One of history's most dangerous myths - Anneliese Mehnert

Translator: Sara Mohammadkhani Reviewer: shirin etebar

From the 1650s through the late 1800s,

از سال‌های ۱۶۵۰ تا اواخر سال‌های ۱۸۰۰،

European colonists descended on South Africa.

استعمارگران اروپایی به آفریقای جنوبی رفتند.

First, Dutch and later British forces sought to claim the region for themselves,

در ابتدا هلندی‌ها و سپس نیروهای بریتانیایی ادعای مالکیت منطقه را کردند

with their struggle becoming even more aggressive

و بعد از کشف منابع طبیعی سرشار آن،

after discovering the area’s abundant natural resources.

روز به روز سلطه‌جوتر می‌شدند.

In their ruthless scramble,

در تقلای بی‌رحمانه‌شان،

both colonial powers violently removed numerous Indigenous communities

هر دو قدرت استعمارگر بسیاری از جوامع بومی را

from their ancestral lands.

با خشونت از سرزمین نیاکانشان خارج کردند.

Yet despite these conflicts,

با وجود تمام این درگیری‌ها،

the colonizers often claimed they were settling in empty land

مستعمره‌نشین‌ها عمدتاً ادعا می‌کردند که در زمین‌های

devoid of local people.

خالی از سکنه ساکن شده‌اند.

These reports were corroborated in letters and travelogues

این گزارش‌ها در نامه‌ها و سفرنامه‌های مدیران، سربازان

by various administrators, soldiers, and missionaries.

و مبلغان مختلف تأیید شده است.

Maps were drawn reflecting these claims,

نقشه‌ها نیز این ادعاها را منعکس می‌کنند

and prominent British historians supported this narrative.

و مورخان برجسته بریتانیایی از این روایت حمایت کردند.

Publications codifying the so-called Empty Land Theory

انتشاراتی که به اصطلاح نظریه زمین خالی را ترویج می‌دادند

had three central arguments.

سه ادعای اصلی داشتند.

First, most of the land being settled by Europeans

اول، بیشتر زمین‌هایی که اروپایی‌ها در آن مستقر شده بودند

had no established communities or agricultural infrastructure.

هیچ‌گونه اجتماع یا زیرساخت کشاورزی مستقری نداشت.

Second, any African communities that were in those regions

دوم، هر جامعه آفریقایی که در آن نواحی بود

had actually entered the area at the same time as Europeans,

به نوعی وارد قلمروی اروپایی‌ها شده بود

so they didn’t have an ancestral claim to the land.

پس ادعای مالکیت اجدادی آن زمین را نداشتند.

And third, since these African communities had probably stolen the land

و سوم، از آنجایی که این جوامع آفریقایی احتمالاً آن زمین‌ها را

from earlier, no-longer-present Indigenous people,

از سرخپوستانی دزدیده بودند که دیگر آنجا حضور نداشتند،

the Europeans were within their rights to displace these African settlers.

اروپایی‌ها حق داشتند که بر این آفریقایی‌ها حکومت کنند.

The problem is that all three of these arguments were completely false.

مشکل اینجاست که هر سه ادعا کاملاً اشتباه است.

Almost none of this land was empty and Africans had lived here for millennia.

تقریباً همه زمین‌ها مالک داشتند و آفریقایی‌ها هزاران سال در آنجا می‌زیستند.

Indigenous South Africans simply had a different practice

تنها شیوه مالکیت زمین بومیان آفریقای جنوبی

of land ownership from the Dutch and British.

با هلندی‌ها و بریتانیایی‌ها متفاوت بود.

Land belonged to families or groups, not individuals.

زمین‌ها به خانواده یا گروه‌ها تعلق داشت، نه به یک شخص.

And even that ownership was more focused

و حتی همین نوع مالکیت

on the land’s agricultural products than the land itself.

بیشتر به محصولات کشاورزی زمین مربوط بود تا خود زمین.

Community leaders would distribute seasonal land rights,

رهبران جوامع برای زمین‌ها حقوق فصلی وضع می‌کردند

allowing various nomadic groups to graze cattle or forage for vegetation.

که به گروه های مختلف عشایری امکان چرای گاو یا پوشش گیاهی از زمین‌ها را می‌داد.

Even the groups that did live in large agricultural settlements

حتی گروه‌هایی که در قرارگاه‌های کشاورزی بزرگ می‌زیستند

didn’t believe they owned the land as private property.

تصور نمی‌کردند که مالک شخصی زمین‌ها باشند.

But the colonizing Europeans had no respect for this system of ownership.

اما اروپاییان استعمارگرهیچ احترامی برای این نوع مالکیت قائل نبودند.

They concluded the land belonged to no one

پس نتیجه گرفتند که زمین‌ها متعلق به کسی نیست

and could therefore be divided amongst themselves.

و می‌توانند آن‌ها را بین خودشان تقسیم کنند.

In this context, claims that the land was “empty”

در این راستا، ادعاهایی مبنی بر «خالی بودن» زمین،

were an ignorant oversimplification of a much more complex reality.

