How we can help young people build a better future | Henrietta Fore

Translator: Mahdieh Hadian Rasanani Reviewer: sadegh zabihi

Today, there are 1.8 billion young people

در حال حاضر، ۱/۸ میلیارد نفر جوان

between the ages of 10 and 24 in the world.

بین ۱۰ تا ۲۴ سال در جهان وجود دارند.

It is the largest cohort in human history.

بیشترین مقدار در تاریخ بشریت.

Meeting their needs will be a big challenge.

برآورده کردن نیازهایشان مسئله بزرگی است.

But it's also a big opportunity.

ولی در عین حال فرصت بزرگی هم هست.

They hold our shared future in their hands.

آن‌ها آیندهٔ مشترکمان را در دست‌هایشان دارند.

Every day, we read about young people lending their ideas and passions

هر روز، ما در مورد جوان‌هایی می‌خوانیم که ایده‌ها و آرزوهایشان را بکار می‌گیرند.

to fighting for change,

تا برای تغییر مبارزه کنند.

social change, political change, change in their communities.

تغییر اجتماعی، تغییر سیاسی تغییر در جوامع‌شان.

Imagine what they'll create: breakthroughs, inventions.

تصور کنید چه خواهند ساخت: پیشرفت، اختراعات.

Maybe new medicines, new modes of transportation,

شاید دارو‌های جدید، روش‌های جدید جابجایی

new ways to communicate,

روش‌های جدید ارتباط،

sustainable economies and maybe even a world at peace.

اقتصاد پایدار، و یا حتی شاید صلح جهانی.

But this opportunity, this youth dividend,

ولی این فرصت، این سهم جوانی،

is not a given.

اعطا نشده است.

One point eight billion young women and young men

۱/۸ میلیارد زن و مرد جوان

are standing at the door of adulthood.

در حال ورود به بزرگسالی هستند.

Are they ready?

آیا آماده هستند؟

Right now, too few of them are.

در حال حاضر، تعداد بسیار کمی آماده‌اند.

My favorite part of my job at UNICEF

بخش مورد علاقه من در کار در یونیسف

is a chance to talk to, meet with and hear from young people

این است که می‌توانم با جوانان صحبت و ملاقات کنم و بشنوم‌شان

all around the world.

از همه جای دنیا.

And they tell me about their hopes and dreams.

و آن‌ها به من از امیدها و آرزوهایشان می‌گویند.

And they have amazing hopes and dreams

آرزوها و امید‌های بسیار جالبی دارند.

for what they'll accomplish in their lives.

برای چیزی که می‌خواهند در زندگی به دست بیاورند.

But what they're also telling me is that they have fears.

ولی همچنین به من می‌گویند که می‌ترسند.

They feel that they're facing a series of urgent crises.

می‌ترسند که با بحران‌های مهم و فوری روبرو شوند.

A crisis of demographics,

بحران جمعیت،

a crisis of education,

بحران تحصیل،

a crisis of employment,

بحران کار،

a crisis of violence

بحران خشونت،

and a crisis for girls.

و بحرانی برای دختران.

If you look at these crises, you realize that they're urgent

اگر به این بحران‌ها نگاه کنید، می‌فهمید که فوری هستند.

and they need to be addressed now.

و نیاز است که الان برشمرده شوند.

Because they tell us that they're worried.

چون به ما می‌گوید که آن‌ها نگرانند.

They're worried that they might not get the education that they need.

نگرانند که ممکن است تحصیلات لازمه را به دست نیاوردند.

And you know what?

می‌دانید؟

They're right.

آن‌ها درست می‌گویند.

Two hundred million adolescents are out of school worldwide,

۲۰۰ میلیون نوجوان در دنیا خارج از مدرسه هستند،

about the population of Brazil.

رقمی نزدیک به جمعیت برزیل.

And those that are in school

و آن‌هایی که در مدرسه هستند

feel that they may not be getting the right skills.

