The global goals we've made progress on -- and the ones we haven't | Michael Green

Translator: Nastaran Hasanizadeh Reviewer: Leila Ataei

In 2015, the leaders of the world made a big promise.

درسال ۲۰۱۵، رهبران جهان پیمانی بزرگ بستند

A promise that over the next 15 years,

پیمانی که طی ۱۵ سال آینده،

the lives of billions of people are going to get better

زندگی‌های میلیارد‌ها مردم بهتر می‌شود

with no one left behind.

بدون اینکه کسی عقب بماند.

That promise is the Sustainable Development Goals --

آن پیمان اهداف توسعه پایدار است --

the SDGs.

یا بعبارتی SDG‌ها.

We're now three years in;

اکنون سه سال هست که واردش شدیم؛

a fifth of the way into the journey.

یعنی یک پنجم مسیر سفر.

The clock is ticking.

زمان زیادی باقی نمانده است.

If we offtrack now,

اگر الان درست حرکت نکنیم،

it's going to get harder and harder to hit those goals.

برای رسیدن به آن اهداف شرایط سختر و سختر می‌شود.

So what I want to do for you today is give you a snapshot

خب کاری که امروز می‌کنم این است که برایتان توضیح کوتاهی بدهم

on where we are today,

که ما امروزه کجا هستیم،

some projections on where we're heading

برخی طرح‌ها برآوردها در مسیری که در حال حرکتیم

and some ideas on things we might need to do differently.

وبرخی ایده‌ها درباره چیزهایی که لازم است درباره‌شان متفاوت عمل کنیم.

Now, the SDGs are of course spectacularly complicated.

امروزه، SDG‌ها البته به شدت پیچیده هستند.

I would expect nothing less from the United Nations.

من چیزی کمتر از این از سازمان ملل انتظار ندارم.

(Laughter)

(خنده)

How many goals?

چه تعداد از اهداف؟

Maybe something tried and tested, like three, seven or 10.

شاید چیزی برای سه بار، هفت بار یا ۱۰ بار امتحان و آزمایش شده باشد.

No, let's pick a prime number higher than 10.

نه، بگذارید عدد اول را بالاتر از ۱۰ برداریم.

Seventeen goals.

هفده هدف.

I congratulate those of you who've memorized them already.

من به آنهایی از شما که آن هدف‌ها را همین الان بخاطر سپردند تبریک می‌گویم.

For the rest of us, here they are.

برای بقیهٔ ما، اینجا هستند.

Seventeen goals ranging from ending poverty

دامنهٔ هفده اهداف از پایان دادن فقر،

to inclusive cities

شهر‌های همه شمول

to sustainable fisheries;

تا پایدار بودن شیلات است؛

all a comprehensive plan for the future of our world.

طرحی تماما جامع برای آیندهٔ دنیای ما.

But sadly, a plan without the data to measure it.

ولی متاسفانه، طرحی بدون اندازه‌گیری شدن داده‌های آن.

So how are we going to track progress?

پس چطور برای پیگیری پیشرفت اقدام کنیم؟

Well, I'm going to use today the Social Progress Index.

خب، من امروز می‌خواهم از شاخص پیشرفت اجتماعی استفاده کنم.

It's a measure of the quality of life of countries,

میزان کیفیت زندگی در کشورها.

ranging from the basic needs of survival --

دامنه‌ای از نیاز‌های اولیهٔ بقاء--

food, water, shelter, safety --

غذا، آب، سرپناه، امنیت --

through to the foundations of well-being --

از طریق بنیاد‌های تندرستی--

education, information, health and the environment --

تحصیلات، اطلاعات، سلامت و محیط زیست--

and opportunity --

و فرصت‌ها--

rights, freedom of choice, inclusiveness and access to higher education.

حقوق، آزادی انتخاب، مشروطیت و دستیابی به تحصیلات بالاتر.

