"Woman, Life, Freedom" in Iran — and What It Means for the Rest of the World | Golshifteh Farahani

Çeviri: Mai Mohamed Gözden geçirme: Rana Karjy

I am Mahsa.

Ben Mahsa.

I am 22 years old.

22 yaşındayım.

I am from Kurdistan.

Kürdistanlıyım.

I came on vacation to Tehran for two days with my brother.

Tarhan’a kardeşimle iki günlük tatile geldim.

I got arrested for not wearing my veil properly.

Peçem Giymediğim için tutuklandım.

Then I was beaten repeatedly

Sonra defalarca dövüldüm.

and eventually went into a coma and died.

ve sonunda komaya girdim ve öldüm.

I am Nika.

Ben Nika.

I'm 16 years old.

16 yaşındayım.

I dressed all in black, took my water bottle

Tamamen siyah giyindim, su şişemi al

and a small towel to protect myself from tear gas.

göz yaşartıcı gazdan korunmak için küçük bir havlu aldım.

I went on the street to protest.

Protesto etmek için sokağa çıktım.

I got kidnapped, tortured.

Kaçırıldım, işkence gördüm.

I'm Nika's shattered skull.

Ben Nika’nın parçalanmış kafatasıyım.

I am her battered body,

Ben onun kaçırıldıktan 10 gün sonra

delivered to her family 10 days after she got kidnapped.

ailesine teslim edilen yıpranmış bedeniyim.

Eventually, she was buried without warning

Sonunda uyarı yapılmadan uzak

in some faraway cemetery.

bir mezarlıkta gömüldü.

I am Pouya.

Ben Pouya.

I went to protest with my mother.

Annemle protestoya gittim.

She said, "Don't let go of my hand."

“Elimi bırakma” dedi.

But I did.

Ama ben bıraktım.

And I got shot.

Ve vuruldum.

I died in front of her eyes.

Gözlerinin önünde öldüm.

I'm Kian.

Ben Kian.

I'm only ten years old.

Ben sadece on yaşındayım.

I wanted to become a scientist.

Bilim adamı olmak istiyordum.

But my body was riddled with bullets.

Ama vücudum kurşunlarla delik deşik olmuştu.

I am the boat on wheels he made with his little hands,

Ben onun küçücük elleriyle yaptığı tekerlekli tekneyim,

carrying 70 more children over the rainbow,

gökkuşağının üzerinde 70 çocuğu daha taşıyor,

killed in a similar way.

benzer bir şekilde öldürüldü.

I am Kian's father who was shot and paralyzed for life.

Ben Kian’ın vurulan ve ömür boyu felçli olan babasıyım

I am Mohammad Mehdi, the Karate Boy.

Ben Karateci Çocuk Mohammad Mehdi.

I am the son of a peddler brought up in poverty.

Ben bir pedderin yoksulluk içinde büyümüş olan oğluyum

I was hanged at dawn during the morning prayers.

Sabah namazı sırasında şafak vakti asıldım.

I am one of the last sentences of Mohammad to his father.

Ben Muhammed’in babasına söylediği son cümlelerden biriyim.

"Don't tell mom they want to execute me."

”Anneme beni idam etmek istediklerini söyleme.”

I am Toomaj, a rapper.

Ben Toomaj, bir rapçi.

Tortured and kept in solitary confinement for months and months.

İşkence gördü ve hücre hapsinde tutuldu aylarca ve aylarca.

I am Elaheh, I am Niloofar.

Ben Elaheh, ben Niloofar’ım.

We are journalists who reported on the death of Mahsa.

Biz Mahsa’nın ölümü üzerine haber yapan gazetecileriz.

We have been in prison since.

O günden beri cezaevindeyiz.

I am 537 victims of this revolution in Iran.

Ben 537 İran’daki bu devrimin kurbanım.

The ones who got executed.

İdam edilenlerden.

The ones who got tortured.

İşkence görenlerden.

