How to disagree productively and find common ground | Julia Dhar

Çeviri: Orkuncan Okumuş Gözden geçirme: Ezgisu Karakaya

Some days, it feels like the only thing we can agree on

Kimi günlerde hepimizin uzlaştığı tek şey

is that we can't agree on anything.

hiçbir şeyde uzlaşamamamız gibi geliyor.

Public discourse is broken.

Kamusal söylem bozulmuş durumda.

And we feel that everywhere --

Bunu her yerde hissediyoruz -

panelists on TV are screaming at each other,

televizyondaki konuşmacılar birbirine bağırıyor,

we go online to find community and connection,

insanları ve ilişkileri internette arıyoruz.

and we end up leaving feeling angry and alienated.

Sonrasında da kızgın, yabancılaşmış hissediyoruz.

In everyday life, probably because everyone else is yelling,

Herkes birbirine bağırdığı için

we are so scared to get into an argument

günlük yaşamda bir tartışmaya girmekten öyle korkuyoruz ki

that we're willing not to engage at all.

herhangi bir ilişkide bulunmamayı tercih ediyoruz.

Contempt has replaced conversation.

Sohbetin yerini aşağılama aldı.

My mission in life is to help us disagree productively.

Yaşamdaki amacım; verimli bir şekilde karşıt görüşte olmamıza yardımcı olmak.

To find ways to bring truth to light, to bring new ideas to life.

Gerçeği açığa çıkarmak için yollar bulmak, yaşama yeni fikirler kazandırmak.

I think -- I hope --

Bence - öyle umuyorum -

that there is a model for structured disagreement

hem ikna etmek hem de ikna olmak için gerçek bir isteğe dayalı

that's kind of mutually respectful

karşılıklı saygı içeren

and assumes a genuine desire to persuade and be persuaded.

yapılandırılmış anlaşmazlık için bir model var.

And to uncover it, let me take you back a little bit.

Bunu daha açık hâle getirmek için biraz geriye gidelim.

So, when I was 10 years old, I loved arguing.

10 yaşındayken tartışmaya bayılırdım.

This, like, tantalizing possibility

Yalnızca sözcüklerinin gücüyle

that you could convince someone of your point of view,

birini kendi bakış açına ikna edebilmenin

just with the power of your words.

cezbedici olasılığı.

And perhaps unsurprisingly,

Tahmin edilebileceği gibi

my parents and teachers loved this somewhat less.

ebeveynlerim ve öğretmenlerim buna o kadar da bayılmadı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And in much the same way as they decided

Tıpkı dört yaşındaki Julia'nın

that four-year-old Julia might benefit from gymnastics to burn off some energy,

enerji atmak için jimnastikten yararlanabileceğine karar vermeleri gibi,

they decided that I might benefit from joining a debate team.

bir münazara grubuna katılmamın yararlı olabileceğine karar verdiler.

That is, kind of, go somewhere to argue where they were not.

Bu biraz da; tartışmak için bizim olmadığımız bir yere git demek gibiydi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

For the uninitiated,

Konunun yabancısı olanlar için

the premises of formal debate are really straightforward:

kurallarına uygun bir münazaranın öncülleri çok açıktır:

there's a big idea on the table --

masada büyük bir fikir olur --

that we support civil disobedience, that we favor free trade --

sivil itaatsizliği veya serbest ticareti desteklediğimiz gibi --

and one group of people who speaks in favor of that idea,

Ayrıca bu fikirden yana ve bu fikre karşı olarak konuşan

and one against.

bir grup insan.

My first debate

Canberra Kız Dil Bilgisi Okulu'ndaki

in the cavernous auditorium of Canberra Girls Grammar School

devasa toplantı salonundaki ilk münazaram

was kind of a bundle of all of the worst mistakes

kablolu kanalların haberlerinde gördüğünüz

that you see on cable news.

o en fena hatalardan bir demet gibiydi.

It felt easier to me to attack the person making the argument

Tartışmayı yapan kişinin üstüne gitmek

rather than the substance of the ideas themselves.

sunulan fikirlerin kendisinin üstüne gitmekten daha kolay geldi.

When that same person challenged my ideas,

Aynı kişi benim fikirlerime meydan okuduğunda

it felt terrible, I felt humiliated and ashamed.

berbat, aşağılanmış ve mahcup hissettim.

