Why specializing early doesn't always mean career success | David Epstein

Transcriber: Leslie Gauthier Reviewer: Camille Martínez

Çeviri: Ahmet M. ATES

Sizlerle insan potansiyelinin gelişimi hakkında konuşmak,

So, I'd like to talk about the development of human potential,

gelişimle ilgili sizi en çok etkileyecek modern bir anlatıyla başlamak istiyorum.

and I'd like to start with maybe the most impactful modern story of development.

Many of you here have probably heard of the 10,000 hours rule.

10.000 saat kuralını pek çoğunuz duymuşsunuzdur.

Maybe you even model your own life after it.

Belki de hayatınızı bu kurala göre yaşıyorsunuzdur.

Basically, it's the idea that to become great in anything,

Bu kurala göre bir şeyde çok iyi olmak

it takes 10,000 hours of focused practice,

10 bin saat odaklı uygulama gerektirir,

so you'd better get started as early as possible.

bu yüzden ne kadar erken başlarsanız o kadar iyidir.

The poster child for this story is Tiger Woods.

Bu kuralın meşhur örneği Tiger Woods.

His father famously gave him a putter when he was seven months old.

Babası, Tiger 7 aylıkken ona bir golf sopası vermiş.

At 10 months, he started imitating his father's swing.

10 aylıkken babasının atışını taklit etmeye başlamış.

At two, you can go on YouTube and see him on national television.

2 yaşındayken ulusal televizyonda, YouTube'dan bakabilirsiniz.

Fast-forward to the age of 21,

21 yaşına baktığımızda ise

dünyanın en iyi golf oyuncusu.

he's the greatest golfer in the world.

Quintessential 10,000 hours story.

Tamı tamına 10.000 saat kuralına uygun bir hikaye.

Another that features in a number of bestselling books

Çok satan kitaplara konu olmuş bir diğeri de

is that of the three Polgar sisters,

Polgar kardeşlerin hikayesi.

whose father decided to teach them chess in a very technical manner

Baba, kızlara erken yaşlardan itibaren tekniklerle satranç

from a very early age.

öğretmeye karar veriyor.

And, really, he wanted to show

Odaklanarak uygulama yöntemiyle

that with a head start in focused practice,

herhangi bir çocuğun bir alanda

çalışarak dahi olabileceğini göstermek istemiş insanlara.

any child could become a genius in anything.

And in fact,

two of his daughters went on to become Grandmaster chess players.

Gerçekten de başarmış

çünkü iki kız da Satranç Büyükustası oldu.

So when I became the science writer at "Sports Illustrated" magazine,

"Sports Illustrated" dergisinde bilim yazarı olduğum zaman

bir şeyi merak ettim.

I got curious.

Eğer 10.000 saat kuralı doğruysa

If this 10,000 hours rule is correct,

seçkin sporcuların yaptıkları bu sözde "kasıtlı egzersizler"

then we should see that elite athletes get a head start

in so-called "deliberate practice."

onlara avantaj olarak geri dönecektir.

This is coached, error-correction-focused practice,

Bu özel öğretmenlerle yapılan, hata düzeltmeye yönelik bir uygulama

not just playing around.

sadece oynamak gibi değil.

And in fact, when scientists study elite athletes,

Normalde, bilim insanları bu sporcuları araştırırken

they see that they spend more time in deliberate practice --

zamanlarının çoğunu bu kasıtlı egzersizlerle harcadığını görürler.

not a big surprise.

Şaşırtıcı değil pek.

When they actually track athletes over the course of their development,

Sporcuları gelişimleri süresince takip ettiklerinde

the pattern looks like this:

model şöyle görünür:

Geleceğin profesyonelleri ilk başladıklarında, nihai alanlarında

the future elites actually spend less time early on

in deliberate practice in their eventual sport.

kasıtlı egzersizlere daha az vakit harcıyorlar.

