How to have better political conversations | Robb Willer

Translator: Joseph Geni Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: Babak Azizafshari Reviewer: Saeid Saadat Talab

So you probably have the sense, as most people do,

خب، شاید شما هم مثل بیشتر افراد این حس را داشته باشید

that polarization is getting worse in our country,

که قطبی شدن جامعه ما در حال بدتر شدن است،

that the divide between the left and the right

که تقسیم‌بندی بین چپ و راست

is as bad as it's been in really any of our lifetimes.

واقعاً در بدترین شرایط خود در طول عمر همه‌ی ما قرار دارد.

But you might also reasonably wonder if research backs up your intuition.

اما شاید به‌درستی نمی‌دانید که پژوهش‌ها حدس شما را تأیید می‌کند.

And in a nutshell, the answer is sadly yes.

و در یک کلام، پاسخ مثبت است.

In study after study, we find

در چندین مطالعه می‌بینیم

that liberals and conservatives have grown further apart.

که آزادی‌خواهان و محافظه‌کاران بیش از پیش از هم فاصله گرفته‌اند.

They increasingly wall themselves off in these ideological silos,

آن‌ها به‌طور فزاینده خود را درون قلعه‌های ایدئولوژیک محصور می‌کنند،

consuming different news, talking only to like-minded others

از اخبار متفاوتی استفاده می‌کنند، تنها با هم‌فکران خود حرف می‌زنند

and more and more choosing to live in different parts of the country.

و بیش از پیش مناطق متفاوتی از کشور را برای زندگی انتخاب می‌کنند.

And I think that most alarming of all of it

و فکر می‌کنم هشداردهنده‌ترین آن‌ها،

is seeing this rising animosity on both sides.

این دشمنی فزاینده در هر دو طرف است.

Liberals and conservatives,

آزادی‌خواهان و محافظه‌کاران،

Democrats and Republicans,

دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان،

more and more they just don't like one another.

بیشتر و بیشتر از هم خوش‌شان نمی‌آید.

You see it in many different ways.

این‌را به طرق مختلف می‌بینید.

They don't want to befriend one another. They don't want to date one another.

نمی‌خواهند با هم دوست باشند. نمی‌خواهند با هم قرار بگذارند.

If they do, if they find out, they find each other less attractive,

اگر این کار را بکنند، اگر متوجه شوند، یکدیگر را کمتر جذاب می‌یابند،

and they more and more don't want their children to marry someone

و بیشتر و بیشتر نمی‌خواهند فرزندان آنان با کسی ازدواج کند

who supports the other party,

که طرفدار حزب دیگر است،

a particularly shocking statistic.

آمار بسیار تکان دهنده‌ای است.

You know, in my lab, the students that I work with,

ببینید، در آزمایشگاه من، با دانشجویانی که با آنان کار می‌کنم،

we're talking about some sort of social pattern --

درباره‌ی نوعی الگوی اجتماعی صحبت می‌کنیم--

I'm a movie buff, and so I'm often like,

من به فیلم علاقه دارم و اغلب فکر می‌کنم

what kind of movie are we in here with this pattern?

چه نوع فیلمی این الگو را دارد؟

So what kind of movie are we in with political polarization?

چه نوع فیلمی به این قطبی شدن سیاسی ما شباهت دارد؟

Well, it could be a disaster movie.

خب، می‌تواند یک فیلم فاجعه باشد.

It certainly seems like a disaster.

این طمئناً یک فاجعه است.

Could be a war movie.

می‌تواند یک فیلم جنگی باشد.

Also fits.

این هم جور در می‌آید.

But what I keep thinking is that we're in a zombie apocalypse movie.

اما چیزی که هنوز به آن فکر می‌کنم یک فیلم زامبی آخرالزمان است.

(Laughter)

(خنده)

Right? You know the kind.

درست است؟ می‌دانید چه نوع فیلمی.

There's people wandering around in packs,

افرادی که دسته جمعی سرگردان هستند،

not thinking for themselves,

به خود فکر نمی‌کنند،

seized by this mob mentality

یک نیروی ذهنی همه را تسخیر کرده

trying to spread their disease and destroy society.

