Addiction is a disease. We should treat it like one | Michael Botticelli

Translator: Mohamad Bagheri Reviewer: soheila Jafari

Twenty-eight years ago, I was a broken man.

۲۸ سال پیش, من یک فرد ور شکسته شده بودم.

And you probably wouldn't be able to tell that if you met me.

احتمالا شما اگر من رو می‌دید همچین چیزی نمی‌گفتید .

I had a good job at a well-respected academic institution.

من یک شغل خوب با کمال احترام در یک موسسه آموزشی داشتم .

I dressed well, of course.

و البته، خوش لباس میگشتم.

But my insides were rotting away.

اما از درون در حال پوسیدگی بودم.

You see, I grew up in a family riddled with addiction,

می‌دونید،

من در خانواده ای که با اعتیاد درگیر بود بزرگ شدم.

and as a kid, I also struggled

به عنوان یک نوجوان,

with coming to terms with my own sexuality.

برای کنار آمدن با شرایطی که با امیال جسنی ام داشتم در تقلا بودم,

And even though I couldn't name it then,

و با اینکه نمی‌تونستم اسمی روش بزارم,

growing up as a gay kid

بزرگ شدن به عنوان یک نوجوان هنجنسگرا

just compounded my issues of isolation and insecurities.

مشکل تنهاییم رو با احساس نا امنی ترکیب کرد.

But drinking took all of that away.

اما نوشیدن الکل و مستی

همه اون مشکلات رو از من دور می‌کرد.

Like many, I drank at an early age.

مثل بقیه,من نوشیدن الکل هم از سن کم شروع کردم.

I continued to drink my way through college.

من به مصرف مشروب تا اتمام دانشگاه ادامه دادم.

And when I finally did come out in the early 1980s,

و بالاخره وقتی از اونجا بیرون اومدم تقریبا در سال ۱۹۸۲ بود ,

about the only places to meet other gay people,

تنها جایی که مردم همجنسگرا با هم ملاقات می‌کردند ,

to socialize,

برای معاشرت کردن

to be yourself, were gay bars.

برای اینکه خودت باشی

در میخانه همجنس‌گراها بودم

And what do you do in gay bars?

و وقتی اونجا باشی چیکار میکنی ؟!

You drink.

مشروب میخوری.

And I did --

و من خوردم ...

a lot.

زیاد .

My story is not unique.

قصه ی من منحصر به فرد نیست.

Like millions of Americans, my disease progressed undiagnosed.

مثل میلیون ها آمریکایی دیگه, بیماری من بدون تشخیص موند و پیشرفت کرد.

و من رو به آدم ها و مکان ها و چیزهایی کشوند

It took me to people and places and things

that I never would have chosen.

که هرگز نباید انتخابشون می‌کردم.

It wasn't until an intersection with the law

تا زمانی که به تقاطع قانون ختم شده

gave me an "opportunity" to get care,

یک "فرصت" برای درمان برام پیش اومد,

that I began my journey of recovery.

که اون زمان من مسیر بهبودیم رو شروع کردم

My journey of recovery has been filled with love and with joy,

مسیری بهبودی من سرشاز از عشق و خوشی بود.

but it hasn't been without pain.

اما هرگز بدون درد نبوده.

Like many of you, I've lost too many friends and family to this disease.

مثل خیلی از شماها,

من هم خیلی از دوستام و خانوادم رو به خاطر این بیماری از دست دادم

I've heard too many heartbreaking stories

من هم خیلی قصه ها شنیدم،

of people who've lost loved ones to addiction.

که مایه دلشکستگی بود,

از افرادی که عزیزشون

And I've also lost countless friends to HIV and AIDS.

به خاطر اعتیاد از دست دادم.

و همچنین دوستای بی شماری رو

به خاطر اچ آی وی و ایدز از دست دادم.

Our current opioid epidemic and the AIDS epidemic

اپیدمی اعتیاد و ایدز کنونی ما (اپیدمی=بیماری مسری)

tragically have much in common.

