Neil Burgess: How your brain tells you where you are

Translator: Chana Chananukul Reviewer: Techaphon Nitisaowaphak

When we park in a big parking lot,

เมื่อเรานำรถเข้าจอดในลานจอดรถขนาดใหญ่

how do we remember where we parked our car?

เราสามารถจำจุดที่เราจอดรถได้อย่างไร

Here's the problem facing Homer.

นี่คือปัญหาที่คุณโฮเมอร์(การ์ตูน ซิมป์สัน) กำลังประสบ

And we're going to try to understand

และเรากำลังพยายามทำความเข้าใจ

what's happening in his brain.

สิ่งที่เกิดขึ้นในสมองของเขา

So we'll start with the hippocampus, shown in yellow,

เราจะเริ่มต้นที่สมองส่วนที่ชื่อว่าฮิปโปแคมปัส(hippocampus) แสดงด้วยสีเหลืองในรูป

which is the organ of memory.

ซึ่งเป็นอวัยวะหน่วยความจำ

If you have damage there, like in Alzheimer's,

ที่หากได้รับความเสียหาย เช่นในกรณีเป็นโรคความจำเสื่อม (Alzheimer)

you can't remember things including where you parked your car.

คุณจะไม่สามารถจำสิ่งใด รวมทั้งจุดที่คุณจอดรถ

It's named after Latin for "seahorse,"

มันมีลักษณะคล้ายม้าน้ำ

which it resembles.

จึงถูกเรียกว่าฮิปโปแคมปัสซึงแปลว่าม้าน้ำในภาษาละติน

And like the rest of the brain, it's made of neurons.

มันประกอบด้วยเซลล์ประสาทเหมือนกับสมองส่วนอื่น ๆ

So the human brain

สมองของมนุษย์

has about a hundred billion neurons in it.

ประกอบด้วยเซลล์ประสาทประมาณหนึ่งแสนล้านเซลล์

And the neurons communicate with each other

และเซลล์ประสาทเหล่านี้จะสื่อสารกัน

by sending little pulses or spikes of electricity

ด้วยการส่งคลื่นไฟฟ้าขนาดเล็ก

via connections to each other.

ผ่านส่วนเชื่อมต่อถึงกันและกัน

The hippocampus is formed of two sheets of cells,

ฮิปโปแคมปัสถูกสร้างด้วยแผ่นเซลล์สมองสองแผ่น

which are very densely interconnected.

ที่เชื่อมต่อกันอย่างหนาแน่นมาก

And scientists have begun to understand

และนักวิทยาศาสตร์ได้เริ่มเข้าใจ

how spatial memory works

ว่าหน่วยความจำส่วนที่จดจำสถานที่และตำแหน่งทำงานอย่างไร

by recording from individual neurons

โดยการบันทึกแต่ละเซลล์ประสาท

in rats or mice

ในหนู

while they forage or explore an environment

ขณะที่พวกมันเที่ยวหาหรือสำรวจพื้นที่

looking for food.

เพื่อหาอาหาร

So we're going to imagine we're recording from a single neuron

ตอนนี้เราจะจินตนาการว่า เรากำลังบันทึกจากเซลล์ประสาทหนึ่งเซลล์

in the hippocampus of this rat here.

ที่อยู่ในฮิปโปแคมปัสของหนู

And when it fires a little spike of electricity,

และเมื่อเซลล์ส่งคลื่นไฟฟ้าขนาดเล็กออกมา

there's going to be a red dot and a click.

ก็จะมีจุดสีแดงปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียง คลิก

So what we see

ดังนั้นสิ่งที่เราเห็น

is that this neuron knows

ก็คือเซลล์ประสาทรับรู้

whenever the rat has gone into one particular place in its environment.

เมื่อใดก็ตามที่หนูไปยังตำแหน่งหนึ่ง ๆ ภายในพื้นที่

And it signals to the rest of the brain

และมันจะส่งสัญญาณไปยังสมองส่วนอื่น

by sending a little electrical spike.

ด้วยการส่งคลื่นไฟฟ้าขนาดเล็ก

So we could show the firing rate of that neuron

ดังนั้นเราจึงสามารถแสดง อัตราการส่งสัญญาณของเซลล์ประสาทนี้

as a function of the animal's location.

