Why should you read Shakespeare’s “The Tempest”? - Iseult Gillespie

Μετάφραση: Nina Triaridou Επιμέλεια: Maria Pericleous

Claps of thunder and flashes of lightning illuminate a swelling sea,

Βροντές και κεραυνοί φωτίζουν μια φουρτουνιασμένη θάλασσα,

as a ship buckles beneath the waves.

καθώς ένα πλοίο παρασύρεται από την ορμή των κυμάτων.

This is no ordinary storm, but a violent and vengeful tempest,

Αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη καταιγίδα, αλλά μια βίαιη και εκδικητική τρικυμία

and it sets the stage for Shakespeare’s most enigmatic play.

που θέτει σε κίνηση τα γεγονότα στο πιο αινιγματικό έργο του Σαίξπηρ.

As the skies clear, we are invited into a world

Μόλις ο ουρανός καθαρίζει, βρισκόμαστε σε έναν κόσμο

that seems far removed from our own, but is rife with familiar concerns

που μοιάζει μακρινός από τον δικό μας,

αλλά είναι γεμάτος από οικείους προβληματισμούς

about freedom, power, and control.

για την ελευθερία, την εξουσία και τον έλεγχο.

The Tempest is set on a desert island, exposed to the elements

«Η Τρικυμία» διαδραματίζεται σε ένα έρημο νησί, ευάλωτο στις δυνάμεις της φύσης

and ruled with magic and might by Prospero, the exiled Duke of Milan.

και ο Πρόσπερο, ο εξορισμένος Δούκας του Μιλάνου, το κυβερνά με μαγεία και δύναμη.

Betrayed by his brother Antonio, Prospero has been marooned on the island

Προδομένος από τον αδελφό του τον Αντώνιο, ο Πρόσπερο έχει εγκαταλειφθεί στο νησί

for twelve years with his daughter Miranda and his beloved books.

για δώδεκα χρόνια

με την κόρη του, την Μιράντα, και τα αγαπητά σε αυτόν βιβλία.

In this time he’s learned the magic of the island

Σε αυτό το διάστημα κατέκτησε τη μαγεία του νησιού

and uses it to harness its elementary spirits.

και την χρησιμοποιεί για να ελέγχει τα πνεύματα της φύσης.

He also rules over the island’s only earthly inhabitant,

Επίσης, κυβερνά τον μόνο γήινο κάτοικο του νησιού,

the dejected and demonized Caliban.

τον σκυθρωπό και δαιμονισμένο Κάλιμπαν.

But after years of plotting revenge, Prospero’s foe is finally in sight.

Μετά από χρόνια σχεδιασμού της εκδίκησης, ο εχθρός του Πρόσπερο βρίσκεται κοντά.

With the help of the fluttering sprite Ariel,

Με τη βοήθεια του ιπτάμενου πνεύματος Άριελ,

the magician destroys his brother’s ship and washes its sailors ashore.

ο μάγος καταστρέφει το πλοίο του αδερφού του

και ξεβράζει τους επιβάτες στην ακτή.

Prospero’s plotting even extends to his daughter’s love life,

Οι μηχανορραφίες του Πρόσπερο αφορούν ακόμα και την ερωτική ζωή της κόρης του,

whom he plans to fall for stranded prince Ferdinand.

η οποία προορίζεται να ερωτευτεί τον ναυαγό πρίγκιπα Φερδινάνδο.

And as Prospero and Ariel close in on Antonio,

Καθώς ο Πρόσπερο και το πνεύμα Άριελ πλησιάζουν τον Αντώνιο,

Caliban joins forces with some drunken sailors,

ο Κάλιμπαν συνεργάζεται με κάποιους μεθυσμένους ναύτες,

who hatch a comic plot to take the island.

ο οποίοι συλλαμβάνουν ένα κωμικό σχέδιο για να καταλάβουν το νησί.

The play strips society down to its basest desires,

Το έργο αποδομεί την κοινωνία στις ενστικτώδεις επιθυμίες της,

with each faction in hot pursuit of power- be it over the land, other people,

με το κάθε τμήμα της να επιδιώκει

την εξουσία της γης, των άλλων ανθρώπων ή του πεπρωμένου του.

or their own destiny.

But Shakespeare knows that power is always a moving target;

Αλλά ο Σαίξπηρ γνώριζε ότι η εξουσία είναι ένας μεταβαλλόμενος στόχος

and as he reveals these characters’ dark histories,

και καθώς αποκαλύπτει τις σκοτεινές ιστορίες των χαρακτήρων,

we begin to wonder if this vicious cycle will ever end.

αναρωτιόμαστε αν αυτός ο φαύλος κύκλος θα σταματήσει κάποια στιγμή.

Although Prospero was wronged by Antonio,

Παρόλο που ο Πρόσπερο αδικήθηκε από τον Αντώνιο,

he has long inflicted his own abuses on the island,

για πολλά χρόνια καταχράστηκε την εξουσία του στο νησί,

hoarding its magical properties and natural re-sources for himself.

συσσωρεύοντας τις μαγικές ιδιότητες και τους φυσικούς πόρους του για τον ίδιο.

Caliban especially resents this takeover.

Ιδιαίτερα ο Κάλιμπαν σιχαίνεται την κατάληψη της εξουσίας.

The son of Sycorax,

Γιος της Σύκοραξ,

a witch who previously ruled the island,

μιας μάγισσας που παλαιότερα κυβερνούσε το νησί,

he initially helped the exiles find their footing.

