Creative ways to get kids to thrive in school | Olympia Della Flora

Çeviri: Gülce Dilay Erdem Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

This is an elementary school in Columbus, Ohio.

Bu Columbus, Ohio'da bir ilköğretim okulu.

And inside of this school there was a student named D.

Bu okulun içinde D adında bir öğrenci var.

When D started school here he was six years old:

D burada okula başladığında 6 yaşındaydı.

cute as a button,

Bir tomurcuk kadar tatlı,

with a smile that brightened the entire room.

bir gülüşüyle tüm odayı aydınlatırdı.

But after a few months in school,

Ama okulda birkaç ay sonra,

D became angry,

D sinirli biri oldu

and that smile faded.

ve o gülüşü söndü.

D began to do things like flip tables,

D, masaları ters çevirmeye,

throw desks and chairs,

sıraları ve sandalyeleri fırlatmaya,

yell at teachers,

öğretmenlere bağırmaya,

stand in windowsills,

pencere pervazlarında oturmaya,

run in and out of the classroom

sınıfın içinde ve dışında koşmaya

and even running out of the school.

ve hatta okuldan kaçmaya başladı.

Sometimes these fits of anger would put the entire school into lockdown mode

Bazen bu öfke krizleri tüm okulu acil durum haline sokar

until D could get himself back together,

ve D kendini toparlayana kadar sürerdi.

which could sometimes take over an hour.

Bu, bazen bir saatten fazla sürerdi.

No one in the school knew how to help D.

Okulda kimse D'ye nasıl yardım edeceğini bilmiyordu.

I know this because I was the principal at this school.

Bunu biliyorum çünkü ben bu okulun müdürüydüm.

And what I quickly and collectively learned with my staff

Kadromla hızlı ve ortaklaşa bir şekilde öğrendiğim şey ise

was that this situation was more extreme

bu durumun daha önce eğitildiğimiz

than anything we had ever been trained for.

herhangi bir konudan daha zorlu olduğuydu.

Every time that D lashed out,

D her saldırganlaştığında

I kept thinking to myself:

kendi kendime hep şunları düşündüm:

what did I miss during my principal prep coursework?

Müdürlüğe hazırlık çalışmalarımda neyi kaçırdım?

What am I supposed to do with a kid like D?

D gibi bir çocukla ne yapmam gerekiyor?

And how am I going to stop him from impeding the learning

Onun diğer tüm öğrencilerin öğrenimini engellemesini nasıl durduracağım?

of all the other students?

And yet after we did everything that we thought we knew,

D ile konuşma, haklarını elinden alma, ailesini arama gibi

such as talking to D

bildiğimizi düşündüğümüz her şeyi yaptıktan sonra

and taking away privileges

and parent phone calls home,

the only real option we had left to do was to kick him out,

elimizde kalan tek gerçek seçenek onu okuldan atmaktı

and I knew that would not help him.

ve bunun ona yardım etmeyeceğini biliyordum.

This scenario is not unique to D.

Bu senaryo D'ye özel değil.

Students all over the world are struggling with their education.

Dünya genelinde bütün öğrenciler eğitimleriyle ilgili sıkıntı çekiyor.

And though we didn't come up with a fail-safe solution,

Kolay bozulmayan türden bir çözüm bulamamamıza rağmen

we did come up with a simple idea:

basit bir fikir bulduk:

that in order for kids like D to not only survive in school

D gibi çocukları sadece okulda tutabilmek değil,

but to thrive,

gelişimlerini sağlayabilmek için

we somehow had to figure out a way

onlara okuma ve yazmayı öğretmenin yanında

to not only teach them how to read and write

bir şekilde duygularını kontrol etmeye yardım edecek bir yol bulmak zorundaydık.

but also how to help them deal with and manage their own emotions.

And in doing that, we were able to move our school

Bunu yaparak sadece birkaç yıl içinde,

from one of the lowest-performing schools in the state of Ohio,

okulumuzu F derecesiyle Ohio eyaletindeki

en düşük performans gösteren okullardan biri olmaktan

with an F rating,

all the way up to a C in just a matter of a few years.

