Let's get honest about our money problems | Tammy Lally

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Ashiraya Phobut

Have you every had to break your family's rules?

คุณเคยจำเป็นต้องเลิกทำตาม กฎของครอบครัวหรือไม่คะ

Today, I'm breaking mine,

วันนี้ ฉันกำลังทำแบบนั้นค่ะ

around money, secrecy and shame.

เกี่ยวกับเรื่องเงิน ความลับ และความอับอาย

In 2006, on my brother Keith's 40th birthday, he called.

ในปี ค.ศ 2006 ในวันเกิดครบรอบ 40 ปี ของน้องชายชื่อคีธ เขาโทรศัพท์มาบอกว่า

"Tam, I'm in dire straits.

"แทม ผมกำลังแย่มากๆ

I wouldn't ask unless I had to.

ผมจะไม่ขอให้ช่วยหรอก ถ้าหากไม่จำเป็น

Can I borrow 7,500 dollars?"

ขอยืมเงินสัก 7500 ดอลลาร์ได้ไหม"

This wasn't the first time he needed quick cash,

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องการเงินด่วน

but this time, his voice frightened me.

แต่ครั้งนี้น้ำเสียงของเขาทำให้ฉันตกใจกลัว

I had never heard him so beaten down and shameful,

ฉันไม่เคยได้ยินเขาหมดกำลังใจ และอับอายมากขนาดนั้น

and it was on his 40th birthday.

และมันก็เป็นวันเกิดครบรอบ 40 ปีของเขา

After a few basic questions that we would all ask,

หลังจากถามสิ่งที่ใครๆ ก็ต้องถาม ไปสองสามครั้ง

I agreed to loan him the money, but under one condition:

ฉันก็ตกลงให้เขายืมเงินจำนวนนั้น ภายใต้เงื่อนไขข้อหนึ่ง

that as the financial professional in the family,

ว่าในฐานะที่เป็นมืออาชีพ ด้านการเงินในครอบครัว

I wanted to meet with him and his wife

ฉันอยากจะพบเขากับภรรยา

to see what was really happening.

เพื่อดูว่าจริงๆ มันกำลังเกิดอะไรขึ้น

Weeks later, we met at the local Starbucks,

หลายสัปดาห์ต่อมา เราก็พบกัน ที่ร้านสตาร์บักส์ในท้องถิ่น

and I started right in with the tough-love budget conversation.

ฉันเริ่มเข้าเรื่องทันที พูดเรื่อง การประหยัดการใช้จ่ายแบบสั่งสอนเพราะรัก

"You should sell the house, downsize to something you can afford,

"เธอควรจะขายบ้าน ลดขนาดบ้านลง เป็นขนาดที่สามารถจ่ายได้

sell the toys.

ขายของเล่นพวกนั้นไป

And Starbucks?

และก็สตาร์บักส์เป็นไง

Give up the five-dollar-a-day coffee."

เลิกกินกาแฟแก้วละห้าดอลลาร์เสียที"

You know, all the trappings that we do to keep up with the Joneses.

ก็เรื่อง กับดักทั้งหลายที่เรากระทำกัน เพื่อให้ไม่น้อยหน้าครอบครัวอื่นๆเขา

Quickly, my brother and his wife went into a fearsome blame game,

ไม่นาน น้องชายและภรรยาก็เข้าไปสู่ การต่อว่าต่อขานกันอย่างน่ากลัว

and it got messy.

และก็กลายเป็นความยุ่งเหยิง

I vacillated between therapist and pissed-off sister.

ฉันก็กลายเป็นทั้งนักบำบัดโรค และพี่สาวที่โกรธจัดสลับกัน

I wanted them to be better than this.

ฉันต้องการจะให้พวกเขาดีขึ้นกว่านี้

"Come on, you two. Get your shit together.

"เอาละๆ ทั้งสองคนนี่แหละ ทำตัวให้เรียบร้อยหน่อย

You're parents.

เป็นพ่อเป็นแม่คนแล้วนะ

Grow up and buck up."