They tend to have what scientists call a "sampling period,"

Araştırmacıların "örnekleme dönemi" dedikleri bir döneme giriyorlar.

where they try a variety of physical activities,

Bu dönemde çeşitli fiziksel aktiviteler deniyorlar

they gain broad, general skills,

kapsamlı genel beceriler ediniyorlar,

they learn about their interests and abilities

ilgi ve yeteneklerini öğreniyorlar.

and delay specializing until later than peers who plateau at lower levels.

Uzmanlaşma daha alt seviyede takılan yaşıtlarından daha geç oluyor.

And so when I saw that, I said,

Bunu gördüğüm zaman dedim ki

"Gosh, that doesn't really comport with the 10,000 hours rule, does it?"

"10.000 saat kuralına uymuyor bu, değil mi?"

So I started to wonder about other domains

Sonra mecburen erken uzmanlaşma gerektiren

that we associate with obligatory, early specialization,

müzik benzeri alanları düşünmeye başladım.

like music.

Turns out the pattern's often similar.

Görünen şu ki model çoğu zaman aynı.

This is research from a world-class music academy,

Birinci sınıf bir müzik akademisinin yürüttüğü bir araştırma bu

and what I want to draw your attention to is this:

dikkatinizi şuna çekmek istiyorum:

the exceptional musicians didn't start spending more time in deliberate practice

Sıra dışı müzisyenler, üçüncü enstrümanlarına kadar

ortalama müzisyenlerden daha çok

than the average musicians

until their third instrument.

kasıtlı pratiğe başlamamışlar.

They, too, tended to have a sampling period,

Sıra dışı müzisyenlerin de örnekleme dönemi var.

even musicians we think of as famously precocious,

Erken yaşta yetişmiş dediklerimizin bile, Yo-yo Ma gibi.

like Yo-Yo Ma.

He had a sampling period,

O da bir örnekleme döneminden geçti

he just went through it more rapidly than most musicians do.

sadece diğer müzisyenlere göre daha hızlı geçirdi bu dönemi.

Nonetheless, this research is almost entirely ignored,

Ancak bu araştırma tamamen göz ardı ediliyor.

Daha etkili olan ise

and much more impactful

is the first page of the book "Battle Hymn of the Tiger Mother,"

"Battle hymn of the Tiger Mother" kitabının ilk sayfası.

where the author recounts assigning her daughter violin.

Yazar burada kızını keman öğrenmeye teşvik ettiğini anlatıyor.

Nobody seems to remember the part later in the book

Kimse kitabın sonraki kısmında kızın annesine dönüp

where her daughter turns to her and says, "You picked it, not me,"

"Bunu sen seçtin, ben değil" diyerek neredeyse pes ettiği

and largely quits.

kısmı hatırlamaz.

So having seen this sort of surprising pattern in sports and music,

Spor ve müzikte bu hayret verici örüntüleri gördükten sonra

I started to wonder about domains that affect even more people,

eğitim gibi daha fazla insanı etkileyen alanları düşünmeye başladım.

like education.

Bir iktisatçı, İngiltere ve İskoçya'nın yükseköğretim sistemlerinde

An economist found a natural experiment

in the higher-ed systems of England and Scotland.

kendiliğinden oluşan bir deney buldu.

In the period he studied, the systems were very similar,

İncelediği dönemde sistemlerin benzer olduğunu gördü ancak

except in England, students had to specialize in their mid-teen years

İngiltere'de öğrencilerin erken ergenlikten

to pick a specific course of study to apply to,

ilerde belirli bir bölüme başvurmak için uzmanlaşmaları gerekiyordu.

whereas in Scotland, they could keep trying things in the university

İskoçya'daysa öğrenci isterse üniversitede yeni şeyler deneyebiliyordu.

if they wanted to.

And his question was:

Sorduğu şey şuydu:

Who wins the trade-off, the early or the late specializers?

Yarışı kim kazanıyor? Erken uzmanlaşanlar mı geç uzmanlaşanlar mı?

And what he saw was that the early specializers jump out to an income lead

Şunu gördü: Erken uzmanlaşanlar gelir olarak yüksekten başlıyorlardı

because they have more domain-specific skills.

çünkü alanlara özgü becerileri daha çok gelişmişti.

