Paola Antonelli: Treating design as art

Paola Antonelli tasarımı sanat olarak görüyor

Çeviri: Sülün Aykurt Gözden geçirme: Sancak Gülgen

Those of us who believe in heaven have some sort of idea of what heaven would be.

Cennete inanların aklında, cennetin neye benzediğine dair bir fikir vardır.

And in my idea, heaven is satisfied curiosity.

Bence cennet, merakın tatmin edilmesidir.

I think of heaven as a really comfortable cloud

Cenneti çok rahat bir bulut gibi düşünüyorum

where I can just lie down with my belly down,

üzerine karın üstü yatabileceğim

like I was watching TV when I was a child, and my elbows up.

küçükken televizyon seyrettiğim gibi, dirseklerimin üzerinde.

And I can basically look everywhere I want,

Ve oradan heryere bakabiliyorum

see every movie I've always wanted to see.

izlemek istediğim tüm filmleri seyredebiliyorum.

And in the same kind of trance that you can feel sometimes

Bu bazen New York'ta metroda okurken hissedilen

in the subway in New York when you're reading,

trans halinin benzeri,

there's something really soothing and easy.

çok yatıştırıcı ve rahat birşey.

Well, the funny thing is that I already have that kind of life, in a way,

Komik olan şu ki, benim hayatım zaten biraz böyle.

because I discovered ...

Çünkü şunu keşfettim

it took me a while to understand it,

Bunu anlamam vakit aldı,

but when I discovered around 24 years of age that I was much more comfortable

ama 24 yaşındayken, eşyalarla insanlardan daha iyi anlaştığımı anlayınca

with objects than with people, I finally decided to really embrace this passion.

bu tutkumu yaşamaya karar verdim.

And I basically live my life in sort of a trance,

Hayatımı aslında trans halinde yaşıyorum.

and I look around and everything I see is just the beginning of a long story.

Etrafımda gördüğüm herşey bir hikayenin başlangıcı.

Just to give you an example:

Bir örnek vereyim.

this is the exhibition, Humble Masterpieces, as it was at MoMA in 2004.

2004'te MoMA'da yapılan "Mütevazı Şaheserler" sergisi.

We were in Queens,

Queens'deydik.

we were building the big, big, big, big building in Midtown,

Şehrin ortasında kocaman bina yapılıyordu

so we were in the small, small, small boondocks.

o yüzden taşradaki minicik yerdeydik.

That was one of the funnest moments of my career.

Tüm kariyerimin en eğlenceli anlarından biriydi.

But it's not only that.

Bununla da kalmıyor.

The typeface -- the typeface is Helvetica;

Harf tipi Helvetica idi.

it's its 50th anniversary this year.

Bu harf tipinin 50. yıldönümü bu sene.

And so I start thinking -- Max Miedinger and all those Swiss designers together,

Ben de düşündüm: Max Miedinger ve bütün İsviçreli tasarımcılar

trying to outdo Akzidenz-Grotesk, and come up with a new sans-serif typeface --

Akzidenz Grotesk harf tipini aşmaya çalışarak yeni bir harf türü buluyor.

and the movie starts playing in my head already.

Hepsi kafamda canlanıyor.

And of course, you can imagine, with Humble Masterpieces

Ve tabii "Mütevazı Şaheserler" ile

it was the same thing multiplied by a hundred.

bunun 100 katıydı.

And I do hope, by the way, that the real goal of the exhibition

Umarım serginin

is going to have the same effect on you.

sizin üzerinizde aynı etkisi olur.

The exhibition was meant to be a way to have children think of doing ...

Serginin amacı çocuklara fikirler vermekti -

you know when they do homeworks at home?

hani evde ödev yaparlar ya?

Instead of having a tray with two peas, I was hoping that they would go

İki tane bezelyeyle yapacaklarına

into the kitchen cabinet or the mother's handbag

mutfakta veya annelerinin çantasında birşey bulup

and do their museum-quality design collection on a tray.

müzelik bir tasarım yapabilirler diye umuyordum.

