Robert Neuwirth: The "shadow cities" of the future

Robert Neuwirth - "gölge kentler" üzerine

Çeviri: Hediye Aydogan Gözden geçirme: Diba Szamosi

Let me show you some images

Size yarının şehirleri olacağını düşündüğüm yerlerin

of what I consider to be the cities of tomorrow.

bazı resimlerini göstereyim.

So, that's Kibera, the largest squatter community in Nairobi.

Evet, burası Kibera, Nairobi’deki en büyük gecekondu bölgesi.

This is the squatter community in Sanjay Gandhi National Park

Burası, Hindistan’da bu günlerde “Mumbai” denilen Bombay’daki

in Bombay, India, what's called Mumbai these days.

Sanjay Gandi Milli Park’ta gecekondu bölgesi.

This is Hosinia, the largest and most urbanized favela

Burası Rocinha, Rio de Janerio’daki

in Rio de Janeiro.

en büyük ve en şehirleşmiş varoş.

And this is Sultanbelyi,

Ve burası Sultanbeyli,

which is one of the largest squatter communities in Istanbul.

İstanbul’daki en büyük gecekondu bölgelerinden birisi.

They are what I consider to be the cities of tomorrow,

Bunlar, yarının şehirleri olacağını düşündüğüm

the new urban world.

yeni kent dünyası.

Now, why do I say that?

Şimdi, neden böyle diyorum?

To tell you about that I have to talk about this fellow here,

Size bunu anlatmam için, buradaki delikanlıdan bahsetmem gerek,

his name is Julius.

adı Julius.

And I met Julius the last week that I was living in Kibera.

Ve Julius’la geçen hafta Kibera’da yaşarken tanıştım.

So, I had been there almost three months,

Yani, neredeyse üç aydır oradaydım

and I was touring around the city going to different squatter areas

ve farklı gecekondu alanlarına giderek şehri turluyordum

and Julius was tagging along, and he was bug eyed

ve Julius peşime takılmıştı ve patlak gözleri vardı

and at certain points we were walking around,

ve belirli noktalarda gezinirken,

he grabbed my hand for support,

destek olmak için elimi kapmıştı

which is something most Kenyans would never consider doing.

ki bu çoğu Kenyalının yapmayı asla düşünmediği bir şeydir.

They're very polite and they don't get so forward so quickly.

Çok kibarlar ve o kadar hızlı hareket etmezler.

And I found out later that it was Julius' first day in Nairobi,

Ve daha sonra fark ettim ki o gün Julius’un Nairobi’deki ilk günüydü

and he's one of many.

ve Julius nicesinden biri.

So, close to 200,000 people a day

Pekâlâ, bir günde 200.000’e yakın insan

migrate from the rural to the urban areas.

kırsal bölgeden kentlere göç ediyor.

That's, and I'm going to be fair to the statisticians

Yani, bu sabah konuşan istatistikçilere karşı sadık kalacağım,

who talked this morning, not almost 1.5 million people a week,

bu, bir haftada neredeyse 1,5 milyon insan değil,

but almost 1.4 million people a week but I'm a journalist,

bir haftada 1,4 milyon ediyor ama ben bir gazeteciyim

and we exaggerate, so almost 1.5 million people a week,

ve biz abartırız, öyleyse haftada 1,5 milyon,

close to 70 million people a year.

yılda ise 70 milyona yakın insan göç ediyor.

And if you do the math, that's 130 people every minute.

Ve eğer matematiğe dökerseniz, bu, bir dakikada 130 kişi ediyor.

So, that'll be -- in the 18 minutes that I'm given to talk here,

Öyleyse, burada konuşma yaptığım 18 dakika içinde

between two and three thousand people will have journeyed to the cities.

iki ila üç bin insan şehirlere göç etmiş olacak.

And here are the statistics.

Ve işte istatistikler.

Today -- a billion squatters,

Bugün, bir milyar gecekonducu,

one in six people on the planet.

gezegendeki altı kişiden biri.

