5 steps to remove yourself from drama at work | Anastasia Penright

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Leila Ataei

Alright. I have a close, tight-knit circle of friends.

خوب، من گروهی از دوستان خیلی نزدیک دارم.

We're all in different cities and we're all in different areas,

همه ما در شهرهای متفاوت و با زمینه‌های متفاوت هستیم،

from local news to city government

از خبر محلی تا دولت محلی

to law, financial services ...

تا حقوق، خدمات بازرگانی ...

And despite those different areas,

و علی رغم زمینه‌های متفاوت

we seem to share similar stories of workplace drama.

به نظر می‌رسد همه ما داستان‌های مشابهی در مورد درام محیط کار داریم.

Now, I define workplace drama as

حالا من هیجان محیط کار را اینگونه تعریف می‌کنم

an annoyance that adds additional stress to the job.

آزاری که به فشار کار می‌افزاید.

So again, it's when people get on your nerves,

خوب زمانی است که افراد روی اعصاب شما هستند،

not the job itself.

نه خود شغل.

So as we're going through these stories,

خوب درحین مرور این داستانها،

I'm realizing there has to be a better way for us to coexist with our coworkers

متوجه می‌شوم که روش بهتری برای همزیستی با همکاران باید باشد

without this much drama.

آن هم بدون این همه هیجان.

So I created a few steps that have been working for me,

بنابراین چند گام را ساختم که در مورد خودم عمل می‌کند،

and I'm happy to share them with you guys today.

و خوشحال می‌شوم آن‌ها را امروز با شما مطرح کنم.

Step 1: rewind and reflect,

گام اول: برگرد و تأمل کن،

also known as, "What did I do?"

همچنین معروف است به «من چه کار کردم؟»

I want you guys to all replay your most recent workplace drama situation

از همه شما می‌خواهم تا آخرین وضعیت درام محیط کارتان را

in your head like a movie.

مثل یک فیلم در ذهن‌تان مرور کنید.

Ignore all of the emotion and just focus on you.

همه احساسات را فراموش کنید و فقط بر خودتان متمرکز شوید.

But for now, let's just think about this hypothetical:

اما فعلاً، فقط به این فرضیه فکر کنید:

say you're on a group project,

شما در یک پروژه تیمی هستید،

you each have your own individual assignments

هر یک از شما تکالیف فردی خود را دارد

and then you all divide up the work.

و همه شما تقسیم کار کرده‌اید.

But then someone becomes unresponsive --

اما پس از آن یکی بی‌مسئولیت می‌شود --

not answering calls, they go ghost.

به تلفن‌ها پاسخ نمی‌دهد، ناپدید می‌شود.

Then you or someone else has to now pick up that additional slack.

سپس شما یا یکی دیگر باید این وظیفه اضافه را تقبل کند.

So in a brief, small, very tiny lapse in judgment,

پس در یک قضاوت کوتاه، سریع و سرسری،

you vent to the nearby coworker.

شما به همکاران نزدیک‌تان نق می‌زنید.

Then all of a sudden, your ghost comes back,

سپس ناگهان دوباره سروکله‌اش پیدا می‌شود،

and they surprisingly know everything you just said.

و در کمال تعجب همه یادشان است چیزهایی که شما گفتید.

(Laughter)

(خنده)

Now, what did I do in this situation?

حالا در این وضعیت چه کار باید بکنم؟

I vented to someone who was not my confidant.

من پیش کسانی نق زده‌ام که محرم نبوده‌اند.

Why would I do that?

چرا باید این کار را بکنم؟

Sometimes we create this unspoken bond with people

گاهی ما ارتباطی غیرقابل بیان با افراد داریم

that only exists in our heads.

که فقط در ذهن‌مان است.

They don't owe me their discretion.

آن‌ها نگفتند که محرم هستند.

I just assumed it was there.

من فقط فرض کردم اینگونه است.

So we're not going to go down a rabbit hole,

قرار نیست که به سوراخ خرگوش فرو رویم،

trying to figure out why they did that.

تا بدانیم چرا این کار را با ما کردند.

It doesn't matter. They did it.

اهمیتی ندارد. این کار را کرده‌اند.

But the goal in this step is self-reflection.

اما در این گام، هدف، خودتأملی است.

We need to focus on what did we do

باید در آنچه انجام می‌دهیم متمرکز شویم

so we can avoid it in the future.

تا از ارتکاب این کار در آینده جلوگیری کنیم.

