A day in the life of a teenage samurai - Constantine N. Vaporis

Translator: Teetach Atsawarangsalit Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

It’s just after sunrise, and 16-year-old Mori Banshirô

ดวงอาทิตย์นั้นเพิ่งขึ้น แต่ โมริ บันชิโร ที่มีอายุเพียง 16 ปี

is already hard at work practicing drills with his long sword.

กำลังฝึกฝนการใช้ดาบยาวของเขาอย่างหนัก

Banshirô is an ambitious samurai in training,

บันชิโรเป็นซามูไรฝึกหัดผู้ทะเยอทะยาน

and today he must impress his teachers more than ever.

และวันนี้เขาจะต้องทำให้เหล่าอาจารย์ของเขา ประทับใจมากกว่าครั้งไหน ๆ

Today he’ll make his request to travel to the capital city of Edo

วันนี้เขาจะขออนุญาต เดินทางไปยังเมืองหลวงเอโดะ

for a year of martial and scholarly studies,

เพื่อศึกษาทางการต่อสู้และวิชาการ เป็นเวลาหนึ่งปี

and he needs their support, along with his father’s.

และเขาก็ต้องการการสนับสนุนจากเหล่าอาจารย์ รวมถึงพ่อของเขาด้วย

The year is 1800 in the castle town of Kôchi,

ในปี 1800 ที่เมืองปราสาทโคจิ

capital of the Tosa domain in Japan.

เมืองหลวงของแคว้นโทสะในญี่ปุ่น

The daimyo rules the domain, and about 1,500 samurai retainers serve him.

ไดเมียวเป็นผู้ปกครองแคว้น และมีซามูไรประมาณ 1,500 คนคอยรับใช้

For 200 years, Japan has been at peace,

เป็นเวลากว่า 200 ปี ที่ญี่ปุ่นไม่มีสงคราม

and the samurai, once primarily warriors, now play a much wider range of roles—

และซามูไรซึ่งเคยทำหน้าที่หลักเป็นนักรบ ได้เปลี่ยนมาทำหน้าที่ที่หลากหลายขึ้น

they are also government officials,

พวกเขาเป็นทั้งเจ้าหน้าที่รัฐ

scholars,

นักวิชาการ

teachers,

อาจารย์

and even masters of the tea ceremony

หรือแม้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญ ด้านพิธีชงชา

or artists.

หรือศิลปิน

To prepare for these diverse responsibilities,

เพื่อที่จะเตรียมตัว สำหรับหน้าที่อันหลากหลายนี้

young samurai like Banshirô study the “twin paths”

ซามูไรหนุ่มอย่างบันชิโร จึงต้องศึกษาทางทั้งสอง

of literary learning and the martial arts.

การเรียนรู้ทางวรรณคดีและศิลปะการต่อสู้

At 15, he went through the rites of adulthood and received the daishô—

เมื่ออายุ 15 ปี เขาได้ผ่านพิธีกรรม เข้าสู่วัยผู้ใหญ่และได้รับไดโช

a pair of swords.

หรือดาบคู่

The long sword is for training and combat,

ดาบยาวมีไว้สำหรับการฝึก และต่อสู้

while the short sword has a sole, solemn purpose—

ในขณะที่ดาบสั้นนั้น มีเพียงจุดประสงค์เดียวเท่านั้น

to commit ritual suicide, or seppuku,

คือสำหรับพิธีกรรมฆ่าตัวตาย หรือเซ็ปปูกุ

if he dishonors himself, his family, or the daimyo.

หากเขาสร้างความอัปยศให้แก่ตนเอง ครอบครัว หรือไดเมียว

Banshirô idolizes the legendary samurai Miyamoto Musashi,

บันชิโรนับถือซามูไรผู้เป็นตำนาน มิยาโมโตะ มุซาชิ

a renowned swordsman who lived 150 years earlier.

นักดาบผู้มีชื่อเสียง ซึ่งมีชีวิตอยู่เมื่อ 150 ก่อนหน้า

But Banshirô doesn’t admire his swordsmanship alone.

แต่บันชิโรไม่ได้ชื่นชมแค่ความสามารถ การใช้ดาบของเขาเท่านั้น

Miyamoto Musashi was also a master calligrapher and painter.

มิยาโมโตะ มุซาชิ ยังเป็น ศิลปินอักษรวิจิตรและจิตรกรอีกด้วย

That’s the real reason Banshirô wants to go to Edo—

นั่นเป็นเหตุผลที่แท้จริง ที่บันชิโรต้องการจะไปเมืองเอโดะ

he secretly wants to be a painter, too.

เขาต้องการที่จะเป็นจิตรกรอย่างลับ ๆ ด้วย

After finishing his practice at home, he bids his father goodbye

หลังจากฝึกที่บ้านเสร็จแล้ว เขาบอกลาพ่อ

and walks to school.

และเดินไปโรงเรียน

His father is preparing to accompany the daimyo to the capital.

พ่อของเขากำลังเตรียมตัวที่จะ ติดตามไดเมียวไปยังเมืองหลวง

The Tokugawa shogun, head of the Japanese military government,

โชกุนโทกุงาวะ หัวหน้ารัฐบาลทหารญี่ปุ่น

requires all the regional rulers to alternate years

กำหนดให้ผู้ปกครองท้องถิ่น ต้องย้ายสลับไปมา

between their castle town in the home domain and the capital city.