تلاش می‌کنند بیماری خود را پخش و جامعه را متلاشی کنند.

And you probably think, as I do,

و شاید شما هم مثل من فکر کنید

that you're the good guy in the zombie apocalypse movie,

که شما آدم خوب این فیلم زامبی آخرالزمان هستید،

and all this hate and polarization, it's being propagated by the other people,

و همه‌ی این نفرت و قطبی شدن توسط دیگران منتشر می‌شود،

because we're Brad Pitt, right?

چون ما برد پیت هستیم، درست است؟

Free-thinking, righteous,

آزاداندیش، منصف،

just trying to hold on to what we hold dear,

فقط سعی داریم به چیزی بچسبیم که برای‌مان عزیز است،

you know, not foot soldiers in the army of the undead.

می‌دانید، منظورم پیاده نظام ارتش زنده‌ها نیست.

Not that.

نه نیست.

Never that.

هرگز نیست.

But here's the thing:

اما نکته این جاست:

what movie do you suppose they think they're in?

به نظر شما، آنها فکر می‌کنند در چه فیلمی هستند؟

Right?

درست است؟

Well, they absolutely think that they're the good guys

خب، آن‌ها مطلقاً تصور می‌کنند که آدم‌های خوب در فیلم

in the zombie apocalypse movie. Right?

زامبی آخرالزمان هستند، درست است؟

And you'd better believe that they think that they're Brad Pitt

و بهتر است باور کنید آن‌ها تصور می‌کنند برد پیت هستند

and that we, we are the zombies.

و این‌که، ما زامبی هستیم.

And who's to say that they're wrong?

و چه کسی می‌تواند بگوید حق با آنان نیست؟

I think that the truth is that we're all a part of this.

فکر می‌کنم حقیقت این است که همه‌ی ما این‌جا سهیم هستیم.

And the good side of that is that we can be a part of the solution.

و جنبه خوبش این است که می‌توانیم در حل مسئله سهیم باشیم.

So what are we going to do?

خب می‌خواهیم چه کنیم؟

What can we do to chip away at polarization in everyday life?

چه کنیم که قطبی شدن را در زندگی روزمره کم کنیم؟

What could we do to connect with and communicate with

چه کنیم تا با مخالفان سیاسی خود

our political counterparts?

ارتباط و رابطه برقرار کنیم؟

Well, these were exactly the questions that I and my colleague, Matt Feinberg,

خب، این‌ها پرسش‌هایی بود که نظر من و همکارم، مت فینبرگ،

became fascinated with a few years ago,

چند سال پیش به آنها جلب شد

and we started doing research on this topic.

و پژوهش با این موضوع را شروع کردیم.

And one of the first things that we discovered

و یکی از اولین چیزهایی که کشف کردیم

that I think is really helpful for understanding polarization

که فکر می کنم برای فهم قطبی شدن واقعاً مفید است

is to understand

این است که بفهمیم

that the political divide in our country is undergirded by a deeper moral divide.

که مبنای شکاف سیاسی در جامعه ما یک شکاف اخلاقی عمیق‌تر است.

So one of the most robust findings in the history of political psychology

پس یکی از مهم‌ترین یافته‌ها در تاریخ روان‌شناسی سیاسی

is this pattern identified by Jon Haidt and Jesse Graham,

شناسایی این الگو توسط دو روان‌پزشک به نام جان هیدیت

psychologists,

و جسی گراهام است

that liberals and conservatives tend to endorse different values

که آزادی‌خواهان و محافظه‌کاران تمایل به پشتیبانی از ارزش‌های متفاوت

to different degrees.

با شدت‌های متفاوتی دارند.

So for example, we find that liberals tend to endorse values like equality

پس به‌عنوان مثال، می‌بینیم که آزادی‌خواهان بیشتر از محافظه‌کاران

and fairness and care and protection from harm

از ارزش‌هایی مانند مساوات و عدالت و حفاظت از بروز آسیب‌های اجتماعی

more than conservatives do.

حمایت می‌کنند.

And conservatives tend to endorse values like loyalty, patriotism,

و محافظه‌کاران بیشتر از آزادی‌خواهان از ارزش‌هایی مانند وفاداری،

respect for authority and moral purity

میهن‌پرستی، احترام به قدرت و خلوص معنوی

more than liberals do.