And it felt to me like the sophisticated response to that

Buna verilecek sofistike yanıt

was to be as extreme as possible.

olabildiğince aşırı olmalıymış gibi geldi.

And despite this very shaky entry into the world of debate, I loved it.

Münazara dünyasına bu zayıf girişe rağmen ona bayıldım.

I saw the possibility, and over many years worked really hard at it,

Olasılığı gördüm ve yıllar boyunca çok sıkı çalıştım.

became really skilled at the technical craft of debate.

Münazaranın teknik hüneri konusunda gerçekten becerili oldum.

I went on to win the World Schools Debating Championships three times.

Dünya Okulları Tartışma Şampiyonası'nı üç kez kazanmaya devam ettim.

Böyle bir şey olduğunu ilk kez duyuyorsunuz, biliyorum.

I know, you're just finding out that this is a thing.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But it wasn't until I started coaching debaters,

Bunu ancak tartışmacıları,

persuaders who are really at the top of their game,

kendi alanlarının zirvesinde olan ikna edici kişileri

that I actually got it.

eğitmeye başladığımda anladım.

The way that you reach people is by finding common ground.

İnsanlara ulaşmanız ortak bir zemin bulmakla olur.

It's by separating ideas from identity

Bu da fikirleri kimliklerden ayırarak

and being genuinely open to persuasion.

ve iknaya gerçek anlamda açık olarak gerçekleşir.

Debate is a way to organize conversations about how the world is, could, should be.

Münazara; dünyanın nasıl olduğu, olacağı, olması gerekenine dair konuşmalardır.

Or to put it another way,

Başka türlü söyleyelim.

I would love to offer you my experience-backed,

Size bir sonraki aile yemeğinde

evidence-tested guide to talking to your cousin about politics

kuzeninizle siyaset hakkında nasıl konuşacağınıza dair

deneyimlerimle kanıtlanmış bir rehber sunmayı çok isterim.

at your next family dinner;

reorganizing the way in which your team debates new proposals;

Takımınızın yeni önerileri nasıl tartışacağını yeniden düzenlemesi gibi;

thinking about how we change our public conversation.

kamusal alandaki konuşmamızı nasıl değiştirdiğimizi hesaba katarak.

And so, as an entry point into that:

Buna bir giriş kapısı olarak

debate requires that we engage with the conflicting idea,

münazara; aykırı fikirlerle doğrudan, saygılı biçimde,

directly, respectfully, face to face.

yüz yüze bir bağlantı kurmamızı gerektirir.

The foundation of debate is rebuttal.

Münazaranın temeli karşı fikri çürütmedir.

The idea that you make a claim and I provide a response,

Bir fikir öne sürersiniz, ben yanıt veririm.

and you respond to my response.

Siz de benim yanıtıma yanıt verirsiniz.

Without rebuttal, it's not debate, it's just pontificating.

Çürütme olmadan tartışma olmaz, yalnızca ahkam kesmek olur.

And I had originally imagined that the most successful debaters,

Aslında en başarılı tartışmacıların,

really excellent persuaders,

mükemmel iknacıların,

must be great at going to extremes.

aşırıya kaçma konusunda harika olduklarını hayal etmiştim.

They must have some magical ability to make the polarizing palatable.

Kutuplaştıran şeyi makul hâle getirmek için büyülü bir becerileri olmalıydı.

And it took me a really long time to figure out

Gerçeğin tam tersi olduğunu anlamam

that the opposite is actually true.

gerçekten çok uzun zaman aldı.

People who disagree the most productively start by finding common ground,

En verimli biçimde karşıt görüşte olanlar işe ortak bir zemin bularak başlar.

no matter how narrow it is.

Bu zemin ne kadar ufak olursa olsun.

They identify the thing that we can all agree on

Hepimizin üstünde uzlaşabileceği şeyi belirler

and go from there:

ve oradan yola çıkarlar:

the right to an education, equality between all people,

eğitim hakkı, insan eşitliği,

the importance of safer communities.

daha güvenli toplumların önemi.

What they're doing is inviting us

Yaptıkları şey,

into what psychologists call shared reality.

bizi psikologların ortak gerçeklik dedikleri şeye davet etmek.

