Why winning doesn't always equal success | Valorie Kondos Field

Çeviri: Nil Sanli Gözden geçirme: Nevaz Mescioğlu

OK, I have a question for all of us.

Hepimize bir sorum var.

You ready?

Hazır mısınız?

Is all winning success?

Kazanmak her zaman başarı mıdır?

(Murmurs)

(Mırıltılar)

Oh.

Ah.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Whoa. OK.

Tamam.

I am the recently retired head coach

Ben UCLA'in kadın jimnastik takımının

of the UCLA Women's Gymnastics Team,

yeni emekli baş antrenörüyüm

a position that I held for 29 years.

ve 29 yıldır bu pozisyondayım.

(Applause)

(Alkış)

Thank you.

Teşekkürler.

And during my tenure,

Görev sürem boyunca

I experienced a lot of winning.

birçok birincilik deneyimim oldu.

I led our team to seven National Championships,

Yedi ulusal şampiyonada takımıma liderlik ettim.

I was inducted into the UCLA Athletic Hall of Fame

UCLA'in atletik onur listesine alındım.

and I was even voted the Coach of the Century

Bunun yanında

Pasifik-12 Konferansı tarafından yüzyılın antrenörü seçildim.

by the Pac-12 Conference.

(Applause)

(Alkış)

Kazanmak gerçekten

Winning is really, really,

like, really, really fun.

ama gerçekten eğlenceli.

(Laughter)

(Kahkahalar)

But I am here to share my insight:

Ancak ben, bakış açımı paylaşmak için buradayım.

winning does not always equal success.

Kazanmak her zaman başarıya eşit değildir.

All across America and around the world,

Tüm Amerika'da ve dünya çapında kendi yarattığımız

we have a crisis

in the win-at-all-cost cultures

"ne pahasına olursa olsun kazan"

that we have created.

krizini yaşıyoruz.

In our schools,

Okullarda,

in our businesses, in politics,

ticarette, politikada

winning at all cost has become acceptable.

"ne pahasına olursa olsun kazanmak" kabul edilir oldu.

As a society,

Toplum olarak

we honor the people at the top of the pyramid.

piramidin en üstündeki kişileri yüceltiyoruz.

We effusively applaud those people who win championships and elections and awards.

Şampiyonaları, seçimleri ve ödülleri kazanan insanları coşkuyla alkışlıyoruz.

But sadly, quite often,

Ancak ne yazık ki çoğu zaman

those same people are leaving their institutions

bu aynı insanlar kurumlarından

as damaged human beings.

incinmiş olarak ayrılıyorlar.

Sadly, with straight A's,

Maalesef ki tam puan alan çocuklar

kids are leaving school damaged.

okullarını kırılmış olarak bitiriyorlar.

With awards and medals,

Ödüllü ve madalyalı

athletes often leave their teams damaged,

sporcular takımlarından yalnızca fiziksel olarak değil,

duygusal ve zihinsel olarak da yaralanarak ayrılıyorlar.

emotionally, mentally, not just physically.

And with huge profits, employees often leave their companies damaged.

Yüksek kazançlı çalışanlar şirketlerinden yaralanmış olarak ayrılıyorlar.

We have become so hyperfocused on that end result,

Sonuca o kadar odaklıyız ki

and when the end result is a win,

söz konusu kazanmak olunca

the human component of how we got there

bu noktaya nasıl geldiğimizin insani yönü

often gets swept under the proverbial rug,

ve bundan aldığımız yaralar genellikle

and so does the damage.

halı altına süpürülüyor.

So I'm calling for a time-out.

Bunun için durun.

Time-out.

Mola.

We need to redefine success.

Başarıyı tekrar tanımlamamız gerekiyor.

Real success is developing champions in life for our world,

Gerçek başarı, kazansak da kaybetsek de

win or lose.

hayat şampiyonları yetiştirmektir.

(Applause)

(Alkış)

Real success is developing champions in life,

Gerçek başarı

hayat şampiyonları yetiştirmektir.

not for your team,

Takımınız için değil,

not for your business

işiniz için değil

and, I'm sad to tell you, not even for your Christmas card bragging rights.

ve hatta üzülerek söylüyorum, yeni yıl kartlarında övünmek için de değil.

Sorry.

Üzgünüm.

So how do we do this?

Peki bunu nasıl yaparız?

First of all, you may be able to dictate your way to a win,

Öncelikle, kazanmak için kendi yolunuzu dikte edebilirsiniz

but you can't dictate your way to success.

ancak başarı için kendi yolunuzu dikte edemezsiniz.

