Playing the Cape Breton fiddle | Natalie MacMaster

Translator: Pitpiboon Sermsri Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Natalie MacMaster: I'm going to just

นาตาลี แม็คมาสเตอร์: ฉันจะเริ่ม

quickly start out with

อย่างก่อนเลยด้วย

a little bit of music here. (Applause)

ดนตรีนิด ๆ หน่อย ๆ (เสียงปรบมือ)

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you! (Applause)

ขอบคุณค่ะ (เสียงปรบมือ)

I took my shoes off to dance,

ฉันถอดรองเท้าออกเพื่อที่จะเต้น

but maybe I'll get at that later.

แต่ไม่แน่ฉันอาจใส่มันทีหลัง

Anyways, I... where to start?

ยังไงก็แล้วแต่... เริ่มตรงไหนดี

Well, I'm really excited

ค่ะ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก

to talk a bit about

ที่จะได้พูดเรื่องของฉัน

my own upbringing in music

เกี่ยวกับการเติบโตมากับดนตรี

and family and all of that,

ครอบครัว และเรื่องราวต่าง ๆ

but I'm even more excited for you people

แต่มันน่าตื่นเต้นยิ่งกว่านั้นอีก

to hear about Donnell's amazing family

ที่พวกคุณจะได้ฟังเรื่องราวอันน่าอัศจรรย์ เกี่ยวกับครอบครัวของ ดอนเนล

and maybe even a little bit about

และเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ

how we met,

ว่าเราพบกันได้อย่างไร

and all that sort of thing,

และแล้วก็เรื่องราวอื่น ๆ

but for those of you that may not

แต่สำหรับพวกคุณที่อาจไม่คุ้นเคย

be familiar with my upbringing,

กับการพื้นเพของฉัน

I'm from Cape Breton Island,

ฉันมาจาก เกาะ เคป เบรตัน (Cape Breton Island)

Nova Scotia, eastern Canada,

โนวา สโคเทีย แคนนาดา

which is a very, very musical island,

ซึ่งเป็นเกาะที่มีความเป็นดนตรีอย่างมาก

and its origins come from Scotland

และมีต้นกำเนิดมาจากสกอตแลนด์

with the music and all the traditions,

ทั้งเรื่องดนตรีและวัฒนธรรมทุกอย่าง

the dancing, the language,

การเต้นรำ ภาษา

which unfortunately is dying out

ซึ่งเป็นที่น่าเสียดายมาก ที่มันกำลังเลือนหายไปอย่างช้า ๆ

in Cape Breton.

ที่ เคป เบรตัน

The traditional language is Gaelic,

ภาษาพื้นบ้านคือ เกลิค

but a lot of the music came

ดนตรีมากมาย

from the Gaelic language,

มาจากภาษา เกลิค

and the dancing and the singing

การเต้นรำ และการขับร้อง

and everything, and my bloodline

ทุก ๆ อย่าง รวมถึงสายเลือดของฉัน

is Scottish through and through,

เป็นชาวสกอตร้อยเปอร์เซ็นต์

but my mother and father

แม่และพ่อของฉัน

are two very, very musical people.

ทั้งคู่เป็นผู้ที่มีความเป็นนักดนตรีมาก

My mom taught me to dance

แม่สอนฉันให้เต้น

when I was five, and my dad

เมื่อฉันอายุ 5 ขวบ และพ่อของฉัน

taught me to play fiddle when I was nine.

สอนให้ฉันเล่นไวโอลินตอนฉัน 9 ขวบ

My uncle is a very well-known

ลุงของฉันเป็นนักไวโอลินที่มีชื่อเสียง

Cape Breton fiddler.

ที่ เคป เบรตัน

His name's Buddy MacMaster,

ชื่อของท่านคือ บัดดี้ แม็คมาสเตอร์

and just a wonderful guy,

เป็นชายที่แสนวิเศษ

and we have a great tradition at home

เรามีวัฒนธรรมที่ยอดเยี่ยมที่บ้านเรา

called square dancing,

เรียกว่า สแควร์แดนซิง (square dancing)

and we had parties, great parties

และเราก็มีงานฉลองที่เยี่ยมมาก ๆ

at our house and the neighbors' houses,

ที่บ้านของเรา และที่บ้านของเพื่อนบ้าน

and you talk about kitchen cèilidhs.

