if you really must.

خوب، اگر چاره‌ای دیگری نیست.

Eisenhower claims that by virtue of what he calls the “falling domino principle,”

آیزنهاور ادعا می‌کند بر اساس آنچه او «اصل ریزش دومینو» می‌نامد،

communist control of Vietnam would be the “beginning of a disintegration”

کنترل کمونیست ویتنام «شروع یک از هم پاشیدگی» خواهد بود

that would be certain to cause “incalculable loss.”

که مطمئنا منجر به «باخت بسیار بزرگ» خواهد شد.

The beetles and beavers may be beyond my reach,

شاید سوسک‌ها و سگ‌های آبی از دسترس من خارج باشند،

but surely here's someone I can reason with.

ولی مطمئنا اینجا آدمی است که من می‌توانم با او بحث کنم.

Now, Mr. President, let’s take a deep breath, shall we?

خوب، آقای رئیس جمهور، یک نفس عمیق بکشیم، ممکن است؟

It’s a big leap—or, one might say, a long slide—

این یک جهش بزرگ - یا، شاید بهتر است بگویم، یک لغزش طولانی -

from communist governance of Vietnam

از حکومت کمونیستی ویتنام

to the global spread of authoritarian communist regimes.

به گسترش جهانی رژیم اقتدارگرای کمونیستی است.

It’s as if we were to say you were clothed,

مانند این است ما بگوییم شما لباس پوشیده بودید،

now you’re in your underwear,

الان در زیرشلواریتان هستید،

so soon everyone in the world will be completely naked.

پس به زودی همه در دنیا کاملا لخت خواهند بود.

Don’t worry, I may have that power, but I promise not to use it.

نگران نباشید، من این قدرت را دارم، ولی قول می‌دهم از آن استفاده نکنم.

Now, as I was saying, this kind of argument,

الان، همانطور که می‌گفتم، استدلال‌های مانند این،

where one step, let’s call it A, kicks off a string of events

جایی که یک مرحله، آن را «الف» بنامیم، رشته‌ای از اتفاقات را شروع می‌کند

that inevitably culminates in an extreme scenario,

که ناگزیر در یک سناریوی مفرط اوج می‌گیرد،

let’s call it Z, is known as a slippery slope.

آن را «ی» بنامیم، به عنوان یک ‌شیب لغزنده شناخته می‌شود.

Many such arguments focus on catastrophe,

بسیاری از این استدلال‌های بر فاجعه تمرکز می‌کنند،

but the slope to an extreme positive outcome can be just as slippery.

ولی این شیب برای نتایج مفرط مثبت نیز می‌تواند لغزنده باشد.

The trouble with this kind of argument is that,

مشکل این نوع از استدلال‌های این است، که

in presenting Z is the inevitable outcome of A,

در نشان دادن «ی» به عنوان نتیجه اجتناب ناپذیر «الف»،

it almost always overstates the likelihood that Z will happen

همیشه احتمال اتفاق افتادن «ی» را

if A happens.

اگر «الف» اتفاق بیافتد، اغراق می‌کند.

Why?

چرا؟

Allow me to trouble you with some math.

بگذاردید شما را با مقداری ریاضی به زحمت بیندازم.

Let’s assume for the sake of argument that, taken individually,

برای استدلال فرض کنیم که به صورت جداگانه،

each step between A and Z is independent from the others

هر مرحله بین «الف» و «ی» از بقیه مستقل است

and very likely— 99%.

و بسیار محتمل هم است - ۹۹٪.

So the probability that A causes B, that B causes C,

پس احتمال اینکه «الف» منجر به «ب» می‌شود، «ب» منجر به «پ» می‌شود،

that C causes D, and so on, is each 99%.

«پ» منجر به «ت» می‌شود، و الی آخر، هرکدام ۹۹٪ احتمال وقوع دارند.

Even so, each additional step adds an opportunity to alter the outcome,

با این حال، هر مرحله اضافی برای تغییر نتیجه یک فرصت ایجاد می‌کند،

and A is only 78% likely to lead to Z—

«الف» تنها ۷۸٪ احتمال دارد منجر به «ی» شود -

far from an inevitability.

دور از یک اجتناب‌ناپذیری.

If there’s a 95% likelihood of each step,

اگر یک احتمال ۹۵٪ برای هر مرحله وجود داشته باشد،

the chance that A leads to Z plummets to about 28%.

احتمال اینکه «الف» منجر به «ی» شود، به تقریبا ۲۸٪ کاهش می‌یابد.

If there’s a 90% likelihood at each step—

اگر هر مرحله ۹۰٪ احتمال وقوع دارد -

still very likely by most standards—

هنوز با بیشتر استانداردها بسیار محتمل -

the chance that A leads to Z is only 7%.

احتمال اینکه «الف» منجر به «ی» شود فقط ۷٪ است.

And if 24 of the 25 steps between A and Z are 99% likely,

و اگر ۲۴ مرحله از ۲۵ مرحله بین «الف» و «ی» ۹۹٪ احتمال داشته باشد،

and one is 50% likely,

و یکی ۵۰٪ احتمال داشته باشد،

the chance that A leads to Z

احتمال اینکه «الف» به «ی» منجر شود

goes down from 78% to 39%.

از ۷۸٪ به ۳۹٪ کاهش پیدا می‌کند.

Back to your situation.

به مشکل شما برگردیم.

I won’t deny you have reason to be concerned.