حمایت می‌کنند.

And Matt and I were thinking that maybe this moral divide

مت و من فکر می‌کردیم که شاید این شکاف اخلاقی

might be helpful for understanding how it is

به فهم این نکته کمک کند که چرا

that liberals and conservatives talk to one another

آزادی‌خواهان و محافظه‌کاران این‌طور با هم حرف می‌زنند

and why they so often seem to talk past one another

و چرا به نظر می‌رسد وقتی حرف می‌زنند این‌قدر

when they do.

از هم بدگویی می‌کنند.

So we conducted a study

پس یک مطالعه ترتیب دادیم

where we recruited liberals to a study

که در آن به آزادی‌خواهان فراخوان دادیم

where they were supposed to write a persuasive essay

تا مقاله‌ی قانع کننده‌ای بنویسند

that would be compelling to a conservative in support of same-sex marriage.

که بتواند یک محافظه‌کار را متقاعد به حمایت از ازدواج هم‌جنس‌ها کند.

And what we found was that liberals tended to make arguments

و نتیجه این بود که آزادی‌خواهان تمایل داشتند به بحث درباره‌ی

in terms of the liberal moral values of equality and fairness.

ارزش‌های معنوی آزادی‌خواهانه مانند مساوات و عدالت بپردازند.

So they said things like,

خب چیزهایی گفتند مثل،

"Everyone should have the right to love whoever they choose,"

«همه باید حق داشته باشند هر که را انتخاب می کنند دوست داشته باشند»،

and, "They" -- they being gay Americans --

و «آنان»-- منظور آمریکایی‌های هم‌جنس‌گراست--

"deserve the same equal rights as other Americans."

«مانند آمریکایی‌های دیگر شایسته حقوق یکسان هستند.»

Overall, we found that 69 percent of liberals

به‌طورکلی، متوجه شدیم ٦٩ درصد آزادی‌خواهان

invoked one of the more liberal moral values in constructing their essay,

در متن مقاله‌ی خود به یک ارزش معنوی آزادی‌خواهانه‌تر اشاره کرده‌اند،

and only nine percent invoked one of the more conservative moral values,

و تنها ٩ درصد به یکی از ارزش‌های معنوی محافظه‌کارانه‌تر اشاره کرده‌اند،

even though they were supposed to be trying to persuade conservatives.

در حالی که از آنان انتظار می‌رفت سعی کنند محافظه‌کاران را قانع کنند.

And when we studied conservatives and had them make persuasive arguments

و هنگام مطالعه محافظه‌کاران وقتی از آنان مطالب قانع کننده خواستیم

in support of making English the official language of the US,

در حمایت از این که انگلیسی باید زبان رسمی ایالات متحده باشد،

a classically conservative political position,

یک رویکرد کلاسیک محافظه‌کارانه داشتند.

we found that they weren't much better at this.

دیدیم از این نظر وضع آنان نیز چندان بهتر نیست.

59 percent of them made arguments

٥٩ درصد آنان به بحث

in terms of one of the more conservative moral values,

درباره‌ی یکی از ارزش‌های محافظه‌کارانه تر پرداختند،

and just eight percent invoked a liberal moral value,

و تنها ٨ درصد به یک ارزش آزادی‌خواهانه اشاره کردند،

even though they were supposed to be targeting liberals for persuasion.

در حالی‌که قرار بود آزادی‌خواهان را قانع کنند.

Now, you can see right away why we're in trouble here. Right?

خب، به سادگی می‌بینید چرا این‌جا مشکل داریم. درست است؟

People's moral values, they're their most deeply held beliefs.

ارزش‌های معنوی افراد، عمیق‌ترین عقاید آنان است.

People are willing to fight and die for their values.

افراد تمایل دارند برای ارزش‌های خود بجنگند و بمیرند.

Why are they going to give that up just to agree with you

چرا باید صرفاً برای قانع کردن شما، آن‌ها را رها کنند

on something that they don't particularly want to agree with you on anyway?

