Zeynep Tufekci: How the Internet has made social change easy to organize, hard to win

Zeynep Tüfekçi: İnternet sosyal değişimi nasıl kolay organize edilir, zor kazanılır kıldı

Çeviri: Ramazan Şen Gözden geçirme: Gülben Seber

So recently, we heard a lot about how social media helps empower protest,

Geçenlerde, sosyal medyanın protestoları nasıl güçlendirdiğini sıkça duyduk

and that's true,

ve bu doğru,

but after more than a decade

fakat on yıldan fazla bir süre

of studying and participating in multiple social movements,

çoklu sosyal eylemleri çalıştıktan ve katıldıktan sonra

I've come to realize

anladım ki

that the way technology empowers social movements

teknoloji sosyal eylemleri güçlendirdiği gibi

can also paradoxically help weaken them.

onları çelişkili bir biçimde zayıflatabiliyor da.

This is not inevitable, but overcoming it requires diving deep

Bu kaçınılmaz değil fakat bunun üstesinden gelmek,

uzun vadede başarıyı mümkün kılan şeyin derinlerine inmeyi gerektiriyor.

into what makes success possible over the long term.

And the lessons apply in multiple domains.

Ve dersler çoklu alanlarda uygulanabilir.

Now, take Turkey's Gezi Park protests, July 2013,

Temmuz 2013'de Türkiye'de gerçekleşen ve sahada çalışmak için gittiğim

which I went back to study in the field.

Gezi Parkı eylemini ele alalım.

Twitter was key to its organizing.

Twitter organizasyonun kilit noktasıydı.

It was everywhere in the park -- well, along with a lot of tear gas.

Parkın her yerindeydi -- biber gazı eşliğinde.

It wasn't all high tech.

Her şey son teknoloji değildi.

But the people in Turkey had already gotten used to the power of Twitter

Fakat Türk halkı, bir yıl öncesinde meydana gelen talihsiz bir olayda

because of an unfortunate incident about a year before

Twitter'in gücünü keşfetmişti.

when military jets had bombed and killed

Askeriye jetleri sınır bölgesi yakınında

34 Kurdish smugglers near the border region,

34 Kürt kaçakçıyı bombalayıp öldürdüğünde

and Turkish media completely censored this news.

Türk medyası haberleri tamamen sansürledi.

Editors sat in their newsrooms

Editörler haber odalarında oturdu

and waited for the government to tell them what to do.

ve hükümetin onlara ne yapmaları gerektiğini söylemelerini bekledi.

One frustrated journalist could not take this anymore.

Bundan usanan bir gazeteci buna daha fazla dayanamadı.

He purchased his own plane ticket,

Kendi cebinden uçak biletini aldı

and went to the village where this had occurred.

ve olayın meydana geldiği köye gitti.

And he was confronted by this scene:

Ve şu sahneyle karşı karşıya geldi:

a line of coffins coming down a hill, relatives wailing.

Tepeden sıra sıra tabutlar geliyor, akrabalar ağıt yakıyor.

He later he told me how overwhelmed he felt,

Bana kendini mahcup hissettiğini söyledi.

and didn't know what to do,

Ve ne yapacağını bilememiş.

so he took out his phone,

Sonra telefonunu çıkarmış

like any one of us might,

-hepimizin yapabileceği gibi-

and snapped that picture and tweeted it out.

ve bu resmi çekip tweet atmış.

And voila, that picture went viral

Ve bingo, resim virüs gibi yayıldı

and broke the censorship and forced mass media to cover it.

ve sansür kırıldı ve kitlesel medya bunun üstünü örtmek zorunda kaldı.

So when, a year later, Turkey's Gezi protests happened,

Bir yıl sonra, Türkiye'de Gezi eylemleri başladı.

it started as a protest about a park being razed,

Bir parkın yok edilmesine karşı bir protesto olarak başladı

but became an anti-authoritarian protest.

ama sonra otoriteye karşı bir protestoya dönüştü.

It wasn't surprising that media also censored it,

Medyanın bunu da sansürlemesi elbette sürpriz olmadı,

but it got a little ridiculous at times.

fakat zaman zaman gülünç şeyler meydana geldi.

