Lawrence Lessig: Re-examining the remix

Translator: Sarinee Achavanuntakul Reviewer: Heartfelt Grace

I want to talk about

ผมอยากจะพูดถึง

what we learn from conservatives.

สิ่งที่เราเรียนรู้จากชาวอนุรักษ์นิยมได้

And I'm at a stage in life where I'm yearning for my old days,

ตอนนี้ผมอยู่ในวัยที่กำลังโหยหาอดีต

so I want to confess to you

ผมก็เลยอยากจะสารภาพตรงนี้ว่า

that when I was a kid,

ตอนที่ผมยังเด็ก

indeed, I was a conservative.

ผมเป็นชาวอนุรักษ์นิยมครับ

I was a Young Republican, a Teenage Republican,

ผมเป็นรีพับลิกันจิ๋ว รีพับลิกันวัยรุ่น

a leader in the Teenage Republicans.

เป็นผู้นำของสมาคมรีพับลิกันวัยรุ่น

Indeed, I was the youngest member

อันที่จริง ผมเป็นสมาชิกที่อายุน้อยที่สุด

of any delegation

ในบรรดาสมาชิกพรรค

in the 1980 convention that elected Ronald Reagan

ในที่ประชุมปี 1980 (พ.ศ.2523) ซึ่งเลือก โรนัลด์ เรแกน

to be the Republican nominee for president.

เป็นผู้ท้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดี จากพรรครีพับลิกัน

Now, I know what you're thinking.

โอเค ผมรู้ว่าพวกคุณคิดอะไรอยู่นะครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You're thinking, "That's not what the Internets say."

คุณกำลังคิดว่า "อินเทอร์เน็ตไม่ได้พูดอย่างนี้นี่"

You're thinking, "Wikipedia doesn't say this fact."

กำลังคิดว่า "วิกิพีเดียไม่เห็นมีข้อเท็จจริงข้อนี้เลย"

And indeed, this is just one of the examples

ซึ่งก็ใช่เลย นี่เป็นเพียงตัวอย่างเดียว

of the junk that flows across the tubes

ของขยะที่ไหลเวียนผ่านท่อ

in these Internets here.

ของอินเทอร์เน็ตทั้งหมด

Wikipedia reports that this guy,

วิกิพีเดียบอกว่านายคนนี้

this former congressman from Erie, Pennsylvania

อดีตสมาชิกสภาผู้แทนจากเมืองอีรี เพนซิลวาเนีย

was, at the age of 20, one of the youngest people

ตอนอายุ 20 เป็นคนที่อายุน้อยที่สุดคนหนึ่ง

at the Republican National Convention,

ในการประชุมแห่งชาติของพรรครีพับลิกัน

but it's just not true.

แต่มันไม่จริงเลยครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Indeed, it drives me so nuts, let me just change this little fact here.

ที่จริงมันทำให้ผมเซ็งมาก ผมจึงขอถือโอกาสแก้เดี๋ยวนี้เลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

All right. Okay, so ... perfect.

เรียบร้อย โอเค ... ทีนี้ก็เรียบร้อย

Perfect.

สมบูรณ์แบบ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Okay, speaker Lawrence Lessig, right.

โอเค นักบรรยาย ลอว์เรนซ์ เลสสิก นะครับ

Okay.

โอเค

Finally, truth will be brought here.

ในที่สุดความจริงก็จะบังเกิด

Okay, see? It's done. It's almost done. Here we go.

โอเคนะ เห็นมั๊ยครับ? เกือบเสร็จแล้ว เอาล่ะนะ

"... Youngest Republican," okay, we're finished.

"...สมาชิกพรรครีพับลิกันที่อายุน้อยที่สุด" โอเค เรียบร้อย

That's it. Please save this.

จบแล้ว ขอให้เซฟไว้นะครับ

Great, here we go.

เอาล่ะครับ

And ... Wikipedia is fixed, finally.

ทีนี้ ...วิกิพีเดียก็พูดถูกแล้วในที่สุด

Okay, but no, this is really besides the point.

โอเค ที่จริงเรื่องนี้ไม่ค่อยเกี่ยวนะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

But the thing I want you to think about when we think about conservatives --

แต่สิ่งที่ผมอยากให้พวกคุณคิดก็คือ เวลาที่เราคิดถึงพวกอนุรักษ์นิยม --

not so much this issue of the 1980 convention --

ไม่ใช่ประเด็นเรื่องที่ประชุมปี 1980 นี่หรอก ---

the thing to think about is this:

ประเด็นที่เราควรคิดกันคือ

They go to church.

พวกเขาไปโบสถ์ครับ

Now, you know, I mean, a lot of people go to church.

โอเค คุณรู้อยู่แล้วว่ามีคนตั้งเยอะที่ไปโบสถ์

I'm not talking about that only conservatives go to church.

ผมไม่ได้หมายความว่ามีแต่ชาวอนุรักษ์นิยมที่ไปโบสถ์

And I'm not talking about the God thing.

และผมก็ไม่ได้กำลังพูดถึงอะไรเกี่ยวกับพระเจ้าด้วย

I don't want to get into that, you know; that's not my point.

ผมไม่อยากพูดเรื่องนั้นนะครับ นั่นไม่ใช่ประเด็นของผม

They go to church, by which I mean,

เวลาพูดว่าพวกเขาไปโบสถ์ ผมหมายความว่า

they do lots of things for free for each other.