2030 -- two billion squatters,

2030 -- iki milyar gecekonducu,

one in four people on the planet.

gezegendeki dört kişiden biri.

And the estimate is that in 2050, there'll be three billion squatters,

Ve 2050’deki tahmin ise, üç milyar gecekonducu olacak

better than one in three people on earth.

ve bu yeryüzündeki üç kişiden biri olmasından daha iyi.

So, these are the cities of the future, and we have to engage them.

Öyleyse, bunlar geleceğin şehirleri ve onları birbirine bağlamalıyız.

And I was thinking this morning of the good life,

Ve bu sabah iyi hayatı düşünüyordum

and before I show you the rest of my presentation,

ve size sunumumun devamını göstermeden önce,

I'm going to violate TED rules here,

TED’in kurallarını ihlal edeceğim,

and I'm going to read you something from my book as quickly as I can.

size olabildiğince hızlı bir şekilde kitabımdan bir şeyler okuyacağım.

Because I think it says something about reversing our perception

Çünkü iyi hayat diye düşündüğümüz şeyle ilgili algımızı

of what we think the good life is.

tersine çevirecek bir şeyler söylüyor.

So -- "The hut was made of corrugated metal, set on a concrete pad.

Öyleyse -- “Kulübe oluklu metalden yapılmıştı, beton zemine kurulmuştu.

It was a 10 by 10 cell.

10a 10 bir hücreydi.

Armstrong O'Brian, Jr. shared it with three other men.

Armstrong O’Brian, Jr. onu üç kişiyle paylaşıyordu.

Armstrong and his friends had no water --

Armstrong ve arkadaşlarının suyu yoktu --

they bought it from a nearby tap owner --

yakınlardaki bir musluk sahibinden su alıyorlardı --

no toilet -- the families in this compound shared a single pit-latrine --

tuvaletleri yoktu -- bu yerleşkedeki aileler tek bir helayı paylaşıyordu --

and no sewers or sanitation.

ne lağım vardı ne de hıfzıssıhha.

They did have electricity,

Elektrikleri vardı,

but it was illegal service tapped from someone else's wires,

ama başka birinin hattından kaçak çekilmiş yasadışı bir hizmetti,

and could only power one feeble bulb.

ve sadece cılız bir lambayı çalıştırabiliyordu.

This was Southland, a small shanty community

Burası Southland’di, Kenya’nın Nairobi kentinin batısında

on the western side of Nairobi, Kenya.

küçük bir varoş bölgeydi.

But it could've been anywhere in the city,

Ama şehirdeki herhangi bir yer de olabilirdi,

because more than half the city of Nairobi lives like this.

çünkü Nairobi şehrinin yarısından fazlası böyle yaşıyor.

1.5 million people stuffed into mud or metal huts

Hiçbir hizmet alamayan, hakları olmayan ve tuvaletsiz,

with no services, no toilets, no rights.

çamur ve metal kulübelere tıkılmış 1,5 milyon insan.

"Armstrong explained the brutal reality of their situation:

“Armstrong, durumlarının acı gerçeğini şöyle açıklıyordu:

they paid 1,500 shillings in rent, about 20 bucks a month,

Kiraya ayda 1500 şilin, yaklaşık 20 papel ödüyorlardı

a relatively high price for a Kenyan shantytown,

ki bir Kenya gecekondu şehri için oldukça yüksek bir fiyat,

and they could not afford to be late with the money.

ve parayı ödemekte de geç kalamıyorlardı.

'In case you owe one month, the landlord will come with his henchmen

"Bir aylık borçlanırsanız, ev sahibi adamlarıyla gelir,

and bundle you out. He will confiscate your things,' Armstrong said.

gelir ve sizi dışarı sepetler. Eşyalarınıza el koyar” diyordu Armstrong.

'Not one month, one day,' his roommate Hilary Kibagendi Onsomu,

“Bir ay değil, bir gün” diye lafa girdi,

who was cooking ugali, the spongy white cornmeal concoction

ülkedeki temel yiyecek olan, süngerimsi, beyaz mısır unu karışımı

that is the staple food in the country, cut into the conversation.

ugali’yi pişiren oda arkadaşı Hilary Kibagendi Onsomu.