โตเป็นผู้ใหญ่เสียทีเถอะ และก็ใจเย็นๆ"

After we left, I called my mom,

หลังจากเราจากกันแล้ว ฉันก็โทรศัพท์ไปหาคุณแม่

but Keith beat me to it,

แต่คีธตัดหน้าฉันไปก่อนแล้ว

and he told her that I wasn't helpful.

และเขาบอกแม่ไปว่าฉันไม่ช่วย

In fact, he was hurt and felt ganged-up on.

ที่จริงแล้ว เขารู้สึกน้อยใจ และต้องการพวกมาสู้กับฉัน

Of course he did. I shamed him with my tough-love budget conversation.

แน่นอนเขารู้สึกอย่างนั้น ฉันทำให้เขาอับอาย ด้วยคำพูดแบบต่อว่าเพราะรักเรื่องการประหยัด

Two months went by when I received a call.

สองเดือนผ่านไป เมื่อฉันได้รับโทรศัพท์

"Tam? I have bad news.

"แทม ฉันมีข่าวร้าย

Keith committed suicide last night."

คีธ ฆ่าตัวตายเมื่อคืน"

Days later, at his home, I went looking for answers,

หลายวันผ่านไปหลังจากนั้น ฉันไปที่บ้านของเขา เพื่อหาคำตอบ

in his "office" -- the garage.

ใน"ห้องทำงานของเขา --โรงรถ

There, I found a stack of overdue credit card bills

ที่นั่น ฉันพบกองบัตรเครดิต ที่เลยวันกำหนดชำระหนี้ไปแล้ว

and a foreclosure notice served to him on the day that he died.

และใบแจ้งการยึดทรัพย์ที่จำนองไว้ ส่งมาถึงเขาในวันที่เขาตาย

My brother left behind his beautiful 10-year-old daughter,

น้องชายทิ้งลูกสาวสวยอายุ 10 ขวบของเขาไว้

his brilliant 18-year-old son, weeks before his high school graduation,

ลูกชายอายุ 18 ปีที่ฉลาดหลักแหลมของเขา ก่อนจบการศึกษาระดับมัธยมอีกไม่นาน

and his wife of 20 years.

และก็ภรรยาที่อยู่กันมานาน 20 ปี

How did this happen?

สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร

My brother was caught in our family's money-shame cycle,

น้องชายฉันติดเข้าไปในวัฏจักรที่น่าอับอาย ด้านการเงินของครอบครัวของพวกเรา

and he was far from alone in this.

และเขาก็ไม่ใช่เป็นเพียงคนเดียว ในเรื่องแบบนี้

Suicide rates among adults ages 40 to 64

อัตราการฆ่าตัวตายในหมู่ผู้ใหญ่ อายุระหว่าง 30 ถึง 64 ปี

have risen nearly 40 percent since 1999.

พุ่งขึ้นเกือบจะถึง 40 เปอร์เซ๊นต์ ตั้งแต่ ปี ค.ศ 1999

Job loss, bankruptcy and foreclosures

การตกงาน การล้มละลาย และการยึดบ้านที่ถูกจำนองไว้

were present in nearly 40 percent of the deaths,

มีอยู่เกือบ 40 เปอร์เซ็นต์ของการตาย

with white middle-aged men accounting for seven out of 10 suicides.

กลุ่มชายผิวขาวกลางคนคิดเป็น 7 ใน 10 ของการฆ่าตัวตาย

What I've learned

สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ คือ

is that our self-destructive and self-defeating financial behaviors

พฤติกรรมของเราด้านการเงินที่ทำลายตัวเอง และทำให้ตัวเองต้องพ่ายแพ้นั้น

are not driven by our rational, logical minds.