So, everybody's always suggesting new humble masterpieces,

Herkes sürekli "Mütevazı Şaheserler" öneriyor.

and at MoMA we put out some books

Ve MoMA'da kitaplar sunuyoruz -

just for people to suggest their own humble masterpieces.

herkes kendi "mütevazı şaheseri"ni yaratabilsin diye.

And when you do that, usually you get 80 percent porn and 20 percent real suggestions,

Böyle yapınca genellikle %80 porno, %20 de gerçek öneriler çıkıyor.

and instead it was all -- almost -- all good suggestions.

Bu defa ise neredeyse tamamı iyi önerilerdi.

And a lot of nationalism came in.

Milliyetçilik ortaya çıktı.

For instance, I didn't know that the Spaniards invented the mop,

Örneğin İspanyolların süpürgeyi icad ettiğini bilmiyordum --

but they were very proud

onlar ise çok gururluydu.

so every Spaniard said "la frego." And Italians did the pizza.

İşte İspanyollar "la frego" dedi, İtalyanlar pizzayı seçti.

And I wanted to show you, also, the suggestions from Kentucky are pretty good --

Şunu da göstermek istiyorum, Kentucky'nin önerileri bayağı iyiydi:

they had moonshine, laundry detergents and liquid nails.

ay ışığı, çamaşır deterjanı ve sıvı tırnaklar

And I keep it going, and I just got,

Devam ettikçe --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

also, this suggestion from Milan:

-- şu öneri de Milano'dan:

it's our traffic divider, which we call "panettone," and it's painted;

bu bizim trafik ayracımız, adı "panettone", renkli boyanmış--

it's these beautiful concrete things that you use around Milan

hani şu Milano'da görülen güzel beton şeyler

to define all the lanes of traffic.

trafik şeritlerini gösteriyor.

So, think of your own,

Siz de düşünün.

send them on if you want to -- they're always welcome.

Bize yollayın, her zaman açığız.

But an exhibition like that made me understand even more

Böyle bir sergi sayesinde

what I've been thinking of for 13 years ever since I got to MoMA.

MoMA'daki 13 yılım boyunca düşündüklerimi daha da iyi anladım.

I'm Italian. In Italy, design is normal.

Ben İtalyanım. İtalya'da tasarım normal birşey.

Different parts of the world have a knack for different things.

Her ülkenin farklı bir özelliği var.

I was just recently in Argentina and in Uruguay,

Geçenlerde Arjantin ve Uruguay'a gittim,

and the default way of building homes in the country is a beautiful modernism

ve orada ev yapmanın temel yöntemi, güzel bir çağdaşlık.

that you don't see elsewhere, but the contemporary art was terrible.

Başka yerde görülmeyen bir stil; oysa çağdaş sanat berbattı.

In Italy, in Milan especially,

İtalya'da - özellikle de Milano'da -

contemporary art really doesn't have that much of a place.

çağdaş sanatın yeri o kadar da önemli değil.

But design -- oh, my God.

Ama tasarım - aman Tanrım.

What you find at the store at the corner, without going to any kind of fancy store,

En basit dükkanda bulabileceğiniz şeyler - şık mağazalara gitmeden-

is the kind of refined design that makes everybody think that

çok rafine tasarım örnekleri oluyor, bu sayede herkes

we are all so sophisticated.

bizi çok sofistike buluyor.

It's just what you find at the store.

Öylesine dükkanda bulacağınız şeyler.

And New York has another kind of knack for contemporary art.

New York'un çağdaş sanatta özel bir hüneri var.

I'm always amazed -- three-year-olds know who Richard Serra is

İnanamıyorum, Richard Serra'nın kim olduğunu bilen

and take you to the galleries.

ve galeri gezen 3 yaşında çocuklar oluyor!

But design, for some reason, is still misunderstood for decoration.

Ama tasarıma nedense hala dekorasyon gözüyle bakılıyor.

It's really interesting:

Çok ilginç.

what many people think when I say the word "design" is they think of

"Tasarım" dediğimde çoğu insanın aklına

this kind of overdesigned -- in this case, it's overdesigned on purpose, but --

şunun gibi aşarı tasarlanmış - bu durumda kasıtlı olarak -

decoration, interior decoration.

iç dekorasyon geliyor.

