How one tree grows 40 different kinds of fruit | Sam Van Aken

Translator: Leila Ataei Reviewer: Masoud Motamedifar

100 years ago,

صد سال پیش،

there were 2,000 varieties of peaches,

۲,۰۰۰ نوع هلو وجود داشت،

nearly 2,000 different varieties of plums

تقریبا ۲,۰۰۰ گونه مختلف آلو

and almost 800 named varieties of apples growing in the United States.

و در ایالات متحده حدود ۸۰۰ گونه نامگذاری شده سیب رشد می کرد.

Today, only a fraction of those remain,

امروزه، فقط کسری از آن باقی مانده،

and what is left is threatened by industrialization of agriculture,

و آنچه باقی مانده بواسطه صنعتی شدن کشاورزی،

disease and climate change.

امراض و تغییر اقلیم، مورد تهدید هستند.

Those varieties that are threatened include the Blood Cling,

گونه‌هایی در معرض تهدید شامل بلاد کلینگ،

a red-flesh peach brought by Spanish missionaries to the Americas,

هلو گوشت قرمزی است، که مبلغان اسپانیایی به قاره آمریکا آوردند،

then cultivated by Native Americans for centuries;

سپس بومی‌های آمریکایی برای قرنها آن را کشت کردند؛

an apricot that was brought by Chinese immigrants

یک زردآلویی که توسط مهاجران چینی آورده شد

who came to work on the Transcontinental Railroad;

که برای کار در پروژه راه آهن بین قاره‌ای آمده بودند؛

and countless varieties of plums that originated in the Middle East

و انواع بی‌شماری آلو که ریشه‌ خاورمیانه‌ای دارند

and were then brought by Italian, French and German immigrants.

و توسط مهاجران ایتالیایی، فرانسوی و آلمانی آورده شدند.

None of these varieties are indigenous.

هیچکدام از این گونه ها بومی نیستند.

In fact, almost all of our fruit trees were brought here,

در واقع، تقریباً همه درختان میوه ما به اینجا آورده شده‌اند

including apples and peaches and cherries.

از جمله سیب و هلو و گیلاس.

So more than just food,

بنابراین بیش از جنبه خوراکی،

embedded within these fruit is our culture.

آنچه در این میوه‌ها جاسازی شده فرهنگ‌مان است.

It's the people who cared for and cultivated them,

آن مردمی که اهمیت دادند وآنها را پرورش دادند،

who valued them so much that they brought them here with them

کسانی که آنها را خیلی ارزشمند دانستند و با خودشان به اینجا آوردند

as a connection to their home,

برای حفظ ارتباطشان با زادگاهشان،

and it's the way that they've passed them on and shared them.

و این راهی است که آنها طی کردند و به اشتراک گذاشتند.

In many ways, these fruit are our story.

از بسیاری جهات، این میوه‌ها داستان ما هستند.

And I was fortunate enough to learn about it

و من به اندازه کافی برای یادگیری در مورد آن خوش شانس بودم

through an artwork that I created entitled the "Tree of 40 Fruit."

از طریق یک اثر هنری که خلق کردم تحت عنوان «درخت ۴۰ میوه».

The Tree of 40 Fruit is a single tree

درخت ۴۰ میوه یک تک درخت است

that grows 40 different varieties of stone fruit.

که چهل گونه مختلف میوه سنگی دارد.

So that's peaches, plums, apricots, nectarines and cherries

بنابراین هلو، آلو، زردآلو، شلیل و گیلاس

all growing on one tree.

همه روی یک درخت رشد می کنند.

It's designed to be a normal-looking tree throughout the majority of the year,

طراحی شده که در اکثر طول سال ظاهر یک درخت معمولی را داشته باشد،

until spring, when it blossoms in pink and white

تا بهار، هنگامی که به رنگ صورتی وسفید شکوفه می‌دهد

and then in summer, bears a multitude of different fruit.

و بعد در تابستان، دارای میوه های زیاد و متنوعی است.

