The case for a decentralized internet | Tamas Kocsis

Translator: Maral Sheikhzadeh Reviewer: sadegh zabihi

Three years ago,

سه سال پیش،

I started building a decentralized web

من شروع به ساختن یک وب غیرمتمرکز کردم

because I was worried about the future of our internet.

بخاطر اینکه نگران آیندهٔ اینترنت‌مان بودم.

The current internet we are using is about gatekeepers.

اینترنتی که ما اکنون استفاده می‌کنیم منوط به نگهبانانش هست

If you want to reach something on the web,

یعنی اگر بخواهید چیزی را در نت جستجو کنید،

then you need to go through multiple middlemen.

باید از یک سری واسطه‌ها عبور کنید.

First, a domain name server,

اول، از یک سرور نام دامنه،

then a server hosting company,

بعد از شرکت میزبان سرور،

which usually points you to a third party,

که عموماً شما را به یک شرکت دیگر ارجاع می‌دهد،

to a web hosting service.

به یک خدمات دهنده میزبانی وب.

And this happens every time you want to reach a website on the web.

و این هر باری که شما می‌خواهید یک وبسایت را باز کنید اتفاق می‌افتد.

But these gatekeepers are vulnerable to internet attacks

اما این نگهبان‌ها در معرض حمله‌های اینترنتی قرار دارند

and also makes the censorship and the surveillance easier.

و همینطور سانسور کردن و نظارت را راحت‌تر می‌کنند.

And the situation is getting worse.

و از این هم بدتر می‌شود.

Everything is moving to the cloud,

همه چیز در حال انتقال به فضاهای ذخیرهٔ ابری است،

where the data is hosted by giant corporations.

جایی که داده‌ها توسط شرکت‌های بزرگ میزبانی می‌شوند.

This move creates much, much more powerful middlemen.

این جابجایی، واسطه‌ها را بسیار بیش از قبل قدرتمند می‌کند.

Now, move to the cloud makes sense

البته، انتقال داده‌ها به حافظه‌های ابری منطقی است

because this way it's easier and cheaper

چون کار با آنها برای برنامه‌نویس‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات

for the developers and the service operators.

خیلی آسان‌تر و ارزان‌تر است.

They don't have to worry about maintaining the physical servers.

دیگر لازم نیست نگران نگهداری سرور‌های فیزیکی باشند.

I can't blame them, but I found this trend to be very dangerous,

نمی‌توانم آنها را سرزنش کنم، اما به نظرم این روندی بسیار خطرناک است،

because this way, these giant corporations

چون در این‌صورت، این شرکت‌های بزرگ

have unlimited control over the hosting services.

کنترل نامحدودی روی خدمات میزبانی خواهند داشت.

And it's very easy to abuse this power.

و سوءاستفاده از این قدرت بسیار آسان می‌شود.

For example, last year, a CEO of a company

برای مثال، سال پیش، مدیرعامل شرکتی

that acts as a gatekeeper for nine million websites

که به عنوان نگهبان نُه میلیون وبسایت عمل می‌کند

decided, after some public pressure,

بعد از اعمال فشار‌های عمومی، تصمیم گرفت

that one of the sites it manages,

که یکی از سایت‌هایی که تحت مدیریتش بود که

a far right page, should be blocked.

نقطه نظر‌هایی بسیار راست‌گرایانه داشت را ببندد.

He then sent an internal email to his coworkers.

سپس، او یک ایمیل داخلی به همکارانش زد با این مضمون:

"This was an arbitrary decision.

"این تصمیمی دل‌بخواهی بود.

I woke up this morning in a bad mood

امروز صبح از دنده چپ بیدار شده بودم

and decided to kick them off the Internet."

و تصمیم گرفتم آنها را از اینترنت بیندازم بیرون."

Even he admits,

او حتی اعتراف می‌کند،

"No one should have this power."

"هیچ کس نباید چنین قدرتی داشته باشد."

As a response, one of the employees asked him,

یکی از کارمندانش در جواب پرسیده بود،

"Is this the day the Internet dies?"

"آیا امروز روزی نیست که اینترنت می‌میرد؟"

I don't think we are actually killing the internet,

من فکر نمی‌کنم که ما واقعاً داریم اینترنت را از بین می‌بریم،

but I do think that we are in the middle

اما معتقدم که در بحبحهٔ

of a kind of irresponsible centralization process

شکلی از فرآیند متمرکزسازی حساب نشده هستیم

that makes our internet more fragile.

