What makes us get sick? Look upstream | Rishi Manchanda

Translator: Nae Tanpradit Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

For over a decade as a doctor,

กว่าสิบปีมาแล้วที่ผมเป็นหมอ

I've cared for homeless veterans,

ผมได้รักษาเหล่าทหารผ่านศึก ซึ่งกลายเป็นคนเร่ร่อน

for working-class families.

รักษาครอบครัวชนชั้นแรงงาน

I've cared for people who live and work in conditions

ผมได้ดูแลรักษาผู้คน ที่อาศัยและทำงาน

that can be hard, if not harsh,

ในสภาวะอันยากลำบาก

and that work has led me to believe

และมันทำให้ผมเชื่อว่า

that we need a fundamentally different way

เราต้องมีมุมมองพื้นฐานที่ต่างออกไป

of looking at healthcare.

ต่อการบริการสาธารณสุข

We simply need a healthcare system

เราต้องการระบบสาธารณสุข

that moves beyond just looking at the symptoms

ที่เป็นมากกว่าการดูแลรักษาตามอาการ

that bring people into clinics,

ที่ทำให้พวกเขามาที่โรงพยาบาล

but instead actually is able to look

แต่เราต้องตรวจไปถึงสาเหตุ

and improve health where it begins.

และพัฒนาสุขภาพของผู้คน ตั้งแต่ต้นทางกันเลย

And where health begins

ต้นทางของการเจ็บป่วยนั้น

is not in the four walls of a doctor's office,

เราหาไม่พบในห้องตรวจหรอกครับ

but where we live

แต่มันอยู่ในที่ที่พวกเราอาศัย

and where we work,

ที่ที่พวกเราทำงาน

where we eat, sleep, learn and play,

ที่ที่เรากิน, นอน, เรียนรู้และเล่น,

where we spend the majority of our lives.

ที่ที่เราใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับมัน

So what does this different approach to healthcare look like,

แล้วแนวทางใหม่ของการบริการทางสุขภาพนี้

an approach that can improve health where it begins?

ที่ทำให้สุขภาพของเราพัฒนาได้ตั้งแต่ต้นทาง มีหน้าตาอย่างไร?

To illustrate this, I'll tell you about Veronica.

เพื่อให้เข้าใจง่ายนะครับ ผมจะเล่าเรื่องของเวโรนิกาให้ฟัง

Veronica was the 17th patient

เวโรนิกาเป็นคนไข้รายที่ 17

out of my 26-patient day

ในวันที่ผมมีคนไข้ 26 คน

at that clinic in South Central Los Angeles.

ที่คลินิกที่เซาท์เซนทรัลลอสแอนเจลิส

She came into our clinic with a chronic headache.

เธอเข้ามาที่คลินิกด้วยอาการปวดหัวเรื้อรัง

This headache had been going on

อาการนี้เรื้อรังอยู่หลายปี

for a number of years, and this particular episode

และในกรณีนี้

was very, very troubling.

เป็นปัญหาที่ก่อความรำคาญมากๆ

In fact, three weeks before she came to visit us

จริงๆ แล้วสามสัปดาห์ ก่อนที่เธอจะมาที่คลินิกผม

for the first time, she went to an emergency room in Los Angeles.

เธอได้ไปที่แผนกฉุกเฉินสักที่ ในลอส แอนเจลิสมาก่อนแล้ว

The emergency room doctors said,

คุณหมอแผนกฉุกเฉินได้พูดกับเธอว่า

"We've run some tests, Veronica.

"เราได้ผลตรวจของเธอมาแล้ว เวโรนิกา

The results are normal, so here's some pain medication,

ผลตรวจก็ดูปกติดี งั้นผมจ่ายยาแก้ปวดให้คุณนะ

and follow up with a primary care doctor,

แล้วตามดูอาการ กับคุณหมออายุรกรรมอีกที

but if the pain persists or if it worsens,

แต่ถ้าอาการปวดยังไม่หายหรือแย่ลง

then come on back."

คงต้องกลับมาอีกทีนะ"

Veronica followed those standard instructions

เวโรนิกาก็ทำตามคำแนะนำของหมอ

and she went back.

และเธอก็กลับไปอีก

She went back not just once, but twice more.

เธอไม่ได้กลับไปแค่ครั้งเดียว แต่กลับไปอีกสองครั้ง

In the three weeks before Veronica met us,

ในสามสัปดาห์ก่อนที่เวโรนิกาจะมาพบเรานั้น

she went to the emergency room three times.

เธอไปที่แผนกฉุกเฉินถึงสามครั้ง

She went back and forth,

เธอไปหาหมอหลายครั้ง

in and out of hospitals and clinics,

เข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลและคลินิก

just like she had done in years past,

เหมือนที่เธอเคยทำให้หลายปีที่ผ่านมา

trying to seek relief but still coming up short.

พยายามหาวิธีรักษาแต่ก็ไม่หายเสียที

Veronica came to our clinic,

เมื่อเวโรนิกาเข้ามาที่คลินิกของเรา

and despite all these encounters with healthcare professionals,

แม้ว่าตอนนั้นเธอจะได้รักษา กับผู้เชี่ยวชาญหลายท่านแล้ว

Veronica was still sick.

แต่เธอก็ยังคงป่วยอยู่

When she came to our clinic, though, we tried a different approach.

ดังนั้นเมื่อเธอมาหาเรา เราก็ได้ลองหาวิธีการอื่นๆ ดู

Our approach started with our medical assistant,

วิธีของเราเริ่มจาก ผู้ช่วยแพทย์ครับ

someone who had a GED-level training

ผู้ช่วยคนนี้จบแค่มัธยมครับ

but knew the community.

แต่เขารู้จักแถบที่เธออยู่ดี

Our medical assistant asked some routine questions.

ผู้ช่วยของเราได้ถามคำถามทั่วๆ ไปกับเธอ

She asked, "What's your chief complaint?"

เธอถามว่า "คุณเป็นอะไรมา"

"Headache."

"ปวดหัวค่ะ"

"Let's get your vital signs" —

"ลองตรวจสัญญาณชีพดูนะ"

measure your blood pressure and your heart rate,

เราก็วัดความดัน ชีพจร

but let's also ask something equally as vital

แต่เมื่อลองเราถามบางอย่าง ที่สำคัญไม่แพ้กัน

to Veronica and a lot of patients like her

กับเวโรนิกาและผู้ป่วยแบบเดียวกับเธอ

in South Los Angeles.

