Should you be able to patent a human gene? | Tania Simoncelli

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

It was an afternoon in the fall of 2005.

มันเป็นบ่ายวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง ในปี ค.ศ. 2005

I was working at the ACLU as the organization's science advisor.

ฉันทำงานอยู่ที่ ACLU ในฐานะนักวิทยาศาสตร์ที่ปรึกษาขององค์กร

I really, really loved my job,

ฉันชอบงานของฉันมาก ๆ

but I was having one of those days

แต่ฉันก็มีวันอย่างนั้นเหมือนกัน

where I was feeling just a little bit discouraged.

วันที่ฉันรู้สึกว่าท้อแท้ไม่มีกำลังใจ

So I wandered down the hallway to my colleague Chris Hansen's office.

ฉันเดินไปตามทางในห้องโถง เพื่อไปยังห้องทำงานของคริส แฮนสัน

Chris had been at the ACLU for more than 30 years,

คริสอยู่ที่ ACLU มามากกว่า 30 ปีแล้ว

so he had deep institutional knowledge and insights.

ฉะนั้น เขาจึงมีความรู้และความเข้าใจ เกี่ยวกับองค์กรอย่างลึกซึ้ง

I explained to Chris that I was feeling a little bit stuck.

ฉันอธิบายกับคริสว่า ฉันรู้สึกแย่ ๆ นิดหน่อย

I had been investigating a number of issues

ฉันกำลังสอบสวนในหลาย ๆ ประเด็น

at the intersection of science and civil liberties -- super interesting.

เกี่ยวกับจุดตัดของวิทยาศาสตร์ และสิทธิพลเมือง -- น่าสนใจมาก

But I wanted the ACLU to engage these issues in a much bigger way,

แต่ฉันอยากให้ ACLU เข้าไปจัดการกับปัญหานี้ ในแบบที่ใหญ่กว่านั้น

in a way that could really make a difference.

ในแบบที่มันจะสร้างความแตกต่างได้

So Chris cut right to the chase, and he says,

คริสก็เลยพูดอย่างเปิดอก โดยเขาบอกว่า

"Well, of all the issues you've been looking at, what are the top five?"

"เอาล่ะ ปัญหาทั้งหมดทั้งมวลที่คุณเห็น อะไรเป็นห้าอันดับแรก"

"Well, there's genetic discrimination,

"มันก็มีการเลือกปฏิบัติทางสายพันธุ์

and reproductive technologies,

และเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์

and biobanking, and ...

และธนาคารชีวภาพ และ ...

oh, there's this really cool issue,

โอ้ มีประเด็นที่เจ๋ง ๆ อยู่อันหนึ่ง

functional MRI and using it for lie detection, and ...

การทำงานของ MRI และการใช้มัน สำหรับการจับโกหก และ...

oh, and of course, there's gene patents."

โอ้ และแน่นอน มีเรื่องสิทธิบัตรยีน"

"Gene patents?"

"สิทธิบัตรยีนน่ะหรือ"

"Yes, you know, patents on human genes."

"ใช่ ก็สิทธิบัตรยีนมนุษย์นั่นแหละ"

"No!

"ไม่จริงน่ะ

You're telling me that the US government

คุณกำลังบอกผมว่ารัฐบาลสหรัฐฯ

has been issuing patents on part of the human body?

ให้ออกสิทธิบัตร ชิ้นส่วนของยีนมนุษย์ได้งั้นหรือ

That can't be right."

ไม่จริงหรอกน่า "

I went back to my office and sent Chris three articles.

ฉันเดินกลับไปยังห้องทำงาน และส่งบทความให้คริสสามเรื่อง

And 20 minutes later, he came bursting in my office.

และอีก 20 นาทีต่อมา เขาบุกเข้ามาในห้องทำงานของฉัน

"Oh my god! You're right! Who can we sue?"

"โอ้ พระเจ้าช่วย คุณพูดถูก เราจะฟ้องใครดี"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now Chris is a really brilliant lawyer,

ค่ะ คริสเป็นนักกฎหมายที่ยอดมาก

but he knew almost nothing about patent law

แต่เขาแทบไม่รู้อะไร เกี่ยวกับกฎหมายสิทธิบัตรเลย

and certainly nothing about genetics.

และไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพันธุศาสตร์เช่นกัน

I knew something about genetics, but I wasn't even a lawyer,

ฉันรู้เรื่องพันธุศาสตร์บ้าง แต่ไม่ได้เป็นนักกฎหมายด้วยซ้ำ

let alone a patent lawyer.

ไม่ต้องพูดถึงนักกฎหมายสิทธิบัตรเลย

So clearly we had a lot to learn before we could file a lawsuit.

ฉะนั้น มันชัดเจนเลยว่า เราต้องเรียนรู้อะไรอีกมาก ก่อนที่เราจะยื่นฟ้องร้อง

First, we needed to understand exactly what was patented

ประการแรก เราต้องทำความเข้าใจให้ถ่องแท้ ว่าอะไรกันแน่ที่ได้รับความคุ้มครองจากสิทธิบัตร

when someone patented a gene.

เมื่อใครสักคนจดสิทธิบัตรยีน

Gene patents typically contain dozens of claims,

โดยส่วนใหญ่แล้ว สิทธิบัตรยีนจะมีข้อถือสิทธิเต็มไปหมด

but the most controversial of these are to so-called "isolated DNA" --

แต่ที่เป็นที่ถกเถียงกันมากที่สุด คือ "ดีเอ็นเอที่ถูกแยก" --

namely, a piece of DNA that has been removed from a cell.