ที่แปรผันตามตำแหน่งของหนูได้

And if we record from lots of different neurons,

และถ้าเราบันทึกจากหลาย ๆ เซลล์ประสาทที่แตกต่างกัน

we'll see that different neurons fire

เราจะเห็นว่า เป็นเซลล์ประสาทที่ต่างกันที่ส่งสัญญาณออกมา

when the animal goes in different parts of its environment,

ขณะเมื่อหนูอยู่ในตำแหน่งที่แตกต่างกัน

like in this square box shown here.

เหมือนในรูปสี่เหลี่ยมแต่ละอันที่คุณเห็นอยู่นี้

So together they form a map

ซึ่งเมือนำทั้งหมดนี้มารวมกันก็จะเกิดเป็นแผนที่

for the rest of the brain,

สำหรับสมองส่วนอื่นๆ

telling the brain continually,

เพื่อบอกกับสมองอย่างต่อเนื่องว่า

"Where am I now within my environment?"

ขณะนี้ฉันอยู่ในตำแหน่งใดของพื้นที่?

Place cells are also being recorded in humans.

เพลสเซลล์ (Place Cell) ก็ถูกบันทึกในมนุษย์เช่นเดียวกัน

So epilepsy patients sometimes need

ผู้ป่วยโรคลมชักบางครั้งต้อง

the electrical activity in their brain monitoring.

เข้ารับการตรวจคลื่นไฟฟ้าในสมองของพวกเขา

And some of these patients played a video game

และผู้ป่วยบางคนจะเล่นวิดีโอเกม

where they drive around a small town.

ที่จำลองว่าเขาขับรถไปรอบๆ เมืองเล็กๆ

And place cells in their hippocampi would fire, become active,

และเพลสเซลล์ในฮิปโปแคมปัสก็จะตื่นตัว

start sending electrical impulses

และเริ่มส่งคลื่นไฟฟ้าออกมา

whenever they drove through a particular location in that town.

เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาขับรถผ่านสถานที่ใดสถานที่หนึ่งในเมืองนั้น

So how does a place cell know

แล้วเพลสเซลล์รู้

where the rat or person is within its environment?

ตำแหน่งของหนูหรือบุคคลภายในพื้นที่ได้อย่าง?

Well these two cells here

เซลล์สองอันที่เห็นอยู่นี้

show us that the boundaries of the environment

แสดงให้เราเห็นว่า เส้นขอบเขตของพื้นที่

are particularly important.

คือสิ่งที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง

So the one on the top

เซลล์ที่อยู่ข้างบน

likes to fire sort of midway between the walls

จะส่งสัญญาณ ขณะที่หนูอยู่ในตำแหน่งแถว ๆ ตรงกลางระหว่างผนัง

of the box that their rat's in.

ของกล่อง

And when you expand the box, the firing location expands.

และเมื่อคุณขยายกล่อง ตำแหน่งที่เกิดการส่งสัญญาณก็จะขยายตาม

The one below likes to fire

เซลล์ด้านล่างก็จะส่งสัญญาณ

whenever there's a wall close by to the south.

เมื่อใดก็ตามที่มีผนังอยู่ใกล้ ๆ ทางทิศใต้

And if you put another wall inside the box,

และถ้าคุณใส่กำแพงอีกอันเข้าไปภายในกล่อง

then the cell fires in both place

เซลล์ก็จะส่งสัญญาณในทั้งสองตำแหน่ง

wherever there's a wall to the south

ซึ่งมีกำแพงผนังอยู่ใกล้ๆ ทางทิศใต้

as the animal explores around in its box.

ขณะที่หนูวิ่งสำรวจไปรอบๆ ในกล่องของมัน

So this predicts

ดังนั้น สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่า

that sensing the distances and directions of boundaries around you --

การตรวจจับระยะและทิศทางของกำแพงรอบๆ ตัวคุณ

extended buildings and so on --

และอาคารถัดไป ถัดไป

is particularly important for the hippocampus.

เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับฮิปโปแคมปัส

And indeed, on the inputs to the hippocampus,

อันที่จริง ณ ขณะที่ส่งข้อมูลเข้าไปที่ฮิปโปแคมปัส

cells are found which project into the hippocampus,

เซลล์จะรู้ว่าอันไหนในฮิปโปแคมปัส

which do respond exactly

จะตอบสนอง

to detecting boundaries or edges

เพื่อการตรวจจับแนวเขตกำแพงหรือขอบ

at particular distances and directions

ที่มีระยะและทิศทางหนึ่งๆ

from the rat or mouse

จากตัวหนู

as it's exploring around.

