How racial bias works -- and how to disrupt it | Jennifer L. Eberhardt

Çeviri: Murat Mutlu Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

Some years ago,

Birkaç yıl önce,

I was on an airplane with my son who was just five years old at the time.

O dönemde sadece 5 yaşında olan oğlumla bir uçaktaydım.

My son was so excited about being on this airplane with Mommy.

Oğlum annesiyle beraber bu uçakta olmaktan çok mutluydu.

He's looking all around and he's checking things out

Etrafına bakıyor ve bir şeyleri

and he's checking people out.

ve insanları kontrol ediyordu.

And he sees this man, and he says,

Bir adam gördü ve şöyle dedi,

"Hey! That guy looks like Daddy!"

"Hey! Bu adam babama benziyor!"

And I look at the man,

O adama baktım

and he didn't look anything at all like my husband,

ve hiçbir şeyi eşime benzemiyordu,

nothing at all.

hem de hiçbir şeyi.

And so then I start looking around on the plane,

Sonra uçakta etrafa bakmaya başladım

and I notice this man was the only black guy on the plane.

ve bu adamın uçaktaki tek siyahi adam olduğunu fark ettim.

And I thought,

Ve düşündüm,

"Alright.

"Peki.

I'm going to have to have a little talk with my son

tüm siyahi insanların birbirlerine benzemediğ konusunda

about how not all black people look alike."

oğlumla küçük bir konuşma yapacaktım.

My son, he lifts his head up, and he says to me,

Oğlum kafasını kaldırdı ve bana dedi ki,

"I hope he doesn't rob the plane."

"Umarım o uçağı soymaz."

And I said, "What? What did you say?"

Ben de "Ne? Ne dedin sen? dedim.

And he says, "Well, I hope that man doesn't rob the plane."

"Yani, umarım o adam uçağı soymaz." dedi.

And I said, "Well, why would you say that?

"Peki neden bunu söyledin?'' diye sordum,

You know Daddy wouldn't rob a plane."

''Baban bir uçağı soymazdı."

And he says, "Yeah, yeah, yeah, well, I know."

"Evet, evet, evet, peki, biliyorum." dedi.

And I said, "Well, why would you say that?"

"Peki neden böyle söyledin?" dedim.

And he looked at me with this really sad face,

Ve gerçekten mutsuz yüzüyle bana doğru baktı

and he says,

ve şöyle dedi,

"I don't know why I said that.

"Neden böyle söylediğimi bilmiyorum.

I don't know why I was thinking that."

Neden böyle düşündüğümü bilmiyorum."

We are living with such severe racial stratification

Öylesine şiddetli ırkçı tabakalaşmayla yaşıyoruz ki

that even a five-year-old can tell us what's supposed to happen next,

beş yaşındaki bir çocuk bile bundan sonra ne olacağını söyleyebilir,

even with no evildoer,

şuça yatkın biri olmasa bile,

even with no explicit hatred.

apaçık bir nefret olmadan bile.

This association between blackness and crime

Siyahlık ve suç arasındaki bu ilişki

made its way into the mind of my five-year-old.

beş yaşındaki oğlumun aklına girdi.

It makes its way into all of our children,

Bu ilişki tüm çocuklarımızın aklına girecek,

into all of us.

hatta bizim bile.

Our minds are shaped by the racial disparities

Zihinlerimiz dış dünyada görüğümüz

we see out in the world

ırksal farklılıklarla şekillenir.

and the narratives that help us to make sense of the disparities we see:

Anlatıcılar gördüğümüz farklılıkları anlamamıza yardımcı oluyor:

"Those people are criminal."

"Bu insanlar suçlu."

"Those people are violent."

"Bu insanlar şiddet yanlısı."

"Those people are to be feared."

"Bu insanlardan korkulmalı."

When my research team brought people into our lab

Araştırma takımım insanları laboratuvarımıza getirdiğinde

and exposed them to faces,

onları yüzlere maruz bıraktılar.

we found that exposure to black faces led them to see blurry images of guns

Siyah yüzlere maruz kalmak bulanık silah görsellerini

with greater clarity and speed.

çok daha net ve hızlı görmelerini sağladı.

Bias cannot only control what we see,

Ön yargılar sadece bizim ne gördüğümüzü değil,

but where we look.

nereye baktığımızı da kontrol eder.

