Photos of Africa, taken from a flying lawn chair | George Steinmetz

Translator: Amir Pouya Cheraghi Reviewer: Ehsan Memari

I have to tell you,

باید اقرار کنم

it's more than a little intimidating being up here,

که سخنرانی کردن این بالا کمی ترسناک است،

an old American guy trying to tell Africans

یک پیرمرد آمریکایی سعی دارد به آفریقایی ها

something new about your own continent.

چیزهای تازه ای درمورد قاره آنها بگوید.

But sometimes, an outsider can see things in a different way,

اما گاهی یک غریبه می تواند همه چیز را به شکلی متفاوت ببیند،

like from the air.

مثلا از آسمان.

That's what I found by flying low and slow all over the African continent

من با پروازی آرام و کم ارتفاع برفراز کل قاره آفریقا

as I photographed the spectacle of its diversity.

و عکس برداری از تنوع مناظر آن به این نتیجه رسیدم.

And I wasn't always an old guy.

البته که همیشه پیرمرد نبودم.

(Laughter)

(خنده حضار)

This is me in 1979,

این منم در سال ۱۹۷۹،

a kid from California backpacking his way through the Ituri Forest of Zaire.

جوانی کالیفرنیایی که با یک کوله پشتی به جنگل "ایتوری" در زایر(کنگو) سفر کرده.

I was on a yearlong hitchhiking trip.

سفری یک ساله با کوله داشتم.

I had just dropped out of Stanford University,

به تازگی دانشگاه استندفورد را رها کرده بودم،

and I went from Tunis to Kisangani to Cairo

از تونس به کیسنگانی و بعد به قاهره رفتم

and learned how to live on 10 dollars a day.

و یاد گرفتم چطور با ده دلار باید زندگی کرد

It was an amazing experience for me.

تجربه فوق العاده ای بود.

I spent about a week in this Dinka cattle camp

حدود یک هفته ای را کنار ساحل نیل در قسمت های جنوبی سودان

on the banks of the Nile in South Sudan.

با گله های احشام قبیله دینکا زندگی کردم.

The Dinka taught me how to tie papyrus into a shelter,

آن جا یاد گرفتم چطور از پاپیروس در ساخت پناهگاه استفاده کنم،

and also I observed how they had adapted their way of life

همچنین دیدم که چگونه شیوه زندگی خودشان را

around the migratory needs of their beloved cattle.

با کوچ گاوهای محبوب شان تطبیق دادند.

It was a like a graduate course in ecological ethnography,

مثل یک دوره ی تحصیلی در رشته ی مردم شناسی قومیتی بود،

and I got busy taking notes with a camera.

و من با دوربین مشغول نکته برداری بودم.

With no money for rides,

آنها کاملا مجانی،

they often made the Mzungu ride on the roof of the trucks,

روی سقف کامیون های خود یا مثل اینجا،

or in this case, on the top of the train going across South Sudan.

روی سقف قطار کل سودان جنوبی را می چرخیدند.

I felt like I was riding on the back of an insect

حس می کردم که پشت یک حشره سوار شدم

going across the enormous tapestry of Africa.

و نقش و نگارهای آفریقای بزرگ را می دیدم.

It was an incredible view from up there,

آن بالا منظره خارق العاده ای داشت،

but I couldn't help but think,

به سرم این فکر خطور کرد،

wouldn't it be even more amazing if I could fly over that landscape

جالب تر نمی شد اگر مثل پرنده می توانستم

like a bird?

بالای این مناظر پرواز کنم؟

Well, that notion stayed with me,

این ایده در ذهنم باقی ماند،

and 20 years later,

و ۲۰ سال بعد،

after becoming a professional photographer,

بعد از تبدیل شدن به عکاسی حرفه ای،

I was able to talk National Geographic

موفق شدم نشنال جئوگرافیک را قانع کنم تا

into doing a big story in the central Sahara,

مستند بزرگی را در صحرای آفریقا بسازند،

and I came back with a new kind of flying machine.

و با نوعی ماشین پرنده جدید برگشتم.

This is me piloting the world's lightest and slowest aircraft.

این من هستم که درحال راندن سبک ترین و کندترین طیاره جهان ام.

(Laughter)

(خنده حضار)

It's called a motorized paraglider.