ขณะที่มันสำรวจไปรอบๆ

So the cell on the left, you can see,

ซึ่งคุณจะเห็นว่าเซลล์ด้านซ้ายมือ

it fires whenever the animal gets near

จะส่งสัญญาณเมื่อไหร่ก็ตามที่หนูเข้ามาใกล้

to a wall or a boundary to the east,

กับกำแพงหรือสุดผนังทางทิศตะวันออก

whether it's the edge or the wall of a square box

ไม่ว่าจะเป็นสุดขอบหรือสุดผนังของกล่องสี่เหลี่ยม

or the circular wall of the circular box

หรือผนังของกล่องทรงกลม

or even the drop at the edge of a table, which the animals are running around.

หรือแม้แต่หยดน้ำที่ขอบโต๊ะ ซึ่งหนูกำลังวิ่งอยู่รอบๆ

And the cell on the right there

และเซลล์ที่อยู่ด้านขวานั้น

fires whenever there's a boundary to the south,

จะส่งสัญญาณ เมื่อสุดเขตทางทิศใต้

whether it's the drop at the edge of the table or a wall

ไม่ว่าจะเป็นหยดน้ำที่ขอบของโต๊ะหรือกำแพง

or even the gap between two tables that are pulled apart.

หรือแม้กระทั่งช่องว่างระหว่างโต๊ะสองตัวที่ถูกดึงออกจากกัน

So that's one way in which we think

ซึ่งนั่นก็คือ วิธีหนึ่งที่เราคิดว่า

place cells determine where the animal is as it's exploring around.

เพลสเซลล์ใช้บอกตำแหน่งของหนูขณะมันสำรวจไปรอบๆ

We can also test where we think objects are,

นอกจากนี้เรายังสามารถทดสอบ กับกรณีที่เราคิดว่าวัตถุตั้งอยู่ที่ใด

like this goal flag, in simple environments --

เช่น ธงอันนี้ปักอยู่ตรงไหนของพื้นที่

or indeed, where your car would be.

หรืออาจจะเป็น ตำแหน่งที่รถของคุณจอดอยู่

So we can have people explore an environment

ดังนั้นเราจะให้คนสำรวจไปรอบๆ พื้นที่

and see the location they have to remember.

และดูตำแหน่งที่พวกเขาต้องจดจำ

And then, if we put them back in the environment,

และจากนั้น ถ้าเราให้พวกเขากลับเข้าไปในพื้นที่

generally they're quite good at putting a marker down

โดยทั่วไปแล้ว พวกสามารถจะระบุตำแหน่ง

where they thought that flag or their car was.

ที่พวกเขาคิดว่าเคยมีธงหรือรถของพวกเขาเคยจอดอยู่ ได้อย่างถูกต้อง

But on some trials,

แต่ในการทดลองบางครั้ง

we could change the shape and size of the environment

เราจะเปลี่ยนรูปร่างและขนาดของพื้นที่

like we did with the place cell.

เหมือนที่เราทำกับเพลสเซลล์

In that case, we can see

ในกรณีนี้ เราจะเห็นว่า

how where they think the flag had been changes

การเปลี่ยนตำแหน่งของธงในความคิดของพวกเขา

as a function of how you change the shape and size of the environment.

แปรผันตาม การเปลี่ยนรูปร่างและขนาดของพื้นที่ของคุณอย่างไร

And what you see, for example,

และสิ่งที่คุณจะเห็น ตัวอย่างเช่น

if the flag was where that cross was in a small square environment,

ถ้าธงเคยปักอยู่ในตำแหน่งที่ทำเครื่องหมายในพื้นที่สี่เหลี่ยมเล็กนี้

and then if you ask people where it was,

แล้วถ้าคุณถามเขาว่าธงเคยปักอยู่ที่ใหน

but you've made the environment bigger,

โดยที่คุณได้ขยายพื้นที่ให้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม

where they think the flag had been

ตำแหน่งที่พวกเขาคิดว่าธงเคยปักอยู่

stretches out in exactly the same way

จะเลื่อนออกไปเช่นเดียวกับ

that the place cell firing stretched out.

