Want a more just world? Be an unlikely ally | Dwinita Mosby Tyler

Transcriber: Leslie Gauthier Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: shirin etebar Reviewer: Mansoureh Hadavand

You can ask anyone you want,

می‌توانید از هرکسی که بخواهید بپرسید،

and they will tell you

و آنها به شما خواهند گفت

that they are sick and tired of fighting for justice.

که از جنگیدن برای عدالت بیمار و خسته شده‌اند.

People of color and members of the LGBT community are tired

افراد رنگین‌پوست و اعضای جامعه دگرباشان

of carrying the burden of speaking up

از بار سنگین بیان کردن نظرات خود

and stepping up

و پا پیش گذاشتن

even when they're being silenced

حتی وفتی که به اجبار ساکت شده

and pushed back down.

و عقب رانده می‌شوند، خسته شده‌اند.

And white allies

متحدان سفیدپوست و

and cis allies are tired, too.

متحدان کشورهای مستقل مشترک‌ المنافع نیز خسته شده‌اند.

Tired of being told they're doing it wrong

خسته از اینکه به آنها گفته شده این کار را اشتباه انجام می‌دهند

or that it isn't even their place to show up at all.

یا این اصلاً جای آنها نیست که ظاهر شوند.

This fatigue is impacting all of us.

این خستگی همه ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

And in fact,

و در واقع،

I believe we won't succeed

من معتقدم

until we approach justice in a new way.

تا زمانی که با روش جدیدی به عدالت نزدیک نشویم موفق نخواهیم شد.

I grew up in the middle of the civil rights movement

من در میان جنبش حقوق مدنی

in the segregated South.

در جدایی نژادی در آمریکا بزرگ شدم.

As a five-year-old girl,

من به عنوان یک دختر پنج ساله

I was very interested in ballet.

علاقه زیادی به باله داشتم.

It seemed to be the five-year-old-girl thing to do in the 1960s.

به نظر می‌رسید این کاری است که دختربچه‌ای پنج ساله در دهه ۱۹۶۰ انجام می‌دهد.

My mother took me to a ballet school.

مادرم مرا به مدرسه باله برد.

You know, the kind of school that had teachers

شما می‌دانید، از آن مدرسه‌هایی که معلم‌هایش

that talked about your gifts and talents

در مورد استعدادهای تو صحبت می‌کردند

knowing that you'd never be a ballerina.

با دانش اینکه شما هرگز بالرین نمی‌شوید.

(Laughter)

(خنده)

When we arrived,

وقتی رسیدیم،

they said nicely that they "did not accept Negroes."

آنها محترمانه گفتند که «سیاه‌‌پوستان را قبول نمی‌کنند.»

We got back in the car as if we were just leaving a grocery store

دوباره سوار ماشین شدیم انگار که تازه داشتیم از یک فروشگاه مواد غذایی

that was out of orange juice.

که آب پرتقال آن تمام شده بود خارج می‌شدیم.

We said nothing ...

ما چیزی نگفتیم ...

just drove to the next ballet school.

فقط به مدرسه باله بعدی رفتیم.

They said, "We don't accept Negroes."

آنها گفتند: «ما سیاه پوستان را قبول نمی‌کنیم.»

Well, I was confused.

خوب، من گیج شده بودم.

And I asked my mother why they didn't want me.

و از مادرم پرسیدم که چرا مرا نمی‌خواهند؟

And she said, "Well, they're just not smart enough to accept you right now,

و او گفت، «خوب، آنها به اندازه کافی باهوش نیستند که تو را بپذیرند،

and they don't know how excellent you are."

و نمی‌دانند که چقدر عالی هستی.»

(Cheers)

(تشویق)

(Applause and cheers)

(تشویق و تمجید)

Well, I didn't know what that meant.

خوب، من نمی‌دانستم این به چه معنا بود.

(Laughter)

(خنده)

But I was sure it wasn't good,

اما مطمئن بودم که خوب نیست،

because I could see it in my mother's eyes.

چون می‌توانستم آن را در چشمان مادرم ببینم.