When things were so intense,

İşler iyice gerildiğinde,

when CNN International was broadcasting live from Istanbul,

CNN International İstanbul'dan yayın yapıyor,

CNN Turkey instead was broadcasting a documentary on penguins.

CNN Türkiye ise penguen belgeseli yayınlıyordu.

Now, I love penguin documentaries, but that wasn't the news of the day.

Penguen belgesellerini severim ama günün haberi bu değildi.

An angry viewer put his two screens together and snapped that picture,

Kızgın bir seyirci iki ekranı bir araya getirip bu resmi çekmiş

and that one too went viral,

ve bu da virüs gibi yayıldı

and since then, people call Turkish media the penguin media. (Laughter)

ve o zamandan beri, insanlar Türk medyasına penguen medyası diyor. (Gülüşmeler)

But this time, people knew what to do.

Ama bu sefer, insanlar ne yapacağını biliyordu.

They just took out their phones and looked for actual news.

Telefonlarını çıkartıp gerçek haberleri aradılar.

Better, they knew to go to the park and take pictures and participate

Daha da iyisi, parka gidip iştirak ettiler, resimler çektiler

and share it more on social media.

ve onları sosyal medyada paylaştılar.

Digital connectivity was used for everything from food to donations.

Dijital bağlantı, yiyecekten bağışlara kadar her şey için kullanıldı.

Everything was organized partially with the help of these new technologies.

Bu yeni teknolojilerin yardımıyla her şey kısım kısım organize edildi.

And using Internet to mobilize and publicize protests

Aslında protestoları harekete geçirmek ve duyurmak için internetin kullanılması

actually goes back a long way.

çok eskilere dayanıyor.

Remember the Zapatistas,

Zapatistaları,

the peasant uprising in the southern Chiapas region of Mexico

maskeli, pipo içen, karizmatik Marcos'un liderlik ettiği,

led by the masked, pipe-smoking, charismatic Subcomandante Marcos?

Meksika'nın güney Chiapas bölgesindeki köylü isyanını hatırlayın.

That was probably the first movement

Bu muhtemelen

internet sayesinde küresel dikkati çeken ilk eylemdi.

that got global attention thanks to the Internet.

Or consider Seattle '99,

Veya 1999 yılında Seattle'da

when a multinational grassroots effort brought global attention

çok uluslu halk eylemleri, o zamanlar belirsiz bir organizasyon olan

to what was then an obscure organization, the World Trade Organization,

Dünya Ticaret Organizasyonuna küresel dikkati çekti.

by also utilizing these digital technologies to help them organize.

Bunu organize etmek için de dijital teknolojiden yardım aldılar.

And more recently, movement after movement

Veya daha yeni, eylem üstüne yapılan eylemler

has shaken country after country:

ülke ülke yayıldı:

the Arab uprisings from Bahrain to Tunisia to Egypt and more;

Arap baharı Bahreyn'e, Tunus'a, Mısır'a ve daha birçok ülkeye yayıldı;

indignados in Spain, Italy, Greece; the Gezi Park protests;

İspanya'daki indignados (öfkeliler), İtalya, Yunanistan; Gezi Parkı eylemi;

Taiwan; Euromaidan in Ukraine; Hong Kong.

Tayvan; Ukrayna'da Yevromaydan; Hong Kong.

And think of more recent initiatives, like the #BringBackOurGirls hashtags.

Ve #Kızlarımızıgerigetirin etiketi gibi daha yeni girişimleri düşünün.

Nowadays, a network of tweets can unleash a global awareness campaign.

Bugünlerde, tweetlerle küresel farkındalık kampanyası başlatılabilir.

A Facebook page can become the hub of a massive mobilization.

Bir Facebook sayfası büyük bir seferberlik merkezi haline gelebilir.

Amazing.

Hayret verici.

But think of the moments I just mentioned.

Fakat behsettiğim anları düşünün.

The achievements they were able to have, their outcomes,

Sahip olabilecekleri başarılar, sonuçlar,

are not really proportional to the size and energy they inspired.

ilham ettikleri enerjinin büyüklüğüyle hiç de orantılı değil.