They called their landlord a Wabenzi, meaning that he is a person

Ev sahiplerine, Mercedes-Benz kullanacak kadar parası olan adam

who has enough money to drive a Mercedes-Benz.

anlamına gelen Wabenzi diyorlardı.

Hilary served the ugali with a fry of meat and tomatoes;

Hilary, ugali’yi et ve kızartmasıyla servis ediyordu;

the sun slammed down on the thin steel roof;

güneş ince çelikten tavana vuruyordu,

and we perspired as we ate.

ve biz yedikçe ter döküyorduk.

"After we finished, Armstrong straightened his tie,

“Bitirdikten sonra, Armstrong kravatını düzeltti,

put on a wool sports jacket, and we headed out into the glare.

yünden bir spor ceket giydi ve göz kamaştıran ışığa doğru ilerledi.

Outside a mound of garbage formed the border

Dışarda bir çöp yığını

between Southland and the adjacent legal neighborhood of Langata.

Southland ile bitişik bir yasal mahalle olan Langata arasındaki sınırı çiziyordu.

It was perhaps eight feet tall, 40 feet long, and 10 feet wide.

Yığın muhtemelen 2,5 metre yükseklikte, 12 metre uzunluğunda ve 3 metre genişliğindeydi.

And it was set in a wider watery ooze.

Daha geniş bir bataklığa kurulmuştu.

As we passed, two boys were climbing the mount Kenya of trash.

Biz yanından geçerken, iki çocuk Kenya’nın bu çöplük dağına tırmanıyordu.

They couldn't have been more than five or six years old.

Yaşları beş ya da altıdan daha fazla olamazdı.

They were barefoot, and with each step their toes sank into the muck

Yalın ayaktılar ve her bir adımda ayak parmakları,

sending hundreds of flies scattering from the rancid pile.

yüzlerce sineği kokuşmuş yığından savurarak çamura gömülüyordu.

I thought they might be playing King of the Hill, but I was wrong.

Tepenin Kralı oyununu oynadıklarını düşünmüştüm ama yanılmıştım.

Once atop the pile, one of the boys lowered his shorts,

Yığının tepesine ulaştıklarında, çocuklardan biri şortunu indiriyor,

squatted, and defecated.

çömeliyor ve kakasını yapıyordu.

The flies buzzed hungrily around his legs.

Sinekler iştahla bacaklarının arasına toplanıyordu.

When 20 families -- 100 people or so -- share a single latrine,

20 ailenin -- 100 kadar insanın – tek bir helayı paylaştığını düşününce,

a boy pooping on a garbage pile is perhaps no big thing.

bir çocuğun çöp yığını üzerine kakasını yapması muhtemelen büyük bir şey değil.

But it stood in jarring contrast

Ama Armstrong’un yemek yerken söylediği

to something Armstrong had said as we were eating --

şeyin tam tersinde duruyordu --

that he treasured the quality of life in his neighborhood.

Armstrong, hayat kalitesini mahallesine hazine olarak gömmüştü.

"For Armstrong, Southland wasn't constrained by its material conditions.

“Armstrong için, Southland, fiziki şartlarıyla kısıtlanamazdı.

Instead, the human spirit radiated out

Bunun yerine, metal duvarlardan

from the metal walls and garbage heaps to offer something

ve çöp dağlarından süzülen insan ruhu,

no legal neighborhood could: freedom.

hiçbir yasal mahallenin veremeyeceği şeyi sunuyordu: Özgürlük.

'This place is very addictive,' he had said.

‘Bu yer bağımlılık yapar” demişti.

'It's a simple life, but nobody is restricting you.

“Sade bir yaşam ama hiç kimse seni kısıtlamaz.

Nobody is controlling what you do.

Kimse ne yaptığını kontrol etmez.

Once you have stayed here, you cannot go back.'

