A funny look at the unintended consequences of technology | Chuck Nice

Translator: Pedram Pourasgari Reviewer: Nima Pourreza

Future tech always comes with two things: promise

فناوری‌های آینده همواره با دو چیز همراه هستند: نوید دادن

and unintended consequences.

و پیامد‌های ناخواسته.

And it's those consequences that I want to explore.

و من می‌خواهم در مورد آن پیامدها صحبت کنم.

And before we get to how future tech may affect us,

قبل از این که به چگونگی تأثیر فناوری‌های آینده بر ما بپردازیم،

I'd like to spend a little time exploring the unintended consequences

می‌خواهم کمی در مورد پیامد‌های ناخواسته

of some of our recent tech,

برخی از فناوری‌های اخیر صحبت کنم،

namely, social media.

از جمله رسانه‌های اجتماعی.

Social media, a few short years ago, was the tech of future you.

چند سال قبل، رسانه‌های اجتماعی یک فناوری مربوط به آینده به شمار می‌رفتند.

Now it just is you.

ولی الان فناوری زمان حال شماست.

Social media was supposed to bring us together

رسانه‌های اجتماعی قرار بود ما را به همدیگر نزدیک کنند

in ways we could never imagine.

به گونه‌ای که هرگز نمی‌توانستیم آن را تصور کنیم.

And the predictors were correct.

و پیش‌بینی‌ها درست بودند.

These three girls are talking to one another

این سه دختر در حال صحبت با هم هستند

without the awkward discomfort of eye contact.

بدون ارتباط چشمی ناراحت‌کننده و ناخوشایند

(Laughter)

(صدای خنده)

I call that advancement.

من به این می‌گویم پیشرفت.

We were supposed to be caught up in a communication tsunami,

ما قرار بود درگیر یک سونامی ارتباطات شویم

the likes of which the world has never seen.

که دنیا قبلاً مانند آن را ندیده بود.

And that did happen.

که اتفاق افتاد

And so did this.

و این هم اتفاق افتاد.

(Sings) One of these things is not like the other.

(آواز می‌خواند) هیچ کدام از این‌ها شبیه هم نیستند.

(Speaks) Now, look at this picture.

حالا به این عکس نگاه کنید.

If you picked the guy with the book, you’re wrong --

اگر آقایی که کتاب دارد را انتخاب کنید، اشتباه کرده‌اید --

or, as a certain president would say, "Wrong!"

یا همانطور که یک رئیس جمهور خاص [ترامپ] می‌گوید: «اشتباهه!»

(Laughter)

(صدای خنده)

Clearly, three of these guys are reading,

مشخص است که این افراد در حال خواندن هستند

and one guy, on the end, is listening to music

و یکی از آن‌ها، که در آخر نشسته در حال گوش دادن به موزیک

and playing "Candy Crush."

و «کندی کراش» بازی کردن است.

(Laughter)

(صدای خنده)

So are we more connected,

پس ارتباط ما با هم بیشتر شده؟

or are we just more connected to our devices?

یا فقط به دستگاه‌هایمان مرتبط تر شده‌ایم؟

Social media was supposed to place us in a veritable town square,

رسانه‌های اجتماعی قرار بود محیطی شبیه به محیط واقعی شهر ایجاد کنند

where we could engage one another with challenging ideas and debates.

که ما بتوانیم همدیگر را درگیر ایده‌ها و بحث‌های چالش برانگیز کنیم.

And instead what we got were trolls.

به جای آن، ترول‌ها (پست‌های طنز) نصیبمان شد.

This is an actual tweet that I received.

این یک توئیت واقعی است که من دریافت کرده‌ام:

"Chuck, no one wants to hear your stupid, ill-informed political views!

«چاک، هیچ کس نمی‌خواهد دیدگاه‌های احمقانه و غلط سیاسی تو را بشنود!

I hope you get leprosy and die.

امیدوارم جذام بگیری و بمیری.

Love, Dad"

با عشق، پدرت»

(Laughter)

(صدای خنده)

Now, the great thing about that tweet if you look at it,

حالا، نکته خوب این توئیت اگر درست به آن نگاه کنید

just like most trolls, it's not that bad,

این است که مثل بقیه ترول‌ها آنقدرها هم بد نیست

because he wished "leporsy" on me instead of "leprosy,"

چون به جای «جذام» برایم «جضام» آرزو کرده

and "leporsy" is not dangerous at all.