She was angry,

او عصبانی بود،

and it looked like she was on the verge of tears.

و به نظر می‌رسید هر لحظه ممکن است گریه کند.

Well, I decided right then and right there

خوب، من همان موقع تصمیم گرفتم

that ballet was dumb.

که باله احمق است.

(Laughter)

(خنده)

You know, I had lots of experiences like that along the way,

می‌دانید، من در طول زندگی‌ام تجربه‌های زیادی از این قبیل داشتم،

but as I got older,

اما هرچه بزرگتر شدم،

I started to get angry.

عصبانی شدم.

And not just angry at the outright racism and injustice.

و نه فقط عصبانی از نژادپرستی و بی‌عدالتی آشکار.

I was angry at people that stood by and didn't say anything.

من از افرادی که کناره گرفته بودند و چیزی نمی‌گفتند، عصبانی بودم.

Like, why didn't the white parents in that ballet school say

مانند این، چرا والدین سفیدپوست در آن مدرسه باله نگفتند

"Uh, that's wrong.

«اوه، این اشتباه است.

Let that little girl dance."

بگذارید آن دختر کوچک برقصد.»

Or why --

یا چرا ...

(Applause)

(تشویق)

Why didn't the white patrons in the segregated restaurants say

چرا مشتریان سفیدپوشت در رستورانی که نژادها را جدا کرده بود نگفتند

"Hey, that's not right.

«هی، این درست نیست،

Let that family eat."

بگذارید آن خانواده غذا بخورد.»

Well, it didn't take me long to realize

خوب، خیلی طول نکشید که بفهمم

that racial injustice wasn't the only place

بی‌عدالتی نژادی تنها مکانی نبود که

that people in the majority were staying quiet.

مردم در اکثریت ساکت بودند.

When I'd sit in church and hear some homophobic comment

وقتی در کلیسا می‌نشستم و می‌شنیدم که برخی از نظرات همجنسگرایانه را

being disguised as something scriptural,

به عنوان چیزی ازکتاب مقدس تحریف می‌کنند

I'd say, "I'm sorry,

می‌گویم، «من متاسفم،

why aren't the heterosexual churchgoers disrupting this nonsense?"

چرا مسیحیان دگرجنسگرا گفتن این مزخرفات را مختل نمی‌کنند؟ »

(Applause)

(تشویق)

Or ...

یا ...

in a room filled with boomers and Gen-Xers

در اتاقی پر از کودکان نسل انفجار و ایکس

who started degrading their millennial colleagues

که شروع به تحقیر شریکان نسل هزاره خود

as being spoiled, lazy and overconfident,

به عنوان افراد لوس، تنبل و خودسر می‌کنند،

I'd say, "I'm sorry,

می‌گویم، «متاسفم،

why isn't someone my age saying 'stop stereotyping?'"

چرا کسی در سن من نمی‌گوید کلیشه را متوقف کنید؟»

(Audience) Yes!

(صدای حضار) بله!

(Applause)

(تشویق)

I was used to standing up on issues like this,

من عادت داشتم در مقابل موضوعاتی از این قبیل بایستم،

but why wasn't everyone else?

اما چرا دیگران نبودند؟

My fifth grade teacher,

معلم کلاس پنجم من،

Mrs. McFarland,

خانم مک فارلند،

taught me that justice requires an accomplice.

به من آموخت که عدالت به یک همدست احتیاج دارد.

Not just anyone will do.

فقط هرکسی این کار را نمی‌کند.

She said we need unlikely allies

او گفت اگر می‌خواهیم شاهد تغییر واقعی باشیم

if we want to see real change happen.

به متحدان غیر محتمل احتیاج داریم.

And for those of us experiencing injustice up front,

و برای کسانی از ما که آشکارا بی‌‎عدالتی را تجربه می‌کنند،

we need to be willing to accept the help,

ما باید مایل به پذیرش کمک باشیم،

because when we don't,

زیرا وقتی این کار را نکنیم،

change takes too long.

تغییر کردن خیلی طولانی می‌شود.