We found that prompting people to think of violent crime

İnsanları şiddet içeren suçu düşünmeye yönlendirmek

can lead them to direct their eyes onto a black face

doğruca gözlerini siyah bir yüze çevirmelerine sebep olabilir

and away from a white face.

ve beyaz bir yüzden kaçırabilir.

Prompting police officers to think of capturing and shooting

Polis memurlarını, zaptetmeye, ateş etmeye

ve tutuklamaya düşünmeye yönlendirmek

and arresting

leads their eyes to settle on black faces, too.

onların gözlerini de siyah yüze çevirmelerine sebep oluyor.

Bias can infect every aspect of our criminal justice system.

Ön yargı, ceza adalet sistemimizin her yönüne bulaşabilir.

In a large data set of death-eligible defendants,

Ölüm cezasına uygun sanıkların geniş bir veri kümesinde,

we found that looking more black more than doubled their chances

daha siyah görünmenin ölüm cezası alma şansını

of receiving a death sentence --

kurbanların beyaz olduğundan daha fazla,

at least when their victims were white.

iki katına çıkardığını bulduk.

This effect is significant,

Bu etki çok önemli,

even though we controlled for the severity of the crime

biz suçun şiddetini

and the defendant's attractiveness.

ve sanığın çekiciliğini kontrol etsek bile.

And no matter what we controlled for,

Ne için kontrol ettiğimiz önemli değil,

we found that black people were punished

siyahi insanların cezalandırılmasının

in proportion to the blackness of their physical features:

fiziksel özelliklerinin siyahiliği ile orantılı olduğunu gördük:

the more black,

daha siyah,

the more death-worthy.

daha ölüme değerdir.

Bias can also influence how teachers discipline students.

Ön yargılar, öğretmenlerin öğrencileri nasıl cezalandırdığını da etkiler.

My colleagues and I have found that teachers express a desire

Meslektaşlarım ve ben, öğretmenlerin tekrarlanan ihlallerde

to discipline a black middle school student more harshly

siyahi bir ortaokul öğrencisini,

than a white student

beyaz bir öğrenciden

for the same repeated infractions.

daha sert cezalandırma isteği belirttiğini gördük.

In a recent study,

Son zamanlardaki bir çalışmada

we're finding that teachers treat black students as a group

öğretmenlerin siyahi öğrencilere bir grup gibi davranırken

but white students as individuals.

beyazlara birey olarak davrandıklarını görüyoruz.

If, for example, one black student misbehaves

Örneğin siyahi bir öğrenci yaramazlık yaparsa

and then a different black student misbehaves a few days later,

ve sonra farklı bir siyahi öğrenci birkaç gün sonra yaramazlık yaparsa

the teacher responds to that second black student

öğretmen ikinci siyahi öğrenciye

as if he had misbehaved twice.

sanki ikinci kez yaramazlık yapmış gibi karşılık verir.

It's as though the sins of one child

Bir çocuğun günahları

get piled onto the other.

diğerine yıkılmış gibidir.

We create categories to make sense of the world,

Dünyayı anlamak

to assert some control and coherence

biraz kontrol ve anlam ifade etmek,

to the stimuli that we're constantly being bombarded with.

sürekli bombardımana uğradığımız uyarıcılar için kategoriler yaratıyoruz.

Categorization and the bias that it seeds

Sınıflandırma ve tohumladığı ön yargılar

allow our brains to make judgments more quickly and efficiently,

beynimizin daha hızlı ve etkili karar vermesine izin verir.

and we do this by instinctively relying on patterns

bunu iç güdüsel olarak

öngörülebilir görünen kalıplara dayanarak yapıyoruz.

that seem predictable.

Yet, just as the categories we create allow us to make quick decisions,

Fakat yarattığımız sınıflandırmalar hızlı kararlar vermemizi sağladığı gibi

they also reinforce bias.

ön yargıları da güçlendirir.

So the very things that help us to see the world

Yani dünyayı görmemizi sağlayan şeyler

also can blind us to it.

bizi kör de edebilir.

They render our choices effortless,

Seçimlerimizi zahmetsiz ve ihtilafsiz bir hâle getiriyor.

friction-free.

Yet they exact a heavy toll.

Yine de büyük bir bedeli oluyor.

So what can we do?

Peki ne yapabiliriz?

We are all vulnerable to bias,

Hepimiz ön yargılara karşı savunmasızız

but we don't act on bias all the time.

fakat her zaman ön yargılı davranamayız.

