Alwar Balasubramaniam: Art of substance and absence

Alwar Balasubramaniam: Varlık ve yokluk sanatı

Çeviri: Yusuf Paşa ÖZDEDE Gözden geçirme: Sancak Gülgen

The moment I say "school,"

Okul dediğim zaman

so many memories come back to me.

Öğretmenin her sınavdan sonra

It's like after every exam, when I walk out,

"Hey buraya gel, bunu nasıl yaptın?"

the teacher would say, "Hey, come.

söylemesi gibi

How did you do?"

bir çok şey geliyor aklıma.

I would say with a great smile, "I will definitely pass."

Ben de harika bir gülümsemeyle "Ben kesinlikle geçtim" derdim

And I didn't understand why,

ve anlamazdım

in one hand they say, "Speak the truth,"

bir taraftan "doğruları söyle" derlerdi

in the other hand, when you say the truth, they hated you.

ama diğer taraftan sen doğruyu söylediğinde senden nefret ederlerdi.

Bu da bunun gibi giderdi

So it went on like that,

and I didn't know where else to find myself.

ve kendimi nerde bulacağımı bilemezdim.

So I remember those nights

Yatmadan önce

I used to go to sleep

Bir "bilinmeyen" den yardım istediğim

with asking help from [the] Unknown

geceleri hatırlıyorum

because, for some reason,

çünkü bazı sebeplerden dolayı

I couldn't believe what my father and mother

Annemin ve Babam'ın Tanrı olarak tuttukları Pooja'ya

hanged in the Puja room as a god,

inanamıyordum

because my friend's family

çünkü arkadaşımın ailesi de

had something else as a god.

başka bir şeye Tanrı olarak inanıyordu.

So I thought, "I guess I'll pray to [the] Unknown

Sonra düşündüm,

and ask help,"

"Sanırım ben bir bilinmeyene dua edecek ve yardım dileyeceğim"

and started getting help from everywhere,

sonrasında da hayatımın her köşesinde ve her anında

each and every corner of my life at that time.

bir çok yerden yardım almaya başladım

My brothers started giving me a few tips about drawing and painting.

Abim, çizimlerim ve resimlerim için bana harçlık vermeye başladı

Then, when I was in eighth standard

sonra 8.sınıfta

around 13 years old,

13 yaşındayken

I started working in a part-time job

Putu isimli bir reklam panosu artisinin yanında

in one of the signboard artists called Putu.

part time olarak çalışmaya başladım

And then school also started supporting me.

sonrasında okul da beni destekledi.

"Oh, he's bad at studies,

"Derslerde kötü ancak

but let him send to the drawing competitions."

resim yarışmalarına gönderelim."

So it was good to survive with that little tool

Tabi bu okulda kendi yerimi bulabilmem

that I found to find my own place in school.

açısından iyi bir kurtuluş yoluydu.

And one of those competitions,

Bu yarışmalardan bir tanesinde

I just won a small, little transistor Philips radio.

küçük bir philips radio'nun transistör'ünü kazandım

And I didn't have the patience to wait

ve eve gitmek için

until I reached home.

bekleyecek sabrım yoktu.

So I just switched on in the train, loudly.

Hemen trende sessizce açtım.

If you travel in Indian trains,

Eğer Hint trenlerinde seyahat ettiyseniz

you can see people listening to radio

insanların radyo dinlediklerini görürsünüz,

and, you know, even from their mobiles.

cep telefonlarından bile.

So at that time -- and I was 13 --

O zamanlar 13 yaşındaydım

and I was listening to just radio,

ve sadece radio dinliyordum

and someone happened to sit next to me,

ve birden birisi gelip yanıma oturdu

like these three people are sitting here.

tıpkı şu 3 kişinin oturduğu gibi.

You know, like just adjacent to me.

Bilirsiniz bitişik bir şekilde.

He just started asking, "Where did you buy the radio? How much is it?"

Sonra bana sormaya başladı, "Bu radyoyu nerden aldın? Ne kadara aldın?"