เพลสเซลล์ซึ่งส่งสัญญาณถูกขยายออกไป

It's as if you remember where the flag was

มันเหมือนกับว่าคุณจำว่าธงเคยปักอยู่ที่ตรงไหน

by storing the pattern of firing across all of your place cells

โดยการเก็บบันทึก รูปแบบการส่งสัญญาณของเพลสเซลล์ทั้งหมดของคุณ

at that location,

ที่ตำแหน่งนั้นไว้

and then you can get back to that location

และคุณสามารถกลับไปยังตำแหน่งเดิม

by moving around

ได้โดยการเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ

so that you best match the current pattern of firing of your place cells

เพื่อให้คุณสามารถสร้างรูปแบบการส่งสัญญาณของเพลสเซลล์ ณ ปัจจุบันของคุณให้ใกล้เคียงกับ

with that stored pattern.

รูปแบบที่ได้ถูกเก็บบันทึกไว้ก่อนหน้า

That guides you back to the location that you want to remember.

มันนำทางคุณกลับไปยังตำแหน่งที่คุณต้องการจดจำ

But we also know where we are through movement.

นอกจากนี้ เรายังทราบตำแหน่งของเราผ่านทางการเคลื่อนที่

So if we take some outbound path --

ถ้าหากเราเคลื่อนที่ในทิศทางออกสู่ข้างนอก

perhaps we park and we wander off --

เช่น เราจอดรถและเราก็เดินออกไป

we know because our own movements,

เรารู้เพราะว่าการเคลื่อนที่ของเรา

which we can integrate over this path

ซึ่งเราสามารถรวมเส้นทางเดินนี้เข้าไป

roughly what the heading direction is to go back.

โดยประมาณว่าเราจะต้องเคลื่อนที่ในทิศทางใดในการที่จะกลับมา

And place cells also get this kind of path integration input

และเพลสเซลล์สามารถรับรู้ข้อมูลเส้นทางเดินนี้

from a kind of cell called a grid cell.

จากเซลล์ที่เรียกว่ากริดเซลล์ (Grid Cell)

Now grid cells are found, again,

และกริดเซลล์จะถูกค้นพบและดึงออกมา,เช่นกัน,

on the inputs to the hippocampus,

ณ ขณะที่ส่งข้อมูลเข้าไปยังฮิปโปแคมปัส

and they're a bit like place cells.

และพวกมันก็คล้ายกับเพลสเซลล์

But now as the rat explores around,

แต่ว่า ในขณะที่หนูสำรวจไปรอบๆ

each individual cell fires

แต่ละเซลล์จะส่งสัญญาณออกมา

in a whole array of different locations

ในทุก ๆ ตำแหน่งที่ต่างกัน

which are laid out across the environment

ครอบคลุมพื้นที่ทั่วทั้งหมด

in an amazingly regular triangular grid.

ในรูปแบบตาข่ายของสามเหลี่ยมด้านเท่าอย่างน่าอัศจรรย์

And if you record from several grid cells --

และถ้าคุณบันทึกจากหลายๆ กริดเซลล์

shown here in different colors --

ที่แสดงให้เห็นอยู่นี้ด้วยสีที่แตกต่างกัน

each one has a grid-like firing pattern across the environment,

แต่ละอัน ก็จะมีรูปแบบการส่งสัญญาณที่คล้ายตาข่าย ครอบคลุมทั้งพื้นที่

and each cell's grid-like firing pattern is shifted slightly

และรูปแบบการส่งสัญญาณของแต่ละเซลล์ก็จะเหลี่อมกันเล็กน้อย

relative to the other cells.

เมื่อเทียบกับเซลล์อื่น ๆ

So the red one fires on this grid

ดังนั้น เซลล์สีแดงส่งสัญญาณบนตาข่ายนี้

and the green one on this one and the blue on on this one.

และสีเขียวบนนี้ และสีฟ้าบนนี้

So together, it's as if the rat

เมื่อรวมทั้งหมดเข้าด้วยกัน ก็จะเหมือนกับว่าหนู

can put a virtual grid of firing locations

สามารถสร้างตารางเสมือนของตำแหน่งการส่งสัญญาณ

across its environment --

ครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด

a bit like the latitude and longitude lines that you'd find on a map,

เหมือนเส้นละติจูดและเส้นลองจิจูดบนแผนที่

but using triangles.