که اینترنت ما را آسیب‌پذیرتر می‌کند.

The decentralized, people-to-people web

یک وب غیرمتمرکز و بدون واسطه

solves this problem by removing the central points,

این مشکل را با حذف کردن نقاط مرکزی مثل سرویس‌های

the web-hosting services.

میزبانی وب حل می‌کند.

It empowers the users

و به کاربرها این قدرت را می‌دهد

to have host sites they want to preserve.

تا سایت‌هایی که می‌خواهند حفظ کنند را میزبانی کنند.

On this network, the sites get downloaded directly from other visitors.

در چنین شبکه‌ای، سایت‌ها مستقیم از سیستم دیگر بازدیدکنندگان دانلود می‌شوند.

This means, if you have a site with 100 visitors,

این یعنی، اگر شما سایتی با ۱۰۰ بازدید کننده داشته باشید،

then it's hosted [by] 100 computers around the world.

یعنی سایت شما توسط ۱۰۰ کامپیوتر در سراسر دنیا میزبانی می‌شود.

Basically, this is a people-powered version of the internet.

در واقع، این نسخهٔ مردم-محور اینترنت خواهد بود.

The security of the network is provided by public-key cryptography.

امنیت درون شبکه توسط رمزگذاری کلید‌های عمومی فراهم می‌شود.

This makes sure that no one can modify the sites

این باعث می‌شود تا هیچ‌کس نتواند سایت‌ها را تغییر بدهد

but only the real owner.

مگر صاحب اصلی آنها.

Think of it like instead of getting electricity from big power plants,

اینطور فرض کنید که به جای گرفتن الکتریسیته از نیروگاه‌های بزرگ برق،

you put solar panels on top of your house,

شما پنل‌های خورشیدی روی سقف‌تان نصب کردید،

and if your neighbor down the street needs some extra energy,

و اگر همسایه شما نیاز به انرژی بیشتری داشت،

then they can just download some from your house.

می‌تواند کمی از انرژی خانهٔ شما را دریافت کند.

So by using the decentralized web,

پس با استفاده از وب غیرمتمرکز،

we can help to keep content accessible for other visitors.

ما می‌توانیم محتواها را برای بازدیدکنندگان دیگر قابل دسترس نگه داریم.

And by that, it means

و این یعنی

that we can also fight against things

حتی می‌توانیم علیه آن چیز‌هایی که احساس می‌کنیم

that we feel are unjust,

ناعادلانه هستند هم مبارزه کنیم،

like censorship.

مثل سانسور کردن.

In China, the internet is tightly controlled.

در چین، اینترنت به شدت تحت کنترل است.

They can't criticize the government,

چینی‌ها نمی‌توانند از دولت انتقاد کنند،

organize a protest,

تظاهراتی را سازماندهی کنند،

and it's also forbidden to post

و البته اجازه ندارند از شکلکی که

a kind of emoticon to remember the victims of the Tiananmen Square Massacre.

که برای به یاد سپاری قربانیان کشتار میدان تیانامن وجود دارد استفاده کنند.

With the decentralized web, it's not the government that decides

با وب غیرمتمرکز این تصمیم را دیگر دولت نمی‌گیرد که

what gets seen and what doesn't.

چه چیزی دیده شود و چه چیزی دیده نشود.

It's the people,

بلکه این مردم هستند که تصمیم می‌گیرند،

which makes the web more democratic.

و این وب را بسیار دموکراتیک‌تر می‌کند.

But at the same time, it's hard to use this network

اما همزمان، استفاده از این شبکه برای انجام

to do something that is clearly illegal

کاری که آشکارا غیرقانونی است دشوار است

everywhere in the world,

هرکجای دنیا که باشد،

as the users probably don't want to endanger themselves

زیرا کاربران احتمالاً نمی‌خواهند خودشان را به خطر بیندازند

hosting these kinds of problematic content.

و میزبانی این محتوا‌های مشکل‌زا را بر عهده بگیرند.

Another increasing threat

یک تهدید فزایندهٔ دیگر

to internet freedom

برای آزادی اینترنت

is overregulation.