พวกเขาทำเรื่องอะไรๆ มากมายให้แก่กันฟรีๆ

They hold potluck dinners.

เช่น จัดงานเลี้ยงหลังบ้าน

Indeed, they sell books about potluck dinners.

ขายหนังสือเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ

They serve food to poor people.

พวกเขาเลี้ยงอาหารคนจน

They share, they give,

แบ่งปันกัน ให้สิ่งต่างๆ มากมาย

they give away for free.

ให้ไปโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย

And it's the very same people

คนเหล่านี้คือคนกลุ่มเดียวกัน

leading Wall Street firms

กับที่เป็นผู้บริหารในภาคการเงิน

who, on Sundays, show up

ทุกวันอาทิตย์ พวกเขาไปโบสถ์

and share.

และแบ่งปันกัน

And not only food, right.

ไม่ได้แบ่งกันแค่อาหารนะครับ

These very same people

คนเหล่านี้แหละที่

are strong believers, in lots of contexts,

เชื่อมั่นมากๆ ในหลายบริบทเลยด้วย

in the limits on the markets.

ในขีดจำกัดของตลาด

They are in many important places

ในหลายเรื่องที่สำคัญ พวกเขาก็

against markets.

ต่อต้านตลาดด้วย

Indeed, they, like all of us, celebrate this kind of relationship.

ที่จริงพวกเขาก็เหมือนกับพวกเราทุกคน ตรงที่เชิดชูความสัมพันธ์แบบนี้

But they're very keen that we don't

ความสัมพันธ์ที่ต้องระแวดระวัง

let money drop into that relationship,

ไม่ให้เรื่องเงินๆ ทองๆ มาข้องแวะ

else it turns into something like this.

ไม่อย่างนั้นมันอาจจะกลายเป็นแบบนี้

They want to regulate us, those conservatives,

ชาวอนุรักษ์นิยมเหล่านี้อยากกำกับดูแลเรา

to stop us from allowing the market to spread in those places.

เพื่อหยุดยั้งเราไม่ให้เผยแพร่พลังของตลาดเข้าไปในพื้นที่เหล่านี้

Because they understand:

เพราะพวกเขาเข้าใจว่า

There are places for the market

มีพื้นที่สำหรับระบบตลาด

and places where the market should not exist,

และพื่นที่อื่นที่ระบบตลาดไม่ควรมี

where we should be free

พื้นที่ที่เราควรจะมีอิสรภาพ

to enjoy the fellowship of others.

ในการคบหากับคนอื่นอย่างเป็นสุข

They recognize: Both of these things have to live together.

พวกเขาตระหนักดีว่า ทั้งสองอย่างนี้ต้องอยู่ด้วยกัน

And the second great thing about conservatives:

สิ่งที่สองที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับอนุรักษ์นิยมคือ

they get ecology.

พวกเขาเข้าใจนิเวศวิทยา

Right, it was the first great Republican president of the 20th century

ประธานาธิบดีจากพรรครีพับลิกันคนแรกที่ยิ่งใหญ่ในศตวรรษที่ 20

who taught us about

คือคนที่สอนเราเกี่ยวกับ

environmental thinking -- Teddy Roosevelt.

การคำนึงถึงสิ่งแวดล้อม -- เท็ดดี้ รูสเวลท์

They first taught us about ecology

พวกเขาสอนเราเป็นคนแรกเกี่ยวกับนิเวศวิทยา

in the context of natural resources.

ในบริบทของทรัพยากรธรรมชาติ

And then they began to teach us in the context of

เสร็จแล้วพวกเขาก็เริ่มสอนเราในบริบทของ

innovation, economics.

นวัตกรรม และเศรษฐศาสตร์

They understand, in that context,

ในบริบทนั้น พวกเขาเข้าใจคำว่า

"free." They understand "free" is an important

"ฟรี" -- เข้าใจว่าฟรีเป็นหัวใจสำคัญ

essential part of the

ส่วนที่ขาดไม่ได้ใน

cultural ecology as well.

ระบบนิเวศของวัฒนธรรม

That's the thing I want you to think about them.

นี่คือสิ่งที่ผมอยากให้พวกคุณมองเกี่ยวกับพวกเขา

Now, I know

ทีนี้ ผมรู้ว่า

you don't believe me, really, here.

คุณคงไม่เชื่อผมเท่าไหร่ใช่ไหมครับ

So here's exhibit number one.

ผมก็เลยอยากยกตัวอย่างให้ดู

I want to share with you my latest hero, Julian Sanchez,

ผมอยากยกวีรบุรุษคนล่าสุดของผม จูเลียน ซานเชส

a libertarian who works at the, for many people,

นักคิดสายเสรีนิยมที่ทำงานให้กับ

"evil" Cato Institute.

สถาบันคาโต ที่หลายคนมองว่า "ชั่วร้าย"

Okay, so Julian made this video.

โอเค จูเลียนทำคลิปวีดีโอนี้ขึ้นมา

He's a terrible producer of videos,

เขาเป็นโปรดิวเซอร์วีดีโอที่แย่มาก

but it's great content, so I'm going to give you a little bit of it.

แต่เนื้อหาสุดยอดมาก ผมก็เลยจะเล่นบางตอนให้ดู

So here he is beginning.

เขาเริ่มพูดว่าอย่างนี้ครับ

Julian Sanchez: I'm going to make an observation about the way

จูเลียน ซานเชส : ผมกำลังจะตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับวิธี

remix culture seems to be evolving ...