I said, "It's a prize from [an] art competition."

Ben de "Bu bir sanat yarışmasının ödülü." dedim.

And he said, "Oh, I teach at a college of arts.

O da bana "Ben de bir kolejde sanat üzerine eğitim veriyorum,

I think

Bence

you should study in a school of art.

bir sanat okulunda okumalısın.

You just quit school and come there."

Okuldan ayrıl ve oraya gel."

So, why I'm telling you this,

Şimdi size bunu söylerken

you know, maybe, you know,

belki biliyorsunuz,

whoever is sitting next to you can change your whole life -- it's possible.

yanınıza kim oturursa otursun bütün hayatınızı değiştirebilirsiniz, bu mümkün.

It is that we need we need to be open and fine-tuned.

İhtiyacımız olan şey açık olmak ve ince ayarlamak.

So that's what made me enter

İşte bu beni üç aşamadan sonra

[the] college of arts after three attempts

sanat okuluna girmemi

and just continue to inquire

ve sanat çalışmaları hakkında

what I really want to do with art work, or art

gerçekten istediğim araştırmaları yapmamı sağlayan etken oldu

and finally I'm here in front of you.

ve sonuç olarak şu anda sizlerin önündeyim.

When I look back, you know,

Bu süreler arasında ne olduğuna

on what happened between that time

geriye dönüp baktığım zaman

and now here --

biliyorsunuz

the last 10/15 years --

son 10-15 yılda

I can see that most of the works

3 konunun etrafında dönen bir çok

revolve around three subjects,

çalışma gördüm

but it was not intentional.

ancak bunlar tasarlanmış çalışmalar değildi

And I just start out with a trace because I was thinking,

ve sadece geçmişin izlerini sürmeyi düşündüm

"What really makes us?" -- you know,

çünkü "bizi biz yapan şey gerçekten nedir?" -- biliyorsunuz,

it's actually [the] past, what makes a person.

aslında bizi biz yapan geçmiştir

So I was thinking,

ancak

but when you look at the past,

geçmişte baktığınız zaman

the way to understand the past

geçmişi anlamak için kullanılan yol

is only by the traces available,

sadece izleri takip etmekten geçer

because we cannot go back [to] the past.

çünkü geçmişe geri dönemeyiz.

It can be ruins, or it can be music,

Bu bir çöküş olabilir ya da bir müzik olabilir

or it can be painting or drawing or writing, whatever it is.

veya bir resim, bir yazı veya çizim olabilir, her ne ise.

But it is just a kind of trace of that time.

Ancak şu an bu sadece bir izdir

And that fascinated me,

ve işte beni büyüleyen şey

to explore that territory.

bu alanı araştırmak.

So I was working on the line,

Bu yüzden bu çizgide çalışıyordum

but instead of working about traces,

ancak sonra izler konusunda çalışmalar yapmaya başladım

I started capturing traces.

İzleri yakalamaya başladım.

So here are some of the works I would like to show you.

Ve işte burda size bir kaç çalışmamı göstermek istiyorum.

So this is called "Self In Progress."

Bu "Şahsi Gelişim" olarak isimlendiriliyor.

It's just a trace of being in this body.

Bu sadece bu bedenin bir izi.

So here, what happened then,

Ve burda ne oluyor,

you know -- what I really enjoyed the most

biliyorsunuz beden kalıptan hoşlanır

is that this sculpture

ve işte bu heykel

is nothing but a trace of myself.

hiçbirşeydir ancak benden bir iz bulunuyor.

It's almost like a 3D photograph.

Bu nerdeyse 3D bir resim.

So there is an element of performance,

ve burda bir işleyişin unsurları bulunuyor

and there is an element of sculpture,

ve heykelin unsurları

and there is an element of feeling one's self, so close to one's self.

ve "kendiniz gibi hissetmenin" unsurları, kendinize yakın.

So it's almost like fossils for the future.

işte nerdeyse geleceğin kalıntılarıdır.