The hopes they rightfully raised are not really matched

Yeşerttikleri umutlar hiç de

by what they were able to have as a result in the end.

sonunda elde edebilecekleri sonuçlarla denk düşmedi.

And this raises a question:

Ve bu bir soru doğurdu:

As digital technology makes things easier for movements,

Dijital teknolojinin eylemler için işleri kolaylaştırmasına rağmen,

why haven't successful outcomes become more likely as well?

neden aynı şekilde başarılı sonuçlar da kolay olmuyor?

In embracing digital platforms for activism and politics,

Aktivizm ve siyaset için dijital platformları benimserken

are we overlooking some of the benefits of doing things the hard way?

acaba işleri zor yoldan yapmanın bazı faydalarını gözden mi kaçırıyoruz?

Now, I believe so.

Bence öyle.

I believe that the rule of thumb is:

Bence olay üç aşağı beş yukarı şöyle:

Easier to mobilize does not always mean easier to achieve gains.

Kolay harekete geçmek, her zaman kolay kazanç elde etmek değildir.

Now, to be clear,

Şimdi, açıkçası,

technology does empower in multiple ways.

teknoloji çeşitli şekillerde güç sağlar.

It's very powerful.

Çok güçlüdür.

In Turkey, I watched four young college students

Türkiye'de, dört üniversite öğrencisinin

organize a countrywide citizen journalism network called 140Journos

ülkede sansürsüz haberin merkezi haline gelen

that became the central hub for uncensored news in the country.

140Journos adında ülke çapında bir halk gazeteciliği ağı organize ettiğini gördüm.

In Egypt, I saw another four young people use digital connectivity

Mısır'da, başka bir dört gencin dijital iletişimi kullanarak

to organize the supplies and logistics for 10 field hospitals,

10 saha hastanesine malzeme ve lojistik organize ettiğini gördüm,

very large operations,

çok büyük organizasyonlar.

during massive clashes near Tahrir Square in 2011.

2011 yılında Tahrir Meydanı yakınındaki büyük çatışmalar boyunca devam etti.

And I asked the founder of this effort, called Tahrir Supplies,

Adı Tahrir Stok olan bu oluşumun kurucusuna

how long it took him to go from when he had the idea to when he got started.

ne kadar bir sürede bu fikri düşünüp eyleme dönüştürdüğünü sordum.

"Five minutes," he said. Five minutes.

"Beş dakika." dedi. Beş dakika.

And he had no training or background in logistics.

Ve lojistik hakkında hiçbir eğitimi veya arka planı yoktu.

Or think of the Occupy movement which rocked the world in 2011.

Veya 2011 yılında dünyayı sarsan "İşgal Hareketi"ni düşünün.

It started with a single email

Adbusters dergisine gönderilen tek bir eposta ile başladı

from a magazine, Adbusters, to 90,000 subscribers in its list.

ve listesine 90.000 kişi üye oldu.

About two months after that first email,

İlk epostadan yaklaşık iki ay sonra,

there were in the United States 600 ongoing occupations and protests.

Birleşik Devletlerde devam eden 600 işgal ve protesto vardı.

Less than one month after the first physical occupation in Zuccotti Park,

Zuccotti Park'taki ilk fiziksel işgalden bir ay kadar sonra,

a global protest was held in about 82 countries, 950 cities.

82 ülke, 950 şehirde, küresel bir protesto yapıldı.

It was one of the largest global protests ever organized.

Dünya çapında organize edilen en büyük protestolardan biriydi.

Now, compare that to what the Civil Rights Movement had to do in 1955 Alabama

1955'te Alabama'da İnsan Hakları Hareketinin ırklara göre ayrılmış otobüsleri

to protest the racially segregated bus system, which they wanted to boycott.

protesto etmek için yapmak zorunda kaldıkları şeylerle kıyaslayın.

They'd been preparing for many years

Yıllardır hazırlanıyorlardı

and decided it was time to swing into action

ve Rosa Parks tutuklandıktan sonra

after Rosa Parks was arrested.

eyleme geçme vaktinin geldiğini düşündüler.