ซึ่งก็คือ ชิ้นส่วนดีเอ็นเอ ที่ถูกนำออกมาจากเซลล์

Gene patent proponents say,

ผู้สนับสนุนสิทธิบัตรยีนกล่าวว่า

"See? We didn't patent the gene in your body,

"เห็นไหม เราไม่ได้ถือสิทธิ ยีนในร่างกายคุณสักหน่อย

we patented an isolated gene."

เราจดสิทธิบัตรยีนที่ถูกแยกมาต่างหาก"

And that's true,

และนั้นมันก็จริง

but the problem is that any use of the gene requires that it be isolated.

แต่ปัญหาก็คือ การใช้ยีนไม่ว่าวิธีใด ก้ต้องแยกมันออกมาเสียก่อน

And the patents weren't just to a particular gene that they isolated,

และสิทธิบัตรก็ไม่ได้คุ้มครอง แค่ยีนที่พวกเขาแยกออกมาได้

but on every possible version of that gene.

แต่ครอบคลุมทุกแบบของยีนที่จะเป็นไปได้

So what does that mean?

แล้วนั่นหมายความว่าอย่างไรกัน

That means that you can't give your gene to your doctor

นั่นหมายความว่า คุณไม่สามารถเอายีนของคุณให้กับหมอ

and ask him or her to look at it,

และขอให้เขาหรือเธอทำการตรวจมัน

say, to see if it has any mutations,

เช่น ตรวจว่ามีการกลายพันธ์ุหรือเปล่า

without permission of the patent holder.

โดยปราศจากการขออนุญาต ผู้ถือครองสิทธิบัตร

It also means that the patent holder has the right to stop anyone

มันยังหมายความว่า ผู้ถือครองสิทธิบัตร มีสิทธิที่จะหยุดใครก็ตาม

from using that gene in research or clinical testing.

ที่จะใช้ยีนในการวิจัย หรือการทดสอบทางคลินิค

Allowing patent holders,

การอนุญาตให้ผู้ถือครองสิทธิบัตร

often private companies,

ซึ่งมักจะเป็นบริษัทเอกชน

to lock up stretches of the human genome was harming patients.

ยึดเอาโครงสร้างของจีโนมมนุษย์ไว้ เป็นภัยต่อผู้ป่วย

Consider Abigail,

ลองพิจารณาอาบิเกล

a 10-year-old with long QT syndrome,

เด็ก 10 ขวบ ที่มีอาการ Long QT

a serious heart condition that, if left untreated,

โรคดังกล่าวคือสภาวะเกี่ยวกับหัวใจที่รุนแรง ที่ถ้าไม่ทำการรักษา

can result in sudden death.

อาจทำให้เสียชีวิตได้ในทันที

The company that obtained a patent on two genes associated with this condition

บริษัทที่ได้สิทธิบัตรคุ้มครองยีนทั้งสอง ที่เกี่ยวข้องกับสภาวะดังกล่าว

developed a test to diagnose the syndrome.

พัฒนาการทดสอบเพื่อตรวจหาอาการ

But then they went bankrupt and they never offered it.

แต่แล้ว พวกเขาก็ล้มละลาย และพวกเขาก็ไม่เคยใช้มัน

So another lab tried to offer the test,

ห้องทดลองอีกแห่ง พยายามใช้การทดสอบนี้

but the company that held the patents threatened to sue the lab

แต่บริษัทที่ถือครองสิทธิบัตร ขู่ที่จะฟ้องห้องทดลองนั้น

for patent infringement.

ในฐานะที่ละเมิดสิทธิบัตร

So as a result,

ผลก็คือ

for 2 years, no test was available.

เป็นเวลา 2 ปีแล้ว ที่ไม่มีการใช้ทดสอบ

During that time,

ระหว่างนั้น

Abigail died of undiagnosed long QT.

อะบิเกลเสียชีวิตเพราะไม่ได้รับการตรวจ ว่ามีอาการ Long QT

Gene patents clearly were a problem and were harming patients.

เห็นได้ชัดว่าสิทธิบัตรยีนเป็นปัญหา และเป็นภัยต่อผู้ป่วย

But was there a way we could challenge them?

แต่มันมีทางไหนหรือเปล่า ที่เราสามารถจะคัดค้านมันได้

Turns out that the Supreme Court

กลายเป็นว่าศาลฎีกา

has made clear through a long line of cases,

ได้มีแนวคำพิพากษา ยืนตามกันมาโดยตลอด

that certain things are not patent eligible.

ว่ามีสิ่งจำเพาะที่ไม่สามารถจดสิทธิบัตรได้

You can't patent products of nature --

คุณไม่สามารถจดสิทธิบัตร ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ

the air, the water, minerals, elements of the periodic table.

อากาศ น้ำ แร่ธาตุ สารต่าง ๆ ที่พบอยู่ในตารางธาตุ

And you can't patent laws of nature --

และคุณไม่สามารถจดสิทธิบัตร กฎทางธรรมชาติ --

the law of gravity, E = mc2.

กฎแรงดึงดูด, E = mc2

These things are just too fundamental and must remain free to all

สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งพื้นฐาน และจะต้องให้ทุกคนใช้ได้โดยเสรี

and reserved exclusively to none.