Let me take you back to 1990, when I was first appointed the head coach

Sizi 1990'da

ilk UCLA kadın jimnastik takım koçu olarak atandığım zamana geri götüreyim.

of the UCLA Women's Gymnastics Team.

And I would like to share with you that I've never done gymnastics.

Daha önce hiç jimnastik yapmadığımı da bilmenizi isterim.

I grew up in the world of ballet.

Ben bale dünyasında büyüdüm.

I have never done a cartwheel,

Daha önce hiç yan takla atmadım

and I couldn't teach you how to do a proper cartwheel.

ve size yan takla atmasını öğretemem.

(Laughter)

(Kahkaha)

It's sadly true.

Maalesef bu doğru.

And I knew nothing about how to develop a team culture.

Ayrıca, takım kültürü oluşturma hakkında da hiçbir şey bilmiyordum.

The best I could do was mimic other coaches who had won.

Kazanan antrenörleri taklit etmek yapabildiğim en iyi şeydi.

And so I became tough-talking,

Sonunda sert konuşan,

tough-minded, relentless,

katı fikirli, acımasız,

unsympathetic,

anlayışsız,

bullish, unempathetic

kızgın, sevimsiz

and oftentimes downright mean.

ve çoğunlukla düpedüz kaba biri oldum.

I acted like a head coach

Sadece kazanmanın yollarını arayan

whose only thought was to figure out how to win.

bir baş antrenör gibi davrandım.

My first few seasons as a head coach

Baş antrenör olduğum ilk sezonlar berbattı

were abysmal,

and after putting up with my brash coaching style for a few years,

ve birkaç yıl

küstah koçluğuma katlandıktan sonra

our team asked me for a team meeting.

takımım, bir toplantı yapmak istedi.

Well, I love team meetings,

Tabii takım toplantılarına bayılıyorum,

so I said, "Yay! Let's have a team meeting."

"Oley, hadi takım toplantısı yapalım." dedim

And for two solid hours,

ve tam iki saat boyunca

they gave me examples of how my arrogance was hurtful and demeaning.

küstahlığımın ne kadar incitici

ve alçaltıcı olduğunun örneklerini verdiler.

Yeah, not yay.

Pek "oley" değildi.

They explained to me

Bana, küçümsenmek değil de

that they wanted to be supported,

desteklenmek istediklerini belirttiler.

not belittled.

They wanted to be coached up, not torn down.

Aşağılanmak yerine teşvik edilmek istiyorlardı.

They wanted to be motivated,

Baskı ve despotluk yapılmasını değil,

motive edilmeyi istiyorlardı.

not pressured or bullied.

That was my time-out,

Bu benim durma noktamdı

and I chose to change.

ve ben değişmeyi seçtim.

Being a dogmatic dictator

Kararlı bir diktatör olmak

may produce compliant, good little soldiers,

itaatkâr, iyi askerler üretebilir

but it doesn't develop champions in life.

ama hayat şampiyonları yetiştiremez.

It is so much easier, in any walk of life,

Hayatın herhangi bir zamanında

birini daha iyi olmayı istemeye

to dictate and give orders

motive etmenin yolunu bulmaktansa

than to actually figure out how to motivate someone

dayatmak ve emir vermek çok daha kolaydır.

to want to be better.

And the reason is -- we all know this --

Bunun sebebi, -hepimizin bildiği gibi-

motivation takes a really long time

motivasyonun kök salmasının gerçekten uzun zaman alması.

to take root.

But when it does,

Fakat gerçekleştiğinde

it is character-building

karakter oluşturucu

and life-altering.

ve hayat değiştiricidir.

I realized that I needed to fortify our student-athletes

Öğrencilerimi yalnızca kazanan atletler olarak değil

as whole human beings,

ama insan olarak da

not just athletes who won.

desteklemem gerektiğini fark ettim.

So success for me shifted

Benim için başarının anlamı

from only focusing on winning

sadece kazanma odaklı olmaktan

to developing my coaching philosophy,

kendi geliştirdiğim felsefe olan

spor yoluyla hayat şampiyonları yetiştirmeye kaydı.

which is developing champions in life through sport.

And I knew if I did this well enough,

Biliyordum ki eğer bunu yeterince iyi yaparsam

that champion mentality would translate to the competition floor.

bu şampiyon zihniyeti yarışmaya yansıyabilirdi.

And it did.

Ve yansıdı da.