و «جضام» اصلاً خطرناک نیست.

(Laughter)

(صدای خنده)

(Applause)

(صدای تشویق)

Along with trolls, we got a brand new way of torturing teenagers --

به همراه ترول‌ها، با شکل جدیدی از شکنجه نوجوانان هم روبرو شده‌ایم:

cyberbullying.

زورگیری مجازی.

A concept that my 75-year-old mother just can't seem to wrap her head around.

مفهومی که مادر ۷۵ ساله من قادر به درکش نیست.

"So, uh, did they hit him?"

«خب، پس او را کتک زدند؟»

"No, Mom, they didn't hit him."

«نه مامان، آن‌ها کتکش نزدند.»

"Did they take his money?"

«آیا پولش را گرفتند؟»

"No, Mom, they didn't take his money."

«نه مامان، پولش را نگرفتند.»

"Did they put his face in the toilet?"

«آیا صورتش را در توالت کردند؟»

"No, Mom, they didn't --"

«نه مامان، نکردند.»

"Well, what did they do?"

«خب پس چه کارش کردند؟»

"They attacked him on the internet."

«آن‌ها در اینترنت به او حمله کردند.»

"Attacked him on the internet?"

«در اینترنت به او حمله کردند؟»

(Laughter)

(صدای خنده)

"Well, why don't you just turn off the internet?"

«خب، چرا فقط اینترنت را خاموش نمی‌کنید؟»

(Laughter)

(صدای خنده)

"Your whole generation is a bunch of wussies."

«نسل شما خیلی سوسول هستند.»

(Laughter)

(صدای خنده)

She's got a point.

حق دارد.

(Laughter)

(می‌خندد)

She's got a point.

حق دارد.

And I don't even want to talk about what social media has done to dating.

و من حتی نمی‌خواهم در مورد بلایی که رسانه‌های اجتماعی بر سر دوست‌یابی آوردند صحبت کنم.

I was on Grindr until I found out it wasn't a sandwich app.

من عضو گریندر بودم، تا زمانی که فهمیدم یک برنامه سفارش ساندویچ نیست.

(Laughter)

(صدای خنده)

And I can't even tell you about Tinder,

و حتی نمی‌توانم در مورد تیندر چیزی بگویم.

except for the fact that if you think there is a limit

به جز این حقیقت که اگر فکر می‌کنید محدودیتی برای تعداد رابطه جنسی

to the amount of anonymous sex we can have on this planet,

که می‌توانیم به صورت ناشناس روی زمین داشته باشیم وجود دارد،

you are sadly mistaken.

متاسفانه اشتباه می‌کنید.

(Laughter)

(صدای خنده)

So where do we go from here?

پس به کجا می‌رویم؟

Well, let's just jump right in and play the hits.

خب، بگذارید بدون حاشیه به مهم‌ترین‌ها بپردازیم.

Driverless cars.

خودرو‌های بدون راننده.

Something that has already been around for many years,

چیزی که از سال‌ها قبل وجود داشته است،

just without the assistance of computers.

فقط بدون این که در آن از کامپیوتر استفاده شده باشد.

(Laughter)

(صدای خنده)

(Applause)

(صدای تشویق)

Because for years, we have been driving while texting,

چون سال‌هاست که ما همزمان با رانندگی پیام ارسال می‌کنیم،

putting on makeup,

آرایش می‌کنیم،

shaving, reading -- actually reading --

اصلاح می‌کنیم، مطالعه می‌کنیم -- واقعاً مطالعه می‌کنیم --

that would be me.

که من این کار را می‌کنم.

(Laughter)

(صدای خنده)

The other thing is that since driverless cars will be shared,

علاوه بر این، از آن‌جایی که خودروهای بدون راننده به اشتراک گذاشته می‌شوند

most people won't own cars,

بیشتر افراد مالک خودرو نخواهند بود،

and that means the DMV will go away.

و این یعنی اداره وسایل نقلیه موتوری از بین خواهند رفت.