I began the project for purely artistic reasons:

به دلایل کاملا هنری پروژه را شروع کردم:

I wanted to change the reality of the everyday,

می خواستم واقعیت روزانه را تغییر دهم،

and to be honest,

و اگر بخواهم صادق باشم،

create this startling moment when people would see this tree

خالق این لحظه شگفت‌انگیز باشم آن وقتی که مردم این درخت را

blossom in all these different colors

می‌بینند که به این همه رنگ مختلف شکوفه می‌دهد

and bear all of these different fruit.

و این همه میوه مختلف می‌دهد.

I created the Tree of 40 Fruit through the process of grafting.

توسط فرایند پیوند زدن درخت ۴۰ میوه را ایجاد کردم.

I'll collect cuttings in winter, store them,

در زمستان قلمه‌ها را جمع می‌کنم و نگهشان می‌دارم،

and then graft them onto the ends of branches in spring.

و سپس در بهار آنها را به انتهای شاخه‌ها پیوند میزنم.

In fact, almost all fruit trees are grafted,

در واقع، تقریباً همه درختان میوه پیوندی هستند،

because the seed of a fruit tree is a genetic variant of the parent.

زیرا بذر یک درخت میوه متغیری ژنتیکی از والدین است.

So when we find a variety that we really like,

بنابراین وقتی گونه‌ای را پیدا می‌کنیم که واقعاً دوست داریم،

the way that we propagate it is by taking a cutting off of one tree

راهی که آن را تکثیر می کنیم با قطع کردن یک درخت

and putting it onto another --

و قرار دادن آن روی دیگری است--

which is kind of crazy to think

این فکر به نظر احمقانه است

that every single Macintosh apple came from one tree

که همه سیب‌های مکینتاش از درختی به عمل آمده‌اند

that's been grafted over and over from generation to generation.

که بارها و بارها، از نسلی به نسل دیگر پیوند زده شده است.

But it also means that fruit trees can't be preserved by seed.

اما همچنان بدان معنی است که درختان میوه را نمی‌توان با بذر حفظ کرد.

I've known about grafting as long as I can remember.

از زمانی که به یاد دارم در مورد پیوند می دانستم.

My great-grandfather made a living grafting peach orchards

پدر پدربزرگ من درآمدش از راه پیوند باغهای هلو در

in Southeastern Pennsylvania.

جنوب شرقی پنسیلوانیا بود.

And although I never met him,

و اگرچه هرگزاو را ندیدم،

any time anyone would mention his name,

هر وقت جایی نامش برده می شد،

they were quick to note

همه سریع متوجه می شدند

that he knew how to graft as if he had a magical or mystical capability.

که او می‌دانست که چگونه باید پیوند زد، گویی توانایی جادویی یا عرفانی داشت.

I decided on the number 40 for the Tree of 40 Fruit

من شماره ۴۰ را برای «درخت ۴۰ میوه » انتخاب کردم

because it's found throughout Western religion

زیرا در سرتاسر آیین غربی این عدد

as not the quantifiable dozen and not the infinite

نه به عنوان عددی قابل اندازه گیری و نه عددی بی نهایت

but a number that's beyond counting.

بلکه عددی فراتر از شمارش یافت می‌شود.

It's a bounty or a multitude.

دلالت بر نعمت یا فزونی دارد.

But the problem was that when I started,

اما وقتی که شروع کردم مشکل این بود که

I couldn't find 40 different varieties of these fruit,

نتوانستم ۴۰ گونه مختلف از این میوه‌ها را پیدا کنم،

and this is despite the fact that I live in New York state,

و با وجود این حقیقت که من در ایالت نیویورک زندگی می‌کنم،

which, a century ago,

که، یک قرن پیش،

was one of the leading producers of these fruit.

یکی ازتولیدکنندگان پیشرو برای این میوه‌ها بود.

So as they were tearing out research orchards

خب وقتی که آنها مشغول از بین بردن باغ‌های تحقیقاتی

and old, vintage orchards,

و باغ‌های قدیمی پرنعمت بودند،

I would collect branches off them

من شاخه‌های آنها را جمع می‌کردم

and graft them onto trees in my nursery.

و در گلخانه‌ام روی درختان پیوند می‌زدم.