And then moved slowly

ve şimdi

to explore the other possibilities of capturing traces.

diğer izleri yakalama olasılıklarına göz atalım.

So this is what I was talking about, while molding,

İşte bu kalıp benim bahsettiğim şey,

it's such a great experience,

gerçekten harika bir deneyim

because we have freedom of like walking,

çünkü bizim yürüme özgürlüğümüz var,

or moving my hand or, moving around in the space,

veya ellerimizi hareket ettirme, biliyorsunuz yeryüzünde hareket özgürlüğümüz var

but the moment this becomes solid,

ancak bir inç bile hareket edemediğiniz an

when you cannot move even an inch,

katılaşıyorsunuz.

because this is plaster of Paris, so the moment you pour it it's like liquid;

çünkü bu Paris alçısı ve siz onu dökerken likit gibi geliyor

but after 20 minutes, it's almost like a hard stone.

ancak 20 dk sonra nerdeyse sert bir taşa dönüşüyor.

So this is capturing the trace of a thumbprint

ve işte bu yakalayış, parmak izleridir

because, knowingly or unknowingly,

çünkü bilerek veya bilmeyerek

whatever we do, you know, we leave our traces here.

ne yaparsak yapalım, biliyorsunuz ki izler bırakıyoruz.

So I just thought, "I'm going to capture

O yüzden ben ayak izlerini

thumbprint, footprint,

parmak izlerini

or whatever traces we leave as humans."

ve insan olarak ne iz bırakıyorsak bunları yakalamayı düşündüm.

This is the trace of fire,

Bu, ateşin izi,

this is the trace of sun.

Bu güneşin izi

Because when I was capturing traces, you know,

çünkü biliyorsunuz ben izleri yakalıyordum

this thought comes to me always:

bu düşünce bana her zaman şöyle geldi, biliyorsunuz;

is it, only when the object touches the thing and it leaves the trace,

bir şey bir objeye dokunur and iz bırakır

or is there other ways to capture it?"

veya başka bir yolu var mı?

So this work is nothing but like --

bu çalışma hiçbir şey değil ancak

because of the focal length of the lens,

objektifin odak uzaklığı

it just shows what is on the other side.

yalnızca öbür tarafta ne olduğunu gösterir.

So I just put the paper on the focal length,

Bu yüzden oyulmuş baskıyı

which was an etching print,

ağıda odak uzaklığının üzerine koydum.

then I got the portrait of [the] sun from sunlight.

sonra güneş ışığı üzerinden bir portre yakaladım

This is called "Dawn to Dawn."

Bunun adı "Dawn To Dawn"

What I did here, I just put like 10 feet [of] paper

Burda sadece 10ft kağıt aldım

then put a coconut rope,

ve (belirsiz)

and just burnt it.

ve sadece (belirsiz)

So it took about 24 hours to get this line.

ve bu çizgiyi oluşturmak 24 saat sürdü.

So wherever the fire is eating the paper,

ve ateş kağıdı yemeye başladığı zaman,

that's what becomes the work --

bu "çalışma" halini aldı.

detail.

detay.

Even though we have traces

izlerimiz olmasına rağmen

when we try to understand them,

onları anlamaya çalıştığımızda

the perception and context

algı ve kontekst

play a major role to understand it.

anlama konusunda baskın bir rol oynamaya başlar.

So do we really understand what it is,

öyleyse ne olduğunu gerçekten anlıyor muyuz

or are we trying to get

yoksa ne olduğunu

what we think it is?

anlamaya mı çalışıyoruz?

Then move towards questioning the perception

sonra kavramı sorgulamaya yöneliyoruz

because, even though there are traces,

çünkü izler olsa bile

when you try to understand them, you know you play a major role.

onları anlamaya çalıştığınız zaman, biliyorsunuz, baskın bir rol oynuyorsunuz.

So like let's say even a simple act.