But how do you get the word out --

Peki sesinizi nasıl duyurursunuz?

tomorrow we're going to start the boycott --

Yarın boykotu başlatacağız

when you don't have Facebook, texting, Twitter, none of that?

ve elinizde Facebook, SMS, Twitter, hiçbiri yok.

So they had to mimeograph 52,000 leaflets

Bir üniversitenin kopyalama odasına sızarak ve tüm gece gizlice çalışarak

52.000 broşürü teksir makinesi ile

by sneaking into a university duplicating room

and working all night, secretly.

çoğaltmak zorunda kaldılar.

They then used the 68 African-American organizations

Sonra 68 Afro-Amerikan kuruluşu kullanarak

that criss-crossed the city to distribute those leaflets by hand.

şehri baştan aşağı gezerek broşürleri elle dağıttılar.

And the logistical tasks were daunting, because these were poor people.

Lojistik görevleri bezdiriyordu çünkü fakir insanlardı.

They had to get to work, boycott or no,

Boykot et veya etme, işe gitmek zorundalardı.

so a massive carpool was organized,

O yüzden çok büyük bir dolmuş sistemi organize edildi,

again by meeting.

yine söylüyorum, bunu buluşarak yaptılar.

No texting, no Twitter, no Facebook.

SMS yok, Twitter yok, Facebook yok.

They had to meet almost all the time to keep this carpool going.

Bu sistemi yürütmek için neredeyse her zaman buluşmak zorundaydılar.

Today, it would be so much easier.

Bugün, bu çok daha kolay olurdu.

We could create a database, available rides and what rides you need,

Müsait araçların ve gidilecek yerlerin bir veritabanını oluştururduk,

have the database coordinate, and use texting.

veritabanı koordinatlarını alır ve mesajlaşırdık.

We wouldn't have to meet all that much.

O kadar sık buluşmak gerekmezdi.

But again, consider this:

Ama şunu tekrar düşünün:

the Civil Rights Movement in the United States

Amerika'daki İnsan Hakları Hareketi

navigated a minefield of political dangers,

siyasi tehlikelerin olduğu bir mayın tarlasından geçti,

faced repression and overcame, won major policy concessions,

baskıyla yüzleşti ve üstesinden geldi, büyük siyasi imtiyazlar elde etti,

navigated and innovated through risks.

riskler arasında yol alarak yenilikler getirdi.

In contrast, three years after Occupy sparked

Aksine, İşgal eşitsizlik hakkında küresel görüşmeleri

that global conversation about inequality,

ateşlediklen üç yıl sonra

the policies that fueled it are still in place.

buna neden olan yasalar hâlâ mevcuttu.

Europe was also rocked by anti-austerity protests,

Avrupa da kemer sıkma karşıtı protestolarıyla çalkalandı,

but the continent didn't shift its direction.

ama kıta yönünü değiştirmedi.

In embracing these technologies,

Bu teknolojileri benimserken

are we overlooking some of the benefits of slow and sustained?

yavaş ve kararlı hareket etmenin bazı faydalarını görmezden mi geliyoruz?

To understand this,

Bunu anlamak için,

I went back to Turkey about a year after the Gezi protests

Gezi eylemlerinden bir sene sonra Türkiye'ye geri döndüm

and I interviewed a range of people,

ve aktivistlerden siyasilere,

from activists to politicians,

iktidar partisi ve muhalefet partisinden eylemcilere kadar

from both the ruling party and the opposition party and movements.

her kesimden insanla görüşmeler yaptım.

I found that the Gezi protesters were despairing.

Gezi eylemcileri ümitlerini yitirmişti.

They were frustrated,

Ümitleri suya düşmüştü

and they had achieved much less than what they had hoped for.

ve umduklarından çok daha az şey başarmışlardı.

This echoed what I'd been hearing around the world

Tüm dünyada irtibat halinde olduğum

from many other protesters that I'm in touch with.

birçok protestocudan duyduğum şey yankılandı.

And I've come to realize that part of the problem

Ve anladım ki problem biraz da

is that today's protests have become a bit like climbing Mt. Everest

günümüz eylemlerinin, 60 şerpanın yardımıyla Everest dağına tırmanılıyormuş gibi

with the help of 60 Sherpas,

bir hale bürünmesinden kaynaklanıyor.

and the Internet is our Sherpa.