And shared reality is the antidote to alternative facts.

Ortak gerçeklik alternatif gerçekler için bir panzehirdir.

The conflict, of course, is still there.

Anlaşmazlık tabii ki hâlâ oradadır.

That's why it's a debate.

Bunun münazara olmasının nedeni de o.

Shared reality just gives us a platform to start to talk about it.

Ortak gerçeklik bize bununla ilgili konuşmaya başlamak için ortam sunar.

But the trick of debate is that you end up doing it directly,

Ancak tartışmanın püf noktası; bunu doğrudan, yüz yüze,

face to face, across the table.

masada taraf tarafa yapmanız.

And research backs up that that really matters.

Araştırmalar bunun gerçekten önemli olduğunu destekliyor.

Professor Juliana Schroeder at UC Berkeley and her colleagues

Berkeley Kaliforniya Üniversitesi'ndeki

Profesör Juliana Schroeder ve meslektaşlarının

have research that suggests that listening to someone's voice

hararetli bir tartışmada bulunan birinin sesini dinlemenin

as they make a controversial argument

adeta insanileştirici olduğunu öne süren bir araştırmaları var.

is literally humanizing.

It makes it easier to engage with what that person has to say.

Bu, o kişinin söyleyeceği şeyle bağlantı kurmayı kolaylaştırır.

So, step away from the keyboards, start conversing.

Klavyeden biraz uzaklaşın, sohbete başlayın.

And if we are to expand that notion a little bit,

Bu kavramı biraz daha genişletirsek,

nothing is stopping us from pressing pause on a parade of keynote speeches,

açılış konuşmaları, nazik açık oturumlar silsilesi içinde

the sequence of very polite panel discussions,

bizi durdur tuşuna basmaktan ve bunun bir kısmını

yapılandırılmış münazara ile değiştirmekten alıkoyan hiçbir şey yok.

and replacing some of that with a structured debate.

All of our conferences could have, at their centerpiece,

Konferanslarımızın hepsi merkezlerinde, o alandaki en büyük ve çekişmeli

a debate over the biggest, most controversial ideas in the field.

fikirlerle ilgili bir münazara barındırabilir.

Each of our weekly team meetings could devote 10 minutes

Haftalık ekip buluşmalarımızın her birinde, ekibin çalışma şeklini

to a debate about a proposal to change the way in which that team works.

değiştirme hakkındaki bir öneriye ilişkin bir münazaraya 10 dakika ayrılabilir.

And as innovative ideas go, this one is both easy and free.

Yenilikçi fikirler ortaya çıktıkça, bu fikir hem basit hem de ücretsiz.

You could start tomorrow.

Yarın başlayabilirsiniz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And once we're inside this shared reality,

Bu ortak gerçekliğin içine bir kez girdiğimizde

debate also requires that we separate ideas

yaptığımız münazara,

fikirleri, onları ele alan insanın kimliğinden ayırmamızı da gerektirir.

from the identity of the person discussing them.

So in formal debate, nothing is a topic unless it is controversial:

Kural uygun münazarada, tartışmalı olmayan hiçbir şey konuyu oluşturmaz:

that we should raise the voting age, outlaw gambling.

oy verme yaşının yükseltilmesi, yasa dışı kumar gibi.

But the debaters don't choose their sides.

Ancak tartışmacılar taraflarını seçmez.

So that's why it makes no sense to do what 10-year-old Julia did.

Bu yüzden 10 yaşındaki Julia'nın yaptığını yapmanın bir anlamı yok.

Attacking the identity of the person making the argument is irrelevant,

Tartışmadaki insanın kimliğine saldırmak çok yersizdir

because they didn't choose it.

çünkü bunu onlar seçmedi.

Your only winning strategy

Tek kazanma stratejiniz fikrin en iyi, en açık

is to engage with the best, clearest, least personal version of the idea.

ve en az kişisel olan hâli ile bir bağlantı kurmak.

And it might sound impossible or naive to imagine

Bu kavramı lisenin toplantı salonunun dışına taşıyabilmeyi hayal etmek

that you could ever take that notion outside the high school auditorium.

kulağa olanaksız veya fazla saf gelebilir.

We spend so much time dismissing ideas as democrat or republican.