They think of somebody choosing fabrics.

Kumaş seçen birisi geliyor.

Design can be that, of course, but it can also be this.

Tabii tasarım bu da olabilir. Ama şu da olabilir.

It can be a school of design in Jerusalem that tries to find a better way

Kudüs'te bir tasarım okulu olabilir, insanlara daha iyi

to design gas masks for people,

gaz maskeleri yapmanın yollarını arayan.

because, as you know, Israel deploys one gas mask per person including babies.

Çünkü bildiğiniz gibi İsrail günde kişi başına bir gaz maskesi hazırlıyor, bebekler dahil.

So, what these designers do is they find a way to lower the neckline,

Yani bu tasarımcıların yaptığı, boyun çizgisini aşağıya çekmek

so that instead of being completely strangled, a teenager can also sip a Coke.

böylece boğulacağına çocuk bir de kola içebiliyor.

They tried to make a toddler's gas mask in such a way that the toddler

Bebeklere bir maske yapmaya çalışmışlar

can be held by the parent because proximity of the body is so important.

anne veya baba çocuğu tutabiliyor - çünkü yakınlık çok önemli -

And then they make a little tent for the baby.

ve bebeğe küçük bir çadır yapıyor.

However cruel, however ruthless you can think this is it's a great design,

Bunun ne denli vahşi olduğunu düşünseniz de, çok başarılı bir tasarım.

and it is miles away from the fancy furniture,

ve bu, şık mobilyadan çok uzaklarda.

but still, it's part of my same field of passion.

Ama yine de aynı tutukunun bir parçası.

What I've been doing at MoMA since the beginning is to try to

Benim başından beri MoMA'da yapmaya çalıştığım

harness the power of MoMA

MoMA'nın gücünü kontrol etmek.

because it's great to work there. You really have power

Burada çalışmak harika - gerçekten gücünüz var

in that people usually tend to know about your exhibition or see the exhibitions,

çünkü insanlar sergilerinizi biliyor veya duymuş oluyor

and that is power because in a design museum I wouldn't have as many visitors.

Bu bir güç, çünkü bir tasarım müzesine çok fazla ziyaretçi gelmezdi.

I'm very well aware that 80 percent of my public is there to see Picasso and Matisse,

Bize gelenlerin %80'inin Picasso ve Matisse için geldiğini gayet iyi biliyorum.

and then they stumble upon my show and I keep them there.

Sonra tesadüfen benim sergime geliyorlar, ben de kalmalarını sağlıyorum.

But what I've been trying to do is something that the curators at MoMA

Yapmaya çalıştığım, MoMA'da benim bölümümde çalışan küratörlerin

in my department have been doing ever since the museum was founded in 1929,

müzenin 1929 yılında kurulmasından beri yaptıklarının aynısı.

which is to try and see what's going on in the world

O da dünyada olup bitenleri izlemek

and try to use that authority in order to make things better.

ve bu otoriteyi durumu iyileştirmek için kullanmak.

There have been many episodes,

Çeşitli olaylar oldu -

and actually Eames Demetrius may be here in the audience,

Aslında Eames Demetrius bu salonda olabilir.

but in two instances, his great-grandfather, grandfather --

Onun büyük büyük babası -

I'm always a little perplexed about the relation, exactly --

Bu akrabalık bağını hep karıştırıyorum -

Charles Eames the first time and then Charles and Ray Eames the second time

Neyse, ilk defasında Charles Eames ve ikinci defa Charles ve Ray Eames

were involved in two competitions:

iki yarışmaya katıldılar.

one in 1940, it was about organic furniture, and the second one in 1948

Biri 1940'ta bitkisel mobilya konulu, diğeri 1948'de

was low-cost furniture for the GIs coming back from the war

savaştan dönen askerler için düşük maliyetli mobilya konusunda

that then sparked a whole line of furniture.

ki bu mobilyalar yepyeni bir çizgi yaratmış.

And then there was good design for very low price.

Ucuza iyi tasarım yapılmış.