ในตอนใต้ของลอสแอนเจลิสว่า

"Veronica, can you tell me about where you live?

"เวโรนิกา คุณช่วยอธิบาย บ้านที่คุณอยู่หน่อยสิ"

Specifically, about your housing conditions?

เอาแบบเจาะจงหน่อยนะ เช่น สภาพบ้าน

Do you have mold? Do you have water leaks?

มีราไหม มีน้ำรั่วบ้างไหม

Do you have roaches in your home?"

มีแมลงสาบในบ้านหรือเปล่า"

Turns out, Veronica said yes to three of those things:

ปรากฏว่า เวโรนิกาไม่ปฏิเสธ ทั้งสามอย่างนั้นเลยครับ

roaches, water leaks, mold.

แมลงสาบ, น้ำรั่ว, เชื้อรา

I received that chart in hand, reviewed it,

แล้วผมก็ได้อ่านเวชระเบียนของเธอ อย่างละเอียด

and I turned the handle on the door

จากนั้นก็เปิดประตู

and I entered the room.

เข้าห้องตรวจไปหาเธอ

You should understand that Veronica,

คุณต้องเข้าใจว่าเวโรนิกา

like a lot of patients that I have the privilege of caring for,

ก็เหมือนกับผู้ป่วยที่ผมได้เคย ดูแลมาก่อน

is a dignified person, a formidable presence,

พวกเขาเคยเป็นคนที่มีสง่า มีหน้ามีตา

a personality that's larger than life,

และมีบุคลิกที่ดีมาก่อน

but here she was

แต่ในเวโรนิกาในตอนนี้

doubled over in pain sitting on my exam table.

เธอนั่งอยู่ตรงโต๊ะตรวจ อย่างหมดสภาพ

Her head, clearly throbbing, was resting in her hands.

เธอเอามือกุมหัวเพราะอาการของเธอ

She lifted her head up,

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา

and I saw her face, said hello,

ผมทักเธอว่า "สวัสดีครับ"

and then I immediately noticed something

แล้วผมก็สังเกตบางอย่าง

across the bridge of her nose,

ตรงสันจมูกของเธอ

a crease in her skin.

มันเป็นรอยย่นๆ

In medicine, we call that crease the allergic salute.

ในทางการแพทย์แล้วเราเรียกรอยย่นนี้ว่า รอยภูมิแพ้ (allergy salute)

It's usually seen among children who have chronic allergies.

เราพบมันได้บ่อยในเด็กๆ ที่เป็นโรคภูมิแพ้เรื้อรัง

It comes from chronically rubbing one's nose up and down,

โดยรอยย่นนี้มาจากการที่ มีการถูกจมูกขึ้นลงเป็นเวลานาน

trying to get rid of those allergy symptoms,

เพื่อบรรเทาอาการคัดจมูกจากภูมิแพ้

and yet, here was Veronica, a grown woman,

แล้วเราก็พบอาการนี้ในเวโรนิกา

with the same telltale sign of allergies.

ซึ่งแสดงว่าเธอมีอาการของภูมิแพ้อยู่

A few minutes later, in asking Veronica some questions,

หลังจากจากซักประวัติเธอซักพัก

and examining her and listening to her,

รวมถึงตรวจร่างกายเธอ

I said, "Veronica, I think I know what you have.

ผมก็พูดกับเธอว่า "เวโรนิกา ผมคิดว่าผมรู้แล้วว่าคุณเป็นอะไร

I think you have chronic allergies,

ผมคิดว่าคุณเป็นโรคภูมิแพ้เรื้อรัง

and I think you have migraine headaches and some sinus congestion,

และผมคิดว่าคุณเป็นไมเกรน และไซนัสอักเสบร่วมด้วย

and I think all of those are related to where you live."

ทั้งหมดนี่ผมคิดว่ามันเนื่องมาจาก บ้านของคุณนะ"

She looked a little bit relieved,

เธอดูคลายกังวลไปนิดหน่อย

because for the first time, she had a diagnosis,

เพราะนี่คือครั้งแรก ที่เธอได้รับการวินิฉัย

but I said, "Veronica, now let's talk about your treatment.

แต่ผมกล่าวอีกว่า "เราต้องคุยถึงการรักษาแล้วล่ะ

We're going to order some medications for your symptoms,

ผมจะสั่งยาเพื่อบรรเทา อาการของคุณนะ

but I also want to refer you to a specialist, if that's okay."

แต่ผมต้องส่งต่อเคสคุณ ให้กับผู้เชี่ยวชาญด้วย ถ้าคุณตกลง"

Now, specialists are a little hard to find

ทีนี้ ผู้เชี่ยวชาญที่ผมว่า ก็ไม่ได้หาตัวง่ายเลย

in South Central Los Angeles,

ในเขตตอนใต้ของลอส แอนเจลิส

so she gave me this look, like, "Really?"

เธอเลยทำท่าว่า "จริงเหรอคะ"

And I said, "Veronica, actually, the specialist I'm talking about

และผมก็บอกเธอว่า "จริงๆ แล้ว ผู้เชี่ยวชาญที่ผมหมายถึงนั้น

is someone I call a community health worker,

คือ อาสาสมัครสาธารณสุขชุมชนนั่นเอง

someone who, if it's okay with you,

ถ้าคุณตอบตกลงนะ

can come to your home

เขาจะไปที่บ้าน

and try to understand what's going on

ไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น

with those water leaks and that mold,

พวกน้ำรั่ว เชื้อรา

trying to help you manage those conditions in your housing that I think are causing your symptoms,

เขาจะไปช่วยคุณจัดการปัญหาในบ้านพวกนี้ ที่ผมคิดว่าเป็นที่มาของอาการที่คุณเป็นอยู่

and if required, that specialist might refer you

แล้วถ้าจำเป็นนะ อสม.ก็จะส่งต่อคุณ

to another specialist that we call a public interest lawyer,

ไปยังผู้เชี่ยวชาญอีกคน นั่นก็คือทนายอาสา

because it might be that your landlord

เพราะว่าเจ้าของบ้านเช่านั้นอาจจะ

isn't making the fixes he's required to make."

ไม่ได้ซ่อมแซมบ้านเขาให้ดีอย่างที่ควร"

Veronica came back in a few months later.

