How we can eliminate child sexual abuse material from the internet | Julie Cordua

[This talk contains mature content]

[این سخنرانی حاوی محتوی بزرگسالان است]

Five years ago,

پنج سال قبل،

I received a phone call that would change my life.

تماس تلفنی دریافت کردم که زندگی‌ام را تغییر داد.

I remember so vividly that day.

آن روز به وضوح خاطرم مانده است.

It was about this time of year,

تقریبا همین وقت از سال بود،

and I was sitting in my office.

و من توی دفترم نشسته بودم.

I remember the sun streaming through the window.

یادم است که آفتاب از پنجره می‌تابید.

And my phone rang.

و تلفنم که زنگ خورد.

And I picked it up,

تلفن را برداشتم،

and it was two federal agents, asking for my help

و دو مامور فدرال، از من کمک می‌خواستند

in identifying a little girl

برای شناسایی هویت دختر کوچولویی

featured in hundreds of child sexual abuse images they had found online.

که در صدها تصویر سوءاستفاده جنسی از کودکان در اینترنت پیدا کرده بودند.

They had just started working the case,

تازه کار بر روی پرونده را شروع کرده بودند،

but what they knew

اما آنچه می‌دانستند

was that her abuse had been broadcast to the world for years

این بود که تصاویر سوءاستفاده از او سالها بود که

on dark web sites dedicated to the sexual abuse of children.

در وب تاریک مختص سوءاستفاده از کودکان پخش می‌شد.

And her abuser was incredibly technologically sophisticated:

و شخص سوءاستفاده کننده به لحاظ فناوری بسیار پیشرفته بود:

new images and new videos every few weeks,

هر چند هفته تصاویر و ویدئوهای جدید می‌آمد،

but very few clues as to who she was

اما سرنخهای اندکی وجود داشت از این که دخترک کیست

or where she was.

یا کجاست.

And so they called us,

برای همین با ما تماس گرفتند،

because they had heard we were a new nonprofit

چون شنیده بودند ما یک سازمان غیرانتفاعی جدید هستیم

building technology to fight child sexual abuse.

که برای مبارزه با سوءاستفاده جنسی از کودکان فناوری تولید می‌کنیم.

But we were only two years old,

اما فقط دو سال قدمت داشتیم،

and we had only worked on child sex trafficking.

و تنها روی قاچاق کودکان برای سکس کار کرده بودیم.

And I had to tell them

باید به آنها می‌گفتم

we had nothing.

که هیچ چیزی نداشتیم.

We had nothing that could help them stop this abuse.

هیچ چیزی نداشتیم که در متوقف کردن این سوءاستفاده کمکشان کند.

It took those agents another year

یک سال دیگر طول کشید تا ماموران

to ultimately find that child.

بالاخره آن کودک را پیدا کنند.

And by the time she was rescued,

و تا وقتی که نجاتش دهند،

hundreds of images and videos documenting her rape had gone viral,

صدها عکس و ویدیو از تجاوز به او همه جا منتشر شده بود،

from the dark web

از وب تاریک گرفته

to peer-to-peer networks, private chat rooms

تا شبکه‌های نظیر به نظیر، اتاقهای گفتگوی خصوصی

and to the websites you and I use

و وبسایت‌هایی که شما و من هر روز

every single day.

استفاده‌ می کنیم.

And today, as she struggles to recover,

و امروز، همزمان با تلاش برای بهبودی،

she lives with the fact that thousands around the world

با این واقعیت زندگی می‌کند که هزاران نفر در دنیا

continue to watch her abuse.

مشغول تماشای ویدیوهای سوءاستفاده از او هستند.

I have come to learn in the last five years

در این پنج سال گذشته فهمیده‌ام که

that this case is far from unique.

این یک مورد منحصر به فرد نیست.

How did we get here as a society?

چطور به عنوان یک جامعه به اینجا رسیدیم؟

In the late 1980s, child pornography --

در اواخر دهه ۱۹۸۰، پورنوگرافی کودکان--

or what it actually is, child sexual abuse material --

یا شکل درست آن یعنی مطالب سوءاستفاده جنسی از کودکان--

was nearly eliminated.

تقریبا نابود شد.

New laws and increased prosecutions made it simply too risky

قوانین جدید و تشدید پیگردهای قانونی

to trade it through the mail.

تجارت آن از طریق پست را بسیار پرمخاطره نمود.

And then came the internet, and the market exploded.