The key ingredient was to develop trust

Anahtar unsur, sabır,

through patience,

saygılı dürüstlük

respectful honesty

ve mesuliyet yoluyla

and accountability --

güven geliştirmekti —

all of the ingredients that go into tough love.

ki bunların hepsi sağlam bir sevgiyi oluşturan unsurlardır.

Speaking of tough love,

Sağlam sevgiden bahsetmişken

Katelyn Ohashi is a perfect example of this.

Katelyn Ohashi bunun harika bir örneği.

You may have all seen her floor routine.

Hepiniz onun zemin rutinini görmüş olmalısınız.

It has had over 150 million views.

150 milyondan fazla görüntülendi.

And the consensus is, her performance is pure joy.

Ortak fikre göre performansı tamamen eğlence doluydu

However, when Katelyn came to UCLA, she was broken in body, mind and spirit.

ancak Katelyn ilk UCLA'a geldiğinde

bedenen, zihnen ve duygusal olarak yıkılmış bir hâldeydi.

She had grown up in a stereotypical, very high-level athletic world,

Hayatı, kazanmaya odaklı bir atletik çevrede geçmişti

and she was damaged.

ve o incinmişti.

So when Katelyn came to UCLA her freshman year,

Katelyn UCLA'e geldiği ilk yılında,

she found her inner rebel quite well,

içsel isyanı o kadar yüksekti ki

alındığı pozisyonda bile jimnastik yapamayacağı

to the point where she was no longer able to do gymnastics

at the level at which she was recruited.

bir noktadaydı.

And I will never forget

İlk dönemin yarısına doğru yaptığımız

a team meeting we had halfway through her freshman season.

takım toplantısını hiç unutmam.

We were in there with the team, the coaching staff, the support staff,

Takım, antrenör personelleri, destek kadrosu

sports psychologist,

ve spor psikoloğu olarak oradaydık.

and Katelyn very clearly and unapologetically said,

Katelyn açıkça ve özür göstermeksizin

"I just don't want to be great again."

"Tekrar iyi olmak istemiyorum." dedi.

I felt like I got sucker punched.

Beklenmedik bir anda yumruk yemiştim.

My first thought was,

İlk düşüncem şöyleydi:

"Then why the heck am I going to honor your scholarship?"

"Öyleyse ben senin bursuna neden saygı duyayım?"

It was a really snarky thought, and thankfully I didn't say it out loud,

Bu gerçekten rahatsız edici bir düşünceydi ve şükür ki bunu yüksek sesle söylemedim.

because then I had clarity.

Çünkü sonradan açıklığa kavuşturdum,

Katelyn didn't hate gymnastics.

Katelyn jimnastikten nefret etmiyordu.

Katelyn hated everything associated with being great.

O, mükemmel olmakla ilgili olan her şeyden nefret etmişti.

Katelyn didn't want to be a winner,

Katelyn bir kazanan olmak istememişti.

because winning at all cost had cost her her joy.

Çünkü ne pahasına olursa olsun kazanmak onun sevincine mal olmuştu.

My job was to figure out how to motivate her

Benim işim, başarıyı tekrar tanımlamasına yardım ederek

to want to be great again,

onu yine muhteşem olmayı istemeye

by helping her redefine success.

motive etmenin bir yolunu bulmaktı.

My enthusiasm for that challenge turned into determination

Bu meydan okumaya olan istekliliğim, Katelyn'in gözümün içine bakarak

when one day Katelyn looked me in the eye and said,

"Bayan Val bilmenizi isterim ki

"Ms. Val, I just want you to know,

bana yapmamı söylediğiniz hey şeyin tam tersini yapıyorum." dediği gün

everything you tell me to do, I do the exact opposite."

kararlılığa dönüştü.

(Laughter)

(Kahkaha)

Yeah, it was like, yeah, Katelyn, challenge accepted. OK.

Tamam Katelyn, meydan okumanı kabul ediyorum.

(Laughter)

(Kahkaha)

And further proof that dictating was not going to win.

Bu da zorlamanın kazanamayacağına dair bir kanıttı.

So I embarked on the painfully slow process

Böylece acı verici derecede yavaş olan

of building trust

güven kazanma

and proving to her that first and foremost

ve ona her şeyden önce bir insan olarak değer verdiğimi

I cared about her as a whole human being.

kanıtlama sürecine giriştim.

Part of my strategy was to only talk to Katelyn about gymnastics in the gym.

Stratejimin bir parçası, onunla jimnastik hakkında sadece salonda konuşmaktı.