Peki şimdi basit bir örnek verelim

How many of you saw a cow crossing in India

Kaçınız Bangalore'den Mysore'a gelirken

while you were coming from Bangalore to Mysore?

bir ineğin kesildiğini gördü?

Can you just raise the hand?

Sadece ellerinizi kaldırır mısınız?

If you just ask an opinion

Eğer yalnızca nasıl olduğuna dair fikir sormak isterseniz

of how, everyone can interpret it.

biliyorsunuz, herkes kafasında canlandırabilir.

Like, let's say, if a schoolteacher says,

Örneğin, okuldaki öğretmen söylese,

she'll simply say, "To get to the other side."

basit bir şekilde "öbür tarafa geç" diyecek.

Why the cow was crossing the road, you know.

Neden inekler yolda kesiliyordu, biliyorsunuz.

The answer can be so different if Potter said it.

Cevap eğer Potter söylerse çok farklı olacaktır.

He would say, "For the greater good."

Diyecek ki "Harika bir sevap için"

Martin Luther King would say,

Martin Luther King der ki;

"I imagine a world where all cows will be free

"İneklerin karşıya geçerken özgür olacağı

to cross the road,

gerekçelerini sorgulamadan özgür olacağı

without having their motives called into question."

bir dünya hayal ediyorum.

(Laughter)

(Kahkaha)

Imagine Moses comes now, and he sees

Bir düşünsenize, Hz. Musa geliyor ve

the same cow walking around the street.

aynı inek caddenin etrafında dolanıyor.

He would definitely say,

Eminim derdi ki,

"God came down from heaven,

"Tanrım, Cennetten aşağı in

and he said unto the cow,

ve ineğe de derdi ki

'Thou shalt cross the road.'

"Karşıya geçeceksin!"

And cow crossed the road,

ve inek karşıya geçecek

and there was much rejoicing as a holy cow."

ve kutsal bir inek olarak daha mutlu bir şekilde olacaktır.

(Laughter)

(Kahkaha)

Freud would say,

Freud der ki;

"The fact that you're at all concerned

Endişe ettiğiniz herşeyin altında

reveals your underlying sexual insecurity."

seksüel güvensizliğiniz ortaya çıkar.

(Laughter)

(Kahkaha)

If we ask Einstein,

Eper Einstein'a sorarsak

he would say, "Whether the cow crossed the road,

der ki : "İneğin yolun karşısına geçmesi

or the road moved underneath the cow,

veya yolun ineğin altından geçmesi

depends on your frame of reference."

referansı nerden aldığınıza bağlıdır.

(Laughter)

(Kahkaha)

Or Buddha --

veya Buddha.

if he saw the same cow, he would say,

Eğer aynı ineği görseydi,

"Asking this question denies your own nature [as a] cow."

"Bu soruyu kendi doğanızı inkâr ederek bir inek olarak sorun"

(Laughter)

(Kahkaha)

So, what we see

Peki, gördüğümüz şey

is just what we think often,

yalnızca düşündüğümüzdür genellikle

and most of the time, we don't see what it is.

ve çoğu zaman ne olduğunu görmeyiz.

It just all depends on one's perception.

Bu sadece bakış açısına bağlıdır.

And context, what is really context?

ve içerik, gerçek içerik nedir?

You know, I could just show you this little piece of paper.

Biliyorsunuz, ben sadece size bu kağıdın ufak bir parçasını gösterebilirim.

Because I always think meaning doesn't really exist.

Çünkü her zaman düşünürüm ki anlam gerçekten çıkmaz.

The meaning of what we create in this world doesn't exist.

Bu dünyada oluşturduğumuz şeylerin gerçek anlamı çıkmaz.

Bu sadece aklımızın oluşturduğu şeydir.

It's just created by the mind.

If you look at this piece of paper,

Eğer bu kağıt parçasına bakarsanız

this is the breadth

bu genişlik,

and this is called length.

buna da uzunluk deniliyor.

This is how we've been taught in school.