اشتراک های غم انگیز زیادی با هم دارن.

Right now, we are in the midst of one of the greatest health crises of our time.

در حال حاظر, ما در قلب بزرگترین بحران سلامت در زمان خود هستیم.

During 2014 alone, 28,000 people

در طی ۲۰۱۴ به تنهایی, ۲۸٫۰۰۰ نفر

died of drug overdoses associated with prescription drugs and heroin.

به خاطر مصرف بیش از اندازه با داروهای نسخه ای و هروئین مردند.

During the 1980s, scores of people were dying from HIV and AIDS.

در طی سال ۱۹۸۰ , تعداد زیادی از مردم مبتلا به ویروس HIV و ایدز در حال مرگ بودند.

Public officials ignored it.

مقامات دولتی نادیده گرفتند.

Some wouldn't even utter the words.

بعضی ها حتی حرفی به زبون نمی‌آوردند.

They didn't want treatment.

اون ها خواستار درمان نبودند.

And tragically, there are many parallels with our current epidemic.

و متاسفانه, تشابه های زیادی بین بیماری‌های همه گیر کنونی ما وجود داره.

Some called it the gay plague.

بعضی ها اسمشو گذاشتن طاعون همجنس‌گرا‌ها

They called for quarantines.

اون‌ها براش خواستار قرنطینه شدن.

They wanted to separate the innocent victims from the rest of us.

اون‌ها میخواستن قربانی‌های بیگناه رو از باقی ما جدا کنن.

I was afraid we were losing this battle

من ترسیده بودم که ما مبارزه رو میبازیم

because people were blaming us for being sick.

چون مردم داشتند مارو به خاطر مریض بودن سرزنش می‌کردن.

Public policy was being held hostage by stigma and fear,

سیاست عمومی با ترس و ننگ گروگان جمع می‌کردند,

and also held hostage

و همینطور گروگان جمع شدن

were compassion, care, research, recovery and treatment.

مهربانی, درمان, تحقیق, بهبودی بود.

But we changed all that.

اما ما همه رو عوض کردیم.

Because out of the pain of those deaths,

چون جدا از درد اون مرگ و میر ها,

we saw a social and political movement.

ما یک جنبش سیاسی و اجتماعی دیدیم,

AIDS galvanized us into action;

ایدز ما را به سمت جنبش سوق داد;

to stand up, to speak up and to act out.

به ایستادن, به صحبت کردن, و به عمل کردن

And it also galvanized the LGBT movement.

و این همچنین نهضت LGBT را سوق داد. (LGBT=Lesbian,Gay,Bisexual,Transgender)

We knew we were in a battle for our lives

ما میدونستیم که در مبارزه ای واسه جونمون بودیم.

because silence equaled death,

چون سکوت با مرگ برابر بود,

but we changed, and we made things happen.

اما ما تغییرش دادیم, و موجب شدیم اتفاقاتی بیوقته.

And right now, we have the potential

و در حال حاضر, ما پتانسیل داریم

to see the end of HIV/AIDS in our lifetime.

تا پایان HIV/ایدز را در طول عمرمون مشاهده کنیم.

These changes came in no small part

این تحولات با بخش های کوچکی بوجود نیومد

by the courageous, yet simple decision

با شجاعت, در عین حال تصمیمی ساده

for people to come out

برای مردم تا بیان بیرون به سمت

to their neighbors, to their friends, to their families

همسایه هاشون, دوستانشون, خانوادشون

و همکارانشون.

and to their coworkers.

Years ago, I was a volunteer for the Names Project.

سال ها پیش من یک داوطلب برای پروژه ی اسم‌ها شدم.

This was an effort started by Cleve Jones in San Francisco

این یک تقلا شروع شده توسط Cleve Jones در سان فرانسیسکو بود

to show that people who died of AIDS

برا نشان دادن اینکه کسانی که از ایدز مردن

had names

اسامی ای داشتن

and faces and families

و چهره ها و خانواده ها داشتند،

and people who loved them.