เราพูดคุยกันเรื่องเคลี่ในห้องครัว

Well, cèilidh first of all is Gaelic for party,

อ้อ เคลี่ เป็นภาษาเกลิค ที่แปลว่าการฉลอง

but kitchen party

แต่เป็นการฉลองในห้องครัว

in Cape Breton is very common,

ที่ เคป เบรตันนั้นเป็นอะไรที่ธรรมดามาก

and basically somebody drops into the house,

เอาง่าย ๆ ไม่ว่าใครจะมาที่บ้าน

and no matter what house you go to

และไม่ว่าจะเป็นบ้านหลังไหน

in Cape Breton, there's a fiddle there,

ใน เคป เบรตัน ก็จะได้พบกับไวโอลิน

guaranteed, and I'd say,

รับรองได้เลย และฉันรับประกันเลยว่า

well there's first of all more fiddlers

อย่างแรก เคป เบรตัน มีจำนวนไวโอลินต่อจำนวนประชากร

per capita in Cape Breton than anywhere

มากกว่าที่ใด ๆ ในโลก

in the world, so ten chances to one,

ประมาน 10 ต่อ 1

the fellow who walked in the door

แขกที่เดินผ่านประตูเข้ามา

could play it, so you'd have someone come

ก็เล่นไวโอลินเป็น ฉะนั้นเมื่อคุณมีแขกมาที่บ้าน

into the house, you'd invite them to play

คุณก็จะเชิญให้เขาเล่นไวโอลินสักเพลง

a tune, and lo and behold

และทันทีที่มันเกิดขึ้น

a little party would start up and somebody would dance,

ปาร์ตี้เล็ก ๆ ก็จะเริ่มขึ้น คนก็จะลุกขึ้นมาเต้น

and somebody would sing, and all that sort of thing,

บางคนก็จะร้องเพลง อะไรประมานนั้น

so it was a wonderful, wonderful way

ฉะนั้น มันเป็นอะไรที่เยี่ยมยอดมาก

to grow up, and that is where

ที่ได้เติบโตที่นั่น

my beginnings in music come from:

จุดเริ่มต้นของฉันกับดนตรีมาจาก

my surroundings, my family,

สิ่งแวดของฉัน ครบครัวของฉัน

just my bloodline in itself, and, oh,

สายเลือดของฉัน และ โอ้

I've done lots of things with my music.

ฉันได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่างกับดนตรีของฉัน

I've recorded lots of CDs.

ฉันได้บันทึกซีดีจำนวนมาก

I was nominated for a Grammy and

ได้รับเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลแกรมมี่ และ

I've won some awards and stuff like that,

ชนะการประกวดจำนวนหนึ่ง อะไรประมานนั้น

so that's awesome,

มันเจ๋งมากเลย

but the best part was meeting my husband,

แต่สิ่งที่ดีที่สุดก็คือการได้พบกันกับสามีของฉัน

and I've actually known Donnell

และจริง ๆ แล้วฉันรู้จักกับดอนเนล

for probably 12 years now, and

มาประมาน 12 ปีแล้ว และ

I'm going to get into a little bit of, I guess,

ฉันจะขอพูดสักหน่อยดีกว่า

how music brought us together,

ว่าดนตรีพาให้เรามาเจอกันได้อย่างไร

but I'm going to introduce you

ฉันจะขอแนะทำให้คุณได้รู้จัก

right now to my new husband

กับสามีคนของฉัน

as of October 5,

ตอนนี้ในวันที่ 5 ตุลาคม

Donnell Leahy. (Applause)

ดอนเนล เลฮี (เสียงปรบมือ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Donnell Leahy: Thank you. I'm kind of new to the TED

ดอนเนล เลฮี: ขอบคุณครับ ผมค่อนข้างใหม่สำหรับTED

experience and I'm glad to be here,

และผมดีใจที่ได้มาที่นี่

but I'm just trying to put it all together,

ผมกำลังพยายามประติดประต่อ

trying to figure all you people out, and I've

พยายามเข้าใจพวกคุณทุกคน

been here for a short while, and I'm starting

ผมพึ่งมาที่นี่ได้ไม่นาน และผมก็พอจะเริ่มเข้าใจ

to understand a little bit better.

มากขึ้นบ้างแล้วเล็ก ๆ น้อย ๆ

So I asked Natalie, what do I do?

ผมเลยถามนาตาลีว่าผมต้องทำอะไร

And she said, just talk about yourself.