เวโรนิกากลับมาหาเราสองสามเดือนถัดมา

She agreed to all of those treatment plans.

เธอเห็นด้วยกับแผนการรักษานี้

She told us that her symptoms had improved by 90 percent.

เธอบอกเราว่าอาการของเธอนั้น ดีขึ้นกว่า 90 เปอร์เซ็นต์

She was spending more time at work

เธอไปทำงานได้นานขึ้น

and with her family and less time

ใช้เวลากับครอบครับได้มาก

shuttling back and forth between the emergency rooms of Los Angeles.

และไปแผนกฉุกเฉินน้อยลง

Veronica had improved remarkably.

อาการของเวโรนิกาดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

Her sons, one of whom had asthma,

เธอมีลูกชายที่ป่วยเป็นหอบหืด

were no longer as sick as they used to be.

ซึ่งลูกเธอก็หายจากหอบหืดที่เคยเป็นเลย

She had gotten better, and not coincidentally,

เธอดีขึ้น และไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่

Veronica's home was better too.

บ้านของเธอจะดีขึ้นด้วย

What was it about this different approach we tried

เรื่องที่กล่าวมานี้ คือวิธีที่แตกต่าง

that led to better care,

ที่ทำให้เรารักษาคนป่วยได้ดีขึ้น

fewer visits to the E.R., better health?

ไปโรงบาลน้อยลง มีสุขภาพที่ดีขึ้น

Well, quite simply, it started with that question:

ง่ายๆครับ มันเริ่มจากคำถามที่ว่า

"Veronica, where do you live?"

"เวโรนิกา บ้านคุณเป็นอย่างไรบ้าง"

But more importantly, it was that we put in place

แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ ระบบ

a system that allowed us to routinely ask questions

ระบบที่ให้เราซักประวัติ ด้วยคำถามทั่วไป

to Veronica and hundreds more like her

กับเวโรนิกาและคนอีกมากที่คล้ายเธอ

about the conditions that mattered

เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของพวกเขาในสังคม

in her community, about where health,

ที่ๆสุขภาพของพวกเขา

and unfortunately sometimes illness, do begin

และรวมถึงความเจ็บป่วย ได้เริ่มขึ้น

in places like South L.A.

ในที่อย่าง แอลเอ ตอนใต้นี้

In that community, substandard housing

ที่อยู่อาศัยที่ต่ำกว่ามาตรฐาน

and food insecurity are the major conditions

และอาหารแย่ๆ นั้นคือปัจจัยสำคัญ

that we as a clinic had to be aware of,

ที่เป็นปัญหาพวกเราได้ตระหนักดี

but in other communities it could be

แต่ในสังคมอื่นๆ มันอาจจะเป็น

transportation barriers, obesity,

การขนส่งมวลชน, โรคอ้วน

access to parks, gun violence.

พื้นที่สีเขียว ความรุนแรงจากอาวุธปืน

The important thing is, we put in place a system

สิ่งที่สำคัญคือ เราต้องมีระบบ

that worked,

มีวิธีที่มันใช้ได้จริง

and it's an approach that I call an upstream approach.

และวิธีการนั้น ผมเรียกว่าการมองไปย้อนต้นทาง

It's a term many of you are familiar with.

จริงๆคำนี้คุณก็อาจคุ้นๆอยู่

It comes from a parable that's very common

มันมาจากเรื่องเล่าที่คุ้นกันดี

in the public health community.

ในวงการสาธารณสุข

This is a parable of three friends.

เขาเล่าว่า มีคนสามคนเป็นเพื่อนกัน

Imagine that you're one of these three friends

ลองคิดว่าคุณเป็นหนึ่งในสามคนนั้น

who come to a river.

ได้เดินทางมาถึงแม่น้ำ

It's a beautiful scene, but it's shattered by the cries of a child,

วิวตรงนั้นมันสวยมาก แต่ก็มีเด็กคนหนึ่งกำลังร้องไห้อยู่

and actually several children, in need of rescue in the water.

แล้วก็ยังมีเด็กสี่ห้าคนกำลังจมน้ำ ร้องขอความช่วยเหลืออยู่

So you do hopefully what everybody would do.

แน่นอนคุณก็คงทำเหมือนที่ทุกคนทำ

You jump right in along with your friends.

คุณโดดลงไปในน้ำกับเพื่อนของคุณ

The first friend says, I'm going to rescue those

เพื่อนคนแรกพูดว่า เธอจะช่วยเด็ก

who are about to drown,

คนที่กำลังจะจมน้ำ

those at most risk of falling over the waterfall.

เด็กพวกนี้กำลังจะตกไปกับน้ำตกอยู่แล้ว

The second friends says, I'm going to build a raft.

เพื่อนคนที่สองก็พูดบ้างว่า เธอจะสร้างแพ

I'm going to make sure that fewer people

เพื่อที่จะแน่ใจว่ามีเด็กตกลงไปในน้ำตก

need to end up at the waterfall's edge.

จำนวนน้อยที่สุด

Let's usher more people to safety

เรามาช่วยกันต่อแพเถอะ

by building this raft,

เด็กๆจะได้รอดมากขึ้น

coordinating those branches together.

เอาไม้มามัดรวมกันเร็ว

Over time, they're successful, but not really,

เวลาผ่านไป พวกเขาช่วยเด็กๆ ได้ แต่ก็ไม่ทั้งหมด

as much as they want to be.

แค่บางส่วนเท่านั้น

More people slip through, and they finally look up

ยังมีเด็กๆตกลงไป และสองคนนั้นก็มองขึ้นมา

and they see that their third friend

มองหาเพื่อนอีกคน

is nowhere to be seen.

ที่หายไปไหนก็ไม่รู้

They finally spot her.

แต่สุดท้ายสองคนนั้นก็พบเธอ

She's in the water. She's swimming away from them

เธออยู่ในแม่น้ำ ว่ายน้ำห่างไปจากพวกเขา

upstream, rescuing children as she goes,

ขึ้นสวนกระแสไป และช่วยเด็กๆไปด้วย

and they shout to her, "Where are you going?

สองคนนั้นตะโกนถาม "จะไปไหน

There are children here to save."

ยังมีเด็กให้ช่วยตรงนี้อีกนะ"

And she says back,

และเธอตอบกลับมาว่า

"I'm going to find out

"ฉันจะไปดูว่า

who or what is throwing these children in the water."