و افرادی که دوستشون داشتند,

I still recall unfolding the AIDS memorial quilt

و من هنوز فراخوان لحاف یادبود ایدز را در

on the National Mall on a brilliant day in October, 1988.

مرکز ملی در یک روز درخشان اکتبر, ۱۹۸۸ به خاطر دارم

So fast forward to 2015.

خب سریع برگردیم به ۲۰۱۵.

The Supreme Court's decision to strike down the ban on same-sex marriage.

دیوان عالی تصمیم گرفت منع ازدواج افراد همجنسگرا را پایان دهد.

My husband, Dave, and I walk over to the steps of the Supreme Court

همسر من, دیوید, و من پله های دادگاه عالی را پیاده بالا رفتیم.

to celebrate that decision with so many other people,

تا در کنار مردم دیگر برای این تصمیم جشن بگیریم,

and I couldn't help but think how far we came around LGBT rights

من هیچ کمکی نمیتونستم کنم جز اینکه فکرکنم ما تا چه حد به حقوق LGBT نزدیک شدیم

and yet how far we needed to go around issues of addiction.

و با اینحال تا چه حد نیاز است حول مسائل مربوط به اعتیاد برویم.

When I was nominated by President Obama

وقتی به وسیله رئیس جمهور اوباما نامزد شدم

to be his Director of Drug Policy,

تا مدیر سیاست مواد مخدر او بشم,

I was very open about my recovery and about the fact that I was a gay man.

در مورد بهبودیم بسیار شفاف بودم و همجنین درباره این حقیقت که گی هستم,

And at no point during my confirmation process --

و در هیچ نقطه از فرآیند تأیید من --

at least that I know of --

حداقل تا جایی که خودم میدونم --

did the fact that I was a gay man come to bear on my candidacy

این که من گی هستم هیچ تأثیری روی نامزدی من نداشت.

or my fitness to do this job.

یا تناسب اندامم برای انجام این کار.

But my addiction did.

اما اعتیادم تأثیر داشت

At one point, a congressional staffer said that there was no way

در یک نقطه, یکی از کارکنان کنگره گفت هیچ راهی برای من وجود نداره

that I was going to be confirmed by the United States Senate

که توسط مجلس سنای آمریکا بخوام تأیید بشم

because of my past,

به خاطر گذشته‌ام,

despite the fact that I had been in recovery for over 20 years,

با وجود این واقعیت که من بیش از ۲۰ سال در بهبودی بودم,

and despite the fact

و با وجود این واقعیت

that this job takes a little bit of knowledge around addiction.

که این کار مقداری دانش و تجربه در مورد اعتیاد نیاز داره

(Laughter)

(خنده حضار)

So, you know, this is the stigma

خب, میدونی, این یه ننگه

that people with substance use disorders

که مردم با اختلالات مصرف مواد

face every single day,

هر روز روبرو میشن,

and you know, I have to tell you

و تو میدونی, من مجبورم که بهت بگم

it's still why I'm more comfortable coming out as a gay man

این دلیلشه که من هنوز راحت ترم که بگم من یک مرد گی هستم

than I am as a person with a history of addiction.

تا اینکه بگم یک شخص با سابقه اعتیاد هستم.

Nearly every family in America is affected by addiction.

تقریبا هر خانواده ای در آمریکا تحت تأثیر اعتیاد هستش

Yet, unfortunately, too often, it's not talked about openly and honestly.

با این حال، متاسفانه، اغلب اوقات، در مورد آن باز و صادقانه صحبت نمیشه.

It's whispered about.

در موردش زمزمه میشه.

It's met with derision and scorn.

باهاش با تمسخر و تحقیر برخورد میشه.

We hear these stories, time and time again, on TV, online,

ما این قصه ها را بارها و بارها, در تلویزیون, اینترنت,می‌شنویم

we hear it from public officials, and we hear it from family and friends.