ที่วัฒนธรรมรีมิกซ์ดูจะกำลังวิวัฒนาการ

Larry Lessig: So what he does is he begins to tell us

แลร์รี เลสสิก : สิ่งที่เขาทำคือเริ่มเล่าให้เราฟัง

about these three videos.

เกี่ยวกับวีดีโอสามชิ้น

This is this fantastic Brat Pack remix

นี่คือรีมิกซ์เพลงแบรตแพ็คที่สุดยอดมาก

set to Lisztomania.

ตัดต่อเข้ากับเพลง Lisztomania

Which, of course, spread virally.

แน่นอน คลิปนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

Hugely successful.

มีคนดูมหาศาล

(Music)

(เสียงเพลง)

And then some people from Brooklyn saw it.

จากนั้นคนบางคนจากเมืองบรุกลินก็มาเห็น

They decided they wanted to do the same.

ตัดสินใจว่าอยากเลียนแบบ

(Music)

(เสียงเพลง)

And then, of course, people from San Fransisco saw it.

และแล้ว ก็แน่นอนครับว่าคนจากซานฟรานซิสโกมาเห็น

And San Franciscans thought they had to do the same as well.

แล้วก็คิดว่า ได้ไง พวกเขาต้องเลียนแบบด้วยสิ

(Music)

(เสียงเพลง)

And so they're beautiful, but this libertarian

คลิปพวกนี้เจ๋ง แต่เสรีนิยมคนนี้

has some important lessons he wants us to learn from this.

มีบทเรียนสำคัญสองสามเรื่องที่เขาอยากให้เราได้รู้

Here's lesson number one.

บทเรียนหมายเลขหนึ่งคือ

JS: There's obviously also something really deeply great about this.

จูเลียน : ชัดเจนว่ามีอะไรสักอย่างที่สุดยอดอย่างลึกซึ้ง

They are acting in the sense that they're

พวกเขากำลังแสดง ในแง่ที่ว่ากำลัง

emulating the original mashup.

เลียนแบบคลิปตัดต่อคลิปแรก

And the guy who shot it obviously has a strong eye

และคนที่อัดวีดีโอก็ชัดเจนว่าตาดี

and some experience with video editing.

และมีประสบการณ์อยู่บ้างกับการตัดต่อเทป

But this is also basically just a group of friends

แต่ในอีกแง่หนึ่ง พวกเขาก็เป็นแค่กลุ่มเพื่อน

having an authentic social moment

ที่กำลังเข้าสังคมตัวเอง

and screwing around together.

เฮฮาปาร์ตี้ร่วมกัน

It should feel familiar and kind of resonate

ซึ่งน่าจะทำให้เรารู้สึกคุ้นเคยและอิน

for anyone who's had a sing-a-long or a dance party

สำหรับใครก็ตามที่เคยร้องเพลงหมู่หรือไปงานเต้นรำ

with a group of good friends.

ร่วมกับเพื่อนสนิท

LL: Or ...

แลร์รี : หรือ...

JS: So that's importantly different from the earlier videos we looked at

จูเลียน : มันก็เลยแตกต่างอย่างสำคัญ จากคลิปวีดีโอแรกๆ ที่เราดู

because here, remix isn't just about

เพราะตรงนี้ รีมิกซ์ไม่ใช่แค่

an individual doing something alone in his basement;

เรื่องของปัจเจกที่ทำอะไรคนเดียวในห้องใต้ถุน

it becomes an act of social creativity.

แต่เป็นกิจกรรมการสร้างสรรค์ทางสังคม

And it's not just that it yields

ซึ่งผลลัพธ์ของมันไม่ใช่แค่

a different kind of product at the end,

มีผลผลิตที่แตกต่างจากเดิมตรงปลายทาง

it's that potentially it changes the way that we relate to each other.

แต่มันยังสามารถเปลี่ยนวิธีที่เรามีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน

All of our normal social interactions

ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมธรรมดาๆ ของเรา

become a kind of invitation

กลายเป็นประหนึ่งบัตรเชิญ

to this sort of collective expression.

ให้คนอื่นมาร่วมกันแสดงออกรวมหมู่

It's our real social lives themselves

กลายเป็นว่าชีวิตทางสังคมจริงๆ ของเรา

that are transmuted into art.

แปรรูปเป็นศิลปะ

LL: And so then, what this libertarian draws from these two points ...

แลร์รี : ทีนี้ เสรีนิยมคนนี้ก็สรุปจากสองประเด็นนั้นว่า...

JS: One remix is about

จูเลียน : รีมิกซ์อันหนึ่งเป็นเรื่องของ

individuals using our shared culture

ปัจเจกที่ใช้วัฒนธรรมที่เรามีร่วมกัน

as a kind of language to communicate something to an audience.

เป็น "ภาษา" เพื่อสื่อสารอะไรสักอย่างสู่ผู้ชม

Stage two, social remix,

ระยะที่สอง รีมิกซ์สังคม

is really about using it to mediate

เป็นเรื่องของการใช้มันเป็นสื่อกลาง

people's relationships to each other.

สานสัมพันธ์ระหว่างผู้คน

First, within each video,

ก่อนอื่น ในวีดีโอแต่ละชิ้น

the Brat Pack characters are used as a kind of template

ตัวละครเรื่องแบรตแพ็คถูกใช้เป็นเค้าโครง

for performing the social reality of each group.

