The mental health benefits of storytelling for health care workers | Laurel Braitman

Çeviri: Elif Azaklı Gözden geçirme: Nihal Aksakal

For the last few years,

Son yıllar içerisinde,

I've been a writer in residence at the Stanford Medical School.

Stanford Tıp Okulunda bir ziyaretçi yazar olarak bulunmuştum.

I was hired by an incredible woman,

Muhteşem bir kadın tarafından işe alınmıştım,

she's a poet and an anesthesiologist,

bir şair ve anestezi uzmanıydı

named Audrey Shafer,

ve adı Audrey Shafer'di

and she started the Medicine and the Muse Program

ve beşeri bilimleri, tıp eğitimi ve öğretimine

to reintroduce humanities back into medical education and training.

yeniden dahil etmek için Tıp ve İlham Programı'na başlamıştı.

My job was to teach writing, storytelling

Benim işim doktorlara, hemşirelere

tıp öğrencilerine ve diğer sağlık çalışanlarına

and general communication skills

yazma, hikaye anlatımı

to physicians, nurses, medical students

ve genel iletişim becerilerini öğretmekti.

and other health care workers.

And I thought I'd get a ton of great student essays

Kadavraların teşrihi ve dalak hakkında

about dissecting cadavers and poems about the spleen.

bir sürü harika öğrenci makalesi ve şiiri alacağımı düşündüm.

And I did.

Aldım da.

But almost immediately,

Ama neredeyse hemen,

I started getting more essays that made me really anxious

beni gerçekten endişelendiren ve kaygılandıran daha fazla

and really worried.

deneme yazısı almaya başladım.

My students were writing about their crushing anxiety,

Öğrencilerim hissettikleri ezici anksiyete,

the unbearable pressure on them to succeed,

başarılı olmaları için duydukları dayanılmaz baskı,

their mental health diagnoses,

zihinsel sağlık teşhisleri,

their suicide attempts,

intihar denemeleri,

how alone and isolated they felt

ne kadar yalnız ve izole hissettikleri hakkında yazıyorlardı

and wondered if they'd gone into the right profession,

ve doğru mesleğe gidip gitmediklerini merak ettiler

and they weren't even doctors yet.

ve daha doktor bile değildiler.

This is my student Uriel Sanchez.

Bu benim öğrencim Uriel Sanchez.

(Audio) Uriel Sanchez: The choice you are given through medicine,

(Ses) Uriel Sanchez: Size danışmanlarınızdan bile

tıp yoluyla verilen seçim şu,

from a lot of your mentors even, is like,

you have to choose,

gerçekten iyi bir insan

like, being a really good person or a really good doctor.

ya da gerçekten iyi bir doktor olmayı seçmelisin.

(Music)

(Müzik)

Laurel Braitman: Physicians' own humanity and emotional well-being

Laurel Braitman: Hekimlerin kendi insanlıkları ve duygusal refahları

are almost never made a core part of their training

neredeyse hiç eğitimlerinin temel parçası

or even acknowledged.

olmaz veya kabul edilmez.

And real vulnerability,

Gerçek savunmasızlık,

like sharing certain mental health diagnoses, for example,

örneğin bazı ruhsal sağlık teşhislerini paylaşmak gibi,

can be absolutely career-ending.

kesinlikle kariyer sonu olabilir.

But nearly 30 percent of American medical students are depressed,

Ancak Amerikalı tıp öğrencilerinin yaklaşık yüzde 30'u depresyonda

and one in 10 have thought about suicide.

ve her 10 kişiden biri intihar etmeyi düşünüyor.

And it's actually even worse for practicing physicians.

Durum aktif hekimler için daha da kötü.

There's really widespread job dissatisfaction,

Gerçekten yaygın iş memnuniyetsizliği,

high rates of depression,

yüksek depresyon oranları var

and doctors have one of the highest suicide rates

ve doktorlar ABD'de diğer mesleklere kıyasla en yüksek

of any profession in the United Sates.

intihar oranlarından birine sahiptir.

This is scary.

Bu korkutucu.

Not just for them but for us, too.

Sadece onlar için değil, bizim için de.

I really think doctors have the most important job.

Gerçekten doktorların en önemli işe sahip olduğunu düşünüyorum.

And if their lives are at stake,

Eğer onların hayatları tehlikede ise

ours are, too.

bizim de öyle.

Now, I am absolutely not a mental health professional,

Şimdi, ben kesinlikle ruh sağlığı çalışanı değilim.

I'm a writer,

Ben bir yazarım,

which most days is absolutely the complete and total opposite.

yani çoğu gün kesinlikle tam tersi.