ساده‌سازی بیش‌ازحد ناآگاهانه از واقعیتی بسیار پیچیده‌تر بود.

But the Empty Land Theory allowed British academics to rewrite history

اما تئوری زمین‌های خالی به بریتانیایی‌ها اجازه بازنویسی تاریخ

and minimize native populations.

و کاهش جمعیت بومی را داد.

In 1894, the European parliament in Cape Town

در سال ۱۸۹۴، پارلمان اروپا در کیپ‌تاون

took this exploitation even further by passing the Glen Grey Act.

با تصویب قانون گلن‌گری، این استثمار را حتی بیشتر کرد.

This decree made it functionally impossible

این حکم امکان هرگونه مالکیت زمین را

for native Africans to own land,

برای آفریقایی‌ها غیرممکن کرد

shattering the system of collective tribal ownership

زیرا سیستم مالکیت دسته جمعی قبیله‌ای را در هم شکست

and creating a class of landless people.

و طبقه‌ای از مردم بی‌زمین را ایجاد کرد.

To justify the theft, Europeans painted the locals as barbarians

برای توجیه این دزدی، اروپایی‌ها افراد بومی را بربرهایی می‌دانستند

who lacked the capacity for reason

که فاقد عقل بودند

and were better off being ruled by the colonizers.

و بهتر بود تحت حکومت استعمارگران قرار بگیرند.

This strategy of stripping locals of their right to ancestral lands

بسیاری از استعمارگران از این راهبرد سلب حق افراد بومی

and casting native people as savages has been employed by many colonizers.

برای داشتن زمین‌های اجدادی و وحشی ساختن آن‌ها استفاده کرده‌اند.

Now known as the Empty Land Myth,

این اسطوره اکنون سرزمین خالی نامیده می‌شود،

this is a well-established technique in the colonial playbook,

تکنیکی عالی در کتاب بازی استعماری

and its impact can be found in the history of many countries,

که تأثیر آن را می‌توان در تاریخ بسیاری از کشورها

including Australia, Canada, and the United States.

از جمله استرالیا، کانادا و ایالات متحده یافت.

And in South Africa, the influence of this narrative can be traced

و در آفریقای جنوبی، تأثیر این روایت را می‌توان مستقیماً

directly to a brutal campaign of institutionalized racism.

در یک کمپین وحشیانه نژادپرستی نهادینه‌شده دنبال کرد.

Barred from their lands,

کسانی که زمانی خودکفا بودند

the once self-sufficient population struggled as migrant laborers and miners

از زمین‌هایشان محروم شده بودند و مانند کارگران مهاجر و معدنچیان

on European-owned property.

در املاک اروپایی‌ها تقلا می‌کردند.

The law forbade them from working certain skilled jobs,

به موجب قانون، از برخی مشاغل حرفه‌ای منع می‌شدند

and forced Africans to live in racially segregated areas.

و مجبور بودند در مناطقی زندگی کنند که طبق نژادشان از هم جدا می‌شدند.

Over time, these racist policies intensified,

با گذشت زمان، این سیاست های نژادپرستانه تشدید شد،

mandating separation in urban areas,

جدایی در مناطق شهری اجباری شد،

restricting voting rights, and eventually building to apartheid.

حق رای محدود شد، و در نهایت به نظام آپارتاید تبدیل شد.

Under this system, African people had no voting rights,

طبق این نظام، آفریقایی‌ها حق رای نداشتند

and the education of native Africans was overhauled

و درباره تحصیل آن‌ها تجدید نظر شده بود

to emphasize their legal and social subservience to white settlers.

با تاکید براینکه از سفیدپوستان اطاعت قانونی و اجتماعی کنند.

This state of legally enforced racism persisted through the early 1990s,

این وضعیت نژادپرستی قانونی تا اوایل دهه ۱۹۹۰ ادامه یافت،

and throughout this period,

و در طول این دوره،

colonists frequently invoked the Empty Land Theory

مستعمره‌نشینان مکرراً از نظریه سرزمین خالی

to justify the unequal distribution of land.

برای توجیه توزیع نابرابر زمین استفاده می‌کردند.

South African resistance movements fought throughout the 20th century

جنبش‌های مقاومت آفریقای جنوبی در طول قرن بیستم

to gain political and economic freedom.

برای به دست آوردن آزادی سیاسی و اقتصادی جنگیدند.

And since the 1980s, South African scholars have been using

و از دهه ۱۹۸۰، محققان آفریقای جنوبی

archaeological evidence to correct the historical record.

از شواهد باستان‌شناسی برای تصحیح سوابق تاریخی استفاده کردند.

Today, South African schools are finally teaching the region's true history.

امروزه مدارس آفریقای جنوبی بالاخره تاریخ واقعی این منطقه را آموزش می‌دهند.

But the legacy of the Empty Land Myth still persists

اما میراث اسطوره سرزمین خالی همچنان یکی از خطرناکترین داستان‌هایی است

as one of the most harmful stories ever told.

که تا به حال نقل شده است.