C derecesine kadar çıkarabildik.

So it might sound obvious, right?

Apaçık ortada gibi görünebilir, değil mi?

Of course teachers should be focused on the emotional well-being of their kids.

Tabii ki öğretmenler çocuklarının duygusal refahları üzerinde odaklanmalılar.

But in reality,

Ama gerçekte,

when you're in a classroom full of 30 students

30 öğencinin olduğu bir sınıftayken

and one of them's throwing tables at you,

biri size masayı fırlattığında çocuğu dışarı atmak

it's far easier to exclude that child

onun kafasında olup bitenleri anlamaya çalışmaktan çok daha kolaydır.

than to figure out what's going on inside of his head.

But what we learned about D,

Ama D ve onun gibi çocuklar hakkında öğrendiğimiz şey,

and for kids like D,

was that small changes can make huge differences,

küçük değişikliklerin büyük farklılıklar yaratabildiği

and it's possible to start right now.

ve buna şu anda başlamanın mümkün olduğuydu.

You don't need bigger budgets or grand strategic plans,

Yüksek bütçelere ya da büyük strateji planlarına ihtiyacınız yok,

you simply need smarter ways of thinking about what you have

sadece neye sahip olduğunuza ve ona nerede sahip olduğunuz hakkında

daha akıllı düşünme yollarına ihtiyacınız var.

and where you have it.

In education, we tend to always look outside the box for answers,

Eğitimde, aradığımız cevaplar için hep elimizde olmayan şeylerle ilgilendik

and we rarely spend enough time, money and effort

ve halihazırda elimizde olanları geliştirmek için gereken

developing what we already have inside the box.

zaman, para ve çabayı çok nadir harcadık.

And this is how meaningful change can happen fast.

Ancak bu şekilde anlamlı değişiklikler hızlı olabilir.

So here's what I learned about D.

İşte, D hakkında öğrendiğim şey de bu.

I was wanting to dig a little bit deeper to figure out how he had become so angry.

Nasıl bu kadar sinirlendiğini anlamak için daha derine inmek istiyordum.

And what I learned was his father had left the home

Öğrendiğim şey ise babasının evi terk ettiği

and his mother was working long shifts in order to support the family,

ve annesinin aileye bakmak için uzun mesailere kaldığıydı

which left no adult for D to connect with --

ve bu D ile ilgilenecek bir yetişkinin olmadığını da gösteriyordu.

and he was in charge of taking care of his younger brother

D, ayrıca okuldan eve döndüğünde

when he got home from school.

küçük kardeşine bakma sorumluluğunu yüklenmişti.

Might I remind you that D was six years old?

Size D'nin 6 yaşında olduğunu hatırlatmalı mıyım?

Can't say that I blame him for having some trouble

Okul ortamına geçmekte bazı sorunlar yaşadığı için

transitioning into the school environment.

onu suçladığımı söyleyemeyeceğim.

But yet we had to figure out a way to help him with these big emotions

Ama ona okuma ve matematiğin ana becerilerini öğretirken

all while teaching him core skills of reading and math.

bu büyük duygulara yardım etmenin bir yolunu bulmak zorundaydık.

And three things helped us most.

Bize üç şey çok fazla yardım etti.

First, we had to figure out where he was struggling the most.

Birincisi, en çok nerede sıkıntı çektiğini anlamalıydık.

And like most young kids,

Birçok küçük çocuk için

arrival at school can be a tough transition time

daha az yapısallaşmış olan ev ortamından

as they're moving from a less structured home environment

daha fazla yapısallaşmış okul ortamına geçmek zor olabilir.

to a more structured school environment.

So what we did for D was we created a calming area for him

Bu yüzden D için yaptığımız şey,

mola odamızda onun için sakin bir alan yaratmaktı.

in our time-out room,

which we had equipped with rocking chairs and soft cushions and books,

Odaya sallanan sandalyeler, yumuşak yastıklar ve kitaplar yerleştirdik

and we allowed D to go to this place in the morning,

ve D'nin diğer çocuklardan uzakta,

away from the other kids,

kendi isteğiyle evden okul ortamına geçmesine zaman vermek için

allowing him time to transition back into the school environment

sabahları bu odaya gitmesine izin verdik.

on his own terms.

