The surprising connection between brain injuries and crime | Kim Gorgens

Translator: Leila Ataei Reviewer: Mansoureh Hadavand

A traumatic brain injury, or TBI,

ضربه مغزی،

is a disruption in brain function caused by an external blow to the head.

یک اختلال عملکردی مغزی است که به ‏ دلیل یک ضربه خارجی به سر اتفاق می‌افتد.

And when you hear that definition,

و وقتی این تعریف را می‌شنوید

you might think about sports and professional athletes,

سریعا به یاد ورزش و ‏ ورزشکاران حرفه‌ای می‌افتید

since it's the kind of injury we're used to seeing on the playing field.

از آنجا که این نوعی آسیب محسوب می‌شود ما باید در زمین بازی می‌دیدیم.‏

And this imagery has really come to define TBI in the public consciousness.

و در واقع با این تصور، ضربه مغزی‏ بین عموم مردم تعریف شده است.‏

I myself do research on TBI in retired and college athletes.

من خودم در مورد ‏ضربه مغزی‏ با موضوع ورزشکاران کالج و بازنشسته تحقیق کردم.‏

I stood on a TED stage in 2010,

من سال ۲۰۱۰ روی صحنه TED آمدم

talking about concussions in kids' sports.

سخنرانی‌ام در مورد آسیب مغزی کودکان در ورزش بود.‏

So I have to say, as someone who researches and treats these injuries,

باید بگویم به عنوان کسی که در مورد درمان چنین آسیب‌هایی تحقیق می‌کند

that I've been really gratified to see the growing awareness of TBI

واقعا از دیدن پیشرفت آگاهی در مورد ضربه‏ خوشحال هستم

and specifically, the short- and long-term risks to athletes.

مخصوصا خطرات کوتاه مدت و بلند مدتی که برای ورزشکاران اتفاق می‌افتد.‏

Today, though, I want to introduce you to a larger but no less controversial

امروز شما را با گروهی از مردم که زیاد نیستند ولی بسیار جنجالی هستند آشنا کنم

group of people impacted by traumatic brain injury,

که تحت تاثیر آسیب‌های مغزی هستند

who don't often show up in the headlines.

معمولا سعی می‌کنیم در صدر اخبار نباشیم.

I've come to recognize these inmates and probationers

من آمده‌ام تا این زندانیان و افراد تحت آزمایش را شناسایی کنم

as surprisingly among the most vulnerable members of society.

به صورت شگفت‌انگیزی در میان اعضای آسیب‌پذیر جامعه هستند.‏

For the last six years, my colleagues and I have been doing research

شش سال است که من و ‏ همکارانم تحقیقی انجام می‌دهیم

that has completely changed the way we think about the criminal justice system

بطور کامل همه آن چیزی را که در مورد ‏ نظام عدالت کیفری و مردم آن فکر می‌کردیم

and the people in it.

تغییر می‌دهد.

And it may change the way you think about those things, too.

و شاید طرز فکر شما را درباره آن چیزها نیز تغییر دهد.

So I'll start with a shocking statistic:

خب با آماری تعجب برانگیز شروع می‌کنم:

50 to 80 percent of people in criminal justice

۵۰ تا ۸۰ آدمها در عدالت کیفری

have a traumatic brain injury.

دچار آسیب ضربه مغزی هستند.

Up to 80 percent.

تا ۸۰ درصد.

In the general public, in this room, for example,

برای مثال در بین مردم عامه، در این اتاق برای مثال،

that number is less than five percent.

این رقم کمتر از ۵ درصد است.

And I'm not just talking about getting your bell rung.

و فقط صحبت از مشت و ضربه زدن به کله شما نمی‌کنم.

These are the kinds of injuries that require hospitalization.

این جراحت‌هایی هستند که مستلزم بستری شدن در بیمارستان هستند.

Most of them are the product of a physical assault,

اغلب آنها محصول ضرب و شتم فیزیکی هسستند

and some of them are actually sustained in jail.

و برخی از آنها در واقع در حبس متحمل می‌شوند.

All of these numbers are even higher among the women in criminal justice.

تمام این ارقام برای زنان در سیستم جنایی حتی بالاتر هم هست.

