Immigrant voices make democracy stronger | Sayu Bhojwani

Translator: Guranda Dzamelashvili Reviewer: Levan Lashauri

Good evening.

საღამო მშვიდობისა.

My journey to this stage

ამ სცენამდე ჩემი გზა მაშინ დაიწყო,

began when I came to America

როდესაც 17 წლის ასაკში ამერიკაში ჩამოვედი.

at the age of 17.

You see, I'm one of the 84 million Americans

იცით, მე ერთ-ერთი ვარ, იმ 84 მილიონი ამერიკელიდან

who are immigrants

ვინც იმიგრანტია,

or children of immigrants.

ან იმიგრანტის შვილი.

Each of us has a dream when we come here,

თითოეულ ჩვენგანს აქ ჩამოსვლისას ოცნება ჰქონდა,

a dream that usually has to be rewritten

ის ოცნება, რომელიც ჩვეულებრივ უნდა გადასხვაფერდეს

and always has to be repurposed.

და მიზანი კი ყოველთვის შეეცვალოს.

I was one of the lucky ones.

ერთ-ერთი იღბლიანთაგანი ვიყავი,

My revised dream led me to the work I do today:

რომლის მიზანშეცვლილმა ოცნებამ იმ საქმემდე მიმიყვანა, რომელსაც დღეს ვასრულებ

training immigrants to run for public office

ვამზადებ იმიგრანტებს საჯარო სამსახურში მოსახვედრად

and leading a movement for inclusive democracy.

და ვუძღვები მოძრაობას ინკლუზიური დემოკრატიისათვის.

But I don't want you to think it was a cakewalk,

მაგრამ არ მინდა იფიქროთ, რომ ეს ძალიან მარტივი იყო,

that America opened its arms wide and welcomed me.

რომ ამერიკამ ფართოდ გამიშალა თავისი მკლავები და კეთილად მიმიღო.

It's still not doing that.

ის ამას ახლაც არ აკეთებს.

And I've learned a few lessons along the way

ამ გზის განმავლობაში რამდენიმე გაკვეთილი ვისწავლე

that I wanted to share with you,

და მინდა გაგიზიაროთ,

because I think that together

რადგან ვფიქრობ, რომ ერთად

we can make American democracy

ჩვენ შეგვიძლია ამერიკული დემოკრატია უკეთესი და უფრო ძლიერი გავხადოთ.

better and stronger.

I was born in India,

მე ინდოეთში დავიბადე, ყველაზე დიდ დემოკრატიულ ქვეყანაში.

the world's largest democracy,

and when I was four,

ოთხი წლის რომ ვიყავი,

my family moved to Belize,

ჩემი ოჯახი საცხოვრებლად ბელიზში გადავიდა.

the world's smallest democracy perhaps.

მსოფლიოს ალბათ ყველაზე პატარა დემოკრატიულ ქვეყანაში.

And at the age of 17,

17 წლის ასაკში კი,

I moved to the United States,

შეერთებულ შტატებში გადავედი საცხოვრებლად,

the world's greatest democracy.

მსოფლიოს უდიდეს დემოკრატიაში.

I came because I wanted to study English literature.

ჩამოვედი, რადგან ინგლისური ლიტარატურის სწავლა მინდოდა.

You see, as a child, I buried my nose in books,

ბავშვობაში, ცხვირი წიგნებში მქონდა ჩაფლული

and I thought, why not make a living doing that as an adult?

და ვიფიქრე რატომაც არ გამომემუშავებინა ფული მოზრდილობაში ამის კეთებით?

But after I graduated from college

მაგრამ კოლეჯის დამთავრებისა და დიპლომის მიღების შემდეგ,

and got a graduate degree,

I found myself moving from one less ideal job to another.

ერთი ნაკლებად იდეალური სამსახურიდან მეორეზე ვინაცვლებდი.

Maybe it was the optimism that I had about America

ალბათ ოპტიმიზმმა, რომელიც ამერიკის მიმართ მქონდა,

that made me take a while to understand

გარკვეული დრო წამართვა იმის გასააზრებლად,

that things were not going to change.

რომ არაფერი არ შეიცვლებოდა.