But I can tell you that the more opportunities

Ama şunu söyleyebilirim ki

that I give health care workers

sağlık çalışanlarına hüsranlarını,

to share their daily frustrations, their fears, their joys,

korkularını, sevinçlerini, onları şaşırtan ve gücendiren şeyleri

what surprises them, what they resent,

paylaşmaları için ne kadar fazla

the better they seem to feel.

şans verirsem, o kadar iyi hissediyorlar.

So at Medicine and the Muse, we offer evening, weekend

Bu yüzden Tıp ve İlham'da, çiftliklerde ve diğer yerlerde akşam,

and day-long storytelling workshops

hafta sonu ve gün boyu hikâye anlatım atölyeleriyle birlikte

at farms and other places with really good food.

iyi yemekler sunuyoruz.

I invite other journalists, writers, producers,

Diğer gazetecileri, yazarları, yapımcıları,

podcastçileri ve şairleri davet ediyorum

podcasters and poets,

and they teach writing,

ve onlar katılımcılarımıza yazma,

communication and storytelling skills to our participants.

iletişim ve hikaye anlatma becerilerini öğretiyorlar.

And those participants practice being vulnerable

Bu katılımcılar hikayelerini birbirleriyle

by sharing their stories out loud with one another.

yüksek sesle paylaşarak savunmasız olmayı uyguluyor.

And in doing so,

Bunu yaparak

they reconnect with what drew them to medicine in the first place.

onları ilk etapta tıpa çeken şeyle yeniden bağlantı kuruyorlar.

These are the skills they'll draw on

Bunlar, seçtikleri işin stresli,

when they realize and are confronted with the stressful, messy reality

dağınık gerçekliği ile karşılaştıklarında

üzerinde duracakları becerilerdir.

of the work they've chosen.

This is how they realize it's a calling.

Bunun bir çağrı olduğunu böyle fark ediyorlar.

So I have a prescription here for you today.

Bugün burada sizin için bir reçetem var.

It's not from physicians, it's for them,

Doktorlardan değil, onlar için

and I asked my students for help.

ve öğrencilerimden yardım istedim.

And before I start, let me just say I work with doctors,

Başlamadan önce, hemen doktorlarla çalıştığımı söyleyeyim

but I'm absolutely convinced

ama bunun neredeyse her meslek için

that this applies to almost any profession,

uygulunabileceğine kesinlikle ikna oldum,

especially those of us who are so committed to our work,

özellikle de çalışmalarımıza çok bağlı olan bizler için

and it can be so intense and overwhelming,

ve bazen o kadar yoğun ve ezici olur ki

that sometimes we forget why we chose to do it in the first place.

o işi yapmayı ilk etapta neden seçtiğimizi unuturuz.

To me, sharing a true vulnerable story

Bana göre gerçek bir savunmasız anıyı paylaşmak,

is a lot like raising a flag up a flagpole.

bir bayrak direğini yükseltmek gibidir.

Other people see it,

Diğerleri görebilir,

if they agree with it and it resonates with them,

eğer kabul ederler ve onlara bir anlam ifade ederse

they come and stand under it with you.

gelir ve altında sizinle dururlar.

That's what my student Maite Van Hentenryck did.

Benim öğrencim Maite Van Hentenryck bunu yaptı.

(Audio) Maite Van Hentenryck: I mean, it was super anxiety-inducing,

(Ses) Maite Van Hentenryck: Yani, süper endişe uyandırıcıydı

and I shared parts of myself

ve kendimin muhtemelen beş sınıf arkadaşıma

that I really have probably told five classmates.

söylediğim taraflarımı paylaştım.

LB: When Maite was a baby, she had to have her leg amputated.

LB: Maite daha bebekken ayağı kesilmek zorunda kalmış.

When she got to medical school,

Tıp fakültesine gittiğinde

she was taking just a standard class quiz,

sadece standart bir sınıf sınavındaydı

and she got asked the question,

ve ona şu soru soruldu:

"Please tell us about the first time

"Lütfen bize engelli biriyle

you encountered someone with a disability."

ilk karşılaşmanızdan bahsedin."

She wondered if her supervisors had ever considered

Danışmanlarının hiç engelli kişinin kendisi,

that the person with the disability was her, the doctor.

doktor olduğunu düşünüp düşünmediğini merak etti.

So she talked about it in front of about 100 of her friends, peers,

Bu yüzden onun için zor olanı yaptı ve 100 kadar arkadaş ve akranının

which is a big deal, because, you know, she's really shy.

önünde bunun hakkında konuştu ve çok utangaçtı.

And afterwards, what happened,

Sonra, tanımadığı birtakım engelli öğrenci yanına geldi

is a number of students with disabilities,

that she didn't know,

came up to her and asked her to colead a group on campus

ve şimdi kampüste daha fazla görünürlük ve tıp eğitimine dahil edilmesini savunan

that's now advocating for more visibility and inclusion in medical training.

bir gruba liderlik etmesini istedi.