احساس می‌کنند که مهارت‌های درست را نمی‌آموزند.

Globally, six in 10 children and young people

درجهان، ۶ تا از ۱۰ بچه و جوان

do not meet the minimum proficiency level for reading and mathematics.

حداقل توانایی خواندن و ریاضیات را ندارند.

No country can be successful

هیچ کشوری نمی‌تواند موفق باشد

if nearly half of its population of young people

اگر نزدیک به نیمی از جمعیت جوانش

are unable to read or write.

نتواند بخواند یا بنویسد.

And what about the lucky few who are in secondary school?

و در مورد آن تعداد اندک خوش شانس در مدرسه؟

Many of them are dropping out because they're worried

خیلی‌ها مدرسه را ترک می‌کنند چون نگرانند

that they're not getting skills that they can use to make a livelihood.

که مهارت‌های لازم برای امرارمعاش را به دست نیاورند.

And sometimes, their parents can no longer afford the fees.

گاهی اوقات والدین دیگر نمی‌توانند مخارجشان را بپردازند.

It's a tragedy.

این یک تراژدی است.

And young people are also telling me that they're worried about employment,

جوانان همچنین به من می‌گویند که نگران کار هستند.

that they won't be able to find a job.

که نتوانند کار پیدا کنند.

And again, they're right.

و باز هم، درست می‌گویند.

Every month, 10 million young people reach working age.

هر ماه،۱۰ میلیون جوان به سن کار می‌رسند.

It's a staggering number.

این عدد سرسام آوری است.

Some will go on for further education, but many will enter the workforce.

بعضی درس را ادامه می‌دهند، اما بسیاری وارد نیروی کار می‌شوند.

And our world is not creating 10 million new jobs each month.

و دنیای ما ماهی ۱۰ میلیون کار جدید به وجود نمی‌آورد

The competition is fierce for the jobs that are available.

رقابت برای به دست آوردن کار‌های موجود بسیار تنگاتنگ است.

So, imagine being a young person today,

تصور کنید که در دنیای امروز یک جوان هستید

needing a job, seeking a livelihood,

نیازمند کار و به دنبال امرار معاش

ready to build a future,

آماده برای ساختن آینده،

and opportunities are hard to find.

و فرصت‌ها سخت پیدا می‌شوند.

Young people are also telling me

جوانان همچنین به من می‌گویند

that they're worried that they're not getting the skills that they need.

نگرانند که مهرات‌های لازم را آموزش نبینند.

And again, they're right.

و باز هم درست می‌گویند.

We are finding ourselves at a time in the world

ما در برهه‌ای از زمان هستیم

when the world is changing so fast for work.

که دنیا برای کار سریع تغییر می‌کند.

We're in the fourth industrial revolution.

ما در انقلاب صنعتی چهارمیم.

Young people do not want to be on the farms and in rural communities.

جوانان نمی‌خواهند که روی مزرعه یا مناطق روستایی باشند.

They want to go to the cities.

می‌خواهند به شهر بروند.

They want to learn future skills for future work.

می‌خواهند مهارت‌های آینده را برای کار آینده بیاموزند.

They want to learn digital technology and green technologies.

می‌خواهند تکنولوژی دیجیتال و سبز را بیاموزند.

They want to have a chance to learn modern agriculture.

می‌خواهند کشاورزی نوین را بیاموزند.

They want to learn business and entrepreneurship,

می‌خواهند تجارت و کارآفرینی را بیاموزند،

so that they can create a business of their own.

تا بتوانند کسب و کاری برای خودشان راه بیندازند.

They want to be nurses and radiologists and pharmacists and doctors.

می‌خواهند پرستار، رادیولوژیست داروساز و پزشک بشوند.

And they want to have all of the skills that they'll need for the future.

می‌خواهند تمام مهارت‌های لازم برای آینده را داشته باشند.

They also want to learn the trades, like construction and electricians.