اسمش پاراگلایدر موتوردار هست.

It consists of a backpack motor and a parachute-style wing,

که شامل موتوری در قسمت عقب و بالی به شکل چتر نجات می شود،

and it flies at about 30 miles an hour.

که با سرعت ۴۸ کیلومتر در ساعت پرواز می کند.

With 10 liters of fuel, I can fly for about two hours,

با ۱۰ لیتر سوخت چیزی حدود دو ساعت می توان پرواز کرد،

but what's really amazing about it is it gives me an unobstructed view,

اما ویژگی خارق العاده اش این هست که نمایی باز در اختیار شما می گذارد،

both horizontally and vertically,

هم افقی و هم عمودی،

like a flying lawn chair.

دقیقا مثل یک صندلی پرنده.

My hitchhiker's dream of flying over Africa came true

رویای دوران کوله گردی من درباره ی پرواز برفراز آفریقا

when I spotted these two camel caravans passing out in the middle of the Sahara.

زمانی به حقیقت پیوست که دو کاروان شتر در حال حرکت را در میانه صحرا دیدم.

The one in the foreground is carrying salt out of the desert,

کاروان جلوتر در حال حمل نمک از بیابان،

while the one in the background is carrying fodder

کاروان پشتی هم برای مسیر بازگشت

for the animals heading back in.

علوفه حمل می کند.

I realized you couldn't take this kind of picture

متوجه شدم چنین تصاویری را نمی توان با

with a conventional aircraft.

یک هواپیمای معمولی گرفت.

An airplane moves too fast,

هواپیما خیلی سریع حرکت می کند،

a helicopter would be too loud with too much downdraft,

هلیکوپتر هم صدایی زیاد همراه با گرد وغبار ایجاد می کند،

and it dawned on me that this crazy little aircraft I was flying

به ذهنم رسید هواپیمای کوچکی که سوارش بودم

would open up a new way of seeing remote parts of the African landscape

شیوه جدیدی برای دیدن بخش های دست نیافتنی از مناظر آفریقا

in a way that had never really been possible before.

طوری که قبلا ممکن نبوده را ایجاد می کند.

Let me show you how it works.

بگذارید طرز کارش را نشان بدهم.

(Applause)

(تشویق حضار)

Thanks.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)

This may seem a bit dangerous, but I am not some kind of adventure dude.

شاید به نظر کمی خطرناک باشد، اما من آدم ماجراجویی نیستم.

I'm a photographer who flies, and I only fly to take pictures.

من عکاسی هستم که پرواز می کند، و فقط همین کار را انجام می دهم.

My favorite altitude is between 200 and 500 feet,

ارتفاع مورد علاقه ام بین ۶۰ تا ۱۵۰ متر،

where I can see the world three-dimensionally,

جایی که با وجود محدودیت های انسانی،

but also at a human scale.

می توانم جهان رو سه بعدی ببینم.

I find that a lot of what I'd done over the years in Africa,

متوجه شدم خیلی از کارهایی را که در طول سال ها در آفریقا انجام دادم،

you could try to do with a drone,

می توانید با یک پهباد انجام شان بدهید،

but drones aren't really made for exploration.

اما پهبادها برای اکتشاف ساخته نشدند.

They only fly for about 20 minutes of battery life

شارژ باتری آنها فقط ۲۰ دقیقه است

and about three kilometers of range,

و فقط حدود ۳ کیلومتر برد دارند،

and all you get to see is what's on a little screen.

و تنها چیزی که نصیبتان می شود تصاویرکوچک نمایشگرهستند.

But I like to explore.

اما من دوست دارم کشف کنم

I want to go over the horizon and find new things, find weird stuff,

می خواهم به افق برم و چیزهای تازه وعجیب را پیدا کنم،

like this volcanic caldera in Niger.

مثل این دهانه ی عظیم آتشفشانی در نیجر.

If you look at the altimeter on my left leg,

اگر به ارتفاع سنج روی پای چپ من نگاه کنید

you'll see that I'm about a mile above takeoff.

می بینید که ۱۵۰۰ متر از زمین فاصله دارم.

