Immigrant voices make democracy stronger | Sayu Bhojwani

Çeviri: Hüseyin ÖZKAY Gözden geçirme: Ramazan Şen

Good evening.

İyi akşamlar.

My journey to this stage

Benim bu sahneye yolculuğum

began when I came to America

Amerika'ya 17 yaşındayken

at the age of 17.

geldiğimde başladı.

You see, I'm one of the 84 million Americans

Anlayacağınız, ben bir göçmen çocuğu

who are immigrants

veya göçmen olan

84 milyon Amerikalı'dan biriyim.

or children of immigrants.

Each of us has a dream when we come here,

Buraya geldiğimizde her birimizin bir hayali vardır,

a dream that usually has to be rewritten

genelde yeniden yazılması

and always has to be repurposed.

ve hep değiştirilmesi gereken bir hayal.

I was one of the lucky ones.

Ben şanslı olanlardandım.

My revised dream led me to the work I do today:

Değiştirmiş olduğum hayalim beni bugün yaptığım işe yöneltti:

training immigrants to run for public office

göçmenleri devlet dairesinde çalışmak için eğitmek

and leading a movement for inclusive democracy.

ve kapsayıcı demokrasi için bir harekete öncülük etmek.

Ama bunu Amerika'nın kollarını açıp beni karşıladığı

But I don't want you to think it was a cakewalk,

that America opened its arms wide and welcomed me.

gibi bir çocuk oyuncağı olduğunu düşünmenizi istemem.

It's still not doing that.

Hâlâ da böyle bir şey olmuyor.

Ve bu yol boyunca sizinle paylaşmak istediğim

And I've learned a few lessons along the way

that I wanted to share with you,

birkaç ders öğrendim,

because I think that together

çünkü bence birlikte

we can make American democracy

Amerikan demokrasisini

better and stronger.

daha iyi ve daha güçlü yapabiliriz.

I was born in India,

Hindistan'da doğdum,

dünyanın en büyük demokrasisinde.

the world's largest democracy,

Ve dört yaşındayken

and when I was four,

my family moved to Belize,

ailem Belize'ye taşındı,

belki de dünyanın en küçük demokrasisine.

the world's smallest democracy perhaps.

And at the age of 17,

Ve 17 yaşındayken,

ABD'ye taşındım,

I moved to the United States,

dünyanın en harika demokrasisine.

the world's greatest democracy.

I came because I wanted to study English literature.

Buraya geldim çünkü İngiliz edebiyatı okumak istiyordum.

Çocukken kafamı kitaplardan kaldırmazdım

You see, as a child, I buried my nose in books,

and I thought, why not make a living doing that as an adult?

ve düşündüm, yetişkin olarak neden hayatımı böyle sürdürmeyeyim ki?

But after I graduated from college

Ama üniversiteden mezun olup

yüksek lisans diplomamı aldıktan sonra,

and got a graduate degree,

I found myself moving from one less ideal job to another.

benim için ideal olmayan işler arasında gidip gelir oldum.

Maybe it was the optimism that I had about America

Belki de Amerika hakkındaki iyimserliğim

işlerin değişmeyeceğini anlamada

that made me take a while to understand

that things were not going to change.

gecikmeme neden olmuştur.

The door that I thought was open

Açık olduğunu düşündüğüm kapı

aslında birazcık aralıkmış.

was actually just slightly ajar --

Bu Amerika kapısı

this door of America

eğer siz doğru isme,

that would open wide if you had the right name,

doğru ten rengine,

the right skin color,

the right networks,

doğru bağlantılara sahipseniz açılır,

but could just slam in your face

ama yüzünüze de çarpabilir,

if you had the wrong religion,

eğer yanlış dine,

the wrong immigration status,

yanlış göçmen statüsüne,

the wrong skin color.

yanlış ten rengine sahipseniz.

And I just couldn't accept that.

Ve ben bunu kabul edemedim.

So I started a career as a social entrepreneur,

Böylece benim gibi genç insanlar için bir dernek kurup

starting an organization for young people like myself --

sosyal girişimci olarak kariyerime başladım.