Buraya bir kez geldin mi, geri gidemezsin.”

He meant back beyond that mountain of trash,

Geri’den kastı, çöp dağının ötesi,

back in the legal city, of legal buildings,

yasal şehirler,

with legal leases and legal rights.

yasal kiraları, yasal hakları olan yasal binalardı.

'Once you have stayed here,' he said,

“Buraya bir kez geldin mi,” derdi,

'you can stay for the rest of your life.'"

“hayatının sonuna dek burada kalırsın.”

So, he has hope, and this is where these communities start.

Evet, umudu var ve işte burası bu toplulukların başladığı yer.

This is perhaps the most primitive shanty that you can find in Kibera,

Burası muhtemelen Kibera’da bulabileceğiniz en ilkel varoş, çöplük yığınının yanındaki

little more than a stick-and-mud hut next to a garbage heap.

sopa ve çamurdan kulübeden biraz daha ilkel.

This is getting ready for the monsoon in Bombay, India.

Hindistan-Bombay’da muson için hazırlanıyor.

This is home improvement:

Bu bir ev dekorasyonu:

putting plastic tarps on your roof.

Çatıya çekilmiş naylon branda.

This is in Rio de Janeiro, and it's getting a bit better, right?

Burası Rio de Janerio’da ve biraz daha iyiye gidiyor, değil mi?

We're seeing scavenged terra cotta tile and little pieces of signs,

Pişirilmiş topraktan, toplanmış tuğlaları ve küçük tabela parçalarını

and plaster over the brick, some color,

ve tuğla üzerindeki alçıyı görüyoruz

and this is Sulay Montakaya's house in Sultanbelyi, and it's getting even better.

ve bu Süleyman Akkaya’nın Sultanbeyli’deki evi ve çok daha iyiye gidiyor.

He's got a fence; he scavenged a door;

Bir çiti var; bir kapıyı bulup getirmiş;

he's got new tile on the roof.

çatısında yeni kiremiti var.

And then you get Rocinha

Ve sonra Rocinha’dasınız

and you can see that it's getting even better.

ve daha iyiye gittiğini görebiliyorsunuz.

The buildings here are multi-story.

Buradaki binalar çok katlı.

They develop -- you can see on the far right

Kat çıkıyorlar -- sağda uzaklarda

one where it seems to just stack on top of each other,

her birinin tepesinde kat çıkılmış bir tane görebilirsiniz,

room, after room, after room.

oda berisinde oda, oda berisinde oda.

And what people do is they develop their home on one or two stories,

Ve insanların yaptıkları şey, bir ya da iki kat üzerine evlerini yapmak

and they sell their loggia or roof rights,

ve avlu veya çatı haklarını satıyorlar

and someone else builds on top of their building,

ve binalarının tepesine bir başkası inşa ediyor,

and then that person sells the roof rights,

ve sonra bu kişi çatı haklarını satıyor,

and someone else builds on top of their building.

ve başka birisi binalarının tepesine ev yapıyor.

All of these buildings are made out of reinforced concrete and brick.

Bu binaların hepsi betonarme ve tuğladan.

And then you get Sultanbelyi, in Turkey, where it's even built

Ve sonra Türkiye’de, Sultanbeyli’desiniz, çok daha yüksek düzey bir dizaynla

to a higher level of design.

dizaynla kurulan yerde.

The crud in the front is mattress stuffing,

Ön taraftaki çöplük, minder içleri,

and you see that all over Turkey.

ve bunu bütün Türkiye’de görebilirsiniz.

People dry out or air out their mattress stuffing on their roofs.

İnsanlar çatılarında minder içlerini kuruturlar ya da havalandırırlar.

But the green building, on behind,

Ama gerideki yeşil bina,

you can see that the top floor is not occupied,

şu son katının henüz işgal edilmediğini görebiliyorsunuz,

so people are building with the possibility of expansion.

bu yüzden insanlar genişletme olasılığıyla inşa ediyorlar.

And it's built to a pretty high standard of design.