ไม่ได้ถูกขับด้วยเหตุผล และตรรกะของเรา

Instead, they are a product of our subconscious belief systems

มันกลับเป็นผลผลิต ของระบบความเชื่อในจิตใต้สำนึก

rooted in our childhoods

ที่ถูกฝังรากไว้ในวัยเด็กของเรา

and so deeply ingrained in us,

มันฝังลึกลงไปอย่างมากในพวกเรา

they shape the way that we deal with money our entire adult lives,

จนกำหนดวิธีที่เราจัดการเกี่ยวกับเงิน ตลอดชีวิตในวัยผู้ใหญ่ของเรา

and so many of you are left believing that you're lazy,

และพวกท่านจำนวนมากเหลือเกิน ก็ถูกทิ้งให้เชื่อว่าคุณเองนั้นเกียจคร้าน

crazy or stupid -- or just bad with money.

งี่เง่า หรือโง่ -- หรือก็แค่แย่ทางการเงิน

This is what I call money shame.

สิ่งนี้ฉันขอเรียกว่า ความอับอายทางการเงิน

Dr. Brené Brown, a well-known shame researcher,

ด็อกเตอร์ เบรเน่ บราวน์ เป็นนักวิจัยที่มีชื่อเสียงด้านความอับอาย

defines shame as "the intensely painful feeling or experience

ให้คำจำกัดความ ความอับอาย ว่า "ความรู้สึก หรือประสบการณ์ที่เจ็บปวดอย่างเหลือเกิน

of believing that we are flawed,

ของการที่เชื่อว่าเราเองบกพร่อง

and therefore unworthy of love and belonging."

จึงไม่คู่ควรกับความรัก หรือการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ"

Based on this definition, here's how I'm defining money shame:

ด้วยคำจำกัดความนี้ นี่คือคำนิยาม ที่ฉันให้กับ "ความอับอายทางการเงิน"

"the intensely painful feeling or experience

"ความรู้สึกหรือประสบการณ์ ที่เจ็บปวดอย่างเหลือเกิน

of believing that we are flawed,

ของการที่เชื่อว่าเราบกพร่อง

and therefore unworthy of love and belonging,

จึงไม่คู่ควรกับตวามรัก หรือการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ

based on our bank account balances,

ในเรื่องยอดบัญชีเงินฝากธนาคารของเรา

our debts, our homes, our cars

หนี้สินของเรา บ้านของเรา รถของเรา

and our job titles."

ตำแหน่งหน้าที่การงานของเรา"

Let me give you a couple of examples of what I mean.

ขอยกตัวอย่างให้เห็นว่า ฉันหมายถึงอย่างไรสักสองตัวอย่าง

I believe that we all have money shame,

ฉันเชื่อว่าเรามีความอับอาย ทางการเงินกันทุกคน

whether you earn 10,000 dollars a year or 10 million,

ไม่ว่าจะทำเงินได้หมื่นดอลลาร์ หรือสิบล้านดอลลาร์ต่อปี

and it's because we give money all of our power.

และเพราะว่าเราให้พลัง ทั้งหมดของเราไปกับเงิน

Here's what it would look like if someone that you love, or you,

นี่คือสิ่งที่มันน่าจะเป็น ถ้าหากว่าใครสักคนที่คุณรัก หรือตัวคุณ

might have money shame.

อาจจะมีความอับอายทางการเงิน

They play the big shot, always picking up the check,

พวกเขาทำตัวเป็นพี่ใหญ่ จ่ายเงินให้คนอื่นอยู่เสมอ

financially rescuing family and friends.

ช่วยกอบกู้ครอบครัวและเพื่อนด้านการเงิน

They are financially secure,

พวกเขามั่นคงปลอดภัยด้านการเงิน

but they live in a state of chronic not-enoughness.

แต่พวกเขาก็มีชีวิตอยู่ในภาวะ ความไม่เพียงพอที่เรื้อรัง

They drive a Mercedes, but their budget really only can afford a Honda.

พวกเขาขับรถเบนซ์ แต่งบประมาณของเขา จริงๆ มีได้แค่รถฮอนด้า

And they're looking good at every cost.

และพวกเขาก็ดูดีในทุกๆ ด้าน

I know that we can break free from the grips of money shame,

ฉันรู้ว่าเราสามารถหลุดจากความเจ็บปวด จากความอับอายทางการเงินที่เกาะกุมอยู่

because I did.