I was young at the time that I started it --

Buna başladığım zamanlar kendi köklerini

who traced their heritage to the Indian subcontinent.

Hindistan alt kıtasına doğru araştıran bir gençtim.

In that work, I became and advocate for South Asians and other immigrants.

Bu işte, Güney Asyalı ve diğer göçmenlerin haklarının savunucusu oldum.

I lobbied members of Congress on policy issues.

Politik sorunlar hakkında kongre üyeleriyle kulis faaliyetleri yürüttüm.

I volunteered on election day to do exit polling.

Seçim gününde sandık çıkış anketleri yapmak için gönüllü oldum.

Ama oy veremedim ve adaylığımı koyamadım.

But I couldn't vote, and I couldn't run for office.

2000'de, vatandaşlık başvuru ücretinin

So in 2000, when it was announced

that the citizenship application fee was going to more than double

iki katından daha fazla

from 95 dollars to 225 dollars,

yani 95 dolardan 225 dolara çıkacağı duyurulduğunda,

I decided it was time to apply before I could no longer afford it.

şimdi imkânım varken başvurmanın tam zamanı olduğuna karar verdim.

I filled out a long application,

Şimdiki ve geçmişteki ilişkilerim hakkında

answering questions about my current and my past affiliations.

sorular cevapladığım uzun bir başvuru formu doldurdum.

And once the application was submitted,

Ve başvuru ibraz edildiğinde,

there were fingerprints to be taken,

parmak izi alınması gerekiyordu,

a test to study for,

geçilmesi gereken bir sınav,

sırada beklenecek sonsuz saatler vardı.

endless hours of waiting in line.

You might call it extreme vetting.

Buna aşırı güvenlik incelemesi diyebilirsiniz.

Ve sonra 2000 yılının Aralık ayında,

And then in December of 2000,

Brooklyn'de büyük bir salonda, uzun süredir

I joined hundreds of other immigrants

kendi evi gördükleri ülkeye

in a hall in Brooklyn

where we pledged our loyalty

bağlılık yemini eden

to a country that we had long considered home.

diğer yüzlerce göçmen arasına katıldım.

My journey from international student to American citizen took 16 years,

Yabancı bir öğrenciden Amerikan vatandaşlığına yolculuğum 16 yıl sürdü,

a short timeline when you compare it to other immigrant stories.

diğer göçmen hikayeleriyle karşılaştırınca kısa bir zaman dilimi.

And soon after I had taken that formal step

Amerikalı olmak için attığım resmi adımdan

to becoming an American,

kısa bir süre sonra,

11 Eylül 2001 saldırıları,

the attacks of September 11, 2001,

yıllarca sürecek göçmenlik durumunu değiştirdi.

changed the immigration landscape for decades to come.

My city, New York City,

Benim şehrim, New York,

was reeling and healing,

yalpalıyor ve yaralarını sarıyordu

and in the midst of it,

ve bu esnada

we were in an election cycle.

bir seçim turundaydık.

Two things happened

New York'ta

as we coped with loss and recovery in New York City.

kayıplar ve toparlanmalarla uğraşırken iki şey oldu.

Voters elected Michael Bloomberg mayor of New York City.

Seçmenler, Michael Bloomberg'ü New York valisi seçti.

We also adopted by ballot referendum

Ayrıca yapılan referandumla

the Office of Immigrant Affairs for the City of New York.

New York için Göçmen İlişkileri Ofisi'ni hayata geçirdik.

Five months after that election,

O seçimden beş ay sonra,

the newly elected mayor

yeni seçilen vali

appointed me the first Commissioner of Immigrant Affairs

bu yeni kurulmuş ofis için beni ilk Göçmen İlişkileri Müdürü

for this newly established office.

olarak atadı.

I want you to come back to that time.

O zamana dönmenizi istiyorum.

I was a young immigrant woman from Belize.

Belize'den gelmiş genç göçmen bir kadındım.