Almost every single woman in the criminal justice system

تقریبا هر زن مجردی در نظام قضایی کیفری

has been exposed to interpersonal violence and abuse.

در معرض سوءاستفاده و خشونت میان فردی بوده است.

More than half of these women have been exposed to repeated brain injuries.

نصف بیشتر این زنان در معرض صدمه‌های مغزی تکرار شده بودند.

In this way, these women's brains look like the brains of retired NFL players,

به این ترتیب مغز این زنان شبیه مغز بازیکنان بازنشسته فوتبال آمریکایی است،

and they'll likely face the same risks for dementing diseases as they age.

و با بالا رفتن سن احتمال ریسک ابتلا به بیماری‌های نسیان در آنها بالا است.

The same risks.

همان مخاطرات.

TBI, together with mental illness and substance abuse and trauma,

صدمه مغزی، توأم با بیماری روانی و مصرف مواد و ضربه روحی

makes it hard for people to think.

فکر کردن برای آدم‌ها را دشوار می‌سازد.

They have cognitive impairments like poor judgment and poor impulse control,

آنها با عیوب ادراکی از قبیل ضعف در قضاوت و در مهار امیال خود مواجه‌اند،

problems that make criminal justice a revolving door.

مشکلاتی که سیستم قضایی را شبیه یک یک درب گردان می‌کند.

People get arrested and booked into jail.

آدمها دستگیر و روانه زندان می‌شوند.

They oftentimes get into trouble while they're in there.

اغلب وقتی همان داخل هستند به دردسر می‌افتند.

They get into fights. They fall out of their bunk.

درگیر دعوا می‌شوند. از توی تخت خود پایین می‌افتند.

And then they get released and do stupid things,

و بعد آزاد می‌شوند و کارهای احمقانه می‌کنند،

like forgetting mandatory check-ins, and they get rearrested.

مثلا فراموش کردن نام‌نویسی‌ها اجباری، باز دستگیر می‌شوند.

Statistically speaking,

آمار می‌گوید،

they're actually more likely to be rearrested than not.

در واقع احتمال دستگیر شدن مجددشان بیشتر از نشدنش هست.

A colleague calls this "serving a life sentence 30 days at a time."

همکاری این را ٬ گذراندن حبس ابد ۳۰ روزه در هر ب‍ار‍‍‍‍٬ می‌نامد.

And oftentimes, these folks don't know why this is so hard for them.

و اغلب اوقات، این آدم‌ها نمی‌دانند که چرا انقدر برایشان سخت است.

They feel out of control and frustrated.

حس استیصال و خارج از کنترل بودن را دارند.

So knowing that TBI is at the root of so many of these challenges,

بنابراین با آگاهی از این که صدمه مغزی منشا بسیاری از این چالش‌هاست،

the mission for a group of us in Colorado has been to disrupt that cycle,

گروهی از ما در کلرادو مامویت یافته که آن چرخه را منقطع کند،

to jam the revolving the door.

راه درب گردان را ببند.

So working together with my state and local partners,

بنابراین در همکاری با ایالت و شرکای بومی‌،

we crafted a plan to meet everyone's needs:

طرحی را ریختیم که نیازهای همه برآورده شود:

the system, the inmates and probationers,

نظام، زندانی‌ها و آزادی مشروطی‌ها،

my graduate students.

دانشجویانم.

In this program, we assess how each person's brain works

در این برنامه، ما نحوه کارکرد مغز هر فرذ را ارزیابی می‌کنیم

so that we can recommend basic modifications

بنابراین می‌توانیم تغییرات ابتدایی را توصیه کنیم

to make this system more effective

تا سیستم موثرتر و ایمن‌تر

and safer.

عمل کند.

And here when I say "safer," I mean safer not only for the inmates,

و وقتی در اینجا صحبت از ایمن تر می‌کنم، منظورم فقط برای زندانی‌ها نیست

but safer also for correctional staff.

بالکه ایمن‌تر برای خدمه تادیبی نیست.

In some ways, this is such a simple approach.

از جهاتی،‌این رویکرد خیلی ساده است.

We're not treating the brain injury,

ما آسیب مغزی را دوا نمی‌کنیم،

we're treating the underlying problem that gets people into all of this trouble

ما مشکل بنیادی را که در وهله آدم‌ها را دچار همه این دردسرها می‌کند

in the first place.