Step 2: come back to reality,

گام دوم: به واقعیت برگردید،

also known as, "It needs to stop."

همچنین معروف است به «باید متوقف شود.»

(Laughter)

(خنده)

So you guys ever think about problems before you get to work?

خوب شما دوستان اصلاً قبل از انجام کار به مشکلات آن فکر می‌کنید؟

Oh -- it's just me?

اوه -- فقط من فکر می‌کنم؟

(Laughter)

(خنده)

Well, I'm guilty of it.

خوب من در این زمینه متهم هستم.

I think about all of these situations in my head,

من در مورد تمام این وضعیت‌ها در مغزم فکر می‌کنم،

and then I get mad just thinking about it.

و سپس در فکر کردن خالی زیاده‌روی می‌کنم.

So I'm telling myself, "No, you're just being prepared, Stacy."

و به خودم می‌گویم، «خوب استیسی الان آماده هستی.»

(Laughter)

(خنده)

"You are just making sure that you can handle

«فقط به خود اطمینان می‌دهی که از پس کار بر می‌آیی

whatever they're about to throw at you."

حالا هر سنگی که می‌خواهد از سمت دیگران پرتاب شود.»

But you're not.

اما آماده نیستی.

What you're really doing is setting yourself up

تنها کاری که دارید می‌کنید به خود آمادگی می‌دهید

and creating this anxiety in your head

و اضطرابی در ذهن‌تان بوجود می‌آورید

that doesn't exist.

که وجود خارجی ندارد.

Then we also have to be careful about

سپس ما هم باید در مورد گوش دادن

listening to other people's made-up scenarios.

به سناریوهای ساختگی دیگران مواظب باشیم.

Here's what I mean.

منظورم این است.

Let's say you're in the break room,

فرض کنید در سالن استراحت هستید،

and you're talking to some coworkers.

و دارید با تعدادی از همکاران صحبت می‌کنید.

Then, all of a sudden, another coworker comes in.

سپس ناگهان یکی دیگر از همکاران وارد می‌شود.

Now, they seem to just be in deep thought --

اکنون به نظر می‌رسد همه در تفکر عمیقی هستند --

not overly cheerful, but they're not rude.

نه زیاد خوشحال ولی گستاخ نیستند.

They come in, they walk out.

آنها وارد می‌شوند، خارج می‌شوند.

Then the coworkers over here begin to diagnose

سپس همکاران در اینجا شروع می‌کنند

what they feel is wrong with that person.

به بیان احساسات ناجوری که نسبت به آن شخص دارند.

They're saying things like,

چیزهایی می‌گویند از قبیل:

"Oh, they're just mad they didn't get the job."

«اوه، آنها دیوانه‌اند، آنها این کار را انجام ندادند.»

Or they're saying, "Oh, no, no, no --

یا می‌گویند، «اوه نه، نه، نه --

during this season, they're just always upset."

در این مرحله همیشه غمگین هستند.»

And you're sitting here like, yep, that must be it.

و شما اینجا نشسته‌اید و می‌گویید بله باید اینگونه باشد.

You're listening to this as if this is facts.

شما دارید به این صحبت‌ها بعنوان حقیقت گوش می‌کنید.

Meanwhile, this coworker can be in deep thought

در این لحظه این همکار در تفکر عمیقی است

about literally anything.

در مورد اصطلاحاً هیچ چیز.

می‌توانستند فقط یک بسته آب‌نبات استاربرست باز کنند،

They could have just opened a pack of Starburst,

got four yellows back-to-back,

و ۴ رنگ زرد کنار هم گیر آورند،

and they're just trying to figure out what happened.

و فقط تلاش کنند بفهمند که چه رخ داده است.

(Laughter) (Applause)

(خنده) (تشویق)

But you're over here listening.

اما شما اینجا هستید و گوش می‌کنید.

And you're listening to their made-up scenario

و دارید به داستان ساختگی آن‌ها گوش می‌دهید

that now can impact

که اکنون می‌تواند

how you choose to interact with that person throughout the day.

بر نحوه برخورد شما با آن شخص در طول روز اثر بگذارد.

Whether we're creating fake stories in our head

چه اینکه داستان‌های ساختگی در ذهن‌مان بسازیم

or listening to other people's made-up stories,

یا به داستان‌های ساختگی دیگران گوش کنیم،

it needs to stop.

باید متوقف شویم.

The goal in this step:

هدف این گام:

stop stressing over things that haven't happened.