Ve bizim şerpamız da internet.

What we're doing is taking the fast routes

Yaptığımız şey, kestirme yollardan giderek

and not replacing the benefits of the slower work.

uzun yolun faydalarını yerine koymamak.

Because, you see,

Çünkü, görüyorsunuz,

the kind of work that went into organizing

organize edilen bu gibi işler,

all those daunting, tedious logistical tasks

tüm bu zor ve zahmetli lojistik görevler

did not just take care of those tasks,

bu görevleri yerine getirmekle kalmadı

they also created the kind of organization that could think together collectively

ayrıca öyle bir organizasyon yarattılar ki birlikte kollektif düşünebildiler

and make hard decisions together,

ve beraber zor kararlar alabildiler,

create consensus and innovate, and maybe even more crucially,

fikir birliği ve yenilikler ortaya koydular ve belki de daha önemlisi

farklılıklara rağmen beraber devam ettiler.

keep going together through differences.

So when you see this March on Washington in 1963,

1963 yılında Washington'da yapılan bu yürüyüşü gördüğünüzde,

when you look at that picture,

bu resme baktığınızda,

where this is the march where Martin Luther King gave his famous

- burası 1963 yılında, Martin Luther King'in

"I have a dream" speech, 1963,

meşhur "Bir hayalim var" konuşmasını yaptığı yer -

you don't just see a march and you don't just hear a powerful speech,

sadece bir yürüyüş görmez ve sadece güçlü bir hitap duymazsınız.

you also see the painstaking, long-term work that can put on that march.

Yürüyüşle sonuçlanan itinalı, uzun vadeli bir çalışma görürsünüz.

And if you're in power,

Ve eğer iktidardaysanız,

you realize you have to take the capacity signaled by that march,

bu yürüyüşle göze çarpan dirayetin farkına varmak zorundasınız,

not just the march, but the capacity signaled by that march, seriously.

sadece yürüyüşün değil, yürüyüşle göze çarpan dirayetin.

In contrast, when you look at Occupy's global marches

Aksine, İşgal'in iki hafta içerisinde düzenlenen

that were organized in two weeks,

küresel yürüyüşlerine baktığınızda

you see a lot of discontent,

bir sürü hoşnutsuzluk görürsünüz.

but you don't necessarily see teeth that can bite over the long term.

Fakat uzun süre etkisini gösterebilecek bir şey göremezsiniz.

And crucially, the Civil Rights Movement innovated tactically

Ve en önemlisi, İnsan Hakları Hareketi taktiksel olarak yenilendi.

from boycotts to lunch counter sit-ins to pickets to marches to freedom rides.

Boykotlardan büfe oturma eylemlerine, grevlerden yürüyüşlere, özgürlük turlarına.

Today's movements scale up very quickly without the organizational base

Günümüz eylemleri, zorluklara karşı destek olabilecek bir örgütsel tabanı olmadan

that can see them through the challenges.

çok hızlı bir şekilde büyüyor.

They feel a little like startups that got very big

sonraki adımda ne yapacağını bilemeden

without knowing what to do next,

çok büyüyen genç oluşumlara benziyorlar

and they rarely manage to shift tactically

ve çok nadir taktiksel manevraları yönetebiliyorlar

because they don't have the depth of capacity

çünkü bu gibi geçişleri atlatacak derinliğe

to weather such transitions.

ve kapasiteye sahip değiller.

Now, I want to be clear: The magic is not in the mimeograph.

Şimdi, net olmak istiyorum: İşin büyüsü teksir makinesinde değil,

It's in that capacity to work together, think together collectively,

beraber çalışma kapasitesinde ve birlikte kollektif düşünmekte,

which can only be built over time with a lot of work.

ki bu da zamanla çok sıkı çalışarak elde edilebilir.

To understand all this,

Tüm bunları anlamak için

I interviewed a top official from the ruling party in Turkey,

Türkiye'de iktidardaki partinin üst düzey bir yöneticisi ile röportaj yaptım

and I ask him, "How do you do it?"

ve ona: "Bunu nasıl yapıyorsunuz?" diye sordum.