می‌خواهند مهارت‌هایی مثل ساخت و ساز و برق را بیاموزند.

These are all the professions that a country needs,

این‌ها همه مهارت‌هایی است که یک کشور نیاز دارد.

as well as the professions that have not been invented yet.

همچنین شغل‌هایی که هنوز ابداع نشده‌اند.

And young people are also telling me that they're worried about violence.

جوانان همچنین به من می‌گویند که نگران خشونت هستند.

At home, online, in school, in their communities.

در خانه، آنلاین، در مدرسه در گروهایشان.

And again, they're right.

و باز هم درست می‌گویند.

A young person can have hundreds of friends on social media,

یک جوان می‌تواند صدها دوست در رسانه‌های جمعی داشته باشد.

but when they need to find a friendly face,

ولی وقتی نیاز است که یک چهره دوستانه بیابند،

someone who can be there as their friend, to talk to,

کسی که به عنوان دوست با او حرف بزنند،

they do not find one.

چنین کسی را پیدا نمی‌کنند.

They face bullying, harassment and more.

با قلدری و آزار از طرف دیگران روبه رو هستند.

And hundreds of millions are facing exploitation

صدها میلیون با استثمار روبه رو هستند

and abuse, and violence.

و سواستفاده و خشونت.

Every seven minutes, an adolescent boy or girl

هر ۷ دقیقه یک نوجوان دختر یا پسر

somewhere in the world is killed by an act of violence.

در جایی از دنیا به دلیل خشونت به قتل می‌رسد.

And girls are telling me

و دختران به من می‌گویند.

that they're especially worried about their futures.

آن‌ها مخصوصاً درمورد آینده‌شان نگران هستند.

And sadly, they're right, too.

و متاسفانه آن‌ها هم راست می‌گویند.

Girls face prejudice and discrimination.

دختران با تعصب و تبعیض مواجه هستند.

They face early childhood marriage

با ازدواج در کودکی مواجه هستند

and they face life-threatening early pregnancy.

با حاملگی‌های زودرس و مرگ آور مواجه‌اند.

Imagine a population of the United States.

جمعیت آمریکا را تصور کنید.

Now double it.

حالا دو برابرش کنید.

That's the number of women who were married before their 18th birthday.

این تعداد زنانی است که قبل از ۱۸ سالگی ازدواج کرده‌اند.

Six hundred and fifty million.

ششصد و پنجاه میلیون.

And many were mothers while they were still children themselves.

و خیلی‌ها مادر شدند وقتی خودشان هنوز بچه بودند.

One out of every three women will face physical abuse

یکی از هر سه زن در طول زندگی‌اش با سوءاستفاده فیزیکی

or sexual abuse in her lifetime.

یا سواستفاده جنسی مواجه است.

So, no wonder girls are worried about their futures.

پس تعجبی نیست که دختران نگران آینده‌شان باشند.

These urgent crises may not be a reality in your life or in your neighborhood.

این بحران‌های فوری ممکن است در زندگی شما یا اطرافیانتان دیده نشوند.

And perhaps you've had opportunities for a good education

و یا شاید شما فرصت تحصیلات خوب را داشته‌اید.

and for marketable skills, and for getting a job.

یا مهارت‌های مناسب کار یا در پیدا کردن شغل.

And maybe you've never faced violence, or prejudice, or discrimination.

شاید شما هیچوقت با خشونت یا تعصب و تبعیض مواجه نشده‌اید.

But there are tens of millions of young people who are not so lucky.

ولی ده‌ها میلیون از جوانان به این خوش شانسی نبوده‌اند.

And they are sounding the alarm for their futures.

و زنگ خطر را برای آینده‌شان به صدا می‌آورند.

And that is why UNICEF and our many public and private partners

به همین علت یونیسف و همکاران عام و خاصش

are launching a new global initiative.

در حال راه اندازی یک ابتکار جهانی هستند.

Young people themselves have named it.

