The breathtaking courage of Harriet Tubman - Janell Hobson

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Anahita Fathipour

Escaping slavery;

فرار از بردگی؛

risking everything to save her family;

خطر کردن همه چیز برای نجات خانواده‌اش؛

leading a military raid;

رهبری یک یورش نظامی؛

championing the cause of women’s suffrage;

دفاع از حق رأی زنان؛

these are just a handful of the accomplishments

این‌ها فقط مشتی از دستاوردهای

of one of America’s most courageous heroes.

یکی از شجاع‌ترین قهرمانان آمریکا است.

Harriet Tubman was born Araminta Ross in Dorchester County, Maryland,

هریت تابمن با نام آرامینتا راس در دورچستر کاونتی، ایالت مریلند،

in the early 1820s.

در اویل دهه ۱۸۲۰ به دنیا آمد.

Born into chattel slavery, Araminta, or Minty, was the fifth of nine children.

آرامینتا یا مینتی در برده‌داری خصوصی به دنیا آمد و بچه پنجم از نه بچه بود.

Two of Minty’s older sisters were sold to a chain gang.

دو خواهر بزرگتر مینتی به دسته زنجیربند فروخته شده بودند.

Even as a small child,

حتی به عنوان کودکی خردسال،

Minty was hired out to different owners,

مینتی صاحبان مختلفی داشت،

who subjected her to whippings and punishment.

که به او شلاق می‌کشیدند و تنبیهش می‌کردند.

Young Minty’s life changed forever on an errand to a neighborhood store.

زندگی مینتی جوان در ماموریتی به فروشگاه محله برای همیشه دستخوش تغییر شد.

There, an overseer threw a two-pound weight at a fugitive enslaved person,

آنجا، یک متصدی وزنه‌ای یک کیلویی را به سمت یک برده فراری پرتاب کرد،

missed, and struck Minty instead.

که خطا رفت و در عوض به مینتی خورد.

Her injury caused her to experience sleeping spells,

جراحت او باعث شد حمله‌های خوابی را تجربه کند

which we know of today as narcolepsy,

که امروز به نام خواب‌تازش یا نارکولپسی می‌شناسیم،

for the rest of her life.

و تا آخر عمر با او بود.

Minty’s owner tried to sell her,

صاحب مینتی سعی کرد او را بفروشد،

but there were no buyers for an enslaved person who fell into sleeping spells.

اما هیچ خریداری برای برده‌ای که به حمله خواب دچار بود وجود نداشت.

She was instead put to work with her father, Ben Ross,

در عوض به کار با پدرش، بن راس، گماشته شد،

who taught her how to lumber.

که چوب‌بری را به او یاد داد.

Lumbering increased Minty’s physical strength

چوب‌بری استقامت فیزیکی مینتی را بالا برد

and put her in touch with free black sailors who shipped the wood to the North.

او را در ارتباط با ملوانان سیاه‌پوست آزادی قرار داد که چوب را به شمال می‌بردند.

From them, Minty learned about the secret communications

مینتی از آنها از ارتباطات سری‌ای خبردار شد

that occurred along trade routes,

که در راه‌های تجارت رخ می‌داد،

information that would prove invaluable later in her life.

اطلاعاتی که بعدها در زندگی‌اش معلوم شد که بسیار گران‌بها بوده‌اند.

In this mixed atmosphere of free and enslaved blacks working side by side,

در این فضای اختلاط سیاهان آزاد و برده که در کنار هم کار می‌کردند،

Minty met John Tubman, a free black man she married in 1844.

مینتی با جان تابمن آشنا شد، مرد سیاه آزادی که در ۱۸۴۴ با او ازدواج کرد.

After marriage, she renamed herself Harriet, after her mother.

بعد از ازدواج او اسم مادرش هریت را روی خود گذاشت.

Harriet Tubman’s owner died in 1849.

صاحب هریت تابمن در سال ۱۸۴۹ درگذشت.

When his widow planned to sell off her enslaved human beings,

وقتی بیوه او تصمیم گرفت همه برده‌هایش را بفروشد،

Harriet feared she would be sold away from everyone she loved.

هریت ترسید از همه کسانی که دوستشان دارد دور بیفتد.

She had heard of an “underground railroad,"

او درباره «راه‌آهن سری» شنیده بود،

a secret network of safe houses,

شبکه‌ای مخفی از خانه‌های امن،

boat captains,

قایق‌رانان،

and wagon drivers

و گاری‌چی‌ها

willing to harbor fugitive enslaved people on their way north.

که حاضر بودند برده‌های فراری را در راهشان به شمال پناه دهند.

So Tubman fled with two of her brothers, Ben and Harry.

پس تابمن با دو برادرش، بن و هری، فرار کرد.

They eventually turned back, fearing they were lost.

آنها در نهایت از ترس گم شدن برگشتند.

But in one of her sleeping spells,

اما در یکی از حمله‌های خواب او،

Harriet dreamed that she could fly like a bird.