The door that I thought was open

კარი, რომელიც ვფიქრობდი, რომ ღია იყო,

was actually just slightly ajar --

სინამდვილეში მხოლოდ ოდნავ იყო გამოღებული.

this door of America

ამერიკის ის კარი,

that would open wide if you had the right name,

რომელიც ფართოდ გაიღებოდა, შესაბამისი სახელი,

the right skin color,

შესაბამისი კანის ფერი

the right networks,

და შესაბამისი კავშირები რომ გქონოდათ,

but could just slam in your face

მაგრამ შეიძლება თქვენ ცხვირწინ მოჯახუნდეს

if you had the wrong religion,

შეუსაბამო რელიგია,

the wrong immigration status,

შეუსაბამო იმიგრაციური სტატუსი

the wrong skin color.

ან შეუსაბამო კანის ფერი თუ გაქვთ.

And I just couldn't accept that.

ამასთან შეგუება არ შემეძლო.

So I started a career as a social entrepreneur,

ამიტომაც, კარიერა როგორც სოციალურმა მეწარმემ წამოვიწყე

starting an organization for young people like myself --

და ჩემნაირი ახალგაზრდებისთვის ორგანიზაცია დავაარსე...

I was young at the time that I started it --

ახალგაზრდა ვიყავი, როცა დავიწყე...

who traced their heritage to the Indian subcontinent.

ხალხისთვის, რომელთა წარმომავლობა ინდოეთის სუბკონტინენტიდანაა.

In that work, I became and advocate for South Asians and other immigrants.

ამ სამსახურში, სამხრეთ აზიელებისა და სხვა იმიგრანტები დამცველი გავხდი.

I lobbied members of Congress on policy issues.

კონგრესის წევრებთან პოლიტიკურ საკითხებს ვლობირებდი.

I volunteered on election day to do exit polling.

არჩევნების დღეს ეგზიტპოლების ჩატარებაში ვმოხალისეობდი,

But I couldn't vote, and I couldn't run for office.

მაგრამ ხმის მიცემა და თანამდებობისთვის ბრძოლა არ შემეძლო.

So in 2000, when it was announced

2000 წელს, როდესაც გამოცხადდა,

that the citizenship application fee was going to more than double

რომ მოქალაქეობის განაცხადის საფასური ორზე მეტჯერ ძვირდებოდა,

from 95 dollars to 225 dollars,

95-დან 225 დოლარამდე,

I decided it was time to apply before I could no longer afford it.

გადავწყვიტე, დრო იყო საბუთები შემეტანა, სანამ ამ თანხის გადახდას ვეღარ შევძლებდი.

I filled out a long application,

გრძელი განაცხადი შევავსე,

answering questions about my current and my past affiliations.

ვპასუხობდი კითხვებს ჩემი მიმდინარე და წარსული საქმიანობების შესახებ

And once the application was submitted,

და როდესაც განაცხადი შევიტანე,

there were fingerprints to be taken,

თითის ანაბეჭდების აღება იყო საჭირო.

a test to study for,

ასევე ტესტისთვის მომზადება და რიგში ლოდინის დაუსრულებელი საათები.

endless hours of waiting in line.

You might call it extreme vetting.

შეიძლება ამას მეტისმეტი კონტროლი უწოდოთ.

And then in December of 2000,

მაშინ, 2000 წლის დეკემბერში,

I joined hundreds of other immigrants

ასობით სხვა იმიგრანტს შევუერთდი

in a hall in Brooklyn

ბრუკლინის დარბაზში,

where we pledged our loyalty

სადაც ერთგულება შევფიცეთ ქვეყანას,

to a country that we had long considered home.

რომელსაც უკვე დიდი ხანია სახლად მივიჩნევდით.

My journey from international student to American citizen took 16 years,

უცხოელი სტუდენტობიდან ამერიკის მოქალაქეობამდე მისვლას 16 წელი დასჭირდა.

a short timeline when you compare it to other immigrant stories.

სხვა იმიგრანტების ისტორიებთან შეადარებთ ეს მოკლე პერიოდია.

And soon after I had taken that formal step

ამ ფორმალური ნაბიჯიდან, გავმხდარიყავი ამერიკის მოქალაქე,

to becoming an American,

მალევე,

2001 წლის 11 სექტემბრის თავდასხმამ,

the attacks of September 11, 2001,

changed the immigration landscape for decades to come.

იმიგრაციული გარემო ათწლეულებით შეცვალა.