I had basically floundered in various jobs in America

Queens'te bir kilisenin bodrumunda

before I started a community-based organization

toplum temelli bir dernek kurmadan önce

in a church basement in Queens.

Amerika'da çeşitli işlerde debelenip durdum.

The attacks of September 11 sent shock waves through my community.

11 Eylül saldırıları toplumumda şok etkisi yarattı.

People who were members of my family, young people I had worked with,

Ailemden insanlar, daha önceleri birlikte çalıştığım gençler,

were experiencing harassment

okullarda, iş yerlerinde ve havaalanlarında,

at schools, at workplaces and in airports.

tacize uğruyorlardı.

And now I was going to represent their concerns

Ve şimdi ben onların endişelerini hükümette

temsil edecektim.

in government.

No job felt more perfect for me.

Hiçbir iş kendimi daha iyi hissettirmemişti.

And here are two things I learned when I became Commissioner.

Ve müdür olduğumda öğrendiğim iki şey oldu.

First, well-meaning New Yorkers

İlki, şehir yönetiminde mevki sahibi olan

iyi niyetli New Yorkluların

who were in city government holding government positions

had no idea how scared immigrants were

göçmenlerin hukuki yaptırımlardan ne kadar korktukları hakkında

of law enforcement.

hiçbir fikirlerinin olmamasıydı.

Most of us don't really know the difference, do we,

Çoğumuz şerif, yerel polis ve FBI arasındaki farkları

between a sheriff and local police and the FBI.

gerçekten de bilmeyiz, değil mi?

And most of us, when we see someone in uniform

Ve birçoğumuz, üniformalı birinin

going through our neighborhoods

mahallemizden geçtiğini görünce

feel curiosity, if not concern.

endişelenmesek bile merak ederiz.

Eğer kaçak bir ebeveynseniz,

So if you're an undocumented parent,

her gün çocuğunuza güle güle derken,

every day when you say goodbye to your child,

onları okula gönderip işe giderken,

send them off to school and go to work,

you don't know what the chances are

onları günün sonunda

that you're going to see them at the end of the day.

görüp göremeyeceğinizin olasılığını bilemezsiniz.

Because a raid at your workplace,

Çünkü iş yerinize yapılan bir baskın,

a chance encounter with local police

yerel polisle şans eseri karşılaşma

hayatınızın yönünü sonsuza kadar değiştirebilir.

could change the course of your life forever.

The second thing I learned is that when people like me,

İkinci öğrendiğim şey, benim gibi

who understood that fear,

bu korkuyu anlayan,

yeni bir dil öğrenmiş, yeni sistemleri izleyen

who had learned a new language, who had navigated new systems,

when people like us were sitting at the table,

bizim gibi insanlar bir masaya oturduklarında kimsenin yapmayacağı,

we advocated for our communities' needs in a way that no one else could or would.

yapamayacağı bir şekilde topluluğumuzun ihtiyaçlarını savunduğumuzda anladım.

I understood what that feeling of fear was like.

Korku hissinin nasıl bir şey olduğunu anladım.

Ailemdeki insanlar bunu bizzat yaşıyorlardı.

People in my family were experiencing it.

Young people I had worked with were being harassed,

Beraber çalıştığımız gençler

not just by classmates,

sadece sınıf arkadaşları tarafından değil

but also by their teachers.

öğretmenlerince de tacize uğruyorlardı.

My husband, then boyfriend,

Kocam, sonra erkek arkadaşım çok seyahat ettiği için

thought twice before he put a backpack on or grew a beard

sakal bırakmadan ya da sırt çantası takmadan önce

because he traveled so much.

iki kere düşünüyordu.

What I learned in 2001 was that my vote mattered

2001'de öğrendiğim şey benim oyumun önemli olduğuydu

but that my voice and vantage point also mattered.

fakat sesim ve bakış açım da önemliydi.

And it's these three things --

Şu üç şey

immigrants' votes, voices and vantage points --

- göçmenlerin oyları, sesleri ve bakış açıları -

that I think can help make our democracy stronger.

bence demokrasimizin daha güçlü olmasına yardımcı olabilecek.

