When will the next ice age happen? - Lorraine Lisiecki

Translator: sadegh zabihi Reviewer: ‌Behdad Khazaeli

[«یخ حاوی هیچ آینده‌ای نیست، تنها گذشته‌ای مهر و موم شده است.»

- هاروکی موراکامی]

۲۰ هزار سال پیش،

زمین چشم‌اندازی سرد بود که ماموت‌های پشمالو بر آن می‌تاختند.

صفحه‌های یخ عظیم، به ضخامت چندین هزار کیلومتر،

بخش‌هایی از آمریکای شمالی، آسیا و اروپا را پوشانده بود.

معمولاً آن را به نام «عصر یخبندان» می‌شناسیم.

اما زمین‌شناسان به آن آخرین حداکثرِ یخچالی می‌گویند.

زیرا آخرین باری است که یخ به چنان گستردگی رسید،

و «عصر یخبندان» عبارتی غیر رسمی است که تعریف پذیرفته شده واحدی ندارد.

در طول میلیون‌ها سال گذشته،

در واقع حدود ۱۰ حداکثرِ یخچالی متفاوت وجود داشته است.

در طول تاریخ زمین، آب و هوا تغییرات زیادی داشته است.

برای صدها میلون سال،

سیاره هیچ یخی در قطب‌ها نداشت.

بدون یخ، سطح آب دریاها ۷۰ متر بالاتر بود.

از سوی دیگر، حدود ۷۰۰ میلیون سال پیش،

در طی رویدادی به نام « زمینِ گلوله برفی»

زمین تقریباً به طور کامل با یخ پوشیده شد.

خوب عامل این نوسانات عظیم در آب و هوای این سیاره چیست؟

یکی از عوامل اصلی دی‌اکسید کربن جوی است،

گازی گلخانه‌ای که حرارت را به دام می‌اندازد.

فرایندهای طبیعی، مثل آتشفشان‌ها،

فرسایش شیمیایی سنگ‌ها،

و دفن مواد آلی،

در طول میلیون‌ها سال می‌توانند باعث تغییرات چشم‌گیر دی‌اکسید کربن شوند.

در طول یک میلیون سال گذشته، میزان دی‌اکسید کربن نسبتاً پایین بوده است،

و تکرار حداکثرهای یخچالی

به دلیل چرخه‌های حرکت زمین به دور خورشید رخ داده‌اند.

همین طور که زمین می‌چرخد،

روی محور خود تلوتلو می‌خورد و شیب آن تغییر می‌کند،

و میزان نوری که به جاهای مختلف سطح آن می‌رسد را تغییر می‌دهد.

این تلوتلو خوردن‌ها، با مدار بیضوی سیاره ترکیب می‌شوند،

و باعث می‌شود دمای تابستان

با توجه به اینکه انقلاب تابستانی نزدیک به خورشید

یا دور از آن رخ دهد تغییر کند.

تقریباً هر ۱۰۰٫۰۰۰ سال، این عوامل با هم ترکیب می‌شوند

تا شرایطی بسیار سردتر را ایجاد کنند که هزار سال به طول می‌انجامد.

تابستان‌های خنک که به اندازه کافی گرم نیستند که یخ زمستان قبل را آب کنند

اجازه می‌دهند یخ سال به سال متراکم‌تر شود.

این صفحات یخ با انعکاس دادن بیشتر انرژی خورشید به فضا

سرمای اضافی تولید می‌کنند.

همزمان، شرایط سردتر دی‌اکسید کربن را

از اتمسفر به اقیانوس منتقل می‌کند،

و باعث سرمای حتی بیشتر و حداکثر یخچالی می‌شود.

حدود ۲۰٬۰۰۰ سال پیش،

این روند زمانی برعکس شد که مدار زمین تابش آفتاب تابستان

بر صفحات عظیم یخ را زیاد کرد، و آنها شروع به آب شدن کردند.

سطح آب دریا ۱۳۰ متر بالا آمد

و دی‌اکسید کربن از اقیانوس آزاد شد و به جو بازگشت.

با تحلیل گرده‌ها و فسیل‌های دریایی،

زمین‌شناسان می‌توانند بگویند که حدود ۶٫۰۰۰ سال پیش دما به حداکثر خود رسید،

و پس از آن جابجایی در مدار زمین موجب سرمایش مجدد شد.

پس در آینده چه خواهد شد؟

بر اساس چرخه طبیعی تکرار شونده مشاهده شده در اطلاعات ثبت شده آب و هوایی،

به طور طبیعی انتظار داریم زمین در طول چند هزار سال آینده

روند سرد شدن تدریجی را در پیش بگیرد.

هرچند، این سرمایش ۱۵۰ سال پیش ناگهان برعکس شد.

چرا؟

از قرن ۱۹ام که مصرف سوخت‌های فسیلی زیاد شده،

میزان دی‌اکسید کربن جوی افزایش یافته است.

ما این را از مطالعه حباب‌های هوای گیرافتاده در یخ‌های قطبی می‌دانیم.

موج افزایش دی‌اکسید کربن همچنین

با افزایش جهانی دما به میزان یک درجه سلسیوس مصادف شده است.

هسته‌های یخ و ایستگاه‌های مشاهدات جوی

به ما نشان می‌دهند که سطح دی‌اکسید کربن با سرعت بیشتری زیاد می‌شود،

و از هر زمانی در طول ۸۰۰٫۰۰۰ سال گذشته،

سطح بالاتری پیدا کرده است.

مدل‌های کامپیوتری پیش‌بینی می‌کنند، با توجه به میزان سوخت فسیلی که می‌سوزانیم

تا سال ۲۱۰۰ دمای زمین از یک تا چهار درجه سلسیوس بالاتر برود.

معنای آن برای یخ‌هایی که الان در گرین‌لند و قطب جنوب هستند چیست؟

تغییرات آب و هوایی گذشته نشان می‌دهند که حتی گرمایشی جزئی

می‌تواند فرآیند آب شدن یخ‌ها را آغاز کند که برای هزاران سال ادامه خواهد داشت.

در پایان این قرن،

انتظار می‌رود به خاطر ذوب شدن یخ‌ها سطح دریا‌ها ۳۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر بالا رود،

که برای ضربه زدن به بسیاری از شهرهای ساحلی و ساکنین جزیره‌‌ها کافی است.

اگر گرمایش چهار درجه سلسیوسی برای چندین هزار سال ادامه پیدا کند،

سطح آب دریا می‌تواند تا ۱۰ متر هم بالا بیاید.

با مطالعه آب و هوای گذشته،

دانشمندان می‌توانند دریابند چه چیزی باعث تغییر در یخ‌هایی می‌شود

که برای میلیون‌ها سال به سیاره ما شکل داده‌اند.

تحقیقات پیشنهاد می‌دهند اگر همین حالا

کاری برای کاهش سریع انتشار دی‌اکسید کربن انجام دهیم،

هنوز هم فرصت داریم ذوب یخ‌ها را کنترل کنیم و جوامع ساحلی را نجات دهیم.