Flying that high really freaked me out,

پرواز در آن ارتفاع واقعا هیجان زده ام کرد،

but if you talk to a pro pilot,

اگر ازخلبان های حرفه ای بپرسید،

they'll tell you that altitude is actually your friend,

می گویند ارتفاع دوست شما است،

because the higher you are,

چون هرچه ارتفاع بیشتری دارید،

the more time you have to figure out your problems.

فرصت بیشتری هم دارید که مشکلات فنی را پیدا کنید.

(Laughter)

(خنده حضار)

As a rank amateur, I figured this gave me more time

به عنوان یک غیرحرفه ای فهمیدم که ارتفاع زیاد وقت

to scream on the way back down.

بیشتری برای جیغ زدن میده.

(Laughter)

(خنده حضار)

To calm myself down, I started taking pictures,

برای آرام کردن خودم، شروع به عکس گرفتن کردم،

and as I did, I became rational again,

و با اینکار دوباره خونسرد شدم،

and I was getting buffeted by a Harmattan wind

اما گیر تندباد هارمتان افتادم

which was coming out of the upper right hand corner of this picture,

که ازقسمتی که درگوشه ی سمت راست این تصویر است می وزید،

and I started to notice how it had filled the entire crater with sand.

توجهم به این که کل دهانه چطور با شن پر شده بود جلب شد.

When I got to the north of Chad, I found a different kind of volcano.

وقتی به شمال چاد رسیدم، آتشفشان متفاوتی پیدا کردم.

These had had their entire exteriors stripped away,

کاملا پوسته ی خارجی این آتشفشان ها از بین رفته بود

and all that was left was the old core,

و فقط هسته ی کهنه آن ها باقی مانده بود،

and in the middle of the Sahara,

درست وسط صحرای بزرگ،

I felt like I was seeing the earth with its living skin stripped away.

احساس کردم درحال تماشای زمین بدون پوسته آن هستم.

Much of the Sahara is underlain by an enormous freshwater aquifer.

بخش های زیای از صحرا توسط آبگیرهای عظیمی از آب شیرین پوشیده شده است.

When you go to the basin, sometimes you can see it leaking out.

وقتی به آبگیر می رفتید می توانستید جوشیدن آب از زمین را ببینید

If you were to walk through those palm groves,

اگه داخل آن نخلستان ها قدم می زدید،

you could drink fresh water out of your footsteps.

می توانستید از زیر ردپاهای خودتان آب تازه بنوشید.

But that green lake water?

آن دریاچه ی سبزرنگ چطور؟

Due to extreme evaporation, it's saltier than seawater

به علت تبخیر بیش ازحد شورتر از آب دریاست

and virtually lifeless.

و قابلیت حیات ندارد.

In Niger, I was amazed to see

در نیجر از دیدن این که بومی ها

how the locals learned how to exploit a different kind of desert spring.

چگونه از نوعی بهار متفاوت در بیابان بهره می بردند به وجد آمدم.

Here, they mix the salty mud with spring water

آنها گل و لای حاوی نمک را با آب بهاری ترکیب کرده

and spread it out in shallow ponds,

و در تالاب های کم عمق پخش می کنند،

and as it evaporated, it turned into a spectacle of color.

و همانطور که تبخیر می شود، منظره ای رنگی بوجود می آورد.

My rig is also amazing for looking at agriculture.

همچنین تجهیزات من برای تماشای کشاورزی هم فوق العاده است.

This picture was taken in southern Algeria,

این عکس در جنوب الجزایر گرفته شده،

where the locals have learned how to garden in a mobile dune field

جایی که بومی ها آموخته اند چگونه در زمین های شنی ناپایدار و به کمک

by tapping into shallow groundwater.

آب های زیرزمینی سطحی زراعت کنند.

I also loved looking at how animals have adapted to the African landscape.

همچنین از تماشای نحوه ی تطابق حیوانات با چشم اندازهای آفریقا لذت بردم.

This picture was taken in Lake Amboseli,

این عکس در" دریاچه آمبوسلی"

just across the border from here in Kenya.

درست آن طرف مرز کنیا گرفته شده است.

The elephants have carved the shallow lake water up

فیل ها دریاچه ی کم عمق را

into a network of little pathways,

به شبکه ای از گذرگاه های کوچک تکه تکه کرده اند،

and they're spaced just enough apart

و فقط به قدری فضا باز شده است

that only elephants, with their long trunks,

که تنها فیل ها با خرطوم های بلند خود

can tap into the most succulent grasses.