از تمرکز بر چیزهایی که رخ نداده‌اند بازایستید.

Alright. Step 3:

خیلی خوب. گام ۳:

vent and release.

نق بزن و خودت را خالی کن.

It's good to have a vent buddy.

خوب است همدمی داشته باشید‌ برای نق زدن.

This is your coach, your cheerleader,

او مربی، مشوق،

your therapist,

و طبیب شماست.

whatever you need them to be in the moment.

او هر چیزی است که شما در آن لحظه نیاز دارید.

This is not like that person in Step 1 that just happened to be in earshot.

او مثل شخص گام اول نیست که فقط گوش می‌دهد.

You have an established relationship with your vent buddy.

شما با این سنگ صبور رابطه ساختارمند دارید.

Now, here's another scenario.

حالا یک سناریوی دیگر داریم.

You're getting ready to tell a customer or a client

شما آماده می‌شوبد که به یک مشتری یا ارباب رجوع

something that they just don't want to hear.

چیزی بگویید که دوست ندارند بشنوند.

So, as you're in the middle of this spiel,

خوب در حینی که شما در حال صحبت هستید،

up comes another coworker,

همکار دیگری از راه می‌رسد،

and they interrupt you

و حرف شما را قطع می‌کنند

and then says the exact same thing you were saying.

و سپس دقیقاً همان چیزی می‌گوید که شما داشتید می‌گفتید.

You can't make a scene in front of a customer.

جلوی یک مشتری نمی‌توانید دعوا راه اندازید.

So you just have to sit back, "Mm-hmm," and just listen as they do this.

پس فقط باید عقب بایستید، «مممم-مم» و به صحبتشان گوش کنید.

And you're burning up inside.

و از درون دارید می‌سوزید.

So what do we do?

خوب چه کار کنیم؟

We go to our vent buddy.

به دوست سنگ صبورمان مراجعه می‌کنیم.

We talk about it. We get mad.

در این مورد صحبت می‌کنیم. عصبانی می‌شویم.

And that's the time for that. Get mad.

و الآن وقتش است. آزرده خاطر شو.

Get angry.

عصبانی شو.

Curse, scream,

فحش بده، داد بزن،

do whatever you need to do to get it out.

هر چه می‌توانی انجام بده تا خالی شوی.

Now here's the hard part:

حالا قسمت سخت کار اینجاست:

you then have to switch that tone to positivity.

سپس شما باید این لحن را به مثبت تغییر دهید.

I truly believe in positive and negative energy,

من واقعاً به انرژی مثبت و منفی اعتقاد دارم،

and it has a way of controlling our moods throughout the day.

و روشی است برای مدیریت حالات شخصی در طول روز.

You've got to think of things like, "OK, where do I go from here?

باید به چیزهایی فکر کنید مثل «خوب من از اینجا به کجا بروم؟»

What can I do differently?"

چطور می‌توانم متفاوت عمل کنم؟»

And then, if you're the vent buddy,

و سپس اگر شما دوست سنگ صبور باشید،

it's your responsibility to lead your friend back to the positive.

وظیفه شماست که دوست‌تان را به سمت مثبت برگردانید.

Now, the other hard part:

حالا، قسمت سخت دیگر:

you have to then apply those learnings to the situation.

شما باید این آموزش‌ها را در این موقعیت اعمال کنید.

You can't carry that resentment around.

شما نمی‌توانید این رنجش را با خود حمل کنید.

If you do, that one-off situation now becomes a pattern.

اگر این کار را بکنید آن وضعیت یکباره به یک الگوی همیشگی تبدیل می‌شود.

Pattern behavior is harder to ignore than a one-off situation.

چشم‌پوشی از یک رفتار الگوشده سخت‌تر است از یک وضعیت یکباره.

The goal in this step is,

هدف این گام این است

"Let's turn our vent session into a productive conversation."

که «آن بخش تخلیه کردن خود به یک مکالمه سازنده تبدیل شود.»

Step 4:

گام ۴:

learn a new language,

زبان جدیدی یاد بگیرید.

also known as, "We need to talk."

همچنین با عنوان «باید صحبت کنیم» شناخته می‌شود.

Guys, I personally don't like to pick up the phone at work.

دوستان، من به شخصه دوست ندارم در محل کار تلفنم را جواب دهم.

I just don't.

فقط دوست ندارم.

I feel like whatever you need to say to me can be an instant message

فکر می‌کنم هر چه می‌خواهید به من بگویید می‌تواند یک پیام کوتاه

or an email.