และต้องไม่ถูกกันไว้เป็นสิทธิขาดของใคร

It seemed to us that DNA,

สำหรับเราแล้ว ดีเอ็นเอ

the most fundamental structure of life,

เป็นโครงสร้างพื้นฐานของชีวิต

that codes for the production of all of our proteins,

ที่ให้รหัสสำหรับการผลิตโปรตีนทั้งหมด

is both a product of nature and a law of nature,

เป็นทั้งผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ และกฎทางธรรมชาติ

regardless of whether it's in our bodies

ไม่ว่ามันจะอยู่ในร่างกายของเรา

or sitting in the bottom of a test tube.

หรืออยู่ที่ก้นหลอดทดลอง

As we delved into this issue,

เมื่อเราเจาะประเด็นลึกลงไป

we traveled all over the country to speak with many different experts --

เราได้เดินทางไปทั่วทั้งประเทศ เพื่อพูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญมากมาย

scientists, medical professionals, lawyers, patent lawyers.

นักวิทยาศาสตร์, ผู้มีอาชีพสายการแพทย์, ทนาย, นักกฎหมายสิทธิบัตร

Most of them agreed that we were right as a matter of policy,

พวกเขาส่วนใหญ่เห็นว่า พวกเราถูก ในแง่ของนโยบาย

and, at least in theory, as a matter of law.

และในแง่ของกฎหมาย อย่างน้อยก็ตามทฤษฎี

All of them thought

พวกเขาทุกคนคิดว่า

our chances of winning a gene-patent challenge

โอกาสที่เราจะชนะการคัดค้าน การให้จดสิทธิบัตรยีน

were about zero.

อยู่ที่ประมาณศูนย์

Why is that?

ทำไมน่ะหรือคะ

Well, the patent office had been issuing these patents

ก็เพราะว่า สำนักงานสิทธิบัตร ได้ออกสิทธิบัตรเหล่านี้

for more than 20 years.

มาเป็นเวลามากกว่า 20 ปี

There were literally thousands of patents on human genes.

มีการจดสิทธิบัตรยีนเป็นพัน ๆ สิทธิบัตร

The patent bar was deeply entrenched in the status quo,

ทนายและผู้เชี่ยวชาญด้านสิทธิบัตร ยึดติดกับสถานะนี้อย่างเหนียวแน่น

the biotech industry had grown up around this practice,

บริษัทเทคโนโลยีชีวภาพได้เติบโตขึ้น จากแนวการปฏิบัตินี้

and legislation to ban gene patents had been introduced

และการบัญญัติกฎหมายเพื่อสั่งห้าม การจดสิทธิบัตรยีน ได้ถูกนำเสนอ

year after year in Congress,

มาหลายปีแล้ว ในรัฐสภา

and had gone absolutely nowhere.

และมันก็ไปกันไม่ถึงไหนสักที

So the bottom line:

ฉะนั้น ที่สุดแล้ว

courts just weren't going to be willing to overturn these patents.

ศาลคงจะไม่คิดจะเพิกถอนสิทธิบัตรเหล่านี้

Now, neither Chris nor I were the type to shy away from a challenge,

ทีนี้ ทั้งคริสและฉัน ไม่ใช่คนที่จะหลบหลีกจากการต่อกร

and hearing, "Being right just isn't enough,"

และการได้ยินว่า "ถูกต้องก็ไม่เพียงพอ"

seemed all the more reason to take on this fight.

เหมือนจะมีเหตุผลมากขึ้นที่เราจะสู้

So we set out to build our case.

ฉะนั้น เราจึงเริ่มเตรียมการ

Now, patent cases tend to be: Company A sues Company B

คดีสิทธิบัตรมักจะเป็นการที่ บริษัท เอ ฟ้อง บริษัท บี

over some really narrow, obscure technical issue.

ในเรื่องอะไรบางอย่างที่แคบมาก ๆ ในประเด็นทางเทคนิคที่ไม่ชัดเจน

We weren't really interested in that kind of case,

เราไม่ได้สนใจคดีในแนวนั้น

and we thought this case was much bigger than that.

และเราคิดว่าคดีนี้ยิ่งใหญ่กว่านั้น

This was about scientific freedom, medical progress,

มันเกี่ยวข้องกับอิสระภาพทางวิทยาศาสตร์ การพัฒนาทางการแพทย์

the rights of patients.

สิทธิของผู้ป่วย

So we decided we were going to develop a case

ฉะนั้น เราตัดสินใจที่จะเตรียมคดีนี้

that was not like your typical patent case --

ให้ต่างไปจากคดีสิทธิบัตรทั่วไป

more like a civil rights case.

แต่เป็นเหมือนกับคดีสิทธิของพลเมือง

We set out to identify a gene-patent holder

เราเริ่มที่จะค้นหาผู้ถือครองสิทธิบัตรยีน

that was vigorously enforcing its patents

ที่บังคับใช้มันอย่างมาก

and then to organize a broad coalition of plaintiffs and experts

และจากนั้นก็รวมเอาโจทก์ และผู้เชี่ยวชาญมากมาย

that could tell the court

ที่สามารถบอกกับศาล

about all the ways that these patents were harming patients and innovation.

เกี่ยวกับทุกวิถีทางที่สิทธิบัตรพวกนี้ จะเป็นภัยกับผู้ป่วยและนวัตกรรม

We found the prime candidate to sue in Myriad Genetics,

เราพบตัวเลือกแรกที่น่าจะใช้ฟ้อง ไมเรียด เจเนติกส์ (myriad Genetics) ได้

a company that's based in Salt Lake City, Utah.