İster demokrat ister cumhuriyetçi olalım, çoğu zaman fikirleri önemsemiyoruz.

Rejecting proposals because they came from headquarters,

Teklifleri, sırf genel merkezden veya bizimkine benzemediğini

or from a region that we think is not like ours.

düşündüğümüz bir bölgeden geldiği için reddediyoruz.

But it is possible.

Ama bu mümkün.

When I work with teams, trying to come up with the next big idea,

Ekiplerle çalıştığımda, yeni bir büyük fikir bulmaya

or solve a really complex problem,

veya karmaşık bir sorunu çözmeye çabalarken

I start by asking them, all of them, to submit ideas anonymously.

işe onların her birinden anonim kalarak fikir vermelerini isteyerek başlıyorum.

So by way of illustration, two years ago,

Örnek vermek gerekirse, iki yıl önce,

I was working with multiple government agencies

uzun vadeli işsizliği azaltmaya dair yeni çözümler bulmak için

to generate new solutions to reduce long-term unemployment.

birçok devlet kurumuyla çalışıyordum.

Which is one of those really wicked,

Bu da gerçekten kötü, kurtulması zor,

sticky, well-studied public policy problems.

üstünde iyice çalışılmış kamu düzeni sorunlardan biri.

So exactly as I described, right at the beginning,

Tıpkı anlattığım gibi, tam da başlangıçta,

potential solutions were captured from everywhere.

olası çözümler her yerden önümüze geliyordu.

We aggregated them,

Onları bir araya topladık,

each of them was produced on an identical template.

her biri de aynı şablon üzerinde oluşturulmuştu.

At this point, they all look the same, they have no separate identity.

Bu noktada hepsi aynı görünüyor, ayırt edici bir tarafları yok.

And then, of course, they are discussed, picked over,

Bu durumda da tartılışır, özenle seçilir, düzenlenir

refined, finalized.

ve son şekline getirilirler.

And at the end of that process, more than 20 of those new ideas

Bu sürecin sonunda, bu yeni fikirlerin 20'den fazlası

are presented to the cabinet ministers responsible for consideration.

değerlendirmeden sorumlu olan bakanlara sunulur.

But more than half of those, the originator of those ideas

Ama bu fikirlerin yarısından fazlasının mucidi

was someone who might have a hard time getting the ear of a policy advisor.

bir siyasi danışmana kendini dinletme konusunda zorluk yaşayabilecek biriydi.

Or who, because of their identity,

Ya da dinletebilse bile,

might not be taken entirely seriously if they did.

kimliği yüzünden, tam olarak ciddiye alınmayabilecek biri.

Folks who answer the phones, assistants who manage calendars,

Telefonlara bakan kişiler, takvimleri düzenleyen yardımcılar,

representatives from agencies who weren't always trusted.

kurumların her zaman güvenilmeyen temsilcileri.

Imagine if our news media did the same thing.

Haber organlarının da aynı şeyi yaptığını düşünün.

You can kind of see it now -- a weekly cable news segment

Şu anda da bunu kısmen görebilirsiniz --

with a big policy proposal on the table

masada liberal veya muhafazakar olarak tanımlanmayan büyük bir plan teklifi olan

that doesn't call it liberal or conservative.

haftalık kablolu haber kanalları bölümü.

Or a series of op-eds for and against a big idea

Ya da yazarların çalıştığı yeri içermeyen,

büyük bir fikirden yana ve ona karşı yazıların olduğu bir serbest kürsü dizisi.

that don't tell you where the writers worked.

Our public conversations, even our private disagreements,

Kamusal alandaki konuşmalarımız, hatta kendi aramızdaki anlaşmazlıklarımız

can be transformed by debating ideas, rather than discussing identity.

kimlikler yerine fikirleri tartışarak dönüşüme uğrayabilir.

And then, the thing that debate allows us to do as human beings

Bu durumda, münazaranın biz insanlara izin verdiği şey de

is open ourselves, really open ourselves up

kendimizi yanılmış olabileceğimiz ihtimaline

to the possibility that we might be wrong.

gerçek anlamda açmak.

The humility of uncertainty.

Belirsizliğin alçak gönüllülüğü.