ใครหรือตัวอะไรมันโยนเด็กลงมาในแม่น้ำนี่"

In healthcare, we have that first friend —

ในทางการแพทย์แล้ว เรามีเพื่อนคนแรก

we have the specialist,

คนที่เป็นหมอเฉพาะทาง

we have the trauma surgeon, the ICU nurse,

เรามีหมอผ่าตัด เรามีพยาบาลไอซียู

the E.R. doctors.

เรามีหมอแผนกฉุกเฉิน

We have those people that are vital rescuers,

เรามีพวกเขาเหล่านี้ เป็นผู้ช่วยชีวิต

people you want to be there when you're in dire straits.

พวกเขาจะช่วยเราตอนที่เราสาหัสแล้วได้

We also know that we have the second friend —

และเรายังมีเพื่อนคนที่สอง

we have that raft-builder.

คนที่ต่อแพ

That's the primary care clinician,

คนพวกนี้คือหมออายุกรรมทั่วไป

people on the care team who are there

คนที่จะช่วยเรารักษา

to manage your chronic conditions,

จัดการโรคเรื้อรังต่างๆ

your diabetes, your hypertension,

พวกโรคเบาหวาน ความดัน

there to give you your annual checkups,

ตรวจสุขภาพประจำปีให้คุณ

there to make sure your vaccines are up to date,

ฉีดวัคซีนกันโรคประจำปีให้

but also there to make sure that you have

พวกเขาจะทำให้คุณอุ่นใจ

a raft to sit on and usher yourself to safety.

ว่าคุณจะมีแพนั่งอย่างปลอดภัย

But while that's also vital and very necessary,

แต่ก็ยังมีอีกคนที่สำคัญมากๆ

what we're missing is that third friend.

นั่นคือเพื่อนคนที่มองย้อนขึ้นไปนั่นเอง

We don't have enough of that upstreamist.

พวกเขามีจำนวนไม่เพียงพอ

The upstreamists are the health care professionals

พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ

who know that health does begin

ที่รู้ว่าสุขภาพที่ดีนั้นเกิดขึ้นได้

where we live and work and play,

ณ ที่ๆเราอยู่อาศัย ทำงาน พักผ่อน

but beyond that awareness, is able to mobilize

แต่มากไปกว่านั้น

the resources to create the system

เขายังจะสร้างระบบ

in their clinics and in their hospitals

ในคลินิก ในโรงพยาบาลของพวกเขา

that really does start to approach that,

ระบบที่จะใช้วิธีการมองย้อนขึ้นไปดูต้นทาง

to connect people to the resources they need

ที่เชื่อมผู้คนเข้ากับสิ่งที่พวกเขาต้องการ

outside the four walls of the clinic.

ข้างนอกคลินิกนั่นอีกด้วย

Now you might ask, and it's a very obvious question

ตอนนี้คุณอาจจะสงสัย อาจจะมีคำถาม

that a lot of colleagues in medicine ask:

คำถามที่คนในวงการแพทย์จะถามว่า

"Doctors and nurses thinking about transportation and housing?

"หมอกับพยาบาลเนี่ยนะ จะไปคิดถึงเรื่องขนส่งกับสภาพบ้าน"

Shouldn't we just provide pills and procedures

เราแค่จ่ายยาและรักษาไปเท่านั้นนี่

and just make sure we focus on the task at hand?"

เราต้องทำสิ่งที่เราทำตอนนี้ให้ดีสิ

Certainly, rescuing people at the water's edge

แน่นอนครับ การช่วยผู้คนที่จมน้ำนั้น

is important enough work.

เป็นสิ่งที่สำคัญ

Who has the time?

หมอๆไม่ได้มีเวลาเหลือเฟือ

I would argue, though, that if we were to use science as our guide,

แต่ผมขอแย้งว่า ถ้าเราใช้เหตุผลนำแล้ว

that we would find an upstream approach is absolutely necessary.

เราจะพบว่าการมองย้อนต้นทาง ไปหาสาเหตุเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ

Scientists now know that

นักวิทยาศาสตร์ทราบดีว่า

the living and working conditions that we all

สภาพความเป็นอยู่และการทำงาน

are part of

ที่อยู่รอบตัวเรานั้น

have more than twice the impact on our health

ส่งผลต่อสุขภาพของเรา

than does our genetic code,

มากกว่าพันธุกรรมถึงสองเท่า

and living and working conditions,

และสภาพความเป็นอยู่ การงาน

the structures of our environments,

สิ่งแวดล้อมรอบตัวเรา

the ways in which our social fabric is woven together,

สังคมรอบๆ ตัวเรา

and the impact those have on our behaviors,

พฤติกรรมของเรา ที่ได้รับผลกระทบจากสิ่งเหล่านี้

all together, those have more than five times

ทั้งหมดนั้น มีผลต่อสุขภาพของเรา มากกว่ายา

the impact on our health

หรือการรักษาอื่นๆ

than do all the pills and procedures

จากแพทย์รวมถึงโรงพยาบาล

administered by doctors and hospitals combined.

ถึงห้าเท่าเลยทีเดียว

All together, living and working conditions

ทั้งสภาพความเป็นอยู่และการทำงานนั้น

account for 60 percent of preventable death.

ถือเป็น 60 % ในการป้องกันการเสียชีวิต เลยทีเดียว

Let me give you an example of what this feels like.

ผมจะลองยกตัวอย่างให้ฟังนะครับ

Let's say there was a company, a tech startup

ยังมีบริษัทหนึ่ง เขาทำพวกคิดค้นสินค้าแนวคิดใหม่ๆ

that came to you and said, "We have a great product.

เขามาหาคุณ แล้วบอกว่า "เรามีสินค้ามาเสนอ

It's going to lower your risk of death from heart disease."

มันจะช่วยลดความเสี่ยง ของการตายจากโรคหัวใจได้"

Now, you might be likely to invest

คุณคงอยากจะลงทุนกับสินค้าตัวนี้ล่ะสิ

if that product was a drug or a device,

ถ้าสินค้านั้นเป็นยา หรือเครื่องมือ

but what if that product was a park?