و بعد اینترنت آمد و بازار منفجر شد.

The amount of content in circulation today

میزان محتوای در گردش امروزه

is massive and growing.

عظیم و رو به افزایش است.

This is a truly global problem,

این مشکل حقیقتا جهانی است،

but if we just look at the US:

اما اگر فقط به ایالات متحده نگاه کنیم:

in the US alone last year,

در ایالات متحده به تنهایی سال قبل،

more than 45 million images and videos of child sexual abuse material

بیش از ۴۵ میلیون تصویر و ویدئو از مطالب سوء استفاده جنسی از کودکان

were reported to the National Center for Missing and Exploited Children,

به مرکز ملی برای کودکان استثمار شده و گمشده گزارش گردیده،

and that is nearly double the amount the year prior.

و چیزی حدود دو برابر سال قبل آن است.

And the details behind these numbers are hard to contemplate,

و تعمق درباره جزییات پشت این ارقام دشوار است،

with more than 60 percent of the images featuring children younger than 12,

بیش از ۶۰ درصد تصاویر کودکان کمتر از ۱۲ سال را نشان می دهد،

and most of them including extreme acts of sexual violence.

و اکثرشان نشاندهنده اعمال افراطی در خشونت جنسی است.

Abusers are cheered on in chat rooms dedicated to the abuse of children,

عاملان این خشونت در اتاقهای گفتگوی مختص سوءاستفاده از کودکان تشویق میشوند،

where they gain rank and notoriety

جایی که بر اساس شمار قربانیان و سوءاستفاده بیشتر

with more abuse and more victims.

رتبه و سوء شهرت کسب می کنند.

In this market,

در این بازار،

the currency has become the content itself.

ارز به خود محتوی تبدیل شده است.

It's clear that abusers have been quick to leverage new technologies,

واضح است که بدکاران در استفاده از فناوریهای جدید سریع عمل کرده‌اند،

but our response as a society has not.

اما پاسخ ما به عنوان جامعه اینطور نبوده.

These abusers don't read user agreements of websites,

این خلافکاران توافقنامه‌های کاربری وب سایت‌ها را نمی‌خوانند

and the content doesn't honor geographic boundaries.

و محتوی ارزشی به مرزهای جغرافیایی پایبند نیست.

And they win when we look at one piece of the puzzle at a time,

و هر بار که ما یک تکه از پازل را تماشا می‌کنیم، آنها برنده‌اند.

which is exactly how our response today is designed.

که دقیقا نحوه طراحی پاسخ امروز ماست.

Law enforcement works in one jurisdiction.

اجرای قانون در یک حوزه استحفاظی کار می‌کند.

Companies look at just their platform.

شرکت ها فقط به پایگاه‌های خود نگاه می‌کنند.

And whatever data they learn along the way

و همه آن داده‌هایی که در طول راه می‌آموزند

is rarely shared.

به ندرت به اشتراک گذارده می‌شود.

It is so clear that this disconnected approach is not working.

همچنین روشن است که این رویکرد منفصل جواب نمی‌دهد.

We have to redesign our response to this epidemic

باید پاسخ خود به این اپیدمی را

for the digital age.

برای عصر دیجیتال بازطراحی کنیم.

And that's exactly what we're doing at Thorn.

این همان کاریست که در Thorn انجام می‌دهیم.

We're building the technology to connect these dots,

ما فناوری اتصال این نقاط را ایجاد می‌کنیم،

to arm everyone on the front lines --

تا افراد حاضر در خط مقدم را مسلح کند--

law enforcement, NGOs and companies --

پلیس، سازمان های غیرانتفاعی و شرکتها --

with the tools they need to ultimately eliminate

به ابزار لازم برای حذف نهایی

child sexual abuse material from the internet.

مطالب سوء استفاده جنسی از کودکان در اینترنت.

Let's talk for a minute --

بیایید لحظه ای درباره--

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

Let's talk for a minute about what those dots are.

بیایید کمی از این بگوییم که آن نقاط چه هستند.

As you can imagine, this content is horrific.

همانطور که می دانید این محتوی هولناک است.

If you don't have to look at it, you don't want to look at it.

اگر مجبور نباشید بهتر است آن را نبینید.

And so, most companies or law enforcement agencies

بنابراین اغلب شرکتها یا سازمانهای اجرای قانون

that have this content

که این محتوی را دارند

can translate every file into a unique string of numbers.