به خاطر چیزی که به هر حال بر سر آن با شما توافق ندارند؟

If that persuasive appeal that you're making to your Republican uncle

اگر درخواست قانع‌کننده‌ای که ازعموی جمهوری‌خواه خود دارید

means that he doesn't just have to change his view,

به این معنی باشد که علاوه بر تغییر دیدگاه خود

he's got to change his underlying values, too,

مجبور است ارزش‌های بنیادی خود را نیز تغییر دهد،

that's not going to go very far.

این‌کار چندان موفق نخواهد بود.

So what would work better?

پس چه راهی بهتر است؟

Well, we believe it's a technique that we call moral reframing,

خب، به نظر ما این فنی است که به آن تجدید چارچوب اخلاقی می‌گوییم،

and we've studied it in a series of experiments.

و درباره‌اش در یک سری آزمایش مطالعه کرده‌ایم.

In one of these experiments,

در یکی از این آزمایش‌ها،

we recruited liberals and conservatives to a study

به آزادی‌خواهان و محافظه‌کاران فراخوان دادیم تا در مطالعه‌ای

where they read one of three essays

یکی از سه مقاله را بخوانند

before having their environmental attitudes surveyed.

قبل از این‌که گرایش‌های محیط زیستی آنان پرسیده شود.

And the first of these essays

و اولین مقاله از این سه تا

was a relatively conventional pro-environmental essay

یک مقاله نسبتاً معمولی در حمایت از محیط زیست بود

that invoked the liberal values of care and protection from harm.

که ارزش‌های آزادی‌خواهانه در حمایت و حفاظت در مقابل آسیب را برمی‌انگیخت.

It said things like, "In many important ways

به چیزهایی اشاره می‌کرد مثل «به روش‌های مهم بسیاری

we are causing real harm to the places we live in,"

به طور جدی باعث آسیب جاهایی می‌شویم که در آن‌ها زندگی می‌کنیم»،

and, "It is essential that we take steps now

و «حال ضروری است گام‌هایی برداریم

to prevent further destruction from being done to our Earth."

تا از تخریب بیشتر زمین‌مان جلوگیری کنیم.»

Another group of participants

گروه دیگری از شرکت‌کنندگان

were assigned to read a really different essay

قرار شد مقاله واقعاً متفاوتی بخوانند

that was designed to tap into the conservative value of moral purity.

که برای پرداختن به ارزش محافظه‌کارانه خلوص معنوی طراحی شده بود.

It was a pro-environmental essay as well,

این مقاله نیز در حمایت از محیط زیست بود

and it said things like,

و چیزهایی می‌گفت مثل

"Keeping our forests, drinking water, and skies pure is of vital importance."

«حفظ پاکیزگی جنگل‌ها، آب آشامیدنی، و آسمان ما اهمیت حیاتی دارد»،

"We should regard the pollution

«باید آلودگی

of the places we live in to be disgusting."

محل زندگی‌مان را زشت بدانیم.»

And, "Reducing pollution can help us preserve

و «کاهش آلودگی می‌تواند به ما کمک کند

what is pure and beautiful about the places we live."

پاکیزگی و زیبایی محل زندگی خود را حفظ کنیم.»

And then we had a third group

و سپس گروه سومی داشتیم

that were assigned to read just a nonpolitical essay.

که باید یک مقاله‌ی صرفاً غیرسیاسی را می‌خواندند.

It was just a comparison group so we could get a baseline.

این گروه تنها برای مقایسه بود تا یک مبنا داشته باشیم.

And what we found when we surveyed people

و چیزی که با نظرسنجی متوجه شدیم

about their environmental attitudes afterwards,

درباره گرایش‌های محیط زیستی پس از خواندن مقاله،

we found that liberals, it didn't matter what essay they read.

دریافتیم که آزادی‌خواهان، مهم نبود چه مقاله‌ای خوانده باشند،

They tended to have highly pro-environmental attitudes regardless.

تمایل به گرایش‌های به شدت حامی محیط زیستی داشتند.

Liberals are on board for environmental protection.

آزادی‌خواهان آماده حفاظت از محیط زیست هستند.