เธอก็ตอบว่าแค่พูดเกี่ยวกับตัวเองเท่านั้นแหละ

It's kind of boring, but I'll just tell you a little

มันค่อนข้างจะน่าเบื่อ แต่ผมจะเล่าให้คุณฟังสักหน่อย

bit about my family. I'm one of 11 brothers

เกี่ยวกับครอบครัวของผม ผมเป็น 1 ในพี่น้องทั้ง 11 คน

and sisters from Lakefield, Ontario,

มาจาก เลคฟีลด์ ออนตาริโอ

an hour and a half northeast of Toronto,

อยู่ทางเหนือของโตรอนโต ประมาณชั่วโมงครึ่ง

and we grew up on a farm.

เราเติบโตในฟาร์ม

Mom and Dad raised beef cattle,

พ่อกับแม่เลี้ยงโคเนื้อ

and I'm the oldest boy.

ผมเป็นลูกชายคนโต

There are four girls a little bit older than me.

มีพี่สาว 4 คน ที่อายุมากกว่าผมนิดหน่อย

We grew up without a television.

เราเติบโตมาโดยไม่มีโทรทัศน์

People find that strange,

หลายคนบอกว่ามันประหลาด

but I think it was a great blessing for us.

แต่ผมคิดว่าพวกเราโชคดีมาก ๆ

We had a television for a few years,

เรามีโทรทัศน์อยู่ไม่กี่ปี

but of course we wasted so much time

แน่นอนเราเสียเวลามากมายไปกับมัน

and the work wasn't getting done,

ทำงานไม่เสร็จกันเลยทีเดียว

so out went the television.

ฉะนั้นเราก็กำจัดโทรทัศน์ออกไป

We grew up playing—

เราโตมากับการเล่น—

Mom's from Cape Breton, coincidentally.

บังเอิญว่า แม่ผมมาจากเคป เบรตัน

Mom and Natalie's mother

แม่ของผมและแม่ของนาตาลีรู้จักกัน

knew each other. We grew up playing,

เราโตมากับการเล่น

and used to dance together, right, yeah.

และเคยเต้นรำด้วยกัน ใช่ไหม เนอะ

(Laughter) We grew up playing a bunch of,

(เสียงหัวเราะ) เราโตมากับการเล่น

we played by ear and I think

เราเล่นจากการฟัง และผมก็คิดว่า

that's important for us because

มันสำคัญกับเราเพราะว่า

we were not really exposed to a lot of

เราไม่ได้สัมผัสกับ

different styles of music.

ดนตรีในสไตล์ต่าง ๆ มากมายอะไร

We learned to play the instruments,

เราเรียนรู้การเล่นเครื่องดนตรี

but we kind of had to come from within

แต่เราเล่นออกมาจากข้างใน

or go from within, because we didn't

หรือมันออกมาจากข้างใน เพราะว่า

watch television, we didn't listen to a lot of

เราไม่ได้ดูโทรทัศน์ ไม่ได้ฟังวิทยุ

radio. We went to church

เราไปโบสถ์

and to school sometimes,

ไปโรงเรียนในบ้าง

and farmed and played music,

เราทำฟาร์มและเล่นดนตรี

so we were able, I think,

ผมคิดว่ามันทำให้เรา

at a very critical age to develop

ได้พัฒนาแนวของเรา ตัวตนของเรา

our own style, our own self,

ในช่วงอายุทีเอื้ออำนวย

and my mother plays, my father plays,

แม่และพ่อของผมต่างก็เล่น

and the style that came

ในสไตล์ที่มาจาก

from the Ottawa Valley in Ontario,

หุบเขา ออตตาวา ใน ออนตาริโอ

we call it French-Canadian style

เราเรียกมันว่า สไตล์ฝรั่งเศส-แคนนาดา

but it originated in logging camps.