Ve oldukça yüksek dizayn standartlarıyla inşa ediliyor.

And then you finally get squatter homes like this,

Ve şimdi son olarak banliyö modeliyle inşa edilmiş

which is built on the suburban model.

bunun gibi gecekondu evlerindesiniz.

Hey, that's a single family home in the squatter community.

Hey, gecekondu bölgesindeki tek bir aile evi bu.

That's also in Istanbul, Turkey.

Bu da İstanbul, Türkiye’de.

They're quite vital places, these communities.

Bu bölgeler oldukça yaşamsal yerler.

This is the main drag of Rocinha, the Estrada da Gavea,

Burası Rocinha’nın ana caddesi, Estrada da Gavea

and there's a bus route that runs through it,

ve bu cadde boyunca giden bir otobüs rotası var,

lots of people out on the street.

bir sürü insan dışarıda, caddede.

These communities in these cities are actually more vital

Bu şehirlerdeki bu bölgeler aslında

than the illegal communities.

yasadışı bölgelerden daha canlı.

They have more things going on in them.

Oralarda gerçekleşen daha fazla şeyleri var.

This is a typical pathway in Rocinha called a "beco" --

Bu Rocinha’da “beco” denilen tipik bir yol --

these are how you get around the community.

işte bu şekilde bölge etrafında dolaşıyorsunuz.

It's on very steep ground.

Oldukça dik bir zemin üzerinde.

They're built on the hills, inland from the beaches in Rio,

Rio’daki sahillerin iç kesimlerindeki tepelere kurulmuşlar,

and you can see that the houses are just cantilevered over the natural obstructions.

ve evlerin sadece doğal setler üzerine çıkıldığını görebilirsiniz.

So, that's just a rock in the hillside.

Bu yüzden, bu sadece yamaçtaki bir kaya.

And these becos are normally very crowded,

Ve bu beco’lar normalde çok kalabalıktır

and people hump furniture up them, or refrigerators up them,

ve insanlar onların yukarılarına mobilyalarını taşırlar veya buzdolaplarını taşırlar,

all sorts of things.

bu tür şeyleri.

Beer is all carried in on your shoulders.

Bira tamamen omuzlarınızda taşınır.

Beer is a very important thing in Brazil.

Bira, Brazilya’da çok önemli bir şey.

This is commerce in Kenya, right along the train tracks,

Burası, Kenya’daki bir ticaret yeri, tam tren rayları boyunca,

so close to the train tracks that the merchants

tren raylarına o kadar yakın ki

sometimes have to pull the merchandise out of the way.

tüccarlar bazen mallarını yoldan çekmek zorunda kalıyorlar.

This is a marketplace, also in Kenya, Toi Market,

Burası bir pazar yeri, bu da Kenya’da, Toi Pazarı,

lots of dealers, in almost everything you want to buy.

bir sürü tacir, neredeyse almak istediğiniz her şey burada.

Those green things in the foreground are mangoes.

Bu ön taraftaki yeşil şeyler mango.

This is a shopping street in Kibera,

Burası Kibera’da bir alışveriş caddesi,

and you can see that there's a soda dealer, a health clinic,

ve orada bir gazoz satıcısını, bir kliniği, iki güzellik salonunu, bir barı,

two beauty salons, a bar, two grocery stores, and a church, and more.

iki manav dükkânını ve bir kiliseyi ve daha fazlasını görebilirsiniz.

It's a typical downtown street; it just happens to be self-built.

Tipik bir şehir caddesidir, kendi kendine kurulmuştur sadece.

This here, on the right-hand side,

Şu sağ kol üzerindeki yere

is what's called a -- if you look at the fine print under the awning --

şey diyorlar -- eğer tentenin altındaki dipnotlara bakarsanız --

it's a hotel.

burası bir otel.

And what hotel means, in Kenya and India, is an eating-place.

Ve Kenya’da ve Hindistan’da otel demek yemek yeri demektir.

So, that's a restaurant.

O zaman burası bir restoran.

People steal electrical power -- this is Rio.