Aslında seçimlerin sonuçlarını değiştirebilme,

We actually have the power

politik tartışmalara yeni meseleler katma,

to change the outcome of elections,

bugün ülkemizde olan

to introduce new issues into the policy debate

and to change the face of the pale, male, stale leadership

soluk, erkek, bayat liderlik yüzlerini

değiştirme gücümüz var.

that we have in our country today.

So how do we do that?

Peki bunu nasıl yaparız?

Well, let's talk first about votes.

İlk olarak oylardan bahsedelim.

It will come as no surprise to you

Amerika'daki seçmenlerin çoğunun

that the majority of voters in America are white.

beyaz olduğu şaşılacak bir şey değil.

Fakat sizi şaşırtabilecek olan şey her üç seçmenden birinin

But it might surprise you to know

that one in three voters are black, Latino or Asian.

siyahi, Latin ve Asyalı olduğudur.

But here's the thing:

Fakat burada önemli olan şey şu:

it doesn't just matter who can vote, it matters who does vote.

kimin oy verebildiği önemli değil, kimin oy verdiği önemlidir.

So in 2012, half of the Latino and Asian-American voters

2012'de Latin ve Asya kökenli Amerikalıların yarısı

did not vote.

oy kullanmadı.

And these votes matter not just in presidential elections.

Ve bu oylar sadece başkanlık seçimlerinde değil,

They matter in local and state elections.

yerel ve eyalet seçimlerinde de önemliler.

In 2015, Lan Diep,

2015'te Lan Diep,

the eldest son of political refugees from Vietnam,

Vietnamlı bir politik sığınmacının en büyük oğlu,

ran for a seat in the San Jose City Council.

San Jose şehir meclisi seçimlerinde yarıştı.

He lost that election by 13 votes.

O, bu seçimi 13 oy farkla kaybetti.

This year, he dusted off those campaign shoes

Bu yıl o seçim kampanyasının tozunu üzerinden silkeledi

and went back to run for that seat,

ve o koltuk için tekrar yarıştı

and this time he won, by 12 votes.

ve bu kez 12 oy farkla kazandı.

Her bir oy çok önemli.

Every one of our votes matters.

And when people like Lan are sitting at the policy table,

Lan gibi politika masasında oturanlar olduğunda

they can make a difference.

bir fark yaratabilirler.

We need those voices.

Bizim bu seslere ihtiyacımız var.

Bizim bu seslere kısmen ihtiyacımız var

We need those voices

in part because American leadership

çünkü Amerikan liderliği

does not look like America's residents.

Amerika'da ikamet edenlere benzemiyor.

Amerika'da 500 binin üzerinde yerel ve eyalet kurumu var.

There are over 500,000 local and state offices in America.

Fewer than 2 percent of those offices are held by Asian-Americans or Latinos,

Bunlardan sadece yüzde 2'si Amerika'daki en büyük göçmen grupları olan

Asyalılar ve Latinler tarafından idare ediliyor.

the two largest immigrant groups in our country.

In the city of Yakima, Washington,

Nüfusunun yüzde 49'u

where 49 percent of the population is Latino,

Latin kökenlilerin oluşturduğu Yakima, Washington'da

there has never been a Latino on the city council until this year.

bu yıla kadar hiç bir Latin kökenli meclis üyesi olmamıştı.

Three newly elected Latinas joined the Yakima City Council in 2016.

2016'da üç yeni seçilen Latin kökenli Yakima Şehir Meclisine girdi.

One of them is Carmen Méndez.

Onlardan biri Carmen Méndez.

She is a first-generation college student.

Kendisi ilk üniversite mezunu nesilden.

Kendisi biraz Colimo, Meksika'da,

She grew up partly in Colima, Mexico,

and partly in Yakima, Washington.

biraz da Yakima, Washington'da büyüdü.

She's a single mother, a community advocate.

Kendisi bekar bir anne ve toplulukların avukatı.

Her voice on the Yakima City Council

Onun Yakima Şehir Meclisi'ndeki sesi

Latin toplumunu ve bütün Yakima sakinlerini

is advocating on behalf of the Latino community

and of all Yakima residents.

savunuyor.