Bu okulda bize öğretilen şey

But if you tear it in the middle --

ancak ortadan ikiye ayırırsanız...

now, I didn't touch this breadth,

genişliğine dokunmadım

but still, the meaning of this changes.

ancak halen anlamı değişiyor.

So what we conceive as a meaning

öyleyse anlam olarak neyi tasarlıyorsak

is always not there;

her zaman ordadır.

it's on the other side,

biz karanlık desek de, aydınlık desek de,

even when we say dark, light,

iyi, kötü, kısa, uzun desek de

good, bad, tall, short --

her zaman öbür tarafında

all meaning it doesn't exist in reality.

gerçek anlamını taşımaz.

It's just that being a human,

bu sadece, insan olarak

the way we train to perceive the reality

anlam yaratmak için gerçeği algılamaya çalışma

creates this meaning.

yoludur.

So this work from this period

İşte bu çalışma bu periyoddan beri

is mostly like --

daha çok

you know, this is a work called "Light Makes Dark."

biliyorsunuz, "Işık karanlığı yapar" olarak adlandırılıyor.

It's just captured through from the lamp.

Bu sadece lambadan yakalanan bir bölüm.

So the lamp is not just giving a light, it's also giving a darkness.

Lamba sadece ışık vermez, aynı zamanda karanlık da verir.

So this is a work of art, which is just trying to explore that.

İşte bunu keşfetmeyi deneyen bu sanat çalışması

This is called "Limit Out."

"Limit doldu" olarak adlandırılıyor.

This shows how limited our eye or hearing sense or touch --

Bu bize gözümüzün ve kulağımızın veya dokunma duyumuzun limitini gösteriyor.

do we really see?

Gerçekten görüyor muyuz?

This is an exact negative.

Bu kesinlikle negatif.

It's about six inches deep in the wall,

Bu, duvarın 6 inç derinliğine dair

but it just appears like it's coming out of the wall.

ancak duvarın dışından geliyormuş gibi gözüküyor.

You know the wall is almost like --

Biliyorsunuz duvar çoğunlukla ---

this is the first skin, and this is the second,

bu ilk yüzdür ve bu da ikinci,

and there's a third, and each creates a meaning.

ve üçüncüsü de orda ve her biri ayrı bir anlam oluşturuyor.

And we're just pulling the wall off the gallery.

ve biz de duvarı galeriden çıkartıyoruz.

Again, "Inward Out."

Tekrar, "İçeri Dışarı"

It's a full-figure cast from myself.

Bu kendimden alçıladığım bütün bir figür.

It's about eight inches deep.

Bu 8 inç derinlikle ilgili.

When I was doing that, I always wondered since I've worked with creators --

Bunu yaparken kreatörler ile çalıştığımdan beri merak ettim

and now you know, I've moved to questioning the perception --

ve biliyorsunuz algı sorusuna taşıdım.

whenever I see the bird flying in the sky,

Ne zaman havada uçan bir kuş görsem

it just makes me feel like:

biliyorsunuz bu beni

is there anything behind, are there any traces up there,

arkasında bir şey var mı yahut bir insan gibi herhangi bir iz bırakmış mıdır

which as a human, we don't see them?

arkasında diye düşündürmüşmüştür, biliyorsunuz onları göremeyiz.

Is there any way to capture the thought

Onları görüp sanata taşıyabilmek için

into visual art?

bir yol var mıdır?

I couldn't find it.

Ben bulamamıştım

But a solution arrived

ancak çözüm

after being quiet and not working for about six, seven months,

6-7 aylık çalışmalar yapmadan bir restoranda

in the restroom,

geldi.

when I was changing the air freshener

Hava temizleyiciyi değiştirirken

that goes from solid substance to vapor.

katı şekli buhar olarak çıktı.

It's called Odonil.

"Odonil" olarak adlandırılıyor bu.

This is the work I made out of that material.

Bu, bahsettiğim materyalden yapılan bir çalışma.