İnsanlar burada elektriği çalıyorlar -- burası Rio.

People tap in and they have thieves who are called "grillos" or "crickets,"

Kaçak hat çekiyorlar ve “grillo” veya “çekirge” dedikleri hırsızları var

and they steal the electrical power

ve bunlar elektriği çalıp

and wire the neighborhood.

mahallelerine bağlıyorlar.

People burn trash to get rid of the garbage,

Çöplükten kurtulmak için çöplerini yakıyorlar,

and they dig their own sewer channels.

ve kendi lağım kanallarını kazıyorlar.

Talk about more plastic bags than plankton.

Planktondan çok poşet torbalardan bahsedebiliriz.

And sometimes they have natural trash-disposal.

Ve bazen doğal çöp-imha yöntemleri var.

And when they have more money they cement their streets,

Ve daha fazla paraları olduğunda, caddelerine beton döküyorlar,

and they put in sewers and good water pipes, and stuff like that.

ve lağımlar veya iyi su boruları ve bunun gibi şeyler kuruyorlar.

This is water going to Rio. People run their water pipes all over the place,

Bu Rio’ya giden su. İnsanlar her yere su borularını uzatıyorlar,

and that little hut right there has a pump in it, and that's what people do:

ve şuradaki küçük kulübenin de bir pompası var ve işte insanların yaptıkları şey bu:

they steal electricity; they install a pump

elektriği çalıyorlar; bir pompa kuruyor,

and they tap into the water main, and pump water up to their houses.

su şebekesinden kaçak su alıyorlar ve suyu kendi evlerine pompalıyorlar.

So, the question is how do you go from the mud-hut village,

Öyleyse, soru şu, çamurdan kulübeli köylerden

to the more developed city, to the even highly developed Sultanbelyi?

daha büyümüş şehre, hatta çok daha büyümüş Sultanbeyli’ye nasıl gidersiniz?

I say there are two things.

İki şey olduğunu söylüyorum.

One is people need a guarantee they won't be evicted.

Birisi, insanların tahliye edilmeyeceklerine dair bir garantiye ihtiyaçları olduğu.

That does not necessarily mean property rights,

Bu tam olarak mülk hakkı demek değil,

and I would disagree with Hernando de Soto on that question,

ve bu soru konusunda Hernando de Soto ile aynı fikirde değilim,

because property rights create a lot of complications.

çünkü mülk hakları birçok güçlük yaratır.

They're most often sold to people, and people then wind up in debt

Çok sık insanlara satılırlar ve daha sonra insanlar borç içinde tasfiye ederler

and have to pay back the debt,

ve borçlarını geri ödemek zorunda kalırlar,

and sometimes have to sell their property

ve bazen borçlarını geri ödeyebilmek için

in order to pay back the debt.

mülklerini satmak zorunda kalırlar.

There's a whole variety of other reasons why property rights

Mülk haklarının bazen bu durumlarda neden işe yaramadığının

sometimes don't work in these cases,

birçok başka çeşitli nedenleri vardır

but they do need security of tenure.

ama insanların mülkiyet hakkı güvenliğine ihtiyaçları vardır.

And they need access to politics, and that can mean two things.

Ve politikaya ulaşma ihtiyaçları vardır ve bu iki şey demektir.

That can mean community organizing from below,

Aşağıdan örgütlenen topluluk anlamına gelebilir,

but it can also mean possibilities from above.

ama yukardan sağlanan olanaklar anlamına da gelebilir.

And I say that because the system in Turkey is notable.

Ve böyle diyorum çünkü Türkiye’deki sistem muteberdir.

Turkey has two great laws that protect squatters.

Türkiye’nin gecekonduları koruyan iki büyük yasası var.

One is that -- it's called "gecekondu" in Turkish,

Birisi, Türkçede “gecekondu” denilen

which means "built overnight," and if you build your house overnight

ve “gece kurulmuş” anlamına gelendir ve eğer Türkiye’de gece ev kurarsanız

in Turkey, you can't be evicted without due process of law,

ve sizi gece yakalamazlarsa, hukuki usule aykırı olduğundan

if they don't catch you during the night.

evden tahliye edilemezsiniz.