แต่เป็นสามเหลี่ยม

And as it moves around,

และขณะที่หนูมันเคลื่อนที่ไปรอบๆ

the electrical activity can pass

คลื่นไฟฟ้าสามารถวิ่งจาก

from one of these cells to the next cell

เซลล์หนึ่งไปยังเซลล์ถัดไป

to keep track of where it is,

เพื่อติดตามตำแหน่งของมัน

so that it can use its own movements

เพื่อที่มันจะสามารถใช้การเคลื่อนที่ของตัวมันเอง

to know where it is in its environment.

บอกให้รู้ตำแหน่งของตัวมันภายในพื้นที่

Do people have grid cells?

แล้วมนุษย์ล่ะ มีกริดเซลล์ใหม?

Well because all of the grid-like firing patterns

เนื่องจากรูปแบบการส่งสัญญาณคล้ายตาข่ายทั้งหมด

have the same axes of symmetry,

มีสมมาตรของแกนเหมือนกัน

the same orientations of grid, shown in orange here,

มีการเรียงตัวที่เหมือนกันของตาข่าย ดังที่เห็นเป็นสีส้ม

it means that the net activity

ซึ่งหมายความว่าคลื่นไฟฟ้าสุทธิ

of all of the grid cells in a particular part of the brain

ของกริดเซลล์ทั้งหมดในส่วนใดส่วนหนึ่งของสมอง

should change

ควรเปลี่ยน

according to whether we're running along these six directions

ตามสถานะว่าเราวิ่งไปตามทิศทางทั้งหกนี้

or running along one of the six directions in between.

หรือวิ่งไปตามทิศทางอันใดอันหนึ่ง ในหกอันที่อยู่ระหว่างกลาง

So we can put people in an MRI scanner

ดังนั้น เรานำคนเข้าเครื่องเอ็ม อาร์ ไอ (MRI)

and have them do a little video game

ให้พวกเขาเล่นวิดีโอเกมส์กัน

like the one I showed you

เหมือนกับที่ผมให้คุณดูก่อนหน้านี้

and look for this signal.

และมองหาสัญญาณนี้

And indeed, you do see it in the human entorhinal cortex,

และแน่นอน คุณจะเห็นมันในสมองของมนุษย์ ส่วนเอนโทรีนอล คอร์เท็กซ์(Entorhinal cortex)

which is the same part of the brain that you see grid cells in rats.

ซึ่งเป็นสมองส่วนเดียวกันกับที่คุณเห็นกริดเซลล์ในหนู

So back to Homer.

ดังนั้น กลับไปที่โฮเมอร์

He's probably remembering where his car was

เขาอาจจะจำจุดที่เขาจอดรถได้

in terms of the distances and directions

ในแง่ของระยะทางและทิศทาง

to extended buildings and boundaries

เที่ยบกับอาคารและขอบเขตของพื้นที่

around the location where he parked.

รอบๆ สถานที่ที่เขาจอดรถ

And that would be represented

และนั่นจะถูกแสดงด้วย

by the firing of boundary-detecting cells.

การส่งสัญญาณของเซลล์ที่ทำหน้าที่ตรวจจับขอบเขต

He's also remembering the path he took out of the car park,

และเขายังสามารถจดจำเส้นทางที่เขาเดินออกจากที่จอดรถ

which would be represented in the firing of grid cells.

ซึ่งสามารถแสดงได้ด้วยการส่งสัญญาณของกริดเซลล์

Now both of these kinds of cells

ซึ่งเซลล์ทั้งสองชนิดนี้

can make the place cells fire.

สามารถทำให้เพลสเซลล์ส่งสํญญาณออกมาได้

And he can return to the location where he parked

และเขาสามารถกลับไปยังตำแหน่งที่เขาจอดรถได้

by moving so as to find where it is

โดยการเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ เพื่อหาตำแหน่ง

that best matches the firing pattern

ที่มีรูปแบบการส่งสัญญาณ

of the place cells in his brain currently

ของเพลสเซลล์ในสมองของเขา ณ ขณะนั้น

with the stored pattern where he parked his car.

ตรงกับรูปแบบการส่งสัญญาณที่ถูกเก็บไว้ขณะที่เขาจอดรถ

And that guides him back to that location

และมันคือสิ่งนำทางให้เขากลับไปยังตำแหน่งเดิมได้

irrespective of visual cues

ไม่ว่าภาพที่ปรากฏต่อสายตาจะเป็นอย่างไร

like whether his car's actually there.