من انکار نمی‌کنم که شما دلیلی برای نگرانی دارید.

You’re warily watching as powerful authoritarian communist regimes

شما با جدیدت نگاه می‌کنید همانطور که رژیم‌های اقتدارگرای کمونیستی

in the Soviet Union and China try to spread their form of governance.

در اتحادیه‌ی جماهیر شوروی و چین در تلاش گسترش شیوه‌ی حکومت خود هستند.

But let’s take a look at the chain of events you suggest:

ولی بگذارید سلسله اتفاقاتی که شما پیشنهاد می‌دهید را بررسی کنیم:

You say that the countries surrounding Vietnam

شما می‌گویید کشورهای اطراف ویتنام

would all soon fall under communist rule;

همه به زودی تحت حاکمیت کمونیستی قرار خواهند گرفت؛

that this would result in a loss of essential trade

که این امر منجر به از دست دادن تجارت اساسی

with these countries for others;

با این کشورها می‌شود؛ و این کشورها

that with no non-communist nations left to trade with,

که دیگر کشور غیرکمونیستی برای تجارت با آن باقی نمانده است،

Japan would be pressured towards communism

ژاپن تحت فشار کمونیست شدن قرار می‌گیرد

and that this, in turn, would threaten Australia and New Zealand.

و این به نوبه‌ی خود، استرالیا و نیوزیلند را تحت تهدید قرار خواهد داد.

Your ultimate fear, if I may presume,

ترس نهایی شما، اگر فرض کنم،

is that this will in turn threaten the United States.

این است که این به نوبه‌ی خود ایالات متحده را تهدید خواهد کرد.

Is this a possibility? Sure.

آیا این یک احتمال است؟ البته که.

Where I take issue is with your comparison to dominos.

جایی که من با آن مشکل دارم مقایسه شما با دومینو است.

These complex real-world events are not, in fact, like dominoes,

این اتفاقات پیچیده در دنیای واقعی، شبیه دومینوها نیستند،

where when the first one falls,

که در آن اگر اولی سقوط کند،

it becomes a certainty that the last will fall.

یقین می‌شود که آخری نیز سقوط خواهد کرد.

For any one of these events, a number of possible outcomes could result,

برای هر یک از این اتفاقات، تعدادی نتایج احتمالی وجود دارد،

each affecting the other events in different ways.

که هر یک دیگری را در حالات مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد.

The possibilities are not a chain, they’re a web.

احتمالات یک زنجیره نیستند، یک شبکه هستند.

It’s 1975, and after 20 years of conflict, and several million lives lost,

سال ۱۹۷۵ است،‌ و بعد از ۲۰ سال نزاع، و چندین میلیون زندگی از دست رفته،

North Vietnamese forces have taken control of the capital of South Vietnam.

نیروهای ویتنام شمالی کنترل پایتخت ویتنام جنوبی را در دست گرفته‌اند.

The war is over, and all of Vietnam is under communist control.

جنگ تمام شده است، و تمام ویتنام تحت کنترل کمونیست‌ها است.

Communist regimes have come to power in neighboring Laos and Cambodia,

رژیم‌های کمونیست در کشورهای همسایه لائوس و کامبوج به قدرت رسیده‌اند،

where the regime will be responsible

جایی که این رژیم

for the deaths of an estimated quarter of all Cambodians.

مسئول مرگ یک چهارم تمام کامبوجی‌های تخمین زده شده خواهد بود.

Wait, there's more.

صبر کنید، ادامه دارد.

That first step you were trying to avoid happened,

اولین مرحله که تلاش می‌کردید از آن اجتناب کنید اتفاق افتاد،

but the end result you predicted did not.

ولی نتیجه نهایی که حدس زده بودید اتفاق نیفتاد.

As for the steps between, a few happened; many did not.

در مورد مراحل میانی، تعدادی اتفاق افتادند، بسیاری نه.

Decades afterward, your fellow humans are still debating

چند دهه بعد، انسان‌های طرفدار تو هنوز بحث می‌کنند

why events unfolded the way they did.

چرا رویداد‌ها به آن شکل اتفاق افتادند.

And this is the trouble with slippery slope arguments.

و مشکل استدلال‌های شیب لغزنده این است.

They focus exclusively on extreme outcomes,

آنها روی نتایج مفرط تمرکز می‌کنند،

assigning those outcomes a degree of certainty or inevitability

برای آن نتایج مقدار قطعیت یا اجتناب‌پذیری مشخص می‌کنند،

that rarely corresponds to reality.

که به ندرت با واقعیت تطابق دارد.

They divert attention from other, more likely possibilities,

آنها توجه را از احتمالات دیگر منحرف می‌کنند،

foreclosing discussions that might be more productive.

و بحث‌هایی که شاید عملکرد بهتری داشته باشند را مسدود می‌کنند.

And that’s when they’re made in good faith.

و این زمانی است که آنها با حسن نیت ساخته شده‌اند.

Slippery slope arguments can also be intentionally structured

استدلال‌های شیب لغزنده همچنین می‌توانند عمداً ساختاریابی شوند

to take advantage of people’s fears—

تا از ترس‌های مردم استفاده کنند -

whatever your position on an issue,

موضع شما در مورد یک موضوع هرچه باشد،

it’s easy to come up with an extreme outcome that suits your aims.

آسان است به نتیجه مفرطی برسید که مناسب اهداف شما است.

Best to avoid them entirely, eh?

بهتر است از آنها دوری کنیم، نه؟