The process to get to make the sculpture was interesting,

Bu heykeli yaparken geçilen aşama çok ilginç

because I wrote to Balsara,

Çünkü bu hava temizleyiciyi

who produces that air freshener called Odonil,

Odonil olarak adlandıran Balsara'ya

saying, "Dear Sir, I am an artist. This is my catalogue.

"Ben artist değilim, bu benim kataloğum, bu heykeli yapmam için

Will you help me to make this sculpture?"

bana yardımcı olur musunuz?" diye yazmıştım

They never wrote back to me.

ancak bana geri dönmediler.

Then I thought, "I will go to the Small Scale Industries

Sonra , "gidip yardım isteyeceğim"

Facilitating Unit and ask help."

diye düşündüm.

So I told them, "I'd like to start an air freshener company."

Ve hava temizleme şirketi ile işe başlayacağım dedim

They said, "Of course.

Onlar da

This is the fee for the project report,

"Tamam, bu da proje raporu için ücretimiz

and we will give you all the details," and they gave.

ve size her türlü detayı vereceğiz" dediler ve verdiler.

Finally, I went back to them and said,

Sonunda onlara döndüm ve

"It's not for starting the company, it's just to make my own work.

"Bu, bir firma için değil kendi işim olacak,

Please come for the show."

lütfen şovuma gelin" dedim

And they did.

ve geldiler.

And this work is in the Devi Art Foundation in Delhi.

Ve bu çalışma Delhideki (net değil) Kuruluşundan.

In India, nobody really talks about works of art;

Hindistanda kimse sanat çalışmaları ile ilgili konuşmaz.

they always talk about the appreciation of art.

Her zaman sanatın takdiri ile ilgili konuşurlar.

You buy this for 3,000 rupees,

Bunu 3.000 rupe'ye alırsınız,

it'll become 30,000 in two months.

2 ay içinde 30.000 rupe'ye dönüşür.

This is the craft that was going on,

bu devam eden bir yolsuzluk

but there are a few collectors

ancak değeri düşmüş olan parçaların

who also collect art which can depreciate.

kolleksiyonunu yapan bir kaç kişi var

And this was collected by Anupam --

ve bu sonunda hiçbir şeye sahip olmamış gibi

which is like, finally in the end, he will not have anything,

Anapum tarafından toplanıyor

çünkü sonunda yok oluyor.

because it will evaporate.

So this is after a few weeks,

ve bu bir kaç hafta sonrası.

this is after a few months.

bu da bir kaç ay sonrası.

It's just all about questioning the preconceptions.

bu sadece önyargıların soruları ile ilgili.

So if someone says, "Oh, I see the portrait,"

eğer birisi "Ah, ben resmi gördüm" derse

it may not be the portrait after a few months.

o bir kaç ay sonra o resim omlayabilir

And if they say it's solid,

ve eğer somut olduğunu söylerlerse,

it will not be solid, it will evaporate.

o somut olmayacak, buharlaşacaktır.

And if they say they don't get it,

ve eğer anlamadıklarını söylerlerse

that's also not true,

bu gerçek değildir

because it's in the air.

çünkü bu havadadır.

It's in the same gallery or in the same museum.

O aynı galeri veya aynı müzededir

So they inhaled it,

ve onlar bunu solurlar

but they are not aware of it.

ancak farkında değildirler.

While I was doing that work,

Bu işi yaparken

my mom and my dad,

Annem ve babam

they were looking at it and they said,

baktılar ve

"Why do you deal with negative subjects all the time?"

"Neden sürekli negatif konularla uğraşıyorsun?"

And I was like, "What do you mean?"

ve ben de "Ne demek istiyorsunuz?" dedim

"Light makes dark and now evaporating self.

Onlar da "Karanlığı oluşturmak ve şimdi hücreleri buharlaştırmak.

Don't you think it remained something about death," they said.

Bunların ölümle ilgili şeyler olduğunu düşünmüyor musun?" dediler.