اداره وسایل نقلیه موتوری -- می‌دانم الان با خودتان می‌گویید --

The DMV -- I know what you're saying right now.

"There's no way this guy is going to stand up here

«ممکن نیست این پسر اینجا بایستید

and make a case for the DMV."

و به اداره وسایل نقلیه موتوری گیر بدهد.»

Well, I don't know about you, but I do not want to live in a world

خب، شما را نمی‌دانم، ولی من نمی‌خواهم در دنیایی زندگی کنم

where harsh fluorescent lights,

که چراغ‌های فلورسنت آزاردهنده،

endless lines,

صف‌های طولانی،

terrible forms to fill out

فرم‌های افتضاح برای پر کردن

and disaffected, soulless bureaucrats remind me

و کارمندان بدون عاطفه و ناراضی به من یادآوری کنند

that I am pretty damn lucky not to work here.

که من چقدر خوش شانس هستم که اینجا کار نمی‌کنم.

(Laughter)

(صدای خنده)

That is the real service they provide.

این خدمت واقعی است که آن‌ها ارائه می‌کنند.

The DMV:

اداره وسایل نقلیه موتوری:

come for the registration renewal,

برای تمدید سند بیایید،

stay for the satisfaction of knowing you made some pretty good life choices.

آنقدر بمانید تا متوجه شوید چه تصمیمات درستی در زندگی‌تان گرفته‌اید

(Laughter)

(صدای خنده)

Nobody will own their car in the future,

در آینده، هیچ کسی مالک خودروی خود نیست،

and that means teenagers will not have a place to make out.

و این یعنی نوجوانان جایی برای عشق بازی نخواهند داشت.

So you know what that means.

می‌دانید این یعنی چه؟

That means they will order driverless cars to do just that.

یعنی آن‌ها خودرو‌های بدون راننده سفارش می‌دهند تا این کار را در آن‌ها انجام دهند.

I do not want to step into a vehicle and ask the question:

من نمی‌خواهم در یک خودرو بنشینم و این سوال را بپرسم که:

"Why does this car smell like awkwardness, failure and shame?"

«چرا این ماشین بوی بی‌دست و پایی، شکست و شرم می‌دهد؟»

(Laughter)

(صدای خنده)

If I want to ask that question, I'll walk into my own bedroom.

اگر می‌خواستم این سوال را بپرسم، می‌رفتم به اتاق خواب خودم.

(Laughter)

(صدای خنده)

So what else do we have to look forward to?

خب دیگر باید منتظر چه چیزی باشیم؟

That's right, artificial intelligence.

درست است، هوش مصنوعی.

Artificial intelligence, yes.

هوش مصنوعی، بله.

You know, there was a time when artificial intelligence was a joke.

می‌دانید، زمانی بود که هوش مصنوعی یک جوک بود.

I mean, literally a quip that you would hear at a cocktail party

مثل یک جوک بود که می‌توانستید در یک مهمانی بشنوید

when somebody would bring it up in conversation:

زمانی که یک نفر در میان یک مکالمه به آن اشاره می‌کرد:

"Artificial intelligence.

«هوش مصنوعی.

The only real artificial intelligence is our American Congress.

تنها هوش مصنوعی واقعی، کنگره آمریکاست.

Ha, ha, ha, ha, ha."

ها‌، ها، ها‌، ها، ها.»

Well, it's not funny anymore.

خب، این موضوع دیگر خنده‌دار نیست.

(Laughter)

(صدای خنده)

Stephen Hawking, Elon Musk and Bill Gates have all gone on record

استیون هاوکینگ، ایلان ماسک و بیل گیتس همگی در مصاحبه‌های خود

expressing grave reservations about artificial intelligence.

خطرات هوش مصنوعی را بیان کرده‌اند.

That's like Jesus, Moses and Muhammad coming together and saying,

مثل این است که مسیح، موسی و محمد گرد هم آیند و بگویند،

"Guy, guys -- here's something we can all believe in."

«بچه‌ها، بچه‌ها، چیزی وجود دارد که همگی می‌توانیم به آن اعتقاد داشته باشیم.»

(Laughter)

(صدای خنده)

You might want to go with that, is all I'm saying.

ممکن است شما هم با آن موافق باشید، این چیزی است که من می‌گویم.