แต่มันมีกำเนิดมาจากแคมป์คนตัดไม้

Years ago, hundreds of men would go

หลายปีก่อน ชายหลายร้อยคน

up for the winter to the camps

ไปที่แคมป์ในฤดูหนาว

in Northern Ontario and in Quebec,

ทางตอนเหนือของออนตาริโอ ในคิวเบ็ค

and they were all different cultures,

วัฒนธรรมของชายเหล่านั้นต่างกัน

and the Irish, the French, Scottish,

ไอร์ริช ฝรั่งเศส สกอตแลนด์

German, they'd all meet, and of course

เยอรมัน พวกเขามาเจอกัน และแน่นอน

at night, they'd play cards

ตอนกลางคืนพวกเขาก็เล่นไพ่

and step dance and play fiddles,

เต้นรำ และเล่นไวโอลิน

and over the course of many years,

ผ่านไปหลายปี

the Ottawa Valley fiddling kind of evolved

การเล่นไวโอลิน แบบออตตาวา วาเลย์ ก็จะเปลี่ยนไป

and the Ottawa Valley step dancing

เช่นเดียวกันกับการเต้นรำ

evolved, so that's, I kind of started out

ด้วยเหตุนี้ ผมก็เลยเริ่มต้นจากสไตล์นั้น

with that style and I quickly

และเปลี่ยนเป็นในแบบของผมเอง

started doing my own thing,

อย่างรวดเร็ว

and then I met Natalie, and I was

และจากนั้นผมก็พบกับนาตาลี

exposed to the great Cape Breton fiddling.

และผมก็ได้สัมผัสกับไวโอลินในแบบ เคป เบรตัน

That's how we met. (Laughter)

และนั่นก็คือการพบกันของเรา (เสียงหัวเราะ)

You tell them. (Laughter)

คุณบอกพวกเขาสิ (เสียงหัวเราะ)

NM: You want to or no? (Laughter)

นาตาลี: ตกลงคุณอยากหรือไม่อยากล่ะ (เสียงหัวเราะ)

Well I guess I have to now.

ฉันคิดว่าฉันจำเป็นต้องบอกนะ

Well, it's just so interesting that

มันน่าสนใจมากค่ะ

Donnell's upbringing was very similar

ที่พื้นเพวัยเด็กของดอนเนล และของฉันคล้ายกันมาก

to mine, and I actually saw Donnell play

ฉันได้เห็นดอนเนลแสดง

when I was about 12 years old,

ตอนฉันอายุ 12 ปี

and he and his family came to

เขาและครอบครัวของเขามาที่อิเวอร์เนส

Inverness, which is about 45 minutes

ห่างไปประมาน 45 นาที

from where I lived, and I was just

จากที่ที่ฉันอยู่ และฉันตลึงไปเลย

blown away, like, it was just amazing,

ว่ามันช่างน่าอัศจรรย์

and you'll find out why pretty soon here,

คุณจะได้รู้ว่าทำไมในอีกไม่ช้า

but I couldn't believe the fiddling

มันน่าเหลือเชื่อที่การสีไวโอลิน

and Mom was there with me,

และแม่อยู่ตรงนั้นเพื่อฉัน

and she was saying —

และเธอก็พูดว่า —

Donnell's mother came up on stage

แม่ของดอนเนลขึ้นไปบนเวที

and danced with her children, and Mom

และเต้นกับลูก ๆ ของเธอ และแม่ของฉัน

was saying, "That's Julie MacDonnell,

ก็พูดว่า "นั่น จูเลีย แม็คดอนเนล

I used to dance with her when we

ฉันเคยเต้นร่วมกับเธอ

were kids. Little did I think our children

ตอนฉันยังเด็ก คิดไม่ถึงเลยว่า

would be playing instruments, you know,

ลูก ๆ ของเราจะมาเล่นเครื่องดนตรี

playing music, yeah."

บรรเลงเพลง"

Twelve years, er, 20 years later little did she think

12 ปี ไม่สิ 20 ปี ต่อมา เธอจะแทบคิดไม่ออกเลยว่า

her kids would be getting married,

ลูกของเธอจะแต่งงานกับลูกของเพื่อนเธอ

but anyway, so, then I got

ยังไงก็แล้วแต่ ฉันได้รับโทรศัพท์

a phone call about, I dunno,

ประมาณ ไม่รู้สินะ

seven years later. I was 19,

7 ปีต่อมา ตอนที่ฉันอายุ 19

first or second year of college,

ปีแรกหรือปีที่สองของมหาลัย

and it was Donnell, and

และปลายสายก็คือดอนเนล

he said "Hi, you probably don't know me

เขาพูดว่า "สวัสดี บางทีคุณอาจไม่รู้จักผม

but my name is Donnell Leahy."

แต่ผมชื่อดอนเนล เลฮี"

And I said, "I know you.