In English, we tend to call people creatives

İngilizcede, belirli bir işe sahip olmaları durumunda,

if they have a certain job.

bazılarına yaratıcı deriz.

Like, designer or architect or artist.

Tasarımcı, mimar veya sanatçı gibi.

I hate that term.

O terimden nefret ediyorum.

I think it's offensive and exclusionary.

Bence kırıcı ve dışlayıcı.

Creativity doesn't belong to a certain group of people.

Yaratıcılık belirli bir grup insana ait değildir.

A lot of my work with physicians and medical students

Doktorlar ve tıp öğrencileri ile yaptığım çalışmaların çoğu,

is just reminding them that no matter what profession we choose,

onlara hangi mesleği seçersek seçelim,

we can make meaning,

anlam katabileceğimizi hatırlatıyor,

find beauty in the hard stuff and create.

zor şeylerde güzellik bul ve yarat.

This is medical student Pablo Romano.

Bu tıp öğrencisi Pablo Romano.

(Audio) Pablo Romano: My parents immigrated here from Mexico

(Ses) Pablo Romano: Ailem yıllar önce

many years ago,

Meksika'dan göç etti

and when I was in college, they passed away.

ve ben üniversitedeyken öldüler.

I was 18 when my dad died and then 20 when my mom died.

18 yaşımda babam, 20'deyse annem öldü.

LB: Not only has Pablo been talking publicly for the first time

LB: Yetimlikle ilgili toplum önünde

ilk kez konuşan yalnızca Pablo değildi.

about being an orphan,

but together, we started a live storytelling series we're calling Talk Rx,

Birlikte Rx Konuşmalarında canlı hikaye anlatma dizisine başladık

and it's become a really popular place for his peers

ve onların en savunmasız, güçlü düşünce ve hislerini göstermek için

to show their most vulnerable and powerful thoughts and feelings.

gerçekten ünlü bir yer oldu.

(Audio) PR: I go to a school

(Ses) PR: Verilere, araştırmalara ve sayılara çok önem veren

that cares so much about data and research and numbers.

bir okula gidiyorum.

At the end of the day, what moves people is stories.

Günün sonunda insanları harekete geçiren şey hikayelerdir.

LB: Arifeen Rahman is a second-year medical student.

LB: Arifeen Rahman tıp ikinci sınıf öğrencisidir.

And before she was born,

O doğmadan önce

her parents immigrated from Bangladesh to the United States.

ailesi Bangladeş'ten Amerika'ya göç etti.

She grew up in a really beautiful home in Northern California,

Kararlı ve istikrarlı Kuzey Kaliforniya'da

very safe and stable,

gerçekten güzel bir evde büyüdü.

her parents are still together,

Ailesi hala birlikte yaşıyor.

she never went hungry, and she graduated from Harvard.

O asla aç kalmadı ve Harvard'dan mezun oldu.

(Audio) Arifeen Rahman: I didn't feel like the stories I had

(Ses) Arifeen Rahman: Söylemeye değer veya önemli hikayelere

were worth telling or that they mattered.

sahip olduğumu hissetmedim.

LB: Arifeen did have stories, though.

LB: Yine de Arifeen'in hikayeleri vardı.

Recently, she gave a talk about being maybe

Geçenlerde Amerikan Devriminin Kızları

the only Bangladeshi American girl

makale yarışmasını kazanmak için yarışan

to win an essay contest

tek Bangladeş asıllı Amerikalı kız olmak hakkında bir konuşma yaptı.

from the Daughters of the American Revolution --

(Laughter)

(Gülüşmeler.)

and then dress up for Halloween as the Declaration of Independence.

Sonrasında Cadılar Bayramı için Bağımsızlık Bildirgesi elbisesi giydi

And I love Arifeen's story so much,

ve Arifeen'in hikayesini çok seviyorum.

because to me it represents all that is good and bad

Çünkü tüm bu iyi, kötü, zor ve yorucu şeyleri,

and hard and exhausting

yeni Amerikan rüyasını

about representing the new American dream.

göstermeyi temsil ediyor.

(Audio) AR: The hardest thing was coming up against that voice

(Ses) AR: En zor şey, bana kimsenin hikayelerimi duymayı istemediğini

that was telling me no one wants to hear my stories,

söyleyen o ses karşı gelmekti

like, why invest the time in this thing

ve hayatımda çok bir şey ifade etmeyen bu şeye

that doesn't really mean anything in the grand scale of life.

neden zaman ayırayım ki?

Maybe the biggest thing is, like, maybe it does.

Belki de en büyük şey, belki de öyle.

LB: Life is so short.

LB: Hayat çok kısa.