สำหรับการแสดงความจริงทางสังคมของคนแต่ละกลุ่ม

But there's also a dialogue between the videos,

แต่วีดีโอเหล่านี้ก็ "พูดคุย" กันด้วย

where, once the basic structure is established,

ในแง่ที่ว่า เมื่อมีโครงสร้างพื้นฐานแล้ว

it becomes a kind of platform

มันก็กลายเป็นเวที

for articulating the similarities and differences

สำหรับการแจกแจงความเหมือนและความต่าง

between the groups' social and physical worlds.

ระหว่างโลกทางสังคมและโลกทางกายภาพของแต่ละกลุ่ม

LL: And then, here's for me,

แลร์รี : ทีนี้สำหรับผม จุดนี้

the critical key to what

คือกุญแจสำคัญของสิ่งที่

Julian has to say ...

จูเลียนพยายามสื่อ

JS: Copyright policy isn't just about

จูเลียน : นโยบายลิขสิทธิ์ไม่ได้เป็นแค่เรื่องของ

how to incentivize the production

การหาวิธีสร้างแรงจูงใจให้เกิดการผลิต

of a certain kind of artistic commodity;

"โภคภัณฑ์ทางศิลปะ" บางอย่าง

it's about what level of control

แต่เป็นคำถามที่ว่า เราจะยอมให้มี

we're going to permit to be exercised

ระดับการควบคุมขนาดไหน

over our social realities --

เหนือความจริงทางสังคมของเรา

social realities that are now inevitably

ความจริงทางสังคมที่ตอนนี้

permeated by pop culture.

กำลังถูกวัฒนธรรมป๊อปแทรกซึม

I think it's important that we

ผมคิดว่าเป็นเรื่องสำคัญที่เรา

keep these two different kinds of public goods in mind.

จะนึกถึงสินค้าสาธารณะที่แตกต่างกันสองชนิดนี้

If we're only focused on how to maximize

ถ้าเราพุ่งเป้าไปที่การเพิ่มอุปทาน

the supply of one,

ของชนิดแรกให้มากที่สุด

I think we risk suppressing

ผมคิดว่าเราก็สุ่มเสี่ยงที่จะกด

this different and richer

ชนิดที่สองที่แตกต่างและรุ่มรวยกว่า

and, in some ways, maybe even more important one.

และในบางแง่มุมก็อาจสำคัญกว่าด้วยซ้ำ

LL: Right. Bingo. Point.

จูเลียน : โอเค โป๊ะเชะ ประเด็นคือ

Freedom needs this opportunity

เสรีภาพต้องการโอกาสที่จะ

to both have the commercial success

มีทั้งความสำเร็จเชิงพาณิชย์

of the great commercial works

ของงานเชิงพาณิชย์ที่ยอดเยี่ยม

and the opportunity

และโอกาส

to build this different kind of culture.

ที่จะสร้างวัฒนธรรมที่แตกต่างนี้

And for that to happen, you need

และการจะทำอย่างนั้นได้ คุณก็ต้อง

ideas like fair use to be central and protected,

มองความคิดอย่าง "การใช้อย่างเป็นธรรม" ว่าเป็นหัวใจ และคุ้มครองมัน

to enable this kind of innovation,

เพื่อทำให้นวัตกรรมชนิดนี้เกิดได้

as this libertarian tells us,

เสรีนิยมคนนี้บอกเราว่า

between these two creative cultures,

ระหว่างวัฒนธรรมสร้างสรรค์ทั้งสองนี้

a commercial and a sharing culture.

นั่นคือ วัฒนธรรมเชิงพาณิชย์ และเชิงแบ่งปันสรรสร้าง

The point is they, he, here,

ประเด็นคือเขาคนนี้

gets that culture.

เข้าใจวัฒนธรรมทั้งสอง

Now, my concern is, we Dems,

ประเด็นที่ผมเป็นห่วงคือ พวกเราฝั่งเดโมแครต

too often, not so much.

มักจะไม่เข้าใจมันดีพอ

All right, take for example this great company.

ลองดูตัวอย่างสุดยอดบริษัทแห่งหนึ่ง

In the good old days when this Republican ran that company,

ในยุครุ่งโรจน์สมัยที่รีพับลิกันคนนี้บริหารบริษัท

their greatest work was work that built on the past, right.

งานที่ยอดเยี่ยมที่สุดของพวกเขาคืองานที่ต่อยอดอดีตใช่ไหมครับ

All of the great Disney works

งานของดิสนีย์ที่เยี่ยมที่สุด

were works that took works that

คืองานที่หยิบเอางานเก่า

were in the public domain and remixed them,

ที่เป็นสมบัติสาธารณะ เอามันมารีมิกซ์

or waited until they entered the public domain to remix them,

หรือรอให้มันกลายเป็นสมบัติสาธารณะ เพื่อเอามารีมิกซ์

to celebrate this add-on remix creativity.

พวกเขาเชิดชูความคิดสร้างสรรค์แบบรีมิกซ์ต่อยอด

Indeed, Mickey Mouse himself, of course,

อันที่จริง ตัวของมิกกี้เมาส์เอง

as "Steamboat Willie,"

ในเรื่อง "สตีมโบ้ต วิลลี่"

is a remix of the then, very dominant,

ก็เป็นรีมิกซ์ของการ์ตูนที่โด่งดัง

very popular "Steamboat Bill"

และเป็นที่นิยมมากเรื่อง "สตีมโบ้ต บิล"

by Buster Keaton.

ที่สร้างโดย บัสเตอร์ คีตัน

This man was a remixer extraordinaire.