And the second aspect is that once you have 2,000 people

Ve ikincisi ise, bir toplulukta 2000 kişi varsa,

in the community, you can petition the government

yasal bir ilçe belediyesi olarak tanınmak için

to be recognized as a legal sub-municipality.

hükümete dilekçe verebilirsiniz.

And when you're a legal sub-municipality, you suddenly have politics.

Ve yasal olarak bir ilçe belediyesi olduğunuzda birden politikanız olur.

You're allowed to have an elected government, collect taxes,

Seçilmiş bir yönetiminizin olmasına, vergi toplamanıza,

provide municipal services, and that's exactly what they do.

belediye hizmetleri sunmanıza izin verilir ki bu tam da yaptıkları şeydir.

So, these are the civic leaders of the future.

Bu yüzden, bunlar istikbalin kentsel liderleridir.

The woman in the center is Geeta Jiwa.

Ortadaki kadın Geeta Jiwa.

She lives in one of those tents on the highway median in Mumbai.

Bombay’ın merkez otoyolu üzerindeki şu çadırlardan birinde yaşıyor.

That's Sureka Gundi; she also lives with her family

Bu, Sureka Gundi; o da ailesiyle

on the tent along the same highway median.

aynı merkez otoyoldaki çadırda ailesiyle yaşıyor.

They're very outspoken. They're very active.

Çok dobralar. Çok etkinler.

They can be community leaders.

Bölge lideri olabilirler.

This woman is Nine, which means "grandma" in Turkish.

Bu kadın, Nine, Türkçe’de “büyükanne” anlamına geliyor.

And there were three old ladies who lived in --

Ve arkasındaki kendi kurdukları evlerinde

that's her self-built house behind her -- and they've lived there for 30 or 40 years,

üç yaşlı kadın kalıyordu ve orada 30, 40 yıl yaşamışlar,

and they are the backbone of the community there.

ve oradaki topluluğun bel kemiğiler.

This is Richard Muthama Peter,

Bu Richard Muthama Peter,

and he is an itinerant street photographer in Kibera.

ve Kibera’da gezgin bir sokak fotoğrafçısı.

He makes money taking pictures of the neighborhood,

Mahallelerin ve mahallelerdeki insanların

and the people in the neighborhood,

fotoğraflarını çekerek para kazanıyor,

and is a great resource in the community.

ve bölgede kaynak çok.

And finally my choice to run for mayor of Rio is Cezinio,

Ve son olarak, Rio’nun başkanlığına adaylığa koyma seçimim Cezinio,

the fruit merchant with his two kids here,

iki çocuklu bir meyve satıcısı

and a more honest and giving and caring man I don't know.

ve ondan daha dürüst ve gönlü bol ve şefkatli birini tanımıyorum.

The future of these communities is in the people

Bu bölgelerin geleceği bu insanlarda

and in our ability to work with those people.

ve bu insanlarla çalışabilme yeteneğimizde.

So, I think the message I take, from what I read from the book,

Bu yüzden, sanırım kitaptan çıkardığım, Armstrong’un dediklerinden çıkardığım,

from what Armstrong said, and from all these people,

ve tüm bu insanlardan çıkardığım mesaj

is that these are neighborhoods.

bunların komşuluk olduğu.

The issue is not urban poverty.

Konu kent yoksulluğu değil.

The issue is not the larger, over-arching thing.

Konu, daha büyük, daha kapsayıcı bir şey değil.

The issue is for us to recognize that these are neighborhoods --

Konu, bizim bu mahalleleri tanımamız --

this is a legitimate form of urban development --

bu kentsel gelişimin yasal bir şekli --

and that cities have to engage these residents,

ve şehirlerin bu sakinleri bir araya getirmesi,

because they are building the cities of the future.

çünkü onlar geleceğin şehirlerini inşa ediyorlar.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.