مداوا می‌کنیم.

We do quick neuropsychological screening tests

ما تست‌های غربالگری آسیب‌شناسی عصبی فوریی را جهت شناسایی

to identify strengths and weaknesses in the way an inmate thinks.

نقاط ضعف و قوت طرز فکر زندانی انجام می‌دهیم.

Using that information, we write two reports.

با استفاده از آن اطلاعات دو سری گزارش می‌نویسیم.

One, a report for the system

یکی گزارشی است برای سیستم با توصیه‌های خاص

with specific recommendations on how to manage that inmate.

درباره نحوه مدیریت آن زندانی.

The other is a letter to the inmate

دیگری نامه‌ای به زندانی است

with specific suggestions for how to manage themselves.

با پیشنهادات خاص برای مدیریت کردن خودش.

For example, if our test result suggests that a probationer has a hard time

برای مثال، اگر نتیجه تست نشان دهد شخص در حال گذراندن کیفر تعلیقی مراقبتی

remembering the things they hear,

در بخاطر سپردن چیزهایی که می‌شنود مشکل دارد

that would be an auditory memory deficit.

بعنوان مورد عیب حافظه شنیداری ثبت می‌شود.

In that case, our letter to the court might suggest

در آن مورد، نامه ما به دادگاه شاید نشان دهد

that that probationer get handouts of important information.

که به شخص در حال گذراندن کیفر تعلیقی مراقبتی جزوه‌ایی از اطلاعات مهمی داده شود.

And our letter to that probationer would say, among other things,

و نامه ما به آن محکوم می‌گوید، در بین چیزهای دیگر،

that they should carry a notebook to record that information for themselves.

لازم است یک دفترچه یادداشت برای ثبت آن اطلاعات با خودش حمل کند.

Now, most importantly,

حال از همه مهم‌تر،

is that I pause here to be really clear about one point.

اینجا باید نکته‌ای را برایتان روشن کنم،

This program does not minimize responsibility

این برنامه ربطی به کاستن مسئولیت

or make excuses for anyone's behavior.

یا توجیه رفتار شخص ندارد.

This is about changing longstanding negative perceptions

درباره تغییر مشاهدات منفی قدیمی

and building self-advocacy.

و کار کردن روی دفاع از خود است.

It's actually about taking responsibility.

در اصل مربوط به مسئولیت پذیری است.

The inmates move from,

زندانی‌ها اینطور تغییر می‌کنند،

"I'm a total screwup, I'm a loser,"

«من یک خرابکار تمام عیارم، یک بازنده،»

to, "Here's what I don't do well,

به، « این چیزی است که خوب انجام نمی‌دهم،

and here's what I have to do about it."

و این چیزی است که باید درباره‌ آن انجام دهم.»

(Applause)

(تشویق)

And the system comes to see an inmate's problematic behavior

و سیستم متوجه رفتار مشکل‌زای زندانی می‌شود

as the things they can't do

بعنوان آنچه نمی‌توانند انجام دهد

versus the things they won't do.

در مقابل کارهایی که انجام نخواهد داد.

And that change --

و آن تغییر می‌کند--

seeing behavior as a deficit rather than outright defiance --

دین رفتار بعنوان عیب در قیاس با نافرمانی مطلق--

is everything in these settings.

در این صحنه‌ها همه چیز است.

We hear from inmates around the country,

از زندانیان سراسر کشور می‌شنویم

and they write, and more than anything, they want to know how to help themselves.

و آنها می‌نویسند و بیش از هر چیز می‌خواهند بدانند چطور به خود کمک کنند.

This is an excerpt from a letter from Troy in Virginia,

ای بریده‌ای از یک نامه است متلق به تروی در ویرجینیا.

an excerpt from a 50-page letter.

بریده‌ای از نامه‌ای ۵۰ برگی.

And he writes,

و او می‌نویسد،

"Can you tell me what you think of all the head traumas I've dealt with?

«می توانی به من بگویی درباره کل این آسیب‌های وارده به سرم چه فکر می‌کنی؟

What can I do? Can you help me?"