که جوانان خودشان آن را نام‌گذاری کرده‌اند.

And it's called Generation Unlimited

به نام "نسل نامحدود"

or Gen-U or Gen you.

یا Gen-U یا Gen you.

So, what they're saying is, it's our time, it's our turn,

می‌خواهند بگویند زمان ماست، نوبت ماست،

it's our future.

آینده ماست.

Our goal is very straightforward.

هدف ما مشخص است.

We want every young person in school, learning, training,

می‌خواهیم تا سال ۲۰۳۰ هر جوانی در مدرسه درحال یادگیری و آموزش،

or age-appropriate employment by the year 2030.

یا انجام کار مناسب سن باشد.

This goal is urgent, it's necessary, it's ambitious.

این هدف فوری است، لازم است و بلندپروازانه است.

But we think it's also achievable.

ولی ما فکر می‌کنیم که شدنی است.

So we're calling out for cutting-edge solutions

پس ما دنبال راه‌حل‌های پیشرفته هستیم

and new ideas.

راه‌حل‌های جدید.

Ideas that will give young people a fighting chance for their futures.

راه‌حل‌هایی که به جوانان فرصت مبارزه برای آینده‌شان را بدهد.

We don't know all the answers,

ما همه جواب‌ها را نمی‌دانیم،

so we're reaching out to businesses and governments, and nonprofits,

به همین برای کمک دلیل با تجارت‌ها و دولت‌ها و موسسات غیرانتفاعی،

and academia, and communities, and innovators for help.

دانشگاه‌ها و مجامع و نوآوران در تماسیم.

Gen-U is to be an open platform,

Gen-U یک بستر آزاد است،

where people can come and share their ideas and solutions

جایی که آدم‌ها می‌توانند بیایند و ایده‌ها و راه‌حل‌هایشان را به اشتراک بگذارند

about what works, what does not work,

در مورد اینکه چه چیز شدنی است و نشدنی،

and importantly, what might work.

و مهمتر اینکه چه چیز ممکن است راه حل باشد.

So if we can take these ideas and add a little bit of seed money,

پس اگر ما بتوانیم این ایده‌ها را جمع کنیم و با کمی سرمایه،

and add some good partners,

و همکاران خوب،

and add good political will,

و اراده سیاسی خوب،

we think they can scale up to reach thousands and millions of people

ما فکر می‌کنیم می‌توانند هزارها و میلیون‌ها نفر را بهره مند کنند

around the world.

در دنیا.

And with this project, we're also going to do something new.

و با این پروزه ما همچنین کاری جدید انجام می‌دهیم.

We're going to co-design and co-create with young people.

ما با همکاری جوانان طراحی و تولید می‌کنیم.

So with Gen-U, they're going to be in the driver's seat,

با جن یو آن‌ها رهبری می‌کنند،

steering us all along the way.

ما را به سوی آینده.

In Argentina, there's a program where we connect students

در آرژانتین، برنامه ای هست که ما در آن دانش آموزان را

who are in rural, remote, hard to reach mountainous communities,

در حومه شهر و جا‌های صعب العبور

with something they've seldom seen:

با چیزی که به ندرت دیده‌اند ارتباط می‌دهیم:

a secondary school teacher.

یک معلم مدرسه.

So these students come to a classroom, they're joined by a community teacher

این دانش آموزان به کلاس می‌آیند و با یک معلم همراه می‌شوند

and they're connected to urban schools online.

آنها به مدرسه‌های روستایی متصل‌اند.

And there is the secondary school teacher,

و یک معلم مدرسه راهنمایی،

who is teaching them about digital technology

که به آنها در مورد تکنولوژی دیجیتال آموزش می‌دهد

and a good secondary school education,

و یک تحصیلات راهنمایی مناسب،

without them ever having to leave their own communities.

بدون اینکه لازم باشد محل زندگیشان را ترک کنند.

And in South Africa, there's a program called Techno Girls.