และฉันตอบว่า "ฉันรู้จักคุณ

I have a tape of yours at home."

ฉันมีเทปของคุณที่บ้านฉัน"

And he said, "Well, I'm in Truro,"

เขาก็พูดต่อว่า "คือว่าผมอยู่ในทรูโร"

which is where I was,

ซึ่งก็คือที่ที่ฉันอยู่ในตอนนั้น

and he asked me out for supper.

และเขาก็ชวนฉันไปทานอาหารเย็น

That's it. (Laughter)

และนั่นแหละ (เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Then — Will I keep going? (Laughs)

จากนั้น — ให้ฉันเล่าต่อไหม (หัวเราะ)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Then we dated for two years,

จากนั้น เราดูใจกันอยู่สองปี

broke up for 10, got back together

เลิกกันไป 10 ปี กลับมาคบกัน

and got married. (Laughter) (Applause)

แล้วก็แต่งงานกัน (เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

DL: So anyway, we're running out of time,

ดอนเนล: ยังไงก็แล้วแต่ ใกล้หมดเวลาแล้ว

so I'll just get to it.

ผมขอเริ่มเลยแล้วกัน

I'm going to play a piece of music for you.

ผมจะเล่นดนตรีให้คุณฟัง

It's actually a Scottish piece I've chosen.

เป็นดนตรีสกอตที่ผมเลือก

I starts out with a slow air.

ผมจะเริ่มจากทำนองแบบช้า ๆ

Airs were played in Europe

ทำนองเช่นนี้ถูกเล่นในยุโรป

at burials, as a body was carried out

ในพิธีฝังศพ ในขณะที่ศพถูกเคลื่อน

from the wake site to the burial site,

จากที่เฝ้าศพไปยังที่ฝัง

the procession was led by a piper

ขบวนแห่จะถูกนำด้วยนักเป่าปี่

or a fiddle player.

หรือนักเล่นไวโอลิน

I'll quickly play a short part of the air,

ผมเล่นช่วงสั้น ๆ ของทำนองนี้

and then I'm going to get into

จากนั้นผมจะเล่น

kind of a crazy tune that is very difficult

ทำนองแปลก ๆ ที่ยากมาก ๆ

to play when you're not warmed up,

เมื่อยังไม่ได้ทำการอุ่นเครื่องให้คุณ

so, if I mess it up, pretend you like it

ฉะนั้น ถ้าผมพลาด ช่วยแกล้งทำเป็นชอบด้วยนะครับ

anyway. It's called The Banks.

เพลงนี้มีชื่อว่า เดอะ แบงค์

(Tuning)

(ปรับเสียง)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

NM: Well, we're gonna play one

นาตาลี: เราจะบรรเลง

together now. (Applause)

หนึ่งเพลงด้วยกัน (เสียงปรบมือ)

We're laughing, like, because

เราหัวเราะ เพราะว่า

our styles are totally different,

สไตล์ของเรานั้นมันต่างกันอย่างสิ้นเชิง

as you can hear.

อย่างที่คุณได้ยิน

And so, you know, Donnell and I

ตอนนี้ ดอนเนลกับฉัน

are actually in the process of

กำลังอยู่ในช่วง

writing new pieces of music together

ของการเขียนเพลงใหม่ร่วมกัน

that we can play,

เพื่อเราจะได้บรรเลง

but we don't have any of those ready.

แต่ตอนนี้เรายังไม่มีอะไรแบบนั้น

We just started yesterday. (Laughter)

เราเพิ่งเริ่มเมื่อวานเอง (เสียงหัวเราะ)

So we're gonna play something together anyway.

ยังไงก็แล้วแต่ เราจะเล่นด้วยกันอยู่ดี

DL: With one minute.

ดอนเนล: ใน 1 นาที

NM: With one minute.

นาตาลี: ใน 1 นาที

(Audience reaction)

(ปฏิกิริยาของผู้ชม)

DL: You start. NM: No, you have to start,

ดอนเนล: คุณเริ่มก่อน นาตาลี: ไม่ คุณแหละ ต้องเริ่มก่อน

because you've got to do your thing.

เพราะว่าคุณต้องทำแบบของคุณ

(Music)

(เสียงดนตรี)

NM: I'm not tuned. Hold on.