قانون‌گذاری افراطی است.

I have the impression

من این تصور را دارم

that our delegates

که نماینده‌های ما

who vote on the internet regulation laws

که برای تصویب قوانین اینترنت رأی می‌دهند

are not fully aware of their decisions.

کاملاً از تصمیمات‌شان آگاه نیستند.

For example, the European Parliament has a new law on the table,

برای مثال، پارلمان اروپا قانون جدیدی مطرح کرده است،

a new copyright protection law,

که یک قانون حفظ حق نشر جدید است،

that has a part called Article 13.

و بخشی تحت عنوان بند ۱۳ دارد.

If it passes, it would require every big website

اگر این قانون تصویب شود، باعث می‌شود تا همه سایت‌های بزرگ

to implement a filter

فیلتری را اعمال کنند

that automatically blocks content

که به طور اتوماتیک محتوا‌هایی را

based on rules controlled by big corporations.

براساس قواعد تحت کنترل شرکت‌های بزرگ حذف کنند.

The original idea is to protect copyrighted materials,

ایدهٔ اولیه این است که از محتوای دارای کپی‌رایت حفاظت شود،

but it would endanger many other things we do on the internet:

اما این موارد بسیار دیگری که ما در اینترنت انجام می‌دهیم را هم به خطر می‌اندازد

blogging, criticizing, discussing, linking and sharing.

از جمله: بلاگ‌نویسی، نقد کردن، مباحثه، لینک کردن و به اشتراک گذاری.

Google and YouTube already have similar systems

گوگل و یوتیوب همین حالا هم سیستم‌های مشابهی دارند

and they are receiving 100,000 takedown requests every hour.

و آن‌ها هر ساعت ۱۰۰ هزار درخواست حذف محتوا دریافت می‌کنند.

Of course, they can't process this amount of data by hand,

البته، آنها نمی‌توانند همه این داده‌ها را دستی بررسی کنند،

so they are using machine learning

پس از یادگیری ماشینی استفاده می‌کنند

to decide if it's really a copyright violation or not.

تا تعیین کنند آیا حق کپی‌رایتی نقض شده یا نه.

But these filters do make mistakes.

اما این فیلترها از خطا مصون نیستند.

They're removing everything from documentation of human rights abuses,

آنها همه چیز از اسناد مربوط به نقض حقوق بشر

lectures about copyrights

تا سخنرانی‌های مربوط به کپی رایت

and search results

و نتایج جستجوها را حذف می‌کنند

that point to criticism of this new Article 13.

و این باعث می‌شود بند ۱۳ را زیر سوال ببریم.

Beside of that, they are also removing many other things.

به‌علاوه، آنها دارند موارد بسیار دیگری را هم حذف می‌کنند.

And sometimes, these filters aren't just removing the specific content,

و گاهی اوقات، این فیلترها فقط محتواهای بخصوصی را حذف نمی‌کنند،

but it could also lead to loss of your linked accounts:

بلکه می‌توانند منجر به از بین رفتن حساب‌های به هم پیوستهٔ شما هم بشوند:

your email address, your documents, your photos,

ایمیل آدرس، مدارک و عکس‌های شما،

or your unfinished book,

یا حتی کتاب ناتمام شما،

which happened with the writer Dennis Cooper.

اتفاقی که برای دنیس کوپر نویسنده افتاد.

It's not hard to see how a system like this could be abused

به راحتی می‌شود دید که چطور این سیستم قابل مورد سوءاستفاده قرار گرفتن توسط

by politicians and corporate competitors.

سیاست‌گذاران و رقبای سازمانی است.

This Article 13, the extension of these automated filters to the whole internet,

این بند ۱۳، که در امتداد فیلترهای اتوماتیک بر روی تمام اینترنت هست،

got strong opposition

مخالفان سرسختی هم دارد

from Wikipedia, Github, Mozilla, and many others,

از ویکی‌پدیا گرفته تا گیت‌هاب، موزیلا و بسیاری دیگر،

including the original founders of the internet and the World Wide Web,

که شامل پایه‌گذاران اصلی اینترنت و شبکه وب جهانی هستند،

Vint Cerf and Tim Berners-Lee.

مثل وینت سرف و تیم برنرز-لی.