Now, the Social Progress Index doesn't look like the SDGs,

الان، شاخص پیشرفت اجتماعی مطابق SDG‌ها بنظر نمی‌رسد،

but fundamentally, it's measuring the same concepts,

ولی اساساٌ، اندازه گیری مفهوم‌ها یکی هستند،

and the Social Progress Index has the advantage that we have the data.

و شاخص پیشرقت اجتماعی مزیتی که دارد این است که م اداده‌ها را داریم.

We have 51 indicators drawn from trusted sources

ما ۵۱ شاخص داریم که از منابع معتبر برای اندازه گیری

to measure these concepts.

این مفهوم‌ها برگرفته شده‌اند.

And also, what we can do because it's an index,

و همچنین، چون این یک شاخص است کاری که می‌توانیم بکنیم

is add together all those indicators to give us an aggregate score

این است که تمامی شاخص‌ها را با هم جمع کنیم تا به ما حساب متراکم

about how we're performing against the total package of the SDGs.

دربارهٔ چگونگی عملکرد ما در برابر مجموعهٔ کلی SDG‌ها دهند.

Now, one caveat.

حال یک اخطار.

The Social Progress Index is a measure of quality of life.

شاخص پیشرفت اجتماعی مقیاسی برای کیفیت زندگی است.

We're not looking at whether this can be achieved

ما به قابلیت دسترسی‌اش درون محدوده‌های

within the planet's environmental limits.

محیط زیستی زمین نگاه نمی‌کنیم .

You will need other tools to do that.

برای آن کار ابزار‌های دیگری نیاز است.

So how are we doing on the SDGs?

پس چگونه ما بر مبنای SDG‌ها عمل کنیم؟

Well, I'm going to put the SDGs on a scale of zero to 100.

خب، من می‌خواهم SDG‌ها را بر میزان صفر تا صد بگذارم.

And zero is the absolute worst score on each of those 51 indicators:

وصفر بدترین امتیاز مطلق هر کدام از ۵۱ مقیاس است:

absolute social progress, zero.

پیشرفت اجتماعی مطلق، صفر.

And then 100 is the minimum standard required to achieve those SDGs.

و بعد ۱۰۰ کمترین استاندارد مورد نیاز برای رسیدن به آن SDG‌ها است.

A hundred is where we want to get to by 2030.

یک صد جایی است که می‌خواهیم در سال ۲۰۳۰ برسیم.

So, where did we start on this journey?

پس، ما کجا این سفر را شروع کردیم؟

Fortunately, not at zero.

خوشبختانه، از صفر نه.

In 2015, the world score against the SDGs was 69.1.

در ۲۰۱۵، امتیاز جهانی در برابر SDG ها ۶۹/۱ بود.

Some way on the way there but quite a long way to go.

برخی راه‌ها در آن مسیر است ولی راه خیلی طولانی در پیش است.

Now let me also emphasize that this world forecast,

حالا بگذارید تاکید کنم که این پیش بینی جهانی،

which is based on data from 180 countries,

که بر اساس اطلاعات از ۱۸۰ کشور است،

is population weighted.

جمعیت معیار است.

So China has more weight in than Comoros;

پس چین میانگین بیشتری نسبت به کومور دارد؛

India has more weight in than Iceland.

هندوستان میانگین بیشتری نسبت به ایسلند دارد.

ولی می‌توانیم این موضوع را باز کنیم و ببینیم این کشورها چکار می‌کنند.

But we could unpack this and see how the countries are doing.

And the country today that is closest to achieving the SDGs is Denmark.

و کشوری که امروزه در رسیدنبه SDG‌ها نزدیکتر است دانمارک است.

And the country with the furthest to go is Central African Republic.

و کشوری که بیشترین راه را دارد جمهوری آفریقای مرکزی است.

And everyone else is somewhere in between.

و بقیه جایی در این بین هستند.

So the challenge for the SDGs

پس چالش برای SDG‌ها

is to try and sweep all these dots across to the right, to 100 by 2030.

