Will automation take away all our jobs? | David Autor

Translator: Joseph Geni Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Çeviri: Hasan Kemal Erkaraca Gözden geçirme: Ramazan Şen

Here's a startling fact:

Korkutucu bir gerçek:

in the 45 years since the introduction of the automated teller machine,

Bankamatiklerin, şu nakit dağıtan otomatların

those vending machines that dispense cash,

ortaya çıkışından 45 yıl içinde

the number of human bank tellers employed in the United States

Birleşik Devletler'de çalışan bankacıların sayısı

has roughly doubled,

kabaca iki katına çıktı,

from about a quarter of a million to a half a million.

bir milyonun çeyreğinden yarım milyona.

A quarter of a million in 1970 to about a half a million today,

1970'te bir milyonun çeyreğinden, bugün bir milyonun yarısına,

with 100,000 added since the year 2000.

2000 yılından beri 100 bin eklendi.

These facts, revealed in a recent book

Boston Üniveristesi ekonomisti James Bessen'ın

by Boston University economist James Bessen,

yeni kitabında açıklanan bu gerçekler

raise an intriguing question:

akıllara merak uyandıran bir soru getiriyor:

what are all those tellers doing,

Bu bankacılar ne yapıyor

and why hasn't automation eliminated their employment by now?

ve makineleşme onların istihdamını şimdiye kadar neden ortadan kaldıramadı?

If you think about it,

Bu konuda düşünürseniz

many of the great inventions of the last 200 years

son 200 yılın büyük buluşlarının çoğu

were designed to replace human labor.

insan iş gücünün yerini alması için tasarlanmıştır.

Tractors were developed

Traktörler bedensel emeğin

to substitute mechanical power for human physical toil.

yerini mekanik gücün alması için geliştirilmiştir.

Assembly lines were engineered

İnsan emeğinin tutarsızlığının yerini

to replace inconsistent human handiwork

makinelerin kusursuzluğunun almasını sağlayan

with machine perfection.

montaj üretim hatları geliştirildi.

Computers were programmed to swap out

Bilgisayarlar, hataya açık, tutarsız

error-prone, inconsistent human calculation

insan hesaplamasının yerini dijital mükemmeliyetin

with digital perfection.

alması için programlanmıştır.

These inventions have worked.

Tüm bu icatlar işe yaradı.

We no longer dig ditches by hand,

Artık elimizle hendekler kazmıyor,

pound tools out of wrought iron

demirden aletler dövmüyor,

or do bookkeeping using actual books.

defterlerle muhasebe hesapları tutmuyoruz.

And yet, the fraction of US adults employed in the labor market

Yine de, Amerika'da içinde bulunduğumuz 2016 yılında

is higher now in 2016

çalışan yetişkin oranı, 125 yıl

than it was 125 years ago, in 1890,

öncesinden(1890) , daha yüksek

and it's risen in just about every decade

ve bu artış arada geçen 125 yılda

in the intervening 125 years.

her geçen yıl daha da arttı.

This poses a paradox.

Bu bir paradoksu ortaya çıkarıyor.

Our machines increasingly do our work for us.

Makinelerimiz giderek daha çok bizim işimizi yapıyorlar.

Why doesn't this make our labor redundant and our skills obsolete?

Peki neden bu işgücümüzü gereksiz ve yeteneklerimizi işe yaramaz kılmıyor?

Why are there still so many jobs?

Neden hala bu kadar çok iş var?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I'm going to try to answer that question tonight,

Bu gece bu soruyu cevaplamaya çalışacağım,

and along the way, I'm going to tell you what this means for the future of work

bu sırada bunun iş hayatının geleceği açısından ne anlama geldiğini

and the challenges that automation does and does not pose

ve makineleşmenin toplumumuzda ortaya çıkaracağı ve çıkarmayacağı

for our society.

tehlikeleri anlatacağım.

Why are there so many jobs?

Neden bu kadar çok iş var?

There are actually two fundamental economic principles at stake.

Aslına bakarsanız tehlikede olan iki ekonomik prensip söz konusu.

One has to do with human genius

Bunlardan biri insan zekası

and creativity.

ve yaratıcılıkla ilgili.

The other has to do with human insatiability,

Diğeri ise insanoğlunun istikrarsızlığı ile ilgili, ya da

or greed, if you like.

açgözlülüğü de diyebilirsiniz.

