The unexpected challenges of a country's first election | Philippa Neave

Translator: Behdad Khazaeli Reviewer: soheila Jafari

The great philosopher Aristotle said

فیلسوف بزرگ، ارسطو گفته

if something doesn't exist, there's no word for it,

اگر چیزی وجود نداشته باشد، نامی هم ندارد،

and if there's no word for something,

و اگر نامی برای چیزی نباشد،

that something doesn't exist.

آن چیز وجود ندارد.

So when we talk about elections,

پس وقتی که درباره انتخابات صحبت می‌کنیم،

we in established democracies, we know what we're talking about.

در دموکراسی‌های موجود، می‌دانیم در باره چه چیزی صحبت می‌کنیم.

We've got the words. We have the vocabulary.

ما کلمات را داریم. ما فرهنگ لغات را داریم.

We know what a polling station is.

می‌دانیم که محل اخذ رای چیست.

We know what a ballot paper is.

می‌دانیم که برگه رای چیست.

But what about countries where democracy doesn't exist,

اما در کشور‌هایی که دموکراسی وجود ندارد چطور،

countries where there are no words to describe the concepts

کشور‌هایی که کلماتی برای بیان این موضوعات وجود ندارند

that underpin a democratic society?

تا شالوده یک جامعه دمکراتیک باشند؟

I work in the field of electoral assistance,

کار من کمک به انتخابات است،

so that's to say we assist

یعنی کمک می‌کنیم

emerging democracies to organize

تا دمکراسی‌های در حال ظهور

what is often their first elections.

اغلب اولین انتخابات شان را سازماندهی کنند.

When people ask me what I do,

وقتی که از من می‌پرسند که کارم چیست،

quite often I get this answer.

بیشتر اوقات این جواب را می‌دهم.

"Oh, so you're one of these people who goes around the world

« اوه، پس تو از اون آدمهایی هستی که این طرف و اونطرف دنیا می‌ری

imposing Western democracy on countries that can't handle it."

و دمکراسی غربی رو به کشور‌هایی که توانش رو ندارند تحمیل می‌کنی.»

Well, the United Nations does not impose anything on anybody.

خوب، می‌دونید سازمان ملل چیزی رو به کسی تحمیل نمی‌کنه.

It really doesn't,

واقعا نمی‌کنه،

and also, what we do

و کاری که ما می‌کنیم

is firmly anchored in the 1948 Universal Declaration of Human Rights,

مشخصا در منشور جهانی حقوق بشر در ۱۹۴۸ تصویب شد،

Article 21, that says

بند ۲۱ می‌گوید

that everybody should have the right to choose who governs them.

که هر کسی باید حق داشته باشد تا حاکمیت خود را انتخاب کند.

So that's the basis of the work.

پس این پایه کار است.

I specialize in public outreach.

تخصص من در توسعه عمومی است.

What does that mean? Another jargon.

معنی‌اش چیست؟ یک لغت تخصصی دیگر.

It actually means designing information campaigns

در واقع یعنی طراحی برنامه‌های اطلاع رسانی

so that candidates and voters

تا کاندیدا‌ها و رای‌ دهندگانی

who have never had the opportunity to participate or to vote

که هیچگاه فرصت رای دادن نداشته‌اند

understand where, when, how to register;

بفهمند که کجا، کی و چطور ثبت نام کنند؛

where, when, how to vote;

کجا، کی و چطور رای بدهند؛

why, why it is important to take part.

چرا، چرا مهم است که شرکت کنیم.

So I'll probably devise a specific campaign to reach out to women

من معممولا یک برنامه خاص اطلاع‌رسانی برای دسترسی به زنان راه می‌اندازم

to make sure that they can take part,

تا مطمئن بشم که اونها می‌توانند شرکت کنند،

that they can be part of the process.

و اینکه می‌توانند بخشی از فرایند باشند.

Young people as well.

برای جوان ها هم همینطور.

All sorts of people.

برای همه جور افراد.

Handicapped people.

معلولین.

We try to reach everybody.

سعی ما اینست که به همه برسیم.