"Of course not. For me," I'm thinking,

"Benim için elbette hayır" diye düşündüm

"this is tucked in some small solid,

"Bu katı ve küçük bir kalıba tıkılmıştır

but the moment it evaporates,

ama zaman onu buharlaştıran şeydir.

it's merged with the whole."

ve o tamamı ile bütünleşmiştir."

But she said, "No. Still, I don't like it.

Ancak annem "Hayr, halen hoşuma gitmedi" dedi ve

Can you make something from nothing

"Hiçbir şeyden bir şeyleri heykel olarak oluşturabilir misin?"

as a sculptor?"

diye sordu.

I said, "No, mom. It can't be.

"Hayır anne, yapamam" dedim

Because we can create

"Çünkü biz heykelleri

a sculpture

tozları bir araya getirerek

by gathering dust together,

yapıyoruz

or we can break the sculpture and get the dust,

veya heykelleri kırıp toz elde ederek

but there is nowhere that we can bring dust into the universe."

ancak tozları kainata oturtabilecek bir yer bulunmuyor" dedim

So, I did this work for her.

ve bu işi kendisi için yaptım.

It's called "Emerging Angel."

Bunun adı "Gün ışığına çıkan melek"

This is the first day --

Bu ilk gün.

it just gives the appearance

sonradan diğerine dönüşecek olan

that one is becoming the other.

bir görüntü veriyor.

So, the same sculpture

ve işte aynı heykel

after a few days.

bir kaç gün sonra.

This is after 15/20 days.

bu da 15, 20 gün sonrası.

Through that small little slit

Bu küçük ve dar

between the glass box and the wood,

ve bardak kutusu ile odun arasında kalmış,

the air goes underneath the sculpture and creates the other one.

hava heykelin altından geçiyor ve diğerini yaratıyor.

This gave me a greater faith.

Bu bana büyük bir şans getirdi.

That evaporating sculpture gave me a greater faith

bu buharlaşan heykel bana büyük bir şans verdi

that maybe there is many more possibilities

başka görünmez anları yakalayabilecek

to capture [the] invisible.

imkânlar gibi.

So what you see now

ve şimdi gördüğünüz

is called "Shadow Foreshadow."

"Gölgenin iması"

And what I'd like to tell you

Burda anlatmak istediğim şey

is we don't see shadow, and we don't see light too;

gölgeleri ve ışığı görmediğimizdir.

we see the source of the light.

Bizler ışığın kaynağını görüyoruz.

We see where it's bouncing, but we don't see [them] as they exist.

Biz onun nerde güçlendiğini görüyoruz ancak nerde varolduğunu göremiyoruz.

You know, that's why the night sky, we see the sky as dark,

Biliyorsunuz gökyüzünü geceleyin karanlık görürüz

but it's filled with light all the time.

ancak o her zaman ışıkla doludur.

When it's bounced on the moon, we see it.

O aya doğru yansıyınca, biz görürüz.

The same thing in the darkroom.

Bu karanlık oda için de geçerlidir.

The little dust particle will again, reflect the light,

küçük toz zerrecikleri tekrar tekrar ışığı yansıtır

and we realize the existence of light.

ve biz ışığın varlığını farkederiz.

So we don't see dark, we don't see light,

Öyleyse biz ışığı da karanlığı da görmüyoruz

we don't see gravity, we don't see electricity.

yer çekimini görmüyoruz, elektriği de görmüyoruz.

So, I just started doing this work

İşte bu şekilde heykel hakkında

to inquire further

ileriyi sorgulayarak

about how to sculpt

çalışmaya başladım

the space between this object and there.

.

Because, as a visual artist, if I'm seeing this and I'm seeing that --

Çünkü görsel sanatlarda, eğer bunu görürsem

but how to sculpt this, you know?

ancak nasıl heykel yapılır, biliyor musunuz?

If we sculpt this, this has two reference points.

eğer buna şekil verirsek, burda iki tane referans noktamız olur

The skin of this is also representing this.