The late specializers get to try more different things,

Geç uzmanlaşanlar ise daha fazla şey deneyebiliyor ve

and when they do pick, they have better fit,

seçme zamanı gelince seçtikleri alanda daha uyumlu oluyorlardı.

or what economists call "match quality."

İktisatta buna "eşleşme kalitesi" deniyor.

And so their growth rates are faster.

Bu yüzden de gelişme hızları daha fazla oluyor.

By six years out,

6 yıl içinde gelir uçurumunu yok ediyorlar.

they erase that income gap.

Meanwhile, the early specializers start quitting their career tracks

Bu sırada erken uzmanlaşanlar sayısal olarak kariyerlerini daha çok bırakıyorlar

in much higher numbers,

çünkü seçim yapmaya o kadar erken zorlanıyorlar ki

essentially because they were made to choose so early

that they more often made poor choices.

sıklıkla kötü seçimler yapmış oluyorlar.

So the late specializers lose in the short term

Geç uzmanlaşanlar kısa vadede kaybediyor

and win in the long run.

ama uzun vadede kazanıyor.

I think if we thought about career choice like dating,

Kariyer seçimine "randevu" gibi bakabilseydik

we might not pressure people to settle down quite so quickly.

insanları bu kadar hızlı kariyer seçmeleri için zorlamazdık.

So this got me interested, seeing this pattern again,

Bu örüntüyü tekrar görmek, hayranlık duyduğum insanların

in exploring the developmental backgrounds of people whose work I had long admired,

gelişimsel öyküsünü keşfetmek konusunda ilgimi uyandırdı.

like Duke Ellington, who shunned music lessons as a kid

Duke Ellington çocukken beyzbol, resim ve çizime

to focus on baseball and painting and drawing.

odaklanmak için müzik derslerinden kaçmış.

Or Maryam Mirzakhani, who wasn't interested in math as a girl --

Maryam Mirzakhani çocukken matematiğe ilgisi yokmuş,

dreamed of becoming a novelist --

bir romancı olmak istiyormuş.

and went on to become the first and so far only woman

Ama matematik alanının en prestijli ödülü

to win the Fields Medal,

Fields madalyası alan

the most prestigious prize in the world in math.

ilk ve halâ tek kadın olmuş.

Or Vincent Van Gogh had five different careers,

Vincent Van Gogh beş farklı kariyere sahipti

each of which he deemed his true calling before flaming out spectacularly,

elinde patlamadan önce her birinin gerçek tutkusu olduğuna inanmıştı.

and in his late 20s, picked up a book called "The Guide to the ABCs of Drawing."

Yirmili yaşlarının sonuna doğru "Resim Sanatına Giriş" kitabını aldı.

Sonunda bu alanda ilerledi.

That worked out OK.

Claude Shannon was an electrical engineer at the University of Michigan

Claude Shannon, Michigan Üniversitesinde bir elektrik mühendisiydi

who took a philosophy course just to fulfill a requirement,

kredi doldurmak için bir felsefe dersi almıştı.

Bu derste neredeyse yüz senelik bir mantık sistemi öğrendi.

and in it, he learned about a near-century-old system of logic

by which true and false statements could be coded as ones and zeros

Bununla doğru ve yanlış ifadeler 1 ve 0 olarak kodlanabiliyor ve

and solved like math problems.

matematik gibi çözülebiliyordu.

This led to the development of binary code,

Bu olay ikili kod sisteminin gelişimine yol açtı,

which underlies all of our digital computers today.

günümüzde tüm bilgisayarların temelinde bu var.

Finally, my own sort of role model, Frances Hesselbein --

Son olarak, benim kendi rol modelim Frances Hesselbein.

this is me with her --

Ben ve Hesselbein.

she took her first professional job at the age of 54

İlk profesyonel işini 54 yaşında edindi,

and went on to become the CEO of the Girl Scouts,

İzci Kızlar'ın CEO'su oldu

ve kurumu kurtardı.

which she saved.