چه کاری می‌توانم انجام دهم؟ می‌توانی کمکم کنی؟»

Closer to home, we have thousands of stories like this,

نزدیک تر به خانه، هزاران داستان مشابه این داریم،

and smart stories, stories that have a great outcome.

و داستان‌های هوشمند، داستان‌هایی که ماحصل عالی دارند.

Here's Vinny.

در اینجا وینی را داریم.

Vinny was hit by a car when he was 15,

وقتی ۱۵ سال داشت با اتومبیلی تصادف کرد،

and from that moment forward, spent more time in jail than in school.

و از آن لحظه به بعد، بیشتر وقت‌ها‌ در زندان بود تا مدرسه.

With some basic skill-building,

با کمی مهارت ابتدایی در ساختمان سازی،

after our assessment revealed

بعدازاینکه نتیجه ارزیابی نشان داد

that he had some pretty significant memory impairments,

که او اختلالات حافظه نسبتا قابل توجهی دارد،

Vinny learned to use the alarm and reminder function on his iPhone

وینی یاد گرفت قابلیت یاددآوری و هشدار آیفون خود

to track important appointments,

برای پیگیری قرارهای مهم استفاده کند

and he keeps a checklist to break larger tasks

و همچنین فهرست یادآور(چک‌لیست) برای تقسیم کردن وظایف بزرگتر

into smaller, manageable ones.

به کارهای کوچکتر و قابل مدیریت دارد.

And with basic tools like that under his belt,

و با ابزار ابتدایی مثل این که به کمربندش وصل است

Vinny's been out of jail for two years,

وینی دو سال است که از زندان دور مانده است،

clean for nine months,

نه ماه است که پاک است

and recently back to work.

و اخیرا هم سرکار برگشته است.

(Applause)

(تشویق)

What's so striking for Vinny

چیزی که درباره وینی باعث شگفتی است

is that this is his first time off of court supervision

این است که برای اولین بار از نظارت دادگاه خارج شده

since his injury more than 15 years ago.

یعنی بعد از ۱۵ سال از آسیبی که دیده.

He made it out of the revolving door.

بالاخره از چرخ باطل خودش را بیرون کشیده.

(Applause)

(تشویق)

He says now, "I can do anything.

او حالا می‌گوید، «هر کاری ‌ می‌توانم انجام دهم.

I just have to work a lot harder at it." (Laughs)

فقط باید سخت‌تر روی آن کار کنم.» (خنده)

And here's Thomas.

و اینجا توماس را داریم.

Thomas has some pretty significant attention and behavior problems

توماس از برخی مشکلات توجه‌ای و رفتاری رنج می‌برد

after an injury landed him in a coma for more than a month.

که بعد از سانحه‌ای که باعث بیش از یک ماه به کما رفتنش شد دچار شده است.

After relearning how to walk,

بعد از این که دوباره یاد گرفت چطور راه برود،

his first stop?

اولین توقفش را حدس بزنید.

Court.

دادگاه.

He couldn't imagine a future where he wasn't in trouble.

او قادر به تصور آینده‌ای نبود که در آن به درسر نیفتد.

He now carries a calendar to avoid being held in contempt

او اکنون تقویمی را خود حمل می‌کند تا بخاطر فراموش کردن

for missed court dates,

تاریخ‌های دادگاه دیگر سرزنش نشود

and he schedules a break into his day every day

و در برنامه روزانه خود یک وقت تنفسی را تعیین کرده

to recharge before he gets agitated.

تا پیش از سراسیمه شدن قوایی تازه کند.

And nobody knows the revolving door

و هیچکس بهتر از آن شخصی که جلوی

better than the person sitting at the front of the courtroom.

سالن دادگاه نشسته با درب گردان آشنا نیست.

This is my good friend and colleague Judge Brian Bowen.

ایشان دوست و همکار خوب من قاضی برایان بوون است.

Now, Judge Bowen was already on a mission to make the system work for everyone,

خب قاضی بوون درگیر ماموریتی بود که سیستم را قابل کارکرد برای همگان نماید

and when he heard about this program, he saw the perfect fit.

که درباره این برنامه شنید و پی به مرتبط بودن آن با ماموریت خود برد.