Conservatives, however,

اما محافظه‌کاران،

were significantly more supportive of progressive environmental policies

به طور معنی‌دار حمایت بیشتری از سیاست‌های افراطی محیط زیستی

and environmental protection

و حفاظت از محیط زیست داشتند

if they had read the moral purity essay

اگر مقاله‌ی خلوص معنوی را خوانده بودند

than if they read one of the other two essays.

در مقایسه با آن‌هایی که یکی از دو مقاله دیگر را خوانده بودند.

We even found that conservatives who read the moral purity essay

حتی دریافتیم محافظه‌کارانی که مقاله خلوص معنوی را خوانده بودند

were significantly more likely to say that they believed in global warming

به احتمال بیشتری می‌گویند که به گرم شدن جهان باور دارند

and were concerned about global warming,

و نگران گرم شدن جهان هستند

even though this essay didn't even mention global warming.

حتی با این که در آن مقاله هیچ اشاره‌ای به گرم شدن جهان نشده بود.

That's just a related environmental issue.

تنها یک موضوع محیط زیستی مرتبط بود.

But that's how robust this moral reframing effect was.

اما قدرت اثر این تجدید چارچوب اخلاقی را نشان می‌دهد.

And we've studied this on a whole slew of different political issues.

و این را در موضوعات سیاسی مختلف آزمایش کرده ایم.

So if you want to move conservatives

خب اگر می‌خواهید نظر محافظه‌کاران را

on issues like same-sex marriage or national health insurance,

در موضوعاتی مانند ازدواج هم‌جنس یا بیمه ملی سلامت جلب کنید،

it helps to tie these liberal political issues to conservative values

مرتبط ساختن این موضوعات آزادی‌خواهانه با ارزش‌های محافظه‌کارانه

like patriotism and moral purity.

مانند میهن‌پرستی و خلوص معنوی مفید خواهد بود.

And we studied it the other way, too.

و این را به روش دیگری نیز آزمودیم.

If you want to move liberals to the right on conservative policy issues

اگر می‌خواهید نظر آزادی‌خواهان را به موضوعات محافظه‌کارانه

like military spending and making English the official language of the US,

مانند بودجه نظامی و زبان رسمی جلب کنید،

you're going to be more persuasive

دلایل شما قانع کننده‌تر خواهد بود

if you tie those conservative policy issues to liberal moral values

اگر آن موضوعات سیاسی محافظه‌کارانه را به ارزش‌های معنوی آزادی‌خواهانه

like equality and fairness.

مانند مساوات و عدالت پیوند دهید.

All these studies have the same clear message:

همه‌ی این مطالعات یک پیام روشن مشترک دارد:

if you want to persuade someone on some policy,

اگر می‌خواهید نظر کسی را در موضوعی جلب کنید،

it's helpful to connect that policy to their underlying moral values.

ارتباط دادن آن موضوع به ارزش‌های اخلاقی بنیادی او مفید خواهد بود.

And when you say it like that

و وقتی موضوع را این طور مطرح می‌کنید

it seems really obvious. Right?

کاملاً روشن به نظر می‌رسد. درست است؟

Like, why did we come here tonight?

مثلاً، چرا امشب این‌جا آمده‌ایم؟

Why --

چرا--

(Laughter)

(خنده)

It's incredibly intuitive.

کاملاً احساسی است.

And even though it is, it's something we really struggle to do.

و حتی با این که احساسی است، چیزی است که واقعاً تلاش می‌کنیم انجام دهیم.

You know, it turns out that when we go to persuade somebody on a political issue,

می‌دانید، ثابت شده وقتی می‌خواهیم نظر کسی را در یک موضوع سیاسی جلب کنیم،

we talk like we're speaking into a mirror.

طوری حرف می‌زنیم که انگار با آینه صحبت می‌کنیم.

We don't persuade so much as we rehearse our own reasons

حرف‌های‌مان چندان قانع کننده نیست وقتی دلایل خود را

for why we believe some sort of political position.

در این که چرا به یک دیدگاه سیاسی باور داریم، بیان می‌کنیم.

We kept saying when we were designing these reframed moral arguments,

هنگام تجدید چارچوب این دیدگاه‌های اخلاقی، پیوسته گفتیم

"Empathy and respect, empathy and respect."

«یکدلی و احترام، یکدلی و احترام.»