ο Κάλιμπαν αρχικά βοήθησε τους εξόριστους να κατατοπιστούν στο νησί.

But he’s since become their slave, and rants with furious regret:

Αλλά έκτοτε έχει γίνει σκλάβος τους και μετανιώνει αγανακτισμένος:

“And then I loved thee,/ And showed thee

«Και τότε σας συμπάθησα,

all the qualities o’ th’ isle/ The fresh springs,

Και σας έδειξα όλα όσα είχε να προσφέρει το νησί.

Τις δροσερές πηγές, τις αλυκές, άγονα μέρη και γόνιμα.

brine pits, barren place and fertile./

Cursed be I that did so!”

Καταραμένος να είμαι που έτσι έπραξα!»

With his thunderous language and seething anger,

Με την σκληρή γλώσσα και τον τρομερό θυμό του,

Caliban constantly reminds Prospero of what came before:

ο Κάλιμπαν συνεχώς υπενθυμίζει στον Πρόσπερο

τι υπήρχε πριν την άφιξή του:

this island’s mine by Sycorax my mother, Which thou takest from me.

«Αυτό το νησί, που πήρες από εμένα, είναι δικό μου από την Σύκοραξ, τη μητέρα μου.»

Yet Sycorax also abused the island,

Όμως και η Σύκοραξ εκμεταλλεύτηκε το νησί

and imprisoned Ariel until Prospero released him.

και φυλάκισε το πνεύμα Άριελ μέχρι που το απελευθέρωσε ο Πρόσπερο.

Now Ariel spends the play hoping to repay his debt and earn his freedom,

Σε όλο το έργο

ο Άριελ ελπίζει να ξεπληρώσει το χρέος του και να ελευθερωθεί,

while Caliban is enslaved indefinitely, or at least as long

ενώ ο Κάλιμπαν είναι σκλαβωμένος για πάντα,

ή τουλάχιστον για όσο ο Πρόσπερο βρίσκεται στην εξουσία.

as Prospero is in charge.

For these reasons and many more,

Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους,

The Tempest has often been read as an exploration of colonialism,

«Η Τρικυμία» έχει διαβαστεί ως εξερεύνηση της αποικιοκρατίας

and the moral dilemmas that come with en-counters of “brave new world(s)."

και των ηθικών διλημμάτων

που τίθενται στην ανακάλυψη «φανταστικών καινούργιων κόσμων».

Questions of agency and justice hang over the play:

Ερωτήματα ελέγχου και δικαιοσύνης κυριαρχούν στο έργο:

is Caliban the rightful master of the land?

Είναι ο Κάλιμπαν ο νόμιμος αφέντης του νησιού;

Will Ariel flutter free?

Θα ελευθερωθεί το πνεύμα Άριελ;

And is Prospero the mighty overseer-

Και είναι ο Πρόσπερο ένας ισχυρός επόπτης

or is there some deeper magic at work, beyond any one character's grasp?

ή υπάρχει κάποια βαθύτερη μαγεία

πέρα από την αντίληψη των χαρακτήρων;

Throughout the play,

Κατά τη διάρκεια του έργου, ο Άριελ συνεχώς θυμίζει στον Πρόσπερο

Ariel constantly reminds Prospero of the freedom he is owed.

την υπόσχεσή του να τον ελευθερώσει.

But the question lingers of whether the invader will be able

Όμως παραμένει το ερώτημα

αν ο κατακτητής θα μπορέσει να παραδώσει τη δύναμή του.

to relinquish his grip.

The question of ending one’s reign is particularly potent given that The Tempest

Το ερώτημα της παράδοσης της εξουσίας είναι ιδιαίτερα ισχυρό,

is believed to be Shakespeare’s final play.

δεδομένου ότι «Η Τρικυμία» θεωρείται το τελευταίο έργο του Σαίξπηρ.

In many ways Prospero’s actions echo that of the great entertainer him-self,

Σε πολλά σημεία οι ενέργειες του Πρόσπερο θυμίζουν αυτές του μεγάλου καλλιτέχνη,

who hatched elaborate plots, maneuvered those around him,

ο οποίος σχεδίαζε περίτεχνες ιστορίες, οδηγούσε με ελιγμούς τους γύρω του,

and cast a spell over characters and audience alike.

και μάγευε χαρακτήρες και κοινό.

But by the end of his grand performance of power and control,

Αλλά στο τέλος της μεγάλης επίδειξης εξουσίας και ελέγχου από μέρος του,

Prospero’s final lines see him humbled by his audience -

οι τελευταίες ατάκες του Πρόσπερο

τον παρουσιάζουν ταπεινό μπροστά στο κοινό του

and the power that they hold over his creations.

και στην δύναμη που αυτό έχει για να κρίνει τα σχέδιά του.

"With the help of your good hands./ Gentle breath of yours my sails/

«Με τη βοήθεια των χεριών σας.

Η ευγενική σας αναπνοή τα πανιά μου ας γεμίσει

Must fill or else my project fails,/ Which was to please."

αλλιώς το σχέδιό μου θα αποτύχει, που ήταν να ευχαριστήσω.»

This evokes Shakespeare’s own role as the great entertainer

Αυτό παραπέμπει στον ρόλο του ίδιου του Σαίξπηρ ως μεγάλου καλλιτέχνη

who surrenders himself, ultimately, to our applause.

που παραδίδει τον εαυτό του, τελικά, στο χειροκρότημά μας.