And she's a role model for her daughter

Ve o, kızı ve diğer Latin kökenliler için

and other Latinas.

tam bir rol modeli.

Fakat Amerikan demokrasisindeki üçüncü en kullanılmayan kaynak

But the third most untapped resource in American democracy

is the vantage point that immigrants bring.

göçmenlerin getirdiği bakış açısıdır.

Burada olmak için bir savaş verdik.

We have fought to be here.

We have come for economic and educational opportunity.

Ekonomik ve eğitim fırsatları için geldik.

We have come for political and religious freedom.

Siyasi ve dini özgürlük için geldik.

We have come in the pursuit of love.

Buraya aşkın peşinden geldik.

Bu fedakarlığı,

That dedication,

Amerika için olan bu özveriyi

that commitment to America

we also bring to public service.

kamunun hizmetine biz sunuyoruz.

People like Athena Salman,

Geçen hafta Arizona Hükümet Binasında

who just last week won the primary

bir koltuk kazanan

Athena Salman gibi insanlar.

for a seat in the Arizona State House.

Athena's father grew up in the West Bank

Athena'nın babası West Bank'te büyüdü

and moved to Chicago,

ve annesiyle karşılaştığı

where he met her mother.

Şikago'ya taşındı.

Her mother is part Italian,

Annesi biraz İtalyan,

part Mexican and part German.

biraz Meksikalı ve biraz da Alman'dı.

Together they moved to Arizona and built a life.

Hep birlikte Arizona'ya taşınıp yeni bir hayat kurdular.

Athena hükümet binasına girince

Athena, when she gets to the statehouse,

is going to fight for things like education funding

hepimizin aradığı ekonomik düzene

that will help give families like hers a leg up

bizi ulaştıracak,

onunki gibi ailelere destek olacak olan

so they can achieve the financial stability

eğitim fonları gibi şeyler için savaşacak.

that we all are looking for.

Immigrants' votes, voices and vantage points

Göçmenlerin oyları, sesleri ve bakış açıları

are what we all need to work to include in American democracy.

Amerikan demokrasisine dâhil etmemiz gereken şeyler.

It's not just my work. It's also yours.

Bu sadece benim işim değil. Sizin de işiniz.

And it's not going to be easy.

Ve bu kolay olmayacak.

We never know

Denkleme yeni bir faktör daha eklersek

what putting a new factor into an equation will do.

ne olacağını hiç bir zaman bilmiyoruz.

And it's a little scary.

Ve bu biraz korkutucu.

You're scared that I'm going to take away your place at the table,

Masada sizin yerinizi alacağımdan korkuyorsunuz

and I'm scared that I'm never going to get a place at the table.

ve ben masada hiç bir zaman yer alamayacağımdan korkuyorum.

And we're all scared

Ve hepimiz bildiğimiz

that we're going to lose this country that we know and love.

ve sevdiğimiz bu ülkeyi kaybetmekten korkuyoruz.

I'm scared you're going to take it away from me,

Onu benden almanızdan korkuyorum,

and you're scared I'm going to take it away from you.

ve siz de benim onu sizden almamdan korkuyorsunuz.

Bakın zor bir seçim yılı oldu,

Look, it's been a rough election year,

a reminder that people with my immigration history

benim göç hikayemdeki insanların hatırası

bir liderin hevesiyle yok edilebilir.

could be removed at the whim of a leader.

But I have fought to be in this country

Fakat ben bu ülkede olmak için bir savaş verdim

and I continue to do so every day.

ve her gün aynı şeyi yapmaya devam ediyorum.

So my optimism never wavers,

İyimserliğimi hiç bir zaman kaybetmem

because I know that there are millions of immigrants just like me,

çünkü biliyorum ki benim gibi milyonlarca göçmen var,

in front of me, behind me and all around me.

önümde, arkamda, her yanımdalar.

Burası bizim de ülkemiz.

It's our country, too.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Alkış)

(Applause)