The tens of thousands of wounded and arrested and imprisoned,

On binlerce yaralı, masum erkekler ve kadınlar

innocent men and women.

tutuklandı ve hapsedildi.

I am the raised fist of young girls

Ben saçları rüzgarda uçuşan genç kızların

with their hair flowing in the wind.

kaldırılmış yumruğuyum.

I am their glorious dance.

Ben onların muhteşem dansıyım.

I am their blood, their sighs, their tears,

Ben onların kanıyım, iç çekişlerinim, gözyaşlarıyım,

their dreams, their eyes,

hayalleriyim, gözleriyim

their lost eyes by rubber bullets.

Ben onların plastik mermilerle kaybolan gözleriyim.

I am the reason they stood up.

ayağa kalkmalarının sebebiyim

I am freedom.

Ben özgürlüğüm.

And I'm also Golshifteh.

Ve ben Golshifteh’liyim.

I'm an artist.

Bir sanatçıyım.

I'm living a life of exile for the past 15 years.

Son 15 yıldır sürgün hayatı yaşıyorum.

I was forced to leave my motherland.

Memleketimi terk etmek zorunda kaldım.

But I kept fighting, as a woman, for life, to be free.

Ama kadın olarak ömür boyu özgür olmak için mücadele ettim.

My choices and existence as an exiled female artist

Seçimlerim ve varlığım sürgün kadın sanatçı olarak

was my battle.

benim savaşımdı.

Exist to resist.

Direnmek için var ol.

But the courageous, fearless Generation Z,

Ama bu devrimi başlatan

who started this revolution,

cesur, korkusuz Z Kuşağı,

they didn't leave.

hala ayrılmadılar.

They stayed.

Kaldılar.

And they went on the street and died for woman, life and freedom.

Ve sokağa çıktılar ve öldüler kadın, yaşam ve özgürlük için.

Death breaks the cage

Ölüm kafesi kırar

but doesn't kill the bird, as Rumi says.

ama kuşu öldürmez Mevlana’nın dediği gibi.

We carry these birds in us,

Bu kuşları içimizde taşırız

let them fly on their way to victory.

ve zafere giden yolda uçmalarına izin verin.

Wars, discrimination, dictatorships, racism,

Savaşlar, ayrımcılık, diktatörlükler, ırkçılık,

it is all the same.

hepsi aynı.

Iran is the rest of the world.

İran dünyanın geri kalanıdır

The world is Iran.

Dünya İran’dır.

Woman, Life, Freedom;

Kadın, hayat, özgür;

Black Lives Matter;

Siyahların Hayatı Önemlidir;

Glory to Ukraine.

Ukrayna’ya şeref.

Ignorance and fear is the cause of it all.

Cehalet ve korku tüm bunların sebebidir.

We can all decide today to be the bridge to unite rather than separate.

Hepimiz bugün ayırmak yerine birleştirmek köprü olabiliriz.

Any child living in a dictatorship,

Diktatörlükte yaşayan herhangi bir çocuk

any refugee child being denied help,

yardım reddedilen herhangi bir mülteci çocuğa,

any child being killed in war,

savaşta öldürülen herhangi bir çocuk,

if we ignore one, we ignore our own children

birini görmezden gelirsek, kendi çocuklarımızı görmezden geliriz

and we deny humanity.

ve insanlığı inkar ederiz.

The poet Saadi once said,

Şair Saadi bir keresinde şöyle demişti:

"Human beings are members of a whole.

“İnsanlar bir bütünün üyeleridir.

In creation of one essence and soul.

Tek bir öz ve ruhun yaratılmasında.

If one member is afflicted with pain,

Bir üye ağrı çekiyorsa,

other members uneasy will remain.

diğer üyeler tedirgin kalacaktır.

If you have no sympathy for human pain,

İnsan acısına hiç sempatiniz yoksa,

the name of human you cannot retain."

insanın adını aklında tutamazsın.”

Thank you.

Teşekkür ederim.