There are certain conditions that can bring bias alive

Ön yargıları canlandırabilecek belirli koşullar olabilir

and other conditions that can muffle it.

ve onu azaltabilecek diğer koşullar da var.

Let me give you an example.

Bir örnek vereyim.

Many people are familiar with the tech company Nextdoor.

Birçok insan Nextdoor teknoloji şirketine aşinadır.

So, their whole purpose is to create stronger, healthier, safer neighborhoods.

Tüm amaçları güçlü, sağlıklı ve güvenli mahalleler yaratmak.

And so they offer this online space

Böylelikle mahallelerin bilgi toplayabileceği

where neighbors can gather and share information.

ve paylaşabileceği bu çevrim içi alanı sunuyorlar.

Yet, Nextdoor soon found that they had a problem

Fakat Nextdoor yakın zamanda ırksal profiller ile ilgili

with racial profiling.

bir sorun yaşadıklarını fark etti.

In the typical case,

Normalde insanlar camlarından dışarıya bakarlar

people would look outside their window

and see a black man in their otherwise white neighborhood

ve beyaz mahallelerinde siyahi bir adam görürler

and make the snap judgment that he was up to no good,

ve hemen o adamın iyi biri olmadığına karar verirler,

even when there was no evidence of criminal wrongdoing.

cezai suç işlediğine dair bir kanıt olmasa bile.

In many ways, how we behave online

Birçok yönden çevrim içi nasıl davrandığımız

is a reflection of how we behave in the world.

gerçek dünyada nasıl davrandığımızın yansıması.

But what we don't want to do is create an easy-to-use system

Fakat yapmak istemediğimiz, ön yargıları parçalarına ayırmadan ziyade

that can amplify bias and deepen racial disparities,

onları kuvvetlendiren ve ırksal farklılıkları derinleştiren

rather than dismantling them.

kullanımı kolay bir sistem oluşturmak.

So the cofounder of Nextdoor reached out to me and to others

Böylece Nextdoor'un kurucu ortağı ne yapılacağını belirlemek için

to try to figure out what to do.

benimle ve başkalarıyla iletişime geçti.

And they realized that to curb racial profiling on the platform,

Platformda ırksal profillemenin önüne geçilmesi için

they were going to have to add friction;

bir ihtilaf eklemeleri gerekiyordu.

that is, they were going to have to slow people down.

Böylece insanları yavaşlatacaklardı.

So Nextdoor had a choice to make,

Nextdoor'un bir seçim yapması gerekiyordu

and against every impulse,

ve her tepkiye karşı

they decided to add friction.

ihtilaf eklemeye karar verdiler.

And they did this by adding a simple checklist.

Basit bir kontrol listesi ekleyerek bunu yaptılar.

There were three items on it.

Bu listede üç madde vardı.

First, they asked users to pause

Birincisi, kullanıcılardan duraklamalarını

and think, "What was this person doing that made him suspicious?"

ve düşünmelerini istediler, "Bu insanı şüpheli yapan neydi?"

The category "black man" is not grounds for suspicion.

"Siyahi adam" sınıflandırması şüphe kaynağı değildir.

Second, they asked users to describe the person's physical features,

İkinci olarak, kullanıcılardan kişinin fiziksel özelliklerini

not simply their race and gender.

sadece ırk ve cinsiyet olmadan tanımlamalarını istediler.

Third, they realized that a lot of people

Üçüncü olarak, Nextdoor birçok insanın

didn't seem to know what racial profiling was,

ırksal profillemenin ne olduğunu bilmediğini

nor that they were engaging in it.

ya da onunla ilgilenmediğini fark etti.

So Nextdoor provided them with a definition

Böylece Nexdoor onlara bir açıklama yaptı

and told them that it was strictly prohibited.

ve bunun kesinlikle yasak olduğunu söyledi.

Most of you have seen those signs in airports

Birçoğunuz bu işaretleri havalimanlarında

and in metro stations, "If you see something, say something."

ve metro istasyonlarında görmüşsünüzdür. "Eğer bir şey görüyorsan söyle."

Nextdoor tried modifying this.

Nexdoor bunu değiştirmeyi denedi.

"If you see something suspicious,

"Eğer şüpheli bir şey görürsen

say something specific."

şüphesiz bir şey söyle."

And using this strategy, by simply slowing people down,

Ve bu stratejiyi kullanarak, insanları yavaşlatarak

Nextdoor was able to curb racial profiling by 75 percent.

Nextdoor ırksal profillemeyi yüzde 75 oranında azaltmayı başardı.