So this is what the Tree of 40 Fruit look like when they were first planted,

درخت ۴۰ میوه وقتی که تازه کاشته شده بود، به این شکل بود،

and this is what they look like six years later.

واین چیزی هست که شش سال بعد به نظر می رسد.

This is definitely not a sport of immediate gratification --

و قطعا به ورزشی نمیماند که یک شبه جواب دهد--

(Laughter)

(خنده)

It takes a year to know if a graft has succeeded;

یک سال زمان لازم است که متوجه شویم پیوند موفقیت‌آمیز بوده؛

it takes two to three years to know if it produces fruit;

دو تا سه سال زمان می‌برد تا متوجه شویم آیا میوه می‌دهد؛

and it takes up to eight years to create just one of the trees.

و بیشتر از ۸ سال زمان می‌برد تا تنها یکی از درختان ساخته شود.

Each of the varieties grafted to the Tree of 40 Fruit

هر یک از گونه‌های پیونده خورده به درخت ۴۰ میوه

has a slightly different form and a slightly different color.

دارای تفاوت شکلی جزئی و تفاوت رنگی جزئی است.

And I realized that by creating a timeline of when all these blossomed

و من با ساخت یک جدول زمانی متوجه شدم که آنها چه زمانی

in relationship to each other,

در ارتباط با یکدیگر شکوفه می‌دهند،

I can essentially shape or design how the tree appears during spring.

اساساّ می‌توانم شکل یا ظاهر درخت را در طول بهار طراحی کنم.

And this is how they appear during summer.

و در طول تابستان به این شکل ظاهر می‌شوند.

They produce fruit from June through September.

آنها از ژوئن تا سپتامبر میوه می‌دهند.

First is cherries, then apricots,

اول گیلاس‌ها، سپس زردآلوها،

Asian plums, nectarines and peaches,

آلوهای آسیایی، شلیل‌ها و هلوها،

and I think I forgot one in there, somewhere ...

و فکر کنم یکی را فراموش کردم ....

(Laughter)

(خنده)

Although it's an artwork that exists outside of the gallery,

اگر چه که این یک اثر هنری است که بیرون از گالری وجود دارد،

as the project continues,

تا مادامی که پروژه ادامه دارد،

it's been conservation by way of the art world.

اما نوعی محافظت به شیوه دنیای هنری بوده است.

As I've been asked to create these in different locations,

همچنین از من خواسته شده این‌ها را در نقاط مختلف بسازم،

what I'll do is I'll research varieties

آنچه انجام خواهم داد تحقیق بر گونه‌های مختلفی است

that originated or were historically grown in that area,

که بومی آنجا هستند یا به صورت تاریخی آنجا رشد کرده‌اند،

I'll source them locally and graft them to the tree

و آنها را از خاستگاه‌شان پیدا کرده و به درخت پیوند می‌زنم

so that it becomes an agricultural history of the area where they're located.

به طوری که به تاریخچه کشاورزی منقطه بومی آنها مبدل شود.

And then the project got picked up online,

و سپس پروژه به صورت آنلاین برداشته شد،

which was horrifying and humbling.

که ترسناک و فروتنانه بود.

The horrifying part was all of the tattoos that I saw

قسمت ترسناکش آن خالکوبی‌هایی بود که دیدم،

of images of the Tree of 40 Fruit.

تصویری از درخت ۴۰ میوه.

(Laughter)

(خنده)

Which I was like, "Why would you do that to your body?"

جوری که بگویم، «چرا آن کار را با بدنتان می کنید؟»

(Laughter)

(خنده)

And the humbling part was all of the requests that I received

قسمت فروتنانه، همه درخواستهایی که دریافت کردم؛

from pastors, from rabbis and priests

از کشیش‌ها، خاخام‌ها و روحانیون که

who asked to use the tree as a central part within their service.

درخواست می کردند از درخت در بخش اصلی مراسم خود استفاده کند.

And then it became a meme --

و سپس تبدیل به یک الگوی رفتاری شد-

and the answer to that question is "I hope not?"

و جواب آن سوال این است «امیدوارم اینطور نباشد»

[Is your marriage like the Tree of 40 Fruit?]