She tripled minority membership,

Azınlıktan üye sayısını üçe katladı,

added 130,000 volunteers,

130.000 gönüllü ekledi.

and this is one of the proficiency badges that came out of her tenure --

Onun görev süresinde çıkarılan yetkinlik rozetlerinden biri.

it's binary code for girls learning about computers.

İkili kodda bilgisayar öğrenen kızlar yazıyor.

Today, Frances runs a leadership institute

Frances bugün Manhattan'da bir liderlik enstitüsü yönetiyor

where she works every weekday, in Manhattan.

ve hafta içi her gün çalışıyor.

And she's only 104,

Sadece 104 yaşında.

so who knows what's next.

İlerde kim bilir ne olur?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

We never really hear developmental stories like this, do we?

Bunun gibi gelişim öykülerini hiç duymuyoruz, değil mi?

We don't hear about the research

Nobel ödüllü araştırmacıların

that found that Nobel laureate scientists are 22 times more likely

sıradan araştırmacılara göre iş dışı hobi edinmesinin

22 kat daha fazla olduğunu

to have a hobby outside of work

as are typical scientists.

bulan araştırmayı da bilmiyoruz.

We never hear that.

Bunları hiç duymuyoruz.

Even when the performers or the work is very famous,

Sanatçılar ya da işleri çok ünlü bile olsa

we don't hear these developmental stories.

bu gelişim öykülerini duymuyoruz.

For example, here's an athlete I've followed.

Örneğin bu takip ettiğim bir sporcu.

Here he is at age six, wearing a Scottish rugby kit.

6 yaşında, İskoç rugby ekipmanlarını giyiyor.

He tried some tennis, some skiing, wrestling.

Tenis, kayak ve güreşi denemiş biraz.

His mother was actually a tennis coach but she declined to coach him

Annesi tenis antrenörüymüş ama oğluna koçluk yapmayı reddetmiş

because he wouldn't return balls normally.

çünkü topa normal vurmuyormuş.

Basketbol, masa tenisi ve yüzme ile ilgilenmiş.

He did some basketball, table tennis, swimming.

Eğitmenleri büyük yaş gruplarıyla oynaması için

When his coaches wanted to move him up a level

to play with older boys,

seviye atlatmak istediklerinde

he declined, because he just wanted to talk about pro wrestling

reddetmiş çünkü sadece arkadaşlarıyla antrenman sonrası

after practice with his friends.

profesyonel güreş konuşmak istiyordu.

And he kept trying more sports:

Daha fazla spor denemeye devam etmiş:

handball, volleyball, soccer, badminton, skateboarding ...

Hentbol, voleybol, futbol badminton, kaykay.

So, who is this dabbler?

Kim bu ayran gönüllü amatör?

This is Roger Federer.

Roger Federer.

Every bit as famous as an adult as Tiger Woods,

Yetişkin haliyle Tiger Woods kadar ünlü

and yet even tennis enthusiasts don't usually know anything

ama tenis fanatikleri bile onun gelişim öyküsüyle ilgili

about his developmental story.

hiçbir şey bilmez.

Why is that, even though it's the norm?

Peki standardı böyle olsa bile bu neden böyle?

I think it's partly because the Tiger story is very dramatic,

Bence, bunun bir nedeni Tiger'ın öyküsünün biraz dramatik olması

but also because it seems like this tidy narrative

aynı zamanda kendi hayatımızda iyi olmak istediğimiz

that we can extrapolate to anything that we want to be good at

her şey için anlam çıkarabileceğimiz

in our own lives.

bir anlatıma da benzemesi.

But that, I think, is a problem,

Ancak bu bir sorun bence

because it turns out that in many ways, golf is a uniquely horrible model

çünkü öyle görünüyor ki golf çoğu yönden insanların öğrenmek istediği

of almost everything that humans want to learn.

neredeyse her şey için çok kötü bir model.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Golf, psikolog Robin Hogarth'ın

Golf is the epitome of

what the psychologist Robin Hogarth called a "kind learning environment."

"hoş öğrenme ortamı" diye adlandırdığının somut bir örneği.

