How to take a great picture - Carolina Molinari

Translator: Hajar Almasi Reviewer: Pedram Pourasgari

Hmmm, that's not what we want, is it?

هممم، این چیزی نیست که ما می‌خواهیم، درسته؟

Today's digital cameras do a lot for us,

دوربین‌های دیجیتال امروزی کارهای زیادی برای ما می‌کنند،

but there's no replacement for the human eye.

اما جایگزینی برای چشم بشر وجود ندارد.

It's important to learn

مهم است بیاموزیم چطور

how cameras work with light to create an image,

دوربین‌ها برای خلق یک تصویر با نور کار می‌کنند؟

that way we'll know what's going on

به این ترتیب زمان ثبت لحظه‌ که برسد

when it's time to capture a moment.

خواهیم دانست که چه اتفاقی می‌افتد.

There are three variables

سه متغیر وجود دارد

that determine if you're getting the right amount of light

که تعیین می‌کند آیا میزان مناسبی از نور را جهت

for the correct exposure.

نوردهی درست دریافت می‌کنید یا نه.

With a manual camera,

با یک دوربین دستی،

we're able to change any of the variable ourselves.

می‌توانیم هر یک از این متغیرها را تغییر دهیم.

Different settings can result in really different pictures.

تنظیمات متفاوت می‌توانند منجر به عکسهایی کاملا متفاوت شوند.

Let's look at the process together.

بیایید با هم به این فرآیند نگاه کنیم.

First, see this here?

اول اینکه ، اینجا را می‌بینید؟

This is the aperture.

این دیافراگم است.

It's the hole that light passes through.

حفره‌ای که نور از آن عبور می‌کند.

If we make the aperture big,

اگر دیافراگم را بزرگتر کنیم،

we'll have more light, true,

نور بیشتری داریم، درست است،

but the sharpness of your photo will decrease

اما وضوح عکس شما خیلی سریع

very quickly from your focus point,

از نقطه کانونی شما کاهش پیدا می‌کند‌،

backward and forward.

عقب و جلو.

This is what we call shallow depth of field.

این چیزی است که ما عمق صحنه عدسی می‌نامیم.

If we have a very small aperture,

اگردیافراگم خیلی کوچکی داشته باشیم

we'll have less light but a deeper depth of field.

نور کمتر اما عمق میدان بیشتری داریم.

For portraits, it can be nice to have a sharp figure

برای پرتره‌، خوب است که تصویر شفاف باشد

separate from a somewhat blurry background

و جدا از یک پس‌زمینه کمی تار.

so I would suggest a large aperture.

پس دیافراگم بزرگ را پیشنهاد می‌کنم.

Aperture is measured in f-stops.

دیافراگم روی f-stops سنجیده و میزان می‌شود.

This can get a little confusing

ممکن است کمی گیج‌کننده باشد

because lower numbers mean bigger apertures

چون هرچه عدد کمتر یعنی دیافراگم بزرگتر‌.

and higher numbers mean smaller apertures.

و اعداد خیلی بالا یعنی دیافراگم کوچکتر.

Next, there's shutter speed to think about.

بعد اینکه، سرعت شاتر هم هست که باید به آن فکر شود.

The shutter acts like a curtain

شاتر مثل پرده‌ای عمل می‌کند

that covers the sensor,

که مقابل حسگر را می‌پوشاند‌،

and it only opens when you release the shutter button.

و فقط وقتی دکمه شاتر را فشار می‌دهید باز می‌شود.

If we want less light,

اگر نور کمتری بخواهیم‌،

we open the shutter for a shorter time.

شاتر را برای زمان کمتری باز می‌کنیم.

If we want more light,

اگر نور بیشتری بخواهیم‌،

we open it for a longer time,

برای مدت بیشتری بازش می‌کنیم‌،

but we run the risk of getting

اما با خطرگرفتن یک

a motion-blurred picture.

عکس تار درگیر می‌شویم.

The speed is measured in seconds

سرعت در عرض چند ثانیه

and fractions of seconds.

و کسری از ثانیه اندازه‌گیری می‌شود.

For shooting sports or anything with a lot of movement,

برای عکاسی از ورزش و یا هر چیزی با حرکات زیاد،

we'll need faster speeds.

به سرعت بیشتری نیاز داریم.

For taking awesome night landscapes,

برای گرفتن مناظر عالی شب،

longer exposures will be better,

نوردهی بیشتر بهتراست‌،

but we'll need a tripod to steady the shot

اما به سه‌پایه‌ برای ثابت ماندن منظره

and prevent motion blur.

و جلوگیری از تار شدن عکس نیاز داریم.

Another cool thing we can do with light exposures

چیز جالب دیگری که با نوردهی می‌توانیم انجام دهیم

is light painting,

تکنیک نقاشی با نور است.

drawing in the dark with a torch

نقاشی در تاریکی با مشعل

or the light of a cell phone.

یا نور یک موبایل در تاریکی است.

Lastly, ISO sensitivity controls

در آخر هم حساسیت ایزو

how sensitive the sensor is to light.

اینکه تا چه حد حسگر به نور حساس است را کنترل می‌کند.

If we use low sensitivity,

اگر حساسیت پایین را به‌کار بریم‌،

we'll need more light to register a photo.

به نور بیشتری برای ثبت یک عکس نیاز داریم.

With a higher sensitivity,

با حساسیت بالاتر،

we'll be able to get a picture

قادر خواهیم بود

with less available light.

با نور کمِ موجود هم عکس بگیریم.

100 ISO is a low sensitivity,

ایزو ۱۰۰، برابر با حساسیت پایین است،

while 6400 ISO is a high one.

در حالی که ایزو ۶۴۰۰ بسیار بالا است.

If we increase sensitivity,

اگر حساسیت را زیاد کنیم‌، می‌توانیم

we'll be able to use faster speeds

از سرعت بالاتری استفاده کنیم

and smaller apertures,

و دیافراگم کوچکتر‌،

but we'll get noisier images.

اما تصاویر نویزدارتری داریم. (عکس‌های قدیمی)

Good thing we have something to tell us

خوب است که چیزی داشته باشیم

if we're getting the correct amount of light

که اگر میزان درست نور را به دست آوردیم

to get a good exposure,

برای داشتن نوردهی خوب‌،

the light meter.

نورسنج.

Sound good to you?

به نظرتان خوب است؟

Now it's time to get out there

حالا وقتش است که به بیرون برویم

and practice taking pictures

و عکس گرفتن

under different conditions,

در شرایط مختلف را تمرین کنیم‌،

so you know what to do

خب هروقت که

any time you want to take the best picture.

بخواهید بهترین عکسها را بگیرید می‌دانید چه کنید.