นาตาลี: ใจเย็น ฉันยังไม่ได้ตั้งสาย

(Tuning)

(ตั้งสาย)

NM: I feel like I'm in the duck or

นาตาลี: ฉันรู้สึกว่าฉันในท่าของเป็ด

the bird pose right now. (Laughter)

หรือนกอะไรสักอย่างในตอนนี้

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Audience claps along)

(ผู้ชมปรบมือตาม)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Announcer: Great news,

ผู้ประกาศ: ข่าวดี

they're running late downstairs.

ข้างล่างเขาช้า

We've got another 10 minutes.

เรายังมีเวลาอีก 10 นาที

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

NM: Okay. Sure.

นาตาลี: โอเค ได้เลย

All right, okay.

ได้เลย โอเค

Let's get her going. (Applause)

ต่อกันเลยดีกว่า (เสียงปรบมือ)

(Tuning)

(ตั้งสาย)

DL: What do you want to play?

ดอนเนล: คุณอยากเล่นอะไร

NM: Well, um...

นาตาลี: ก็ อืม...

(Music) (Laughter)

(เสียงดนตรี) (เสียงหัวเราะ)

NM: Uh, sure.

นาตาลี: เอ่อ แน่นอน

DL: How fast?

ดอนเนล: เร็วขนาดไหน

NM: Not too fast.

นาตาลี: ไม่เร็วมาก

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Audience claps along)

(เสียงผู้ชมปรบมือตาม)

(Cheering)

(เสียงเชียร์)

(Audience claps along)

(เสียงผู้ชมปรบมือตาม)

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

DL: We're going to play a tune

ดอนเนล: เราจะเล่นเพลง

and Natalie's going to accompany me on the piano.

และนาตาลีจะช่วยเล่นเปียโน

The Cape Breton piano playing

การเล่นเปียโนของ เคป เบรตัน

is just awesome. It's very rhythmic

มันช่างยอดเยี่ยม จังหวะมันมาก

and, you'll see it.

แล้วคุณจะได้รู้

My mom plays piano, and she learned

แม่ของผมเล่นเปียโน และเธอเรียนที่จะเล่นเปียโน

to play before they had a piano at home

ก่อนเธอจะมีเปียโนที่บ้าน

in Cape Breton. Before Mom's family had

ที่ เคป เบรตัน ก่อนที่ครอบครัวของแม่

a piano in Cape Breton, she learned to play

จะมีเปียโน ที่ เคป เบรตัน เธอเรียนที่จะเล่นตามจังหวะ

the rhythms on a piece of board,

บนแผ่นกระดาน

and the fiddlers would all congregate

และนักเล่นไวโอลินจะชุมนุมกัน

to play on the cold winter's evenings

เพื่อเล่นในยามเย็นของฤดูหนาว

and Mom would be banging on this board,

และแม่ก็จะเคาะบนกระดานนั้น

so when they bought a piano,

ฉะนั้น เมื่อพวกเขาซื้อเปียโน

they bought it in Toronto and had it taken

พวกเขาซื้อเปียโนที่โตรอนโต และส่งมันมา

by train and brought in on a horse,

ทางรถไฟ และต่อด้วยม้า

a horse and sleigh to the house.

แบกไปที่บ้านโดยม้าลากเลื่อน

It became the only piano in the region,

มันกลายเป็นเปียโนเพียงหลังเดียวในย่านนั้น

and Mom said she could basically play

แม่บอกว่า เธอสามารถเล่นได้ทันที

as soon as the piano arrived,

ที่เปียโนมาถึง

she could play it because she had learned

เธอเล่นมันได้เพราะเธอได้เรียน

all these rhythms. Anyway, we found

เกี่ยวกับจะหวะต่าง ๆ เหลานี้ อย่างไรก็แล้วแต่

the piano last year and were able to

เราเจอเปียโนหลังนั้นเมื่อปีที่แล้ว

bring it back home. We purchased it.

และเราซื้อมันกลับมาที่บ้าน

It had gone through, like,

มันได้ผ่านมือประมาณ

five or six families,

5 หรือ 6 ครอบครัว

and it was just a big thing for us,

มันเป็นอะไรที่สำคัญมากสำหรับเรา

and we found actually an old picture

เราเจอรูปถ่ายเก่า ๆ

of somebody and their family years ago.

ของใครสักคนพร้อมกับครอบครัวของเขา

Anyway, I'm blabbering on here.

ผมเริ่มพูดมากแล้ว

NM: No, I want you to tell them about Leahy.