Kind learning environments have next steps and goals that are clear,

Hoş öğrenme ortamlarında sonraki adımlar ve hedefler açıktır,

rules that are clear and never change,

kurallar açıktır ve asla değişmez.

when you do something, you get feedback that is quick and accurate,

Bir şey yaptığınızda hızlı ve doğru dönütler alırsınız;

work next year will look like work last year.

gelecek yılın işi geçen yılınki gibi olacaktır.

Chess: also a kind learning environment.

Satranç. Başka bir hoş öğrenme ortamı.

The grand master's advantage

Büyükusta avantajı çoğunlukla

is largely based on knowledge of recurring patterns,

tekrar eden örüntüler bilgisine dayalıdır

which is also why it's so easy to automate.

bu yüzden satrancı otomatikleştirmek çok kolaydır.

On the other end of the spectrum are "wicked learning environments,"

Spektrumun diğer tarafında "nahoş öğrenme ortamları" var.

Burada sonraki adım ve hedefler net olmayabilir.

where next steps and goals may not be clear.

Rules may change.

Kurallar değişebilir.

You may or may not get feedback when you do something.

Bir şey yaptığınız zaman dönüt alamayabilirsiniz.

It may be delayed, it may be inaccurate,

Ertelenebilir, doğru olmayabilir

and work next year may not look like work last year.

ve gelecek yılın işi geçmiş işlere benzemeyebilir.

So which one of these sounds like the world we're increasingly living in?

Şu an yaşadığımız dünya hangisine daha çok benziyor?

In fact, our need to think in an adaptable manner

Aslında adapte edilebilir şekilde düşünme

and to keep track of interconnecting parts

ve birbirine bağlı kısımları takip etme ihtiyacımız

has fundamentally changed our perception,

algımızı kökten değiştirdi.

so that when you look at this diagram,

Dolayısıyla bu diyagrama baktığınızda

the central circle on the right probably looks larger to you

sağ merkezdeki çember daha büyük görünecektir muhtemelen

because your brain is drawn to

çünkü beyniniz bütünün parçayla ilişkisini

the relationship of the parts in the whole,

görmeye daha yatkın.

whereas someone who hasn't been exposed to modern work

Oysa adapte olmak ve kavramsal düşünce gerektiren

with its requirement for adaptable, conceptual thought,

modern çalışmaya maruz kalmamış birisi

will see correctly that the central circles are the same size.

ortadaki çemberlerin aynı boyutta olduğunu görecektir.

So here we are in the wicked work world,

Yani bizler nahoş iş dünyasındayız

and there, sometimes hyperspecialization can backfire badly.

burada aşırı uzmanlaşma bazen kötü geri tepebilir.

For example, in research in a dozen countries

Örneğin farkı ülkelerde yapılan bir araştırmada

that matched people for their parents' years of education,

kişilerin ebeveynlerinin eğitim süreleri ve sınavlarıyla

their test scores,

kendi eğitimleri eşleştirildiğinde fark

their own years of education,

the difference was some got career-focused education

bazısının kariyer odaklı eğitim aldığı

and some got broader, general education.

bazısının da kapsamlı eğitim aldığıydı.

The pattern was those who got the career-focused education

Örüntü gösterdi ki kariyer odaklı eğitim görenler

are more likely to be hired right out of training,

eğitim biter bitmez daha çabuk iş buluyorlar,

more likely to make more money right away,

hemen daha fazla kazanmaya başlıyorlar

but so much less adaptable in a changing work world

ama değişen dünya için daha az adapte olabiliyorlar.

that they spend so much less time in the workforce overall

Bu yüzden işgücünde daha az süre kalıyorlar.

that they win in the short term and lose in the long run.

Kısa vadede kazanıp uzun vadede kaybediyorlar.

Or consider a famous, 20-year study of experts

Uzmanların jeopolitik ve ekonomik tahminler yaptıği

20 yıl süren ünlü araştırmayı düşünün.

making geopolitical and economic predictions.

The worst forecasters were the most specialized experts,

En kötü tahmini yapanlar en uzman bilirkişilerdi.