در آفریقای جنوبی، برنامه‌ای به نام دختران تکنو هست.

And these are girls from disadvantaged neighborhoods

این دختران از محله‌های بی بهره هستند

who are studying the STEM program area:

که دارند برنامه STEM را تحصیل می‌کنند:

science, technology, engineering and math.

علوم، تکنولوژی، مهندسی و ریاضی.

And they have a chance to job shadow.

و آن‌ها فرصت کار دارند.

This is the way that they then can see themselves

این روشی است که بعدا آن‌ها خود را

in jobs that are in engineering,

شاغل و در مهندسی

in science, and maybe in the space program.

علوم و یا برنامه‌های فضایی ببینند.

In Bangladesh,

در بنگلادش،

we have partners who are training tens of thousands of young people

ما همکارانی داریم که دارند دهها هزار جوان را

in the trades,

در زمینه فنی آموزش می‌دهند،

so that they can become motorcycle repair people,

تا بتوانند مکانیک موتور،

or mobile phone service people.

یا خدمات تلفن همراه بشوند.

But these are a chance to see their own livelihoods.

این‌ها شانسی برای دیدن امرارمعاش خودشان است.

And maybe even to have a business of their own.

یا شاید کسب و کاری برای خودشان.

And in Vietnam,

در ویتنام،

there's a program where we are pairing young entrepreneurs

برنامه ایست که کارآفرینان جوان را

with the needs in their own local communities.

با نیاز‌های جوامع خودشان آشنا می‌کنند.

So with this program, a group gathered

با این برنامه گروهی به دست می‌آید

and they decided that they would solve the problem of transportation

که تصمیم می‌گیرند مشکل حمل و نقل را حل کنند

for people with disabilities in their communities.

برای معلولان جامعه‌شان.

So with a mentor and a bit of seed funding,

با یک مربی و مقداری بودجه،

they've now developed a new app to help the whole community.

یک اپ جدید طراحی کردند که به جامعه‌شان کمک می‌کند.

And I've seen how these programs can make a difference.

من دیده‌ام که این برنامه‌ها چطور تغییر ایجاد می‌کنند.

When I was in Lebanon, I visited a program called Girls Got IT,

وقتی در لبنان بودم برنامه‌ای به نام دختران آی تی را دیدم،

or Girls Got It.

یا دختران به دست می‌آورند.

And in this program, girls who have been studying

در این برنامه دخترانی بودند که

computer skills and the STEM program

مهارت‌های کامپیوتر و STEM را می‌آموختند

have a chance to work side by side with young professionals,

شانس این را داشتند که با افراد حرفه ای کار کنند

so that they can learn firsthand

تا مستقیما بیاموزند

what it's like to be an architect, a designer or a scientist.

چطور می‌توان یک معمار، یک طراح و یا یک دانشمند شد

And when you see these girls, smiles on their faces,

و وقتی این دختران و لبخندشان را می‌دیدید،

the hot lights in their eyes,

نور در چشمانشان،

they are so excited, they have hope for the future.

بسیار هیجان زده بودند، امید برای آینده داشتند.

They want to change the world.

می‌خواستند دنیا را تغییر دهند.

And now, with this program and these mentors,

و حالا با این برنامه و این مربی‌ها،

they'll be able to do it.

می‌توانند اینکار را بکنند.

But these ideas and programs are just a start.

ولی این ایده‌ها و برنامه فقط یک شروع است.

They'll only reach a fraction of the young people that we need to reach.

فقط به مقدار کمی از جوانان می‌رسد.

We want to take these ideas and find ways to scale them up.

ما می‌خواهیم این ایده‌ها را در مقیاس وسیع‌تر عملی کنیم.

To reach more young people in more communities,

برای رسیدن به تعداد بیشتری جوان در مجامع بیشتری،

in more places around the world.

در جا‌های بیشتری در دنیا.

And we want to dream big.