I'm going to call the first of these the O-ring principle,

Bunlardan ilkine O-ring(halka) ilkesi diyeceğim

and it determines the type of work that we do.

ve bu ilke yaptığımız işin türünü belirliyor.

The second principle is the never-get-enough principle,

İkinci ilke ise hiçbir zaman yetinmeme ilkesi ve

and it determines how many jobs there actually are.

gerçekte ne kadar iş olduğunu belirliyor.

Let's start with the O-ring.

O-ring ilkesi ile başlayalım.

ATMs, automated teller machines,

ATM'ler, yani bankamatiklerin

had two countervailing effects on bank teller employment.

bankacılar açısından iki telafi edici etkisi oldu.

As you would expect, they replaced a lot of teller tasks.

Doğal olarak bankacıların çoğu görevini üstlendiler.

The number of tellers per branch fell by about a third.

Şube başına düşen bankacı sayısı üçte bir oranında azaldı.

But banks quickly discovered that it also was cheaper to open new branches,

Ama bankalar kısa zamanda yeni şube açmanın daha ucuz olduğunu keşfettiler

and the number of bank branches increased by about 40 percent

ve aynı zaman diliminde banka şubelerinin sayısı

in the same time period.

yüzde kırk arttı.

The net result was more branches and more tellers.

Sonuç; daha çok banka şubesi ve daha çok banka çalışanı.

But those tellers were doing somewhat different work.

Ancak, banka çalışanları aslında biraz farklı bir iş yapıyorlardı.

As their routine, cash-handling tasks receded,

Rutin nakit para idaresi işlemleri azaldıkça,

they became less like checkout clerks

vezne memurlarından ziyade

and more like salespeople,

satıcı haline geldiler,

forging relationships with customers,

müşteri ilişkilerini geliştirip,

solving problems

sorunları çözen ve onlara

and introducing them to new products like credit cards, loans and investments:

kredi kartı, krediler ve yatırımlar gibi hizmetler sunan kişiler haline geldiler:

more tellers doing a more cognitively demanding job.

daha fazla çalışan zihinsel açıdan daha fazla yetenek gerektiren işler yapıyorlar.

There's a general principle here.

Burada genel bir ilke söz konusu.

Most of the work that we do

Yaptığımız işlerin büyük çoğunluğu

requires a multiplicity of skills,

bir arada birden çok yeteneğin varlığını gerektiriyor

and brains and brawn,

ve Thomas Edison'un sözüyle zihin ve kas gücü,

technical expertise and intuitive mastery,

teknik beceri ve sezgisel hakimiyet,

perspiration and inspiration in the words of Thomas Edison.

çaba ve ilham.

In general, automating some subset of those tasks

Genel olarak, bu görevlerin birkaçının alt kümesinin makineleşmesi

doesn't make the other ones unnecessary.

diğerlerini gereksiz kılmıyor.

In fact, it makes them more important.

Aslına bakarsanız onları daha da önemli hale getiriyor.

It increases their economic value.

Onların ekonomik değerlerini yükseltiyor.

Let me give you a stark example.

Size çarpıcı bir örnek vereyim.

In 1986, the space shuttle Challenger

1986'da Challenger uzay mekiği

exploded and crashed back down to Earth

kalkışından sonra iki dakikadan kısa bir zamanda

less than two minutes after takeoff.

patladı ve Dünya'ya düştü.

The cause of that crash, it turned out,

Bu kazanın nedeni, meğerse,

was an inexpensive rubber O-ring in the booster rocket

güçlendirici rokette kullanılan ucuz bir halkaydı(O-ring),

that had frozen on the launchpad the night before

bu önceki gece fırlatma rampasında donmuştu ve

and failed catastrophically moments after takeoff.

kalkışından birkaç dakika sonra feci bir şekilde patladı.

In this multibillion dollar enterprise

Bu milyarlarca dolarlık girişim

that simple rubber O-ring

basit kauçuk halka(O-ring),

made the difference between mission success

görevin başarılı olamamasında büyük bir etki oluşturdu

and the calamitous death of seven astronauts.

ve yedi astronot acı bir şekilde hayatını kaybetti.

An ingenious metaphor for this tragic setting

Harvard Üniversitesindeki Profesör Michael Kremer

is the O-ring production function,

Challenger uzay mekiği kazasından sonra

named by Harvard economist Michael Kremer

bu trajik durum için O-Ring üretim fonksiyonu diye

after the Challenger disaster.