One of the reasons it is so hard to disagree productively

Verimli biçimde karşıt görüşte olmanın oldukça zor olmasının nedenlerinden biri

is because we become attached to our ideas.

kendimizi fikirlerimize bağlı hissetmemiz.

We start to believe that we own them and that by extension, they own us.

Onlara sahip gibi hissetmeye başlarız, dolayısıyla onlar da bize sahip olur.

But eventually, if you debate long enough,

Ancak sonuç olarak, yeterince uzun münazara ederseniz

you will switch sides,

taraf değiştirirsiniz,

you'll argue for and against the expansion of the welfare state.

refah devletinin yayılmasından yana ve ona karşı olarak tartışırsınız.

For and against compulsory voting.

Zorunlu oy kullanımından yana ve ona karşı.

And that exercise flips a kind of cognitive switch.

Bu alıştırma bilişsel bir değişime yol açar.

The suspicions that you hold

Sizin katılmadığınız düşünceleri benimseyen insanlara dair

about people who espouse beliefs that you don't have, starts to evaporate.

sahip olduğunuz şüpheler buharlaşıp gitmeye başlar.

Because you can imagine yourself stepping into those shoes.

Çünkü onun yerinde olduğunuzu hayal edebilirsiniz.

And as you're stepping into those,

Onun yerindeyken

you're embracing the humility of uncertainty.

belirsizliğin alçak gönüllüğünü kucaklarsınız.

The possibility of being wrong.

Yanılmış olma ihtimali.

And it's that exact humility that makes us better decision-makers.

Bizi daha iyi karar vericiler yapan tam da bu alçak gönüllülük.

Neuroscientist and psychologist Mark Leary at Duke University and his colleagues

Duke Üniversitesi'ndeki sinirbilimci ve psikolog Mark Leary ile meslektaşları,

araştırmacıların entelektüel alçak gönüllülük olarak adlandırdığı şeyi

have found that people who are able to practice --

and it is a skill --

uygulayabilen insanların

what those researchers call intellectual humility

-ki bu bir beceri-

are more capable of evaluating a broad range of evidence,

geniş bir yelpazedeki bulguları değerlendirmede daha becerili,

are more objective when they do so,

bunu yaparken daha tarafsız

and become less defensive when confronted with conflicting evidence.

ve aykırı bir bulguyla karşılaştıklarında daha az savunmacı olduklarını keşfetti.

All attributes that we want in our bosses,

Patronlarımızda, çalışma arkadaşlarımızda,

colleagues, discussion partners, decision-makers,

tartışmada bulunduğumuz kişilerde, karar vericilerde olmasını istediğimiz

all virtues that we would like to claim for ourselves.

tüm nitelikler, kendimize yakıştırdığımız tüm erdemler.

And so, as we're embracing that humility of uncertainty,

Belirsizliğin alçak gönüllülüğünü kucaklarken

we should be asking each other, all of us, a question.

birbirimize, herkese bir soru sormamız gerek.

Our debate moderators, our news anchors should be asking it

Münazara başkanlarımız, haber sunucularımız,

bunu seçim temsilcilerimiz ve devlet kurumu adaylarımızdan da istemeli.

of our elective representatives and candidates for office, too.

"What is it that you have changed your mind about and why?"

"Fikriniz neye ilişkin ve neden değişti?"

"Hangi belirsizlik konusunda alçak gönüllüsünüz?"

"What uncertainty are you humble about?"

And this by the way, isn't some fantasy

Bu, kamusal yaşam ve kamusal sohbetlerimizin

about how public life and public conversations could work.

nasıl olması gerektiğiyle ilgili bir tür kurgu değil.

It has precedent.

Buna dair bir örnek var.

So, in 1969,

1969'da,

beloved American children's television presenter Mister Rogers

Çok sevgili Amerikalı çocuk programı sunucusu Mister Rogers,

sits impaneled

ABD iletişim kongresi alt komitesinden önce,

before the United States congressional subcommittee on communications,

görünüşe göre bunu hiç istemeyen John Pastore'nin verdiği yetkiyle

chaired by the seemingly very curmudgeonly John Pastore.

jüri olarak oturuyordu.