و ما می‌خواهیم رویاهای بزرگ داشته باشیم.

Could every school, everywhere in the world,

می‌تواند هر مدرسه، در هرجایی از دنیا،

no matter how remote or mountainous,

مهم نیست چقدر دورافتاده یا کوهستانی،

or even if it's in a refugee camp,

یا یک کمپ پناهنده‌ها،

could they be connected to the internet?

می‌توانند به اینترنت وصل باشند؟

Could we have instant translation for young people,

می‌توانیم ترجمه همزمان برای جوانان داشته باشیم،

so that you could get a good education

تا بتوانند تحصیلات خوب داشته باشند

in your own language, anywhere in the world?

به زبان خودشان در هر جایی از دنیا؟

And would it be possible

آیا ممکن است

that we could connect the education in your school

تا مهارت‌هایی که در آینده لازم است تا در جامعه شما کار پیدا کرد

with skills that you're going to need to get a job in your own community?

با تحصیلات مدرسه شما در ارتباط باشد؟

So that you actually can move from school to work.

تا واقعاً بتوانید از مدرسه به کار بروید.

And more.

و بیشتر.

Can each one of us help?

هر یک از ما می‌توانیم کمک کنیم؟

In our everyday lives and in our workplaces,

در زندگی روزمره در محل کار،

are there ways that we could support young people?

راه‌هایی هست که جوانان را پشتیبانی کنیم؟

Young people are asking us for apprenticeships,

جوانان از ما کارآموزی می‌خواهند،

for job shadowing, for internships.

برای فرصت کار، برای کارآموزی.

Could we do this?

می‌توانیم اینکار را بکنیم؟

Young people are also asking us for work-study programs,

جوانان از ما برنامه درس و تحصیل همزمان می‌خواهند،

places where they can learn and earn.

جایی که بتوانند یاد بگیرند و درآمد داشته باشند.

Could we do this and could we reach out to a community that's nearby,

ما می‌توانیم اینکار را بکینم و می‌توانیم به جوامع نزدیک برسیم،

that's less advantaged, and help them?

که کمتر بهره‌مند هستند و کمکشان کنیم؟

Young people are also saying that they want to help other young people.

جوانان همچنین می‌گویند که می‌خواهند سایر جوانان را کمک کنند.

They want more space and more voice,

فرصت و صدای بیشتری می‌خواهند،

so that they can gather to help each other.

که بتوانند جمع شوند و به همدیگر کمک کنند.

In HIV centers, in refugee camps,

در مراکز ایدز، در کمپ پناهندگان،

but also to stop online bullying and early child marriage.

همچنین در پایان دادن به قلدری آنلاین و در ازدواج زودهنگام.

We need ideas, we need ideas that are big and small,

ما ایده‌های ریز و درشت نیاز داریم،

ideas that are local and global.

ایده‌های محلی و جهانی.

This, in the end, is our responsibility.

این در نهایت مسئولیت ماست.

A massive generation of young people are about to inherit our world.

نسل عظیمی از جوانان در شرف به ارث بردن دنیای ما هستند.

It is our duty to leave a legacy of hope and opportunity

وظیفه ماست که میراثی از امید و فرصت برایشان بگذاریم

for them but also with them.

برای آنها و همچنین با آنها.

Young people are 25 percent of our population.

جوانان ۲۵ درصد جمعیت هستند.

But they are 100 percent of our future.

ولی آنها ۱۰۰ درصد آینده هستند.

And they're calling out for a fighting chance

و برای شانس تلاش و مبارزه فراخوان می‌دهند

to build a better world.

تا دنیایی بهتر بسازند.

So their call should be our calling.

دعوت آنها باید ندای ما باشد.

The calling of our time.

ندای زمان ما.

The time is now, the need is urgent.

الان وقتش است، نیاز مبرم است.

And 1.8 billion young people are waiting.

۱/۸ میلیارد جوان منتظرند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)