Why is this painting so shocking? - Iseult Gillespie

Translator: Daban Q. Jaff Reviewer: Razaw S. Bor

On April 26th, 1937,

لە ٢٦ ی نیساندا،١٩٣٧،

Fascist forces bombed the Basque village of Guernica in Northern Spain.

هێزە فاشیستەکان بۆمببارانی دانیشتوانی دێی گەرنیکا یان کرد لە باکوری ئیسپانیا.

It was one of the worst civilian casualties of the Spanish Civil War,

ئەم کارە لە قێزەونترین کارەساتە ناوخۆییەکان بوو لە جەنگی ناوخۆیی ئیسپانیا،

waged between the democratic republic and General Franco’s fascist contingent.

لە نێوان پارتە کۆمارییەکانی دژی جەنەڕاڵ فرانکۆ و فاشیستەکانی ئیسپانیا هەڵگیرسابوو.

For Pablo Picasso, the tragedy sparked a frenzied period of work

بۆ پابلۆ پیکاسۆ، ئەم تراژیدیایە پرشنگی دەدا لە ئیشە هەڵچووەکانیدا.

in which he produced a massive anti-war mural,

کە وای لێ دەکات دیوێکی گەورەی دژە شەڕی بکێشێت.

aptly titled "Guernica."

ناوێکی گونجاوی لێنا "گێرنیکا.'

The painting is a powerful work of historical documentation

تابلۆکە جێدەستێکی گرنگی هەیە لە دۆکیومێنتە مێژوییەکان و

and political protest.

و ناڕەزاییە سیاسییەکاندا.

But while Picasso’s artistic motivations are clear,

بەڵام لە کاتێکدا ئیلهامی هونەری پیکاسۆ ڕونە،

the symbolism of the painting can be as confusing and chaotic as war itself.

ڕێبازی تابلۆکە دەکرێت سەر لێ شێوێنەر و بێ سەروبەر بێت وەک خودی جەنگ.

How can we make sense of this overwhelming image,

چۆن بتوانین لەم تابلۆیە تێبگەین،

and what exactly makes it a masterpiece of anti-war art?

و چ شتێک وای لێدەکات شاکارێکی هونەریی دژە-شەڕ بێت؟

The painting’s monumental canvas is disorienting from the start,

کانڤاسە نەمرەکەی تابلۆکە سەرەتا سەرلێتێکدەرە.

rendered in the abstracted Cubist style Picasso pioneered.

بە شێوازی دەرهەستی کیوبیست ڕێندەر کراوە کە پیکاسۆ پێشڕەوی بوو.

Cubism deliberately emphasized the two-dimensionality of the canvas

کیوبیزم هەمیشە هەوڵ دەدات دیمەنەکان بە دوو ڕەهەندی بخاتە ڕوو

by flattening the objects being painted.

بە تەختکردنی ئەو تەنانەی کە کێشراون.

This afforded viewers multiple

ئەمە فرەبینەری دروست دەکات

and often impossible perspectives on the same object;

و زۆرجار گۆشە نیگای مەحاڵی هەمان تەن؛

a technique considered shocking even in Picasso’s domestic scenes.

تەکنیکێکی سەرسامکەر تەنانەت لە دیمەنە گشتییەکانی پیکاسۆشدا.

But in this context,

بەڵام لەم چوارچێوەیەدا،

the style offers a profoundly overwhelming view

ڕێبازەکە زۆر بە وردی دیمەنیێی قوڵمان پیشان دەدات

of violence, destruction, and casualties.

لە تووندوتژی، وێرانکاری، قوربانییەکان.

Multiple perspectives only compound the horror on display–

گۆشەنیگای زۆر بۆ پیشاندانی ترسێکی ئاڵۆز-

sending the eyes hurtling around the frame in a futile hunt for peace.

ڕاکێشانی چاوەکان لەم چوارچێوەیەدا و بێهیوابوونیان لە دۆزینەوەی ئاشتی.