çok akıllıca bir benzetme yaptı.

The O-ring production function conceives of the work

O-ring üretim fonksiyonun tasarımı,

as a series of interlocking steps,

zincirdeki bağlantılar gibi birbirine geçmiş bir dizi

links in a chain.

adımdan oluşmaktadır.

Every one of those links must hold for the mission to succeed.

Görevi başarmak için bu bağların hepsinin birbirine tutunmuş olması lazımdır.

If any of them fails,

Eğer biri hatalı olursa,

the mission, or the product or the service,

görev veya üretim veya hizmet

comes crashing down.

başarısız olur.

This precarious situation has a surprisingly positive implication,

Bu tehlikeli durum şaşırtıcı derecede olumlu bir etkiye sahiptir,

which is that improvements

ki bu her bir zincirin

in the reliability of any one link in the chain

diğerine olan bağlantısının

increases the value of improving any of the other links.

güvenilirliğinin değerini arttırır.

Concretely, if most of the links are brittle and prone to breakage,

Somutça, eğer bağlantıların çoğu kırılgan veya kırılmaya yatkın ise,

the fact that your link is not that reliable

sizin bağlantınızın güvenirliliği

is not that important.

önemli değildir.

Probably something else will break anyway.

Muhtemelen başka şeyler patlak verecektir.

But as all the other links become robust and reliable,

Ancak, diğer tüm bağlantılar güçlü ve güvenilir olursa,

the importance of your link becomes more essential.

sizin bağlantınızın ehemmiyeti daha önemli hale gelir.

In the limit, everything depends upon it.

Her şey ona bağlı olur.

The reason the O-ring was critical to space shuttle Challenger

O-Ring uzay mekiği Challenger için çok kritikti,

is because everything else worked perfectly.

çünkü diğer her şey mükemmel çalışmıştı.

If the Challenger were kind of the space era equivalent

Eğer Challanger bir uzay dönemi olsaydı,

of Microsoft Windows 2000 --

Microsoft Windows 2000'in eşiti olurdu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

the reliability of the O-ring wouldn't have mattered

O-ring'in önemi olmadı

because the machine would have crashed.

çünkü uzay mekiği patladı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Here's the broader point.

İşte daha kapsamlı bir nokta.

In much of the work that we do, we are the O-rings.

Aslında biz yaptığımız işlerin çoğunda O-Ringiz.

Yes, ATMs could do certain cash-handling tasks

ATM'ler belli nakit para işleme işlerini

faster and better than tellers,

veznedardan daha hızlı ve daha iyi yapabilir,

but that didn't make tellers superfluous.

fakat bu veznedarları gereksiz yapmaz.

It increased the importance of their problem-solving skills

Bu onların sorunları çözme becerilerini ve

and their relationships with customers.

onların müşterilerle olan ilişkisinin önemini arttırdı.

The same principle applies if we're building a building,

Aynı ilke bina inşa ederken, hastanın hastalığını teşhis ederken

if we're diagnosing and caring for a patient,

ve onunla ilgilenirken

or if we are teaching a class

veya bir sınıf dolusu lise öğrencisine

to a roomful of high schoolers.

ders anlatırken uygulanabilir.

As our tools improve,

Aletlerimiz geliştikçe,

technology magnifies our leverage

teknoloji bizi bir üst seviyeye çıkaracak,

and increases the importance of our expertise

bizim bilgimizin, muhakeme yeteneğimizin ve olayları

and our judgment and our creativity.

çözümlememizin önemini arttıracak.

And that brings me to the second principle:

Ve bu beni ikinci ilkeye getiriyor:

never get enough.

Asla yetinmeyin.

You may be thinking, OK, O-ring, got it,

Düşünebilirsin, tamam, O-Ring, anladım,

that says the jobs that people do will be important.

bu insanların yaptığı işin önemini gösteriyor.

They can't be done by machines, but they still need to be done.

Bunu makineler yapamaz ama bunların yapılması gerek.

But that doesn't tell me how many jobs there will need to be.

Ama bu bana kaç tane işin gerektiğini söylemez.

If you think about it, isn't it kind of self-evident

Düşünürseniz,

bir konuda yeteri kadar üretken olduğumuzda

that once we get sufficiently productive at something,

işten kurtulmanın bir yolunu bulduğumuz çok aşikar değil mi?

we've basically worked our way out of a job?