Now, people often will say to me,

İnsanlar bana şunu söyleyecekler:

"You can't add friction in every situation, in every context,

"Sen her durumda ve her bağlamda ihtilal ekleyemezsin

and especially for people who make split-second decisions all the time."

ve özellikle de her zaman anlık kararlar alan insanlar için."

But it turns out we can add friction

Fakat görünen o ki düşündüğümüzden daha fazlasına

to more situations than we think.

ihtilal ekleyebiliriz.

Working with the Oakland Police Department

Oaklan Polis Departmanı'nda

in California,

California'da

I and a number of my colleagues were able to help the department

ben ve birlikte çalıştığım bazı meslektaşlarım

to reduce the number of stops they made

ciddi suç işlemeyen insanların

of people who were not committing any serious crimes.

durdurulmalarını azaltmak için departmana yardımcı olduk.

And we did this by pushing officers

Ve bunu, memurları

to ask themselves a question before each and every stop they made:

her çevirmeden önce ve sonra kendilerine soru sormaya iterek yaptık.

"Is this stop intelligence-led,

"Bu çevirme istihbarat liderliğinde mi,

yes or no?"

evet ya da hayır?"

In other words,

Başka bir ifadeyle

do I have prior information to tie this particular person

bu belirli kişiyi bir suçla bağlamak için

to a specific crime?

öncelikli bir bilgim var mı?

By adding that question

Bu soruyu,

to the form officers complete during a stop,

polislerin çevirme sırasındaki formlarına ekleyerek

they slow down, they pause,

yavaşlarlar, duraklarlar, düşünürler.

they think, "Why am I considering pulling this person over?"

"Neden bu insanı kenara çektirmeyi düşünüyorum?"

In 2017, before we added that intelligence-led question to the form,

2017'de istihbarat odaklı bu soruyu forma eklemeden önce

officers made about 32,000 stops across the city.

memurlar şehir genelinde yaklaşık 32.000 çevirme yaptı.

In that next year, with the addition of this question,

Sonraki yıl, bu soru da eklenerek

that fell to 19,000 stops.

çevirme sayısı 19.000'e düştü.

African-American stops alone fell by 43 percent.

Sadece Afrikan-Amerikalı çevirmeleri yüzde 43 oranında düştü.

And stopping fewer black people did not make the city any more dangerous.

Ve daha az sayıda siyahi insanı durdurmak şehri daha tehlikeli hâle getirmedi.

In fact, the crime rate continued to fall,

Aslında suç oranı da düşmeye devam etti

and the city became safer for everybody.

ve şehir herkes için daha güvenli oldu.

So one solution can come from reducing the number of unnecessary stops.

Yani gereksiz çevirmelerin sayısını azaltmak bir çözüm olabilir.

Another can come from improving the quality of the stops

Diğeri ise memurların yaptığı çevirmelerin

officers do make.

kalitesini artırmak olabilir.

And technology can help us here.

Teknoloji burada bize yardım edebilir.

We all know about George Floyd's death,

Hepimiz George Floyd'un ölümünü biliyoruz

because those who tried to come to his aid held cell phone cameras

çünkü yardım etmeye gelenler

to record that horrific, fatal encounter with the police.

polisle olan bu korkunç, ölümcül karşılaşmayı telefonlarıyla kaydettiler.

But we have all sorts of technology that we're not putting to good use.

Fakat iyi bir şekilde kullanmadığımız her türlü teknolojiye de sahibiz.

Police departments across the country

Ükenin her bir yanındaki polis departmanlarının

are now required to wear body-worn cameras

artık vücuda giyilen kameralar takmaları gerekiyor,

so we have recordings of not only the most extreme and horrific encounters

yani biz yalnızca şiddetli ve korkunç karşılaşmaların değil

but of everyday interactions.

günlük etkileşimlerin de kayıtlarına sahibiz.

With an interdisciplinary team at Stanford,

Standford'daki disiplinler arası bir ekiple

we've begun to use machine learning techniques

çok sayıdaki karşılaşmaları analiz etmek için

to analyze large numbers of encounters.

makine öğrenme tekniklerini kullanmaya başladık.

This is to better understand what happens in routine traffic stops.

Bu, rutin trafik çevirmelerinde neler olduğunu daha iyi anlamak için.

What we found was that

Bulduğumuz şey,

even when police officers are behaving professionally,

polis memurları profesyonelce davransalar bile

they speak to black drivers less respectfully than white drivers.

siyahi sürücülerle, beyaz sürücülerle olduğundan daha az saygılı konuşurlar.