Bütün kariyerlerini bir iki sorun üzerinde odaklanarak harcamış

those who'd spent their entire careers studying one or two problems

and came to see the whole world through one lens or mental model.

dünyayı bir gözden ve anlayıştan görmeye başlamışlar.

Some of them actually got worse

Deneyim ve yetkinlik kazandıkça

daha da kötü hale geldi bazıları.

as they accumulated experience and credentials.

The best forecasters were simply bright people with wide-ranging interests.

En iyi tahmini yapanlar ise geniş ilgi alanlarına sahip zeki insanlardı.

Now in some domains, like medicine,

Tıp gibi alanlarda artan uzmanlaşma

increasing specialization has been both inevitable and beneficial,

kaçınılmaz ve faydalı. Bunda şüphe yok.

no question about it.

Yine de iki tarafı keskin bir bıçak bu.

And yet, it's been a double-edged sword.

A few years ago, one of the most popular surgeries in the world for knee pain

Birkaç yıl önce, diz ağrısında dünyada en popüler olan ameliyatardan birisi

was tested in a placebo-controlled trial.

bir plasebo çalışmasıyla test edildi.

Some of the patients got "sham surgery."

Bazı hastalara "sahte ameliyat" yapıldı.

That means the surgeons make an incision,

Yani cerrahlar bir insizyon yapıyor

they bang around like they're doing something,

bir şey yapıyor gibi sesler çıkarıyorlar

then they sew the patient back up.

sonra da hastaya dikiş atıyorlar.

That performed just as a well.

Bu gerçek ameliyat kadar etkili oldu.

And yet surgeons who specialize in the procedure continue to do it

Yine de ameliyatın uzmanları, milyonlarca insanda bu ameliyatı

by the millions.

uygulamaya devam ediyorlar.

So if hyperspecialization isn't always the trick in a wicked world, what is?

Bu nahoş dünyada iş gören her zaman aşırı uzmanlık değilse nedir?

That can be difficult to talk about,

Bunun hakkında konuşmak zor olabilir

because it doesn't always look like this path.

çünkü her zaman bu şekilde görünmez.

Sometimes it looks like meandering or zigzagging

Bazen kıvrılıyor, zigzag çiziyor ya da

or keeping a broader view.

daha geniş bir şekil alıyor gibi görünür.

It can look like getting behind.

Geride kalıyormuş gibi de görünebilir.

But I want to talk about what some of those tricks might be.

Bu numaralardan bazılarını konuşmak istiyorum.

If we look at research on technological innovation, it shows that increasingly,

Teknolojik yenilikler üstüne araştırmalara bakınca görüyoruz ki

the most impactful patents are not authored by individuals

en etkili patentler, Patent Ofisi'nin belirlediği teknolojik bir alanda

who drill deeper, deeper, deeper into one area of technology

derinlemesine araştırmalar yapan bireyler tarafından değil,

as classified by the US Patent Office,

aksine bir çok farklı teknolojik alanda çalışmış

but rather by teams that include individuals

ve sıklıkla diğer alanlardan elementleri entegre edebilen

who have worked across a large number of different technology classes

bireylerin oluşturduğu gruplar tarafından alınıyor.

and often merge things from different domains.

Someone whose work I've admired who was sort of on the forefront of this

Bu alanda öncü ve mesleki hayranlık duyduğum kişilerden birisi

is a Japanese man named Gunpei Yokoi.

Gunpei Yokoi adında bir Japon.

Yokoi didn't score well on his electronics exams at school,

Yokoi okulda elektronik sınavında iyi sonuçlar elde edemedi

so he had to settle for a low-tier job as a machine maintenance worker

ve bu yüzden Kyoto'da iskambil kağıdı firmasında bakım işçisi olarak

at a playing card company in Kyoto.

alt seviye bir işe mecbur kaldı.

He realized he wasn't equipped to work on the cutting edge,

İleri teknolojide çalışmak için yetersiz olduğunu gördü.

but that there was so much information easily available

Ancak kolayca ulaşılabilen o kadar çok bilgi vardı ki

that maybe he could combine things that were already well-known

herkesin bildiği şeyleri uzmanların görmek için

in ways that specialists were too narrow to see.