เพราะว่าฉันได้ทำมาแล้ว

Shortly after my brother's death, the Recession hit.

ไม่นานนักหลังจากการตายของน้องชาย การตกต่ำทางเศรษฐกิจก็เขามากระแทก

I lost my business and faced bankruptcy.

ฉันสูญเสียธุรกิจของฉันไป และเผชิญกับการล้มละลาย

Secretly, I was terrified.

ลับๆ แล้ว ฉันตื่นกลัว

I stayed in my home for a year, thinking I did something wrong,

ฉันอยู่แต่ในบ้านไม่ไปไหนอยู่นานหนึ่งปี คิดอยู่ว่าฉันทำบางสิ่งบางอย่างผิดไป

told myself, "What did you do? What happened?"

บอกกับตัวเองว่า "ฉันทำอะไรลงไป เกิดอะไรขึ้นกันแน่

I stayed silent, while all along, I went outside and smiled.

ฉันยังคงนิ่งเงียบ ในขณะที่ ออกไปนอกบ้านอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส

Nobody knew.

ไม่มีใครรู้เรื่องเลย

That's money shame.

มันเป็นความอับอายทางการเงิน

So what I had to do was let go of the grip that I had

ดังนั้น สิ่งที่ฉันต้องทำก็คือ ปลดปล่อยความเจ็บปวดที่เกาะกุมฉันอยู่

on knowing all the answers.

เกี่ยวกับเรื่องการรู้คำตอบทั้งหมดนั้นไป

I was the know-it-all in my family,

ฉันเคยรู้ไปทุกเรื่องในครอบครัว

and I had to give up the idea that a new financial plan

และฉันก็ต้องเลิกความคิดที่ว่า แผนด้านการเงินแผนใหม่นั้น

was the solution.

เป็นการแก้ปัญหา

And so just like everything in my life, for me,

ก็เหมือนกับทุกอย่างในชิวิตของฉัน สำหรับฉันแล้ว

I was sent a human to help,

มนุษย์ปุถุชนผู้หนึ่งถูกส่งมาช่วย

and I accepted the help,

และฉันก็ยอมรับการช่วยเหลือนั้น

but I had to do major self-inquiry

แต่ฉันก็ต้องทำการสอบถามตัวเองตรั้งสำคัญ

about my family's money history

เกี่ยวกับประวัติการเงินของครอบครัว

and my money beliefs.

และความเชื่อด้านการเงินของฉัน

We have to start having this conversation.

เราต้องเริ่มมีการพูดคุยกันเรื่องนี้

Money can no longer be a taboo topic.

เงินไม่ใช่เรื่องที่พูดถึงไม่ได้อีกต่อไป

We have to get honest with each other that we're suffering with money issues,

เราต้องซื่อสัตย์ซึ่งกันและกัน ว่าเรากำลังทุกข์ร้อนกับปัญหาเรื่องเงินอยู่

and let's get real -- we have to stop numbing out our pain.

มาทำกันจริงๆ -- ต้องเลิกผลัดวันประกันพรุ่ง ขินชาไม่ทำอะไรกับความเจ็บปวดของเรา

In order to uncover the painful parts

เพื่อที่จะหาให้พบส่วนที่เจ็บปวด

of your money story and your money history,

ของเรื่องราวการเงินของคุณ และประวัติการเงินของคุณ

you can't be numb.

คุณจะไม่รู้สึกอะไรไม่ได้

We have to let go of our past in order to be free.

เราต้องปล่อยอดีตของเราไป เพื่อจะได้เป็นอิสระ

Letting go of the past happens through surrender,

การปล่อยอดีตไปนั้น จะเกิดขึ้นได้โดยการยอมแพ้

faith and forgiveness.

ความศรัทธาและการให้อภัย

Debt is the tangible manifestation of not forgiving.