My city, New York City,

ჩემი ქალაქი, ნიუ-იორკი

was reeling and healing,

შეძრული იყო და ჭრილობებს იშუშებდა

and in the midst of it,

და ამ დროს არჩევნების რეჟიმში ვიყავით.

we were in an election cycle.

Two things happened

ორი რამ მოხდა,

as we coped with loss and recovery in New York City.

როდესაც ნიუ იორკში დანაკარგს გავუმკლავდით და მდგომარეობიდან გამოვედით.

Voters elected Michael Bloomberg mayor of New York City.

ამომჩევრელბმა ნიუ-იორკის მერად მაიკლ ბლუმბერგი აირჩიეს.

We also adopted by ballot referendum

ჩვენ ასევე რეფერენდუმით მივიღეთ

the Office of Immigrant Affairs for the City of New York.

ნიუ-იორკის საემიგრაციო სამსახური.

Five months after that election,

ამ არჩევნებიდან 5 თვის შემდეგ,

the newly elected mayor

ახლად არჩეულმა მერმა

appointed me the first Commissioner of Immigrant Affairs

საიმიგრაციო სამსახურის პირველ კომისრად დამნიშნა,

for this newly established office.

ამ ახლად დაარსებულ სამსახურში.

I want you to come back to that time.

მინდა იმ დროს დავუბრუნდეთ,

I was a young immigrant woman from Belize.

როცა ახალგაზრდა იმიგრანტი ქალი ვიყავი ბელიზიდან.

I had basically floundered in various jobs in America

ამერიკაში, ძირითადად, სხვადასხვა სამსახურში უიმედოდ ვიბრძოდი,

before I started a community-based organization

სანამ სათემო ორგანიზაცია არ ჩამოვაყალიბე

in a church basement in Queens.

ეკლესიის სარდაფში, კვინზში.

The attacks of September 11 sent shock waves through my community.

11 სექტემბრის თავდასხმამ შოკური ტალღასავით გადაუარა ჩემს თემს.

People who were members of my family, young people I had worked with,

ჩემი ოჯახის წევრებს და ახალგაზრდებს, ვისთანაც ვმუშაობდი

were experiencing harassment

შეურაცხყოფდნენ სკოლებში, სამსახურებსა და აეროპორტებში

at schools, at workplaces and in airports.

და ახლა ვაპირებდი მთავრობისთვის მათი წუხილი წარმედგინა.

And now I was going to represent their concerns

in government.

No job felt more perfect for me.

არცერთი სხვა საქმე არ იყო ჩემთვის ასეთი შესაფერისი.

And here are two things I learned when I became Commissioner.

ორი რამ ვსწავლე, როცა კომისარი გავხდი.

First, well-meaning New Yorkers

პირველი, კეთილმოსურნე ნიუ-იორკელები,

who were in city government holding government positions

ვინც ქალაქის მმართველობაში იყვნენ და სამთავრობო პოზიციები ეკავათ

had no idea how scared immigrants were

აზრზე არ იყვნენ, როგორ ეშინოდათ იმიგრანტებს სამართალდამცავი ორგანოების.

of law enforcement.

Most of us don't really know the difference, do we,

უმეტესმა ჩენთაგანმა სინამდვილეში არც კი ვიცით განსხვავება

between a sheriff and local police and the FBI.

შერიფს, ადგილობრივ პოლიციის ოფიცერსა და FBI -ს შორის

And most of us, when we see someone in uniform

და უმეტეს ჩვენგანი, როდესაც ვინმე ფორმიანს ხედავს,

going through our neighborhoods

რომელიც ჩვენს უბანში გაივლის

feel curiosity, if not concern.

ცნობისმოყვარეობა გვძლევს, თუ არა შეშფოთება.

So if you're an undocumented parent,

ასე რომ, თუ თქვენ არალეგალი მშობელი ხართ,

every day when you say goodbye to your child,

ყოველდღე, როცა თქვენს შვილს ემშვიდობებით,

send them off to school and go to work,

სკოლაში აგზავნით და მერე სამსახურში მიდიხართ,

you don't know what the chances are

თქვენ არ იცით რა ალბათობაა იმისა,

that you're going to see them at the end of the day.

რომ კვლავ შეძლებთ თქვენი შვილის ნახვას დღის ბოლოს,

Because a raid at your workplace,

რადგან თქვენი სამუშაო ადგილის რეიდმა

a chance encounter with local police

ადგილოვრივ პოლიციასთან შემთხვევითმა შეხვედრამ,

could change the course of your life forever.