تلاش و زدودن تمام این نقاط و رسیدن به نقطه درست ۱۰۰ تا ۲۰۳۰ است.

Can we get there?

می‌توانیم به آنجا برسیم؟

Well, with the Social Progress Index, we've got some time series data.

خب، با شاخص پیشرفت اجتماعی، بعضی اوقات یکسری داده به دست می‌آوریم.

So we have some idea of the trend that the countries are on,

پس کمی ایده‌ داریم دربارهٔ روندی که آن کشورها اتخاذ کردند،

on which we can build some projections.

که براساس آن می‌توانیم برخی پیش بینی‌ها را بنا کنیم.

So let's have a look.

خب بیایید نگاهی بیندازیم.

Let's start with our top-performing country, Denmark.

بیایید با دانمارک که بالاترین- عملکرد را دارد، ‌شروع کنیم.

And yes, I'm pleased to say that Denmark is forecast to achieve the SDGs by 2030.

و بله، خشنودم بگویم که دستیابی دانمارک به SDG‌ها در ۲۰۳۰ پیش‌بینی می‌شود.

Maybe not surprising, but I'll take a win.

شاید غافلگیرکننده نباشد، ولی من آن را پیروزی خواهم دید.

Let's look at some of the other richer countries of the world --

بگذارید به برخی از دیگر کشور‌های ثروتمند دنیا نگاهی بیاندازیم--

the G7.

کشورهای ۷.

And we find that Germany and Japan will get there or thereabouts.

و درمی یابیم که آلمان و ژاپن به آنجا یا حوالی آن خواهند رسید.

But Canada, France, the UK and Italy are all going to fall short.

ولی کانادا، فرانسه، انگلستان و ایتالیا همگی در حال سقوط هستند.

And the United States?

و ایالات متحده؟

Quite some way back.

در مواردی عقب نشینی.

Now, this is sort of worrying news.

الان، این یکجور اخبار نگران کننده است.

But these are the richest countries in the world,

ولی این‌ها ثروتمند‌ترین کشور‌های جهان‌اند،

not the most populous.

نه پرجمعیت‌ترین.

So let's take a look now at the biggest countries in the world,

خب بیایید به بزرگترن کشور‌های جهان نگاهی بیاندازیم،

the ones that will most affect whether or not we achieve the SDGs.

آن‌ها که بیشترین تاثیر را خواه به SDG‌ها دست بیابیم یا خیر خواهند گذاشت.

And here they are --

و آن‌ها اینجا هستند--

countries in the world with a population of higher than 100 million,

کشور‌هایی در جهان با جمعیت بالاتر از ۱۰۰ میلیون،

ranging from China to Ethiopia.

با دامنه‌ایی از چین تا اتیوپی.

واضح، ایالات متحده و ژاپن در این لیست می‌توانند باشند.

Obviously, the US and Japan would be in that list,

but we've looked at them already.

ولی همین الان به آن‌ها نگاه کردیم.

So here we are.

خب ما اینجا هستیم.

The biggest countries in the world; the dealbreakers for the SDGs.

بزرگترین کشور‌های دنیا؛ برای پیمان‌شکن‌های SDGها.

And the country that's going to make most progress towards the SDGs

وکشوری که بیشترین پیشرفت را در راستای SDG‌ها میخواهد بسازد

is Mexico.

مکزیک است.

Mexico is going to get to about 87,

مکزیک دارد به حدود ۸۷ می‌رسد،

so just shy of where the US is going to get

خب فقط شرمناک از جایی که ایالات متحده در پیش دارد

but quite some way off our SDG target.

اما دقیقاً خلاف مسیر ما در راه اهداف SDG مان.

Russia comes next.

روسیه بعدش می‌آید.

Then China and Indonesia.

بعد چین و اندونزی.

Then Brazil -- might've expected Brazil to do a bit better.