çok kibirli kaldığı yollarla birleştirebilirdi belki.

So he combined some well-known technology from the calculator industry

Hesap makinesi endüstrisinden yaygın teknolojileri

with some well-known technology from the credit card industry

kredi kartı endüstrisinden yaygın teknolojilerle birleştirdi

and made handheld games.

ve avuç içi oyunları üretti.

And they were a hit.

Çok popüler oldular.

And it turned this playing card company,

Oyun 19. yüzyılda

which was founded in a wooden storefront in the 19th century,

ahşap vitrinli bir dükkanda kurulmuş bu iskambil kağıdı şirketini

into a toy and game operation.

oyuncak ve oyun işletmesine çevirdi.

You may have heard of it; it's called Nintendo.

Duyumuşsunuzdur belki adı Nintendo.

Yokoi's creative philosophy

Yokoi'nin yaratıcı felsefesi

translated to "lateral thinking with withered technology,"

"eskimiş teknolojiyle yanal düşünme" olarak çeviriliyor.

taking well-known technology and using it in new ways.

Bilinen teknolojiyi alıp yeni şekillerde kullanmak.

And his magnum opus was this:

Yokoi'nin başyapıtı ise

the Game Boy.

"Game Boy"du.

Technological joke in every way.

Tam anlamıyla teknolojik bir şakaydı.

And it came out at the same time as color competitors from Saga and Atari,

Saga ve Atari'nin ürettiği renkli rakipleri ile aynı anda çıktı

and it blew them away,

ve onları geride bıraktı.

because Yokoi knew what his customers cared about

Çünkü Yokoi müşterilerin ilgilendiği şeyin renk olmadığını biliyordu.

wasn't color.

It was durability, portability, affordability, battery life,

Dayanıklılık, taşınırlık, uygun fiyat, pil ömrü

game selection.

ve oyun seçimiydi ilgilendikleri şey.

This is mine that I found in my parents' basement.

Bu ailemin bodrumunda bulduğum benimki.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It's seen better days.

Daha iyi günler gördü.

But you can see the red light is on.

Kırmızı ışığın yandığını görebilirsiniz.

I flipped it on and played some Tetris,

Çalıştırdım ve biraz Tetris oynadım.

which I thought was especially impressive

Bunu bilhassa etkileyici buldum

because the batteries had expired in 2007 and 2013.

çünkü pillerinin süresi 2007 ve 2013'te bitmişti.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So this breadth advantage holds in more subjective realms as well.

Bu kapsam avantajı daha öznel alanlarda da geçerli.

In a fascinating study of what leads some comic book creators

Bazı çizgi roman yaratıcılarının neden çok sattığını

to be more likely to make blockbuster comics,

araştıran bir çalışmada araştırmacılar sebebin

a pair of researchers found

that it was neither the number of years of experience in the field

bu alandaki deneyim süresi,

nor the resources of the publisher

yayımcının kaynakları ya da

daha önce basılan çizgi roman sayısı olmadığını buldu.

nor the number of previous comics made.

It was the number of different genres that a creator had worked across.

Önemli olan çizerin daha önce çalıştığı farklı tür sayısıydı.

And interestingly,

Şaşırtıcı bir şekilde

a broad individual could not be entirely replaced

geniş kapsamlı bir insanın yerini bir grup uzman dolduramıyor.

by a team of specialists.

We probably don't make as many of those people as we could

Böyle insanlardan yeterince üretmiyoruz muhtemelen.

because early on, they just look like they're behind

Çünkü bu insanlar ilk başlarda sadece geri kalmış gibi görünüyorlar.

and we don't tend to incentivize anything that doesn't look like a head start

Erken başlangıç ya da uzmanlık gibi görünmeyen şeyleri

or specialization.

teşvik etme eğilimi göstermiyoruz.