ระหว่างเมืองปราสาทในแคว้นของตน กับเมืองหลวง

The costly treks back and forth keep the daimyo subordinate

การเดินทางไปมาที่สิ้นเปลืองนี้ ทำให้ไดเมียวต้องอยู่ภายใต้อำนาจ

and prevent them from building up their own military forces

และป้องกันไดเมียวไม่ให้สะสม กำลังทหารของตนเอง

to challenge the shogunate.

เพื่อท้าทายอำนาจโชกุนได้

The daimyo’s wife and children live in the capital full time,

ภรรยาและลูกของไดเมียว จะอยู่ที่เมืองหลวงตลอดเวลา

where they serve as hostages to ensure his loyalty.

เพื่อเป็นตัวประกัน รับรองความภักดีของไดเมียว

But the practice doesn’t just affect the daimyo—

แต่การทำเช่นนี้ ไม่ได้ส่งผลต่อไดเมียวเท่านั้น

it determines much of the rhythm of life in Japan.

มันยังเป็นตัวกำหนดจังหวะชีวิต ในญี่ปุ่นส่วนใหญ่อีกด้วย

Samurai must accompany the daimyo to Edo.

ซามูไรต้องติดตามไดเมียวไปเมืองเอโดะด้วย

This year it’s Banshirô’s father’s turn to go,

ปีนี้เป็นคราวที่พ่อของบันชิโรต้องไปบ้าง

and Banshirô is desperate to go with him;

และบันชิโรก็ต้องการที่จะไปกับพ่ออย่างมาก

but given that he’s still in training, he’ll need permission

แต่ด้วยที่เขายังต้องฝึกหัดอยู่ เขาจึงต้องขออนุญาต

from both his father and the domain.

จากทั้งพ่อและแคว้นของเขา

At school, Banshirô’s first lesson is in swordfighting.

ที่โรงเรียน บทเรียนแรกของบันชิโร คือการต่อสู้ด้วยดาบ

Under his teacher’s stern eye, he pairs up with his classmates

ภายใต้การดูแลอย่างเข้มงวดของอาจารย์ เขาได้จับคู่กับเพื่อนร่วมชั้น

and goes through the routines he’s been practicing.

และทำตามกระบวนท่า ที่ได้ฝึกไว้

At the end of the lesson, he reminds the instructor of his request to go to Edo.

หลังบทเรียนจบ เขาได้ถามอาจารย์ ถึงคำขอที่จะไปเอโดะของเขา

The instructor cracks his first smile of the day,

อาจารย์ก็แสดงรอยยิ้มออกมา เป็นครั้งแรกในวันนั้น

and Banshirô feels confident he will gain his support.

และบันชิโรจึงรู้สึกมั่นใจว่า เขาจะได้รับการสนับสนุน

Next, Banshirô practices archery, horsemanship, and swimming

จากนั้น บันชิโรได้ฝึกยิงธนู ขี่ม้า และว่ายน้ำ

before his academic courses in the afternoon.

ก่อนที่จะเรียนวิชาการ ในช่วงบ่าย

Courses cover Confucian philosophy, morality, and history.

วิชาเหล่านี้เกี่ยวกับปรัชญาขงจื๊อ ศีลธรรม และประวัติศาสตร์

When the instructor calls on him, he has the response on the tip of his tongue,

เมื่ออาจารย์เรียกถามเขา เขาก็พร้อมที่จะตอบในทันที

ensuring another supporter for his campaign.

เพื่อสร้างความมั่นใจว่า เขาจะได้รับการสนับสนุนอีกแรง

By the end of the day, Banshirô feels confident that his formal request

เมื่อเลิกเรียนแล้ว บันชิโรมั่นใจว่า คำขออย่างเป็นทางการของเขา

will be approved, but the greatest challenge is still ahead of him:

จะได้รับการรับรอง แต่อุปสรรค ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาต้องเผชิญหน้าคือ

convincing his father.

การโน้มน้าวพ่อของเขา

His father believes the martial arts are more important than the literary arts,

พ่อของเขาเชื่อว่าศิลปะการต่อสู้ สำคัญกว่าศิลปะวรรณคดี

so Banshirô doesn’t mention his artistic ambitions.

ดังนั้นบันชิโรจึงไม่ได้พูดถึง ความฝันด้านศิลปะของเขา

Instead, he talks about renowned sword instructors he can train with,

แต่เขากลับพูดถึงอาจารย์ด้านดาบ ผู้มีชื่อเสียงที่เขาจะสามารถไปเรียนด้วยได้

and teaching certifications he can earn to improve his professional prospects

และใบประกาศนียบัตรการสอนที่เขาจะได้รับ เพื่อพัฒนาโอกาสในอาชีพของเขา

back in Kôchi.

เมื่อกลับมาโคจิ

Then, he makes his final, strongest argument:

จากนั้น เขาได้ให้ข้อเสนอ สุดท้ายของเขาว่า

if he goes this time and succeeds, his father can retire and send him instead

ถ้าเขาได้ไปในครั้งนี้และประสบความสำเร็จ พ่อของเขาจะเกษียณและส่งเขาไปแทน

in the future.

ในอนาคตได้

It’s this last point that finally sells him—

ณ จุดสุดท้ายนี่เอง ที่ทำให้พ่อเชื่อเขา

Banshirô’s father agrees to take him on his tour of duty.

พ่อของบันชิโรตอบตกลง ที่จะพาเขาไปด้วยในการเดินทางครั้งนี้

In the bustle of the capital city, Banshirô will finally have the opportunity

ท่ามกลางเมืองหลวงอันวุ่นวายนี้ ในที่สุดบันชิโรก็จะได้โอกาส

to pursue his secret ambition to become a painter.

ที่จะทำตามความฝันลับของเขา ในการเป็นจิตรกร