And it's not always easy, because very often in this work,

و این ساده نیست، چون اغلب اوقات در این کار،

I've noticed now over the years that I've been doing it

فهمیده‌ام که در طول سالها که در این کارم

that words are lacking,

این کلمات به چشم نمی‌خورند،

and so what do you do?

پس باید چکار کرد؟

Afghanistan.

افغانستان.

It's a country with high levels of illiteracy,

کشوری با بی سوادی بالا،

and the thing about that was, it was in 2005,

و چیزی که در باره‌اش می‌خواهم بگویم، این که سال ۲۰۰۵ بود،

and we organized two elections on the same day.

و ما دو انتخابات را در یک روز برنامه ریزی می‌کردیم.

The reason was because the logistics are so incredibly difficult,

دلیلش این بود که چون نقل و انتقال کار خیلی سختی بود،

it seemed to be more efficient to do that.

به نظر می‌رسید که این طوری موثرتر است.

It was,

و همینطور بود،

but on the other hand, explaining two elections instead of one

اما از سوی دیگر، توضیح دادن دو انتخابات بجای یکی

was even more complicated.

خیلی پیچیده‌تر بود.

So we used a lot of images,

ما از کلی عکس استفاده کردیم،

and when it came to the actual ballot,

و وقتی که برگه‌های رای رسید،

we had problems, because so many people wanted to take part,

مشکل داشتیم، چون شرکت کننده خیلی زیاد بود،

we had 300 candidates for 52 seats

ما ۳۰۰ کاندیدا برای ۵۲ صندلی نمایندگی داشتیم

in the Wolesi Jirga, which is the parliamentary elections.

در لویه جرگه، که انتخابات مجلس است.

And for the Provincial Council, we had even more candidates.

و برای شورای ولایتی، تعداد کاندیداها بیشتر بود.

We had 330 for 54 seats.

۳۳۰ نفر برای ۵۴ صندلی نمایندگی.

So talking about ballot design,

پس اگر بخواهیم برگه رای را طراحی کنیم،

this is what the ballot looked like.

برگه رای این شکلی است.

It's the size of a newspaper.

به اندازه یک صفحه روزنامه است.

This was the Wolesi Jirga ballot --

این برگه لویه جرگه بود --

(Laughter)

( خنده حضار )

Yeah, and --

درسته، و --

this was the Provincial Council ballot.

این برگه رای شورای ولایتی،

Even more.

که بزرگتره.

So you see, we did use a lot of symbols and things like that.

همینطور که می‌بینید، ما از کلی علامت و چیز‌های شبیه اون استفاده کردیم.

And we had other problems in Southern Sudan.

و مشکلات دیگری هم در سودان جنوبی داشتیم.

Southern Sudan was a very different story.

سودان جنوبی داستان کاملا متفاوتی بود.

We had so many people who had never, of course, voted,

البته، آدمهایی که هیچ وقت رای نداده بودند مسلما خیلی زیاد بودند.

but we had extremely, extremely high levels of illiteracy,

اما سطح بی‌سوادی بسیار، بسیار بالا بود.

very, very poor infrastructure.

و زیر ساختی خیلی، خیلی ضعیف.

For example -- I mean, it's a country the size of Texas, more or less.

برای مثال -- منظورم اینه که کشوری به اندازه تگزاس، کم و بیش.

We had seven kilometers of paved roads,

فقط هفت کیلومتر جاده روکش شده داشتیم،

seven kilometers in the whole country,

هفت کیلومتر در تمام کشور،

and that includes the tarmac where we landed the planes

که باند فرودگاهی که فرود می‌آمدیم رو هم شامل می‌شد

in Juba Airport.

فرودگاه جوبا.

So transporting electoral materials, etc.,

پس انتقال ملزومات رای گیری و غیره،

is exceedingly difficult.

بسیار سخت بود.

People had no idea about what a box looked like.

مردم نمی‌دونند که جعبه رای چه شکلیه.

It was very complicated,

خیلی پیچیده بود،

so using verbal communication was obviously the way to go,

پس مشخصا راه ما ارتباط کلامی بود،

but there were 132 languages.