بتوانند از علوفه تازه استفاده کنند.

In Namibia, the zebra have learned how to thrive in an environment

در نامیبیا، گورخرها به چگونگی بقا در محیطی که هیچ گونه

that gets no rainfall at all.

بارشی ندارد پی برده اند.

These grasses are irrigated by the dense coastal fog

این علف ها هرروز صبح به وسیله مه غلیظی

that blankets the area every morning.

که منطقه را می پوشاند سیراب می شوند.

And those bald patches out there?

و بخشهای بدون علف،

They call them fairy circles,

مناطق دایره ای جادو شده ای که

and scientists still struggle to understand what causes them.

دانشمندان هم هنوز درباره منشا آنها به نتیجه ای نرسیده اند.

This is Mount Visoke, with a small crater lake in its summit at 3,700 meters.

این کوه ویسوک است که دریاچه ای کوچک روی دهانه قله ۳۷۰۰ متری خود دارد.

It forms the roof of the Great Rift Valley

که شامل " دره گریت ریفت "

and also the border between Rwanda and Congo.

و همچنین مزر بین رواندا و کنگو می شود.

It's also the center of the reserve for the fabled mountain gorilla.

همینطور مرکز اندوخته ای برای کوه افسانه ای گوریل است.

They're actually the big money-maker in Rwanda,

این ها برای رواندا منابع درآمد بزرگی هستند،

and on this side of the border, conservation has become a huge success.

در این مناطق نگهداری از منابع طبیعی با موفقیت قابل توجهی همراه بوده است.

Rwanda has the highest rural population density in Africa,

رواندا بیشترین تراکم جمعیت روستایی در آفریقا را دارد،

and I saw it in almost every corner of the country I went to.

و این موضوع را درهرگوشه از کشور که پا گذاشتم مشاهده کردم.

I've heard it said that competition for land

شنیدم که رقابت برای تصاحب زمین

was one of the things that led to the tensions

از چیزهایی بوده که به تنش هایی منجر شده

that caused the genocide of the 1990s.

و نسل کشی دهه ۱۹۹۰ را رقم زده است.

I went back to South Sudan a few years ago,

چند سال پیش دوباره به سودان جنوبی بازگشتم،

and it was amazing to see how much things had changed.

دیدن آن همه تغییرات خارق العاده بود.

The Dinka were still in love with their cattle,

"مردم قبیله دینکا"هنوزعاشق گاوهایشان بودند

but they had turned in their spears for Kalashnikovs.

ولی کلاشینکف را جایگزین نیزه کرده بودند.

The cattle camps from above were even more spectacular

گله گاوها از بالا حتی تماشایی تر از چیزی که تصور می کردم

than I could have imagined, but things had changed there too.

شده بودند ولی آنجا تغییراتی رخ داده بود.

You see those little blue dots down there?

آن نقطه های کوچک آبی را می بینید؟

The Dinka had adapted to the new reality,

"دینکا" با واقعیتی جدید سازگار شده بود،

and now they covered their papyrus shelters

اکنون آنها پناهگاه های پاپیروسی خود را

with the tarps from UN food convoys.

با برزنتهای سازمان ملل پوشانده اند.

In Mali, the Bozo people have learned how to thrive

در مالی" مردم بوزو" یاد گرفته بودند

in the pulsating rhythms of the Niger River.

چگونه ازجریان پرتلاطم رود نیجر بهره ببرند.

As the rainy season ends and the water subsides,

آنها با پایان فصل بارانی و فروکش کردن آب،

they plant their rice in the fertile bottoms.

در زمینهای حاصلخیز برنج می کارند.

And that village in the lower right corner,

و آن دهکده در گوشه ی پایین سمت راست،

that's Gao, one of the jumping off points for the major trade routes

"گئو" نام دارد که یکی از نقاط شروع مسیرهای اصلی تجارت

across the Sahara.

در صحرای بزرگ است.

At the end of the harvest,

پس از برداشت محصول،

the Bozo take the leftover rice straw

"مردم بوزو"پوشال باقیمانده برنج را

and they mix it with mud to reinforce their roofs and the village mosque.