แต่ถ้าสินค้านั้นเป็นสวนสาธารณะล่ะ

A study in the U.K.,

มีการศึกษาในอังกฤษ

a landmark study that reviewed the records

สำรวจตัวอย่างประชากร

of over 40 million residents in the U.K.,

ผู้ที่อาศัยในอังกฤษกว่า 40 ล้านคน

looked at several variables,

โดยสำรวจตัวแปรหลายๆตัว

controlled for a lot of factors, and found that

โดยควบคุมปัจจัยต่างๆอย่างเป็นระบบ และพบว่า

when trying to adjust the risk of heart disease,

ความเสี่ยงในการเป็นโรคหัวใจนั้น

one's exposure to green space was a powerful influence.

แปรผันตามการที่ผู้คนได้มี พื้นที่สีเขียว อย่างชัดเจน

The closer you were to green space,

ยิ่งคุณได้อยู่ใกล้พื้นที่สีเขียว

to parks and trees,

ใกล้สวน ใกล้ต้นไม้

the lower your chance of heart disease,

คุณก็จะมีโอกาสเป็นโรคหัวใจต่ำลง

and that stayed true for rich and for poor.

ไม่ว่าคุณจะรวย หรือจนก็ตาม

That study illustrates what my friends in public health

การศึกษานี้ทำให้ผมเข้าใจ ที่อาสาสมัครสาธารณสุข

often say these days:

มักจะพูดว่า

that one's zip code matters more

รหัสไปรษณีย์คุณน่ะ ส่งผลกับชีวิต

than your genetic code.

มากกว่ารหัสพันธุกรรมเสียอีก

We're also learning that zip code

เราได้รู้แล้วว่าที่ๆเราอาศัย

is actually shaping our genetic code.

ส่งผลต่อพันธุกรรมของเราจริงๆ

The science of epigenetics looks at those molecular mechanisms,

เราต้องเข้าใจก่อนถึงอิพิเจเนติคส์ โดยต้องดูถึงกลไกระดับโมเลกุล

those intricate ways in which our DNA is literally shaped,

มันคือการทำให้พันธุกรรมของเรานั้น

genes turned on and off

เปิด-ปิดสวิตช์การทำงาน

based on the exposures to the environment,

โดยปัจจัยที่เป็นสวิตช์คือ สิ่งแวดล้อมรอบตัวเรา

to where we live and to where we work.

ที่ๆเราอยู่อาศัย และทำงาน

So it's clear that these factors,

ดังนั้นก็เป็นที่แน่ชัดว่า

these upstream issues, do matter.

สาเหตุต้นทางนั้น ส่งผลจริงๆ

They matter to our health,

ต่อสุขภาพของเรา

and therefore our healthcare professionals should do something about it.

และหมอกับนักสาธารณสุขก็ควรจะ ทำอะไรซักอย่างได้แล้ว

And yet, Veronica asked me

และ เวโรนิกาครับ เธอถามผม

perhaps the most compelling question

ด้วยคำถามที่ตอบยาก

I've been asked in a long time.

คำถามนึงเลยทีเดียว

In that follow-up visit, she said,

ตอนที่นัดตามอาการนั้น เธอถามขึ้นว่า

"Why did none of my doctors

"ทำไมที่ผ่านมานั้น

ask about my home before?

คุณหมอไม่ได้ถามถึงบ้านฉันมาก่อนเลยคะ

In those visits to the emergency room,

ตอนที่ฉันเข้าห้องฉุกเฉิน

I had two CAT scans,

ฉันโดนสแกนสมอง

I had a needle placed in the lower part of my back

ฉันโดนเจาะไขสันหลัง

to collect spinal fluid,

หมอเอาเข็มมาเจาะไขสันหลังฉัน

I had nearly a dozen blood tests.

ฉันยังเคยตรวจเลือดเป็นสิบครั้ง

I went back and forth, I saw all sorts of people in healthcare,

ฉันเข้ามาหาหมอตั้งหลายครั้ง เจอคนในโรงพยาบาลตั้งมากมาย

and no one asked about my home."

แต่ไม่มีใครถามเกี่ยวกับบ้านฉันเลย"

The honest answer is that in healthcare,

ผมตอบไปอย่างสุภาพว่า ในระบบสาธารณสุข

we often treat symptoms without addressing

เรามักจะรักษาอาการ

the conditions that make you sick in the first place.

โดยที่ไม่ได้ถามถีงว่าอะไร เป็นสาเหตุทำให้คุณป่วยในตอนแรก

And there are many reasons for that, but the big three

และเหตุผลใหญ่ๆสามประการ นั่นคือ

are first, we don't pay for that.

หนึ่ง เราไม่ได้ถูกจ้างมาให้ทำงานแบบนั้น

In healthcare, we often pay for volume and not value.

เราทำงานแบบเน้นปริมาณ ไม่ใช่คุณภาพ

We pay doctors and hospitals usually

เรามักจะจ่ายให้หมอและโรงพยาบาล

for the number of services they provide,

ตามจำนวนของการบริการที่เขาทำให้

but not necessarily on how healthy they make you.

ไม่ได้ตามสุขภาพที่ดีขึ้นของคุณ

That leads to a second phenomenon that I call

นั่นทำให้ไปสู่ข้อสอง ที่ผมเรียกว่า

the "don't ask, don't tell" approach

วิธีการแบบ "ห้ามถาม ห้ามพูด"

to upstream issues in healthcare.

เกี่ยวกับสาเหตุต้นทางในการดูแลสุขภาพของคุณ

We don't ask about where you live and where you work,

เราไม่ถามเกี่ยวกับว่า คุณอาศัย ที่ไหน

because if there's a problem there,

เพราะถ้ามันมีปัญหาที่นั่น

we don't know what to tell you.

เราก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับคุณเหมือนกัน

It's not that doctors don't know these are important issues.

ไม่ใช่ว่าหมอๆไม่ทราบเกี่ยวกับ เรื่องสำคัญนี้หรอกนะครับ

In a recent survey done in the U.S. among physicians,

ในการสำรวจที่ทำกับหมอ ในสหรัฐอเมริกา

over 1,000 physicians,

มากกว่า 1,000 คน

80 percent of them actually said that

80 % นั้นก็ทราบดีว่า

they know that their patients' upstream problems

เขารู้ว่าสาเหตุต้นทางของปัญหานั้น

are as important as their health issues,

เป็นส่วนสำคัญต่อสุขภาพ

as their medical problems,

ต่ออาการป่วยต่างๆ

and yet despite that widespread awareness

แต่แม้ว่าเหล่าหมอๆจะตระหนักดี

of the importance of upstream issues,

เกี่ยวกับสาเหตุต้นทางเหล่านี้

only one in five doctors said they had

มีแค่หนึ่งในห้าที่บอกว่า

any sense of confidence to address those issues,

เขามั่นใจว่าการที่ระบุสาเหตุได้นั้น

to improve health where it begins.