In 1900, 40 percent of all US employment

1990'da bütün Amerikanın %40 istihdamı

was on farms.

çiftliklerde idi.

Today, it's less than two percent.

Bugün bu oran %2'den az.

Why are there so few farmers today?

Neden bugün daha az çiftçi var?

It's not because we're eating less.

Sebebi bizim daha az yememiz değil.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

A century of productivity growth in farming

Tarımda bir asırlık verimlilik artışı

means that now, a couple of million farmers

bugün bir kaç milyon çiftçinin

can feed a nation of 320 million.

320 milyonluk bir ülkeyi besleyebildiği anlamına geliyor.

That's amazing progress,

Bu şaşırtıcı bir ilerleme,

but it also means there are only so many O-ring jobs left in farming.

fakat bu, tarımda çok fazla O-ring görevi çıktığı anlama da gelir.

So clearly, technology can eliminate jobs.

Yani, teknoloji işleri yok edebilir.

Farming is only one example.

Tarım sadece bir örnek.

There are many others like it.

Bunun gibi daha pek çoğu var.

But what's true about a single product or service or industry

Fakat tek bir ürün, hizmet veya endüstri için doğru olan şey

has never been true about the economy as a whole.

bir bütün olarak asla ekonomi için doğru olmadı.

Many of the industries in which we now work --

Şu anda çalıştığımız sağlık, tıp

health and medicine,

finans, sigorta

finance and insurance,

elektronik ve bilgisayar

electronics and computing --

gibi sektörlerin çoğu

were tiny or barely existent a century ago.

bir asır önce ya yoktu ya da yeni yeni oluşuyordu.

Many of the products that we spend a lot of our money on --

Bugün biraz para harcayarak sahip olduğumuz

air conditioners, sport utility vehicles,

klimalar, spor aletleri,

computers and mobile devices --

bilgisayarlar ve cep telefonları

were unattainably expensive,

gibi ürünler bir asır önce

or just hadn't been invented a century ago.

ulaşılmaz derece pahalıydı veya icat edilmemişti.

As automation frees our time, increases the scope of what is possible,

Otomasyon bizim zamanımızı boş bırakırken yeni ürün, fikir bulabilir veya

we invent new products, new ideas, new services

zamanımızı alan ve tüketime teşvik eden,

that command our attention,

dikkatimizi çeken yeni hizmetler

occupy our time

keşfetmek gibi yapabileceğimiz

and spur consumption.

şeylerin kapsamını arttırır.

You may think some of these things are frivolous --

Yoga, macera turizmi, Pokémon GO

extreme yoga, adventure tourism,

gibi şeylerin bazılarının gereksiz olduğunu

Pokémon GO --

düşünebilirsiniz,

and I might agree with you.

ben de aynı fikirdeyim.

But people desire these things, and they're willing to work hard for them.

Ancak insanlar bu şeyleri arzular ve onlar için çok çalışmaya razıdırlar.

The average worker in 2015

2015'de çalışan ortalama bir işçi

wanting to attain the average living standard in 1915

1915'deki ortalama yaşam standardına ulaşmak isterse,

could do so by working just 17 weeks a year,

bunu, yılın sadece 17 haftasında, yani üçte biri daha az

one third of the time.

çalışarak yapabilir.

But most people don't choose to do that.

Ancak çoğu insan bunu seçmez.

They are willing to work hard

Onlara sunulan teknolojik nimetleri

to harvest the technological bounty that is available to them.

satın almak için çok çalışmaya razıdırlar.

Material abundance has never eliminated perceived scarcity.

Malzeme bolluğu hiç bir zaman hissedilen kıtlığı ortadan kaldırmaz.

In the words of economist Thorstein Veblen,

Ekonomist Thorstein Veblen'in söylemiyle,

invention is the mother of necessity.

buluşun anası gerekliliktir.

Now ...

Peki şimdi...

So if you accept these two principles,

Eğer O-ring ve asla yetinme

the O-ring principle and the never-get-enough principle,

ilkelerini kabul ettiyseniz,

then you agree with me.

o zaman benimle hemfikirsiniz.

There will be jobs.

Yeni işler olacak.

Does that mean there's nothing to worry about?