He actually sits down with all of his prosecutors

او در واقع با همه دادستان‌های خود نشست دارد

to help them see that there's basically two categories of defendants

تا به آنها نشان دهد که چرا دو قسم متم در

in the courtroom:

دادگاه‌‌هایمان داریم:

the ones we're afraid of -- oftentimes, rightfully so --

یک گروهی که اغلب به حق از آنها می‌ترسیم .

and the ones we're mad at.

و گروهی که از دستشان عصبانی هستیم.

These are the ones who miss all of their scheduled appointments

این‌ها آن دسته‌ای هستند که همه قرارهایشان را فراموش می‌کنند

and they blow through the best-laid probation plans.

و گند می‌زنند به بهترین طرح‌هایی مراقبت تعلیقی ممکن.

And Judge Bowen believes that, with a little more support,

و قاضی بوون باور دارد که با اندکی حمایت بیشتر

we could move people in this latter category,

ما قادر بودیم آدم‌ها را از این مقوله متاخر،

the maddening category,

مقوله دیوانه‌کننده

through and ultimately out of the system.

تمام و کمال از سیستم برهانیم.

He proved that with Navy veteran Mike.

او این مورد را با مایک، کهنه‌سرباز نیروی دریایی ثابت کرد.

Judge Bowen saw the correlation between Mike's history of a massive 70-foot fall

برای مثال، قاضی بوون رابطه‌ی بین سقوط مایک از ارتفاع ۲۱ متری

and his long-standing pattern of difficulty showing up on the right day

و الگوی قدیمی او در بندرت حاضر شدنش در روزهای

for court appointments

دادگاه را دید

and complying with mandatory therapy requirements, for example.

و با الزامات تداوی اجباری موافقت کرد.

And instead of sentencing him to more and more jail time,

و عوض بیشتر کردن محکومیت‌ زندانش،

Judge Bowen sent him home with maps and checklists and handouts

قاضی بوون او را با نقشه و فهرست یادآور برای تقسیم وظایف

and recommended instead vocational rehabilitation

و جزوه‌ها به خانه فرستاد و در عوض برای آن تراپی‌ها

and flexible scheduling for those therapies.

توان‌بخشی حرفه‌ای و زمانبندی انعطاف پذیر را توصیه کرد.

And this with those supports, Mike's back to work

و حالا این با آن حمایت‌ها، باعث شد مایک بتواند برای

for the first time since his injury while he was in the service.

اولین بار از وقتی که در حین خدمت صدمه دید سرکار برگردد.

He's repairing relationships with his family,

او مشغول ترمیم روابط خود با خانواده‌اش است.

and just last month,

و درست همین ماه قبل

he graduated from Judge Bowen's veteran's court.

از دادگاه کهنه‌ سربازان قاضی بوون فارغ‌التحصیل شد.

(Applause)

(تشویق)

This program shows us the overwhelming prevalence

این برنامه به ما شیوع گیج کننده

of traumatic brain injuries and cognitive deficits

جرحات ضربه مغزی و عیوب ادراکی

and the accumulation of brokenness in the criminal justice system.

و تجمع ورشکستگی در سیستم عدالت کیفری را نشان می‌دهد.

And it highlights the extraordinary power of resilience and responsibility.

و نیروی خارق‌العاده یا انعطاف‌پذیری و مسئولیت پذیری را برجسته می‌کند.

In Mike and Thomas and Vinny,

در مایک و توماس و وینی،

even Judge Bowen's story,

حتی داستان قاضی بوون،

you saw the transformation made possible by a change in perception

شما شاهد دگرگونی هستید که با تغییر در برداشت و برخی توافقات ساده

and some simple accommodations.

ممکن شده است.

All told, in this program,

همانطور که در این برنامه ذکر شد،

these inmates and probationers come to see themselves differently.

این زندانی‌ها و آزادشدگان مشروط به دید متفاوتی از خود رسیدند.

The system sees them differently,

سیستم آنها را متفاوت می‌بیند،

and when you meet them in the community, I hope you see them differently, too.

و وقتی با آنها دراین جامعه ملاقات می‌کنید، امیدوارم که شما هم آنها را متفاوت ببنید.

Thanks, guys.

ممنون، دوستان.

(Applause)

(تشویق)