می توانند تک تک فایلها را به رشته ارقام منحصر به فردی ترجمه کنند.

This is called a "hash."

که اصطلاحا «هش» نامیده می‌شود.

It's essentially a fingerprint

در واقع مثل اثر انگشت

for each file or each video.

برای هر فایل یا ویدیو است.

And what this allows them to do is use the information in investigations

این کار به آنها اجازه می دهد از اطلاعات در تحقیقات استفاده کنند

or for a company to remove the content from their platform,

یا شرکت ها بتوانند آن محتوی را از پایگاه خود حذف کنند،

without having to relook at every image and every video each time.

بدون این که مجبور شوند هر بار آن تصویر یا ویدئو را ببینند.

The problem today, though,

هرچند مشکل امروز

is that there are hundreds of millions of these hashes

وجود صدها میلیون از این هشها است

sitting in siloed databases all around the world.

که در پایگاههای داده در سرتاسر دنیا انبار شده.

In a silo,

در یک سیلو،

it might work for the one agency that has control over it,

شاید برای نهادی که رویش کنترل دارد موثر عمل کند،

but not connecting this data means we don't know how many are unique.

اما وصل نکردن داده ها به این معناست که نمی‌دانیم چه تعدادی منحصربفرد هستند.

We don't know which ones represent children who have already been rescued

نمی‌دانیم کدام یک نماینده کودکانی است که نجات پیدا کرده اند

or need to be identified still.

یا هنوز شناسایی نشده‌اند.

So our first, most basic premise is that all of this data

بنابراین پیش فرض اولیه ما این است که تمامی این داده‌ها

must be connected.

باید به هم متصل باشند.

There are two ways where this data, combined with software on a global scale,

به دو روش این داده ها در ترکیب با نرم افزار در مقیاس جهانی،

can have transformative impact in this space.

می تواند تاثیر آگاهی بخش در این فضا ایجاد کند.

The first is with law enforcement:

اول با اجرای قانون:

helping them identify new victims faster,

با کمک کردن به شناسایی سریعتر قربانیان،

stopping abuse

متوقف کردن سوء استفاده

and stopping those producing this content.

و متوقف کردن کسانی که این محتوی را تولید می‌کنند.

The second is with companies:

دوم با شرکتهاست:

using it as clues to identify the hundreds of millions of files

با استفاده از آن بعنوان سرنخهایی برای شناسایی صها میلیون فایلی که

in circulation today,

امروزه در گردش هستند،

pulling it down

پایین کشیدنشان

and then stopping the upload of new material before it ever goes viral.

و متوقف کردن بارگیری مطالب جدید قبل از این که پربازدید شوند.

Four years ago,

چهار سال پیش،

when that case ended,

وقتی پرونده بسته شد،

our team sat there, and we just felt this, um ...

تیم ما آنجا نشست، و این حس را داشتیم که...

... deep sense of failure, is the way I can put it,

حس عمیق شکست، تنها چیزی که می‌توانم بیان کنم،

because we watched that whole year

زیرا تمام آن سال را وقتی دنبالش می‌گشتند

while they looked for her.

تماشاگر ماجرا بودیم.

And we saw every place in the investigation

و ما در جای جای تحقیقات متوجه شدیم

where, if the technology would have existed,

اگر فناوری لازم وجود داشت،

they would have found her faster.

او را سریعتر پیدا می‌کردند.

And so we walked away from that

بنابراین آنجا را ترک کردیم

and we went and we did the only thing we knew how to do:

و برگشتیم سر تنها کاری که بلد بودیم انجامش دهیم:

we began to build software.

شروع به ساخت نرم افزار کردیم.

So we've started with law enforcement.

بنابراین با اجرای قانون دست به کار شدیم.

Our dream was an alarm bell on the desks of officers all around the world

رویای ما زنگ هشداری بود روی میز کار افسران در سرتاسر دنیا

so that if anyone dare post a new victim online,

تا به محضی که شخصی جرات پست کردن قربانی جدیدی را بر اینترنت پیدا کرد

someone would start looking for them immediately.

فردی فورا دست به کار پیدا کردن او شود.

I obviously can't talk about the details of that software,

مشخصا نمی توانم درباره جزییات آن نرم افزار صحبت کنم،

but today it's at work in 38 countries,

اما امروزه در ۳۸ کشور در حال اجرا است،

having reduced the time it takes to get to a child

زمانی که برای رسیدن به یک کودک صرف می شود را تا

by more than 65 percent.