There were a lot of programs in architecture and design that were about

Mimari ve tasarımda birçok program geliştirilmiş

pointing people in the direction of a better design for a better life.

daha iyi bir hayat için daha iyi tasarıma doğru yönelen.

So, I started out in '95 with this exhibition that was called

Benim de 1995'te açtığım ilk sergi

Mutant Materials in Contemporary Design.

"Çağdaş Tasarımda Dönüşken Malzemeler" idi.

It was about a new phase, in my opinion, in the world of design

Bana göre tasarımda yeni bir evreyi konu alıyordu

in that materials could be customized by the designers themselves.

tasarımcıların artık malzemeleri kendi zevklerine uyarlamalarını.

And that put me in touch with such diverse design examples as the aerogels

bu şekilde çok çeşitli malzemelerle tanıştım, mesela aerojeller

from the Lawrence Livermore Lab in California;

gibi, Kaliforniya'da Lawrence Livermore'un laboratuvarından.

at that time, they were beginning to be brought into the civilian market.

O zamanlar bunlar sivil piyasaya girmeye başlıyordu.

And at the same time, the gorgeous work of Takeshi Ishiguro, who did these

Aynı dönemde Takeshi İshiguro'nun muhteşem eserleri vardı:

beautiful salt-and-pepper containers that are made of rice dough.

pirinç hamurundan yapılmış tuzluk ve biberlikler.

So you see, the range is really quite diverse.

Yani görüyorsunuz, çok çeşitli şeyler.

And then, for instance, this other exhibition

Sonra mesela başka bir sergi vardı

that was entitled Workspheres in 2001,

2001 yılında, adı "Çalışma küreleri" idi.

where I asked different designers to come up with ideas for

Çeşitli tasarımcılardan dünyada ortaya çıkan

the new type of work styles that were happening in the world at that time.

yeni çalışma stilleri hakkında fikir üretmelerini istedim.

And you see IDEO there.

Orada Ideo'yu görebilirsiniz.

It was beautiful -- it was called Personal Skies.

Çok güzeldi - adı "Kişisel Gökler"

The idea was that if you had a cubicle, you could project a sky on top

Fikir şuydu: masanızın üzeirnde tavana bir gökyüzü yansıtıp

of your head and have your own "Cielo in Una Stanza" -- a sky in a room --

kendinize bir "Cielo in Una Stanza" yaratabilirsiniz -- odada gökyüzü.

it's a very famous Italian song.

Bu meşhur bir İtalyan şarkısı.

And other examples: this was Marti Guixe about working on the go,

Diğer örnekler: Bu Marti Guixe'nin "hareket halinde çalışma" eseri.

and Hella Jongerius, my favorite, about how to work at home.

Ve favorim: Hella Jongerius'un evden çalışma fikri

And this lets me introduce a very important idea about design:

Ve bu bana tasarım hakkında önemli bir fikir sunma fırsatı veriyor.

designers are the biggest synthesizers in the world.

Tasarımcılar dünyanın en büyük sentetizörleri.

What they do best is make a synthesis of human needs,

İnsanların ihtiyaçlarının en iyi sentezini yapıyorlar

current conditions in economy, in materials, in sustainability issues,

ekonomik koşulların, malzemelerin, sürdürülebilirlik sorunlarının.

and then what they do at the end -- if they are good --

Bunu yapınca, sonuçta, eğer başarılılarsa

is much more than the sum of its parts.

parçalarının toplamından fazlası ortaya çıkıyor.

Hella Jongerius is a person that is able to make a synthesis

Ve Hella Jongerius gerçekten inanılmaz

that is really quite amazing

bir sentez yapabilmiş.

and also quite hilarious.

Hem de çok komik.

The idea behind her work was that

Çalışmasının arkasındaki fikir şu :

at that time, everybody was saying you have to really divide your life.

o zamanlar herkes hayatı bölmek lazım diyordu.

Instead, she said, "No, no. Work and leisure can be together."

O da hayır, iş ve eğlence birlikte olabilir dedi.

Yeah, that's particularly gorgeous -- it's the TV dinner of 2001.

Evet bu özellikle harika -- 2001 yılındaki "TV yemeği".