On the far left, a woman holding her dead child releases a scream;

لە بەشە چەپە دوورەکەی، ژنێک منداڵە مردووەکەی هەڵگرتووە و زیڕەی دەگاتە ئاسمان:

her eyes sliding down her face in the shape of tears

چاوەکانی خزاونەتە خوارەوە لە شێوەی فرمێسکەکاندا

and her head bending back unnaturally to echo her baby’s.

و سەریشی بە شێوەیەکی ناسرووشتی بەرەو پشتەوە لاربووەتەوە وەک منداڵەکەی.

There is the statue of a soldier present below,

پەیکەری سەربازێک هەیە لە خواریانەوە،

but he is unable to defend the woman and child.

کە نەیتوانیوە منداڵ و ژنەکە بپارێزێت.

Instead his broken body lies in pieces,

لە جێی ئەوە، جەستە شکاوەکەی پارچە پارچە بووە،

his arm clutching a splintered sword in a signal of utmost defeat.

پارچە شمشێرێک لە دەستیدا ماوە وەک نیشانەی شکست.

The tip of his sword meets a woman’s foot as she attempts to flee the devastation.

نوکی شمشێرەکەی داویەتی لە پێی خانمێک کە ویستویەتی لەو وێرانکارییە ڕابکات.

But her other leg appears rooted to the spot,

بەڵام پێیەکەی دیکەی وادەردەکەوێت ڕەگی داکوتابێ لە تاریکییەکدا،

locked in the corner of the canvas even as she stretches to move it.

لە سوچێکی کانڤاسەکەدا گیری خواردووە تەنانەت قاچی دەکشێنێت تا بیجوڵێنێت

Another victim appears behind this slouching figure.

قوربانییەکیتر دەردەکەوێت لە پشت ئەم کەسایەتییە هیلاکەوە

Falling helplessly as flames lick around her,

دەست کورتانە کەوتووە و بڵێسەکان لە چواردەوریین،

she too is caught in her own hopeless scene.

ئەویش گیری خواردووە لە دیمەنە نائومێدەکەیدا.

Each of these figures bordering the painting are horribly trapped,

هەریەک لەم کەسایەتییانەی لە تابلۆکەدا هەن بە شێوەیەکی ترسناک گیریان خواردووە،

giving the work an acute sense of claustrophobia.

هەستێکی ترس و تۆق دەدەنە ئیشەکە.

And where you might expect the canvas’ massive size to counteract this feeling,

و دەکرێت چاوەڕێی قەبارەیەکی گەورەی کانڤاس بکەیت تاکو ئەم هەستە بخاتەڕوو،

its scale only highlights the nearly life-sized atrocities on display.

سکەیڵەکەی تیشک دەخاتە سەر خستنەڕوی دڕندەییەکانی ژیان

Some possible relief comes from a lamp

هەندێک یارمەتیدان دەشێت بەدیبکرێت لە فانۆسێکەوە

held tightly by a ghostly woman reaching out her window.

کە بە توندی گیراوە لەلایەن تارمایی خانمێکەوە کە لە پەنجەرەکەیەوە هاتۆتە دەر،

But is her lantern’s hopeful glow truly lighting the scene?

بەڵام ئایا ئەوە فانۆسە هیوا بەخشە دیمەنەکەی ڕۆشنکردووەتەوە؟

Or is it the jagged lightbulb–

یاخود گلۆپە کارەباییە چوکڵەدارەکەیە

thought to represent the technologies of modern warfare–

کە وا دەبینرێت تەکنەلۆژیای شەڕە هاوچەرخەکان بێت-

which illuminates her view of the chaos below?

کە دیمەنە بێ سەروبەرەکەی خوارەوە بۆ خانمەکە ڕوناککردووەتەوە؟

From the coffin-like confines of her window,

لە پەنجەرە شێوە تابووت-ئاساکەیدا،

her arm guides the viewer back into the fray,

دەستی بینەر دەباتە شوێنێک،

to perhaps the most controversial symbols of all–

کە ڕەنگە هێماکانی جێی زۆرترین مشتومڕ بن-

two ghostly animals caught in the destruction.