I mean, imagine if heterosexual and gay people had not come together

منظور من این است که تصور کنید اگر افراد دگرجنسگرا و همجنسگرایان

under the banner of marriage equality.

تحت نشان برابری ازدواج دور هم جمع نشده باشند.

Or what if President Kennedy

یا اگر رئیس جمهور کندی

just wasn't interested in the civil rights movement?

به جنبش حقوق مدنی علاقه ای نداشت، چه می‌شد؟

Most of our major movements in this country might have been delayed

ممکن است بیشتر جنبش‌های بزرگ ما در این کشور به تأخیر بیفتد

or even dead

یا حتی انجام نشود

if it weren't for the presence of unlikely allies.

اگر حضور متحدان غیرمحتمل نبود.

When the same people speak up

وفتی همان افراد

in the same ways they've always spoken up,

به همان شیوه‌هایی که همیشه صحبت کرده‌اند صحبت می‌کنند،

the most we'll ever get are the same results

بیشترین نتیجه‌ای که خواهیم گرفت همان نتایج است

over and over again.

دوباره و دوباره.

You know, allies often stand on the sidelines

می‌دانید، متحدان غالباً در حاشیه ایستاده

waiting to be called up.

و منتظرند تا فراخوانده شوند.

But what if unlikely allies led out in front of issues?

اما اگر متحدان غیرمحتمل در مقابل مسائل پیش بروند چه می‌شود؟

Like ...

مانند ...

what if Black and Native American people stood in front of immigration issues?

اگر مردم سیاه پوست و بومی آمریکا در مقابل مسائل مهاجرت بایستند، چه می‌شود؟

(Applause)

(تشویق)

Or what if white people led the charge

یا اگر سفیدپوستان این مطالبه را به پایان رساندن نژادپرستی سوق دهند

to end racism?

چه می‌شود؟

(Applause and cheers)

(تشویق و تمجید)

Or ...

یا ...

what if men led the charge on pay equity for women?

اگر مردان مسئولیت پرداخت حقوق زنان را بر عهده بگیرند چه می‌شود؟

(Applause and cheers)

(تشویق و تمجید)

Or ...

یا ...

what if heterosexual people stood in front of LGBTQ issues?

اگر افراد دگرجنسگرای در مقابل مسائل LGBTQ بایستند، چه می‌شود؟

(Applause and cheers)

(تشویق و تمجید)

And what if able-bodied people advocated

و اگر افراد توانمند

for people living with disabilities?

از افراد دارای معلولیت حمایت کنند، چه می‌شود؟

(Applause and cheers)

(تشویق و تمجید)

You know, we can stand up for issues,

می‌دانید، ما می‌توانیم در مقابل موضوعات بایستیم،

weigh in and advocate

بسنجیم و از آنها دفاع کنیم

even when it seems like the issue has nothing to do with us.

حتی وقتی به نظر می‌رسد موضوع هیچ ارتباطی با ما ندارد.

And actually,

و در واقع،

those are the issues that are most compelling.

اینها مواردی هستند که بیشتر قانع کننده هستند.

And sure,

و مطمئناً،

people will have no idea why you are there,

مردم نمی‌دانند که چرا شما آنجا هستید،

but that's why those of us facing injustice

اما به همین دلیل است که ما با بی‌عدالتی روبرو هستیم

must be willing to accept the help.

باید مایل به پذیرش کمک باشیم.

You know, we have to fight injustice

می‌دانید، ما باید با آگاهی از بخشش

with a consciousness of grace.

با بی‌عدالتی مبارزه کنیم.

When white guys stand up to fight

هنگامی که سفیدپوستان

for the liberation of Black and Brown people,

برای مبارزه برای آزادی مردم سیاه‌پوست و قهوه‌ای به پا خیزند،

Black and Brown people will have to be willing to accept their help.

سیاه‌پوستان و قهوه‌ای‌پوستان باید مایل به پذیرش کمک آنها باشند.

And I know that's complicated,

و من می‌دانم که این مسئله پیچیده است،

but this is collective work

اما این کار جمعی است

and it requires everyone to be all in.