بعد برزیل--توقع داشتیم برزیل کمی بهتر عمل کند.

Philippines,

فیلیپین،

and then a step down to India, Bangladesh, Pakistan, Nigeria,

و سپس یک قدم پایین‌تر هندوستان، بنگلادش، پاکستان، نیجریه،

and then Ethiopia.

و سپس اتیوپی.

So none of these countries are going to hit the SDGs.

پس هیچ کدام از این کشورها به SDG‌ها نخواهند رسید.

And we can then take these numbers in all the countries of the world

و ما می‌توانیم بعدا این ارقام را در تمام کشور‌های دنیا استفاده کنیم

to give ourselves a world forecast

تا به خودمان یک پیش‌بینی جهانی بدهیم

on achieving that total package of the SDGs.

برای دستیابی به آن معیار‌های همه جانبهٔ SDGها.

So remember, in 2015 we started at 69.1.

پس بخاطر داشته باشید، در ۲۰۱۵ ما ابتدا با ۶۹/۱ شروع کردیم.

I'm pleased to say that over the last three years,

بسیار خوشنودم بگویم که در سه سال گذشته،

we have made some progress.

برخی پیشرفت‌ها محقق شده است.

In 2018, we've hit 70.5,

در۲۰۱۸،‌ به ۷۰/۵ می رسیم،

and if we project that rate of progress forward to 2030,

و اگر برای شتاب نرخ پیشرفت تا ۲۰۳۰برنامه ریزی کنیم،

that's going to get us to 75.2,

به ۷۵/۲ خواهیم رسید،

which is obviously a long way short of our target.

که مشخصا میانبری برای هدفمان است.

Indeed, on current trends, we won't hit the 2030 targets until 2094.

درواقع، با روند‌های اخیر،‌ما به اهداف ۲۰۳۰ نخواهیم رسید مگر تا سال ۲۰۹۴.

Now, I don't know about you,

الان درباره شما نمی‌دانم،

but I certainly don't want to wait that long.

اما خودم مطمئن هستم که نمی‌خواهم آنقدر منتظر بمانم.

So what can we do about this?

پس چه کار می توانیم درباره‌اش بکنیم؟

Well, the first thing to do is we've got to call out the rich countries.

خب، اولین کاری که می‌کنیم این است که کشور‌های غنی را در جریان قرار دهیم.

Here are the countries closest to the SDGs,

نزدیکنرین کشورها به SDG‌ها این‌ها هستند،

with the greatest resources,

با بزرگترین منابع،

and they're falling short.

و در حال کم کاری هستند.

Maybe they think that this is like the Old World

شاید آن‌ها فکرمی‌کنند که این مثل جهان قدیم است.

where goals for the UN are just for poor countries and not for them.

جاییکه اهداف سازمان ملل فقط برای کشورهای فقیر است نه برای آن‌ها.

Well, you're wrong.

خب، اشتباه می‌کنید.

The SDGs are for every country,

SDG‌ها برای همه کشورها هستند،

and it's shameful that these wealthy countries are falling short.

وخجالت آور است که این کشور‌های ثروتمند کم کاری می‌کنند.

Every country needs a plan to implement the SDGs

هرکشوری نیازمند به یک برنامه برای پیاده سازی SDG‌ها

and deliver them for their citizens.

وتحویل آن‌ها به شهروندانش است.

G7, other rich countries --

کشورهای ۷ و بقیهٔ کشور‌های ثروتمند--

get your act together.

با هم فعالیت کنید.

The second thing we can do is look a bit further into the data

دومین کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که به داده‌ها فراتر نگاه کنیم

and see where there are opportunities to accelerate progress

و ببینیم کجا می‌توانیم به پیشرفت فرصت‌ها سرعت ببخشیم

or there are negative trends that we can reverse.

یا می‌توانیم روند‌های منفی را معکوس کنیم.

So I'm going to take you into three areas.