ซึ่งเป็นบริษัทตั้งอยู่ที่ ซอลท์ เลค ซิตี้ รัฐยูทาห์

Myriad held patents on two genes,

ไมเรียดมีสิทธิบัตรยีนสองตัว

the BRCA1 and the BRCA2 genes.

คือยีน BRCA1 และ BRCA2

Women with certain mutations along these genes

บรรดาหญิงที่มีการกลายพันธุ์บางอย่าง ในยีนเหล่านี้

are considered to be at a significantly increased risk

ถูกพิจารณาว่า มีความเสี่ยงสูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญ

of developing breast and ovarian cancer.

ที่จะเป็นมะเร็งทรวงอกและมะเร็งรังไข่

Myriad had used its patents to maintain

ไมเรียดใช้สิทธิบัตรของเขา

a complete monopoly on BRCA testing in the United States.

เพื่อรักษาการผูกขาดการทดสอบ BRCA ในสหรัฐอเมริกา

It had forced multiple labs that were offering BRCA testing to stop.

พวกเขาบังคับห้องทดลองหลายแห่ง ที่เสนอบริการการทดสอบ BRCA ให้หยุดทำ

It charged a lot of money for its test --

พวกเขาคิดเงินแพงมากสำหรับการทดสอบ --

over 3,000 dollars.

มากกว่า 3,000 ดอลลาร์

It had stopped sharing its clinical data

พวกเขาหยุดแบ่งปันข้อมูลทางคลินิค

with the international scientific community.

กับสมาคมวิทยาศาสตร์นานาชาติ

And perhaps worst of all,

และบางที ที่แย่ที่สุด

for a period of several years,

เป็นเวลาหลายปี

Myriad refused to update its test to include additional mutations

ไมเรียดปฏิเสธที่จะปรับปรุงการทดสอบ ที่ครอบคลุมถึงการกลายพันธุ์ใหม่ ๆ

that had been identified by a team of researchers in France.

ที่ได้ถูกวิเคราะห์ โดยกลุ่มนักวิจัยในฝรั่งเศส

It has been estimated that during that period,

คาดว่าระหว่างช่วงเวลานั้น

for several years,

เป็นเวลาหลายปี

as many as 12 percent of women undergoing testing

มีผู้หญิงประมาณ 12 เปอร์เซ็นต์ ที่ได้รับการทดสอบ

received the wrong answer --

ได้รับคำตอบที่ผิด --

a negative test result that should have been positive.

ผลทดสอบที่เป็นลบ ที่จริง ๆ แล้วควรเป็นผลบวก

This is Kathleen Maxian.

นี่คือ แคทรีน แม็กเซียน

Kathleen's sister Eileen developed breast cancer at age 40

อิลีน น้องสาวของแคทรีน เป็นมะเร็งเต้านมตอนอายุ 40 ปี

and she was tested by Myriad.

และเธอถูกทดสอบโดยไมเรียด

The test was negative.

ผลทดสอบบอกว่าเป็นลบ

The family was relieved.

ครอบครัวก็สบายใจ

That meant that Eileen's cancer most likely didn't run in the family,

นั่นหมายความว่า มะเร็งของอิลีน ไม่น่าจะเป็นโรคประจำครอบครัว

and that other members of her family didn't need to be tested.

และสมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัว ก็ไม่ควรที่จะต้องเป็นกังวล

But two years later,

แต่สองปีต่อมา

Kathleen was diagnosed with advanced-stage ovarian cancer.

แคทรีนได้รับการวินิจฉัย ว่าเป็นมะเร็งรังไข่ระยะรุนแรง

It turned out that Kathleen's sister was among the 12 percent

กลายเป็นว่า น้องสาวของแคทรีน เป็นหนึ่งใน 12 เปอร์เซ็นต์

who received a false-negative test result.

ที่ได้รับผลการทดสอบลบที่ผิด

Had Eileen received the proper result,

ถ้าอิลีนได้รับผลที่สมบูรณ์

Kathleen would have then been tested,

แคทรีนน่าจะได้รับการทดสอบด้วย

and her ovarian cancer could have been prevented.

และเธอน่าจะได้รับการป้องกัน มะเร็งรังไข่

Once we settled on Myriad,

เมื่อเราตกลงที่จะฟ้องไมเรียด

we then had to form a coalition of plaintiffs and experts

เราก็รวบรวมกลุ่มคนที่เป็นโจทก์ และผู้เชี่ยวชาญ

that could illuminate these problems.

ที่สามารถอธิบายปัญหานี้ได้อย่างชัดเจน

We ended up with 20 highly committed plaintiffs:

เราได้โจทก์ร่วมที่มีความตั้งใจจริง มาทั้งหมด 20 ราย

genetic counselors,

ที่ปรึกษาทางพันธุศาสตร์

geneticists who had received cease and desist letters,

นักพันธุศาสตร์ผู้ที่เจอคดี และได้รับจดหมายบอกกล่าวให้ระงับ

advocacy organizations,

องค์กรพิทักษ์สิทธิต่าง ๆ

four major scientific organizations that collectively represented

องค์กรทางวิทยาศาสตร์ใหญ่ ๆ 4 แห่ง ที่รวมกันแล้ว เป็นตัวแทนของ

more than 150,000 scientists and medical professionals,

นักวิทยาศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญการแพทย์ มากกว่า 150,000 ชีวิต

and individual women who either couldn't afford Myriad's test,

และผู้หญิงเหล่านั้นที่ไม่สามารถ รับค่าใช้จ่ายการทดสอบของไมเรียดได้

or who wanted to obtain a second opinion but could not,

หรือผู้ที่อยากได้รับความเห็นประกอบ แต่ไม่มีโอกาสเหล่านั้น

as a result of the patents.