۳۸٪کاهش داده است.

(Applause)

(تشویق)

And now we're embarking on that second horizon:

و حال ما آن افق دوم را شروع کرده ایم:

building the software to help companies identify and remove this content.

ساختن نرم افزاری که به شرکتها کمک کند این محتوی را شناسایی و حذف نمایند.

Let's talk for a minute about these companies.

بیایید یک لحظه درباره این شرکتها حرف بزنیم.

So, I told you -- 45 million images and videos in the US alone last year.

خب برایتان گفتم که ۴۵ میلیون تصویر و ویدئو تنها در آمریکا سال گذشته داشتیم.

Those come from just 12 companies.

اینها حاصل کار تنها ۱۲ شرکت است.

Twelve companies, 45 million files of child sexual abuse material.

دوازده شرکت، ۴۵ میلیون پرونده از مطالب سوء استفاده جنسی از کودکان.

These come from those companies that have the money

اینها از شرکتهای می‌آیند که پول دارند برای

to build the infrastructure that it takes to pull this content down.

ساخت زیرساختاری که این محتوی را پایین بکشد.

But there are hundreds of other companies,

اما صدها شرکت دیگر هست،

small- to medium-size companies around the world,

شرکتها کوچک و متوسط در کل دنیا،

that need to do this work,

که برای انجام این کار لازمند،

but they either: 1) can't imagine that their platform would be used for abuse,

اما آنها یا: ۱) نمی توانند تصور کنند که از پایگاه آنها سوء استفاده می شود،

or 2) don't have the money to spend on something that is not driving revenue.

یا ۲) پولی ندارند که صرف چیزی کنند که برایشان عایدی ندارد.

So we went ahead and built it for them,

بنابراین برای آنها پیش قدم شدیم و آن را برایشان ساختیم،

and this system now gets smarter with the more companies that participate.

و این سیستم با شرکتهای هر چه بیشتری که مشارکت می‌کنند هوشمندتر می‌شود.

Let me give you an example.

بگذارید مثالی بزنم.

Our first partner, Imgur -- if you haven't heard of this company,

اولین شریک ما، ایمگور-- اگر اسم این کمپانی را نشنیدید،

it's one of the most visited websites in the US --

یکی از پربازدیدترین وب سایتها در ایالات متحده--

millions of pieces of user-generated content uploaded every single day,

میلیونها تکه از محتویات تولید شده از سوی کاربر که روزانه بارگیری می شوند،

in a mission to make the internet a more fun place.

در راستای ماموریتی در جهت تبدیل کردن اینترنت به مکانی بامزه.

They partnered with us first.

نخست با ما شریک شدند.

Within 20 minutes of going live on our system,

ظرف ۲۰ دقیقه از پخش زنده در سیستم ما،

someone tried to upload a known piece of abuse material.

یکی سعی کرد تکه معروفی با موضوع سوء استفاده را بارگیری کند.

They were able to stop it, they pull it down,

متوقفش کردند، آن را پایین آوردند،

they report it to the National Center for Missing and Exploited Children.

به مرکز ملی کودکان استثمار شده و گمشده گزارش دادند.

But they went a step further,

حتی یک قدم هم فراتر رفتند

and they went and inspected the account of the person who had uploaded it.

سراغ حساب آن شخص رفته و آن را وارسی کردند.

Hundreds more pieces of child sexual abuse material

صدها تکه دیگر از مطالب سوء استفاده جنسی از کودکان

that we had never seen.

که تا به حال ندیده بودند.

And this is where we start to see exponential impact.

و اینجاست که شروع کردیم به دیدن تاثیر نمایی آن.

We pull that material down,

آن مطلب را پایین میاوریم،

it gets reported to the National Center for Missing and Exploited Children

به مرکز ملی کودکان استثمار شده و گمشده گزارش می شود

and then those hashes go back into the system

و بعد آن هشها به داخل سیستم برمی‌گردند

and benefit every other company on it.

به دیگر شرکتهای درگیر آن نفع می‌رسانند.

And when the millions of hashes we have lead to millions more and, in real time,

و وقتی میلیونها هش که داریم منتهی به میلیونها هش بیشتر در زمان واقعی می‌گردد،

companies around the world are identifying and pulling this content down,

شرکتها در همه جای دنیا به شناسایی و حذف این محتوی می پردازند،

we will have dramatically increased the speed at which we are removing

ما شدیدا سرعت حذف مطالب سوء استفاده جنسی کودکان را از

child sexual abuse material from the internet around the world.