For me, the only thing, really, that matters with my time here

Benim için buradaki zamanımla ilgili önemli tek şey

is feeling like I can connect with other people

diğer insanlarla bağlantı kurabilmem ve belki onları daha az

and maybe make them feel slightly less alone.

yalnız hissettirmemle ilgili şeylerdir.

And in my experience,

Tecrübelerime göre

that's what stories do absolutely the best.

hikayelerin yapabileceği en iyi şey budur.

So, my student and a collaborator in a lot of these endeavors

Öğrencim ve tüm bu çabalarımdaki ortağım

is Candice Kim.

Candice Kim'dir.

She's an MD-PhD student in medical education.

Tıpta doktora öğrencisi.

She's written about #MeToo in medicine,

Muhafazakar bir alanda kendi eş cinsel kimliği

navigating her queer identity in a conservative field

ve annesinin metastetik kanseri teşhisiyle birlikte

and her mom's metastatic cancer diagnosis.

tıpta #MeToo hakkında yazdı.

And recently, she started also doing some really interesting research

Son günlerde bizim işlerimiz hakkında

gerçekten çok ilginç araştırma yapmaya başladı.

about our work.

(Audio) Candace Kim: We've seen that students

(Ses) Candace Kim: Hikaye paylaşma fırsatını değerlendiren öğrencilerin

who participate in our storytelling opportunity

yüzde 36 ve 52 oranında

show between a 36 and 51 percent decrease in distress.

stres azalması yaşadığı görülmüştür.

LB: If this was a mental health drug,

LB: Eğer bu bir ruhsal sağlık ilacı olsaydı

it would be an absolute blockbuster.

kesinlikle büyük bir başarı sağlardı.

Results seem to last up to a month.

Sonuçları bir ay kadar sürebilir.

It might be longer,

Belki daha uzun olabilir,

a month is just when Candice stopped measuring.

bir ay yalnızca Candice'in ölçmeyi bıraktığı süreydi.

So we don't even know.

Bu yüzden bilmiyoruz.

Not only that, but 100 percent of our participants

Sadece bu değil, katılımcılarımızın yüzde yüzü

recommend these opportunities to a friend.

bunları arkadaşlarına tavsiye ediyor.

For me, though, the most important thing that our work has done

Benim için, işimizin yaptığı en önemli şey

is create a culture of vulnerability

daha önce kesinlikle olmayan bir yerde

in a place [where] there was absolutely none before.

savunmasızlık kültürü yaratmaktır.

I think what this does

Bence bunun yaptığı şey

is that it allows doctors and other folks

doktorlara ve diğer kişilere kendileri

an opportunity to envision a different kind of future for themselves

ve hastaları için bir tür öngörü fırsatı yaratmasına

and their patients.

izin vermektir.

This is Maite again.

Tekrar Maite'yi dinliyoruz.

(Audio) MVH: I want to be the doctor that remembers when your birthday is

(Ses) MVH: Doğum gününün ne zaman olduğunu hatırlamak

without having to look at the chart.

için tabloya bakmayan bir doktor olmak istiyorum.

And I want to be the doctor who knows

Hastalarımın favori renginin hangisi olduğunu bilen

what my patient's favorite color is

ve hangi TV şovlarını izlemekten hoşlandıklarını

and what TV shows they like to watch.

I want to be the doctor that's remembered for listening to people

bilen bir doktor olmak istiyorum.

İnsanları dinlediği için ve onların yalnızca

and making sure I take care of all of them

hastalıklarıyla değil bakımıyla da ilgilendiğinden

and not just treating their disease.

emin olan bir doktor olarak hatırlanmak istiyorum.

LB: Being human is a terminal condition.

LB: İnsan olmak nihai durumdur.

Hepimiz buna sahibiz ve hepimiz bir gün öleceğiz.

We all have it, and we are all going to die.

Helping health care professionals communicate more meaningfully

Sağlık çalışanlarına birbirleriyle, hastalarla

with each other,

ve kendileriyle daha anlamlı iletişim kurmaları için yardım etmek

with their patients and with themselves

modern sağlık sisteminde yanlış olan her şeyin

is certainly not going to magically change

everything that is wrong with the contemporary health care system,

esrarengiz bir şekilde değişeceği anlamına gelmez

ve hekimlerimi yüklediğimiz ağır sorumluklarla yaşamayacaklar

and it's not going to live to the immense burdens we place on our physicians,

fakat bu geri kalanımızı iyileştirmek için

but it is absolutely key

yeterince sağlıklı şifacılarımız olduğundan emin olmanın anahtarı.

in making sure that our healers are healthy enough

to heal the rest of us.

Communicating with each other with vulnerability,

Birbirimizle savunmasızlıkla iletişim kurmak

listening with compassion,

merhametle dinlemek

is, I believe, the absolute best medicine that we have.

inanıyorum ki sahip olduğumuz en iyi ilaç.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)