They too use digital technology extensively, so that's not it.

Onlar da büyük ölçüde dijital teknolojiyi kullanıyorlar, yani mesele o değil.

So what's the secret?

Peki işin sırrı ne?

Well, he told me.

Bana anlattı.

He said the key is he never took sugar with his tea.

Bana kilit noktanın çayına hiç şeker atmaması olduğunu söyledi.

I said, what has that got to do with anything?

Bunun ne alakası olduğunu sordum.

Well, he said, his party starts getting ready for the next election

Bana partisinin son seçimlerden sonra

gelecek seçimlere hazırlanmaya başladığını

the day after the last one,

and he spends all day every day meeting with voters in their homes,

ve her gününü seçmenlerin evlerinde,

in their wedding parties, circumcision ceremonies,

düğünlerinde, sünnet törenlerinde geçirdiğini

and then he meets with his colleagues to compare notes.

ve sonra arkadaşlarıyla fikir alışverişinde bulunduğunu söyledi.

With that many meetings every day, with tea offered at every one of them,

Her gün yapılan bu yoğun görüşmelerde, her gidilen yerde çay ikram edilirmiş.

which he could not refuse, because that would be rude,

Kabalık olmasın diye geri çeviremiyormuş.

he could not take even one cube of sugar per cup of tea,

Bir bardak çaya bir şeker bile atamıyormuş

because that would be many kilos of sugar, he can't even calculate how many kilos,

çünkü bu kilolarca şeker yapar, kaç kilo olduğunu o bile hesaplayamamış

and at that point I realized why he was speaking so fast.

ve bu noktada neden bu kadar hızlı konuştuğunu anladım.

We had met in the afternoon, and he was already way over-caffeinated.

Öğleden sonra buluşmuştuk ve kafein limitini çoktan doldurmuştu.

But his party won two major elections

Ama partisi Gezi eylemlerinden sonra bir yıl içinde yapılan

within a year of the Gezi protests with comfortable margins.

iki büyük seçimi açık ara kazandı.

To be sure, governments have different resources to bring to the table.

Emin olmak için, hükümetler masaya koyacak farklı kaynaklara sahipler.

It's not the same game, but the differences are instructive.

Aynı oyun değil, fakat farklılıklar öğreticidir.

And like all such stories, this is not a story just of technology.

Ve bu gibi hikayelerde olduğu gibi, bu hikaye sadece teknolojiden ibaret değil.

It's what technology allows us to do converging with what we want to do.

Mesele, yapmak istediklerimizle ilintili olarak teknolojinin neler yapmamıza izin vermesidir.

Today's social movements want to operate informally.

Günümüz toplumsal hareketleri gayri resmi işlemek istiyorlar.

They do not want institutional leadership.

Kurumsal bir liderlik istemiyorlar.

They want to stay out of politics because they fear corruption and cooptation.

Yozlaşma ve seçimden korktukları için siyasetin dışında kalmak istiyorlar.

They have a point.

Bir amaçları var.

Modern representative democracies are being strangled in many countries

Modern temsili demokrasiler birçok ülkede güçlü çıkarlar tarafından

by powerful interests.

boğulmuş durumdalar.

But operating this way makes it hard for them

Fakat bu şekilde hareket etmek onların uzun vadede tutunmasını

to sustain over the long term and exert leverage over the system,

ve sistem üzerinde güç uygulamasını zorlaştırır,

which leads to frustrated protesters dropping out,

bu da pes eden, hüsrana uğramış protestoculara

and even more corrupt politics.

ve daha da yozlaşmış siyasilere

And politics and democracy without an effective challenge hobbles,

ve zorluklarla etkili bir şekilde baş edemeyen siyaset ve demokrasiye neden olur.

because the causes that have inspired the modern recent movements are crucial.

Çünkü modern yeni hareketlere ilham olan nedenler çok önemli.

Climate change is barreling towards us.

İklim değişikliği hızla ilerliyor.

Inequality is stifling human growth and potential and economies.

Eşitsizlik büyümeyi ve potansiyeli ve ekonomileri boğuyor.

Authoritarianism is choking many countries.