Yani endişelenmeye gerek yok mu?

Automation, employment, robots and jobs --

Otomasyon, işsizlik, robotlar ve işler --

it'll all take care of itself?

hepsi kendi başının çaresine bakacak mı?

No.

Hayır.

That is not my argument.

Bu benim savım değil.

Automation creates wealth

Otomasyon daha az zamanda daha çok iş

by allowing us to do more work in less time.

yapmamızı sağlayan servet getirecek.

There is no economic law

Bu serveti iyi kullanacağımızı ve

that says that we will use that wealth well,

bunun endişelenmeye değer bir şey olduğunu

and that is worth worrying about.

gösteren ekonomik bir kural yok.

Consider two countries,

İki ülkeyi karşılaştıralım,

Norway and Saudi Arabia.

Norveç ve Suudi Arabistan.

Both oil-rich nations,

İkisi de petrol zengini bir ülke,

it's like they have money spurting out of a hole in the ground.

sanki onlar yerden para fışkırtan bir deliğe sahiplermiş gibi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But they haven't used that wealth equally well to foster human prosperity,

Fakat bu serveti insanların refahını arttırmak için eşit şekilde--

human prospering.

iyi kullanmamışlardır.

Norway is a thriving democracy.

Norveç gelişen bir demokrasi.

By and large, its citizens work and play well together.

Vatandaşlarının çoğu çalışıyor ve birbiriyle iyi geçiniyor.

It's typically numbered between first and fourth

Genellikle ulusal mutluluk sıralamasında

in rankings of national happiness.

bir ve dört arasında gösterilirler.

Saudi Arabia is an absolute monarchy

Suudi Arabistan çoğu vatandaşın

in which many citizens lack a path for personal advancement.

kendini geliştirmesinin bir yolu olmayan mutlak monarşi ile yönetilir.

It's typically ranked 35th among nations in happiness,

Onlar da mutluluk sıralamasında zengin bir ülke için düşük bir değer olan

which is low for such a wealthy nation.

35. sırada yer alırlar.

Just by way of comparison,

Bu karşılaştırma yöntemi ile

the US is typically ranked around 12th or 13th.

Amerika sıklıkla 12-13. sırada yer alır.

The difference between these two countries

Bu iki ülke arasındaki fark

is not their wealth

ne servetleri

and it's not their technology.

ne de teknolojilerdir.

It's their institutions.

Onların kurumlarıdır.

Norway has invested to build a society

Norveç fırsatları ve ekonomik hareketliliği olan bir toplum

with opportunity and economic mobility.

oluşturmak için yatırım yapatı.

Saudi Arabia has raised living standards

Suudi Arabistan bir çok insanın çabalarını

while frustrating many other human strivings.

engelleyerek insanların yaşam standartlarını yükseltti.

Two countries, both wealthy,

İki ülke, ikisi de zengin

not equally well off.

ama eşit şekilde iyi değiller.

And this brings me to the challenge that we face today,

Ve bu beni bugün yüzleştiğimiz zorluğa getirdi,

the challenge that automation poses for us.

bu otomasyonun bizim için getirdiği sorun.

The challenge is not that we're running out of work.

İşimizi elimizden almayacak bir sorun.

The US has added 14 million jobs

ABD büyük buhrandan bu yana

since the depths of the Great Recession.

14 milyon iş imkanı ekledi.

The challenge is that many of those jobs

Sorun bazı işlerin iyi bir iş olmaması

are not good jobs,

ve birçok vatandaşın

and many citizens cannot qualify for the good jobs

bu yeni oluşan iyi işler için

that are being created.

vasıfsız olması.

Employment growth in the United States and in much of the developed world

ABD'deki ve gelişmiş dünyanın büyük bölümündeki istihdam artışı,

looks something like a barbell

halter çubuğunun her iki

with increasing poundage on either end of the bar.

ucundaki artan ağırlıklar gibi görünüyor.

On the one hand,

Diğer yandan,

you have high-education, high-wage jobs

siz doktorluk, hemşirelik, mühendislik, programcılık,

like doctors and nurses, programmers and engineers,

pazarlama ve satış elemanı gibi yüksek eğitim gerektiren

marketing and sales managers.

yüksek maaşlı işlere sahipsiniz.

Employment is robust in these jobs, employment growth.

Bu işlerdeki istihdam ve istihdam arışı güçlüdür.