We are actually teaching machines how to think,

ما در واقع داریم به ماشین‌ها یاد می‌دهیم که چگونه فکر کنند،

how to understand our behavior,

چگونه رفتار ما را درک کنند،

how to defend themselves and even practice deception.

چگونه از خودشان دفاع کنند و حتی دیگران را فریب دهند.

What could possibly go wrong?

دقیقاً چه چیزی ممکن اشتباه از آب در بیاید؟

(Laughter)

(صدای خنده)

The one thing that's for sure:

یک چیز را می‌توان با اطمینان گفت:

the creation always despises its creator.

مخلوق همواره از خالق خود متنفر است.

OK?

درست است؟

The Titans rose up against the gods;

تایتان‌ها در مقابل خدایان قیام کردند؛

Lucifer against Jehovah.

لوسیفر (شیطان) در مقابل یهوه (خدا).

And anybody who has a teenager has heard these words:

و هر کسی که یک فرزند نوجوان داشته باشد، این کلمات را شنیده است:

"I hate you and you're ruining my life!

«من از تو متنفرم و تو زندگی من را خراب می‌کنی!

I hate you!"

از تو متنفرم!»

Now just imagine that sentiment with a machine that can outthink you

حالا تصور کنید این جمله را ماشینی بگوید که قدرت تفکری بیشتر از شما دارد

and is heavily armed.

و تا دندان مسلح است.

(Laughter)

(صدای خنده)

The result?

نتیجه؟

Absolutely.

مسلماً.

(Laughter)

(صدای خنده)

What we need to do before we perfect artificial intelligence

کاری که باید قبل از تکامل هوش مصنوعی انجام دهیم،

is perfect artificial emotions.

این است که احساسات مصنوعی را به تکامل برسانیم.

That way, we can teach the robots or machines

این گونه، می‌توانیم به ربات‌ها یا ماشین‌ها یاد بدهیم

how to love us unconditionally,

که چگونه بدون قید و شرط عاشق ما باشند،

so that when they figure out that the only real problem on this planet

تا زمانی که متوجه شدند تنها مشکل واقعی بر روی این سیاره

is us,

ما هستیم،

instead of destroying us --

به جای از بین بردن ما

which, by the way, is totally logical --

که البته کاملاً منطقی است،

they will find us adorable --

متوجه شوند چقدر نازنین هستیم.

(Laughter)

(صدای خنده)

like baby poop.

مانند مدفوع نوزاد.

(Laughter)

(صدای خنده)

"Oh my god, I just love the way you just destroyed the planet.

«اوه خدای من، من عاشق این هستم که شما چطور سیاره را نابود کردید.

I can't stay mad at you, you're so cute!

ولی نمی‌توانم از دستتان عصبانی باشم، شما خیلی ناز هستید!

You're so cute!"

شما خیلی ناز هستید!»

(Laughter)

(صدای خنده)

Can't talk about this without talking about robotics. OK?

نمی‌توان بدون صحبت از ربات‌ها در این مورد صحبت کرد، نه؟

یادتان می‌آید زمانی فکر می‌کردید رباتیک جذاب است؟

Remember when you thought robotics were cool?

I remember when I thought robotics were cool,

من یادم می‌آید زمانی فکر می‌کردم رباتیک جذاب است

until I figured out that they were going to take everybody's place,

تا وقتی که فهمیدم آن‌ها قرار است جای همه را بگیرند،

from the delivery guy down to the heart surgeon.

از پیک موتوری گرفته تا جراح قلب.

The one thing, though, that is very disappointing about robotics

البته یک نکته که در مورد رباتیک خیلی ناامید کننده است

is the holy grail of robotics,

مقصود نهایی رباتیک است،

and it hasn't even happened.

و این حتی اتفاق نیفتاده است.

I'm talking about the robot girlfriend,

من در مورد ربات دوست دختر صحبت می‌کنم،

the dream of one lonely geek in a windowless basement

آرزوی یک خوره‌ی کامپیوتر در یک زیرزمین بدون پنجره

who vowed one day: "I am going to marry my creation."

که روزی با خودش قسم خورد: «من با مخلوق خودم ازدواج می‌کنم.»