هریت خواب دید می‌تواند مثل یک پرنده پرواز کند.

Looking down below, she saw the path to liberation.

با نگاهی به پایین، او راه آزادی را دید.

And in the autumn of 1849, she set out on her own,

و در پاییز ۱۸۴۹، او به تنهایی پا به راه گذاشت،

following the North Star to Pennsylvania, and to freedom.

و ستاره قطبی را تا پنسیلوانیا، و تا آزادی دنبال کرد.

Tubman returned to the South 13 times to free her niece,

تابمن ۱۳ بار به جنوب برگشت تا خواهرزاده،

brothers,

برادران،

parents,

پدر و مادرش،

and many others.

و بسیاری دیگر را آزاد کند.

She earned the nickname Black Moses

نام مستعار او شد موسای سیاه

and worked diligently with fellow abolitionists

و او به همراه دوستان حامی لغو برده‌داری‌اش سخت کوشید

to help enslaved people escape,

تا به برده‌ها کمک کند فرار کنند،

first to the North, and later to Canada.

اول به شمال، و بعد به کانادا.

Harriet Tubman worked as a Union army nurse,

هریت تابمن در طول جنگ داخلی به عنوان پرستار ارتش اتحاد،

scout,

پیش آهنگ،

and spy during the Civil War.

و جاسوس کار کرد.

In 1863, she became the first woman in United States history

در سال ۱۸۶۳، او به اولین زن تاریخ ایالات متحده بدل شد

to plan and lead a military raid,

که یک حمله نظامی را طرح‌ریزی و رهبری کرد،

liberating nearly 700 enslaved persons in South Carolina.

که موجب آزادی نزدیک به ۷۰۰ انسان دربند در کارولینای جنوبی شد.

After the war, the 13th Amendment to the U.S. Constitution

بعد از جنگ، در اصلاحیه ۱۳ام قانون اساسی ایالات متحده

legally abolished slavery,

برده‌داری از نظر قانون لغو شد،

while the 14th expanded citizenship

اصلاحیه ۱۴ام حق شهروندی را گسترش داد

and the 15th gave voting rights to formerly enslaved black men.

و اصلاحیه ۱۵ام حق رای را برای مردان سیاهی که پیش از آن برده بودند فرآهم کرد.

But she was undaunted, and she persisted.

اما او از پای ننشست و اصرار ورزید.

She raised funds for formerly enslaved persons

او برای بردگان سابق کمک مالی جمع کرد

and helped build schools and a hospital on their behalf.

و از طرف آنها به ساخت مدارس و بیمارستان‌ها کمک کرد.

In 1888, Tubman became more active in the fight for women’s right to vote.

در سال ۱۸۸۸، تابمن در مبارزه برای حق رای زنان بیشتر فعال شد.

In 1896, she appeared at the founding convention

در سال ۱۸۹۶، او در گردهم‌آیی تاسیس

of the National Association of Colored Women in Washington D.C.

انجمن ملی زنان رنگین‌پوست در واشنگتن دی. سی.

and later at a woman’s suffrage meeting in Rochester, New York.

و بعد در جلسه‌ای برای حمایت از حق رای زنان در روچستر نیویورک ظاهر شد.

There she told the audience:

آنجا او به حاضران گفت:

“I was a conductor on the Underground Railroad,

«من یکی از راهنمایان راه‌آهن سری بودم،

and I can say what many others cannot.

و می‌توانم حرفی بزنم که خیلی‌ها نمی‌توانند.

I never ran my train off the track, and I never lost a passenger.”

قطار من هیچ‌وقت از ریل خارج نشد و هرگز هم مسافری را جا نگذاشتم.»

As her fame grew,

بعد از اینکه آوازه‌اش پیچید،

various friends and allies helped her in the fight

دوستان و متحدان مختلف به او در مبارزه یاری رساندند

to collect a veteran’s pension for her service in the Union Army.

تا حق بازنشستگی جانبازی‌اش به خاطر خدمت در ارتش اتحاد را بگیرد.

In 1899, she was finally granted $20 a month.

در سال ۱۸۹۹، بالاخره ماهیانه ۲۰ دلار به او اعطا شد.

In a fitting twist of fate,

چرخ سرنوشت طوری گشت،

the United States Treasury announced in 2016

که خزانه‌داری ایالات متحده در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد

that Tubman’s image will appear on a redesigned twenty dollar bill.

که تصویر تابمن روی اسکناس بیست دلاری طرح جدید نقش خواهد بست.

Harriet Tubman died on March 10, 1913.

هریت تابمن در ۱۰ مارس ۱۹۱۳ دیده از جهان فروبست.

Even on her deathbed at age 91,

حتی در بستر مرگ در سن ۹۱ سالگی هم،

she kept the freedom of her people in mind.

آزادی مردمش را به یاد داشت.

Her final words were:

حرف‌های آخرش این بود:

"I go away to prepare a place for you.”

«من می‌روم تا جایی برای شما آماده کنم.»