What's the connection between sleep and Alzheimer's disease? | Sleeping with Science, a TED series

Transcriber: TED Translators admin Reviewer: Ivana Korom

We're now becoming aware of a significant relationship

Translator: Dollaya Piumsuwan Reviewer: Jimmy Tangjaitrong

ในตอนนี้ เราเริ่มตระหนัก ถึงความสัมพันธ์ที่สำคัญ

between sleep and Alzheimer's disease.

ระหว่างการนอนหลับ และโรคอัลไซเมอร์

[Sleeping with Science]

[การนอนหลับกับวิทยาศาสตร์]

Now, Alzheimer's disease is a form of dementia

โรคอัลไซเมอร์เป็น ภาวะสมองเสื่อมอย่างหนึ่ง

typified usually by memory loss and memory decline.

อาการโดยทั่วไปคือ สูญเสียความทรงจำและความจำเสื่อม

And what we've started to understand

และสิ่งที่เราเริ่มเข้าใจ

is that there are several different proteins

คือ มันมีโปรตีนหลายชนิด

that seem to go awry in Alzheimer's disease.

ที่ดูเหมือนจะผิดปกติในโรคอัลไซเมอร์

One of those proteins is a sticky, toxic substance

หนึ่งในโปรตีนเหล่านั้น คือสารเหนียว ๆ ที่เป็นพิษ

called beta-amyloid that builds up in the brain.

เรียกว่า เบตาแอมีลอยด์ ซึ่งสะสมในสมอง

The other is something called tau protein.

อีกตัวหนึ่งมีชื่อว่า โปรตีนเทา

How are these things related to sleep?

สารเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการนอนอย่างไร

Well first, if we look at a large-scale epidemiological level,

อย่างแรก ถ้าเราดูที่ ระดับของระบาดวิทยาในภาพใหญ่

what we know is that individuals

สิ่งที่เรารู้คือคนที่

who report sleeping typically less than six hours a night,

โดยมากนอนน้อยกว่า 6 ชั่วโมงต่อคืน

have a significantly higher risk

จะมีความเสี่ยงสูงกว่า

of going on to develop high amounts

ที่จะมีระดับของ

of that beta-amyloid in their brain later in life.

เบตาแอมีลอยด์ในสมองสูง เมื่ออายุมากขึ้น

We also know that two sleep disorders,

เรายังทราบอีกว่าโรคด้านการนอนหลับ 2 โรค

including insomnia and sleep apnea, or heavy snoring,

อย่างโรคนอนไม่หลับและภาวะหยุดหายใจขณะหลับ หรือการนอนกรนอย่างรุนแรง

are associated with a significantly higher risk

สัมพันธ์กับอัตราเสี่ยงที่สูงขึ้น

of Alzheimer's disease in late life.

ของโรคอัลไซเมอร์เมื่ออายุมาก

Those are, of course, simply associational studies.

แน่นอนว่านั่นเป็นเพียงการศึกษาความสัมพันธ์

They don't prove causality.

ไม่ได้พิสูจน์เหตุและผล

But more recently,

แต่ไม่นานมานี้

we actually have identified that causal evidence.

เราได้หลักฐานว่ามันส่งผลต่อกัน

In fact, if you take a healthy human being

ความจริงแล้ว ถ้าคุณนำคนที่สุขภาพดี

and you deprive them of sleep for just one night,

มาอดหลับอดนอนสักหนึ่งคืน

and the next day, we see an immediate increase

ในวันถัดไป คุณก็จะเห็นการเพิ่มขึ้น

in that beta-amyloid,

ของเบตาแอมีลอยด์

both circulating in their bloodstream,

ทั้งในกระแสเลือด

circulating in what we call the cerebrospinal fluid,

และในสิ่งที่เราเรียกว่า น้ำหล่อเลี้ยงสมองและไขสันหลัง

and most recently, after just one night of sleep,

และล่าสุด การนอนหลับเพียงแค่หนึ่งคืน

using special brain-imaging technology,

อาศัยเทคโนโลยีการถ่ายภาพสมองแบบพิเศษ

scientists have found that there is an immediate increase

นักวิทยาศาสตร์พบว่ามีการเพิ่มขึ้นทันที

in beta-amyloid directly in the brain itself.

ของเบตาแอมีลอยด์ในสมองโดยตรง

So that's the causal evidence.

นั่นคือหลักฐานแสดงความสัมพันธ์

What is it then about sleep

แล้วอะไรในการนอนหลับ

that seems to provide a mechanism

ที่เหมือนจะสร้างกลไก

that prevents the escalation

ที่ป้องกันการเพิ่มขึ้น

of these Alzheimer's-related proteins?

ของโปรตีนที่เกี่ยวข้องกับโรคอัลไซเมอร์

Well, several years ago,

หลายปีก่อน

a scientist called Maiken Nedergaard

นักวิทยาศาสตร์ที่ชื่อว่า เมเคน เนเดอร์การ์ด

ได้ค้นพบสิ่งที่น่าทึ่ง

made a remarkable discovery.

What she identified was a cleansing system in the brain.

เธอพบระบบกำจัดของเสียในสมอง

Now, before that,

ก่อนหน้านั้น

we knew that the body had a cleansing system

เรารู้ว่าร่างการของเรามีระบบกำจัดของเสีย

and many of you may be familiar with this.

และคุณหลายคนก็คงคุ้นเคยกับมัน

It's called the lymphatic system.

มันเรียกว่าระบบน้ำเหลือง

แต่เราไม่เคยคิดว่าสมอง ก็มีระบบกำจัดของเสียของมันเอง

But we didn't think that the brain had its own cleansing system.