If you can tap into that,

اگر بتوانید این کار را بکنید

you can connect

می‌توانید ارتباط برقرار کنید

and you might be able to persuade somebody in this country.

و شاید بتوانید یک نفر را در این کشور قانع کنید.

So thinking again

پس اگر دوباره

about what movie we're in,

به این فکر کنیم که در چه فیلمی هستیم،

maybe I got carried away before.

شاید قبلاً اشتباه کرده‌ام.

Maybe it's not a zombie apocalypse movie.

شاید این یک فیلم زامبی آخرالزمان نباشد.

Maybe instead it's a buddy cop movie.

شاید یک فیلم زوج پلیسی است.

(Laughter)

(خنده)

Just roll with it, just go with it please.

فقط وانمود کن، فقط همراهی کن لطفاً.

(Laughter)

(خنده)

You know the kind: there's a white cop and a black cop,

این نوع فیلم را می‌شناسید: یک پلیس سفید و یک پلیس سیاه،

or maybe a messy cop and an organized cop.

یا شاید یک پلیس شلخته و یک پلیس منظم است.

Whatever it is, they don't get along

هرچه باشد، با هم سازگار نیستند

because of this difference.

چون با هم فرق دارند.

But in the end, when they have to come together and they cooperate,

اما در انتها، وقتی مجبورند با هم باشند و همکاری کنند،

the solidarity that they feel,

انسجامی که احساس می‌کنند،

it's greater because of that gulf that they had to cross. Right?

بیشتر است چون مثلاً باید از آن خلیج عبور کنند. درست است؟

And remember that in these movies,

و به یاد بیاورید که در این فیلم‌ها،

it's usually worst in the second act

اوضاع در اواسط داستان بدتر است

when our leads are further apart than ever before.

وقتی قهرمانان ما بیش از پیش از هم فاصله می‌گیرند.

And so maybe that's where we are in this country,

و شاید این همان جایی است که ما اکنون در این کشور هستیم

late in the second act of a buddy cop movie --

در اواسط یک فیلم زوج پلیسی--

(Laughter)

(خنده)

torn apart but about to come back together.

از هم گسسته اما مشرف به پیوند دوباره.

It sounds good,

خوب است

but if we want it to happen,

اما اگر می‌خواهیم این اتفاق بیفتد

I think the responsibility is going to start with us.

به نظر من مسئولیت از خود ما شروع خواهد شد.

So this is my call to you:

پس درخواستم از شما این است:

let's put this country back together.

بیایید این کشور را دوباره متحد کنیم.

Let's do it despite the politicians

بیایید این کار را بدون توجه به تقسیم‌بندی

and the media and Facebook and Twitter

سیاستمداران و رسانه‌ها و فیسبوک و توئیتر

and Congressional redistricting

و کنگره انجام دهیم

and all of it, all the things that divide us.

و همه‌ی این‌ها، همه‌ی چیزهایی که ما را تقسیم می‌کنند.

Let's do it because it's right.

بیایید این کار را بکنیم چون درست است.

And let's do it because this hate and contempt

و بیایید این کار را بکنیم چون این نفرت و حقارت

that flows through all of us every day

که هر روز بین همه‌ی ما جاری است،

makes us ugly and it corrupts us,

ما را زشت می‌کند و به تباهی می‌کشد

and it threatens the very fabric of our society.

و شالوده‌ی اصلی جامعه‌ی ما را تهدید می‌کند.

We owe it to one another and our country

این را مدیون هم و کشورمان هستیم

to reach out and try to connect.

که پیشقدم شویم و سعی کنیم ارتباط برقرار کنیم.

We can't afford to hate them any longer,

دیگر نمی‌توانیم بیش از این از آنان متنفر باشیم

and we can't afford to let them hate us either.

و نمی‌توانیم اجازه دهیم آنان هم از ما متنفر باشند.

Empathy and respect.

همدلی و احترام.

Empathy and respect.

همدلی و احترام.

If you think about it, it's the very least that we owe our fellow citizens.

اگر درباره‌اش فکر کنید، این کمترین دینی است که به هم‌میهنان خود داریم.

Thank you.

سپاس‌گزارم.

(Applause)

(تشویق)