And Mister Rogers is there to make a kind of classic debate case,

Mister Rogers klasik bir münazara ortamı oluşturmak,

a really bold proposal:

cesur bir öneride bulunmak için oradaydı.

an increase in federal funding for public broadcasting.

Kamu yayıncılığı için federal fonda bir artış.

And at the outset,

Başlangıçta,

committee disciplinarian Senator Pastore is not having it.

kuruldaki disiplin yanlısı Senatör Pastore buna katılmadı.

This is about to end really poorly for Mister Rogers.

Süreç Mister Rogers için oldukça kötü bir şekilde bitmek üzereydi.

But patiently, very reasonably, Mister Rogers makes the case

Ancak Mister Rogers sabırla ve mantıklı bir şekilde

why good quality children's broadcasting,

çocuklara yönelik iyi kalitedeki yayıncılığın;

the kinds of television programs that talk about the drama that arises

en sıradan ailelerden bahseden

in the most ordinary of families,

televizyon programlarının,

neden hepimiz için önemli olduğunu ortaya koydu.

matters to all of us.

Even while it costs us.

Bize belli bir masrafa mal olsa bile.

He invites us into a shared reality.

Bizi ortak bir gerçekliğe davet ediyor.

And on the other side of that table,

Masanın diğer tarafında,

Senator Pastore listens, engages and opens his mind.

Senatör Pastore kulak veriyor, bağlantı kuruyor ve zihnini buna açıyor.

Out loud, in public, on the record.

Yüksek sesle, halka açık olarak, kayıt altındayken.

And Senator Pastore says to Mister Rogers,

Senatör Pastore Mister Rogers'a diyor ki:

"You know, I'm supposed to be a pretty tough guy,

"Aslında sert bir adam olmam gerek

and this is the first time I've had goosebumps in two days."

ama iki gün içinde ilk kez tüylerim diken diken oldu."

And then, later, "It looks like you just earned the 20 million dollars."

Sonra da ekliyor: "Görüşüne göre 20 milyon dolar kazandın."

We need many more Mister Rogers.

Bize çok daha fazla Mister Rogers gerek.

People with the technical skills of debate and persuasion.

Münazara ve ikna konusunda teknik becerileri olan insanlar.

But on the other side of that table,

Masanın diğer tarafında da

we need many, many, many more Senator Pastores.

daha fazla Senatör Pastore olmalı.

And the magic of debate is that it lets you, it empowers you

Münazaranın gücü aynı anda hem Mister Rogers

to be both Mister Rogers and Senator Pastore simultaneously.

hem de Senatör Pastore olmak için size izin ve yetkiyi vermesi.

When I work with those same teams that we talked about before,

Daha önce bahsettiğim ekiplerle çalışırken

I ask them at the outset to pre-commit to the possibility of being wrong.

yanılmış olma ihtimalini önceden üstlenmelerini istedim.

To explain to me and to each other what it would take to change their minds.

Fikirlerinin değişmesi için ne gerektiğini bana ve birbirlerine söylemelerini de.

And that's all about the attitude, not the exercise.

Bu tamamen tavırla ilgili, alıştırmayla değil.

Once you start thinking about what it would take to change your mind,

Fikrinizi değiştirmek için gerekeni bir kez düşündüğünüzde

you start to wonder why you were quite so sure in the first place.

başlangıçta neden bu kadar emin olduğunuzu merak etmeye başlarsınız.

There is so much that the practice of debate

Münazara pratiği yapmanın bize sunacağı

nasıl verimli biçimde karşıt görüşte olunacağına dair çok fazla şey var.

has to offer us for how to disagree productively.

And we should bring it to our workplaces,

Bunu çalışma ortamımıza, konferanslarımıza,

our conferences, our city council meetings.

belediye meclisi toplantılarımıza taşımalıyız.

And the principles of debate can transform the way that we talk to one another,

Münazara ilkeleri; konuşmayı bırakıp dinlemeye başlamamızı sağlamak adına

to empower us to stop talking and to start listening.

birbirimizle konuşma şeklimizi dönüştürebilir.

To stop dismissing and to start persuading.

Aldırmamaktan vazgeçip ikna etmeye başlamak adına.

To stop shutting down and to start opening our minds.

Zihnimizi dışarıya kapatmayı bırakıp açmaya başlamak adına.

Thank you so much.

Çok teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)