بنابراین می‌خواهم شما را درون سه حوزه ببرم.

One where we're doing quite well,

یکی جایی که عملکردمان بسیارخوب است،

one where we really should be doing better

یکی، جاییکه واقعاً باید بهتر عمل کنیم

and another where we've got some real problems.

و بعدی جاییکه به برخی مشکلات واقعی برمی‌خوریم.

Let's start with the good news,

بیایید با خبر‌های خوب شروع کنیم،

and I want to talk about what we call nutrition and basic medical care.

ومن می‌خواهم درمورد چیزی که ما تغذیه و مراقبت‌های دارویی اولیه می‌نامیم صحبت کنم.

This covers SDG 2 on no hunger

این SDG2 را برای عدم گرسنگی پوشش می‌دهد

and the basic elements of SDG 3 on health,

و نیاز‌های اولیهٔ سلامت را با SDG3،

so maternal and child mortality, infectious diseases, etc ...

همچنین بارداری و زایمان و مرگ و میر کودکان، بیماری‌های عفونی و غیره…

This is an area where most of the rich world has hit the SDGs.

این حوزه‌ای است که بیشترجهان ثروتمند با SDG‌ها به آن می‌رسند.

And we also find, looking at our big countries,

و همچنان درمی یابیم، با نگریستن به کشور‌های بزرگ‌مان،

that the most advanced have got pretty close.

که پیشرفته‌ترین شدن خیلی نزدیک شده است.

Here are our 11 big countries,

اینجا ۱۱ کشور بزرگ‌مان قرار دارد،

and if you look at the top,

و اگر به بالا نگاه کنید،

Brazil and Russia are pretty close to the SDG target.

برزیل و روسیه بسیار به اهداف SDG نزدیک هستند.

But at the bottom --

ولی در انتها--

Ethiopia, Pakistan -- a long way to go.

اتیوپی، پاکستان-- راه طولانی در پیش دارند.

That's where we are in 2018.

اینجا جای ما در سال ۲۰۱۸ است.

What's our trajectory?

خط سیر ما چیست؟

On the current trajectory,

روی خط سیر اخیر،

how far are we going to get by 2030?

چقدرراه پیش رو داریم تا به ۲۰۳۰ برسیم؟

Well, let's have a look.

خب، بیایید نگاهی بیاندازیم.

Well, what we see is a lot of progress.

خب، آنچه مشاهده می‌کنیم پیشرفت‌ زیادی است.

See Bangladesh in the middle.

بنگلادش را در وسط ببینید.

If Bangladesh maintains its current rate of progress,

اگر بنگلادش سرعت پیشرفت فعلی را حفظ کند،

it could get very close to that SDG target.

می‌تواند به اهداف SDG بسیار نزدیک شود.

And Ethiopia at the bottom is making a huge amount of progress

و اتیوپی در پایین در حال پیشرفت زیادی است

at the moment.

در حال حاضر.

If that can be maintained, Ethiopia could get a long way.

اگر حفظ بشود، اتیوپی می‌تواند راه طولانی را طی کند.

We add this all up for all the countries of the world

ما همهٔ این‌ها را برای تمام کشور‌های جهان تجمیع کردیم

and our projection is a score of 94.5 by 2030.

و تصور ما یک بازه ۹۴/۵ تا ۲۰۳۰ است.

And if countries like the Philippines, which have grown more slowly,

و اگر کشورهایی مثل فیلیپین، که به آهستگی رشد دارد،

could accelerate progress,

بتوانند پیشرفت را سرعت ببخشند،

then we could get a lot closer.

آن وقت ما می‌توانیم خیلی جلوتر بیافتیم.

So there are reasons to be optimistic about SDGs 2 and 3.

خب دلایلی برای خوشبینی درباره SDG ۲ و ۳ وجود دارد.

But there's another very basic area of the SDGs where we're doing less well,

ولی یک حوزه بسیار ابتدایی از SDG‌ها هست که ما کم کاری کردیم،

which is SDG 6, on water and sanitation.