And as we began to learn more about D,

D hakkında daha fazla şey öğrenmeye başladıkça

we learned other strategies that helped him calm down.

onu sakinleştiren başka stratejiler de öğrendik.

For example, D loved to help younger students,

Örneğin, D kendinden küçük öğrencilere yardım etmeyi severdi

so we made him a kindergarten helper,

bu yüzden onu kreş yardımcısı yaptık.

and he went into the kindergarten classroom

Kreş sınıfına gitti

and taught students how to write their letters.

ve öğrencilere harflerin nasıl yazılacağını öğretti.

And he was actually successful with a few of them

Gerçekten de öğretmenin bazı öğrencilerde başaramadığını kendisi başarmıştı.

that the teacher was unable to reach.

And believe it or not,

İster inanın ister inanmayın

D actually helped calm some of those kindergarten students down,

D gerçekten de buradaki bazı öğrencileri sakinleştirdi

signalling to us that the influence of peers on behavior was far greater

ve bize akranların davranış üzerindeki etkisinin

yetişkinlerinkinden çok daha iyi olduğunu gösterdi.

than anything we adults could ever do.

We used humor and song with him.

Onunla şarkıları ve şakaları kullandık.

Yes, I know it sounds really silly

Evet, müdür ve öğretmenlerin çocuklarla gülmelerinin

that the principal and the teachers would actually laugh with kids,

kulağa gerçekten saçma geldiğini biliyorum

but you can imagine the shock on D's face

ama müdür bir şaka yaptığında veya okul hoparlöründen

when the principal's cracking a joke or singing a song from the radio station,

sonu neredeyse her zaman kahkahayla biten bir şarkı söylediğinde,

which almost always ended in a laugh,

D'nin yüzündeki şoku hayal edebilirsiniz.

shortening the length of his outburst

Bu D'nin sinir krizlerinin süresini kısaltmaya

and helping us to connect with him in his world.

ve onun dünyasıyla bağlantı kurmamıza yardımcı oldu.

So I know some you are like,

Biliyorum, bazılarınız

"It's really not practical to lay on this kind of special treatment

"Her öğrenciye bu tür özel muamele göstermek gerçekçi değildir"

for every student,"

diye düşünüyor

but we actually made it happen.

ama biz gerçekten de bunu yaptık.

Because once we figured out the tools and tactics that worked for D,

Çünkü D için işe yarayan yöntem ve taktikleri anladığımızda

our teachers were able to roll that out and use them with other students.

öğretmenlerimiz aynı yöntemleri başka öğrencilerle kullanabildiler.

We began to proactively address student behavior

Öğrencilerin davranışlarına sadece tepki göstermek yerine

instead of simply react to it.

aktif olarak üzerine gitmeye başladık.

Our teachers actually took time during the lesson plan

Öğretmenlerimiz ders programlarında zaman yaratarak

to teach kids how to identify their feelings

öğrencilere duygularını nasıl tanımlayacaklarını

and appropriate, healthy coping strategies for dealing with them,

ve onlarla 10'a kadar saymak, stres çarkı çevirmek

such as counting to 10,

veya kısa bir yürüyüşe çıkmak gibi

grabbing a fidget spinner

uygun ve sağlıklı baş etme stratejileri öğrettiler.

or taking a quick walk.

We incorporated brain breaks throughout the day,

Gün içinde çocuklara şarkı söylemeleri,

allowing kids to sing songs,

yoga yapmaları

do yoga poses

ve fiziksel aktivitelere katılmaları için

and participate in structured physical activities.

zihin molaları verdik.