เขาคนนี้คือนักรีมิกซ์มือฉมัง

He is the celebration and ideal

เป็นเครื่องพิสูจน์และอุดมคติ

of exactly this kind of creativity.

ของความคิดสร้างสรรค์แบบที่เราว่าเป๊ะ

But then the company passes

แต่แล้วต่อมาบริษัทก็เข้าสู่

through this dark stage

ยุคมืด เปลี่ยนมือ

to this Democrat.

ไปสู่เดโมแครตคนนี้

Wildly different.

แตกต่างกันสุดขั้วเลย

This is the mastermind behind

นี่่คือตัวการที่ชักใยอยู่เบื้องหลัง

the eventual passage of what we call

การออกกฎหมายที่เราเรียกว่า

the Sonny Bono Copyright Term Extension Act,

พรบ.ยืดอายุลิขสิทธิ์ ซอนนี โบโน (Sonny Bono Copyright Term Extension Act)

extending the term of existing copyrights

ซึ่งขยายอายุการคุ้มครองลิขสิทธิ์ปัจจุบัน

by 20 years,

ไปอีก 20 ปี

so that no one could do to Disney

ทำให้ไม่มีใครทำกับดิสนีย์

what Disney did to the Brothers Grimm.

ได้เหมือนกับที่ดิสนีย์ทำกับพี่น้องตระกูลกริมม์

Now, when we tried to challenge this,

ทีนี้ ตอนที่เราพยายามท้าทายกฏหมายนี้

going to the Supreme Court, getting the Supreme Court, the bunch of conservatives there --

เราไปไกลถึงศาลฎีกา ไปถกเถียงต่อหน้าผู้พิพากษาอนุรักษ์นิยม

if we could get them to wake up to this -- to strike it down,

พยายามให้พวกเขาตื่นขึ้นมายกเลิกกฎหมายนี้

we had the assistance of Nobel Prize winners

เจ้าของรางวัลโนเบลหลายคนช่วยเหลือเรา

including this right-wing

รวมถึงนักเศรษฐศาสตร์ฝ่ายขวา

Nobel Prize winner, Milton Friedman,

มิลตัน ฟรีดแมน เจ้าของรางวัลโนเบล

who said he would join our brief

เขาบอกว่าจะร่วมวงลงนามด้วย

only if the word "no brainer"

ถ้าเพียงแต่เราจะใส่คำว่า "ไม่ต้องใช้สมองเลย"

was in the brief somewhere.

ในเอกสารที่ยื่นให้ศาล

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But apparently, no brains

แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครมีสมอง

existed in this place

ที่นั่นเลยนะครับ

when Democrats passed and signed

ตอนที่คนของพรรคเดโมแครตผ่านกฎหมาย

this bill into law.

ฉบับนี้ให้มีผลบังคับใช้

Now, tiny little quibble of a footnote:

โอเค ผมอยากจะหมายเหตุเล็กๆ ตรงนี้ว่า

Sonny Bono, you might say, was a Republican,

คุณอาจบอกว่า ซอนนี โบโน ที่เสนอกฎหมายนี้เป็นรีพับลิกัน

but I don't buy it.

แต่ผมไม่เชื่อหรอก

This guy is no Republican.

นายคนนี้ไม่ใช่รีพับลิกันแท้

Okay, for a second example,

ทีนี้ ลองดูตัวอย่างที่สอง

think about this cultural hero,

ลองนึกถึงฮีโร่ทางวัฒนธรรม

icon on the Left,

ไอคอนทางซ้ายมือ

creator of this character.

คนที่สร้างตัวละครตัวนี้

Look at the site that he built: "Star Wars" MashUps,

ดูเว็บที่เขาสร้างสิครับ - แมชอัพของ "สตาร์ วอร์ส์"

inviting people to come and use their creative energy

เชิญให้ผู้คนเข้ามาใช้พลังความคิดสร้างสรรค์

to produce a new generation of attention

เพื่อผลิตสร้างความสนใจรุ่นใหม่

towards this extraordinarily important cultural icon.

ในไอคอนทางวัฒนธรรมที่สำคัญอย่างยิ่งตัวนี้

Read the license.

ถ้าอ่านข้อตกลงการอนุญาต

The license for these remixers

เราจะพบว่านักรีมิกซ์เหล่านี้

assigns all of the rights

โอนสิทธิทั้งหมดที่มีอยู่

to the remix back to Lucas.

ในรีมิกซ์กลับไปให้กับลูคัส

The mashup is owned by Lucas.

ลูคัสเป็นเจ้าของแมชอัพชิ้นนี้

Indeed, anything you add to the mashup,

อันที่จริง อะไรก็ตามที่คุณเติมเข้าไปในแมชอัพ

music you might add,

เช่น ท่อนดนตรี

Lucas has a worldwide perpetual right

ลูคัสมีสิทธิครอบคลุมทั่วโลกและชั่วนิรันดร์

to exploit that for free.

ที่จะฉวยโอกาสใช้มันฟรีๆ

There is no creator here to be recognized.

งานนี้ไม่มี "ผู้สร้าง" ให้อ้างถึง

The creator doesn't have any rights.

ผู้สร้างไม่มีสิทธิอะไรเลย

The creator is a sharecropper in this story.

ผู้สร้างในเรื่องนี้เหมือนกับชาวนาที่เช่านาคนอื่นทำ

And we should remember

และเราก็ควรจะจำไว้ว่า

who employed the sharecroppers:

ใครเป็นคนจ้างคนเช่าทำนา

the Democrats, right?