با گل و لای ترکیب می کنند تا سقف خانه ها و مسجد دهکده را مستحکم کنند.

I must have flown over a dozen villages like this along the Niger River,

مطمئنم برفراز ده ها دهکده ی مشابه در طول رود نیجر پرواز کردم،

and each one was unique, it had a different pattern.

هر کدام منحصر به فرد بودند و الگویی متفاوت داشتند.

And each mosque was like a sculptural masterpiece,

هر مسجد مانند یک شاهکار دیدنی بود،

and no two were alike.

و هیچ یک مثل هم نبودند.

I've flown all over the world, and nothing can really compare

من برفراز کل دنیا پرواز کرده ام، اما هیچ چیزی قابل قیاس با

to the cultural diversity of Africa.

تنوع فرهنگی آفریقا نبود.

You see it in every country,

تنوعی که درهرکشوری می بینید،

from Morocco

از مراکش گرفته

to Ethiopia,

تا اتیوپی،

to South Africa,

آفریقای جنوبی،

to Mozambique,

موزامبیک،

to South Sudan,

سودان جنوبی،

to Mali.

و مالی.

The array of environments and cultural adaptations to them

آرایش محیط زیست و تطابق فرهنگی با آنها

is really extraordinary,

واقعا شگفت انگیز است،

and the history is pretty cool too.

و تاریخ شان هم جذاب است.

From the air, I have a unique window into the earliest waves

از آن بالا، نگاه منحصر به فردی هم به نخستین موج های

of colonial history.

تاریخ مستعمراتی داشتم.

This is Cyrene on the coastal mountains of Libya,

اینجا "سایرین" در کوه های ساحلی لیبی است

that was founded by the Greeks, in 700 BC, as a learning center,

که ۷۰۰ سال پیش از میلاد به عنوان مرکزی آموزشی توسط یونانیها

and Timgad, which was founded in what's now Algeria

و "تیمگاد" نیز در الجزیره کنونی ۱۰۰ سال پس از میلاد توسط

by the Romans in 100 AD.

رومیها بنا شدند.

This was built as a retirement community for old Roman soldiers,

این مجموعه به عنوان جامعه بازنشستگان برای سربازان رومی کهن سال ساخته شده

and it amazed me to think

و من را به این فکر واداشت که

that North Africa was once the breadbasket for the Roman Empire.

زمانی آفریقای شمالی مرکز مهمی برای امپراتوری روم بوده است.

But 700 years after Timgad was built, it was buried in sand,

اما " تیمگاد " ۷۰۰ سال پس از بنا شدن در زیر خاک دفن شد

and even then, the African climate was wetter than it is today.

و حتی آن زمان، اقلیم آفریقا مرطوب تر از اقلیم امروزش بود.

The African climate continues to change,

اقلیم آفریقا همچنان درحال تغییر است،

and you see it everywhere,

این تغییرات را همه جا می بینید،

like here in the Gorges de Ziz,

مثلا اینجا در "جورج دی زیز"

where a freak rainstorm came barreling out of the Sahara

باران شدیدی با سرعت زیاد از دل صحرا بیرون آمد

and blanketed the mountains in snow.

و کوه ها را با برف پوشاند.

I never thought I would see date palms in snow,

هرگز تصور نمی کردم که نخل های خرما را در برف ببینم،

but the kids that day had a great time throwing snowballs at each other.

اما بچه ها آن روز از پرت کردن گلوله های برف به سمت یک دیگر لذت می بردند.

But it made me wonder, how are Africans going to adapt

این من را به تعجب واداشت که آفریقایی ها چطور می خواهند

to this rapidly changing climate going forward?

خودشان را با این تغییرات سریع اقلیمی وفق بدهند؟

In a continent as dynamic and diverse as Africa,

در قاره ای به پویایی و تنوع آفریقا به نظر می رسد،

sometimes it seems that the only constant is change.

تنها چیز پایدار در این قاره واژه "تغییر کردن" است.

But one thing I've learned

اما متوجه آن شدم

is that Africans are the ultimate improvisers,

که آفریقاییها به شدت در حال بهتر شدن هستند

always adapting and finding a way forward.

و همیشه خود را وفق می دهند و به جلو حرکت می کنند..

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)