จะพัฒนาสุขภาพได้ตั้งแต่เริ่มแรกเลย

There's this gap between knowing

แสดงว่ายังมีช่องว่าระหว่างการที่

that patients' lives, the context of where they live and work,

รู้ว่าชีวิตของผู้ป่วย, และสิ่งแวดล้อมนั้นสำคัญ

matters, and the ability to do something about it

กับการที่จะทำอะไรซักอย่างกับมันได้

in the systems in which we work.

ในระบบที่เรา(หมอ)ทำงานอยู่

This is a huge problem right now,

นี่เป็นปัญหาใหญ่อยู่ในขณะนี้ครับ

because it leads them to this next question, which is,

เพราะว่านี่จะทำให้เกิดคำถามต่อไป นั่นคือ

whose responsibility is it?

ใครจะเป็นคนไปทำล่ะ

And that brings me to that third point,

นั่นคือข้อที่สามที่ผมพูดถึงนั่นเอง

that third answer to Veronica's compelling question.

ที่จะตอบคำถามยากๆนี้ของเวโรนิกา

Part of the reason that we have this conundrum

ที่เรามีปัญหานี้นั้น

is because there are not nearly enough upstreamists

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเราไม่มีคนที่จะมองย้อน ไปต้นทางของปัญหามากพอ

in the healthcare system.

ในระบบสาธารณสุขของเรา

There are not nearly enough of that third friend,

เราไม่มีเพื่อนคนที่สาม

that person who is going to find out

คนที่จะคอยมองหาสาเหตุ

who or what is throwing those kids in the water.

ว่าใครหรืออะไรมันคอยโยนเด็กลงมาในแม่น้ำกันแน่

Now, there are many upstreamists,

ทุกวันนี้เรามีคนทำหน้าที่นี้เยอะ

and I've had the privilege of meeting many of them,

และผมมีโอกาสที่จะได้พบกับพวกเขาเหล่านี้

in Los Angeles and in other parts of the country

ในลอส แอนเจลิส และในอีกหลายๆที่ในสหรัฐ

and around the world,

และรอบโลก

and it's important to note that upstreamists

และต้องไม่ลืมนะครับ ว่าคนพวกนี้

sometimes are doctors, but they need not be.

บางครั้งก็เป็นหมอ แต่ก็ไม่เสมอไป

They can be nurses, other clinicians,

พวกเขาอาจเป็นพยาบาลหรือผู้ช่วยอื่นๆ

care managers, social workers.

นักสังคมสงเคราะห์ ก็ได้

It's not so important what specific degree

เรื่องวุฒิปริญญานั้นไม่สำคัญหรอกครับ

upstreamists have at the end of their name.

ว่าบุคลากรเหล่านี้จะจบอะไรมา

What's more important is that they all seem

ที่สำคัญกว่าคือ พวกเขานั้น

to share the same ability to implement a process

จะต้องทำงานร่วมกัน

that transforms their assistance,

เพื่อเปลี่ยนแปลงวิธีการช่วยเหลือผู้คน

transforms the way they practice medicine.

เปลี่ยนแปลงวิธีการรักษาคนไข้

That process is a quite simple process.

ขั้นตอนนี่ค่อนข้างง่ายเลยทีเดียว

It's one, two and three.

ก็แค่สามขั้นตอนครับ

First, they sit down and they say,

หนึ่ง ทุกคนต้องนั่งลงพูดคุยกัน

let's identify the clinical problem

หาว่าปัญหาของกลุ่มผู้ป่วยที่พบนั้น

among a certain set of patients.

มีอาการอะไรบ้าง

Let's say, for instance,

ยกตัวอย่างนะครับ เช่น

let's try to help children

เรามาช่วยกันช่วยเด็กๆ

who are bouncing in and out of the hospital

ที่เข้าออกโรงพยาบาลบ่อยๆ

with asthma.

ด้วยอาการหอบหืดกัน

After identifying the problem, they then move on to that second step,

หลับจากรู้ว่าปัญหาคืออะไร เราก็ไปสู่ขั้นที่สองครับ

and they say, let's identify the root cause.

นั่นคือการหารากที่มาของปัญหา

Now, a root cause analysis, in healthcare,

และการวิเคราะห์สาเหตุนี้ เดิมทีทางการแพทย์

usually says, well, let's look at your genes,

เรามักกล่าวว่า ให้ไปดูพันธุกรรม

let's look at how you're behaving.

ดูพฤติกรรมต่างๆ ของคุณ

Maybe you're not eating healthy enough.

บางทีคุณอาจจะกินอะไรไม่ดีต่อสุขภาพนะ

Eat healthier.

กินให้ดีขึ้นหน่อย

It's a pretty simplistic

พูดเรื่องง่ายๆ

approach to root cause analyses.

กับการวิเคราะห์สาเหตุของปัญหา

It turns out, it doesn't really work

และผมพบว่ามันแทบจะไม่ได้ผลเลย

when we just limit ourselves that worldview.

ถ้าเรายังมองภาพแคบๆแบบนี้อยู่ครับ

The root cause analysis that an upstreamist brings

การวิเคราะห์สาเหตุที่ผู้มองไปยังต้นทาง

to the table is to say, let's look at the living

จะทำคือ ต้องไปดูถึงชีวิต ของผู้ป่วย

and the working conditions in your life.

สภาพที่อาศัย ที่ทำงาน

Perhaps, for children with asthma,

บางทีเด็กๆที่เป็นหอบหืด

it's what's happening in their home,

นั่นเพราะมีสาเหตุจาก ในบ้านเด็กเอง

or perhaps they live close to a freeway with major air pollution

หรืออยู่ไม่ห่างจากทางหลวง ที่มีมลพิษสูง

that triggers their asthma.

ที่ทำให้เกิดหอบหืดได้

And perhaps that's what we should mobilize our resources to address,

และบางทีเราควรจริงจังกับปัญหานี้ครับ

because that third element, that third part of the process,

เพราะส่วนที่สามที่ผมจะกล่าวนั้น

is that next critical part of what upstreamists do.