And there actually is a movement underway to stop this from happening,

و واقعاً یک جنبش در جریان است تا جلوی این اتفاق را بگیرد،

for fear of exploitation.

به خاطر ترس از بهره‌کشی.

And I, for one, am against that movement.

و من، به شخصه، مخالف این جنبش هستم.

I believe we should have robot girlfriends.

من بر این باورم که ما باید روزی دوست‌دختر‌های ربات داشته باشیم.

I just believe that they should come with a feminist protocol

فقط فکر می‌کنم آن‌ها باید یک پروتکل فمینیستی

and artificial intelligence,

و هوش مصنوعی داشته باشند،

so she can take one look at that guy and go, "I am too good for you.

تا بتوانند یک نگاه به آن پسر بیاندازد و بگوید: «تو در حد من نیستی،

I'm leaving."

من تو را ترک می‌کنم.»

(Laughter)

(صدای خنده)

(Applause)

(صدای تشویق)

And finally,

و در نهایت،

I have to talk about bioengineering,

من باید در مورد مهندسی زیستی صحبت کنم،

an area of science that promises to end disease before it even begins,

حوزه‌ای از علم که متعهد شده بیماری را قبل از شروع از بین ببرد،

to help us live longer, fuller, healthier lives.

تا به ما کمک کند زندگی طولانی‌تر، کامل‌تر و سالم‌تری داشته باشیم.

And when you couple that with implantable hardware,

و زمانی که آن را در کنار سخت‌افزارهای قابل کاشت در بدن قرار می‌دهید،

you are looking at the next incarnation of human evolution.

در واقع در حال نگاه کردن به تجسم بعدی تکامل انسان هستید.

And all of that sounds great,

و همه این‌ها عالی به نظر می‌رسند،

until you figure out where it's really going.

قبل از این که بفهمید نتایجش چه خواهند بود.

One place:

یک نتیجه:

designer babies,

بچه‌های طراحی‌شده،

where, no matter where you are on the globe

مهم نیست کجای جهان باشید

or what your ethnicity,

یا از چه قومی باشید،

babies will end up looking like that.

بچه‌ها این شکلی خواهند بود.

(Laughter)

(صدای خنده)

That boy is surprised

این پسر تعجب کرده است

because he just found out both his parents are black.

چون تازه فهمیده هم پدر و هم مادرش سیاه پوست هستند.

(Laughter)

(صدای خنده)

Can you imagine him at a cocktail party in 20 years?

می‌توانید او را در یک مهمانی در ۲۰ سال بعد تصور کنید؟

"Yeah, both my parents are black.

«آره، پدر و مادرم سیاه پوست هستند.

I mean, it's a little awkward at times,

منظورم اینه، بعضی وقت‌ها یک کم ضایع است،

but you should see my credit rating.

ولی باید شایستگی ذاتی‌ام را ببینی.

Impressive, very impressive."

عالیه، خیلی عالیه.»

(Laughter)

(صدای خنده)

Now, all of this seems scary,

حالا، همه این‌ها ترسناک به نظر می‌رسند،

and everybody in this room knows that it isn't.

و همه در این اتاق می‌دانند که در واقع این طور نیست.

Technology isn't scary.

تکنولوژی ترسناک نیست.

Never has been and it never will be.

هیچ وقت نبوده و هیچ وقت نخواهد بود.

What's scary is us

چیزی که ترسناک است ما هستیم

and what we will do with technology.

و کاری که با تکنولوژی خواهیم کرد.

Will we allow it to expose our humanity,

آیا به آن اجازه می‌دهیم که نشان‌دهنده جنبه انسانی ما باشد

showing our true selves

و خود ما را نشان دهد

and reinforcing the fact that we are indeed our brother's keeper?

و این واقعیت را تقویت کند که ما حقیقتاً محافظ برادر خود هستیم؟

Or will we allow it to reveal our deepest, darkest demons?

یا اینکه به آن اجازه می‌دهیم که تاریک‌ترین و عمیق‌ترین شیاطین درون ما را آشکار کند؟

The true question is not whether or not technology is scary.

سوال اصلی این نیست که تکنولوژی ترسناک هست یا نه.

The true question is:

سوال اصلی این است:

How human

شما چقدر

are you?

انسان هستید؟

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(صدای تشویق)