که SDG ۶ است،‌ برای آب و بهداشت.

Again, it's an SDG where most of the rich countries

همچنین، این SDG‌ای هست که بیشترکشورهای ثروتمند

have already achieved the targets.

درحال حاضر به اهدافش رسیده‌اند.

And again, for our big countries --

و همچنین، برای کشور‌های بزرگ‌مان --

our big 11 emerging countries,

۱۱ کشور بزرگ درحال رشد ما،

we see that some of the countries, like Russia and Mexico,

می‌بینیم که بعضی از این کشورها، مثل روسیه و مکزیک،

are very close to the target,

بسیار به هدف نزدیک هستند،

but Nigeria and other countries are a very long way back.

ولی نیجریه و بقیه کشورها خیلی عقب مانده‌اند.

So how are we doing on this target?

پس چگونه می‌توانیم به این هدف برسیم؟

What progress are we going to make over the next 12 years

چه رویکردی را باید برای ۱۲ سال آینده

based on the current direction of travel?

بر پایهٔ مسیر سفر اخیر اتخاذ کنیم؟

Well, here we go ...

خب، ما اینجاییم…

and yes, there is some progress.

و بله، اینجا کمی پیشرفت هست.

Our top four countries are all hitting the SDG targets --

چهار کشور برتر ما، همگی به اهداف SDG رسیده‌اند --

some are moving forward quite quickly.

برخی بسیار سریع جلو رفته‌اند.

But it's not enough to really move us forward significantly.

ولی واقعاً کافی نیست برای اینکه مارا بطورقابل ملاحظه پیش ببرند.

What we see is that for the world as a whole,

چیزی که برای جهان بطور کلی می‌بینیم،

we're forecasting a score of around 85, 86 by 2030 --

پیش‌بینی بازه‌ای حوالی ۸۵، ۸۶ تا۲۰۳۰ است --

not fast enough.

به اندازه کافی سریع نیست.

Now, obviously this is not good news,

الان، بطور واضح خبر خوبی نیست،

but I think what this data also shows is that we could be doing a lot better.

ولی فکر کنم که چیزی که این داده‌ها نشان می‌دهد این است که می‌توانیم بهتر عمل کنیم.

Water and sanitation is a solved problem.

آب و بهداشت و درمان یک مسألهٔ حل شده است.

It's about scaling that solution everywhere.

دربارهٔ مقیاس است که راه‌حلش همه جا هست.

So if we could accelerate progress in some of those countries

پس اگر در برخی از آن کشورها جریان را تسریع کنیم

who are improving more slowly --

آن‌هایی که کندتر پیش می‌روند --

Nigeria, the Philippines, etc. --

نیجریه، فیلیپین و غیره، --

then we could get a lot closer to the goal.

آن وقت می‌توانیم خیلی به هدف نزدیک شویم.

Indeed, I think SDG 6 is probably the biggest opportunity

درواقع، فکر می‌کنم SDG ۶ شاید بزرگترین فرصت باشد

of all the SDGs for a step change.

برای همهٔ SDG‌ها برای تغییر مسیر.

So that's an area we could do better.

پس حوزه‌ایی هست که بهتر عمل کنیم.

Let's look finally at an area where we are struggling,

بیایید نگاهی اجمالی داشته یاشیم به حوزه‌ای که مورد بحث ماست،

which is what we call personal rights and inclusiveness.

جاییکه آن را حقوق شخصی و جامع می‌نامیم.

This is covering concepts across a range of SDGs.

این مقوله باور‌های ما را در مقابل دامنهٔ SDG‌ها پوشش می‌دهد.

SDG 1 on poverty, SDG 5 on gender equality,

SDG1 برای فقر، SDG5 برای برابری جنسیتی،

SDG 10 on inequality,

SDG10 برای عدم تساوی،

SDG 11 on inclusive cities

SDG11 برای شهر‌های فراگیر

and SDG 16 on peace and justice.