یا یک ایمیل باشد.

That is my work language.

این زبان کار من است.

(Laughter)

(خنده)

The only problem with that,

تنها مشکل این است

you can't hear tone through an email.

که شما از طریق ایمیل متوجه لحن پیام نمی‌شوید.

I read emails the same way I speak,

من ایمیل‌ها را همانگونه که صحبت می‌کنم، می‌خوانم،

so I'm pretty sure I've misinterpreted some tones before,

خوب تا حد زیادی مطمئن هستم که پیشاپیش بخشی از لحن را بد تفسیر می‌کنم،

unless I know you.

مگر اینکه شما را بشناسم.

So here's an example.

خوب یک مثال می‌زنم.

I'm going to show you guys an email, and I want you to read it,

می‌خواهم به شما یک ایمیل نشان دهم و می‌خواهم آن را بخوانید،

and then I'm going to read it out loud.

و سپس می‌خواهم آن را بلند بخوانم.

Alright, that was fast enough, you should have read it.

خیلی خوب، سریع بود، می‌بایست آن را خوانده باشید.

(Laughter)

(خنده)

"Stacy,

«استیسی،

Thank you for reaching out about my group.

ممنونم که با گروه من تماس گرفتی.

At this time, we will not need any additional support.

در این لحظه، ما به هیچ حمایت اضافی نیاز نداریم.

Going forward, if I feel we need help, I'll ask, you won't have to reach out.

در حین کار، اگر نیازمند کمک بودیم، اطلاع می‌دهم، فعلاً نیازی نیست تماس بگیرید.

Per my last email (attached below),

بر اساس آخرین ایمیل من (ضمیمه)،

I've outlined what I do, and what you do,

آنچه من و شما باید انجام دهیم را آورده‌ام،

so we can avoid this in the future.

پس در آینده می‌توانیم این را نادیده بگیریم.

As always, thank you for your partnership!!"

مثل همیشه از مشارکت شما سپاسگزارم!!»

Guys ...

دوستان ...

(Laughter)

(خنده)

That's how you read it?

همین گونه خواندید؟

(Laughter)

(خنده)

Guys, there are certain words in there

دوستان، کلمات مشخصی اینجا هستند

that if you hear or if you see in an email,

که اگر بشنوید یا در ایمیل ببینید،

it is safe to assume they typed it with their middle fingers.

مشکلی نیست اگر فرض کنید با انگشت میانی تایپ کرده‌اند.

(Laughter)

(خنده)

I didn't know it then. I know it now.

آن موقع نمی‌دانستم. الآن می‌دانم.

(Laughter)

(خنده)

فکر می‌کنم برخی ایمیلهای افراد را خراب کرده‌ام. الآن دارند درستشان می‌کنند.

I think I messed up some people's emails. They're correcting them.

(Laughter)

(خنده)

With all of that said,

با همه این گفته‌ها،

you have to know when it is time to pick up the phone.

باید بدانید کی باید تلفن را جواب دهید.

You have to know when it is time to have a face-to-face.

باید بدانید کی باید رودررو صحبت کنید.

And these face-to-face conversations are not easy.

و این گفتگوهای رودررو آسان نیست.

They are difficult, but they are necessary.

مشکل هستند ولی لازم هستند.

The goal is to try to understand the other person's perspective.

هدف این است که موضع دیگر افراد را درک کنید.

So you'll start the conversation with things like,

خوب شما گفتگو را شروع می‌کنید با چیزهایی شبیه،

"OK, you got upset when I ..."

«خوب، ناراحت شدید وقتی که من ...»

Or you'll say things like,

یا چیزهایی خواهید گفت مثل،

"OK, you already had the situation handled,

«خوب شما موقعیت را مدیریت کردید،

and then I ..."

و سپس من ...»

So that way, you can see exactly where they're coming from.

از این طریق دقیقاً متوجه می‌شوید که چه موضعی دارند.

Also, don't try to make people like you.

همچنین تلاش نکنید افراد را مثل خود بکنید.

We all have our own upbringings. We all have our experiences.

هر یک از ما روش تربیتی خودش را دارد. هر یک از ما تجربیات خودش را دارد.

And we all have our own communication styles.

و هر یک از ما سبک ارتباطی خودش را دارد.

As the new generations are entering the workforce,

هنگامی که نسل‌های جدید وارد محیط کار می‌شوند،

we're also adapting to it.