و نیاز است که همه در آن حضور داشته باشند.

One day when I was at kindergarten,

یک روز که من در مهد کودک بودم،

our teacher introduced us

معلم ما

to this beautiful, tall, white lady named Miss Ann.

این خانم زیبا، قدبلند و سفیدپوست را به نام خانم آن، به ما معرفی کرد.

I thought she was the prettiest white lady I'd ever seen.

فکر کردم او زیباترین بانوی سفیدپوستی است که دیده‌ام.

Well, if I can be honest with you,

خوب، اگر بتوانم با شما صادق باشم،

I think it was the first time we'd ever seen a white lady in our school ever.

فکر می‌کنم اولین بار بود که یک خانم سفیدپوست را در مدرسه خود می‌دیدیم.

(Laughter)

(خنده)

Miss Ann stood in front of us,

خانم آن جلوی ما ایستاد،

and she said she was going to start teaching ballet classes

و گفت که قرار است کلاس‌های باله را

right there are our school

در همان مدرسه ما شروع کند

and that she was proud to be our dance teacher.

و به اینکه معلم رقص ما است افتخار می‌کند.

It was unreal.

این غیرواقعی بود.

All of a sudden --

ناگهان -

(sings) I didn't think ballet was dumb anymore.

(آواز می‌خواند) دیگر فکر نمی‌کردم باله احمق باشد.

(Laughter)

(خنده)

You see, what I know now is Miss Ann was fully aware

می‌دانید، آنچه من الان می‌دانم که خانم آن کاملاً آگاه بود

that the white ballet schools would not accept Black girls.

مدارس باله سفید دختران سیاه‌پوست را نمی‌پذیرند.

She was incensed by that.

او از این موضوع عصبانی بود.

So she came to the Black neighborhood

بنابراین او به محله سیاه‌پوستان آمد

to start teaching the dance classes herself.

تا خودش کلاس‌های رقص را شروع کند.

And you know, it took love and courage for her to do that.

و می‌دانید که برای انجام چنین کاری عشق و شهامت لازم بود.

(Applause)

(تشویق)

And where there was no justice,

و جایی که عدالت نبود،

she just built it.

او آن را ساخت.

We all survived,

همه ما زنده ماندیم،

because we stood on the shoulders of our Black ancestors.

زیرا بر دوش اجداد سیاه‌پوستمان ایستاده بودیم.

We all thrived, because Miss Ann was an unlikely ally.

همه ما رشد کردیم، زیرا خانم آن یک متحد بعید بود.

You know, when you add your voice

می‌دانید، وقتی صدای خود

and your actions

و اعمال خود را

to situations that you don't think involve you,

به موقعیت‌هایی اضافه می‌کنید که فکر نمی‌کنید شما را درگیر خود کند،

you actually inspire others to do the same.

در واقع دیگران را به انجام چنین کارهایی القا می‌کنید.

Miss Ann inspired me to always be on the lookout

خانم آن به من الهام کرد که همیشه

for situations that weren't about me

مواظب موقعیت‌هایی باشم که مربوط به من نیست

but where I saw injustice

اما جایی که به هر حال شاهد بی‌عدالتی

and inequality happening anyway.

و نابرابری بودم.

I hope she inspires you, too,

امیدوارم که او نیز به شما الهام بخشد،

because to win the fight for equity

زیرا برای پیروزی در مبارزه برای عدالت

we will all need to speak up

همه ما باید نظرات خود را بیان کرده

and stand up.

و بایستیم.

We will all need to do that.

همه ما باید این کار را انجام دهیم.

And we will all need to do that

و همه ما باید این کار را انجام دهیم

even when it's hard

حتی وقتی سخت است

and even when we feel out of place,

و حتی وقتی احساس می کنیم که جایی مناسب برای ما نیست،

because it is your place,

زیرا این جای شماست،

and it is our place.

و جای ماست.

Justice counts on all of us.

عدالت روی همه ما حساب می‌کند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause and cheers)

(تشویق)