เนื่องจากผลของสิทธิบัตร

One of the major challenges we had in preparing the case

หนึ่งในความท้าทาย ที่เราพบในตอนเตรียมคดีนี้

was figuring out how best to communicate the science.

คือการหาทางสื่อสารเรื่องทางวิทยาศาสตร์ ให้ดีที่สุด

So in order to argue that what Myriad did was not an invention,

เพื่อที่จะโต้แย้งว่า สิ่งที่ไมเรียดทำไม่ใช่การประดิษฐ์

and that isolated BRCA genes were products of nature,

และยีน BRCA ที่ถูกแยกออกมานั้น เป็นผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ

we had to explain a couple of basic concepts, like:

เราต้องอธิบายแนวคิดหลักสองสามอย่าง เช่น

What's a gene? What's DNA?

ยีนคืออะไร ดีเอ็นเอคืออะไร

How is DNA isolated, and why isn't that an invention?

ดีเอ็นเอถูกแยกออกมาได้อย่างไร และทำไมมันจึงไม่ใช่การประดิษฐ์

We spent hours and hours with our plaintiffs and experts,

เราใช้เวลาชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า กับโจทก์และผู้เชี่ยวชาญ

trying to come up with ways of explaining these concepts

เพื่อพยายามหาทางอธิบายแนวคิดเหล่านี้

simply yet accurately.

ให้ง่ายและถูกต้องที่สุด

And we ended up relying heavily on the use of metaphors,

สุดท้าย เรามาสรุปกันที่ การใช้การเปรียบเปรย

like gold.

เหมือนกับทองคำ

So isolating DNA --

ฉะนั้น การแยกดีเอ็นเอ --

it's like extracting gold from a mountain

มันเหมือนกับการขุดทองจากภูเขา

or taking it out of a stream bed.

หรือการสกัดมันมาจากลำธาร

You might be able to patent the process for mining the gold,

คุณอาจจดสิทธิบัตรคุ้มครองวิธีการ สำหรับการทำเหมืองทองคำ

but you can't patent the gold itself.

แต่คุณไม่สามารถจดสิทธิบัตรทองคำได้

It might've taken a lot of hard work and effort

มันอาจต้องใช้ความพยายาม และการทำงานหนัก

to dig the gold out of the mountain;

เพื่อที่จะขุดทองจากภูเขา

you still can't patent it, it's still gold.

แต่คุณก็ยังไม่สามารถจดสิทธิบัตรได้ มันยังเป็นแค่ทองคำ

And the gold, once it's extracted,

และเมื่อทองคำถูกแยกออกมาแล้ว

can clearly be used for all sorts of things

มันก็สามารถถูกเอาไปใช้ได้หลายอย่าง

that it couldn't be used for when it was in the mountain;

ในแบบที่มันไม่สามารถนำไปใช้ได้ ถ้ามันยังอยู่ในภูเขา

you can make jewelry out of it for example --

ตัวอย่างเช่น คุณสามารถนำไปทำเครื่องประดับได้ --

still can't patent the gold, it's still gold.

แต่คุณก็ยังไม่สามารถจดสิทธิบัตรทองคำ ได้อยู่ดี เพราะมันก็ยังเป็นแค่ทองคำ

So now it's 2009, and we're ready to file our case.

ถึงตอนนั้น ในปี ค.ศ. 2009 เราก็พร้อมที่จะยื่นคำฟ้อง

We filed in federal court in the Southern District of New York,

เรายื่นคำฟ้องไปยังศาลสหรัฐ ในเขตการปกครองทางตอนใต้ของนิวยอร์ค

and the case was randomly assigned to Judge Robert Sweet.

และคดีก็ถูกเลือกส่งอย่างสุ่ม ไปยังผู้พิพากษา โรเบิร์ต สวีต

In March 2010, Judge Sweet issued his opinion --

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2010 ผู้พิพากษาสวีตได้ออกความเห็น --

152 pages --

ความยาว 152 หน้า --

and a complete victory for our side.

และเป็นชัยชนะอย่างสมบูรณ์ของพวกเรา

In reading the opinion,

เมื่อได้อ่านความเห็นดังกล่าว

we could not get over how eloquently he described the science in the case.

เราไม่อาจมองข้ามได้เลย ว่าเขาอธิบาย เรื่องวิทยาศาสตร์ได้อย่างมีวาทศิลป์

I mean, our brief -- it was pretty good,

แบบว่า สำนวนของเรา -- มันค่อนข้างดี

but not this good.

แต่ไม่ได้ดีขนาดนี้

How did he develop such a deep understanding of this issue

เขาเรียนรู้ที่จะเข้าใจปัญหา ได้อย่างลึกซึ้งขนาดนี้ได้อย่างไร

in such a short time?

ในเวลาสั้น ๆ

We just could not comprehend how this had happened.