اما ۱۳۲ زبان وجود داشت.

So that was extremely challenging.

که بی نهایت مشکل سلز بود.

Then I arrived in Tunisia in 2011.

من در سال ۲۰۱۱ وارد تونس شدم.

It was the Arab Spring.

در زمان بهار عربی.

A huge amount of hope was generated by that enormous movement

امیدواری زیادی بخاطر این جنبش بزرگ ایجاد شده بود

that was going on in the region.

که در منطقه ادامه داشت.

There was Libya, there was Egypt, there was Yemen.

لیبی بود، مصر بود، و یمن هم همینطور.

It was an enormous, enormous historical moment.

جنبش تاریخی بسیار بسیار بزرگی بود.

And I was sitting with the election commission,

و من همراه با هیئت رای گیری بودم،

and we were talking about various aspects of the election,

و در باره جنبه‌های مختلف انتخابات صحبت می‌کردیم،

and I was hearing them using words that I hadn't actually heard before,

و می‌شنیدم که از کلمه‌هایی که قبلا نشنیده بودم استفاده می‌کردند،

and I'd worked with Iraqis, I'd worked with Jordanians, Egyptians,

من با عراقی‌ها کار کرده بودم، با اردنی‌ها و مصری‌ها کار کرده بودم،

and suddenly they were using these words,

و یکباره اونها از این کلمات استفاده می‌کردند،

and I just thought, "This is strange."

و با خودم گفتم، «عجیبه».

And what really gave rise to it was this word "observer."

و چیزی که باعث اون شده بود کلمه «ناظر» بود.

We were discussing election observers,

ما در باره ناظران انتخابات صحبت می‌کردیم،

and the election commissioner was talking about "mulahiz" in Arabic.

و مسئول انتخابات از کلمه «ملاحظه» به عربی استفاده می‌کرد.

This means "to notice" in a passive sort of sense,

که به معنی «توجه کردن» بدون دخالت است،

as in, "I noticed he was wearing a light blue shirt."

مثل، «دیدم که پیراهن آبی روشن پوشیده بود.»

Did I go and check whether the shirt was light blue or not?

آیا رفتم وبررسی کردم که آیا پیراهن آبی روشن پوشیده بود یا نه؟

That is the role of an election observer.

این نقش یک ناظر انتخابات است.

It's very active, it's governed by all kinds of treaties,

بسیار فعال است، و کلی معاهده برای اون ایجاد شده،

and it has got that control function in it.

و اون نقش کنترلی را در خود دارد.

And then I got wind of the fact that in Egypt,

و بعد با واقعیتی در مصر مواجه شدم،

they were using this term "mutabi’," which means "to follow."

اونها از کلمه «متابع»، یعنی «ادامه دهنده» استفاده می‌کردند.

So we were now having followers of an election.

پس حالا ادامه دهنده‌های انتخابات داشتیم.

So that's not quite right either,

که اون هم کاملا درست نبود،

because there is a term that's already accepted and in use,

چون عبارتی هست که مورد قبوله و استفاده می‌شه،

which was the word "muraqib" which means "a controller."

که کلمه «مراقب» بود که یعنی « بازبینی کننده».

It's got that notion of control.

که مفهومی از کنترل داشت.

So I thought, three words for one concept. This is not good.

با خودم گفتم، سه کلمه برای یک موضوع، این خوب نیست.

And with our colleagues, we thought perhaps it's our role

و با همکارانم، فکر کردیم که شاید نقش ما

to actually help make sure that the words are understood

در واقع این است که کمک کنیم تا معنی این کلمات فهمیده بشوند

and actually create a work of reference

و در واقع نمونه‌ای ایجاد کنیم که

that could be used across the Arab region.

در تمامی کشور‌های عربی قابل استفاده باشد.

And that's what we did.

و این کاری بود که کردیم.

So together with these colleagues,

پس همراه با همکارانمان،

we launched the "Arabic Lexicon of Electoral Terminology,"

ما یک «فرهنگ لغت عربی انتخابات» ساختیم.

and we worked in eight different countries.