[آیا ازدواج شما مانند درخت ۴۰ میوه هست؟]

(Laughter)

(خنده)

Like all good memes,

ماننده همه یادبودهای خوب،

this has led to an interview on NPR's "Weekend Edition,"

و این امر منجر به مصاحبه ای دربرنامه ویژه آخر هفته‌های NPR's شد

and as a college professor, I thought I peaked --

به عنوان استاد دانشگاه فکر کردم که اوج گرفتم--

like, that was the pinnacle of my career --

مانند، اوج زندگی حرفه ای من بود---

but you never know who's listening to NPR.

ولی شما هیچ وقت نمی‌دانید چه کسی به NPR گوش می‌دهد.

And several weeks after the NPR interview,

و چند هفته بعد از مصاحبه با NPR،

I received an email from the Department of Defense.

از وزارت دفاع ایمیلی دریافت کردم.

The Defense Advanced Research Project Administration invited me

مدیریت پروژه تحقیقاتی پیشرفته دفاع از من دعوت کرد

to come talk about innovation and creativity,

که در مورد خلاقیت و نوآوری صحبت کنیم،

and it's a conversation that quickly shifted to a discussion of food security.

و این گفتگو به سرعت تغییر پیدا کرد به امنیت غذا.

You see, our national security is dependent upon our food security.

می‌دانید امنیت ملی‌مان به امنیت غذایی مان وابسته است.

Now that we've created these monocultures

تا الان کشاورزی ما تک محصولی بوده، این که

that only grow a few varieties of each crop,

تنها گونه‌های خاصی از هر محصول را پرورش می‌دادین،

if something happens to just one of those varieties,

اگر فقط برای یکی از این گونه‌ها اتفاقی بیافتد،

it can have a dramatic impact upon our food supply.

می‌تواند تاثیری چشمگیر بر تامین موادغذایی ما داشته باشد.

And the key to maintaining our food security

و کلید حفظ امنیت غذایی ما

is preserving our biodiversity.

حفظ تنوع زیستی است.

100 years ago, this was done by everybody that had a garden

۱۰۰ سال پیش، این کار توسط هر باغداری یا هر کسی که چند تایی درخت

or a small stand of trees in their backyard,

در حیاط خانه‌اش داشت انجام می‌شد،

and grew varieties that were passed down through their family.

و گونه‌های پرورشی‌شان در خانواده منتقل می‌شد.

These are plums from just one Tree of 40 Fruit in one week in August.

این آلوها فقط یک از محصولات درخت چهل میوه در یک هفته از ماه اوت است.

Several years into the project,

چند سالی که از پروژه گذشت،

I was told that I have one of the largest collections of these fruit

به من گفتند که یکی از بزرگترین مجموعه‌دارن این نوع میوه‌ها

in the Eastern United States,

در شرق ایالات متحده هستم،

which, as an artist, is absolutely terrifying.

که به عنوان یک هنرمند واقعا ترسناک است.

(Laughter)

(خنده)

But in many ways, I didn't know what I had.

اما از بسیاری جهات، نمی‌دانستم چه چیزی داشتم.

I discovered that the majority of the varieties I had

پی بردم که اکثر گونه‌هایی که من داشتم

were heirloom varieties,

ازگونه‌های وراثتی بودند،

so those that were grown before 1945,

از آنهایی که قبل از۱۹۴۵کاشته شده بودند،

which is seen as the dawn of the industrialization of agriculture.

که به عنوان طلوع صنعتی شدن کشاورزی معروف است.

Several of the varieties dated back thousands and thousands of years.

چندین گونه که هزاران و هزاران سال قدمت داشتند.

And finding out how rare they were,

و این که چقدر نادر بودند،

I became obsessed with trying to preserve them,

من غرق در تلاش برای حفاظت از آنها شدم،

and the vehicle for this became art.

و هنر ابزار آن شد.

I would go into old, vintage orchards before they were torn out

من قبل از تخریب باغهای قدیمی به آنجا می‌رفتم و

and I would save the bowl or the trunk section

آن بخش کاسه یا تنه را بر‌می‌داشتم

that possessed the original graft union.

که صاحب اتصال اصلی پیوند است.