เช่นไม่ว่ารถของเขาจะอยู่ตรงนั้นหรือไม่

Maybe it's been towed.

บางทีมันอาจจะก็ถูกลากไปแล้วก็ได้

But he knows where it was, so he knows to go and get it.

แต่เขาก็รู้ว่ามันเคยอยู่ที่ไหน เขารู้เส้นทางที่จะไปเอามัน

So beyond spatial memory,

ดังนั้น นอกเหนือจากหน่วยความจำส่วนที่จดจำตำแหน่งและสถานที่

if we look for this grid-like firing pattern

ถ้าเรามองหารูปแบบการส่งสัญญาณที่คล้ายตาข่าย

throughout the whole brain,

ทั่วทั้งสมอง

we see it in a whole series of locations

เราพบมันได้หลายแห่ง

which are always active

ซึ่งมันจะทำงานเสมอ

when we do all kinds of autobiographical memory tasks,

เมื่อเราย้อนคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต

like remembering the last time you went to a wedding, for example.

เช่นการคิดถึงงานแต่งงานที่คุณไปครั้งล่าสุด

So it may be that the neural mechanisms

ดังนั้นจึงอาจเป็นไปได้ว่ากลไกประสาท

for representing the space around us

สำหรับแสดงพื้นที่รอบๆ ตัวเรา

are also used for generating visual imagery

ยังถูกใช้ในการสร้างจินตนาการภาพ

so that we can recreate the spatial scene, at least,

เพื่อให้อย่างน้อยที่สุด เราสามารถจะสร้างภาพสถานที่ในความทรงจำ

of the events that have happened to us when we want to imagine them.

ของเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นกับเราขึ้นมา เมื่อเราต้องการที่จะคิดถึงมัน

So if this was happening,

ดังนั้น หากสิ่งนี้กำลังเกิดขึ้น(คุณกำลังคิดถึงภาพในอดีต)

your memories could start by place cells activating each other

ระบบความจำของคุณจะเริ่มต้นด้วยเพลสเซลล์กระตุ้นซึ่งกันและกัน

via these dense interconnections

ผ่านการเชื่อมโยงที่หนาแน่น

and then reactivating boundary cells

จากนั้นก็ไปกระตุ้นเซลล์ที่เก็บขอบเขตของพื้นที่ให้ทำงาน

to create the spatial structure

เพื่อสร้างโครงสร้างของพื้นที่

of the scene around your viewpoint.

ของภาพรอบๆ มุมมองของคุณ

And grid cells could move this viewpoint through that space.

และกริดเซลล์จะสามารถย้ายมุมมองนี้ผ่านพื้นที่นั้น

Another kind of cell, head direction cells,

และเซลล์อีกชนิดหนึ่ง คือ เซลล์บอกทิศทาง

which I didn't mention yet,

ซึ่งผมยังไม่ได้พูดถึง

they fire like a compass according to which way you're facing.

จะส่งสัญญาณเหมือนเข็มทิศ ขึ้นอยู่กับว่าคุณหันหน้าไปทางไหน

They could define the viewing direction

มันจะกำหนดทิศทางของมุมมอง

from which you want to generate an image for your visual imagery,

ที่ซึ่งคุณต้องการสร้างภาพของจินตภาพที่คุณต้องการขึ้นมา

so you can imagine what happened when you were at this wedding, for example.

เช่นคุณสามารถจินตนาการสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคุณอยู่ที่งานแต่งงาน

So this is just one example

นี้เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่ง

of a new era really

ของยุคใหม่อย่างแท้จริง

in cognitive neuroscience

ของวงการประสาทวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการรับรู้ (Cognitive neuroscience)

where we're beginning to understand

ที่เรากำลังเริ่มที่จะเข้าใจ

psychological processes

กระบวนการทางจิตวิทยา

like how you remember or imagine or even think

เช่น คุณ จดจำ หรือ จินตนาการ หรือแม้กระทั่ง คิด ได้อย่างไร

in terms of the actions

ในแง่ของการทำงานของ

of the billions of individual neurons that make up our brains.

แต่ละเซลล์ประสาทจำนวนหลายพันล้านเซลล์ ที่รวมกันเป็นสมองของเรา

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(ปรบมือ)