In fact, I think in the well-meaning drive for a head start,

Avantaj kazanmak için duyduğumuz bu iyi niyetli istekle

we often even counterproductively short-circuit even the way

yeni bilgiler öğrenme şeklimizi kolaylaştırıyoruz aslında

we learn new material,

sıklıkla ters tepen bir şekilde üstelik.

at a fundamental level.

In a study last year, seventh-grade math classrooms in the US

Geçen yıl yapılan bir araştırmada 7. sınıf matematik sınıflarının her birine

were randomly assigned to different types of learning.

rastgele farklı öğrenme metodları uygulandı.

Some got what's called "blocked practice."

Bazılarına "tıkalı uygulama" adında metod verildi.

That's like, you get problem type A,

Bu metotta A tipinde sorular vardır

AAAAA, BBBBB, and so on.

AAAAA, BBBBB diye devam eder.

Progress is fast,

Süreç hızlıdır,

kids are happy,

çocuklar mutludur,

everything's great.

her şey mükemmeldir.

Other classrooms got assigned to what's called "interleaved practice."

Diğer sınıflara "aralıklı uygulama" adında bir metod verildi.

That's like if you took all the problem types and threw them in a hat

Bu da bütün soru türlerini alıp bir şapka içine atmak gibi

and drew them out at random.

sonra rastgele çekiyorsunuz.

Progress is slower, kids are more frustrated.

Süreç daha yavaş, çocuklar daha öfkeli olur.

But instead of learning how to execute procedures,

Ancak prosedürleri uygulamayı öğrenmek yerine

they're learning how to match a strategy to a type of problem.

bir stratejiyi bir soru türüne nasıl eşleştirmeleri gerektiğini öğreniyorlar.

And when the test comes around,

Sınav zamanı gelince de

the interleaved group blew the block practice group away.

aralıklı uygulama grubu tıkalı uygulama grubunu geride bıraktı.

It wasn't even close.

Sonuçlar yakın bile değildi.

Now, I found a lot of this research deeply counterintuitive,

Ben bu araştırmanın büyük kısmını, yani erken başlangıcın

kariyer seçimi, bir öğrenim süreci ya da

the idea that a head start,

whether in picking a career or a course of study

sadece yeni bir şey öğreniminde

uzun vadeli gelişime ket vurabileceği düşüncesini çok mantıksız buluyorum.

or just in learning new material,

can sometimes undermine long-term development.

And naturally, I think there are as many ways to succeed

Doğal olarak başarmanın insanlar kadar farklı yolu vardır.

as there are people.

But I think we tend only to incentivize and encourage the Tiger path,

Ama sadece Tiger'ın yolunu özendirip teşvik ediyoruz bence.

when increasingly, in a wicked world,

Oysa bu nahoş dünyada

we need people who travel the Roger path as well.

Roger'ın yolundan giden insanlara da ihtiyacımız var.

Or as the eminent physicist and mathematician

Saygın fizikçi, matematikçi ve

and wonderful writer, Freeman Dyson, put it --

harika yazar Freeman Dyson'ın söylediği bir şey var.

and Dyson passed away yesterday,

Dyson dün vefat etti, bu yüzden

so I hope I'm doing his words honor here --

umarım sözlerinin hakkını veriyorumdur.

as he said: for a healthy ecosystem, we need both birds and frogs.

"Sağlıklı ekosistem için kuşlara da kurbağalara da ihtiyacımız var."

Frogs are down in the mud,

Kurbağalar aşağıda çamurdan tüm pürüzlü ayrıntıları görürler.

seeing all the granular details.

The birds are soaring up above not seeing those details

Kuşlar yükseklerden bu detayları görmeden uçar

ancak kurbağanın bilgisiyle entegre haldedir.

but integrating the knowledge of the frogs.

Bizimse ikisine de ihtiyacımız var.

And we need both.

The problem, Dyson said,

Asıl problem şu ki, diyor Dyson,

is that we're telling everyone to become frogs.

herkese kurbağa olmalarını söylüyoruz.

And I think,

Bence de bu nahoş bir dünya için oldukça basiretsiz kalıyor.

in a wicked world,

that's increasingly shortsighted.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)