ما راجع بهش از مقامات دولتی میشنویم, در جمع دوستان و خانواده میشنویم

And those of us with an addiction, we hear those voices,

و اون عده از ما با یک اعتیاد, ما اون صدا هارو میشنویم,

and somehow we believe that we are less deserving of care and treatment.

و به نوعی به این باور میرسیم که ما کمتر لایق درمان و مراقبت هستیم.

Today in the United States, only one in nine people

امروزدر ایالات متحده آمریکا, فقط یک نفر از هر ۹ نفر

get care and treatment for their disorder.

درمان و مراقبت لازم برای اختلالش را دریافت میکند.

One in nine.

۱ از ۹

Think about that.

راجع بهش فکر کن.

Generally, people with other diseases get care and treatment.

عموماً, افراد مبتلا به بیماری های دیگر درمان و مراقبت را دارن.

If you have cancer, you get treatment,

اگر شما سرطان دارید, درمان میشید,

if you have diabetes, you get treatment.

اگر دیابت دارید, درمان میشید.

If you have a heart attack,

اگر یک حمله قلبی دارید,

you get emergency services, and you get referred to care.

خدمات اورژانسی دریافت میکنید, به مراقبت لازم ارجاع میشید.

But somehow people with addiction have to wait for treatment

اما به نوعی افراد با اعتیاد باید برای درمان صبر کنند

or often can't get when they need it.

یا غالباً وقتی بهش نیاز دارن بهش نمیرسن.

And left untreated, addiction has significant, dire consequences.

و بدون درمان رها میشند, اعتیاد قابل توجه است, عواقب وخیمی دارد.

And for many people that means death or incarceration.

و برای بسیاری از مردم این به معنای مرگ یا حبس است.

We've been down that road before.

ما قبلاً در اون راه شکست خوردیم.

For too long our country felt

مدتی طولانی ملت ما احساس کرد

like we could arrest our way out of this problem.

ما میتونیم راهمون رو از این مشکل جدا کنیم.

But we know that we can't.

اما میدونیم که نمیتونیم.

Decades of scientific research has shown

دهه ها از تحقیقات علمی نشون دادن

that this is a medical issue --

که این یک مسئله پزشکی است --

that this is a chronic medical condition

که این یک بیماری مزمن است

that people inherit and that people develop.

که مردم به ارث می برند و جامعه را پرورش میدهد.

So the Obama administration has taken a different tack on drug policy.

بنابراین دولت اوباما رویه ای متفاوت در سیاست مواد مخدر قرار داد.

We've developed and implemented a comprehensive plan

ما یک طرح جامع را توسعه و اجرا کردیم

to expand prevention services, treatment services,

برای گسترش خدمات پیشگیری، خدمات درمانی،

early intervention and recovery support.

مداخله زودهنگام و حمایت از بهبود.

We've pushed criminal justice reform.

ما اصلاحات عدالت کیفری انجام دادیم.

We've knocked down barriers to give people second chances.

ما موانع را کنار زدیم تا به مردم یک شانس دوباره بدیم.

We see public health and public safety officials working hand in hand

ما بهداشت عمومی و امنیت عمومی دولتی را دست در دست هم دیدیم

at the community level.

در سطح اجتماع.

We see police chiefs across the country guiding people to treatment

ما روئسای پلیس رو سرتاسر کشور در حال هدایت مردم به سوی درمان دیدیم

instead of jail and incarceration.

به جای زندان و حبس.

We see law enforcement and other first responders

ما دیدیم مجریان قانون و دیگر پاسخ دهندگان اولیه

reversing overdoses with naloxone to give people a second chance for care.

مردم را با نالوکسون از اوردوز برمی‌گردانند تا به اونا شانس دوباره برای زندگی بدهند.

The Affordable Care Act is the biggest expansion

قانون مراقبت مقرون به صرفه بزرگترین دستآورد است

of substance use disorder treatment in a generation,

در درمان اختلالات سوء مصرف مواد مخدر در این نسل

and it also calls for the integration of treatment services within primary care.