შეიძლება თქვენი ცხოვრება სამუდამოდ შეცვალოს.

The second thing I learned is that when people like me,

მეორე რამ რაც ვისწავლე არის ის, რომ როცა ადამიანებს, ვისაც ჩემ მსგავსად

who understood that fear,

ესმოდა ეს შიში,

who had learned a new language, who had navigated new systems,

ვინც ისწავლა ახალი ენა, ვინც ერკვეოდა ახალ სისტემებში,

when people like us were sitting at the table,

როდესაც ჩვენნაირ ადამიანებს ჰქონდათ ხმის უფლება,

we advocated for our communities' needs in a way that no one else could or would.

ჩვენ ვიცავდით ჩვენი თემის ინტერესებს ისე, როგორც არავის შეეძლო, ან იზამდა.

I understood what that feeling of fear was like.

მე გავაცნობიერე, თუ როგორი იყო ეს შიშის გრძნობა.

People in my family were experiencing it.

ჩემი ოჯახის წევრებმა გამოსცადეს ეს.

Young people I had worked with were being harassed,

ახალგაზრდებს, რომლებთანაც ვმუშაობდი ავიწროვებდნენ

not just by classmates,

არამარტო კლასელები, არამედ მასწავლებლებიც.

but also by their teachers.

My husband, then boyfriend,

ჩემი მეუღლე, მაშინ ბოიფრენდი,

thought twice before he put a backpack on or grew a beard

ფრთხილობდა და ფიქრობდა სანამ ზურგჩანთას მოიკიდებდა, ან წვერს გაიზრდიდა,

because he traveled so much.

რადგან ის ბევრს მოგზაურობდა.

What I learned in 2001 was that my vote mattered

2001 წელს მივხვდი, რომ ჩემ საარჩევნო ხმასთან ერთად,

but that my voice and vantage point also mattered.

ჩემი მოსაზრებების გახმოვანება და სპეციფიური ხედვა ასევე მნიშვნელოვანი იყო.

And it's these three things --

სწორედ ეს სამი რამ,

immigrants' votes, voices and vantage points --

იმიგრანტების საარჩევნო ხმები, მოსაზრებები და სპეციფიური ხედვები

that I think can help make our democracy stronger.

არის ის, რასაც ვფიქრობ, ჩვენი დემოკრატიის გაძიერება შეუძლია.

We actually have the power

ჩვენ ნამდვილად შეგვწევს ძალა,

to change the outcome of elections,

რომ შევცვალოთ არჩევნების შედეგები,

to introduce new issues into the policy debate

წამოვჭრათ ახალი საკითხები პოლიტიკურ დებატებში

and to change the face of the pale, male, stale leadership

და შევცვალოთ ფერმკრთალი, მმართველი მამაკაცის, გაყინული სახე,

that we have in our country today.

რომელიც დღეს, ჩვენ ქვეყანაში გვაქვს.

So how do we do that?

როგორ გავაკეთებთ ამას?

Well, let's talk first about votes.

დავიწყოთ საარჩევნო ხმებით.

It will come as no surprise to you

გასაკვირი არაა,

that the majority of voters in America are white.

რომ ამომრჩეველთა უმრავლესობა ამერიკაში თეთრკანიანია,

But it might surprise you to know

მაგრამ შეიძლება გაგიკვირდეთ,

that one in three voters are black, Latino or Asian.

რომ ამომრჩევლების მესამედი შავკანიანი, ლათონო-ამერიკელები, ან აზიელია.

But here's the thing:

მაგრამ საქმე იმაშია,

რომ მნიშვნელობა მხოლოდ იმას კი არ აქვს, თუ ვინაა ამომრჩეველი,

it doesn't just matter who can vote, it matters who does vote.

არამედ ასევე თუ ვინ აძლევს ხმას.

So in 2012, half of the Latino and Asian-American voters

2012 წელს ლათონო ამერიკელი და აზიელი ამერიკელი ამომრჩევლების ნახევარს

did not vote.

არჩევნებში მონაწილეობა არ მიუღია.

And these votes matter not just in presidential elections.

და ეს ხმები ნიშვნლოვანია არამარტო საპრეზიდენტო არჩევნების დროს,

They matter in local and state elections.