Yüz, bunu zaten gösteriyor.

And skin at the other end also represents the floor.

diğer taraftan yüzü diğer katı gösteriyor.

I did this as an experiment

bu gölge dökümünü

of casting the shadow.

bir deneyim olarak yaptım.

So this is a corrugated box and its shadow.

Bu da bükümlü bir kutu ve gölgesi.

Then the second one --

Ve ikincisi --

the moment you bring any invisible into the visible world

görünmezi görünen dünyaya soktuğunuz zaman

it will have all the characteristics of the visible existence.

görünen varlığın karakteristiğine sahip olmayı getirir.

So that produced a shadow.

işte bu gölgeyi oluşturan şeydir.

Then I thought, okay, let me sculpt that.

Sonra düşündüm, evet bırakın bunu şekillendireyim.

Then, again, that becomes an object.

sonra, tekrar bir objeye dönüştü.

Again, throwing light, then the third one.

tekrar, ışığı yansıttı. sonra üçüncü defa.

So what you see is nothing but shadow

bu yüzden gördüğünüz şey hiçbir şeydir

of a shadow of a shadow.

ancak gölgenin gölgesidir.

And then again, at that point, there is no shadow.

ve sonra tekrar, işte bu noktada, gölge yok.

I thought, "Oh, good. Work is finished."

Ve sonunda "Ah evet, işim bitti" diye düşündüm.

You can see the detail.

Detayları görebilrisiniz.

This is called "Gravity."

Bu da "Gravity"

It's called "Breath." It's just two holes on the gallery wall.

Bu "Nefes". Bu galeri duvarında iki tane delik.

It's a false wall, which contains

bu yanlış bir duvar, içinde 110cubic ft

like 110 cubic feet.

bulunuyor.

So that hole actually

bu delik aslında

makes the air come out and go in.

havanın dışarı çıkmasına ve içeri girmesine yarıyor.

So where it's happening, we can see,

bunun nerde olduğunu görebiliriz

but what is happening will remain invisible only.

ancak neler olduğu görünmez olarak kalacaktır.

This is from the show called "Invisible," at Talwar Gallery.

Bu da Talwar Galeri'deki "Görünmez" şovdan

This is called "Kaayam."

bunun adı da "(net değil)"

Detail.

detay.

And what I'd like to tell you,

Söylemek istediğim şey

our senses are so limited --

duyularımızın sınırlı olduğu,

we cannot hear everything, we cannot see everything.

herşeyi alamaz, herşeyi göremeyiz.

We don't feel, "I am touching the air,"

"Ben rüzgâra dokunuyorum" diye hissedemeyiz

but if the breeze is a little more faster, then I can feel it.

ancak esinti biraz hızlanırsa hissedebiliriz.

So all of our construction of reality

Gerçeğin inşası

is through these limited senses.

duyularımızın sınırlı olduğudur.

So my request was like,

düşündüğümüz şey

is there any way to use all this

bütün bunları bir sembol veya işaret

as just a symbol or a sign?

olarak kullanıp kullanamayacağımızdır.

And to really get to the point,

ve gerçekten ana fikre ulaşmak için,

we should move beyond, you know,

daha ileri gitmemiz gerekiyor,

go to the other side of the wall, like illogic,

duvarın öbür tarafına geçin, mantık gibi,

like are invisible.

görünmez gibi.

Because when we see someone walks, we see the footprint.

Çünkü birini yürürken görürsek, ayak izleri de görürüz

But if we're just cutting that footprint from the whole thing and trying to analyze it,

ancak eğer ayakizlerini kesip bütünü görmez ve analiz etmeye çalışırsak

you will miss the point

ana temayı kaçırmış olursunuz

because the actual journey happens between those footprints,

çünkü gerçek yolculuk bu ayak izleri ile başlar

and the footprints are nothing but passing time.

ve ayak izleri hiçbir şey değildir ancak zaman geçiyor.

Thank you.

Teşekkürler

(Applause)

(Alkışlar)