And for those kids that struggle with sitting for long periods of time,

Uzun süreler boyunca hareketsiz oturmakta zorlanan çocuklar içinse

we invested in flexible seating,

sallanan sandalyeler,

such as rocking chairs and exercise bikes,

egzersiz bisikletleri

ve hatta zemin için eliptik bisikletler alarak

and even floor elliptical machines,

allowing kids to pedal underneath their desks.

esnek oturma alanları yarattık.

These changes encouraged kids to stay in the classroom,

Bu değişiklikler çocukları sınıfta kalmaları için cesaretlendirdi

helping them to focus and learn.

ve odaklanıp öğrenmelerine yardımcı oldu.

And when less kids are disrupting,

Daha az çocuk düzeni bozduğunda

all kids do better.

tüm çocuklar daha iyi oldu.

And here's the magical thing:

İşte, büyülü olan şey:

it didn't cost us a whole lot of extra money.

Bu bize fazladan paraya mal olmadı.

We simply thought differently about what we had.

Sadece önceden sahip olduklarımızı farklı bir şekilde düşündük.

For example, every public school has an instructional supply line.

Örneğin, her devlet okulunun bir eğitim materyali hattı vardır.

An instructional supply could be a book,

Eğitim materyali bir kitap olabilir,

it could be a whiteboard,

beyaz tahta olabilir,

it could be flexible seating,

esnek oturma düzeni olabilir,

it could be a fidget spinner,

stres çarkı olabilir,

it could even be painting the walls of a school a more calming color,

okulun duvarlarını daha yatıştırıcı bir renge boyamak bile olabilir

allowing students to thrive.

ki bunlar öğrencileri geliştirir.

It's not that we didn't invest in the academic tools --

Tabii ki de akademik araçlara yatırım yapmadık değil

obviously --

but we took the social tools seriously, too.

ama biz sosyal araçları da ciddiye aldık.

And the results speak for themselves.

Sonuçlar ise ortada.

By taking the emotional development of our kids seriously

Çocuklarımızın duygusal gelişimini ciddiye alarak

ve duygularını kontrol etmelerine yardımcı olarak

and helping them manage their emotions,

we saw huge growth in our reading and math scores,

okuma ve matematik puanlarımızda bir yılda beklediğimiz büyümeyi aşan

far exceeding the one year of expected growth

ve bizimle aynı demografide olan birçok okula fark atan

and outscoring many schools with our same demographic.

büyük bir büyüme gördük.

The second thing we did to help our kids manage their emotions

Çocuklarımızın duygu kontrolüne yardımcı olmak için yaptığımız ikinci şey ise

was we used leverage.

yardım almaktı.

As a not-so-funded public school,

Çok da finanse edilmeyen bir okul olarak

we didn't have the support staff

çocukların evde karşı karşıya kalabileceği

to address the chaos that our kids might be facing at home,

kargaşayı ele alacak bir destek ekibimiz yoktu

and we certainly weren't trained or funded to address it directly.

ve konuyu doğrudan ele almak için eğitimimiz veya paramız da yoktu.

So we started to reach out to local groups,

Bu yüzden yerel gruplara, toplumsal kurumlara

community agencies,

ve hatta Ohio Devlet Üniversitesi'ne ulaşmaya başladık.

and even the Ohio State University.

Our partnership with the Ohio State University

Ohio Devlet Üniversitesi'yle olan ortaklığımız

afforded us college students

okulumuza sadece pedagoji okuyan değil

not only studying education

aynı zamanda okul psikolojisi

but also school psychology and school social work.

ve okul sosyal hizmetleri okuyan öğrencileri de sağladı.

These students were paired with our teachers

Bu öğrenciler, en çok zorluk çeken çocuklara yardım etmek için

to help our most struggling students.

öğretmenlerimizle eşleşti.

And everyone benefitted

Bundan herkes yararlandı

because our teachers got access to the latest college-level thinking,

çünkü öğretmenlerimiz en yeni düşünce sistemlerine ulaşabildiler

and those college students got real-world, life experiences

ve üniversite öğrencileri de sınıflarda gerçek hayat deneyimleri kazanabildi.

in the classroom.