არამედ ადგილობრივ და საშტატო არჩევნებშიც.

In 2015, Lan Diep,

2015 წელს, ლენ დიპი,

the eldest son of political refugees from Vietnam,

ვიეტნამიდან პოლიტიკური ლტოლვილების უფროსი ვაჟი,

ran for a seat in the San Jose City Council.

სან ხოსეს საკრებულოში ადგილის მოსაპოვებლად იბრძოდა.

He lost that election by 13 votes.

მან არჩევნები 13 ხმით წააგო.

This year, he dusted off those campaign shoes

წელს, მან განაახლა საარჩევნო კამპანია

and went back to run for that seat,

და იმავე თანამდებობისთვის ბრძოლა განაგრძო.

and this time he won, by 12 votes.

მეორე ჯერზე, მან 12 ხმით გაიმარჯა.

Every one of our votes matters.

თითოეული მიცემული ხმა მნიშვნელოვანია.

And when people like Lan are sitting at the policy table,

და როდესაც ლენის მსგავსი ადამიანები პოლიტიკურ მაგიდასთან სხედან,

they can make a difference.

მათ შეუძლიათ მომავალი შეცვალონ.

We need those voices.

ჩვენ მათი ხმები გვჭირდება.

We need those voices

ჩვენ ეს ხმები გვჭირდება,

in part because American leadership

ნაწილობრივ იმიტომ, რომ ამერიკული პოლიტიკური ხელმძღვანელობა,

does not look like America's residents.

არ ჰგავს ამერიკის მოსახლეობას.

There are over 500,000 local and state offices in America.

500 000-ზე მეტი ადგილობრივი და საშტატო თანამდებობაა ამერიკაში.

Fewer than 2 percent of those offices are held by Asian-Americans or Latinos,

თანამდებობების 2%-ზე ნაკლები უკავიათ აზიელ, ან ლათინო-ამერიკელების,

the two largest immigrant groups in our country.

რაც იმიგრანტების ორ უდიდეს ჯგუფს წარმოადგენს ქვეყანაში.

In the city of Yakima, Washington,

იაკიმაში, ვოშინგტონში,

where 49 percent of the population is Latino,

სადაც მოსახლეობის 49% ლათინო-ამერიკელია

there has never been a Latino on the city council until this year.

წლევანდლამდე, ქალაქს ლათინო-ამერიკელი არასოდეს ჰყოლია ქალაქის საკრებულოში.

Three newly elected Latinas joined the Yakima City Council in 2016.

სამი ახლადარჩეული ლათონო-ამერიკელი იაკიმას საკრებულოში 2016 წელს დაინიშნა.

One of them is Carmen Méndez.

ერთ-ერთი მათგანი კარმენ მენდეზია.

She is a first-generation college student.

ის პირველი თაობის კოლეჯის სტუდენტია,

She grew up partly in Colima, Mexico,

რომელიც ნაწილობრივ კოლიმაში, მექსიკაში

and partly in Yakima, Washington.

ნაწილობრივ კი, იაკიმაში, ვოშინგტონში გაიზარდა.

She's a single mother, a community advocate.

ის მარტოხელა დედა და საზოგადოების ინტერესების დამცველია.

Her voice on the Yakima City Council

მისი ხმა იაკიმას საკრებულოში,

is advocating on behalf of the Latino community

იცავს ლათინო-ამერიკელი თემის

and of all Yakima residents.

და იაკიმას ყველა სხვა მცხოვრებს ინტერესებს.

And she's a role model for her daughter

ის არის მისაბაძი მაგალითი მისი ქალიშვილისა

and other Latinas.

და სხვა ლათონო ამერიკელებისთვის.

But the third most untapped resource in American democracy

მესამე ყველაზე აუთვისებელი რესურსი ამერიკულ დემოკრატიაში,

is the vantage point that immigrants bring.

არის სპეციფიური ხედვა, რომელიც იმიგრანტებს აქვთ.

We have fought to be here.

ჩვენ აქ ყოფნისთვის ვიბრძოლეთ.

We have come for economic and educational opportunity.

ჩვენ ეკონომიკური და საგანმანათლებლო შესაძლებლობების გამო ჩამოვედით.

We have come for political and religious freedom.

ჩვენ ჩამოვედით პოლიტიკური და რელიგიური თავისუფლებისთვის.