Similarly, employment growth is robust in many low-skill,

Benzer şekilde yemek servisi, temizlik, güvenlik,

low-education jobs like food service,

evde sağlık yardımı gibi az yetkinlik

cleaning, security,

ve az eğitim gerektiren işlerdeki istihdam

home health aids.

artışı da güçlüdür.

Simultaneously, employment is shrinking

Aynı zamanda, mavi yakalı üretim işçilik pozisyonları

in many middle-education, middle-wage, middle-class jobs,

beyaz yakalı büro, satış pozisyonları

like blue-collar production and operative positions

gibi birçok orta eğitim gerektiren orta ücretli,

and white-collar clerical and sales positions.

orta sınıf işlerde istihdam küçülüyor.

The reasons behind this contracting middle

Bu taşeronlaşmanın arkasındaki

are not mysterious.

nedenler gizemli değil.

Many of those middle-skill jobs

Çoğu orta sınıf işlerde

use well-understood rules and procedures

giderek yazılımla kodlanabilen ve

that can increasingly be codified in software

bilgisayarlar tarafından yürütülebilen iyi anlaşılmış kurallar

and executed by computers.

ve prosedürler kullanılır.

The challenge that this phenomenon creates,

Bu olgunun oluşturduğu sorun,

what economists call employment polarization,

ekonomistlerin istihdam kutuplaşması dediği şey,

is that it knocks out rungs in the economic ladder,

ekonomik merdiven basamaklarının bazılarının çürümesi,

shrinks the size of the middle class

orta sınıfın boyutunun küçülmesi ve

and threatens to make us a more stratified society.

bizi daha katmanlı bir toplum haline getirme tehdidinin olmasıdır.

On the one hand, a set of highly paid, highly educated professionals

Bir tarafta, yüksek ücretli, iyi eğitimli, ilginç işler yapan, profesyonellerden

doing interesting work,

oluşan bir topluluk,

on the other, a large number of citizens in low-paid jobs

diğer tarafta birincil sorumluluğu zenginlerin konforu ve

whose primary responsibility is to see to the comfort and health of the affluent.

sağlığı için düşük ücretli işlerde çalışan çok sayıda vatandaş.

That is not my vision of progress,

Bu benim kalkınma görüşüm değil,

and I doubt that it is yours.

bunun sizin görüşünüz olduğundan şüpheliyim.

But here is some encouraging news.

Fakat cesaretlendirici haberler de var.

We have faced equally momentous economic transformations in the past,

Geçmişte aynı derecede önemli ekonomi dönüşümlerle karşılaştık

and we have come through them successfully.

ve başarılı bir şekilde onların üstesinden geldik.

In the late 1800s and early 1900s,

1800'lerin sonu ve 1900'lerin başında

when automation was eliminating vast numbers of agricultural jobs --

otomasyon çok sayıda tarım işini ortadan kaldırmaya başlamıştı--

remember that tractor? --

o traktörü hatırlıyor musunuz?

the farm states faced a threat of mass unemployment,

Çiftlik eyaletleri toplu işsizlik tehdidiyle yüzleştiler.

a generation of youth no longer needed on the farm

Artık çiftlikte genç nesillere gerek yoktu

but not prepared for industry.

ve sanayi için hazır değildiler.

Rising to this challenge,

Bu sorunla birlikte,

they took the radical step

genç nüfusun tamamının

of requiring that their entire youth population

okulda kalmasını ve 16 yaşına kadar

remain in school and continue their education

eğitim alması gibi

to the ripe old age of 16.

radikal kararlar aldılar.

This was called the high school movement,

Buna lise hareketleri deniyordu

and it was a radically expensive thing to do.

ve bu tamamen maliyetli bir şeydi.

Not only did they have to invest in the schools,

Sadece okullara yatırım yapmaları gerektiği için değil

but those kids couldn't work at their jobs.

ayrıca çocukları çalıştıramadıkları için.

It also turned out to be one of the best investments

Aynı zamanda ABD'nin 20. yüzyılda yaptığı

the US made in the 20th century.

en iyi yatırımlardan biri olduğu ortaya çıktı.

It gave us the most skilled, the most flexible

Bu Amerika'ya dünyadaki en yetenekli,

and the most productive workforce in the world.

en esnek ve en üretken iş gücünü verdi.