นักการเมืองเดโมแครต ใช่ไหมครับ

So the point is the Republicans here

ดังนั้นประเด็นคือ รีพับลิกันตรงนี้

recognize that there's a certain need

ตระหนักว่ามีความจำเป็น

of ownership,

ที่จะมีกรรมสิทธิ์

a respect for ownership,

ความเคารพในกรรมสิทธิ์

the respect we should give the creator,

ความเคารพที่เราควรมีต่อผู้สร้าง

the remixer, the owner, the property owner,

นักรีมิกซ์, ผู้เป็นเจ้าของ, เจ้าของที่ดิน

the copyright owner

เจ้าของลิขสิทธิ์

of this extraordinarily powerful stuff,

ของสิ่งที่ทรงพลังอย่างยิ่งเหล่านี้

and not a generation of sharecroppers.

และไม่ควรเคารพคนที่มาเช่าที่เฉยๆ

Now, I think there are lessons we should learn here,

ตรงนี้ผมคิดว่ามีบทเรียนหลายเรื่องที่เราควรเรียนรู้

lessons about openness.

บทเรียนเกี่ยวกับความเปิดกว้าง

Our lives are sharing activities,

ชีวิตของเราคือกิจกรรมการแบ่งปัน

at least in part.

อย่างน้อยก็ส่วนหนึ่ง

Even for the head of Goldman Sachs,

รวมถึงแม้แต่ซีอีโอของโกลด์แมน แซคส์ (สถาบันการเงินใหญ่)

at least in part.

อย่างน้อยก็ส่วนหนึ่ง

And for that sharing activity to happen, we have to have

และการที่กิจกรรมการแบ่งปันจะเกิดได้ เราจะต้องมี

well-protected spaces of fair use.

พื้นที่ "การใช้อย่างเป็นธรรม" ที่ได้รับการคุ้มครองอย่างดี

That's number one. Number two:

นั่นคือข้อแรก ข้อสองคือ

This ecology of sharing

ระบบนิเวศของการแบ่งปันนี้

needs freedom

ต้องการอิสรภาพ

within which to create.

ในการสร้าง

Freedom, which means without permission from anyone,

อิสรภาพ ซึ่งหมายถึงการไม่ต้องขออนุญาตจากใคร

the ability to create.

ความสามารถในการสร้าง

And number three: We need to

ข้อสามคือ เราจะต้อง

respect the creator,

เคารพผู้สร้าง

the creator of these remixes

ผู้สร้างรีมิกซ์เหล่านี้

through rights that are

ผ่านสิทธิที่ผูกโยง

directly tied to them.

กับพวกเขาโดยตรง

Now, this explains the right-wing nonprofit

ซึ่งเรื่องนี้อธิบายองค์กรไม่แสวงกำไรฝ่ายขวา

Creative Commons.

ชื่อ ครีเอทีฟ คอมมอนส์ (Creative Commons)

Actually, it's not a right-wing nonprofit,

ที่จริงมันไม่ใช่องค์กรไม่แสวงกำไรฝ่ายขวานะครับ

but of course -- let me just tie it here --

คือผมจะผูกเรื่องให้เห็นว่า

the Creative Commons, which is

ครีเอทีฟ คอมมอนส์ ซึ่งกำลัง

offering authors this simple way to mark their content

มอบวิธีง่ายๆ ให้กับผู้สร้างที่จะติดป้ายเนื้อหา

with the freedoms

ว่าพวกเขาอยากให้มัน

they intended to carry.

มาพร้อมกับอิสรภาพอะไรบ้าง

So that we go from a "all rights reserved" world

เราจะได้ย้ายออกจากโลก "สงวนสิทธิ์ทุกประการ"

to a "some rights reserved" world

เข้าสู่โลก "สงวนสิทธิ์บางประการ"

so that people can know the freedoms they have attached to the content,

คนจะได้รู้ว่าพวกเขามีอิสรภาพที่จะทำอะไรกับเนื้อหาบ้าง

building and creating

จะได้ต่อยอดและสร้าง

on the basis of this

บนพื้นฐานของมัน

creative copyrighted work.

งานที่มีลิขสิทธิ์อย่างสร้างสรรค์

These tools that we built

เครื่องมือที่เราสร้างขึ้นนี้

enable this sharing in parts

ทำให้คนสามารถแบ่งปันส่วนต่างๆ

through licenses that make it clear

ด้วยสัญญาอนุญาตที่ชัดเจน

and a freedom to create

และมอบอิสรภาพในการสร้าง

without requiring permission first

โดยไม่ต้องขออนุญาตก่อน

because the permission has already been granted

เพราะผู้สร้างได้ให้อนุญาตแล้ว

and a respect for the creator because it builds upon

อิสรภาพนี้เคารพผู้สร้าง เพราะมันต่อยอด

a copyright the creator

ลิขสิทธิ์ที่ผู้สร้าง

has licensed freely.

ได้อนุญาตให้ใช้โดยเสรี

And it explains the vast right-wing conspiracy

และมันก็อธิบายการสมคบคิดกันของฝ่ายขวา

that's obviously developed around these licenses,

ที่เกิดขึ้นรอบๆ ข้อตกลงการอนุญาตเหล่านี้

as now more than 350 million digital objects

เพราะตอนนี้มีงานดิจิตัลกว่า 350 ล้านชิ้น

are out there, licensed freely

ที่ใช้ข้อตกลงการอนุญาตแบบนี้

in this way.