Our partnership with our local Nationwide Children's Hospital

yerel Nationwide Children's Hospital çocuk hastanesiyle olan ortaklığımız

afforded us -- they're building us a health clinic within our school,

okulumuza, öğrencilerimize fiziksel ve akıl sağlığı kaynakları sağlayan

providing health and mental health resources for our students.

bir sağlık kliniği kazandırdı.

And our kids benefitted from this, too.

Bizim çocuklarımız bundan da faydalandı.

Our absences continued to go down,

Devamsızlıklar azalmaya devam etti

and our kids had access to counseling

ve çocuklarımız okul günü boyunca erişebilecekleri

that they could access during the school day.

rehberlik desteğine sahipti.

And perhaps the biggest change was not in D or in the kids at all.

Belki de en büyük değişim D'de veya diğer çocuklarda değildi.

It was in the adults in the room.

Odadaki yetişkinlerdeydi.

Teachers are typically good

Öğretmenler genelde akademik öğretimi planlamak ve ders anlatmakta iyilerdir

at planning for and delivering academic instruction,

but when you throw in disruptive behavior,

ama düzen bozucu davranışlar,

it can feel completely outside the scope of the job.

işin tamamen kapsamı dışında gibi gelebilir.

But by us taking the emotional development of our kids seriously,

Ama biz çocuklarımızın duygusal gelişimini ciddiye alarak

we moved from a philosophy of exclusion --

dışlama felsefesinden --

you disrupt, get out --

sınıfı rahatsız ediyorsun, çık --

to one of trust and respect.

güven ve saygı felsefesine geçtik.

It wasn't easy,

Kolay değildi

but we felt at heart,

ama biz bunun bir değişim yapmanın

it was a positive way to make change,

olumlu bir yolu olduğuna gönülden inandık

and I'm in awe at the teachers that took that leap with me.

ve bu adımı benimle birlikte atan öğretmenlere hayranlık duyuyorum.

As part of our personal professional development plan,

Kişisel mesleki gelişim planımızın bir parçası olarak

we studied the research of Dr. Bruce Perry

Dr. Bruce Perry'nin farklı çocukluk deneyimlerinin,

and his research on the effects of different childhood experiences

gelişmekte olan bir çocuğun beyni üzerindeki etkilerini inceleyen

on the developing child's brain.

araştırmasını inceledik.

And what we learned was that some of our students' experiences,

Öğrendiklerimiz, bazı öğrencilerimizin ortada görünmeyen bir ebeveyn,

such as an absent parent,

chaotic home life,

düzensiz bir ev hayatı,

poverty and illness,

yoksulluk ve hastalık gibi

create real trauma on developing brains.

deneyimlerinin gelişen bir beyin üzerinde gerçek bir travma yaratmasıydı.

Yes, trauma.

Evet, tramva.

I know it's a very strong word,

Biliyorum bu çok büyük bir kelime

but it helped us to reframe and understand the behaviors that we were seeing.

ama gördüğümüz davranışlara yeni bir açıdan bakmamıza

ve anlamamıza yardımcı oldu.

And those difficult home experiences

Bu zor ev hayatı,

created real barbed-wire barriers to learning,

öğrenmenin önünde,

bizim bir şekilde üstesinden gelmemiz gereken dikenli teller yaratıyor.

and we had to figure out a way over it.

So our teachers continued to practice with lesson plans,

Böylece öğretmenlerimiz, çocukların iki dakika boyunca sınıfta

doing shorter lesson plans with a single focus,

zıplamalarına ve dans etmelerine imkan veren hareket molaları vermeye

allowing kids to engage,

and continued to incorporate these movement breaks,

ve onların derse katılımını sağlayan,

allowing kids to jump up and down in class and dance for two minutes straight,

tek bir konu odaklı, daha kısa yeni ders planları uygulamaya devam etti.

because we learned that taking breaks helps the learner retain new information.

Çünkü molaların yeni bilgileri akılda tutmaya yardımcı olduğunu öğrendik.

And might I add that the "Cha-Cha Slide" provides a perfect short dance party.