There have been many other exhibitions in the meantime,

Arada birçok farklı sergi oldu

but I don't want to focus on my shows.

ama kendi sergilerime odakanmak istemiyorum.

I would like, instead, to talk about how great some designers are.

Daha ziyade bazı tasarımcıların yetenekleri hakkında konuşmak istiyorum.

I've always had a hard time with the word "maverick."

"Maverick " kelimesi hep bana zor geliyor.

I came to the United States 13 years ago, and to this day

Ben ABD'ye 13 yaşındayken geldim

I have to ask, "What does that mean?"

ve hala bu ne demek diye soruyorum.

So, this morning I went to see on the dictionary and it said that

Bu sabah sözlüğe baktım ve şöyle diyor

there was this gentleman that was not branding its cattle.

Danalarını damgalamayan bir adam varmış.

Therefore, he was not following everybody's lead,

Yani herkesin yaptığını yapmıyormuş.

and therefore, he was a maverick.

Bu nedenle ona "maverick" denirmiş.

So, designers do need to be mavericks,

İşte tasarımcıların böyle olması lazım.

because the best way to design a successful object --

Çünkü başarılı objeler tasarlamanın en iyi yolu

and also an object that we were missing before --

- ve eskiden olmayan bir eşya üretmenin -

is to pretend that either it never existed

sanki o hiç varolmamış gibi davranmak.

or that people will be able to have a new behavior with it.

Veya insanların ona farklı bir şekilde davranmasını sağlamak.

So, Safe is the last exhibition that I did at MoMA

"Güvenli", MoMA'daki son sergimdi.

and it ended at the beginning of last year.

Geçen yılın sonunda bitti.

It was about design that deals with safety and deals with protection.

Güvenlik ve korunmayla ilgili tasarımları konu alıyordu.

It's a long story because it started before 2001 and it was called Emergency.

Uzun hikaye, 2001'den önce başlamıştı ve adı "Acil Durum" idi.

And then when 9/11 happened, I had a shock and I canceled the exhibition

Sonra 11 Eylül oldu, o şokla sergiyi iptal ettim.

until, slowly but surely, it came back --

Yavaş yavaş tekrar gündeme geldi.

as a half-full glass instead of half-empty --

Bardağın boş tarafını değil dolu kısmını ele aldım.

and it was about protection and safety.

Konu korunma ve güvenlikti.

But it ranged from such items as a complete de-mining equipment to

Mayın temizleme malzemelerinden

these kind of water-sterilizing straws,

suyu sterilize eden pipetlere kadar herşey vardı.

so it was really wide-ranging.

Çok genişti.

It also had ... you know, Cameron and I worked a little bit together,

Bir de, Cameron ile bir süre beraber çalıştık.

and some of the entries that you see in his website were actually in the exhibition.

Onun web sitesindeki bazı şeyler sergide vardı.

But what is interesting is that we don't need to talk about design and art anymore;

İlginç olan, artık tasarım ve sanattan konuşmaya gerek yok.

design uses whatever tools it has at its disposal in order to make a point.

Ama tasarım bir mesaj vermek için herşeye hazır.

It's a sense of economy and a sense, also, of humor.

Hesaplılık ve biraz da mizah meselesi.

This is a beautiful project by Ralph Borland, who's South African.

Bu Güney Afrikalı Ralph Borland'ın bir projesi.

It's a suit for civil disobedience.

Sivil eylemler için bir kıyafet.

The idea is that when you have a riot or a protest

Fikir şu: bir protesto gösterisinde

and the police comes towards you, you're wearing this thing --

polis size doğru yürürken bunu giyiyorsunuz

it's like a big heart and it has a loudspeaker over your heart

Kocaman bir kalp şeklinde ve kalbinizin üzerinde hoparlör var

so your heartbeat is amplified --

kalp atışlarınız duyuluyor.

and the police is reminded;

Polise bunu hatırlatıyorsunuz -

it's like having a flower in front of the rifle.

Tüfeğin önünde çiçek olması gibi.

And also, you can imagine, a whole group of people with the same suit

Düşünün: bir sürü insan aynı kıyafetle yürüyor,

will have this mounting collective heartbeat that will be scary to the police.

kalp atışları yükseliyor, polise korkutucu gelir.