ให้คนใช้ฟรี

Now that picture of an ecology of creativity,

ทีนี้ ภาพรวมของระบบนิเวศแห่งความคิดสร้างสรรค์

the picture of an ecology

ภาพของระบบนิเวศ

of balanced creativity,

ของความคิดสร้างสรรค์ที่สมดุล

is that the ecology of creativity we have right now?

คือระบบนิเวศที่เรามีอยู่ตอนนี้หรือเปล่าครับ

Well, as you all know,

ก็อย่างที่พวกคุณทุกคนรู้

not many of us believe we do.

ว่าพวกเราน้อยคนคิดว่ามันใช่

I tripped on the reality of this ecology of creativity

ผมเองได้เจอสภาพความจริงของระบบนิเวศความคิดสร้างสรรค์

just last week.

แค่สัปดาห์ก่อนเอง

I created a video which was based

ผมทำคลิปวีดีโอขึ้นมาอันหนึ่ง

on a Wireside Chat that I'd given,

ที่ใช้บทบรรยาย ไวร์ไซด์ แชท (Wireside Chat) ของผมเอง

and I uploaded it to YouTube.

อัพโหลดมันขึ้นยูทูบ

I then got this email from YouTube

จากนั้นผมได้อีเมลจากยูทูบ

weirdly notifying me

บอกผมอย่างประหลาดว่า

that there was content in that

มีเนื้อหาในนั้น

owned by the mysterious WMG

ที่บุคคลลึกลับนาม WMG เป็นเจ้าของ

that matched their content ID.

เนื้อหานั้นตรงกับรายการเนื้อหาของยูทูบ

So I didn't think much about it.

แต่ผมไม่ได้คิดอะไรมาก

And then on Twitter, somebody said to me,

ต่อมาบนทวิตเตอร์ มีคนถามผมว่า

"Your talk on YouTube was DMCA'd. Was that your purpose?"

"คลิปของคุณบนยูทูบถูกบล็อกด้วยข้อหาละเมิดลิขสิทธิ์ คุณตั้งใจอย่างนั้นหรือครับ?"

imagining that I had this deep conspiracy

เขาคิดว่าผมมีแผนสมคบคิด

to reveal the obvious flaws in the DMCA.

เพื่อเปิดโปงข้อบกพร่องของกฎหมายลิขสิทธิ์

I answered, "No." I didn't even think about it.

ผมตอบว่า "เปล่าครับ" ผมยังไม่ได้คิดอะไร

But then I went to the site

แต่เสร็จแล้วผมก็เข้าไปดูที่ยูทูบ

and all of the audio in my site had been silenced.

ปรากฏว่าเสียงทั้งหมดในเว็บผมถูกดูดเสียงไปหมด

My whole 45-minute video

คลิปวีดีโอยาว 45 นาทีของผม

had been silenced

ถูกดูดเสียงเพราะ

because there were snippets in that video,

มีท่อนสั้นๆ ในคลิปวีดีโอ

a video about fair use,

ซึ่งเป็นวีดีโอว่าด้วย "การใช้อย่างเป็นธรรม"

that included Warner Music Group music.

ซึ่งใช้ดนตรีของ วอร์เนอร์ มิวสิค กรุ๊ป (WMG)

Now, interestingly,

ประเด็นที่น่าสนใจคือ

they still sold ads for that music,

พวกเขายังขายโฆษณานะครับ ดนตรีท่อนนั้นน่ะ

if you played the silent video.

คือถ้าคุณเล่นคลิปวีดีโอไร้เสียงอันนั้น

You could still buy the music,

คุณจะยังสามารถซื้อดนตรีนั้นได้

but you couldn't hear anything

แต่คุณจะไม่ได้ยินอะไรเลยในคลิป

because it had been silenced.

เพราะมันถูกดูดเสียงไปหมดแล้ว

So I did what the current regime

ทีนี้ผมก็เลยทำในสิ่งที่ระบบปัจจุบัน

says I must do

บอกว่าผมต้องทำ

to be free to use

ถ้าผมอยากจะใช้

YouTube to talk about fair use.

ยูทูบฟรีๆ ในการพูดเรื่องการใช้ที่เป็นธรรม

I went to this site, and I had to answer these questions.

ผมไปที่เว็บไซต์นี้ ต้องตอบคำถามเหล่านี้

And then in an extraordinarily

ด้วยวิธีที่เหลือเชื่อ

Bart Simpson-like, juvenile way

วิธีเด็กๆ เหมือน บาร์ต ซิมป์สัน

you've actually got to type out these words

คุณต้องพิมพ์คำเหล่านี้ทั้งหมด

and get them right

พิมพ์ให้ถูกต้อง

to reassert your freedom to speak.

เพื่่อยืนยันอิสรภาพของคุณในการพูด

And I felt like I was in third grade again.

ผมรู้สึกว่าผมกลับไปอยู่ประถมสาม

"I will not put tacks on the teacher's chair.

"ผมจะไม่วางหมุดบนเก้าอี้คุณครู"

I will not put tacks on the teacher's chair."

"ผมจะไม่วางหมุดบนเก้าอี้คุณครู"

This is absurd.

นี่มันไร้สาระชัดๆ

It is outrageous.

เรื่องงี่เง่ามาก

It is an extraordinary perversion of the system of freedom

มันเป็นการบิดเบือนระบบอิสรภาพ บิดอย่างร้ายกาจ

we should be encouraging.