Outside of the gym, we talked about everything else:

Salon dışında diğer şeyler hakkında konuşuyorduk;

school, boys, families, friends, hobbies.

okul, erkekler, aile, arkadaşlar, hobiler.

Onu spor dışında ona sevinç veren yeni şeyler bulması için cesaretlendirdim.

I encouraged her to find things outside of her sport that brought her joy.

And it was so cool

Katelyn Ohashi'nin gözlerimizin önünde

tam anlamıyla bir bahar çiçeği gibi açıldığını görmek harikaydı.

to see the process of Katelyn Ohashi literally blossom before our eyes.

And through that process,

Bu süreç boyunca

she rediscovered her self-love

o, kendine olan sevgisini ve kendi değerini yeniden keşfetti.

and self-worth.

And slowly, she was able to bring that joy

Yavaşça bu neşeyi

back to her gymnastics.

jimnastiğe taşımayı başardı.

She went on to earn the NCAA title on floor,

Zeminde NCAA unvanını kazanmak için gitti

and she helped our team win our seventh NCAA championship in 2018.

ve 2018'de takımımızın yedinci NCAA şampiyonasını kazanmasına yardım etti.

So --

Yani --

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

So let's think about the Katelyn Ohashis in your life.

Şimdi, Katelyn Ohashi’yi sizin hayatınızda düşünelim.

Let's think about those people under your care and your guidance.

Sizin bakımınız ve sorumluluğunuz altındakileri düşünelim.

What are you telling your kids on the car ride home?

Çocuklarınıza arabada eve giderken neler diyorsunuz?

That car ride home

Bu arabayla eve gidişin,

has much more impact than you know.

sizin düşündüğünüzden çok daha büyük bir etkisi var.

Are you focusing on the end result,

Sonuca mı odaklısınız,

or are you excited to use that time

yoksa bu zamanı çocuğunuzu bir şampiyon olarak geliştirmeye

to help your child develop into a champion?

kullanmak için heyecanlı mısınız?

It's very simple:

Çok basit;

you will know you're focusing on the end result

eğer sonuca odaklı sorular soruyorsanız

if you ask questions about the end result.

neticeye ulaşmak istediğinizi anlarsınız.

"Did you win?"

“Kazandın mı?”

"How many points did you score?"

“Kaç puan aldın?”

"Did you get an A?"

“Tam puan aldın mı?”

If you truly are motivated about helping your child develop into a champion,

Eğer gerçekten

çocuğunuzun bir şampiyon olarak gelişmesine odaklandıysanız

you will ask questions about the experience

onun deneyimi ve süreç hakkında

and the process,

şöyle sorular sorarsınız:

like, "What did you learn today?"

“Bugün ne öğrendin?”

"Did you help a teammate?"

“Takım arkadaşına yardım ettin mi?”

And, my favorite question,

ve benim favori sorum olan

"Did you figure out how to have fun at working really, really hard?"

“Çok çalışırken nasıl eğleneceğini öğrendin mi?”

And then the key is to be very still

Kilit nokta ise bundan sonra çok sakin bir şekilde

and listen to their response.

onların cevabını dinlemek.

I believe that one of the greatest gifts we can give another human being

İnanıyorum ki bir insana verebileceğiniz en iyi hediye,

is to silence our minds

kendi düşüncelerimizi haklı olma

from the need to be right

ve doğru cevaplar verme

or the need to formulate the appropriate response

isteğine karşı dizginlemek

and truly listen

ve bunun yerine

when someone else is talking.

konuşanı gerçekten dinlemektir.

And in silencing our minds,

Zihnimizin sessizliğinde,

we actually hear our own fears and inadequacies,

daha açık fikirli ve empatik cevaplar hazırlamamıza yardımcı olan

which can help us formulate our response

kendi korkularımızı

with more clarity and empathy.

ve yetersizliklerimizi duyarız.

Kyla Ross, another one of our gymnasts,

Diğer bir jimnastikçimiz olan Kyla Ross

is one of the greatest gymnasts in the history of the sport.

spor tarihinin en iyi jimnastikçilerinden biri.

She's the only athlete to have earned the trifecta:

Üçlü unvan kazanan tek atlet.

she's a national champion,

Ulusal şampiyon,

a world champion

dünya şampiyonu,

ve olimpiyat şampiyonu.

and an Olympic champion.