And studying mice,

การศึกษาในหนู

she was actually able to identify a sewage system within the brain

เธอค้นพบระบบกำจัดของเสียในสมอง

called the glymphatic system,

ที่เรียกว่า ระบบกลิมฟาติก

named after the cells that make it up,

ตั้งชื่อตามเซลล์ที่ทำให้เกิดระบบนี้

called these glial cells.

ซึ่งเรียกว่า เซลล์เกลีย

Now, if that wasn't remarkable enough,

เอาล่ะถ้านั่นยังไม่น่าทึ่งพอ

she went on to make two more incredible discoveries.

เธอศึกษาต่อและได้ค้นพบ สิ่งที่น่าทึ่งอีก 2 อย่าง

First, what she found is that that cleansing system in the brain

อย่างแรก สิ่งที่เธอพบคือ ระบบกำจัดของเสียในสมอง

is not always switched on in high-flow volume

ไม่ได้ทำงานเต็มที่ตลอดเวลา

across the 24-hour period.

ตลอดระยะ 24 ชั่วโมง

Instead, it was when those mice were actually sleeping,

ในทางกลับกัน มันทำงานเมื่อหนูเหล่านั้นหลับอยู่จริง ๆ

โดยเฉพาะเมื่อพวกมัน นอนหลับในระดับลึก

particularly when they went into deep non-REM sleep,

that that cleansing system kicked into high gear.

นั่นคือช่วงที่ระบบกำจัดของเสียทำงานเต็มที่

The third component that she discovered,

องค์ประกอบที่สามที่เธอพบ

and this is what makes it relevant

และเกี่ยวข้องกับ

to our discussion on Alzheimer's disease,

โรคอัลไซเมอร์ที่เราพูดถึงกันอยู่

is that one of the metabolic by-products,

มันคือหนึ่งในผลพลอยได้จากการเผาผลาญ

one of the toxins that was cleared away during sleep,

หนึ่งในสารพิษที่ถูกกำจัดทิ้งระหว่างนอนหลับ

was that sticky, toxic protein, beta-amyloid,

มันคือเบตาแอมีลอยด์ สารโปรตีนเหนียว ๆ ที่เป็นพิษ

linked to Alzheimer's disease.

ที่สัมพันธ์กับโรคอัลไซเมอร์

And just recently, scientists in Boston have discovered

และไม่นานมานี้ นักวิทยาศาสตร์ในบอสตันได้ค้นพบ

a very similar type of pulsing, cleansing brain-mechanism

กลไกกำจัดของเสียในสมองที่คล้ายกัน

in human beings as well.

ในมนุษย์ด้วย

Now, some of this discussion may sound perhaps a little depressing.

การพูดถึงเรื่องนี้อาจฟังดูหดหู่เล็กน้อย

We know that as we get older in life,

เรารู้ว่าเมื่อเราอายุมากขึ้น

our sleep seems to typically decline,

การนอนหลับของเราดูเหมือนจะเสื่อมลง

and our risk for Alzheimer's generally increases.

และความเสี่ยงต่อการเป็นโรคอัลไซเมอร์ ก็เพิ่มขึ้น

But I think there's actually a silver lining here,

แต่ผมคิดว่าจริง ๆ แล้ว มันเรื่องดีซ่อนอยู่

because unlike many of the other factors

เพราะสิ่งที่ไม่เหมือนกับปัจจัยอื่น ๆ

that are associated with aging and Alzheimer's disease,

ที่สัมพันธ์กับความชรา และโรคอัลไซเมอร์

for example, changes in the physical structure of the brain,

อย่างการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ ของโครงสร้างสมอง

those are fiendishly difficult to treat

ซึ่งยากมากที่จะรักษา

and medicine doesn't have any good wholesale approaches right now.

และยาก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีในตอนนี้

But that sleep is a missing piece

แต่การนอนเป็นส่วนที่ขาดหายไป

in the explanatory puzzle of aging and Alzheimer's disease

ของความชราและโรคอัลไซเมอร์

is exciting because we may be able to do something about it.

มันน่าตื่นเต้นเพราะ เราอาจจะทำอะไรบางอย่างได้

What if we could actually augment human sleep

จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราสามารถเพิ่มการนอนหลับของมนุษย์

and try to improve the quality

และพยายามปรับปรุงคุณภาพ

of that deep sleep in midlife,

ของการนอนหลับลึก ในช่วงวัยกลางคน

which is when we start to see the decline in deep sleep

ซึ่งเป็นช่วงที่เราเห็น ของการนอนหลับลึก

beginning to happen.

What if we could actually shift

เริ่มลดลง

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราสามารถเปลี่ยน

จากการรักษา โรคอัลไซเมอร์ระยะสุดท้าย

from a model of late-stage treatment in Alzheimer's disease

to a model of midlife prevention?

เป็นการป้องกันโรคในช่วงวัยกลางคน

Could we go from sick care to actually healthcare?

เราจะสามารถบอกลาการรักษาโรค เพื่อไปสู่การรักษาสุขภาพจริง ๆ ได้หรือไม่

And by modifying sleep,

และด้วยการปรับการนอนหลับ

could we actually bend the arrow

เราจะสามารถหันลูกศร

of Alzheimer's disease risk down on itself?

พุ่งกลับไปที่ ความเสี่ยงของโรคอัลไซเมอร์ได้หรือไม่

That's something that I'm incredibly excited about

นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมตื่นเต้นอย่างมาก

and something that we're actively researching right now.

และเป็นสิ่งที่เรากำลังศึกษากันอยู่ อย่างแข็งขันในตอนนี้