ระบบที่ควรจะเป็น

And the question I ask you is: Who's fighting it?

คำถามที่ผมจะถามคุณคือ ใครกำลังต่อสู้กับมันครับ?

Well, interestingly, in the last presidential election,

ที่น่าสนใจคือ ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีรอบล่าสุด

who was the number one, active

ใครคือผู้สมัครหมายเลขหนึ่ง

opponent of this system of regulation

ที่ออกมาต่อต้านระบบกำกับดูแลแบบนี้

in online speech?

การกำกับการแสดงออกออนไลน์?

John McCain.

จอห์น แม็คเคน ครับ (จากพรรครีพับลิกัน)

Letter after letter attacking YouTube's refusal

หลังจากที่เขียนจดหมายฉบับแล้วฉบับเล่า โจมตียูทูบ

to be more respectful of fair use

ที่ไม่เคารพในสิทธิการใช้อย่างเป็นธรรม

with their extraordinary notice and take down system,

เพราะยูทูบมีระบบการแจ้งลบที่แย่มาก

that led his campaign so many times

ระบบที่ทำให้แคมเปญของแม็คเคนหลายครั้ง

to be thrown off the Internet.

ถูกโยนออกจากอินเทอร์เน็ต

Now, that was the story of me then,

โอเค นั่นคือเรื่องราวของผม

my good old days of right-wing lunacy.

ยุคทองของผมสมัยเป็นไอ้บ้าฝ่ายขวา

Let me come back to now,

ผมอยากกลับมาที่ปัจจุบัน

now when I'm a little leftist --

ปัจจุบันที่ผมเอียงซ้ายหน่อยๆ --

I'm certainly left-handed, so at least a lefty --

ผมเป็นคนถนัดซ้ายนะครับ อย่างน้อยเรื่องนี้ก็ซ้าย

And I wonder, can we on the Left

ผมสงสัยว่า พวกเราในฝ่ายซ้าย

expect to build this

จะสามารถสร้าง

ecology of freedom, now,

ระบบนิเวศแห่งอิสรภาพได้อย่างไร

in a world where

ในโลกที่เรารู้ว่า

we know the extraordinarily powerful

มีอิทธิพลจำนวนมากอันทรงพลัง

influences against it,

ที่ต่อต้านมัน

where even icons of the Left like this

โลกที่แม้แต่ไอคอนของฝ่ายซ้าย

entertain and push bills

ยังเห็นด้วยและผลักดันกฎหมาย

that would effectively ban the requirement

ที่จะสั่งห้ามข้อกำหนด

of open access for government-funded research?

ให้ทุกคนเข้าถึงงานวิจัยที่รัฐอุดหนุนได้?

The president, who has supported

ประธานาธิบดีที่สนับสนุน

a process that secretly negotiates agreements,

กระบวนการที่ทำให้ข้อตกลงทำกันอย่างลับๆ

which effectively lock us into the insane system

ข้อตกลงที่ขังเราไว้ในระบบไร้สาระ

of DMCA

ของกฎหมายลิขสิทธิ์ DMCA ในปัจจุบัน

that we have adopted

ที่เรานำมาใช้

and likely lock us down a path of three strikes, you're out

และบังคับให้เราเดินบนเส้นทาง "แจ้งลบก็จบเห่"

that, of course, the rest of the world are increasingly adopting.

ซึ่งเป็นแนวทางที่ประเทศอื่นๆ กำลังใช้มากขึ้นเรื่อยๆ

Not a single example of reform

ไม่มีการปฏิรูปแม้แต่หนึ่งเดียว

has been produced yet.

ที่เกิดขึ้นแล้ว

And we're not going to see this change

และเราก็จะไม่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลง

in this system

ในระบบนี้

anytime soon.

ในอนาคตอันใกล้

So here's the lessons of openness

ผมจึงคิดว่ามีบทเรียนของการเปิดกว้าง

that I think we need to learn.

ที่เราต้องเรียนรู้

Openness is a commitment

การเปิดกว้างคือการยึดมั่น

to a certain set of values.

ในชุดคุณค่าชุดหนึ่ง

We need to speak of those values.

เราจะต้องพูดถึงคุณค่าเหล่านั้น

The value of freedom. It's a value of community.

คุณค่าของอิสรภาพ คุณค่าของชุมชน

It's a value of the limits in regulation.

คุณค่าของขีดจำกัดของการกำกับดูแล

It's a value respecting the creator.

คุณค่าของการเคารพสิทธิผู้สร้าง

Now, if we can learn those values

ถ้าเราเรียนรู้คุณค่าเหล่านั้นได้

from at least some influences on the Right,

อย่างน้อยก็จากผู้มีอิทธิพลในฝ่ายขวา

if we can take them and incorporate them,

ถ้าเราสามารถนำมันมาประยุกต์ใช้

maybe we could do a little trade.

บางทีเราอาจแลกเปลี่ยนกันได้

We learn those values on the Left,

สามารถเรียนรู้คุณค่าจากฝ่ายซ้าย

and maybe they'll do health care

เสร็จแล้วก็อาจไปทำระบบสุขภาพ

or global warming legislation or something in the Right.

หรือการกำกับดูแลโลกร้อน หรืออะไรสักอย่างในฝ่ายขวา

Anyway, please join me

ไม่ว่าจะยังไง ขอให้ร่วมกับผมครับ

in teaching these values.

ร่วมกันสอนคุณค่าเหล่านี้

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)