The story behind the Boston Tea Party - Ben Labaree

ماجرای «مهمانی چای بوستون» - بن لابری

Transcriber: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Amin Rasoulof Reviewer: Leila Ataei

You've probably heard of the Boston Tea Party,

احتمالا درباره «مهمانی چای بوستون» یا Boston Tea Party شنیده‌اید،

something about a bunch of angry colonists

چیزهایی درباره یک مشت مستعمره نشین خشمگین

dressed as Native Americans

که مثل سرخپوست‌ها لباس پوشیده بودند

throwing chests of tea into the water.

و صندوق‌های چای را به آب می‌ریختند.

But the story is far more complicated,

ولی قصه خیلی مفصل‌تر از این است،

filled with imperial intrigue,

پر از دسیسه‌های پادشاهی،

corporate crisis,

بحران شرکت‌های بزرگ،

smuggling,

قاچاق

and the grassroots origins of the American Revolution.

و ریشه‌های پیدایش انقلاب آمریکا.

The first thing you need to know about tea in the 1700's

اولین چیزی که باید در مورد چای در سده ۱۷۰۰ بدانید

is that it was really, really popular.

این است که واقعا محبوب بود.

In England, each man, woman, and child

در انگلستان هر مرد، زن و کودک

consumed almost 300 cups of this stuff every year.

هر ساله حدود ۳۰۰ فنجان از این محصول را مصرف می‌کردند.

And, since the English colonized America,

و از آنجایی که انگلیسی‌ها به آمریکا مهاجرت کردند،

Americans were crazy about tea too.

آمریکایی‌ها هم دیوانه‌ی چای بودند.

By the 1760's, they were drinking

تا دهه‌ی ۱۷۶۰، آنها بیش از

over a million pounds of tea every year.

۴۵۳ تُن چای در سال می‌نوشیدند.

So, when Britain wanted to increase taxes

بنابراین وقتی بریتانیا می‌خواست مالیات چای

on tea in America,

در آمریکا را افزایش دهد

people were not happy,

مردم ناراضی بودند،

mostly because they had no say in tax decisions

اغلب به دلیل اینکه نظرشان در تصمیم‌گیری‌های مالیاتی

made in London.

در لندن شنیده نمی‌شد.

Remember that famous phrase,

جمله معروف را یادتان هست که

"No taxation without representation"?

«نفی مالیات بدون نمایندگی»؟

The American colonists had long believed

مستعمره نشینان آمریکایی مدت‌ها عقیده داشتند

that they were not subject to taxes imposed by legislature

که مشمول مالیاتی نمی‎شوند که از سوی قانونگذاری اعمال شده

in which they lacked representation.

که آنها در آن نماینده ندارند.

In fact, rather than paying the taxes,

در واقع به جای پرداخت مالیات

they simply dodged the tax collectors.

از دست ماموران مالیات فرار می‌کردند.

Since the east coast of America is hundreds of miles long

از آنجایی که ساحل شرقی آمریکا صدها کیلومتر طول دارد و بریتانیایی‌ها

and British enforcement was lax,

در اعمال قانون آسان می‌گرفتند

about 3/4 of the tea Americans were drinking

حدود سه چهارم چایی که آمریکایی‌ها می‌نوشیدند

was smuggled in, usually from Holland.

معمولا از هلند قاچاق می‌شد.

But the British insisted that Parliament

ولی بریتانیایی‌ها اصرار داشتند که

did have the authority to tax the colonists,

مجلس اجازه مالیات بستن به مستعمره‌نشینان را دارد،

especially after Britain went deeply into debt

به خصوص زمانی که بریتانیا به دلیل جنگ با

fighting the French in the Seven Years' War.

فرانسه در جنگ هفت ساله، شدیدا مقروض بود

To close the budget gap,

برای کاهش کسری بودجه،

London looked to Americans,

لندن به آمریکایی‌ها چشم داشت،

and in 1767 imposed new taxes on a variety of imports,

و در سال ۱۷۶۷ مالیات جدیدی بر شماری از کالاهای وارداتی

including the American's beloved tea.

از جمله چایِ دوست داشتنی آمریکایی‌ها، وضع کرد.

America's response: no thanks!

جواب آمریکایی‌ها این بود: «نه! ممنون!»

They boycotted the importation of tea from Britain,

آنها واردات چای از بریتانیا را تحریم کردند

and instead, brewed their own.

و به جای آن چای خودشان را دم کردند.