She's also not one for small talk,

Ayrıca basit konuşmalar yapan bir insan da değil.

so I was a bit surprised one day when she came to my office,

Bu nedenle bir gün benim ofisime gelip

sat on the couch

koltuğuma oturup

and just started talking --

bolümünden, sonra yüksek lisanstan

first about her major,

ve daha sonra aklına gelen her şey hakkında konuşmaya başlayınca

then about graduate school

and then about everything else that seemed to pop into her mind.

biraz şaşırmıştım.

My inner voice whispered to me

İçgüdülerim

aklında bir şey olduğunu fısıldadı

that something was on her mind,

and if I was still

ve eğer sakin kalıp

and gave her enough time,

ona yeterince zaman tanırsam

it would come out.

ne olduğu ortaya çıkacaktı.

And it did.

Çıktı da.

It was the first time that Kyla had shared with anyone

Bu an, Kyla’nın eski ABD jimnastik takım doktoru olan

that she had been sexually abused by Larry Nassar,

ve daha sonradan seri çocuk tacizinden tutuklanan

the former USA Gymnastics team doctor,

Larry Nassar tarafından cinsel istismara uğradığını

who was later convicted of being a serial child molester.

ilk defa birisiyle paylaştığı andı.

Kyla came forward

Kyla öne çıktı

and joined the army

ve olumlu değişimi teşvik etmek için

of Nassar survivors

who shared their stories

hikâyelerini paylaşıp seslerini kullanan

and used their voices

to invoke positive change for our world.

Nassar mağdurları topluluğuna katıldı.

I felt it was extremely important at that time

O zaman Kyla ve takımımıza güvenli bir alan sağlamanın

to provide a safe space for Kyla and our team.

çok önemli olduğunu hissettim.

And so I chose to talk about this in a few team meetings.

Böylece birkaç takım toplantımızda bu konudan bahsetmeye karar verdim.

Later that year, we won the national championship,

O yılının sonunda ulusal şampiyonayı kazandık

and after we did, Kyla came up to me and shared with me the fact

ve Kyla bana gelip

that she felt one reason that we'd won

kazanmamızın bir nedeni ile ilgili hissettiği gerçeği paylaştı

was because we had addressed the elephant in the room,

çünkü kötü deneyiminin üstüne gidilmişti.

the tragedy that had not only rocked the world

Bu trajedi, dünyayı sarsmakla kalmamış,

but that had liberated the truths and the memories in herself

hem kendisinin hem de onun arkadaşlarının ve akranlarının

and in so many of her friends

doğruları ve hatıralarını da özgür bırakmıştı.

and her peers.

As Kyla said,

Kyla’nın dediği gibi

"Ms. Val, I literally felt myself walk taller as the season went on,

“Bayan Val, sezon ilerledikçe kendimi daha gururlu ve öz güvenli hissettim

and when I walked onto that championship floor, I felt invincible."

ve şampiyonluk kürsüsüne adım attığımda kendimi yenilmez hissettim.”

Simply --

Sadece —

(Applause)

(Alkış)

Simply because she had been heard.

Sadece sesi duyulduğu için.

As parents, as coaches,

Ebeveynler, antrenörler,

as leaders,

liderler olarak

we can no longer lead from a place

kazanmanın, başarı ölçüsü olduğu yerleri,

where winning is our only metric of success,

egomuzun ön planda olduğu ortamları

where our ego sits center stage,

daha fazla yönlendiremeyiz.

because it has been proven

Çünkü böyle bir sürecin

that that process produces broken human beings.

kırılmış insanlar ürettiği kanıtlandı.

And I emphatically know

Ben,

that it is absolutely possible

hayatın tüm aşamalarında

to produce and train champions in life

insanlıktan ödün vermeyerek

in every single walk of life

şampiyon yetiştirmenin ve eğitmenin

without compromising the human spirit.

kesinlikle mümkün olduğunu biliyorum.

(Applause)

(Alkış)

It starts with defining success

Bu, kendiniz ve sorumluluğunuzdakiler için

for yourself and those under your care

başarının anlamını tanımlamakla

and then consistently

ve sonrasında sürekli bir şekilde eylemlerinizin hedeflerinizle

self-examining whether your actions are in alignment with your goals.

uyuştuğunu kontrol etmekle başlar.

We are all coaches in some capacity.

Hepimiz kapasitesi olan birer antrenörüz.

We all have a collective responsibility

Hepimizin dünyamız için hayat şampiyonu yetiştirmek gibi

to develop champions in life for our world.

ortak bir sorumluluğu var.

That is what real success looks like,

Gerçek başarı böyledir

and in the world of athletics,

ve atletlerin dünyasında

that is what we call a win-win.

buna çift taraflı kazanç deriz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)