นาตาลี: ไม่เลย ฉันอยากให้คุณเล่าให้พวกเขาฟัง เลฮี

DL: What about Leahy? (Laughter)

ดอนเนล: อะไรเกี่ยวกับ เลฮี

NM: Just tell them what—

นาตาลี: ก็แค่บอกพวกเขาว่า—

DL: She wants me to talk about—

ดอนเนล: เธอยากให้ผมพูดเกี่ยวกับว่า—

We have a band named Leahy.

เรามีวงดนตรีชื่อว่า เลฮี

There's 11 siblings. We, um—

พี่น้อง 11 คน เรา —

What will I tell them? (Laughter)

ผมจะบอกอะไรพวกเขาดี (เสียงหัวเราะ)

We opened—

เราเปิด —

NM: No surgeries.

นาตาลี: ไม่ต้องปรุงแต่ง

DL: No surgeries, oh yeah.

ดอนเนล: ไม่ปรุงแต่ง โอเค

We had a great opportunity.

เราโชคดี

We opened for Shania Twain for two years on her international tour.

เราแสดงเปิดให้คอนเสิร์ตรอบโลกของ ชาเนีย ทเวน เป็นเวลาสองปี

It was a big thing for us, and now

มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับเรา และตอนนี้

all my sisters are off having babies

พี่สาวน้องสาวของผม ออกไปเป็นคุณแม่กันหมดแล้ว

and the boys are all getting married, so we're

พี่ชายน้องชายก็แต่งงานกันหมด เราก็เลย

staying close to home for, I guess,

อยู่ใกล้ ๆ บ้านกัน

another couple of weeks.

สักอีกสองสามสัปดาห์

What can I say? I don't know what to say,

ผมจะพูดอะไรดี ผมไม่รู้จะพูดยังไง

Natalie. We, uh... (Laughter)

นาตาลี: เรา จะ... (เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

NM: Is this what marriage is about?

นาตาลี: นี่คือชีวิตแต่งงานหรือนี่

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I like it. (Applause)

ฉันชอบนะ (เสียงปรบมือ)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

DL: Oh yeah, okay,

ดอนเนล: โอเค โอเค

in my family we had seven girls, four boys,

ครอบครัวของผมมี เด็กผู้หญิง 7 คน เด็กผู้ชาย 4 คน

we had two fiddles and one piano,

เรามีไวโอลิน 2 ตัว และเปียโน 1 หลัง

and of course we were all fighting to play

แน่นอนเราทะเลาะกันเพื่อที่จะได้เล่นมัน

on the instruments, so dad and mom

ดังนั้นแม่และพ่อก็เลยตั้งกฏ

set a rule that you couldn't kick anyone

ว่าห้ามไล่ใครก็ตามที่กำลังเล่นอยู่

off the instrument. You had to wait

เราจำเป็นต้องรอ

until they were finished, so of course,

จนกว่าพวกเขาจะเล่นเสร็จ ฉะนั้น แน่นอน

what we would do is we'd get on the piano

สิ่งที่เราทำก็คือ นั่งเล่นเปียโน

and you wouldn't even get off to eat,

ไม่ยอมแม้แต่จะลุกไปกินข้าว

because you wouldn't want to give it up

เพราะว่าคุณไม่อยากจะยกเปียโน

to your brother or sister, and they'd wait

ให้กับพี่น้องของคุณ และพวกเขาก็ต้องรอ

and wait and wait, and it'd be midnight

รอแล้วรออีก และบางทีจนถึงเที่ยงคืน

and you'd be still sitting there on the piano,

คุณก็ยังนั่งเล่นเปียโน

but it was their way to get us to practice.

แต่มันเป็นวิธีของพวกเขา ที่ทำให้พวกเราได้ฝึก

Will we play a tune?

เราจะเล่นเพลงไหม

NM: It worked. DL: It worked.

นาตาลี: มันเข้าท่า ดอนเนล: มันเข้าท่า

Sorry, I hate to carry on...

ขอโทษครับ ผมเสียใจที่ผมต้องไป

So this is our last number, and we'll feature Nat on piano.

เพลงนี้จะเป็นเพลงสุดท้ายของเรา เราจะร่วมเล่นกับแนทที่เปียโน

Okay, play in, how about A?

โอเค เล่นในคีร์ เอ จะดีไหม

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)