เราไม่อาจเข้าใจได้เลยว่า มันเป็นไปได้อย่างไร

So it turned out,

กลับกลายเป็นว่า

Judge Sweet's clerk working for him at the time,

เลขาของผู้พิพากษาสวีตในเวลานั้น

was not just a lawyer --

ไม่ได้เป็นแค่นักกฎหมาย --

he was a scientist.

เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์

He was not just a scientist --

เขาไม่ได้เป็นแค่นักวิทยาศาสตร์ --

he had a PhD in molecular biology.

เขาได้ปริญญาเอกในสาขาอนูชีววิทยา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

What an incredible stroke of luck!

จะโชคดีอะไรอย่างนี้

Myriad then appealed

ไมเรียดยื่นอุทธรณ์

to the US Court of Appeals for the Federal Circuit.

ต่อศาลอุทธรณ์สหรัฐ ที่ขึ้นกับศาลสหรัฐในท้องที่

And here things got really interesting.

และตอนนั้นเองก็เกิดเรื่องราวที่น่าสนใจมาก ๆ

First, in a pivotal moment of this case,

ประการแรก ในช่วงตอนที่สำคัญของคดีนี้

the US government switched sides.

รัฐบาลสหรัฐเปลี่ยนขั้วทางความคิด

So in the district court the government submitted a brief on Myriad's side.

จากเดิมรัฐบาลยืนยันคำถ้อยแถลง เข้าข้างไมเรียดไปยังศาลท้องที่

But now in direct opposition to its own patent office,

แต่ตอนนี้ ชั้นอุทรณ์กลับแถลงแย้ง กับสำนักงานสิทธิบัตรของตัวเอง

the US government files a brief that states that is has

รัฐบาลสหรัฐยื่นแถลงเพิ่มเติมที่อ้างว่า

reconsidered this issue in light of the district court's opinion,

รัฐบาลได้พิจารณาประเด็นนี้ใหม่ ตามความเห็นของศาลในท้องที่

and has concluded that isolated DNA is not patent eligible.

และได้สรุปว่า ดีเอ็นเอที่ถูกแยกออกมา ไม่สามารถจดสิทธิบัตรได้

This was a really big deal,

มันเป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ

totally unexpected.

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนเลย

The Court of Appeals for the Federal Circuit

ศาลอุทธรณ์สหรัฐ ที่มีอำนาจศาลเหนือศาลท้องที่

hears all patent cases,

มีเขตอำนาจเหนือคดีสิทธิบัตรทั้งหมด

and it has a reputation for being very, very pro-patent.

และศาลก็มักตัดสินเข้าข้างผู้ถือสิทธิบัตร

So even with this remarkable development,

ฉะนั้น แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่นี้

we expected to lose.

เราคาดว่าจะแพ้อยู่ดี

And we did.

และก็เป็นเช่นนั้น

Sort of.

ทำนองนั้น

Ends up split decision, 2 to 1.

มันจบลงที่คำพิพากษาไม่เป็นเอกฉันท์ 2 ต่อ 1

But the two judges who ruled against us,

แต่ผู้พิพากษาทั้งสองที่ตัดสินให้พวกเราแพ้

did so for completely different reasons.

ทำไปด้วยเหตุผลที่ต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

The first one, Judge Lourie,

ผู้พิพากษาท่านแรก ผู้พิพากษาลอว์รี

made up his own novel, biological theory --

สร้างทฤษฎีใหม่ทางชีววิทยา ในแบบของเขาเองขึ้นมา --

totally wrong.

มันผิดไปหมดเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

He decided Myriad had created a new chemical --

เขาตัดสินว่า ไมเรียดได้สร้างสารเคมีใหม่ขึ้นมา --

made absolutely no sense.

ไม่เห็นมันจะใช่ตรงไหน

Myriad didn't even argue this, so it came out of the blue.

ไมเรียดไม่พูดถึงมันด้วยซ้ำ มันมาแบบไม่มีใครคาดคิดจริง ๆ

The other, Judge Moore,

ผู้พิพากษาอีกท่าน ผู้พิพากษามอร์

said she basically agreed with us that isolated DNA is a product of nature.

ท่านก็เห็นด้วย ที่ว่าดีเอ็นเอที่ถูกแยกออกมา เป็นผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ

But she's like, "I don't want to shake up the biotech industry."

แต่ท่านแบบว่า "ฉันไม่อยากที่จะไป สั่นคลอนอุตสาหกรรมเทคโนโลยีชีวภาพ"

The third, Judge Bryson,

ผู้พิพากษาท่านที่สาม ผู้พิพากษาไบรสัน

agreed with us.

เห็นด้วยกับเรา

So now we sought review by the Supreme Court.

ฉะนั้น ตอนนี้เราต้องการที่จะฎีกา ไปยังศาลฎีกา

And when you petition the Supreme Court,

และเมื่อคุณยื่นฎีกาแล้ว

you have to present a question that you want the Court to answer.

คุณต้องแสดงคำถาม ที่คุณต้องการให้ศาลให้คำตอบ

Usually these questions take the form of a super-long paragraph,

โดยทั่วไป คำถามเหล่านี้ จะมาในรูปแบบข้อความที่ยาวสุด ๆ

like a whole page long with lots and lots of clauses,

เช่น ยาวเป็นหน้า ๆ และมีวรรคที่เป็นส่วนขยายเต็มไปหมด

"wherein this" and "therefore that."

"ที่ซึ่งสิ่งนี้" และ "ดังนั้นสิ่งนั้น"

We submitted perhaps the shortest question presented ever.