I started doing pressings of flowers and the leaves

شروع به پرس کردن گلها و برگها جهت ساخت

to create herbarium specimens.

مجموعه گیاهان خشک شده می کردم.

I started to sequence the DNA.

شروع کردم به توالی دی‌ان‌ای.

But ultimately, I set out to preserve the story

اما در نهایت، شروع کردم به حفظ داستان

through these copper-plate etchings and letterpress descriptions.

از طریق این صفحات مسی چاپ فلزی شده و توضیحات چاپی مسطح،

To tell the story of the George IV peach,

برای گفتن داستان « هلوی جورج چهارم» (اسم یک نوع هلو)،

which took root between two buildings in New York City --

که بین دو ساختمان در نیویورک ریشه دوانده است--

someone walks by, tastes it,

شخصی که از آنجا می‌گذشته، آن را مزه کرده و در نتیجه

it becomes a major commercial variety in the 19th century

تبدیل به یک تجارت بزرگ متنوع در قرن نوزدهم شده، صرفا

because it tastes just that good.

به این خاطر که مزه ‌اش خوب است.

Then all but vanishes,

اما بعد تماما از بین می‌رود،

because it doesn't ship well

زیرا خوب حمل نمی‌شود

and it doesn't conform to modern agriculture.

و با کشاورزی مدرن وقف پیدا نمی‌کرد.

But I realize that as a story, it needs to be told.

اما تشخیصم این بود که به عنوان یک داستان، لازم بود گفته شود.

And in the telling of that story,

و در گفتن آن داستان،

it has to include the experience of being able to touch,

باید عنصر تجربه قابلیت لمس کردن، بوییدن و

to smell and to taste those varieties.

و چشیدن این گونه‌ها نیز لحاظ شود.

So I set out to create an orchard

بنابراین شروع به ساخت باغی

to make these fruit available to the public,

جهت دردسترس قرار دادن این میوه‌ها برای عموم کردم،

and have the aim of placing them in the highest density of people

و هدفم این است که آنها را در متراکم‌ترین جمعیتی که

that I could possibly find.

می‌شد پیدا کرد، قرار دهم.

Naturally, I started looking for an acre of land in New York City --

طبیعتا، شروع کردم به جستجو برای زمین نیم‌هکتاری در نیویورک--

(Laughter)

(خندیدن)

which, in retrospect, seemed, like, rather ambitious,

که، در نگاه به گذشته، ببیشتر از جاه طلبی به نظر می‌رسید،

and probably the reason why nobody was returning my phone calls or emails --

و شاید دلیل اینکه چرا هیچ کس دوباره جواب تلفن و ایمیل‌هایم را نمی‌داد--

(Laughter)

(خندیدن)

until eventually, four years later, I heard back from Governors Island.

تا سرانجام، چهار سال بعد، از «جزیره فرماندار» جواب گرفتم.

So Governors Island is a former naval base

جزیره فرماندار یک پایگاه نیروی دریایی سابق است

that was given to the City of New York in 2000.

که در ۲,۰۰۰ به شهر نیویورک داده شده است.

And it opened up all of this land

و فاصله این جزیره از نیویورک

just a five-minute ferry ride from New York.

یا کشتی تنها ۵ دقیقه است.

And they invited me to create a project that we're calling the "Open Orchard"

و از من دعوت شد تا پروژه‌ای که «باغ همگانی» می‌نامیم را در آنجا بسازم

that will bring back fruit varieties

برای بازگرداندن گونه‌های میوه‌ایی

that haven't been grown in New York for over a century.

که بیش از یک قرن است که در نیویورک رشد نکرده‌اند.

Currently in progress,

درحال حاضر در حال انجام است،

The Open Orchard will be 50 multigrafted trees

«باغ همگانی» می‌تواند ۵۰ درخت چند پیوندی باشد

that possess 200 heirloom and antique fruit varieties.

که شامل ۲۰۰ گونه وارث و قدیمی است.

So these are varieties that originated or were historically grown in the region.

این‌ها گونه‌های بومی هستند یا به صورت تاریخی در این منطقه رشد کردند.

Varieties like the Early Strawberry apple,

گونه‌هایی مانند سیب- توت فرنگی اولیه،

which originated on 13th Street and Third Avenue.