دوو ئاژەڵی تارمایی لە نێو وێرانکارییەکەدا گیریان خواردووە.

Does the screaming horse embody the threat of Franco’s military nationalism;

ئایا حیلەی ئەسپەکە هەڕەشەی هێزە نیشتیمانییەکەی فرانکۆ بەرجەستە دەکات؟

or does the spike running through its body convey its victimhood?

ئایا ئەو نوکە تیژەی چووە بە جەستەیدا نیشانەی قوربانیدان دەگەیەنێت؟

Does the white bull represent Spain,

ئایا گا سپییەکە ئیسپانیا پیشان دەدات،

the country of matadors and a common theme in Picasso’s work–

وڵاتی شەڕی گایی و باسێکی باو لە ئیشەکانی پیکاسۆدا-

or does it stand for the brutality of war?

یاخود بێبەزەیی جەنگمان پیشان دەدات؟

In this scene of strife, these animals raise more questions than answers.

لەم دیمەنە شەڕ و هەڵایەدا، ئەم ئاژەڵانە پرسیار زیاتر دەخوڵقێنن وەک لە وەڵام.

And additional elements hidden throughout the frame

و پێکهاتە زیادەکانی دیکە لەم چوارچێوەیەدا شاردراونەتەوە

offer even more secrets for close observers.

نهێنی زیاتر دەخەنە ڕوو بۆ بینەرە وردبینەکان.

At the top of the canvas flashes a bird desperate to escape the carnage.

لە سەرەوەی کانڤاسەکە پریشکی باڵندەیەکی بێ- هیوا هەیە دەیەوێت ئازادببێت لە فەرتەنەکە.

And the abundance of animals on display may hint at the bombing’s date–

پیشاندانی ئاژەڵی زۆر لە دیمەنەکەدا دەکرێت ئاماژە بە بەرواری بۆمبارانەکە بکات--

a market day which flooded the streets

کە بازاڕیی تێدا دەکرا و شەقامەکان بە شەپۆلی

with villagers, animals, and other potential causalities.

گوندنشینەکان، ئاژەڵەکان، و قوربانییە شاردراوەکانی دیکە تەنرابێت.

Like the bombing of Guernica itself,

وەک بۆمبارانی گێرنیکا خۆی،

Picasso’s painting is dense with destruction.

تابلۆکانی پیکاسۆ چڕ و پڕن لە وێرانکاری.

But hidden beneath this supposed chaos, are carefully crafted scenes and symbols,

بەڵام لە بن دیمەنە سەرلێشێوێنەرەکانی، دیمەنی ورد و هێما گەلێک هەن،

carrying out the painting’s multifaceted attack on fascism.

کە لە چەند ڕویەکەوە هێرشی تابلۆکە پیشان دەدات بۆ سەر فاشیزم.

Decades after its creation,

دەیان ساڵ دوای ئافراندنی،

"Guernica" retains its power to shock viewers and ignite debate,

'گێرنیکا' هێزی خۆی پاراست بۆ سەرسامکردنی بینەران و دەستپێکی گفتوگۆکردن لەسەری.

and is often referenced at anti-war gatherings around the world.

و زۆرجار ئاماژەی بۆ دەکرێت وەک کۆکراوە دژە جەنگەکان لە جیهاندا.

Hundreds of viewers have grappled with its harsh imagery, shattering symbolism

سەدان بینەر، تیكەڵی دیمەنە دڵ ڕەقەکانی و هێما وورد و خاشکەرەکانی دەبن،

and complex political messaging.

و نامە ئاڵۆزە سیاسییەکانی.

But even without a close understanding of it’s complicated subtext,

بەڵام هێشتا بەبێ تێگەشتنێکی ڕون لە مانا ئاڵۆزەکەی،

Picasso’s work remains a searing reminder of the true casualties of violence.

کارەکەی پیکاسۆ وەک بیرەوەرییەکی داغبووی قوربانییە ڕاستەقینەکانی جەنگ دەمێنێتەوە.