و همچنین این را برای ادغام خدمات درمانی با مراقبت های اولیه فراخواندند,

But fundamentally, all of this work is not enough.

اما اساسا، همه ی این کار ها کافی نیست.

Unless we change the way that we view people with addiction

مگر اینکه ما دیدگاه مردم رو نسبت به افرادی که اعتیاد دارن رو تغییر بدیم

in the United States.

در ایالات متحده آمریکا.

Years ago when I finally understood that I had a problem

سال‌ها پیش وقتی من بالاخره متوجه شدم که یک مشکل دارم

and I knew that I needed help,

و فهمیده بودم که به کمک نیاز دارم,

I was too afraid to ask for it.

از درخواست کمک خیلی میترسیدم.

I felt that people would think I was stupid, that I was weak-willed,

احساس میکردم که مردم میخوان فکر کنن که من احمق و سست اراده هستم,

that I was morally flawed.

که من از لحاظ اخلاقی ناقص هستم,

But I talk about my recovery because I want to make change.

اما من در مورد بهبودم صحبت کردم چون میخوام تحولی بوجود بیارم.

I want us to see that we need to be open and candid about who we are

میخوام بفهمیم که نیاز داریم باز باشیم و صادق باشیم در مورد کسی که هستیم

and what we can do.

و آنجه میتونیم انجام بدیم.

I am public about my own recovery

من در مورد بهبودی شخصیم آشکار هستم

not to be self-congratulatory.

نه برای خود ستایی.

I am open about my own recovery to change public opinion,

من در مورد بهبودی شخصیم آشکار هستم تا بتونم افکار عمومی رو تغییر بدم,

to change public policy

برای تغییر سیاست عمومی

and to change the course of this epidemic and empower the millions of Americans

و برای تغییر مسیر این بیماری همه گیر و توانمند سازی میلیون ها آمریکایی

who struggle with this journey

کسانیکه با این سفر تلاش کردند

to be open and candid about who they are.

تا باز و صادق باشن در مورد اینکه کی هستند.

People are more than their disease.

ارزش مردم از بیماری هاشون بیشتر هست

And all of us have the opportunity to change public opinion

و همه ما این فرصت را داریم تا افکار عمومی را تغییر بدیم

and to change public policy.

و سیاست عمومی را تغییر بدیم

All of us know someone who has an addiction,

همه ما کسانی رو میشناسیم که اعتیاد داشتند,

and all of us can do our part

و همه ما میتونیم سهممون رو انجام بدیم

to change how we view people with addiction in the United States.

تا دیدگاهمون رو نسبت به افرادی که اعتیاد دارن رو تغییر بدیم در آمریکا.

So when you see someone with an addiction,

بنابراین اگر شما کسی رو با یک اعتیاد دیدید,

don't think of a drunk or a junkie or an addict or an abuser --

به عنوان یک فرد مست یا عملی یا یک آزار دهنده بهش فکر نکن --

see a person;

یک فرد را ببینید;

offer them help;

بهش پیشنهاد کمک بدید;

give them kindness and compassion.

بهشون مهربونی و عشق بورزید.

And together, we can be part

و در کنار هم, میتونیم قسمتی باشیم

of a growing movement in the United States

از یک جنبش در حال رشد در آمریکا

to change how we view people with addiction.

تا دیدگاهمون به افراد معتاد را عوض کنیم.

Together we can change public policy.

کنار هم میتونیم سیاست عمومی را تغییر بدیم.

We can ensure that people get care when they need it,

میتونیم مطمئن شیم مردم مراقبت لازم رو در وقت نیاز دریافت میکنن

just like any other disease.

درست مثل هر بیماری دیگری.

We can be part of a growing, unstoppable movement

میشه بخشی ازجنبش درحال رشد بدون توقف باشیم

to have millions of Americans enter recovery,

تا میلیون‌ها آمریکایی را وارد بهبودی کنیم.

and put an end to this epidemic.

و یک پایان به این بیماری همه گیر بدیم.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)