In fact, from the words officers use alone,

Aslında memurların tek başına kullandığı kelimelerden

we could predict whether they were talking to a black driver or a white driver.

siyahi mi yoksa beyaz bir sürücüyle mi konuştuklarını tahmin edebiliriz.

The problem is that the vast majority of the footage from these cameras

Problem, bu kameralardaki görüntülerin büyük çoğunluğunun

is not used by police departments

polis departmanları tarafından

to understand what's going on on the street

dışarıda neler olduğunu anlamak için

or to train officers.

ya da eğitimlerde kullanılmaması.

And that's a shame.

Bu bir utanç.

How does a routine stop turn into a deadly encounter?

Nasıl rutin bir çevirme ölümcül bir karşılaşmaya dönebilir?

How did this happen in George Floyd's case?

George Floyd'un olayında bu nasıl oldu?

How did it happen in others?

Diğerlerinde nasıl oldu?

When my eldest son was 16 years old,

Büyük oğlum 16 yaşına geldiğinde,

he discovered that when white people look at him,

beyaz insanlar ona baktıklarında

they feel fear.

korku duyduklarını keşfetti.

Elevators are the worst, he said.

Asansörler en kötüsü, dedi.

When those doors close,

Bu kapılar kapandığında

people are trapped in this tiny space

insanlar bu küçük alanda

with someone they have been taught to associate with danger.

tehlikeyle ilişkilendirildiği öğretilen birisiyle kapana kısılıyorlar.

My son senses their discomfort,

Oğlum onların rahatsızlıklarını seziyor

and he smiles to put them at ease,

ve onları rahatlatmak için gülümsüyor,

to calm their fears.

korkularını yatıştırmak için.

When he speaks,

Oğlum konuştuğunda

their bodies relax.

vücutları rahatlıyor.

They breathe easier.

Daha kolay nefes alıyorlar.

They take pleasure in his cadence,

Ses tonundan, diksiyonundan,

his diction, his word choice.

kelime seçimlerinden zevk alıyorlar.

He sounds like one of them.

Onlardan biri gibi görünüyor.

I used to think that my son was a natural extrovert like his father.

Oğlumun babası gibi dışa dönük olduğunu düşünürdüm.

But I realized at that moment, in that conversation,

Fakat o anda, o konuşmada,

that his smile was not a sign that he wanted to connect

gülümsemesinin yabancılarla bağlantı kurmak istediğinin

with would-be strangers.

bir işaret olmadığını fark ettim.

It was a talisman he used to protect himself,

Bu, kendisini korumak için kullandığı bir tılsımdı

a survival skill he had honed over thousands of elevator rides.

ve binlerce kez asansöre binerek edindiği bir hayatta kalma becerisiydi.

He was learning to accommodate the tension that his skin color generated

Ten renginin yarattığı ve hayatını tehlikeye atan gerilime

and that put his own life at risk.

uyum sağlamayı öğreniyordu

We know that the brain is wired for bias,

Beynimizin ön yargılarla bağlandığını biliyoruz

and one way to interrupt that bias is to pause and to reflect

ve bu ön yargıları engellemenin bir yolu varsayımlarımızın kanıtlarını duraklatmak

on the evidence of our assumptions.

ve iyice düşünmek.

So we need to ask ourselves:

O hâlde kendimize sormalıyız:

What assumptions do we bring when we step onto an elevator?

Bir asansöre bindiğimizde hangi varsayımları bir araya getiriyoruz?

Or an airplane?

Ya da bir uçakta?

How do we make ourselves aware of our own unconscious bias?

Kendimizi bilinçsiz ön yargılarımızdan nasıl haberdar ederiz?

Who do those assumptions keep safe?

Bu varsayımları kim güvende tutar?

Who do they put at risk?

Kim onları riske atar?

Until we ask these questions

Bu soruları sorana dek

and insist that our schools and our courts and our police departments

ve okullarımızın, mahkemelerimizin, polis departmanlarımızın

and every institution do the same,

ve her kurumun aynı şeyi yapmasında ısrar edene dek

we will continue to allow bias

ön yargılarımızın bizi kör etmesine izin vereceğiz.

to blind us.

And if we do,

Ve izin verdiğimiz sürece

none of us are truly safe.

hiçbirimiz gerçekten güvende değiliz.

Thank you.

Teşekkürler.