"Cha-Cha Slide" şarkısının kısa bir dans partisi için

harika olduğunu ekleyebilir miyim?

(Laughter)

(Kahkahalar)

I saw teachers say, "What happened to you?"

Öğretmenlerin "Senin neyin var?" yerine

instead of "What's wrong with you?"

"Sana ne oldu?" veya "Çık" yerine,

or "How can I help you?" instead of "Get out."

"Sana nasıl yardımcı olabilirim?" dediklerini duydum.

And this investment in our kids made huge differences,

Çocuklarımıza yaptığımız bu yatırım büyük farklar yarattı

and we continue to see rises in our academic scores.

ve akademik başarımızda artış görmeye hala devam ediyoruz.

I'm happy to say that when D got to fourth grade,

D, 4. sınıfa geçtiğinde

artık başının nadiren derde girdiğini söylemekten mutluyum.

he rarely got into trouble.

He became a leader in the school,

Okulda bir lider oldu

and this behavior became contagious with other students.

ve bu davranış diğer öğrencileri de etkiledi.

We saw and felt our school climate continue to improve,

Okul ortamının iyileşmeye devam ettiğini ve sadece çocuklar için değil,

making it a happy and safe place not only for children

aynı zamanda yetişkinler için de

mutlu ve güvenli bir ortam haline geldiğini

but for adults,

hem gördük ve hem hissettik,

despite any outside influence.

Fast-forward to today,

Günümüze gelirsek

I now work with an alternative education program

ben artık geleneksel lise ortamında zorlanan lise öğrencileri ile çalışan

with high school students

who struggle to function in traditional high school setting.

bir alternatif eğitim programında çalışıyorum.

I recently reviewed some of their histories.

Yakın zamanda bazılarının geçmişlerini inceledim.

Many of them are 17 to 18 years old,

Çoğu uyuşturucu kullanan,

experimenting with drugs,

ıslahevine girip çıkmış

in and out of the juvenile detention system

ve okuldan atılmış

17-18 yaşlarında gençler.

and expelled from school.

And what I discovered was that many of them exhibit the same behaviors

Keşfettiğim şey, birçoğunun 6 yaşındaki D'de gördüğüm

davranışları sergiliyor olmasıydı.

that I saw in six-year-old D.

So I can't help but wonder:

Bu yüzden eğer bu çocuklar küçükken

if these kids would've learned healthy coping strategies early on

sağlıklı başa çıkma stratejileri öğrenmiş olsalardı

when times get tough,

şimdi normal bir lisede

would they now be able to survive in a regular high school?

okuyor olabilirler miydi diye merak etmeden edemedim.

I can't say for sure,

Kesin olarak bir şey diyemem

but I have to tell you I believe that it would've helped.

ama benim yardım edebileceğine inandığımı söylemeliyim.

And it's time for all of us to take the social and emotional development

Artık hepimizin çocuklarımızın sosyal ve duygusal gelişimini

of our kids seriously.

ciddiye alma zamanı geldi.

The time is now for us to step up and say what we need to do for our kids.

Şimdi, çocuklarımız için ne yapmamız gerektiğini söylememizin zamanı.

If we teach kids how to read and write, and they graduate

Eğer çocuklara okuma yazmayı öğretirsek

but yet they don't know how to manage emotions,

ama duygularını yönetmeyi bilmeden mezun olurlarsa

what will our communities look like?

toplumumuz ileride neye benzeyecek?

I tell people:

İnsanlara ya şimdi yatırım yapabileceklerini

you can invest now or you will pay later.

ya da daha sonra ödemek zorunda kalacaklarını söylüyorum.

The time is now for us to invest in our kids.

Çocuklarımıza yatırım yapmanın şimdi tam zamanı.

They're our future citizens,

Onlar sadece bir sınavı kazanan

not just numbers that can or cannot pass a test.

veya kazanamayan rakamlar değiller, onlar bizim gelecekteki vatandaşlarımız.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause and cheers)

(Alkış ve tezahüratlar)