We have come in the pursuit of love.

ჩვენ ჩამოვედით სიყვარულის ძიების გამო.

That dedication,

ეს თავდადება,

that commitment to America

ეს ერთგულება ამერიკის მიმართ

we also bring to public service.

ასევე საჯარო სამსახურშიც მოგვაქვს.

People like Athena Salman,

ათენა სალმანის მსგავს ადამიანებს,

who just last week won the primary

ვინც ჯერ კიდევ გასულ კვირას მოიგო,

for a seat in the Arizona State House.

არიზონაში საშტატო პრაიმერი.

Athena's father grew up in the West Bank

ათენას მამა გაიზარდა დასავლეთ სანაპროზე

and moved to Chicago,

შემდეგ ჩიკაგოში გადავიდა საცხოვრებლად, სადაც ათენას დედა გაიცნო.

where he met her mother.

Her mother is part Italian,

მისი დედა ნაწილობრივ იტალიელი,

part Mexican and part German.

ნაწილობრივ მექსიკელი და ნაწილობრივ გერმანელი იყო.

Together they moved to Arizona and built a life.

ისინი არიზონაში გადავიდნენ და დაიწყეს თანაცხოვრება.

Athena, when she gets to the statehouse,

როდესაც ათენა მთავრობაში მივა,

is going to fight for things like education funding

აპირებს იბრძოლოს ისეთი საკითხებისთვის, როგორიცაა განათლების დაფინანსება,

that will help give families like hers a leg up

რომელიც ხელს გაუმართავს ოჯახებს,

so they can achieve the financial stability

რომ მიაღწიონ ფინანსურ სტაბილურობას,

that we all are looking for.

რომლისკენაც ყველა ვილტვით.

Immigrants' votes, voices and vantage points

იმიგრანტების საარჩევნო ხმები, მოსაზრებების გახმოვანება და სპეციფიური ხედვები,

are what we all need to work to include in American democracy.

არის ის, რაც ამერიკულ დომოკრატიაში უნდა ჩავრთოთ.

It's not just my work. It's also yours.

ეს არამარტო ჩემი, არამედ თქვენი საქმეცაა.

And it's not going to be easy.

ეს არ იქნება მარტივი.

We never know

ჩვენ არასოდეს ვიცით რას მოიტანს,

what putting a new factor into an equation will do.

განტოლებაში ახალი ფაქტორების შეტანა

And it's a little scary.

და ცოთატი საშიშია.

You're scared that I'm going to take away your place at the table,

თქვენ გეშინიათ, რომ მაგიდასთან თქვენს ადგილს დავიკავებ.

and I'm scared that I'm never going to get a place at the table.

მე კი მეშინია, რომ მაგიდასთან ადგილს ვერასოდეს მივიღებ.

And we're all scared

ჩვენ ყველას გვეშინია,

that we're going to lose this country that we know and love.

რომ არ დავკარგოთ ეს ქვეყანა, რომელსაც ვიცნობთ და გვიყვარს.

I'm scared you're going to take it away from me,

მეშინია, რომ თქვენ წართმევთ მას

and you're scared I'm going to take it away from you.

და თქვენ კი გეშინიათ, რომ მე წაგართმევთ.

Look, it's been a rough election year,

რთული საარჩევნო წელი გვქონდა,

a reminder that people with my immigration history

რომელმაც შეგვახსენა, რომ ადამიანები ჩემი იმიგრაციული წარსულით,

could be removed at the whim of a leader.

შეიძლება განიდევნონ ლიდერის ახირების გამო,

But I have fought to be in this country

მაგრამ მე ვიბრძოლე, რომ ვყოფილიყავი ამ ქვეყანაში

and I continue to do so every day.

და ამის კეთებას ყოველდღე ვაგრძელებ.

So my optimism never wavers,

ასე რომ ჩემი ოპტიმიზმი არასოდეს ნელდება,

because I know that there are millions of immigrants just like me,

რადგან ვიცი, რომ ჩემნაირი იმიგრანტი მილიონობითაა.

in front of me, behind me and all around me.

ჩემ წინ, უკან და მთლიანად ჩემ გარშემო.

It's our country, too.

ეს ჩვენი ქვეყანაცაა.

Thank you.

გმადლობთ.

(Applause)

(აპლოდისმენტები)