หนี้สินเป็นสิ่งสำแดงให้เห็นที่ชัดเจน ของการไม่ให้อภัย

If you have debt, you've not completely forgiven your past,

ถ้าหากคุณมีหนี้ แสดงว่าคุณยังไม่ยกโทษ ให้กับอดีตของคุณอย่างสมบูรณ์

so it's our work to forgive ourselves and others

ดังนั้นมันจึงเป็นงานของเรา ที่จะยกโทษให้กับตัวเราเองและผู้อื่น

so that we can live freely.

เพื่อให้เรามีชีวิตอยู่อย่างเป็นอิสระ

Otherwise, our history will continue to repeat.

ไม่เช่นนั้นแล้ว ประวัติในอดีตของเรา ก็จะยังคงทำซ้ำอยู่แบบเดิม

This is not a quick fix, and I know we all want one,

เรื่องนี้ไม่ใช่เป็นการซ่อมแซม ที่ทำได้อย่างรวดเร็ว

but it's a slow wake-up.

แต่มันเป็นการตื่นขื้นอย่างช้าๆ

This is another level of work.

เรื่องนี้เป็นอีกระดับหนึ่งของการทำงาน

We have to go higher to get it,

เราต้องไปให้สูงขึ้นเพื่อให้ได้มันมา

to get at it.

เพื่อให้ไปถึงมัน

So try this: follow your dollars.

ขอให้พยายามทำสิ่งนี้ ได้แก่ ตามดูเงินของคุณ

Your money will show you right away what you value.

เงินของคุณจะแสดงให้คุณเห็นทันทีว่า คุณเห็นคุณค่าในสิ่งใดบ้าง

Where's it going?

ว่ามันไปที่ไหนบ้าง

And then ask yourself: Do I really value all this stuff?

และก็ถามตัวเองว่า ฉันให้คุณค่ากับของทุกอย่างพวกนี้จริงๆหรือ

And get curious about what you're feeling when you're spending.

และก็ให้อยากรู้ว่า ขณะที่กำลังจ่ายเงินไปนั้น รู้สึกอย่างไร

Are you lonely?

รู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายหรือไม่

Are you bored?

รู้สึกเบื่อหรือไม่

Or are you just excited?

หรือว่าคุณแค่รู้สึกตื่นเต้น

But there's deeper work that needs to happen.

แต่ก็มีงานที่ลึกกว่านี้ ที่จำเป็นต้องเกิดขึ้น

How did you get all these money beliefs to begin with?

ประการแรก คุณมีความเชื่อ เรื่องการเงินทั้งหมดนี้อย่างไร

I call this your money autobiography,

ฉันเรียกสิ่งนี้ว่า ชีวประวัติส่วนตัวด้านการเงินของคุณ

and as a money coach, this is the first step I take with my clients.

และในฐานะเป็นครูฝึกด้านการเงิน นี่เป็นขั้นตอนแรกที่ฉันใช้กับลูกศิษย์

Think back to your earliest childhood money memory.

คิดย้อนกลับไปถึงความจำแรกเริ่มสุด ด้านการเงินสมัยเด็ก

What did it feel like when you got money?

รู้สึกอย่างไรตอนคุณได้เงินมา

Were you excited, proud or confused?

ตื่นเต้น ภูมิใจ หรือรู้สึกสับสน

And what did you do with the money?

และคุณทำอะไรกับเงินนั้น

Did you run with the candy store, or did you run to the bank?

คุณวิ่งไปที่ร้านขนม หรือคุณวิ่งไปที่ธนาคาร

And what did you hear your parents say,

และคุณได้ยินคุณพ่อคุณแม่พูดว่าอะไร

and what did you see your parents do with the money?

คุณเห็นพ่อแม่ทำอะไรกับเงินบ้าง

My brother and I heard,

น้องชายและตัวฉันเคยได้ยินว่า

"More money will make us happy."

"ยิ่งมีเงินมากก็จะยิ่งจะทำให้เราสุข"

Every day.

อยู่ทุกวัน

"More money will make us happy."