So, designers sometimes don't do things that are immediately

Yani tasarımcılar bazen doğrudan işlevsel şeyler yapmıyorlar

functional, but they're functional to our understanding of issues.

ama olayları anlamamıza yarıyorlar.

Tony Dunne and Fiona Raby

Tony Dunne ve Fiona Raby

did this series of objects that are about our anguish and our paranoia,

endişelerimiz ve paranoyalarımız hakkında bir seri obje yaptıar.

like this hideaway furniture that's made in the same wood as your floor

Mesela bu saklanma mobilyası zeminle aynı malzemeden yapılmış

so it disappears completely and you can hide away;

tamamen yok okuyor ve saklanabiliyorsunuz.

or even better, the huggable atomic mushroom, which got me an article

Daha da iyisi, sarılabilir atom bombası mantarı - bu sayede hakkımda

on the Bulletin of Atomic Scientists of the United States --

ABD Atom Bilimcileri Bülteninde bir makale çıktı.

I don't think it ever happened before at MoMA;

Sanırım MoMA'da bu hiç olmamıştı.

or this Faraday Chair that is supposed to protect you from radiations.

Veya Faraday sandalyesi, radyasyonlardan koruyor.

But the interesting thing in the exhibition is the discovery that

Sergide keşfettiğimiz en ilginç şey şuydu:

the ultimate shelter is your sense of self,

aslında en iyi korunma, benlik bilinci

and there are quite a few designers that are working on this particular topic.

ve birçok tasarımcı bu konuyu irdeliyor.

This is Cindy van den Bremen, who is a Dutch designer

Bu Hollandalı tasarımcı Cindy van der Bremen'den

that's done this series of Capsters.

bir dizi başörtüsü.

They are athletic gear for Muslim women that enable them to ski, play tennis,

Müslüman kadınların başlarını açmadan

do whatever they want to do without having to uncap themselves.

kayak, tenis, ne isterlerse yapmalarını sağlıyor.

And sometimes by doing this kind of research,

Bazen bu tür araştırmalar yaparken

you encounter such beautiful ideas of design.

çok güzel fikirlerle karşılaşıyorsunuz.

Twan Verdonck is really young, I think he's 27, and working together with

Twan Verdonck çok genç, 27 yaşında ve psikologlarla işbirliği halinde

some psychologist he did a series of toys that are for sensorial

oyuncaklar tasarladı. Bunlar psikolojik sorunlu

stimulation for children that have psychological impairments.

çocukların duyularını geliştirmeye yarıyor.

They're quite beautiful.

Çok güzeller.

They range from this fluffy toy that is about hugging you --

Mesela bu tüylü oyuncak sarılmak için

because autistic children like to be hugged tight, so it has a spring inside --

çünkü otistik çocuklar çok sıkı sarılmayı seviyor, içinde bir yay var.

all the way to this doll with a mirror so the child can see him or herself

Bir de aynalı bebek var, çocuk kendini görebilsin diye.

in the mirror and regain a sense of self.

Benlik bilinci kazandırıyor.

Design really looks upon the whole world

Tasarım gerçekten tüm dünyayı gözlemliyor

and it considers the world in all of its different ranges.

ve çeşitliliği gözönünde bulunduruyor.

I was recently at a conference on luxury organized by the Herald Tribune in Istanbul.

Geçenlerde İstanbul'da Herald Tribune'un düzenlediği lüks konulu bir konferanstaydım.

And it was really interesting because I was the last speaker

Gerçekten ilginçti, ben son konuşmacıydım

and before me there were people that were really talking about luxury,

ve benden önce insanlar gerçekten lüksten bahsetti.

and I didn't want to be a party pooper but at the same time

Ben keyiflerini kaçırmak istemiyordum ama

I felt that I had to kind of bring back the discourse to reality.

konuyu gerçeklere geri getirme ihtiyacı duydum.

And the truth is that there are very different kinds of luxury,

Gerçek şu ki lüksün çok farklı türleri var.

and there's luxury that is relative for people that don't have that much.