و SDG۱۶ برای آرامش و عدالت.

So across those SDGs there are themes around rights and inclusiveness,

بنابراین در طول SDG‌ها موضوعاتی حول و حوش حقوق و جامعیت،

and those may seem less immediate or pressing

و آن‌هایی که بنظرفوریت یا فشار کمتری دارند

than things like hunger and disease,

نسبت به چیز‌هایی مثل گرسنگی و بیماری،

but rights and inclusion are critical to an agenda of no one left behind.

ولی حقوق و بهرمندی حیاتی و در دستور کار هستند تا کسی جا نماند.

So how are we doing on those issues?

خب با آن مسائل چگونه برخورد می‌کنیم؟

Let's start off with personal rights.

بگدارید با حقوق شخصی شروع کنیم.

What I'm going to do first is show you our big countries in 2015.

کاری که اول از همه می‌کنم این است که کشورهای بزرگ‌مان را در ۲۰۱۵ نشانتان بدهم.

So here they are,

خب آن‌ها اینجا هستند،

and I've put the USA and Japan back in,

ومن آمریکا و ژاپن را داخل گذاشته‌ام،

so it's our 13 biggest countries in the world.

خب این ۱۳ تا از بزرگترین کشورها درجهان هستند.

And we see a wide range of scores.

و دامنهٔ وسیعی از امتیازها را می‌بینیم.

The United States at the top with Japan hitting the goals;

آمریکا با ژاپن در راس هستند و به اهداف رسیده اند؛

China a long way behind.

چین با فاصلهٔ طولانی بعد آن‌هاست.

So what's been our direction of travel

خب مسیرمان برای سیر

on the rights agenda over the last three years?

در مورد بحث روزحقوق در سه سال گذشته چه می‌باشد؟

Let's have a look.

بیایید نگاهی بیاندازیم.

Well, what we see is actually pretty ugly.

خب، چیزی که مشاهده می‌کنیم درواقع بسیار ناخوشایند است.

The majority of the countries are standing still or moving backwards,

اکثریت کشورها یا ثابت مانده‌اند یا پسرفت داشته‌اند،

and big countries like Brazil, India, China, Bangladesh

و کشور‌های بزرگی چون برزیل، هندوستان، چین، بنگلادش

have all seen significant declines.

همه شاهد کاهش قابل ملاحظه‌ایی بوده‌اند.

This is worrying.

نگران‌کننده است.

Let's have a look now at inclusiveness.

بگذاریید الان نگاهی به فراگیری بیاندازیم.

And inclusiveness is looking at things

و فراگیری به چیز‌هایی نگاه می‌کند

like violence and discrimination against minorities,

مثل خشونت و تبعیض علیه اقلیت‌ها،

gender equity, LGBT inclusion, etc...

تساوی جنسیتی، جامعه دگرباش‌ها، و غیره…

And as a result, we see that the scores for our big countries are generally lower.

و در نتیجه، می‌بینیم که امتیازها برای کشورهای بزرگ‌مان عموما پایین‌تر است.

Every country, rich and poor alike, is struggling

هر کشوری، ثروتمند و فقیر بطور مشابه، در جدال است

with building an inclusive society.

با ساختن جامعهٔ آرمانی.

But what's our direction of travel?

ولی مسیر سفر ما کجاست؟

Are we building more inclusive countries?

آیا ما کشور‌های آرمانی بیشتری می‌سازیم؟

Let's have a look -- progress to 2018.

بیایید نگاهی داشته باشیم --پیشرفت تا ۲۰۱۸.