เรายื่นคำถาม ที่บางทีอาจจะสั้นที่สุด เท่าที่เคยมีมา

Four words:

แค่สี่คำ:

Are human genes patentable?

จดสิทธิบัตรมนุษย์ได้ไหม

Now when Chris first asked me what I thought of these words,

ตอนที่คริสถามฉันเป็นครั้งแรก สิ่งที่ฉันคิดก็คือ

I said, "Well, I don't know.

ฉันบอกว่า "อืม ไม่รู้สิ

I think you have to say, 'Is isolated DNA patentable?'"

ฉันคิดว่าคุณควรพูดว่า 'ดีเอ็นเอที่ถูกแยกจดสิทธิบัตรได้ไหม'"

"Nope.

"ไม่

I want the justices to have the very same reaction that I had

ผมต้องการให้ผู้พิพากษา เกิดปฏิกิริยาเดียวกันกับผม

when you brought this issue to me seven years ago."

เมื่อคุณนำประเด็นนี้ มาบอกกับผมเมื่อเจ็ดปีก่อน"

Well, I certainly couldn't argue with that.

แน่ล่ะ ฉันไม่อาจที่จะปฏิเสธได้

The Supreme Court only hears about one percent

ศาลฎีการับเรื่อง เพียงแค่ประมาณหนึ่งเปอร์เซ็นต์

of the cases that it receives,

ของคดีต่าง ๆ ที่ยื่นต่อศาล

and it agreed to hear ours.

และศาลก็ยินดีที่จะรับเรื่องของเรา

The day of the oral argument arrives, and it was really, really exciting --

วันให้คำแถลงการณ์ก็มาถึง และมันก็น่าตื่นเต้นมาก --

long line of people outside,

คนเข้าแถวกันยาวทางด้านนอก

people had been standing in line since 2:30 in the morning

ผู้คนมาเข้าแถวกันตั้งแต่ตีสองครึ่ง

to try to get into the courthouse.

เพื่อที่จะได้เข้าไปยังที่ทำการศาล

Two breast cancer organizations,

องค์กรมะเร็งเต้านมทั้งสอง

Breast Cancer Action and FORCE,

Breast Cancer Action และ FORCE

had organized a demonstration on the courthouse steps.

ได้จัดการชุมนุมขึ้น ที่บันไดหน้าตึกที่ทำการศาล

Chris and I sat quietly in the hallway,

คริสและฉันนั่งเงียบ ๆ อยู่ในห้องโถง

moments before he was to walk in and argue

ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาและโต้แย้ง

the most important case of his career.

คดีที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา

I was clearly more nervous than he was.

ฉันตื่นเต้นยิ่งกว่าเขาซะอีก

But any remaining panic subsided as I walked into the courtroom

แต่ความตื่นตระหนกทุกอย่างก็มลายไป เมื่อฉันเดินเข้าไปยังห้องพิพากษา

and looked around at a sea of friendly faces:

และเห็นสีหน้าที่เป็นมิตรของกลุ่มคน เมื่อมองไปรอบ ๆ

our individual women clients

ลูกความหญิงของเรา

who had shared their deeply personal stories,

ผู้แบ่งปันเรื่องราวส่วนตัว ที่เป็นตัวอย่าง

the geneticists who had taken huge chunks of time out of their busy careers

นักพันธุศาสตร์ที่สละเวลามากมาย จากภาระหน้าที่

to dedicate themselves to this fight

เพื่ออุทิศให้กับการต่อสู้ในครั้งนี้

and representatives from a diverse array

และตัวแทนจากหลากหลายสาขาวิทยาการ

of medical, patient advocacy,

ด้านการแพทย์, องค์กรคุ้มครองสิทธิผู้ป่วย,

environmental and religious organizations,

องค์กรสิ่งแวดล้อม และศาสนา

who had submitted friend of the court briefs in the case.

ซึ่งส่งแถลงการณ์ผู้เชี่ยวชาญ

Also in the room were three leaders of the Human Genome Project,

ในห้องนั้น ยังมีสามผู้นำ จากโครงการจีโนมมนุษย์

including the co-discoverer of DNA himself,

รวมถึงเจ้าตัวผู้ค้นพบดีเอ็นเอ

James Watson,

เจมส์ วัตสัน

who had submitted a brief to the court,

ผู้ได้ยื่นสำนวนให้กับศาล

where he referred to gene patenting as "lunacy."

โดยเขากล่าวถึงการจดสิทธิบัตรยีน ว่าเป็น "เรื่องวิกลจริต"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

The diversity of the communities represented in this room

กลุ่มสมาคมที่หลากหลาย ที่มีตัวแทนในห้องนี้

and the contributions each had made to make this day a reality

และแต่ละการสนับสนุนที่ทำให้มีวันนี้

spoke volumes to what was at stake.

สื่อถึงความสำคัญของเดิมพันที่ตั้งไว้

The argument itself was riveting.

ถ้อยคำแถลงการณ์นั้นก็น่าประทับใจ

Chris argued brilliantly.

คริสแถลงได้อย่างยอดเยี่ยม

But for me,

แต่สำหรับฉัน

the most thrilling aspect was watching the Supreme Court justices grapple

ที่ระทึกที่สุดคือการมองดู ผู้พิพากษาศาลฎีกาครุ่นคิด

with isolated DNA,

เกี่ยวกับดีเอ็นเอที่ถูกแยกออกมา

through a series of colorful analogies and feisty exchanges,

ผ่านลำดับการเปรียบเทียบอันวิจิตรพิศดาร และถกเถียงอย่างฉับไว

very much the same way as our legal team had done

ไม่ต่างอะไรกับที่กลุ่มนักกฎหมายของเราทำ

for the past seven years.