Göreceli lüks de var, zengin olmayan insanlar için.

I want to make this point by showing you two examples of

Bunu iki örnekle anlatmak istiyorum

design coming from a sense of economy -- very, very clear limits.

tasarımın tasarruftan gelebildiğini gösteren örnekler.

This is Cuba, and this is the recycling of a squeaky toy as a bicycle bell,

Bu Küba'dan bir örnek. Sesli bir oyuncak bisiklet zili olarak kullanılmış.

and this is a raincoat that is made out of rice sacks.

Bu da pirinç torbalarından yapılmış bir yağmurluk.

So they're quite beautiful, but they're beautiful because

Bunlar çok güzel çünkü

they're so smart and economical.

hem akıllı, hem ekonomik.

And here is the work of two brothers from Sao Paulo,

Bu ise Sao Paulo'lu iki kardeşin bir eseri.

Fernando and Humberto Campana, who got inspired by the poverty and

Fernando ve Humberto Campana etraflarındaki fakirlikten

smartness that they saw around them to do pieces of furniture that now are

ve zekadan ilham alarak mobilya yaptılar. Bunlar şimdi

selling for an enormous amount of money.

inanılmaz fiyatlara satılıyor.

But that's because of the kind of strangeness of the market itself.

Ama bu piyasanın garipliğinden kaynaklanıyor.

So really, design takes everything into account,

Yani tasarım herşeyi gözönünde bulunduruyor.

and the interesting thing is that as the technology advances,

İlginç olan, teknoloji ilerledikçe,

as we become more and more wireless and impalpable,

herşey telsiz ve soyut hale geldikçe,

designers, instead, want us to be hands-on.

tasarımcılar, tam aksine, ellerimizi kullanmamızı

Sometimes hammer-on.

araç gereçler kullanmamızı istiyorlar.

This is a whole series of furniture that wants to engage you physically.

Bu mobilyalar insanları fiziksel olarak dahil etmek istiyor.

Even this chair that you have to open up and then sit on so that it takes

Şu sandalyeyi açıp oturmanız lazım,

your imprint, all the way to this beautiful series of objects

şeklinizi alıyor.

that are considered design by Ana Mir in Barcelona.

Bu güzel objeler de Barselona'lı Ana Mir'in.

From this kind of bijou made with human hair to these chocolate nipples

Şu küpe insan saçından yapılmış, bunlar çikolatadan meme uçları

to these intra-toe candies that your lover is supposed to suck from your toes.

bunlar da parmak arası şekerler: sevgiliniz bunları ayaklarınızdan emiyor.

(Laughter)

(Kahkahalar)

It's quite beautiful because somehow, this is a gorgeous moment for design.

Şimdi tasarım için çok güzel bir zaman.

Many years ago I heard a mathematician from Vienna, whose name was Marchetti,

Yıllar önce Viyanalı matematikçi Marchetti'nin

explain how the innovation in the military industry --

askeri sanayii hakkında söylediklerini dinlemiştim.

therefore, secret innovation -- and the innovation in the

Gizli keşifler ile sivil dünyadaki icatlar

civilian society are two sinusoids that are kind of opposed.

tam ters seyreden iki dalga şeklinde.

And that makes sense.

Aslında doğru.

In moments of war there's great technological innovation,

Savaş zamanında büyük teknolojik ilerleme oluyor.

and in the world you have to do without --

Ve bu sırada dünyada yokluk oluyor -

well, during the Second World War, you had to do without steel,

İkinci Dünya Savaşında çelik bulunmuyordu,

you had to do without aluminum.

alüminyum yoktu.

And then as peace comes, all of these technologies get all of a sudden

Sonra barış gelince, tüm bu teknolojiler aniden

available for the civilian market.

sivil piyasaya giriyor.

Many of you might know that the Potato Chip Chair

Çoğunuz biliyordur, Patates Cipsi Sandalyesi

by Charles and Ray Eames comes exactly from that kind of instance:

böyle bir durumdan kaynaklanıyor.

fiberglass was available for civilian use all of a sudden.

Fiberglas bir anda sivil kullanıma girdi.