คือส่วนที่สำคัญที่สุด ที่คนที่มองไปยังสาเหตุจะทำครับ

They mobilize the resources to create a solution,

พวกเขาจะทุ่มเทในการหาทางแก้ปัญหา

both within the clinical system,

ทั้งในด้านระบบคลินิก

and then by bringing in people from public health,

และจากนั้นเอาคนจากสาธารณสุข

from other sectors, lawyers,

จากหลายภาคส่วน อาทิ ทนาย

whoever is willing to play ball,

หรือใครก็ได้ที่จะช่วยเราได้

let's bring in to create a solution that makes sense,

มาร่วมกันหาวิธีแก้ปัญหาที่เป็นไปได้

to take those patients who actually have clinical problems

ให้กับผู้ป่วยที่กำลังป่วยอยู่เหล่านั้น

and address their root causes together

ให้เห็นถึงรากของปัญหานั้นด้วยกัน

by linking them to the resources you need.

โดยถามพวกเขาถึงสิ่งที่อาจจะเป็นปัญหาได้

It's clear to me that there are so many stories

มีหลายครั้งเลยที่ผมแน่ใจ

of upstreamists who are doing remarkable things.

ว่าคนที่มองย้อนไปที่รากของปัญหา นั้นแก้ปัญหาได้จริง

The problem is that there's just not nearly enough of them out there.

แต่ปัญหาก็คือคนที่มองย้อนหา รากของปัญหานี้ มีจำนวนไม่พอ

By some estimates, we need one upstreamist

มีการคาดการณ์ว่า เราต้องมีคนพวกนี้

for every 20 to 30 clinicians in the healthcare system.

หนึ่งคนต่อ หมอ 20-30 คน

In the U.S., for instance, that would mean

ถ้าเป็นในสหรัฐฯ นั่นคือ

that we need 25,000 upstreamists

เราต้องมีผู้ที่จะหาที่มาของโรคนี้ 25,000 คน

by the year 2020.

ภายในปี 2020

But we only have a few thousand upstreamists out there right now, by all accounts,

แต่ตอนนี้เรามีคนพวกนี้แค่ไม่กี่พันคน เท่าที่เราทราบ

and that's why, a few years ago, my colleagues and I

และนั่นเป็นสาเหตุว่าไม่กี่ปีก่อนนี้ ผมและทีมงาน

said, you know what, we need to train

มักจะบอกว่าคุณรู้ไหม เราต้องสร้างคนพวกนี้

and make more upstreamists.

สร้างคนที่มองรากของปัญหาโรค ให้มากกว่านี้

So we decided to start an organization

ดังนั้นเราจึงตั้งองค์กรขึ้นมา

called Health Begins,

ชื่อว่า เฮลท์ บีกินส์ (สุขภาพดี เริ่มที่นี่)

and Health Begins simply does that:

และสิ่งที่ เฮลท์ บีกินส์ ทำก็คือ

We train upstreamists.

เราฝึกคนพวกนี้ขึ้นมา

And there are a lot of measures that we use for our success,

และมีหลายปัจจัย ที่ใช้วัดความสำเร็จของเรา

but the main thing that we're interested in

แต่ปัจจัยหลักที่เราสนใจคือ

is making sure that we're changing

การที่เราจะมั่นใจได้ว่าเราจะเปลี่ยน

the sense of confidence,

ความคิดของเหล่าหมอที่ฝังหัวอยู่

that "don't ask, don't tell" metric among clinicians.

ว่า "อย่าถาม อย่าบอก" กับคนไข้

We're trying to make sure that clinicians,

เราพยายามที่จะให้หมอเหล่านี้

and therefore their systems that they work in

รวมถึงระบบสาธารณสุขที่พวกเขาทำงานอยู่

have the ability, the confidence

มีความสามารถ และความมั่นใจ

to address the problems in the living

ที่จะระบุปัญหาไปถึงการใช้ชีวิต

and working conditions in our lives.

ไปถึงในที่ทำงานของพวกเราได้

We're seeing nearly a tripling

เราเริ่มเห็นตัวอย่าง

of that confidence in our work.

ของการหาที่มาของโรคแบบนี้บ้างแล้ว

It's remarkable,

มันช่วยเราได้มาก

but I'll tell you the most compelling part

สิ่งที่น่าสนใจของ ของวิธีนี้นะ

of what it means to be working

คือการที่ได้ทำงาน

with upstreamists to gather them together.

กับผู้ค้นหารากของโรค ในการรวมพวกเขาไว้ด้วยกัน

What is most compelling is that every day,

ที่สำคัญที่สุดเลยคือ ในทุกๆวัน

every week, I hear stories just like Veronica's.

ทุกๆสัปดาห์ ผมได้รับรู้เรื่อง ที่เหมือนกับเรื่องของเวโรนิกา

There are stories out there of Veronica

มีผู้คนอีกมากที่เหมือนเวโรนิกา

and many more like her,

มีเรื่องราวที่คล้ายกัน

people who are coming to the healthcare system

คนที่เขามาสู่ระบบสาธารณสุข

and getting a glimpse of what it feels like

และได้รับรู้ว่ามันเป็นอย่างไร

to be part of something that works,

เขามาเป็นส่วนหนึ่งของระบบนี้

a health care system that stops bouncing you back and forth

ระบบสุขภาพที่จะหยุดการ เข้าๆออกๆโรงพยาบาล

but actually improves your health,

ระบบที่จะพัฒนาสุขภาพของคุณ

listens to you who you are,

รับฟังว่าคุณคือใคร

addresses the context of your life,

หาว่าคุณมีความเป็นอยู่อย่างไร

whether you're rich or poor or middle class.

ไม่ว่าคุณจะรวย จน หรือเป็นชนชั้นกลาง

These stories are compelling because

เรื่องราวเหล่านี้ มันน่าสนใจก็เพราะว่า

not only do they tell us that we're this close

ไม่ใช้แค่ผู้ป่วยบอกเราว่า

to getting the healthcare system that we want,

เราใกล้จะได้ระบบสาธารณสุข ที่เราต้องการแล้ว

but that there's something that we can all do to get there.