มาตลอดเจ็ดปี

Justice Kagan likened isolating DNA

ผู้พิพากษาคีแกนเปรียบเปรยดีเอ็นเอที่ถูกแยก

to extracting a medicinal plant from the Amazon.

กับการสกัดสารจากพืชที่ได้จากแอมะซอน

Justice Roberts distinguished it from carving a baseball bat from a tree.

ผู้พิพากษาโรเบิร์ตคิดว่ามันต่างจาก การเแกะสลักไม้เบสบอลจากต้นไม้

And in one of my absolutely favorite moments,

และในช่วงตอนหนึ่งที่ฉันประทับใจที่สุด

Justice Sotomayor proclaimed isolated DNA to be "just nature sitting there."

ผู้พิพากษาโซโตเมเยอร์ ประกาศกร้าวว่า ดีเอ็นเอที่ถูกแยก "ธรรมชาติที่อยู่ของมันดี ๆ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We felt pretty confident leaving the courtroom that day,

เรารู้สึกค่อนข้างมั่นใจ เมื่อออกจากห้องพิจารณาคดีในวันนั้น

but I could never have anticipated the outcome:

แต่ฉันไม่เคยจะคิดฝันถึงคำตัดสินที่ออกมา

nine to zero.

เก้าต่อศูนย์

"A naturally occurring DNA segment is a product of nature,

"ส่วนดีเอ็นเอที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ เป็นผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ

and not patent-eligible merely because it has been isolated.

และไม่มีคุณสมบัติเหมาะสมต่อ การจดสิทธิบัตร เพียงเพราะมันถูกแยกออกมา

And furthermore,

และยิ่งกว่านั้น

Myriad did not create anything."

ไมเรียดไม่ได้สร้างอะไรเลย"

Within 24 hours of the decision,

ภายใน 24 ชั่วโมงหลังจากคำตัดสิน

five labs had announced

ห้องทดลองห้าแห่งได้ประกาศ

that they would begin to offer testing for the BRCA genes.

ว่าพวกเขาจะเสนอการทดสอบหายีน BRCA

Some of them promised to offer the tests at a lower price than Myriad's.

บางแห่งสัญญาที่จะเสนอการทดสอบ ในราคาที่ถูกกว่าของที่ไมเรียด

Some promised to provide a more comprehensive test

บางแห่งสัญญาที่จะให้การทดสอบ ที่ครอบคลุมมากกว่า

than the one Myriad was offering.

ที่ไมเรียดเสนอให้บริการอยู่

But of course the decision goes far beyond Myriad.

แต่แน่นอน คำตัดสินได้แผ่ไปไกลกว่าไมเรียด

It ends a 25-year practice of allowing patents on human genes

มันหยุดการจดสิทธิบัตรยีนมนุษย์ ที่ปฏิบัติกันมา 25 ปี

in the United States.

ในสหรัฐอเมริกา

It clears a significant barrier to biomedical discovery and innovation.

มันกำจัดอุปสรรคที่มีนัยสำคัญ ต่อการค้นพบและนวัตกรรมชีวการแพทย์

And it helps to ensure that patients like Abigail, Kathleen and Eileen

และมันช่วยให้ผู้ป่วยอย่างอะบิเกล แคทรีน และอิลีน มั่นใจได้ว่า

have access to the tests that they need.

จะเข้าถึงการทดสอบที่พวกเขาต้องการ

A few weeks after the court issued its decision,

ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา หลังจากศาลฎีกาประกาศคำตัดสิน

I received a small package in the mail.

ฉันได้รับพัสดุเล็ก ๆ ทางไปรษณีย์

It was from Bob Cook-Deegan,

มันมาจาก บ๊อบ คุก-ดีแกน

a professor at Duke University

ศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยดุ๊ค

and one the very first people Chris and I went to visit

หนึ่งในบุคคลแรก ๆ ที่ฉันและคริสไปหา

when we started to consider whether to bring this case.

เมื่อเราเริ่มที่พิจารณาว่าจะทำคดีนี้

I opened it up to find a small stuffed animal.

ฉันเปิดมันออกและพบตุ๊กตานุ่มนิ่ม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We took a big risk in taking this case.

เรารู้ว่ามันเสี่ยงอย่างมากที่เราทำคดีนี้

Part of what gave us the courage to take that risk

ส่วนหนึ่งที่มอบความกล้าหาญให้เราเสี่ยง

was knowing that we were doing the right thing.

คือการที่เรารู้ว่า เรากำลังทำสิ่งที่ถูกต้อง

The process took nearly eight years from the start to finish,

กระบวนการตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ ใช้เวลาเกือบแปดปี

with many twists and turns along the way.

โดยมีการพลิกผันไปมาตลอด

A little luck certainly helped,

การมีโชคเข้าข้างบ้างถือเป็นเรื่องดี

but it was the communities that we bridged,

แต่กลุ่มคนต่าง ๆ ต่างหาก ที่เราได้ทำการเชื่อมโยง

the alliances that we created,

กลุ่มความร่วมมือทั้งหลายที่เราสร้างขึ้นมา

that made pigs fly.

เพื่อทำให้ฝันเป็นจริง

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)