And again we see the world moving backwards:

ودوباره شاهد پسرفت جهانی هستیم:

most countries static,

آمار بیشتر کشورها،

a lot of countries going backwards --

بسیاری از کشورها پسرفت می‌کنند --

Bangladesh moving backwards --

بنگلادش پسرفت می‌کند --

but also, two of the countries that were leading --

ولی همچنین، دوتا ازکشورها که پیشرو بودند --

Brazil and the United States --

برزیل و ایالات متحده --

have gone backwards significantly

بطور واضح پسرفت داشته‌اند

over the last three years.

در طی سه سال گذشته.

Let's sum this up now for the world as a whole.

بگذارید الان خلاصه‌اش کنم برای جهان بطور کلی.

And what we see on personal rights for the whole world

و چیزی که می‌بینیم از حقوق فردی برای کل جهان

is we're forecasting actually a decline in the score on personal rights

این است که در حقیقت پیش‌بینی کاهش امتیاز حقوق فردی

to about 60,

تا حدود ۶۰ را داریم،

and then this decline in the score of inclusiveness to about 42.

و بعد این کاهش امتیاز برای فراگیری حدود ۴۲ است.

Now, obviously these things can change quite quickly

روشن است این چیزها می‌تواند به سرعت تغییر کنند

with rights and with changes in law, changes in attitudes,

با حقوق و با تغییرات در قانون، تغییر در رویکرد،

but we have to accept that on current trends,

ولی باید بپذیریم که با روند کنونی،

this is probably the most worrying aspect of the SDGs.

شاید بیشترین انتظار نگران کننده برای SDG‌ها است.

How I've depressed you ...

چقدر نا امیدتان کردم…

(Laughter)

(خنده)

I hope not because I think what we do see

امیدوارم نشده باشید چون فکر می‌کنم آنچه می‌بینیم

is that progress is happening in a lot of places

این است که آن روند در بسیاری از مکان‌ها درحال وقوع است

and there are opportunities for accelerating progress.

و فرصت‌هایی هم برای کاهش دادن روند وجود دارد.

We are living in a world that is tantalizingly close

ما در جهانی زندگی می‌کنیم که بشدت دنبال این است

to ensuring that no one need die of hunger or malaria or diarrhea.

که هیچ کس نباید از گرسنگی یا مالاریا یا اسهال بمیرد.

If we can focus our efforts, mobilize resources,

اگر بتوانیم بر تلاش‌هایمان متمرکز شویم، منابع را تغییر دهیم،

galvanize the political will,

آرمانی‌های سیاسی را برانگیخته کنیم،

that step change is possible.

تغییر مسیر ممکن می‌شود.

But in focusing on those really basic, solvable SDGs,

ولی با تمرکزروی SDG‌های قابل حل واقعاً ابتدایی،

we mustn't forget the whole package.

نباید تمام موضوع را فراموش کنیم.

The goals are an unwieldy set of indicators, goals and targets,

اهداف مجموعه‌ایی از شاخص‌های دست‌و‌پا ‌گیراند، اهداف و نشانه ها،

but they also include the challenges our world faces.

ولی آن‌ها همچنین شامل چالش حقیقت‌های جهان ما هستند.

The fact that the SDGs are focusing attention

حقیقت اینکه SDGها توجه را بر روی این واقعیت

on the fact that we face a crisis in personal rights and inclusiveness

کهما با بحران حقوق فردی و جامع مواجه هستیم می‌گذارند

is a positive.

مثبت است.

If we forget that,

اگر آن را فراموش کنیم،

if we choose to double down on the SDGs that we can solve,

اگر انتخاب کنیم که تلاش مضاعف خود را بر SDG‌هایی را که می‌توانیم حل کنیم،

if we go for SDG à la carte and pick the most easy SDGs,

اگر سوی SDG سفارشی برویم و آسانترین SDG‌ها را برداریم،

then we will have missed the point of the SDGs,

آن ‌وقت در منظور SDGها دچار خطا می‌شویم،

we will miss the goals

اهداف را از دست خواهیم داد

and we will have failed on the promise of the SDGs.

و در برآورده شدن وعده‌های SDG‌ها شکست خواهیم خورد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)