ما هم داریم خود را با آن وفق می‌دهیم.

Meetings are now emails.

الآن جلسات ایمیل‌ها هستند.

Emails are now texts.

ایمیل‌ها متن هستند.

Off-sites are now Skype.

الآن کارهای غیرمتمرکز اسکایپ هستند.

So as we're adjusting to that,

پس در حینی که داریم به آن عادت می‌کنیم

we need to at least try to understand

باید حداقل تلاش کنیم

what type of style of communication they use.

که درک کنیم چه نوع سبکی از ارتباط دارد استفاده می‌شود.

The goal in that step

هدف این گام

is to really understand their work language

فهم واقعی زبان کار

and accept the fact that it may be different than yours.

و پذیرش این واقعیت است که با روش شما ممکن است متفاوت باشد.

Step 5: recognize and protect,

گام ۵: بفهمید و حمایت کنید،

also known as, "We need to take a walk."

همچنین معروف است به «نیاز به پیاده‌روی داریم.»

So here's my last scenario from one of my teacher friends.

این آخرین سناریوی من در مورد یکی از دوستان معلمم است.

You're about to have a meeting with a parent,

قرار است با یکی از والدین ملاقات کنید،

and prior to it, you and a coworker, you kind of discuss it,

قبل از این با یکی از همکاران در این مورد بحث می‌کنید،

and the coworker tells you, "It's alright, I got your back.

و همکارتان می‌گوید، خیلی خوب من پشتت هستم.

I'm going to agree with your recommendations."

من قصد دارم با توصیه‌های شما موافقت کنم.»

So you're kind of side-eyeing them because they've burned you before,

خوب شما این گفته‌ها را کنار می‌گذارید چون قبلاً خلاف آن را دیده‌اید،

but you've had the "we need to talk,"

اما گام «باید صحبت کنیم» را داشته‌اید،

so you're like, "We're in sync now, I'm going to trust them."

تا آنجا برسید که به خود بگویید «الآن هماهنگیم، من به آنها اعتماد دارم.»

You go through the meeting,

جلسه شروع می‌شود،

the parent disagrees with you,

ولی دانش‌آموز با نظر شما مخالف است،

and like clockwork, the coworker agrees with the parent in front of you,

و همکار شما مرتباً جلوی شما با ولی دانش‌آموز موافقت می‌کند،

making you look ridiculous.

و شما مورد تمسخر قرار می‌گیرید.

Again, we can't make a scene in front of people, right?

باز هم جلوی مردم نمی‌توانیم دعوا راه اندازیم، درست؟

So you've got to hold it in.

پس باید در خودتان نگه دارید.

And then, after the meeting,

و سپس بعد از جلسه،

that same coworker has all the audacity,

همان همکار شما با گستاخی تمام،

comes up to you and says, "Crazy meeting, right?"

می‌آید و می‌گوید «چه جلسه احمقانه‌ای، درست؟»

(Laughter)

(خنده)

Yeah.

بله.

They're testing you now. It's a test. (Laughs)

الان دارند شما را امتحان می‌کنند. این یک تست است. (خنده)

So that's the perfect time to just go off, right?

بهترین زمان برای خود را تخلیه کردن است، درست؟

This is a repeat offender.

این یک توهین تکراری بود.

(Laughter)

(خنده)

You walked away, and they came back with it.

شما بیرون می‌روید و آن‌ها پشت سرتان می‌آیند.

But we're trying to avoid workplace drama, not take a cannonball leap into it,

ما سعی داریم از درام محل کار جلوگیری کنیم نه اینکه زد و خورد راه اندازیم،

so we have to walk away.

پس باید بیرون برویم.

You lead that conversation by taking the first available exit.

با پیدا کردن اولین راه خروج، اولین گفتگو را رهبری کرده‌اید.

You're not doing this for them.

شما این کار را برای آنها نمی‌کنید.

You're doing this for you.

برای خودتان این کار را می‌کنید.

You have to protect your energy.

باید از انرژی خود محافظت کنید.

Don't try to figure out why they would do this,

سعی نکنید بفهمید چرا این کار را می‌کنند،

and no more coming-to-Jesus conversations.

و مباحثه خودت را عوض کن نباید ادامه یابد.

It is what it is, they did what they did,

چیزی است که اتفاق افتاده و کاری است که انجام شده،

and given the opportunity, they'd probably do it again.

و اگر فرصت یابند احتمالاً تکرار می‌کنند.