ما در هشت کشور مختلف فعالیت کردیم.

It meant actually defining 481 terms

که در واقع به معنی ۴۸۱ انتخابات بود

which formed the basis of everything you need to know

که اساس هر چیزی است که نیاز دارید

if you're going to organize a democratic election.

اگر بخواهید یک انتخابات دمکراتیک را سازماندهی کنید.

And we defined these terms,

و این مفاهیم را تعریف کردیم،

and we worked with the Arab colleagues

و با کمک همکاران عربمان

and came to an agreement about what would be the appropriate word

به توافقی رسیدیم تا کلمات مناسب

to use in Arabic.

در زبان عربی چه هستند.

Because the Arabic language is very rich, and that's part of the problem.

بدلیل اینکه زبان عربی بسیار کامل است، این خود مشکلی است.

But there are 22 countries that speak Arabic,

اما ۲۲ کشور به زبان عربی صحبت می‌کنند،

and they use modern standard Arabic,

از عربی پیشرفته استاندارد،

which is the Arabic that is used across the whole region

که عربی است که در کل منطقه استفاده می‌شود

in newspapers and broadcasts,

در روزنامه‌ها و رسانه‌ها،

but of course, then from one country to the next in day to day language and use

اما البته، از یک کشور تا کشور دیگر در زبان محاوره

it varies -- dialect, colloquialisms, etc.

متفاوت است -- لحجه‌ها، زبان عامیانه و غیره.

So that was another added layer of complication.

که این خود لایه دیگری از پیچیدگی را اضافه می کند.

So in one sense you had the problem

پس از یک طرف مشکلی داری

that language wasn't fully ripe, if you like,

که زبان کاملا جا افتاده نیست،

neologisms were coming up, new expressions.

واژه‌های جدید ایجاد می شوند، عبارت‌های جدید.

And so we defined all these terms,

و وقتی که این عبارت‌ها را تعریف کردیم،

and then we had eight correspondents in the region.

ما هشت نمایندگی منطقه‌ای داشتیم.

We submitted the draft to them,

یک نسخه از آن را برایشان فرستادیم،

they responded back to us.

که به ما پاسخ دادند.

"Yes, we understand the definition.

«بله، ما معنی آن را می‌فهمیم.

We agree with it,

و با آن موافقیم،

but this is what we say in our country."

اما این چیزی است که در کشورمان می‌گوییم.»

Because we were not going to harmonize or force harmonization.

چون ما هماهنگ کننده یا مجری هماهنگی نیستیم،

We were trying to facilitate understanding among people.

سعی ما تسهیل در ایجاد درک متقابل میان مردم بود.

So in yellow, you see the different expressions in use

پس آنچه به رنگ زرد است، بیان‌های متفاوتی است

in the various countries.

که در کشور‌های مختلف استفاده می‌شوند.

So this, I'm happy to say, it took three years to produce this

پس این، خوشحالم بگویم که، آماده سازیش سه سال طول کشید

because we also finalized the draft and took it actually into the field,

چون ما ما پیش نویس را آماده کردیم و آن را واقعا به محل بردیم،

sat with the election commissions in all these different countries,

با هیئت‌های انتخابات تمامی این کشور‌ها نشستیم،

debated and defined and refined the draft,

بحث کردیم و تعریف کردیم و پیش نویس را نهایی کردیم،

and finally published it in November 2014 in Cairo.

و نهایتا در نوامبر ۲۰۱۴ در قاهره آن را منتشر کردیم.

And it's gone a long way. We published 10,000 copies.

که راهی طولانی بود. ما ۱۰٬۰۰۰ نسخه چاپ کردیم.

To date, there's about 3,000 downloads off the internet in PDF form.

تا امروز، ۳۰۰۰ نسخه

I heard just recently from a colleague that they've taken it up in Somalia.

پی دی اف آن از طریق اینترنت دریافت شده.

They're going to produce a version of this in Somalia,

نسخه‌ای از آن را هم اکنون در سومالی تولید می‌کنند،

because there's nothing in Somalia at all.