But despite this strong opposition,

اما علی‌رغم این تضاد شدید،

on the last European Parliament vote,

در رأی‌گیری آخر پارلمان اروپا،

two thirds of the representatives supported this law.

دو سوم نمایندگان از این قانون حمایت کردند.

The final vote will be early 2019.

رأی‌گیری نهایی اوایل ۲۰۱۹ خواهد بود.

The result is important,

نتیجه آن حائز اهمیت است،

but whatever happens,

اما هرچه که باشد،

I'm pretty sure it will be followed by many other similar proposals

مطمئنم که در پی آن پیشنهادهای مشابه بیشتری در سراسر جهان

around the world.

خواهد آمد.

These kinds of regulations would be very hard to enforce

چنین قوانینی به سختی قابل اعمال هستند

through a decentralized web,

در یک وب غیرمتمرکز،

as there is no hosting companies.

زیرا هیچ شرکت میزبان وبی در آن وجود ندارد.

The websites are served by the visitors themselves.

وبسایت‌ها از بازدیدکنندگان‌شان خدمات می‌گیرند.

I started to build this network three years ago.

من سه سال پیش شروع به ساختن چنین شبکه‌ای کردم.

Since then, I've spent thousands, tens of thousands of hours

از آن موقع، هزاران و بلکه ده‌ها هزار ساعت را

on the development.

صرف برنامه‌نویسی کرده‌ام.

Why?

چرا؟

Why would anyone spend thousands of hours on something anyone can freely copy,

چرا کسی باید هزاران ساعت را بر روی چیزی صرف کند که هرکسی به راحتی

rename, or even sell?

می‌تواند کپی کند، نامش را تغییر دهد یا حتی بفروشد؟

Well, in my case,

خوب، در مورد من،

one of the reasons was to do something meaningful.

یکی از دلایلش این بود که کاری معنادار انجام دهم.

During my daily regular job as a web developer,

در طول کار روزانه و معمولم به عنوان یک برنامه‌نویس،

I didn't have the feeling that I'm working on something

من احساس نمی‌کردم دارم روی چیزی کار می‌کنم که پتانسیل این را دارد

that had a chance to be a bigger than me.

تا فراتر از من برود.

Simply, I just wanted to make my short presence in this world

من صرفاً می‌خواستم حضور کوتاهم

to be meaningful.

در این دنیا را معنادار کنم.

Last year, the Great Firewall of China started blocking this network I created.

سال پیش، فایروال بزرگ چین شروع کرد به بستن شبکه‌ای که من ساخته بودم.

This move officially made me the enemy

این حرکت رسماً مرا تبدیل به دشمن سانسور اینترنت

of the government-supported internet censorship.

تحت حمایت دولت کرده بود.

Since then, it's been really a game of cat and mouse.

از آن موقع، این واقعاً شبیه به موش و گربه بازی شده است.

They make new rules in the firewall

اونها قواعد جدیدی را در فایروال وضع می‌کنند

and I try to react to it as fast as I can

و من سعی می‌کنم هرچه سریع‌تر نسبت به آنها عکس‌العمل نشان بدهم

so the users can keep hosting content and create websites

تا کاربران بتوانند میزبانی محتواها را انجام دهند و وبسایت‌هایی بسازند

that otherwise would be censored by the centralized Chinese internet.

که در غیراین صورت توسط اینترنت مرکزی چین سانسور می‌شد.

My other motivation to create this network was worry.

انگیزهٔ دیگر من از ساخت این شبکه نگرانی‌ام بود.

I fear that the future of our internet is out of our control.

من از این می‌ترسم که آینده اینترنت ما غیر قابل کنترل باشد.

The increasing centralization and the proposed laws

این متمرکزسازی فزاینده و قوانین وضع شده

are threatening our freedom of speech

آزادی بیان ما را تهدید می‌کنند

and, by that, our democracy.

و به تبع، دموکراسی‌مان را.

So for me, building a decentralized web

پس برای من، ساختن یک وب غیرمتمرکز

means creating a safe harbor,

به معنای ساختن یک پناهگاه امن است،

a space where the rules are not written by big corporations and political parties,

فضایی که در آن قواعد نه توسط شرکت‌های بزرگ و احزاب سیاسی،

but by the people.

بلکه توسط مردم نوشته می‌شود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)