اینترنت در کل دنیا افزایش خواهیم داد.

(Applause)

(تشویق)

But this is why it can't just be about software and data,

اما برای همین نمی تواند فقط درباره نرم افزار و داده باشد،

it has to be about scale.

درباره مقیاس باید باشد.

We have to activate thousands of officers,

باید هزاران افسر، صدها شرکت را

hundreds of companies around the world

در سرتاسر دنیا فعال کنیم

if technology will allow us to outrun the perpetrators

اگر فناوری به ما اجازه دهد از بدکاران پیشی بگیریم

and dismantle the communities that are normalizing child sexual abuse

و جوامعی که سوء استفاده جنسی از کودکان را در سراسر دنیا عادی

around the world today.

جلوه می دهند خراب کنیم.

And the time to do this is now.

و الان زمان این کار است.

We can no longer say we don't know the impact this is having on our children.

دیگر نمی‌گوییم از تاثیر آن بر کودکانمان بی‌خبریم.

The first generation of children whose abuse has gone viral

نخستین نسل از کودکانی که سوء استفاده از آنها در اینترنت پربیننده بوده

are now young adults.

حالا بزرگسالانی جوان هستند.

The Canadian Centre for Child Protection

مرکز کانادایی محافظت از کودکان

just did a recent study of these young adults

اخیرا مطالعه ای انجام داده بر روی این بزرگسالان کم سن

to understand the unique trauma they try to recover from,

برای درک این شوک روانی خاصی که آنها سعی در بهبودی از آن دارند،

knowing that their abuse lives on.

با دانستن این امر که این سوء رفتار با آنها زندگی می‌کند.

Eighty percent of these young adults have thought about suicide.

۸۰ درصد این بزرگسالان جوان به خودکشی فکر کرده‌اند.

More than 60 percent have attempted suicide.

بیش از ۶۰ درصد اقدام به خودکشی کرده‌اند.

And most of them live with the fear every single day

و اغلب آنها هر روز با این ترس زندگی می‌کنند که

that as they walk down the street or they interview for a job

یک روز که توی خیابان راه می روند یا جایی مصاحبه شغلی دارند

or they go to school

یا به مدرسه بروند

or they meet someone online,

یا کسی را آنلاین ملاقات کنند

that that person has seen their abuse.

که آن شخص سوء استفاده کردن از آنها را دیده باشد.

And the reality came true for more than 30 percent of them.

و این موضوع درباره ۳۰ درصد آنها حقیقت داشته.

They had been recognized from their abuse material online.

بخاطر موضوع سوء استفاده آنلاین شناسایی شده‌اند.

This is not going to be easy,

قرار نیست آسان باشد،

but it is not impossible.

اما غیرممکن نیست.

Now it's going to take the will,

حال قرار است دربرگیرنده اراده‌ای باشد،

the will of our society

اراده جامعه ما

to look at something that is really hard to look at,

برای نگاه کردن به چیزی که نگاه کردن به آن واقعا دشوار است،

to take something out of the darkness

برای بیرون آوردن چیزی از تاریکی

so these kids have a voice;

بنابراین این بچه‌ها صدایی دارند؛

the will of companies to take action and make sure that their platforms

اراده شرکتها جهت دست به کار شدن و مطمئن شدن از این که فضای عملیاتی آنها

are not complicit in the abuse of a child;

در سوء استفاده از یک کودک همدست نیست؛

the will of governments to invest with their law enforcement

اراده دولتها به داشتن ابزلری که در اجرای قانون

for the tools they need to investigate a digital first crime,

جهت تحقیقات درباره یک جنایت درجه اول دیجیتال نیاز دارند،

even when the victims cannot speak for themselves.

حتی وقتی که قربانیان قادر به حرف زدن از جانب خود نباشند.

This audacious commitment is part of that will.

این تعهد جسورانه بخشی از آن اراده است.

It's a declaration of war against one of humanity's darkest evils.

این اعلان جنگ علیه یکی از اهریمنی ترین زوایای بشریت است.

But what I hang on to

اما چیزی که من دنبالش هستم

is that it's actually an investment in a future

در واقع سرمایه گذاری در آینده‌ای است که

where every child can simply be a kid.

آنجا هر بچه‌ای بتواند به سادگی کودکی کند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)