چیزی که از خیابانهای سیزدهم و سوم شروع شد.

Since a fruit tree can't be preserved by seed,

از آنجا که از یک درخت میوه نمی‌توان با یک بذز محافظت کرد،

The Open Orchard will act like a living gene bank,

«باغ همگانی» به عنوان بانکی ژنتیکی زنده یا بایگانی

or an archive of these fruit.

این میوه‌ها عمل می‌کند.

Like the Tree of 40 Fruit,

مانند درخت ۴۰ میوه،

it will be experiential;

کاری تجربی خواهد بود؛

it will also be symbolic.

همچنین نمادین.

Most importantly, it's going to invite people to participate in conservation

مهم‌تر از همه، که مردم را به مشارکت در محافظت دعوت می‌کند

and to learn more about their food.

و اینکه درباره خوراک خود بیاموزند.

Through the Tree of 40 Fruit,

به واسطه درخت ۴۰ میوه،

I've received thousands and thousands of emails from people,

هزاران هزار ایمیل از مردم دریافت کردم،

asking basic questions about "How do you plant a tree?"

با سوالهای ابتدایی مثل، «چگونه می‌توان یک درخت کاشت؟»،

With less than three percent of the population

با کمتر از سه درصد از جمعیت که هرگونه

having any direct tie to agriculture,

ارتباط مستقیمی با کشاورزی دارند،

the Open Orchard is going to invite people

«باغ همگانی» مردم را دعوت خواهد کرد

to come take part in public programming and to take part in workshops,

بیایند و در این برنامه عمومی و شرکت در کارگاهها مشارکت کنند

to learn how to graft, to grow, to prune and to harvest a tree;

و پیوند زدن، پرورش و هرس و برداشت محصول از درخت را بیاموزند؛

to take part in fresh eating and blossom tours;

در خوردن خوراکیهای تازه و تور شکوفه شرکت کنند؛

to work with local chefs to learn how to use these fruit

برای یادگیری استفاده از این میوه‌ها با سرآشپزهای محلی

and to recreate centuries-old dishes

برای بازآفرینی غذاهای قدیمی

that many of these varieties were grown specifically for.

و خیلی از این گونه‌ها به طور مشخص پرورش داده شده‌اند، مشارکت کنند.

Extending beyond the physical site of the orchard,

در اقدامی فراتر ازمحل فیزیکی باغ،

it will be a cookbook that compiles all of those recipes.

کتاب آشپزی خواهیم داشت که تمام این دستوالعمل‌ها را گردآوری می‌کند.

It will be a field guide

یک راهنمای میدانی

that talks about the characteristics and traits of those fruit,

که در مورد مشخصات و ویژگیهای آن میوه‌ها،

their origin and their story.

منشاء و داستان آنها صحبت می‌کند.

Growing up on a farm, I thought I understood agriculture,

چون در مزرعه بزرگ شده بودم فکر کردم کشاورزی را فهمیدم و

and I didn't want anything to do with it.

نخواستم با آن کاری داشته باشم.

So I became an artist --

بنابراین هنرمند شدم---

(Laughter)

(خنده)

But I have to admit that it's something within my own DNA.

باید تایید کنم که حتما چیزی در دی‌ان‌ای من وجود دارد،

And I don't think that I'm the only one.

و فکر نمی‌کنم که من فقط اینطور باشم.

100 years ago, we were all much more closely tied to the culture,

صد سال پیش ما خیلی بیشتر با فرهنگ گره خورده بودیم،

the cultivation and the story of our food,

به کشاورزی و داستان خوراکیهای‌مان،

and we've been separated from that.

و از آن دور افتاده‌ایم.

The Open Orchard creates the opportunity

« باغ همگانی» فرصتی ایجاد می‌کند که

not just to reconnect to this unknown past,

نه فقط دوباره با این گذشته ناشناخته ارتباط برقرار کنیم،

but a way for us to consider what the future of our food could be.

بلکه روشی است برای بررسی این که آینده غذایی ما چگونه خواهد بود.

Thank you.

ممنون.

(Applause)

(تشویق )