To see how well this worked, imagine taking the labor force of 1899

Bunun ne kadar başarılı olduğunu görmek için, 1899 iş gücünü alın

and bringing them into the present.

ve onları günümüze getirildiğini hayal edin.

Despite their strong backs and good characters,

Güçlü geçmişlerine ve iyi karakterlerine rağmen

many of them would lack the basic literacy and numeracy skills

çoğu en sıradan işler hariç bütün işleri yapmak için

to do all but the most mundane jobs.

temel okuma yazma ve aritmetik becerilerinden yoksun kalacaklardı.

Many of them would be unemployable.

Çoğu işsiz kalacaktı.

What this example highlights is the primacy of our institutions,

Bu örnekte vurgulandığı gibi, kurumlarımızın önceliği,

most especially our schools,

özellikle de okullarımızın,

in allowing us to reap the harvest

teknolojik zenginliğimizin hasadını

of our technological prosperity.

kazanmamızdaki rolü büyüktür.

It's foolish to say there's nothing to worry about.

Endişe edecek bir şey yok demek aptalca olur.

Clearly we can get this wrong.

Açıkçası, yanlış anlamış olabiliriz.

If the US had not invested in its schools and in its skills

ABD bir asır önce lise hareketiyle okullarına ve okulların becerilerine

a century ago with the high school movement,

yatırım yapmamış olsaydı, refah seviyesi

we would be a less prosperous,

daha az haraketli ekonomisi olan

a less mobile and probably a lot less happy society.

ve muhtemelen daha az mutlu bir toplum olurdu.

But it's equally foolish to say that our fates are sealed.

Fakat geleceğimizin mühürlendiğini söylemek de aptalca.

That's not decided by the machines.

Bu kararı makineler alamaz.

It's not even decided by the market.

Piyasa bile buna karar veremez.

Bu karar biz ve kurumlarımız tarafından alınabilir.

It's decided by us and by our institutions.

Now, I started this talk with a paradox.

Bu konuşmayla bir paradoks başlattım.

Our machines increasingly do our work for us.

Makinelerimiz giderek bizim için çalışıyor.

Why doesn't that make our labor superfluous,

Neden bu emeğimizi ve yeteneklerimizi

our skills redundant?

gereksiz hale getirmiyor?

Isn't it obvious that the road to our economic and social hell

Ekonomik ve sosyal cehenneme giden yolun kendi büyük buluşlarımızla

is paved with our own great inventions?

kaplandığı açık değil midir?

History has repeatedly offered an answer to that paradox.

Tarih, tekrar tekrar bu paradoksa bir yanıt buldu.

The first part of the answer is that technology magnifies our leverage,

Cevabın ilk bölümü, teknoloji iş sahamızı büyüttü, önemini arttırdı,

increases the importance, the added value

uzmanlığımıza, yargılarımıza

of our expertise, our judgment and our creativity.

ve yaratıcılığımıza değer kattı.

That's the O-ring.

Bu, O-ring prensibi.

The second part of the answer is our endless inventiveness

Cevabın ikinci kısmı, daimi yaratıcılığımız ve

and bottomless desires

çok derin arzularımız.

means that we never get enough, never get enough.

Yani hiç yetinmedik, asla yetinmeyeceğiz demek.

There's always new work to do.

Mutlaka yapacak yeni bir iş vardır.

Adjusting to the rapid pace of technological change

Teknolojik değişimin süratli temposuna adapte olmak

creates real challenges,

büyük sorunlar yaratır

seen most clearly in our polarized labor market

ve bunlar daha çok kutuplaşmış iş gücü piyasamızda

and the threat that it poses to economic mobility.

ve ekonomik hareketliliğe getirdiği tehditte görülüyor.

Rising to this challenge is not automatic.

Bu sorunların artmasının nedeni otomasyon değil.

It's not costless.

Masrafsız değil.

It's not easy.

Kolay değil.

But it is feasible.

Fakat uygulanabilir.

And here is some encouraging news.

İşte bazı cesaret verici haberler:

Because of our amazing productivity,

Muhteşem üretkenliğimiz sayesinde

we're rich.

zenginiz.

Of course we can afford to invest in ourselves and in our children

Tabii ki, yüz yıl önce lise hareketiyle Amerika'nın yaptığı gibi,

as America did a hundred years ago with the high school movement.

kendimize ve çocuklarımıza yatırım yapmayı karşılayabiliriz.