چون الان هیچ چیزی در سومالی وجود ندارد

So that's very good to know.

پس خیلی خوب است که بدانیم.

And this newly formed Arab Organization for Electoral Management Bodies,

و این سازمان تازه تشکیل مدیریت گروه های انتخاباتی عربی،

which is trying to professionalize

که تلاشش حرفه‌ای کردن

how elections are run in the region,

روش‌هایی است که انتخابات در منطقه برگزار می‌شود،

they're using it as well.

هم از آن استفاده می‌کنند.

And the Arab League have now built up a pan-Arab observation unit,

و اتحادیه عرب هم‌اکنون یک واحد ناظر عربی ایجاد کرده،

and they're using it.

که از آن استفاده می‌کنند.

So that's all really good.

که همه آنها خیلی خوبند.

However, this work of reference is quite high-pitched.

اگرچه، این نمونه کار کاملا تاثیر گذار بود.

It's complex, and a lot of the terms are quite technical,

بسیار پیچیده است، و خیلی از کلمه‌ها بسیار فنی هستند،

so the average person probably doesn't need to know at least a third of it.

پس یک شخص عادی نیازی به دانستن احتمالا یک سوم آن هم ندارد.

But the people of the Middle East

اما مردم خاورمیانه‌

have been deprived of any form of what we know as civic education.

از هرگونه آموزش مدنی که می‌شناسیم محروم بوده‌اند.

It's part of our curriculum at school.

بخشی از برنامه تحصیلی مدارس ما.

It doesn't really exist in that part of the world,

واقعا در آن بخش دنیا وجود ندارد،

and I feel it's really the right of everybody

و حس می‌کنم که این واقعا حق هر کسی است

to know how these things work.

تا این چیز‌ها را بداند.

And it's a good thing to think about producing a work of reference

و چیز خوبی است تا نمونه‌هایی

for the average person,

برای مردم عادی تولید کنیم،

and bearing in mind that now

و بیاد داشته باشیم که اکنون

we have a basis to work with,

مبنایی برای کار داریم،

but also we have technology,

همچنین فناوری داریم،

so we can reach out using telephone apps,

پس می‌توانیم با برنامه‌های تلفن همراه،

video, animation.

فیلم و کارتون دسترسی پیدا کنیم.

There's all sorts of tools that can be used now

حالا می‌توان از ابزار‌های زیادی

to communicate these ideas to people

برای انتقال این افکار به مردم

for the first time in their own language.

برای اولین بار به زبان خودشان استفاده کرد.

We hear a lot of misery about the Middle East.

ما از بدبخنی‌های زیادی در خاور‌میانه می‌شنویم.

We hear the chaos of war. We hear terrorism.

ما از فجایع جنگ می‌شنویم. از تروریسم می‌شنویم.

We hear about sectarianism and all this horrible negative news

از جدایی طلبی می شنویم و همه این خبر‌های وحشتناک منفی

that comes to us all the time.

که دائما تکرار می‌شوند.

What we're not hearing is what are the people, the everyday people, thinking?

آنچه نمی‌شنویم این است که مردم، مردم عادی، چه فکری می‌کنند؟

What are they aspiring to?

مشتاق چه چیزی هستند؟

Let's give them the means, let's give them the words.

بگذارید به آنها این امکان را بدهیم، بگذارید به آنها کلمات را بدهیم.

The silent majority is silent

اکثریت خاموش ساکت ‌اند

because they don't have the words.

چون کلامی ندارند.

The silent majority needs to know.

اکثریت خاموش باید بدانند.

It is time to provide people with the knowledge tools

حالا وقتی است که به مردم ابزار اطلاعاتی بدهیم

that they can inform themselves with.

که بتوانند خود را با آن آگاه کنند.

The silent majority does not need to be silent.

اکثریت خاموش نیازی به ساکت بودن ندارند.

Let's help them have a voice.

بگذارید کمکشان کنیم تا صدایی داشته باشند.

Thank you very much.

از شما خیلی متشکرم.

(Applause)

( تشویق حضار )