But you now know that.

اما شما الآن دیگر می‌دانید.

You now recognize that.

الآن شناخت دارید.

So that way, you can act accordingly.

و می‌توانید طبق دانسته‌ها رفتار کنید.

We typically try to set expectations -- our expectations --

ما معمولاً سعی می‌کنیم انتظارات را ردیف کنیم -- انتظارات‌مان --

on other people,

از دیگر افراد،

and then get disappointed when they don't follow through.

و هنگامی که به انتظارات ما پاسخ نمی‌دهند سرخورده می‌شویم.

We have to learn to accept people where they are

باید یاد بگیریم که افراد را همانگونه که هستند بپذیریم

and adjust ourselves to handle those situations.

و خودمان را وفق دهیم تا بتوانیم این شرایط را مدیریت کنیم.

The goal in this step

هدف در این گام

is to recognize when it is time to professionally walk away from someone.

تشخیص دادن زمانی است که باید بطور حرفه‌ای از کسی دور شوید.

Guys, I realize these steps may come off as saying, "Take the high road."

دوستان، می‌دانم که این گام شبیه «تحمل و تواضع کردن است.»

And people always say it. "Just take the high road."

و مردم همیشه می‌گویند. «فقط تحمل و تواضع کن.»

And they describe it as some elegant path of righteousness

و آن را بعنوان روش حکیمانه‌ای از پرهیزکاری توصیف می‌کنند

filled with rainbows and unicorns.

که با رنگین‌کمان و اسب تک‌شاخ تزئین شده است.

It's not that.

اینگونه نیست.

It's embarrassing.

بلکه شرمساری است.

It's humiliating.

تحقیر است.

It leaves this knot of resentment in the pit of your stomach.

عقد‌ه‌ای از خشم است که در وجود شما باقی می‌ماند.

And as you're traveling down this amazing high road,

و هنگامی که این مسیر شگفت‌انگیز تواضع را طی می‌کنید،

you see billboards of things you shoulda said

بیلبوردهایی می‌بینید از چیزهایی که باید می‌گفتید

and things you shoulda did.

و کارهایی که باید می‌کردید.

You go over there and you look at the easy road,

به آنجا می‌روید و مسیر آسانی به نظرتان می‌رسد،

and they're chillin', not worried about a thing.

همه چیز خوب است، نگران هیچ چیز نباشید.

But I have to admit,

باید اعتراف کنم،

the more I travel down this road, it does get a little easier.

هر چه بیشتر این مسیر را طی می‌کنید، ادامه دادن کمی آسان‌تر می‌شود.

Petty situations, they don't bother me as much.

وضعیت‌های ناچیز آنقدر مرا آزار نمی‌دهد.

I learn little nuggets here and there.

من گوهرهایی کوچک در اینجا و آنجا آموخته‌ام.

And as I continue down this path,

و وقتی این مسیر را ادامه می‌دهم،

there seem to be more opportunities waiting for me.

فرصت‌های بیشتری می‌یابم که در انتظارم هستند.

I have like-minded people who want to connect with me,

انسان‌های همفکری می‌بینم که دوست دارند با من در تماس باشند،

projects that people want me on,

پروژه‌هایی هستند که افراد دوست دارند به من واگذار کنند،

leaders reaching out

رهبران تماس می‌گیرند

because they heard about me through someone else.

چون از طریق دیگران در مورد من شنیده‌اند.

And the best part?

و بهترین قسمت؟

The need to even look at the easy road

حتی نیازی نیست به این مسیر آسان نگاه کنید

is no longer there.

زیرا دیگر مسیری در کار نیست.

Guys, we're not going to change the way adults act in the workplace.

دوستان، قرار نیست روش انسان‌های بالغ را در محیط کار عوض کنیم.

We are not.

قرار نیست.

And for that reason, there will always be workplace drama.

و به همین دلیل، همواره درام محل کار وجود خواهد داشت.

But if we stick to these steps

ولی اگر به این گام‌ها چنگ بزنیم

and put in the work that comes with it,

و در کارمان از آن بهره ببریم،

we can learn to avoid it.

می‌توانیم یاد بگیریم که مانع این درام شویم.

Guys, thank you for being my vent buddies.

دوستان، ممنونم که سنگ صبور من بودید.

(Laughter)

(خنده)

And thank you so much for your time.

و بسیار ممنونم برای وقتی که گذاشتید.

(Applause)

(تشویق)