"ยิ่งมีเงินมากก็จะยิ่งทำให้เรามีความสุข"

And we internalized that into the money belief

และเราก็เอาความเชื่อเรื่องเงินนั้น ฝังลงไปข้างใน

that our self worth was equal to our net worth

ว่าคุณค่าของตัวของเรานั้น เท่ากับ เงินที่เหลืออยู่ในบัญชีหลังหักหนี้สินแล้ว

as we watched our mom live in a state of chronic not-enoughness.

ในขณะที่เราเฝ้าดูแม่ของเราดำเนินชีวิต ในสภาพของความไม่พอเพียงที่เรื้อรัง

And she numbed the pain with sugar and shopping.

และแม่ก็ระงับความเจ็บปวดนั้น ด้วยน้ำตาลและการไปเที่ยวซื้อของ

So what did we do?

ดังนั้นเราจึงทำอะไรหรือคะ

Keith played out my mother's life.

คีธเล่นบทบาทชีวิตของแม่

He was an underearner, longed to be financially rescued,

เขาเป็นผู้มีรายได้ต่ำ ปรารถนาที่จะได้รับการช่วยเหลือด้านการเงิน

and he numbed out the pain with alcohol.

เขาระงับความเจ็บปวดนั้น ด้วยเหล้า

I did the opposite.

แต่ฉันทำในสิ่งที่ตรงข้าม

I became a high earner,

แล้วก็กลายมาเป็นผู้ที่มีรายได้สูง

rescuer,

เป็นผู้เข้าไปช่วยให้รอดพ้น

and I numbed the pain out with self-help books.

และฉันระงับความเจ็บปวดนั้น ด้วยหนังสือการพึ่งตัวเอง

But what we had in common was our money belief.

แต่สิ่งที่เรามีร่วมกัน คือความเชื่อในเรื่องเงินของเรา

We both believed that our bank account balance

เราทั้งคู่เคยเชื่อว่าเงินในบัญชีธนาคาร ที่เหลืออยู่นั้น

was equal to our self worth.

เท่ากับคุณค่าของตัวเรา

Looking back at the Starbucks meeting with my brother ...

เมื่อมองย้อนกลับไปที่ร้านสตาร์บัคส์ ไปพบน้องชายนั้น ...

he didn't need a budget and my judgment.

เขาไม่ได้ต้องการเงินก้อน และการตัดสินของฉัน

He needed a breakthrough from his suffering,

เขาต้องการการหลุดพ้น จากความทุกข์ทรมานของเขา

and he needed my compassion.

และเขาต้องการความเห็นอกเห็นใจจากฉัน

Keith was not able to be the one to speak up

เขาพูดออกมาอย่างเปิดเผยไม่ได้

and break our family money shame cycle,

และทำลายวงจรความอับอายการเงิน ของครอบครัวไม่ได้

so he left me to do the work and share his legacy.

เขาจึงทิ้งให้ฉันทำงานนั้น และเล่าเรื่องราวของสิ่งที่เขาได้ทำไว้

Change is difficult,

การเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องยาก

but in my family, not changing is fatal.

แต่ในครอบครัวของฉันนั้น ถ้าไม่เปลี่ยนก็เป็นเรื่องถึงตาย

So I did the work,

ฉันจึงทำงานที่ว่านี้

and I have experienced deep and profound forgiveness,

และฉันก็ได้ประสบกับการให้อภัย ที่ลึกซึ้งและยิ่งใหญ่

and as I stand here today,

และเมื่อยืนอยู่ตรงนี้ในวันนี้

I am living on purpose,

ฉันกำลังใช้ชีวิตอย่างมีจุดประสงค์

I serve, and money serves me.

ฉันทำงานรับใช้ และเงินก็รับใช้ฉัน

It only takes one person in your family

มันใช้เพียงแค่คนเดียวในครอบครัวคุณ

to break through the money-shame cycle.

ที่จะผ่านทะลุทะลวงฝ่า วงจรความอับอายด้านการเงินนั้น

I want you to be the one.

ฉันก็อยากจะให้คุณเป็นคนๆ นั้น

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)