After a new bunch of British customs commissioners

پس از اینکه تعدادی از ماموران گمرک بریتانیا

cried to London for troops to help with tax enforcement,

از لندن جهت اعمال مالیات درخواست نیرو کردند

things got so heated

اوضاع به حدی بحرانی شد که

that the Red Coats fired on a mob in Boston,

سربازان قرمزپوش انگلیسی در واقعه‌ای که به زودی به

killing several people,

«کشتار بوستون» معروف شد

in what was soon called the Boston Massacre.

به جمعی از مردم شلیک کردند و تعداد زیادی را کشتند.

Out of the terms of the 1773 Tea Act,

از مفاد معاهده چایِ سال ۱۷۷۳

Parliament cooked up a new strategy.

مجلس استراتژی جدیدی ساخت.

Now the East India Company would sell the surplus tea

اکنون «کمپانی هند شرقی» چای اضافی را

directly through hand-picked consignees in America.

به طور مستقیم به شریک‌های انتخاب شده در آمریکا می‌فروخت.

This would lower the price to consumers,

این کار قیمتِ مشتری را کمتر می‌کرد

making British tea competitive with the smuggled variety

و چای بریتانیا می‌توانست با نوع قاچاق شده رقابت کند

while retaining some of the taxes.

در حالی که مقداری از مالیات برقرار بود.

But the colonists saw through the British ploy

ولی مستعمره‌نشینان نقشه بریتانیا را

and cried, "Monopoly!"

فهمیدند و فریاد زدند «این انحصار است!»

Now it's a cold and rainy December 16, 1773.

اکنون ۱۶ دسامبر سرد و بارانی سال ۱۷۷۳ است.

About 5,000 Bostonians are crowded

نزدیک به ۵,۰۰۰ بوستونی در کلیسای

into the Old South Meeting House,

«Old South Meeting House» جمع شده‌اند،

waiting to hear whether new shipments of tea

و منتظرند که ببینند آیا محموله‌ی جدید

that have arrived down the harbor

چای که به بندر رسیده است

will be unloaded for sale.

برای فروش تخلیه می‌شود یا نه.

When the captain of one of those ships reported

وقتی ناخدای یکی از آن کشتی‌ها گفت

that he could not leave with his cargo on board,

که نمی‌تواند با بار بندر را ترک کند

Sam Adams rose to shout,

«سام ادمز» برخاست و داد زد

"This meeting can do no more to save the country!"

«این جلسه دیگر نمی‌تواند کاری برای نجات کشور کند!»

Cries of "Boston Harbor a teapot tonight!"

فریادهای «بندر بوستون امشب قوری است!»

rang out from the crowd,

از جمعیت بلند شد

and about 50 men,

و حدود ۵۰ مرد

some apparently dressed as Native Americans,

که بعضی از آنها ظاهرا لباس سرخپوست‌ها را پوشیده بودند

marched down to Griffin's Wharf,

به سوی «اسکله گریفین» راه افتادند،

stormed aboard three ships,

به عرشه سه کشتی هجوم بردند

and threw 340 tea chests overboard.

و ۳۴۰ صندوق چای را به آب ریختند.

An infuriated British government responsded

دولت خشمگین بریتانیا با آنچه

with the so-called Coercive Acts of 1774,

«اعمال قهرآمیز سال ۱۷۷۴» نامیده می‌شود پاسخ داد،

which, among other things,

که از میان آنها

closed the port of Boston until the locals compensated

بستن بندر بوستون تا زمان جبران خسارت

the East India Company for the tea.

کمپانی هند شرقی از طرف افراد محلی بود.

That never happened.

این اتفاق هرگز نیفتاد.

Representatives of the colonies

نمایندگان مستعمره نشین‌ها

gathered at Philadelphia to consider

در فیلادلفیا جمع شدند تا به

how best to respond to continued British oppression.

بهترین روش پاسخگویی به سرکوب‌های مکرر بریتانیا رسیدگی کنند.

This first Continental Congress supported destruction of the tea,

این نخستین «کنگره قاره‌ای»، از نابودی صندوق‌های چای حمایت کرد

pledged to support a continued boycott,

و متعهد به حمایت از ادامه تحریم شد،

and went home in late October 1774

و وقتی اواخر اکتبر ۱۷۷۴ به خانه برگشتند

even more united in their determination

بر تصمیم خود برای حفظ حقوق و آزادی‌هایشان

to protect their rights and liberties.

متحدتر بودند.

The Boston Tea Party began a chain reaction

«مهمانی چای بوستون» سلسله حوادثی را شروع کرد

that led with little pause

که با تاخیری کوچک به

to the Declaration of Independence

«اعلامیه استقلال» و

and a bloody rebellion,

شورشی خونین منجر شد

after which the new nation was free to drink its tea,

که پس از آن ملتِ جدید آزاد بود که چای خودش را کم و بیش

more or less, in peace.

در آرامش بنوشد.