Arguably, we can't afford not to.

Ve muhtemelen, bunu yapmamayı karşılayamayız.

Now, you may be thinking,

Şimdi, şöyle düşünüyor olabilirsiniz:

Professor Autor has told us a heartwarming tale

Profesör Autor bize uzak geçmişi,

about the distant past,

yakın geçmişi, belki de bugünümüzü,

the recent past,

ancak muhtemelen geleceği

maybe the present, but probably not the future.

anlatan güzel bir masal anlattı.

Because everybody knows that this time is different.

Çünkü herkes bu zamanın farklı olduğunu bilir.

Right? Is this time different?

Doğru mu? Bu zaman farklı mı?

Of course this time is different.

Tabii ki farklı.

Every time is different.

Bütün zamanlar farklı.

On numerous occasions in the last 200 years,

Bilim adamları ve aktivistler, son 200 yılda sayısız olayla,

scholars and activists have raised the alarm

işlerimizin yok olmaması ve

that we are running out of work and making ourselves obsolete:

kendimizi yıpratmamıza dair uyarılarını arttırdılar:

for example, the Luddites in the early 1800s;

Örneğin, 1800'lü yılların başında Luddite;

US Secretary of Labor James Davis

1920'lerde ABD Çalışma Sekreteri olan

in the mid-1920s;

James Davis;

Nobel Prize-winning economist Wassily Leontief in 1982;

1982'de Nobel ödüllü kazanan ekonomist Wassily Leontief;

and of course, many scholars,

ve elbette bugün pek çok akademisyen,

pundits, technologists

uzmanlar, teknologlar ve

and media figures today.

medya figürleri.

These predictions strike me as arrogant.

Bu tahminler bana kibirli gibi geliyor.

These self-proclaimed oracles are in effect saying,

Bu kendi kendini kahin ilan edenler,

"If I can't think of what people will do for work in the future,

"Gelecekte insanların iş için ne yapacaklarını düşünemiyorsam,

then you, me and our kids

sen de ben de ve çocuklar da

aren't going to think of it either."

bunu düşünmeyecektir." diyor.

I don't have the guts

Bu iddiaları insanın becerisine

to take that bet against human ingenuity.

karşı koymaya benim cesaretim yok.

Look, I can't tell you what people are going to do for work

Bakın, yüzyıl içinde insanların meslekler için

a hundred years from now.

ne yapacağını söyleyemem.

But the future doesn't hinge on my imagination.

Fakat geleceğimiz benim hayal gücümün üzerine kurulu değil.

If I were a farmer in Iowa in the year 1900,

1900 yılında Iowa'da bir çiftçi olsaydım

and an economist from the 21st century teleported down to my field

ve 21. yüzyıldaki bir ekonomist, tarlama ışınlanarak

and said, "Hey, guess what, farmer Autor,

"Hey, biliyor musun çiftçi Autor,

in the next hundred years,

bence önümüzdeki yüzyıl içinde

agricultural employment is going to fall from 40 percent of all jobs

artan üretkenlik yüzünden

tarımsal istihdam %40'dan

to two percent

purely due to rising productivity.

%2'ye düşecek.

What do you think the other 38 percent of workers are going to do?"

İşçilerin %38'inin ne yapacağını düşünüyorsun?" deseydi.

I would not have said, "Oh, we got this.

"Biz bunun üstesinden gelebiliriz.

We'll do app development, radiological medicine,

Uygulama geliştiricisi, radyolojik tıp uzmanı,

yoga instruction, Bitmoji."

yoga eğitmeni, emoji tasarımcısı olabiliriz." diyemezdim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I wouldn't have had a clue.

Hiçbir fikrim olmazdı.

But I hope I would have had the wisdom to say,

Fakat, umarım ki şunu söylemek için bilgeliğim olurdu:

"Wow, a 95 percent reduction in farm employment

"Vay canına, gıda sıkıntısı çekmeden

tarım istihdamında %95'lik bir azalma.

with no shortage of food.

That's an amazing amount of progress.

Bu müthiş bir gelişme.

I hope that humanity finds something remarkable to do

Umarım, insanlık tüm bu refah için

with all of that prosperity."

olağanüstü bir şey bulur. "

And by and large, I would say that it has.

Ve ben genel olarak bunun, gerçekleştiğini söyleyebilirim.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)