แต่มันยังมีบางอย่าง ที่เราทุกคนช่วยกันให้ไปสู่จุดหมายได้

Doctors and nurses can get better at asking

แพทย์และพยาบาลสามารถช่วยได้ ในการซักประวัติ

about the context of patients' lives,

เกี่ยวกับชีวิตประจำวัน ของคนไข้

not simply because it's better bedside manner,

ไม่ใช่แค่เป็นส่วนหนึ่งของ มารยาทในการเข้าหาคนไข้

but frankly, because it's a better standard of care.

แต่มันช่วยให้เราดูแลพวกเขา ได้ดีขึ้นได้จริงๆ

Healthcare systems and payers

ระบบสาธารณสุขและรัฐบาล

can start to bring in public health agencies

สามารถเริ่มให้เหล่าองค์กร สาธารณสุข

and departments and say,

เข้ามาร่วมกัน และบอกกับเขาว่า

let's look at our data together.

เรามาดูข้อมูลคนไข้นี้ด้วยกันเถอะ

Let's see if we can discover some patterns in our data about our patients' lives

มาดูว่าเราสามารถค้นพบ รูปแบบอะไรได้ในข้อมูลของชีวิตคนไข้

and see if we can identify an upstream cause,

ที่มันจะทำให้เห็นรากของปัญหานี้ได้ไหม

and then, as importantly, can we align the resources

และที่สำคัญต่อมาเลย คือเราจะจัดการทรัพยากร

to be able to address them?

ที่เรามีไปช่วยเขาได้ไหม

Medical schools, nursing schools,

โรงเรียนแพทย์และพยาบาล

all sorts of health professional education programs

ที่ให้การศึกษาของเหล่า บุคลากรสาธารณสุขเหล่านี้

can help by training the next generation of upstreamists.

สามารถช่วยในการสร้าง ผู้มองรากของโรครุ่นใหม่ๆออกมาได้

We can also make sure that these schools

เราต้องมั่นใจว่าโรงเรียนเหล่านี้

certify a backbone of the upstream approach,

จะสอนในเรื่องการหารากของโรค เป็นหลักในการเข้าหาสาเหตุโรค

and that's the community health worker.

และนั่นคืออาสาสมัครสาธารณสุขชุมชนนั่นเอง

We need many more of them in the healthcare system

เราต้องการคนพวกนี้เยอะๆในระบบ

if we're truly going to have it be effective,

ถ้าเราอยากให้ระบบนี้ใช้งานได้ดีจริงๆ

to move from a sickcare system

ให้เปลี่ยนจากการดูแลการเจ็บป่วย

to a healthcare system.

เป็นการดูแลสุขภาพในที่สุด

But finally, and perhaps most importantly,

แต่สุดท้ายนี้ และก็เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

what do we do? What do we do as patients?

คือ "เราจะทำอะไร" "เราทำอะไรในฐานะผู้ป่วยล่ะ"

We can start by simply going to our doctors

เราเริ่มได้ง่ายๆโดยไปหาหมอ

and our nurses, to our clinics,

หาพยาบาล ที่คลินิกใกล้ๆ

and asking, "Is there something in where I live

แล้วถามพวกเขาว่า "มีอะไรในที่ๆฉันอยู่

and where I work that I should be aware of?"

ที่ๆฉันทำงาน ที่ฉันควรต้องระวังไหม"

Are there barriers to health that I'm just not aware of,

"มีปัจจัยเสี่ยงอะไรที่ฉันไม่ทันได้ระวังไหม

and more importantly, if there are barriers

และที่สำคัญคือ ถ้ามี

that I'm surfacing, if I'm coming to you

และฉันกำลังได้รับมันอยู่ ถ้าฉันมาหาหมอ

and I'm saying I think have a problem with

และฉันก็พูดว่า ฉันคิดว่าฉันมีปัญหากับ

my apartment or at my workplace

อพาร์ตเมนต์ฉัน หรือที่ทำงาน

or I don't have access to transportation,

หรือฉันไม่สามารถเข้าถึงระบบขนส่งที่ดี

or there's a park that's way too far,

หรือสวนสาธารณะมันอยู่ไกล

so sorry doctor, I can't take your advice

ฉันขอโทษด้วยนะหมอ ฉันคงทำตามที่หมอแนะไม่ได้

to go and jog,

ที่จะให้ไปวิ่งเหยาะๆ

if those problems exist,

ถ้าปัญหามันยังอยู่

then doctor, are you willing to listen?

ถ้างั้นคุณหมอพร้อมจะรับฟังฉันไหม

And what can we do together

และอะไรที่เรา สามารถร่วมกัน

to improve my health where it begins?

ทำให้สุขภาพของฉันดีขึ้น ตั้งแต่ต้นตอสาเหตุมาเลย

If we're all able to do this work,

ถ้าเราทุกคนสามารถทำแบบนี้ได้

doctors and healthcare systems,

หมอและระบบสาธารณสุข

payers, and all of us together,

รัฐบาล และพวกเราทุกคน

we'll realize something about health.

เราจะตระหนักถึงสุขภาพของเราได้อย่างแท้จริง

Health is not just a personal responsibility or phenomenon.

สุขภาพนั้นไม่ใช่แค่ ความรับผิดชอบส่วนตัว

Health is a common good.

แต่เป็นเรื่องของสังคมและทุกคนร่วมกัน

It comes from our personal investment in knowing

มันมาจากการที่เรา รู้ว่า

that our lives matter,

ชีวิตของเราทุกคนนั้นมีค่า

the context of where we live and where we work,

ตั้งแต่ในบริบทที่เราอาศัย และในที่ๆเราทำงาน

eat, and sleep, matter,

กิน นอน ใช้ชีวิต

and that what we do for ourselves,

และนั่นคือสิ่งที่เราทำเพื่อตัวของพวกเรา

we also should do for those

เราควรจะทำเพื่อคนอื่นๆด้วย

whose living and working conditions

คนที่อาศัยและทำงานใน

again, can be hard, if not harsh.

ที่ๆไม่เหมาะสม

We can all invest in making sure that we improve

เราสามารถช่วยได้โดยการพัฒนา

the allocation of resources upstream,

ต้นตอสาเหตุของโรค

but at the same time work together

แต่ในขณะเดียวกันก็ร่วมกัน

and show that we can move healthcare

และแสดงให้เห็นว่าเราสามารถเปลี่ยนแปลง

upstream.

ระบบนี้ตั้งแต่ต้นทางได้

We can improve health where it begins.

เราสามารถพัฒนาสุขภาพได้ตั้งแต่ต้นทางครับ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)