Sıkı yönetim birçok ülkede baskı kuruyor.

We need movements to be more effective.

Daha etkili hareketlere ihtiyacımız var.

Now, some people have argued that the problem is

Bazı kişiler

günümüz eylemlerinin eskisi kadar risk alamayan insanlardan oluştuğunu tartışıyor

today's movements are not formed of people who take as many risks as before,

and that is not true.

ve bu doğru değil.

From Gezi to Tahrir to elsewhere,

Gezi'de, Tahrir'de ve diğer yerlerde

I've seen people put their lives and livelihoods on the line.

hayatlarını ve rızıklarını ortaya koyan insanlar gördüm.

It's also not true, as Malcolm Gladwell claimed,

Malcolm Gladwell'in, günümüz eylemcileri zayıf sanal bağlar oluşturuyor

that today's protesters form weaker virtual ties.

iddiası da doğru değil.

No, they come to these protests, just like before,

Hayır, onlar eylemlere eskiden olduğu gibi

with their friends, existing networks,

arkadaşlarıyla, çevresiyle geldiler

and sometimes they do make new friends for life.

ve bazen de yeni arkadaşlar edindiler.

I still see the friends that I made

Ben hâlâ on yıl önce küresel Zapatista eylemlerinde

in those Zapatista-convened global protests more than a decade ago,

tanıştığım arkadaşlarımla görüşüyorum

and the bonds between strangers are not worthless.

ve yabancılar arasındaki bağ hiç de değersiz değil.

When I got tear-gassed in Gezi,

Gezi'de biber gazı yediğimde

people I didn't know helped me and one another instead of running away.

tanımadığım insanlar kaçmadılar, bana ve birbirlerine yardım ettiler.

In Tahrir, I saw people, protesters,

Tahrir'de birbirlerini korumak için canla başla çalışan

working really hard to keep each other safe and protected.

insanlar, eylemciler gördüm.

And digital awareness-raising is great,

Ve dijital bilinçlendirme harika

because changing minds is the bedrock of changing politics.

çünkü değişen zihinler değişen siyasetin temelidir.

But movements today have to move beyond participation at great scale very fast

Fakat günümüz eylemleri kısa sürede büyük ölçekli katılımdan daha öteye gitmeli

and figure out how to think together collectively,

ve birlikte kollektif düşünmeyi bulmalı,

develop strong policy proposals, create consensus,

sağlam kanun teklifleri geliştirmeli, fikir birliği sağlamalı,

figure out the political steps and relate them to leverage,

siyasi adımlar keşfetmeli ve bunlara itibar etmeli

because all these good intentions and bravery and sacrifice by itself

çünkü tüm bu iyi niyetler ve cesaret ve fedakarlık

are not going to be enough.

tek başına yeterli olmayacak.

And there are many efforts.

Ve daha birçok çaba var.

In New Zealand, a group of young people are developing a platform called Loomio

Yeni Zelanda'da bir grup genç katılımcı karar verme üzerine

for participatory decision making at scale.

Loomio adında bir platform kuruyorlar.

In Turkey, 140Journos are holding hack-a-thons

Türkiye'de 140Journos elindeki yaratıcı fikirlerle

so that they support communities as well as citizen journalism.

halk gazeteciliğinin yanında toplulukları da destekliyorlar.

In Argentina, an open-source platform called DemocracyOS

Arjentina'da DemocracyOS isimli açık kaynaklı bir platform

is bringing participation to parliaments and political parties.

parlementolara ve siyasi partilere katılım sağlıyor.

These are all great, and we need more,

Bunların hepsi harika ve dahasına ihtiyacımız var,

but the answer won't just be better online decision-making,

fakat cevap sadece daha iyi çevrimiçi karar verme olmayacak,

because to update democracy, we are going to need to innovate at every level,

çünkü demokrasiyi güncellemek için, örgütsel, siyasal, sosyal,

from the organizational to the political to the social.

her seviyede yeniliğe ihtiyacımız var.

Because to succeed over the long term,

Uzun vadede başarılı olmak için

sometimes you do need tea without sugar

Twitter'in yanında

bazen çayı şekersiz içmeniz gerekir.

along with your Twitter.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)