I think that this is a strange moment.

Şimdi ise

The rhythm of the sinusoids has changed tremendously,

bu dalgaların ritmi çok değişti,

just like the rhythm of our life in the past 25 years,

son 25 yılda hayatlarımızın ritminin değiştiği gibi.

so I'm not sure anymore what the wavelength is.

Dalga uzunluğunun ne olduğunu bilemiyorum.

But it surely is a very important moment for design,

Ama tasarım için çok önemli bir dönem olduğu kesin.

because not only is the technology proceeding, not only is computing

Çünkü bir yandan teknoloji tasarım dünyasında da

technology making open-source possible also in the world of design,

tüm kaynakları açık hale getiriyor,

but also the idea of sustainability --

diğer yandan da sürdürülebilirlik olgusu

which is not only sustainability from the viewpoint of CO2 emissions and footprint,

- yalnızca CO2 salımları bakımından değil,

but also sustainability of human interrelationships --

insan ilişkilerinin de sürdürülebiliriği -

is very much part of the work of so many designers.

tasarımcıların çalışmalarının önemli bir parçası oldu.

And that's why designers, more and more, are working on behaviors

Bu yüzden tasarımcılar giderek eşyalardan ziyade

rather than on objects.

davranışlar üzerinde çalışıyor.

Especially the good ones, not all of them.

Özellikle iyi olanlar - hepsi değil.

I wanted to show you, for instance, the work of Mathieu Lehanneur,

Mesela Mathieu Lehanneur'ün çalışması

which is quite fantastic.

gerçekten harika.

He's another young designer from France who's working --

Bu genç Fransız tasarımcı

and at this point he's working, also, with pharmaceutical companies --

ilaç şirketleriyle de çalışıyor.

on new ways to engage patients, especially children,

Bu aletler hastaları ve özellikle çocukları ilaçlarını

in taking their medicines with constancy and with certainty.

düzenli almaya teşvik etmek için.

For instance, this is a beautiful container for asthma medicine

Mesela bu astım ilacı

that kind of inflates itself when it's time for you to take the medicine,

alma vakti gelince şişiyor.

so the child has to go -- pffff! -- to release and relieve the container itself.

Çocuk üfleyip balonu boşaltıyor.

And this other medicine is something that you can draw on your skin,

Veya bu ilacı cildinize resim çizerek alıyorsunuz

so intradermal delivery enables you to joyfully be involved

Cildinizden ilaç verilirken

in this particular kind of delivery.

eğleniyorunuz.

Similarly, there's the work of people like Marti Guixe that tries to involve

Aynı şekilde Marti Guixe

you in a way that is really about making everything pass through your mouth

herşeyi ağzınızdan geçirerek sizi müdahil ediyor.

so that you learn from your mistakes or from your taste, orally.

Böylece hatalarınızdan ve tatlarınızdan öğreniyorsunuz.

The next show that I'm going to work on --

Bir sonraki sergim

and I've been bugging a lot of you about this here --

- bununla çoğunuzun canını sıktım -

is about the relationship between design and science.

tasarım ve bilim arasındaki bağ hakkında.

I'm trying to find not the metaphors, but, rather, the points in common --

İkisi arasındaki ortak noktaları bulmaya çalışıyorum

the common gripes, the common issues, the common preoccupations --

ortak sorunları.

and I think that it will enable us to go a little further in this idea of design

Bu şekilde tasarımın eğitici boyutuna daha fazla eğileceğiz.

as an instruction, as a direction rather than a prescription of form.

Şekil dayatmaktansa yön gösteren tasarım.

And I am hoping that many of you will respond to this.

Umarım çoğunuz buna yanıt verecektir.

I've sent an email already to quite a few of you.

Birçoğunuza bir e-posta gönderdim.

But design and science and the possibility of visualizing different scales,

Tasarım ve bilim, farklı boyutları gözde canlandırabilme

and therefore, really work at the scale of the very small

çok küçük ölçekte çalışabilme

to make it very big and very meaningful.

ve çok büyük ve anlamlı bir çalışma sergileme imkanı sunuyor.

Thank you. (Applause)

Teşekkür ederim.